Gezondheid
alle pijlers
Mijn man heeft kanker
zondag 22 april 2007 om 01:27
Hallo allemaal,
Grrrrrrrrrr Mims wat een klotenieuws en wat spannend is en blijft het bij jullie. Ik had zo gehoopt dat er wel iets mogelijk was. Maar ook voor jullie geldt denk ik dat we beter de bolsiusfabriek in de fik kunnen steken. Je zou toch denken met zoveel kaarsjes dat ze daarboven wel onderhand iets in de gaten zouden hebben, maar nee hoor. Gewoon K.U.T.
Hier is het weer een veelbewogen week geweest. De unit is weer uit de tuin getakeld en ze hebben alweer een teras aangelegd. Mijn nieuwe tuinset is er inmiddels ook. Vandaag wat plantjes gekocht en maar weer geplant. Maar het is zo dubbel. Er is niet veel van de tuin van Ray over, het is nu meer mijn tuin. Met een grote tuinset zodat er weer mensen kunnen komen eten. Maar dat Ray zijn trots doordat die unit hier gestaan heeft nu toch echt verdwenen is doet ook wel weer pijn. En natuurlijk was dat al met het plaatsen maar toch, nu is het zo definitief.
Mijn gesprek met de psych was wel goed. Ik kon weer het hele verhaal vertellen en ze had zelf tranen in haar ogen! Voor volgende week moet ik een aantal foto's zoeken en uitleggen waarom ik die foto's heb meegebracht. Een mooie maar ook wel moeilijke opdracht...
Vanavond ben ik met mijn buurvrouw naar een musical hier in de buurt geweest. Was wel leuk, er deed een vriendje van Mark in mee. Maar op een bepaald moment ging een van de hoofdrolspeelsters dood, en daar hoorde een heel mooi lied bij (en daarna ging hij haar redden uit de onderwereld en leefden ze nog lang en gelukkig...) Maar bij dat lied moest ik echt verschrikkelijk huilen. Het was zo'n mooie tekst en zo mooi gezongen. Ik kon alleen nog maar aan Ray en mijn gevoel voor Ray denken. Was ik maar Hercules die Ray van de onderwereld (=kanker) gaat redden en dat ie weer terug kan komen bij mij............
Grrrrrrrrrr Mims wat een klotenieuws en wat spannend is en blijft het bij jullie. Ik had zo gehoopt dat er wel iets mogelijk was. Maar ook voor jullie geldt denk ik dat we beter de bolsiusfabriek in de fik kunnen steken. Je zou toch denken met zoveel kaarsjes dat ze daarboven wel onderhand iets in de gaten zouden hebben, maar nee hoor. Gewoon K.U.T.
Hier is het weer een veelbewogen week geweest. De unit is weer uit de tuin getakeld en ze hebben alweer een teras aangelegd. Mijn nieuwe tuinset is er inmiddels ook. Vandaag wat plantjes gekocht en maar weer geplant. Maar het is zo dubbel. Er is niet veel van de tuin van Ray over, het is nu meer mijn tuin. Met een grote tuinset zodat er weer mensen kunnen komen eten. Maar dat Ray zijn trots doordat die unit hier gestaan heeft nu toch echt verdwenen is doet ook wel weer pijn. En natuurlijk was dat al met het plaatsen maar toch, nu is het zo definitief.
Mijn gesprek met de psych was wel goed. Ik kon weer het hele verhaal vertellen en ze had zelf tranen in haar ogen! Voor volgende week moet ik een aantal foto's zoeken en uitleggen waarom ik die foto's heb meegebracht. Een mooie maar ook wel moeilijke opdracht...
Vanavond ben ik met mijn buurvrouw naar een musical hier in de buurt geweest. Was wel leuk, er deed een vriendje van Mark in mee. Maar op een bepaald moment ging een van de hoofdrolspeelsters dood, en daar hoorde een heel mooi lied bij (en daarna ging hij haar redden uit de onderwereld en leefden ze nog lang en gelukkig...) Maar bij dat lied moest ik echt verschrikkelijk huilen. Het was zo'n mooie tekst en zo mooi gezongen. Ik kon alleen nog maar aan Ray en mijn gevoel voor Ray denken. Was ik maar Hercules die Ray van de onderwereld (=kanker) gaat redden en dat ie weer terug kan komen bij mij............
zondag 22 april 2007 om 08:41
Mimsey,vind het moeilijk op je nieuws te reageren,dus hoe jullie je er onder voelen lijkt me wel logisch,ik lees het en denk tja.........wat moet je hier nu weer mee.
Op een goeie dag kijk je naar het eerste lijstje,en op een slechte dag naar je tweede lijstje.
Wat een strijd meid.
Voor jullie een dikke knuffel *;
Op een goeie dag kijk je naar het eerste lijstje,en op een slechte dag naar je tweede lijstje.
Wat een strijd meid.
Voor jullie een dikke knuffel *;
donderdag 26 april 2007 om 15:07
.
.
donderdag 26 april 2007 om 17:21
Hallo allemaal,
hier weer een erg drukke week gehad. De tuin is nu weer enigszins op orde, dinsdag is alles afgemaakt. Helaas bleek er wat mis met de electriciteit in de garage dus daar is weer een electricien voor nodig en die komt as. woensdag de boel fixen. Dinsdag aan het werk gegaan maar dat viel ontzettend tegen. Had al vrij snel een gesprek met mijn baas en die had gehoopt dat ik in week 28 (=vakantieperiode) weer volledig aan het werk zou zijn. Vervolgens kreeg ik te horen hoeveel problemen er waren op de afeling, onderbezetting achterstand, hoge werkdruk en zo. Kortom daarna had ik het helemaal gehad. Hij begreep wel dat het niet zo snel zou gaan, maar ik vond er weinig van te merken. Pas aan het einde van het gesprek toonde hij begrip, maar toen zat ik al helemaal op de kast. Woensdag hele dag terras ingeveegd en rommel opgeruimd. Ook een begin gemaakt met het ontruimen van de garagebox... Vandaag weer gaan werken en dat ging iets beter. Toen dacht ik vanmiddag even naar de kapper te gaan ter ontspanning, zat ik daar met mijn haar in de shampo begin ik ineens te janken, balen..... Maar goed maar even verteld wat er aan de hand was. Heb nu alweer de hele tijd het "shake" en weet niet goed wat ik nu weer met mezelf aanmoet. Ik ga vanavond maar wat foto's uitzoeken en uitprinten om morgen mee naar de psych te nemen.
Maar het gaat niet goed met me, voel me heel onrustig, trillerig en heel verdrietig....
hier weer een erg drukke week gehad. De tuin is nu weer enigszins op orde, dinsdag is alles afgemaakt. Helaas bleek er wat mis met de electriciteit in de garage dus daar is weer een electricien voor nodig en die komt as. woensdag de boel fixen. Dinsdag aan het werk gegaan maar dat viel ontzettend tegen. Had al vrij snel een gesprek met mijn baas en die had gehoopt dat ik in week 28 (=vakantieperiode) weer volledig aan het werk zou zijn. Vervolgens kreeg ik te horen hoeveel problemen er waren op de afeling, onderbezetting achterstand, hoge werkdruk en zo. Kortom daarna had ik het helemaal gehad. Hij begreep wel dat het niet zo snel zou gaan, maar ik vond er weinig van te merken. Pas aan het einde van het gesprek toonde hij begrip, maar toen zat ik al helemaal op de kast. Woensdag hele dag terras ingeveegd en rommel opgeruimd. Ook een begin gemaakt met het ontruimen van de garagebox... Vandaag weer gaan werken en dat ging iets beter. Toen dacht ik vanmiddag even naar de kapper te gaan ter ontspanning, zat ik daar met mijn haar in de shampo begin ik ineens te janken, balen..... Maar goed maar even verteld wat er aan de hand was. Heb nu alweer de hele tijd het "shake" en weet niet goed wat ik nu weer met mezelf aanmoet. Ik ga vanavond maar wat foto's uitzoeken en uitprinten om morgen mee naar de psych te nemen.
Maar het gaat niet goed met me, voel me heel onrustig, trillerig en heel verdrietig....
vrijdag 27 april 2007 om 10:55
quote:
Ik ga vanavond maar wat foto's uitzoeken en uitprinten om morgen mee naar de psych te nemen.
Maar het gaat niet goed met me, voel me heel onrustig, trillerig en heel verdrietig....
Heel veel sterkte vandaag. Hoop dat het je wat rust geeft om met je psych te praten.
Heb je eraan gedacht om een mooie foto van Ray, of van jullie samen, te vergroten en een mooi plekje in je huis te geven. Of is dat te confronterend? Desnoods eerst in je slaapkamer. Mooie lijst ervoor kopen, een muurtje waar verder niets hangt dat de foto mooi uitkomt.
Maar dat is misschien voor later.
*;
Ik ga vanavond maar wat foto's uitzoeken en uitprinten om morgen mee naar de psych te nemen.
Maar het gaat niet goed met me, voel me heel onrustig, trillerig en heel verdrietig....
Heel veel sterkte vandaag. Hoop dat het je wat rust geeft om met je psych te praten.
Heb je eraan gedacht om een mooie foto van Ray, of van jullie samen, te vergroten en een mooi plekje in je huis te geven. Of is dat te confronterend? Desnoods eerst in je slaapkamer. Mooie lijst ervoor kopen, een muurtje waar verder niets hangt dat de foto mooi uitkomt.
Maar dat is misschien voor later.
*;
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 27 april 2007 om 21:42
Hallo allemaal,
Hier een bericht van een depri rommel.... Ik ben vandaag bij de psych geweest en we hebben de foto's bekeken die ik had uitgezocht. Bij het uitzoeken zo gejankt. Gelukkig kwam een goede vriendin daarna en met haar samen heb ik de foto's nog een keer bekeken. Lekker samen een potje gejankt.
Ik ben met de cabrio gegaan en daarna nog naar een vriendin. Ik verdwaalde een beetje en wist geen andere weg dan langs het LUMC in Leiden. Was ook weer even erg emotioneel. Op de terugweg werd ik erg depri. Ik heb heel har Waarom nou jij meegezongen. En nu heb ik steeds de zin: Ik wil niet.... Ik wil niet meer..... in mijn hoofd. Ik heb er geen zin meer in. Wil bij Ray zijn. Ik hou zoveel van hem. Ik kan gewoon niet begrijpen dat het zo moest lopen. Ik heb de foto's van mijn gelukkigste vakantie ooit weer bekeken en ben nu eigenlijk gewoon kwaad, en eigenlijk wil ik echt niet meer. Maar ja, ik moet.... Ik moet gewoon doorgaan, maar wat zou het makkelijk zijn om morgen gewoon niet meer wakker te worden. En naar Ray toe te kunnen. Op de weg dacht ik ook steeds, als ze me nou aanrijden, wat dan.... Dan hoop ik dat ze het meteen goed doen.... Erg hé? Ik vind het heel erg dat ik vanavond zo depri ben. Ik wil eigenlijk alleen zijn, maar eigenlijk ook weer niet. Ik ga ook echt geen gekke dingen doen, dat zit niet in mijn aard. Serker nog, ik probeer juist om het hier gezellig te maken. Maar ja, daardoor mis ik Ray soms juist dubbel zo hard, omdat ik die gezelligheid niet meer met hem kan delen....
Ik ga maar gewoon weer door. Typ hier een depri stukje, ga direct gewoon in bed nog een stevig potje janken, pak een boek en lees tot ik in slaap val, in de hoop dat het morgen weer ietsie beter gaat. Maar ik voel me zoooooo *K*
Hier een bericht van een depri rommel.... Ik ben vandaag bij de psych geweest en we hebben de foto's bekeken die ik had uitgezocht. Bij het uitzoeken zo gejankt. Gelukkig kwam een goede vriendin daarna en met haar samen heb ik de foto's nog een keer bekeken. Lekker samen een potje gejankt.
Ik ben met de cabrio gegaan en daarna nog naar een vriendin. Ik verdwaalde een beetje en wist geen andere weg dan langs het LUMC in Leiden. Was ook weer even erg emotioneel. Op de terugweg werd ik erg depri. Ik heb heel har Waarom nou jij meegezongen. En nu heb ik steeds de zin: Ik wil niet.... Ik wil niet meer..... in mijn hoofd. Ik heb er geen zin meer in. Wil bij Ray zijn. Ik hou zoveel van hem. Ik kan gewoon niet begrijpen dat het zo moest lopen. Ik heb de foto's van mijn gelukkigste vakantie ooit weer bekeken en ben nu eigenlijk gewoon kwaad, en eigenlijk wil ik echt niet meer. Maar ja, ik moet.... Ik moet gewoon doorgaan, maar wat zou het makkelijk zijn om morgen gewoon niet meer wakker te worden. En naar Ray toe te kunnen. Op de weg dacht ik ook steeds, als ze me nou aanrijden, wat dan.... Dan hoop ik dat ze het meteen goed doen.... Erg hé? Ik vind het heel erg dat ik vanavond zo depri ben. Ik wil eigenlijk alleen zijn, maar eigenlijk ook weer niet. Ik ga ook echt geen gekke dingen doen, dat zit niet in mijn aard. Serker nog, ik probeer juist om het hier gezellig te maken. Maar ja, daardoor mis ik Ray soms juist dubbel zo hard, omdat ik die gezelligheid niet meer met hem kan delen....
Ik ga maar gewoon weer door. Typ hier een depri stukje, ga direct gewoon in bed nog een stevig potje janken, pak een boek en lees tot ik in slaap val, in de hoop dat het morgen weer ietsie beter gaat. Maar ik voel me zoooooo *K*
vrijdag 27 april 2007 om 21:56
Meisje meisje toch,wat moeilijk voor je.........en dan net met dit weer,overal vrolijke mensen,en jij juist zo vol met verdriet,bedenkend,wat Ray zou hebben genoten van een ritje in de cabrio,en van de tuin.
Wou dat ik troostende woorden voor je had meid,maar ben bang dat je hier echt door heen moet,en je verdriet net zo intens is, als je hele relatie met Ray.
*;*;*;
Wou dat ik troostende woorden voor je had meid,maar ben bang dat je hier echt door heen moet,en je verdriet net zo intens is, als je hele relatie met Ray.
*;*;*;
zaterdag 28 april 2007 om 10:18
Lieve Romilda,
Ik vind het zo ontzettend fijn dat je hier gewoon nog steeds vertelt hoe het met je gaat, ook als dat niet goed is. Deel het, praat erover, jank, voel je leeg, wens dat je er niet meer was maar nu daar bij Ray... het klinkt zo raar en ongeloofwaardig maar dat is hoe je nu het best voor jezelf kunt zorgen. Door er doorheen te gaan, al voelt dat nog zo rauw. Maar besef ook dat het echt echt echt minder pijn gaat doen, dat je op een dag weer een glimlach op je gezicht zult hebben om iets, dat je weer een glimlach kunt hebben als je aan Ray denkt, zonder die intense pijn te voelen.
Ach, ik kan zoveel schrijven, wat helpt het jou. Ik schrijf maar gewoon op wat ik denk of voel. Ik kan de pijn niet bij jou wegnemen. Je alleen maar even vertellen dat we allemaal nog heel veel aan je denken, je allemaal steeds kleine pakketjes met steun en energie sturen.
Heel veel sterkte weer meis,
*;
En Mimsey, hoe is het nu bij jullie?
Ik vind het zo ontzettend fijn dat je hier gewoon nog steeds vertelt hoe het met je gaat, ook als dat niet goed is. Deel het, praat erover, jank, voel je leeg, wens dat je er niet meer was maar nu daar bij Ray... het klinkt zo raar en ongeloofwaardig maar dat is hoe je nu het best voor jezelf kunt zorgen. Door er doorheen te gaan, al voelt dat nog zo rauw. Maar besef ook dat het echt echt echt minder pijn gaat doen, dat je op een dag weer een glimlach op je gezicht zult hebben om iets, dat je weer een glimlach kunt hebben als je aan Ray denkt, zonder die intense pijn te voelen.
Ach, ik kan zoveel schrijven, wat helpt het jou. Ik schrijf maar gewoon op wat ik denk of voel. Ik kan de pijn niet bij jou wegnemen. Je alleen maar even vertellen dat we allemaal nog heel veel aan je denken, je allemaal steeds kleine pakketjes met steun en energie sturen.
Heel veel sterkte weer meis,
*;
En Mimsey, hoe is het nu bij jullie?
zaterdag 28 april 2007 om 21:47
Hoi Romilda
Ik voel me zo ontzettend machteloos tegenover je.
Ik zou je zo graag willen helpen.
Het is net of je in een boek leest, als ik jou topic lees, net een boek wat nooit echt gebeurt kan zijn, maar ik weet daarna echt wel dat het de bittere waarheid is, het is zo, het is echt.
Gvd nog aan toe, ik heb zo met je te doen.
Maar ik weet inmiddels dat je een kanjer bent, dat je jezelf ook hierdoor heen gaat halen, en zeker omdat jij alleen weet dat Ray dat ook gewild heeft, dat jij doorgaat hier op ons aardbolleke.
Je hebt de steun van boven, en dat kan niet iedereen zeggen, jij hebt iemand die 24 uur per dag met je meeloopt, die je steun zal zijn, want hij zit in je, in je hart, en dat kan niemand van je afnemen.
En je kunt het Romilda, dat weet ik zeker, en ook voor jou komt iedere dag de zon weer op !!
Ik ben nu wat sentimenteel, vergeef het me, maar jij komt er, daar ben ik van overtuigd!!
Heel veel liefs en knuffels van Sjaantje.
Ik voel me zo ontzettend machteloos tegenover je.
Ik zou je zo graag willen helpen.
Het is net of je in een boek leest, als ik jou topic lees, net een boek wat nooit echt gebeurt kan zijn, maar ik weet daarna echt wel dat het de bittere waarheid is, het is zo, het is echt.
Gvd nog aan toe, ik heb zo met je te doen.
Maar ik weet inmiddels dat je een kanjer bent, dat je jezelf ook hierdoor heen gaat halen, en zeker omdat jij alleen weet dat Ray dat ook gewild heeft, dat jij doorgaat hier op ons aardbolleke.
Je hebt de steun van boven, en dat kan niet iedereen zeggen, jij hebt iemand die 24 uur per dag met je meeloopt, die je steun zal zijn, want hij zit in je, in je hart, en dat kan niemand van je afnemen.
En je kunt het Romilda, dat weet ik zeker, en ook voor jou komt iedere dag de zon weer op !!
Ik ben nu wat sentimenteel, vergeef het me, maar jij komt er, daar ben ik van overtuigd!!
Heel veel liefs en knuffels van Sjaantje.
zaterdag 28 april 2007 om 23:30
lieve romilda, ik volg jou verhaal al vanaf de eerste dag maar had nooit de moed om te reageren, en toch wil ik jou troostende woorden zeggen , ik wou dat ik je kon troosten want, wat moet het afschuwelijk erg zijn wat jij nu doorstaat, niemand kan voelen wat jij voelt, en je mag nog honderd mensen bij je hebben ,je voelt je zo alleen.Het zal echt veel tijd kosten om dit een plaats te geven in je leven, en je zal goede en slechte dagen hebben, maar wat jij nu nodig hebt is tijd om te rouwen, te janken en te schreeuwen.het is zo super oneerlijk wat jou en ray is overkomen en ik wil dat je weet dat er echt mensen zijn die met je meeleven zelf al kennen ze je niet, ik wens jou heel veel moed toe en een dikke knuffel van iemand die met jou meevoelt
