Gezondheid
alle pijlers
Mijn man heeft kanker
zondag 6 mei 2007 om 23:10
Tja....
Nou...
Eigenlijk...
Hero heeft inmiddels veel last van het afkicken. Alle emoties komen los. Dat heeft mooie gesprekken tot gevolg, waarin ik ook eindelijk mijn angsten en verdriet aan kan geven (want als hij positief gestemd bij de oncoloog vandaan komt, ga ik hem niet naar beneden halen door zelf te zitten sippen...) maar is ook erg akelig. Slapen kan hij niet meer, heeft al drie nachten doorgehaald, omdat er teveel door zijn hoofd spookt.
Fysiek voelt hij zich ziek. Weer. Geen eten binnen kunnen houden, zweten, rillen, misselijk. Het lijkt wel alsof hij weer aan de chemo zit.
Al met al hebben we dit wekend weer binnen gezeten, is afwahcting op de volgende dag. Dat begint ons allebei tegen te staan, we gedragen ons als twee doellozen, hangen maar wat rond. We verstoffen, vervallen in een grijze sleur van ziek zijn en opknappen.
Eigenlijk is het een goed teken dat we onrustig worden. Geeft aan dat de energie terugkomt. Dat er langzaam meer ruimte komt voor het vergroten van onze wereld. Ik kan niet wachten....
Met Mopsey ben ik niet naar het ziekenhuis geweest. dat is van hun kant uitgesteld, tot 1 juni. Nou ja, maakt ook niet zoveel uit, eigenlijk. Wel lief dat je dat onthouden hebt!
Nou...
Eigenlijk...
Hero heeft inmiddels veel last van het afkicken. Alle emoties komen los. Dat heeft mooie gesprekken tot gevolg, waarin ik ook eindelijk mijn angsten en verdriet aan kan geven (want als hij positief gestemd bij de oncoloog vandaan komt, ga ik hem niet naar beneden halen door zelf te zitten sippen...) maar is ook erg akelig. Slapen kan hij niet meer, heeft al drie nachten doorgehaald, omdat er teveel door zijn hoofd spookt.
Fysiek voelt hij zich ziek. Weer. Geen eten binnen kunnen houden, zweten, rillen, misselijk. Het lijkt wel alsof hij weer aan de chemo zit.
Al met al hebben we dit wekend weer binnen gezeten, is afwahcting op de volgende dag. Dat begint ons allebei tegen te staan, we gedragen ons als twee doellozen, hangen maar wat rond. We verstoffen, vervallen in een grijze sleur van ziek zijn en opknappen.
Eigenlijk is het een goed teken dat we onrustig worden. Geeft aan dat de energie terugkomt. Dat er langzaam meer ruimte komt voor het vergroten van onze wereld. Ik kan niet wachten....
Met Mopsey ben ik niet naar het ziekenhuis geweest. dat is van hun kant uitgesteld, tot 1 juni. Nou ja, maakt ook niet zoveel uit, eigenlijk. Wel lief dat je dat onthouden hebt!
Wat wilde ik nou toch typen?
maandag 7 mei 2007 om 09:16
Ach Mipmey,toch,schijnt de zon,zitten jullie er door heen,nu regent het,dus hoop ik dat het omgekeerde effect komt,en bij jullie de zon in huis weer gaat schijnen.
Vind het wel superknap van Hero,dat hij ondanks de afkickverschijnselen,toch niet weer naar die pillen grijpt *neemt haar petje af*
Zou je nog wel veel willen schrijven,maar kan gewoon geen goeie woorden vinden.
Dikke knuffel voor jullie drieen *;
Vind het wel superknap van Hero,dat hij ondanks de afkickverschijnselen,toch niet weer naar die pillen grijpt *neemt haar petje af*
Zou je nog wel veel willen schrijven,maar kan gewoon geen goeie woorden vinden.
Dikke knuffel voor jullie drieen *;
maandag 7 mei 2007 om 10:29
maandag 7 mei 2007 om 19:04
Heb zaterdag kaarsjes gekocht. Eentje voor Hero en eentje voor Iris. Die branden nu elke avond, in hoop en vraag om positieve dingen voor hen beiden.
Had ook kaarten gekocht, maar die in de winkel laten liggen. Gelukkig had de cassiere ze bewaard voor me, toen ik vandaag langs ging kreeg ik ze gelijk mee. Dat de wall of hope maar mag brengen wat jullie wensen Mims! *; Ik blijf onder de indruk van jouw kracht en van het feit dat je ook nog steeds super attent bent naar anderen om je heen!
Hug ook voor Romilda, ben benieuwd hoe het weekendje weg was??
Had ook kaarten gekocht, maar die in de winkel laten liggen. Gelukkig had de cassiere ze bewaard voor me, toen ik vandaag langs ging kreeg ik ze gelijk mee. Dat de wall of hope maar mag brengen wat jullie wensen Mims! *; Ik blijf onder de indruk van jouw kracht en van het feit dat je ook nog steeds super attent bent naar anderen om je heen!
Hug ook voor Romilda, ben benieuwd hoe het weekendje weg was??
vrijdag 11 mei 2007 om 09:55
Hallo allemaal,
Ik ben weer terug. De week is goed gegaan. Het ging heel goed met Mark en zijn stiefneefje (zoals ie zelf zegt, hihihi) Ze hebben zich echt goed vermaakt en zijn geen moment echt vervelend geweest. Ik had wel een paar dippen, zoals op 7 mei (6 maanden getrouwd en Ray 2 maanden overleden) en gisterenmorgen. Ik had zo'n mooie droom waarin Ray terug kwam bij mij omdat ie nog niet klaar was op deze aarde. Hij moest nog voor mij zorgen en mij helpen weer een beetje op de rails te komen. Hij kon weer lopen. Naar de buitenwereld toe hadden we verzonnen dat hij een tweelingbroer had die nu plotseling weer tevoorschijn was gekomen want anderen mochten niet weten dat ie terug op aarde was. Het was zo'n fijne droom. Maar toen ik wakker werd was het dus inderdaad een droom. Heb een uur alleen beneden in het huisje gezeten en ben toen maar weer verder gaan slapen. We zijn gisterenavond nog terug gereden vanwege het slechte weer. Ik had een heel lief welkom-thuis-kaartje van mijn nichtje, dat maakte het alleen thuiskomen toch ietsie makkelijker! Mark wilde natuurlijk toch wel naar zijn moeder toe gisteren dus ik kwam echt alleen thuis. Gelukkig met veel was, dus veel te doen. Nu was ik vanmorgen de kranten aan het bijlezen en nu blijkt een lagere schoolvriendinnetje overleden te zijn. En dat maakt dan weer extra veel los. Dus de traantjes zitten weer erg hoog vandaag. Zometeen ga ik bij de buuf op de koffie dus hopelijk trekt het dan weer wat bij.
Mims, wat goed van Hero dat ie niet naar de pijnstillers grijpt en fijn voor je dat je verschil merkt in "bewustzijn" en goede gesprekken hebt samen. Dat is zo belangrijk. Ik hoop inderdaad dat de onrust betekent dat jullie weer wat meer energie krijgen. Ik heb ook weer veel aan jullie gedacht. Al 's-avonds de kaarsjes werden aangestoken dacht ik steeds aan jullie en dat er toch zeker ook eentje voor jullie brandde!
Maar het blijft zo moeilijk om de moed erin te houden he? Ik vond het "geen dokters zien" eerst wel fijn, maar ook verontrustend. Ik had moeite met het niet weten, geen controle.. Ik was dan ook steeds superalert op alles wat ik zag of merkte aan Ray. Heb jij dat nou ook of kun jij het een beetje relativeren? Ik blijf aan jullie denken en kaarsjes branden. *;
Voor degene die willen, de web-log is openbaar. Ik heb lang getwijfeld of ik hem hier zou vernoemen. Maar ach met een beetje googelen zou je er ook op kunnen komen dus misschien moet ik het maar gewoon bekend maken.
Het is: hoeishetmetraymond.web-log.nl
Liefs Rommel.
Ik ben weer terug. De week is goed gegaan. Het ging heel goed met Mark en zijn stiefneefje (zoals ie zelf zegt, hihihi) Ze hebben zich echt goed vermaakt en zijn geen moment echt vervelend geweest. Ik had wel een paar dippen, zoals op 7 mei (6 maanden getrouwd en Ray 2 maanden overleden) en gisterenmorgen. Ik had zo'n mooie droom waarin Ray terug kwam bij mij omdat ie nog niet klaar was op deze aarde. Hij moest nog voor mij zorgen en mij helpen weer een beetje op de rails te komen. Hij kon weer lopen. Naar de buitenwereld toe hadden we verzonnen dat hij een tweelingbroer had die nu plotseling weer tevoorschijn was gekomen want anderen mochten niet weten dat ie terug op aarde was. Het was zo'n fijne droom. Maar toen ik wakker werd was het dus inderdaad een droom. Heb een uur alleen beneden in het huisje gezeten en ben toen maar weer verder gaan slapen. We zijn gisterenavond nog terug gereden vanwege het slechte weer. Ik had een heel lief welkom-thuis-kaartje van mijn nichtje, dat maakte het alleen thuiskomen toch ietsie makkelijker! Mark wilde natuurlijk toch wel naar zijn moeder toe gisteren dus ik kwam echt alleen thuis. Gelukkig met veel was, dus veel te doen. Nu was ik vanmorgen de kranten aan het bijlezen en nu blijkt een lagere schoolvriendinnetje overleden te zijn. En dat maakt dan weer extra veel los. Dus de traantjes zitten weer erg hoog vandaag. Zometeen ga ik bij de buuf op de koffie dus hopelijk trekt het dan weer wat bij.
Mims, wat goed van Hero dat ie niet naar de pijnstillers grijpt en fijn voor je dat je verschil merkt in "bewustzijn" en goede gesprekken hebt samen. Dat is zo belangrijk. Ik hoop inderdaad dat de onrust betekent dat jullie weer wat meer energie krijgen. Ik heb ook weer veel aan jullie gedacht. Al 's-avonds de kaarsjes werden aangestoken dacht ik steeds aan jullie en dat er toch zeker ook eentje voor jullie brandde!
Maar het blijft zo moeilijk om de moed erin te houden he? Ik vond het "geen dokters zien" eerst wel fijn, maar ook verontrustend. Ik had moeite met het niet weten, geen controle.. Ik was dan ook steeds superalert op alles wat ik zag of merkte aan Ray. Heb jij dat nou ook of kun jij het een beetje relativeren? Ik blijf aan jullie denken en kaarsjes branden. *;
Voor degene die willen, de web-log is openbaar. Ik heb lang getwijfeld of ik hem hier zou vernoemen. Maar ach met een beetje googelen zou je er ook op kunnen komen dus misschien moet ik het maar gewoon bekend maken.
Het is: hoeishetmetraymond.web-log.nl
Liefs Rommel.
vrijdag 11 mei 2007 om 11:32
Rommel, misschien vergis ik me, maar in je bericht klink je alweer heel anders dan twee weken geleden. Er straalt toch een soort levendigheid uit je post.
Mooi dat het weekje weg goed is verlopen! En fijn dat Mark en zijn 'stiefneefje' het goed kunnen vinden samen, en dat ze zich gedragen hebben;). Het is voor hem natuurlijk ook een hele moeilijke tijd.
Hoe gaat het nu met werken?
Mooi dat het weekje weg goed is verlopen! En fijn dat Mark en zijn 'stiefneefje' het goed kunnen vinden samen, en dat ze zich gedragen hebben;). Het is voor hem natuurlijk ook een hele moeilijke tijd.
Hoe gaat het nu met werken?
vrijdag 11 mei 2007 om 12:47
@Romilda, fijn om te lezen dat je, ondanks de (logische!!) moeilijke momenten toch een fijne week hebt gehad en dat Mark zich ook goed vermaakt heeft. En als je dan weer, na een weekje dag en nacht onder de mensen te zijn geweest, alleen thuis komt, kan ik me goed voorstellen dat het weer extra moeilijk is. Knuffel voor je *;
@Mimsey, hoe is het bij jullie. Al een tijdje niets meer van je gelezen (of heb ik niet goed opgelet?). Maar in ieder geval ook een knuffel voor jou, Hero en Mopsey *;
@Mimsey, hoe is het bij jullie. Al een tijdje niets meer van je gelezen (of heb ik niet goed opgelet?). Maar in ieder geval ook een knuffel voor jou, Hero en Mopsey *;
maandag 14 mei 2007 om 21:57
En dat kon er ook nog wel bij......
Gevalletje waterschade. Aquarium kapot, 120 liter water onder onze mooie parketvloer. Parketexpert zojuist geweest, niet meer te redden. Vloer moet eruit.... Liefst zo snel mogelijk.... Kan het er niet meer bij hebben hoor... Moet ook mijn oude huis leeghalen omdat dat verkocht is en daarvoor ben ik al 2 maanden aan het ruimen om plek te krijgen, moet de hele beneden hier ook nog eens leeg. Waar laat ik het... En bovendien kan ik het er gewoon niet meer bij hebben. Al die administratieve rompslomp, hypotheken die nog niet geregeld zijn, kopers van mijn oude huis die de bankgarantie nog niet rond hebben terwijl dat al lang had moeten gebeuren, aanmaningen van allerlei rekeningen die van Ray zijn rekening afgeschreven zouden worden, maar dat gaat niet, want nog steeds geblokkeerd voor automatische incasso's. En met een acceptgiro kan ik het zo overmaken maar na 3 keer doorgeven sturen ze nog steeds geen acceptgiro, alleen maar brieven dat ze het de zoveelste van de zoveelste nogmaals proberen af te boeken. En dan loopt je aquarium nog eens voor eenderde leeg als je ligt te slapen..... En dan kom je daar maandagochtend om 7 uur achter.... Ben de hele dag al aan de regel.....
Ik word er niet goed van....................
Gevalletje waterschade. Aquarium kapot, 120 liter water onder onze mooie parketvloer. Parketexpert zojuist geweest, niet meer te redden. Vloer moet eruit.... Liefst zo snel mogelijk.... Kan het er niet meer bij hebben hoor... Moet ook mijn oude huis leeghalen omdat dat verkocht is en daarvoor ben ik al 2 maanden aan het ruimen om plek te krijgen, moet de hele beneden hier ook nog eens leeg. Waar laat ik het... En bovendien kan ik het er gewoon niet meer bij hebben. Al die administratieve rompslomp, hypotheken die nog niet geregeld zijn, kopers van mijn oude huis die de bankgarantie nog niet rond hebben terwijl dat al lang had moeten gebeuren, aanmaningen van allerlei rekeningen die van Ray zijn rekening afgeschreven zouden worden, maar dat gaat niet, want nog steeds geblokkeerd voor automatische incasso's. En met een acceptgiro kan ik het zo overmaken maar na 3 keer doorgeven sturen ze nog steeds geen acceptgiro, alleen maar brieven dat ze het de zoveelste van de zoveelste nogmaals proberen af te boeken. En dan loopt je aquarium nog eens voor eenderde leeg als je ligt te slapen..... En dan kom je daar maandagochtend om 7 uur achter.... Ben de hele dag al aan de regel.....
Ik word er niet goed van....................
maandag 14 mei 2007 om 22:36
Oh lieve Rommel toch, je hoofd loopt helemaal over!
Moet je alles zelf doen? Kun je geen dingen uitbesteden? Dat lijkt soms onmogelijk, omdat je het zelf onder controle wil houden en simpelweg denkt dat jij het allen kan, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ook andere mensen kunnen het voor je regelen. Jij hebt al zoveel aan je hoofd!
Meid, hou je haaks! Trek aan de rem als het nodig is. Geef dingen uit handen. En denk aan jezelf!
Hier gaat het okay, later meer....
*;
Moet je alles zelf doen? Kun je geen dingen uitbesteden? Dat lijkt soms onmogelijk, omdat je het zelf onder controle wil houden en simpelweg denkt dat jij het allen kan, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ook andere mensen kunnen het voor je regelen. Jij hebt al zoveel aan je hoofd!
Meid, hou je haaks! Trek aan de rem als het nodig is. Geef dingen uit handen. En denk aan jezelf!
Hier gaat het okay, later meer....
*;
Wat wilde ik nou toch typen?
woensdag 16 mei 2007 om 00:38
Oh meis, afschuwelijk, dat kon je er nog net bijhebben! Sjonge jonge, wat omt er toch allemaal op je af. Heb je hulp bij alle praktische zaken? Ik weet niet eens waar je woont maar als ik iets kan doen... (slaat natuurlijk nergens op, ga je nooit 'ja' tegen zeggen want je kent me niet eens, maar ik zou je gewoon zo verdomd graag wat willen helpen!).
Hele dikke knuffel voor jou!
En inderdaad, Mims, hoe is het bij jullie?
Hele dikke knuffel voor jou!
En inderdaad, Mims, hoe is het bij jullie?
woensdag 16 mei 2007 om 08:58
He gatver Rommel, wat een gedoe. Kan zo'n aquarium zo maar knappen dan? Wat vreemd. En naar. Het komt ook wel allemaal tegelijk zeg.
Een dikke *; om je te helpen bij het opruimen, en een O+ in het algemeen omdat je zo'n lieve vrouw bent.
Mimsey, ik ben ook erg benieuwd hoe het nu bij jullie gaat. Is Hero nog steeds van de pijnstillers af?
Een dikke *; om je te helpen bij het opruimen, en een O+ in het algemeen omdat je zo'n lieve vrouw bent.
Mimsey, ik ben ook erg benieuwd hoe het nu bij jullie gaat. Is Hero nog steeds van de pijnstillers af?
woensdag 16 mei 2007 om 11:28
Yep, Hero is nogsteeds van de opiaten af. Was wel zwaar, veel afkickverschijnselen en doordat zijn hoofd opeens "helder" werd, kwamen alle emoties van de afgelopen maanden, weken en dagen in alle hevigheid naar boven. Nu kon hij pas verwerken...
Met wat hulp van zijn psych, en na veel gesprekken samen is dat eigenlijk heel goed gegaan. Hij is er weer! Mijn sterke, krachtige, dappere, realistische, moedige, lieve Hero!
Vandaag is zijn speciale stoel aangekomen. Hij voelt zich 80 jaar, en zit al de hele ochtend te klagen...maar wel met een brede grijns. Het is zo'n sta-op stoel die je veel in bejaardenhuizen ziet, kreng ziet er neit uit, maar eindelijk, eindelijk kan mijn kerel pijnvrij en ontspannen in de woonkamer zitten!
Nu nog het speciale bed, maar daarvoor moeten we eerst die andere woning zien te vinden...
.
Hoe dan ook, het gaat iedere dag dus een beetje beter. We praten weer een stuk meer en dat is fijn, al zijn de onderwerpen niet altijd gezellig of prettig. Dan zitten we samen emotioneel te zijn, maar de emoties komen er in ieder geval uit. Pfoei!
Alleen die onduidelijkheid, Rommel zei het al. Die is zo verschrikkelijk frustrerend. We weten niets! We kunenn niet verder plannen dan een week. Of twee weken in dit geval, omdat we over twee weken pas weer naar de oncoloog gaan in in de tussentijd niets geks verwachten. Maar wat er na die twee weken gebeurd, who knows.... Dat is zo afschuwelijk. We weten niet hoe deze tumor zich verder zal ontwikkelen, wel dat hij er nog zit en niet weg te krijgen is. Maar betekend dat dan dat Hero alternatieve meuk ingespoten zal krijgen, en wat houdt dat dan in? Betekend het dat de laatste fase echt in ingegaan, of hebben we nog een jaar? Of hebben we langer? Hebben we met de chemo "geluk" gehad en kunnen we die 5 jaar waar de oncoloog het ooit over had redden? En hoe gaat die tijd eruit zien? Hoe is de tumor zich op dit moment aan het gedragen? Groeit hij snel? Traag? Geen idee... En dat is zo ongelovelijk moeilijk. Zo moeilijk om je bij je onwetendheid neer te leggen... Vakanties, uitjes, het is onmogelijk die te plannen. We leven werkelijk bij de dag. En de ene dag gaat het goed en de andere dag minder, maar gelukkig zijn er steeds meer goede dagen.
Met Mopsey gaat het uitstekend. Het is een vrolijk, koppig klein prinsesje, die geniet van alle aandacht. Wel zijn we kort geleden naar de voorstelling van Nijntje geweest, en toen ging oma Pluis het ziekenhuis in. Toen merkte ik dat ze op dat gebied wel heel wijs is voor haar leeftijd, dan heeft ze het over dat de dokter moet komen en dat Oma Pluis een prik in haar arm krijgt voor een rietje (infuus), en dat door dat rietje menninijne (medicijnen) naar binnen gaan die je een beetje beter en een beetje zieker maken. Wijsneusje, gelukkig is ze dan evengoed vrolijk en is het voor haar geen zwaar onderwerp. Het is gewoon hoe het is. Buitenspelen, poppenbedjes, verjaardagen, lekker snoepen en chemokuren, voor Mopsey is het één pot nat.
Ik heb mijzelf omringt met kanjers!
Rommel, zit je nu in de troep? Is het weer een klein beetje onder controle thuis, of groeit het je iedere dag meer boven het hoofd? Vrees niet om hulp te gillen, hé...
*;
Met wat hulp van zijn psych, en na veel gesprekken samen is dat eigenlijk heel goed gegaan. Hij is er weer! Mijn sterke, krachtige, dappere, realistische, moedige, lieve Hero!
Vandaag is zijn speciale stoel aangekomen. Hij voelt zich 80 jaar, en zit al de hele ochtend te klagen...maar wel met een brede grijns. Het is zo'n sta-op stoel die je veel in bejaardenhuizen ziet, kreng ziet er neit uit, maar eindelijk, eindelijk kan mijn kerel pijnvrij en ontspannen in de woonkamer zitten!
Nu nog het speciale bed, maar daarvoor moeten we eerst die andere woning zien te vinden...
.Hoe dan ook, het gaat iedere dag dus een beetje beter. We praten weer een stuk meer en dat is fijn, al zijn de onderwerpen niet altijd gezellig of prettig. Dan zitten we samen emotioneel te zijn, maar de emoties komen er in ieder geval uit. Pfoei!
Alleen die onduidelijkheid, Rommel zei het al. Die is zo verschrikkelijk frustrerend. We weten niets! We kunenn niet verder plannen dan een week. Of twee weken in dit geval, omdat we over twee weken pas weer naar de oncoloog gaan in in de tussentijd niets geks verwachten. Maar wat er na die twee weken gebeurd, who knows.... Dat is zo afschuwelijk. We weten niet hoe deze tumor zich verder zal ontwikkelen, wel dat hij er nog zit en niet weg te krijgen is. Maar betekend dat dan dat Hero alternatieve meuk ingespoten zal krijgen, en wat houdt dat dan in? Betekend het dat de laatste fase echt in ingegaan, of hebben we nog een jaar? Of hebben we langer? Hebben we met de chemo "geluk" gehad en kunnen we die 5 jaar waar de oncoloog het ooit over had redden? En hoe gaat die tijd eruit zien? Hoe is de tumor zich op dit moment aan het gedragen? Groeit hij snel? Traag? Geen idee... En dat is zo ongelovelijk moeilijk. Zo moeilijk om je bij je onwetendheid neer te leggen... Vakanties, uitjes, het is onmogelijk die te plannen. We leven werkelijk bij de dag. En de ene dag gaat het goed en de andere dag minder, maar gelukkig zijn er steeds meer goede dagen.
Met Mopsey gaat het uitstekend. Het is een vrolijk, koppig klein prinsesje, die geniet van alle aandacht. Wel zijn we kort geleden naar de voorstelling van Nijntje geweest, en toen ging oma Pluis het ziekenhuis in. Toen merkte ik dat ze op dat gebied wel heel wijs is voor haar leeftijd, dan heeft ze het over dat de dokter moet komen en dat Oma Pluis een prik in haar arm krijgt voor een rietje (infuus), en dat door dat rietje menninijne (medicijnen) naar binnen gaan die je een beetje beter en een beetje zieker maken. Wijsneusje, gelukkig is ze dan evengoed vrolijk en is het voor haar geen zwaar onderwerp. Het is gewoon hoe het is. Buitenspelen, poppenbedjes, verjaardagen, lekker snoepen en chemokuren, voor Mopsey is het één pot nat.
Ik heb mijzelf omringt met kanjers!
Rommel, zit je nu in de troep? Is het weer een klein beetje onder controle thuis, of groeit het je iedere dag meer boven het hoofd? Vrees niet om hulp te gillen, hé...
*;
Wat wilde ik nou toch typen?
