Gezondheid
alle pijlers
Mijn man heeft kanker
zondag 29 april 2007 om 16:22
Wat je schrijft over aangereden worden,niet meer wakker worden.
Dat je dat soort gedachten hebt is niet raar,je bent de enige niet,ik herken het,niets om je voor te schamen.
Het betekent niet dat je écht een doodswens hebt en van het leven af wilt.
Je wilt van de pijn af.
Omdat er haast niet mee te leven is,het doet ondraaglijk zeer en degene die je nu het hardste nodig hebt om je te troosten is er niet meer,nooit meer.
Je hele toekomstbeeld is aan gruzelementen geslagen,het leven wordt nooit meer zoals het was,alles wat er nog komt is zonder hem.
Nooit meer...
En dat besef is zo verrotte pijnlijk,al je verdriet is 1 grote open wond waar steeds zout in gestrooid wordt.
Uiteindelijk zal er een korstje over de wond groeien maar dat gaat heel langzaam en het korstje is ook zo weer los en de pijn terug.
Maar dan groeit er weer een nieuw korstje en weer en weer.
Ook al lijkt het nu onvoorstelbaar,is de glans van het leven af en de toekomst een waas,écht,heel langzaam zal het beter gaan.
Ga door zo als je bezig bent,je doet het hartstikke goed en blijf je moeilijke momenten laten zien,je hoeft niet altijd maar sterk te zijn.
Juist niet,voor je verwerking is het veel beter om door de pijn heen te gaan,
je ontkomt er toch niet aan.
Het is een lange weg en het maakt niet uit als je struikelt of valt,dat is heel normaal,als je maar weer opstaat,daar gaat het om.
*;
Dat je dat soort gedachten hebt is niet raar,je bent de enige niet,ik herken het,niets om je voor te schamen.
Het betekent niet dat je écht een doodswens hebt en van het leven af wilt.
Je wilt van de pijn af.
Omdat er haast niet mee te leven is,het doet ondraaglijk zeer en degene die je nu het hardste nodig hebt om je te troosten is er niet meer,nooit meer.
Je hele toekomstbeeld is aan gruzelementen geslagen,het leven wordt nooit meer zoals het was,alles wat er nog komt is zonder hem.
Nooit meer...
En dat besef is zo verrotte pijnlijk,al je verdriet is 1 grote open wond waar steeds zout in gestrooid wordt.
Uiteindelijk zal er een korstje over de wond groeien maar dat gaat heel langzaam en het korstje is ook zo weer los en de pijn terug.
Maar dan groeit er weer een nieuw korstje en weer en weer.
Ook al lijkt het nu onvoorstelbaar,is de glans van het leven af en de toekomst een waas,écht,heel langzaam zal het beter gaan.
Ga door zo als je bezig bent,je doet het hartstikke goed en blijf je moeilijke momenten laten zien,je hoeft niet altijd maar sterk te zijn.
Juist niet,voor je verwerking is het veel beter om door de pijn heen te gaan,
je ontkomt er toch niet aan.
Het is een lange weg en het maakt niet uit als je struikelt of valt,dat is heel normaal,als je maar weer opstaat,daar gaat het om.
*;
dinsdag 1 mei 2007 om 08:54
Och lieve Rommel, hou vol meid! Er is nog zoveel om voor te leven, al was het alleen maar aan heleboel mensen vertellen hoe geweldig Ray was! Zijn leven vertellen, zijn bestaan, zijn lessen...Mark vertellen wat voor bijzondere vader hij had!
En jij bent het waard, je bent een geweldige vrouw, een vrouw die sterk genoeg is om "zwak" te durven zijn.
Ik ben trots op je, en op hoe je het doet! En Hero ook, die heeft laatst jouw mails zitten lezen en was tot tranen toe ontroerd vanwege jouw lieve woorden over Ray en richting hem, en de manier waarmee je met al deze pijn omgaat. Hij vind je een dappere vrouw, en ik ook!
Hier gaat het trouwens ok, Hero is zondag voor het eerst weer buiten geweest, naar een verjaardag, en dat ging goed. Maandag heeft hij vervolgens als reactie ziek op bed gelegen, tot niets in staat behalve slapen en overgeven. Maar vandaag is hij er geloof ik weer een beetje, dus hij knapt al iets sneller op. Ietsje...
En jij bent het waard, je bent een geweldige vrouw, een vrouw die sterk genoeg is om "zwak" te durven zijn.
Ik ben trots op je, en op hoe je het doet! En Hero ook, die heeft laatst jouw mails zitten lezen en was tot tranen toe ontroerd vanwege jouw lieve woorden over Ray en richting hem, en de manier waarmee je met al deze pijn omgaat. Hij vind je een dappere vrouw, en ik ook!
Hier gaat het trouwens ok, Hero is zondag voor het eerst weer buiten geweest, naar een verjaardag, en dat ging goed. Maandag heeft hij vervolgens als reactie ziek op bed gelegen, tot niets in staat behalve slapen en overgeven. Maar vandaag is hij er geloof ik weer een beetje, dus hij knapt al iets sneller op. Ietsje...
Wat wilde ik nou toch typen?
dinsdag 1 mei 2007 om 13:14
@ Romilda:
Hoe moeilijk het ook is, er komen weer betere tijden Romilda. Wanneer? Dat is niet te zeggen. Rouw is iets persoonlijks, er is geen standaard voor.
Als je een verlies hebt geleden zoals jouw verlies, dan is het niet ongewoon om te verlangen naar een moment zonder de pijn van dat verlies. Die momenten gaan weer komen, uiteindelijk. Neem het leven stap voor stap, dag voor dag en je zult zien dat je (al kun je het je nu niet voorstellen) ooit weer blij zult zijn.
@Mimsey:
Goed te horen dat Hero een beetje opknapt.
Voor jullie allemaal: veel sterkte gewenst!
Hoe moeilijk het ook is, er komen weer betere tijden Romilda. Wanneer? Dat is niet te zeggen. Rouw is iets persoonlijks, er is geen standaard voor.
Als je een verlies hebt geleden zoals jouw verlies, dan is het niet ongewoon om te verlangen naar een moment zonder de pijn van dat verlies. Die momenten gaan weer komen, uiteindelijk. Neem het leven stap voor stap, dag voor dag en je zult zien dat je (al kun je het je nu niet voorstellen) ooit weer blij zult zijn.
@Mimsey:
Goed te horen dat Hero een beetje opknapt.
Voor jullie allemaal: veel sterkte gewenst!
woensdag 2 mei 2007 om 14:57
Rouwen is iets vreselijks en het is niet eerlijk dat het bij jou/jullie nu al moet. Maar het is zo en je kan er niets meer aan veranderen, hoe zuur dat ook is.
Het is normaal dat je verdriet hebt en ik ben blij dat je het ook uit.
Als die teksten in je op komen, denk dan ook aan "afscheid nemen bestaat niet".
Veel sterkte meid!
Het is normaal dat je verdriet hebt en ik ben blij dat je het ook uit.
Als die teksten in je op komen, denk dan ook aan "afscheid nemen bestaat niet".
Veel sterkte meid!
vrijdag 4 mei 2007 om 09:09
Hallo allemaal,
Deze week heb ik een betere week gehad. Ik heb 2 ochtenden lekker gewerkt.
Verder heb ik hele lieve reacties hier gehad, maar ook op mijn web-log (op eentje na dan, dat was zo'n lullige reactie.....) Dat heeft me wel weer gesterkt. Verder heb ik voorbereidingen getroffen voor mijn weekje weg met Mark, mijn ouders, mijn zus en zwager en de kids. Vanmiddag gaan we. Ik vind het raar om dit zonder Ray te doen. Ik heb er ook wel wat gemengde gevoelens over. Het lijkt me leuk en tegelijkertijd moeilijk. Want eigenlijk hadden we dit natuurlijk met Ray willen doen. Ik hoop ook dat het met Mark meevalt. Dat hij goed naar mij luistert en zo. Maar ook dat zal zichzelf wel weer wijzen.
Mims, hoe is het bij jullie? Ik hoop dat het met Hero nog steeds redelijk gaat. Goed zeg dat ie mee is geweest naar die verjaardag. En hoe herkenbaar dat ie daarna weer echt nodig heeft om bij te komen.
Ik hoop gewoon dat jullie een goede tijd hebben en dat Hero fysiek wat aan kan sterken voordat ie weer naar het ziekenhuis moet voor controle. Het is zo'n moeilijke ziekte. Je kunt er gewoon geen pijl optrekken hoe het verloopt. Ik denk veel aan jullie en blijf hopen op betere tijden voor jullie!
Liefs Rommel.
Deze week heb ik een betere week gehad. Ik heb 2 ochtenden lekker gewerkt.
Verder heb ik hele lieve reacties hier gehad, maar ook op mijn web-log (op eentje na dan, dat was zo'n lullige reactie.....) Dat heeft me wel weer gesterkt. Verder heb ik voorbereidingen getroffen voor mijn weekje weg met Mark, mijn ouders, mijn zus en zwager en de kids. Vanmiddag gaan we. Ik vind het raar om dit zonder Ray te doen. Ik heb er ook wel wat gemengde gevoelens over. Het lijkt me leuk en tegelijkertijd moeilijk. Want eigenlijk hadden we dit natuurlijk met Ray willen doen. Ik hoop ook dat het met Mark meevalt. Dat hij goed naar mij luistert en zo. Maar ook dat zal zichzelf wel weer wijzen.
Mims, hoe is het bij jullie? Ik hoop dat het met Hero nog steeds redelijk gaat. Goed zeg dat ie mee is geweest naar die verjaardag. En hoe herkenbaar dat ie daarna weer echt nodig heeft om bij te komen.
Ik hoop gewoon dat jullie een goede tijd hebben en dat Hero fysiek wat aan kan sterken voordat ie weer naar het ziekenhuis moet voor controle. Het is zo'n moeilijke ziekte. Je kunt er gewoon geen pijl optrekken hoe het verloopt. Ik denk veel aan jullie en blijf hopen op betere tijden voor jullie!
Liefs Rommel.
vrijdag 4 mei 2007 om 09:36
@Romilda, fijn dat het je deze week wat beter gaat, dat heb je dan toch maar mooi gehad. En hoe het morgen, overmorgen en volgende week gaat, dat zie je dan wel weer! Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook een "stiekeme meeleester" ben op je weblog, was daar eerder dan op dit topic, maar heb eigenlijk ook nog nooit gereageerd. Zal dat toch eens doen. En blijf van je afschrijven zowel daar als hier, misschien lucht het je wat op. En ik hoop dat je een beetje van je vakantie kunt genieten met Mark en je familie. Ik geef je een dikke knuffel *;
@Mimsey, en hoe gaat het bij jullie? Is Hero een beetje hersteld van je z'n eerste keer naar buiten? Gaat het met jou en Mopsey ook een beetje? Ook een dikke knuffel voor jullie *;
@Mimsey, en hoe gaat het bij jullie? Is Hero een beetje hersteld van je z'n eerste keer naar buiten? Gaat het met jou en Mopsey ook een beetje? Ook een dikke knuffel voor jullie *;
vrijdag 4 mei 2007 om 17:05
Trots op jou, Rommel!!!!
*;
Hier gaat het redelijk. Hero heeft het in zijn koppige maar lieve kop gekregen dat hij wil stoppen met de opiaten, om zo meer energie te krijgen. En dat stoppen, dat doet hij dus abrupt, van het ene moment op de andere.
Hij kickt nu dus af, zweet, rilt, en heeft een totaal verstoord dag/nacht-ritme. Ligt nu ook te slapen. Pijn is ook meer, logisch, maar nog hanteerbaar.
Voordeel; er valt zowaar weer een gesprek met hem te voeren, hij is minder wazig en stoned. Verbazingwekkend, hoe snel je daar verschil in merkt (en nog verbazingwekkender om bij mijzelf te merken hoezeer ik al aan zijn verdwaasde toestand gewend was, het is helemaal een gek gevoel; "ohja, zo was je...". ).
*;
Hier gaat het redelijk. Hero heeft het in zijn koppige maar lieve kop gekregen dat hij wil stoppen met de opiaten, om zo meer energie te krijgen. En dat stoppen, dat doet hij dus abrupt, van het ene moment op de andere.
Hij kickt nu dus af, zweet, rilt, en heeft een totaal verstoord dag/nacht-ritme. Ligt nu ook te slapen. Pijn is ook meer, logisch, maar nog hanteerbaar.
Voordeel; er valt zowaar weer een gesprek met hem te voeren, hij is minder wazig en stoned. Verbazingwekkend, hoe snel je daar verschil in merkt (en nog verbazingwekkender om bij mijzelf te merken hoezeer ik al aan zijn verdwaasde toestand gewend was, het is helemaal een gek gevoel; "ohja, zo was je...". ).
Wat wilde ik nou toch typen?
vrijdag 4 mei 2007 om 18:25
He Mimsey,je moest toch ook vandaag met je Mopsey naar de kinderarts??? Hoe is dat gegaan.....hoop zoals je al verwacht had.
Je krijgt nu dus een Hero in huis die praatjes heeft,nu hij niet meer stonend is,lijkt me voor jouw ook wel gezellig,hebben jullie wat van het weer kunnen genieten??
Nou meid,zet'm op maar weer ,en een dikke knuffel van deze kant *;
Je krijgt nu dus een Hero in huis die praatjes heeft,nu hij niet meer stonend is,lijkt me voor jouw ook wel gezellig,hebben jullie wat van het weer kunnen genieten??
Nou meid,zet'm op maar weer ,en een dikke knuffel van deze kant *;
