Gezondheid
alle pijlers
Mijn man heeft kanker
woensdag 11 april 2007 om 11:01
Hallo Mims,
even een klein vraagje; heb je hulp van MEE? Die weten goed de weg in
"hulpverlenersland" en drukken vaak net iets harder door dan je zelf zou durven. Misschien heb ik het gemist en heb je hen al ingeschakeld. Ik heb er zelf nl. veel aan gehad. (En ,ook niet onbelangrijk, ze zijn gratis).
Veel sterkte
even een klein vraagje; heb je hulp van MEE? Die weten goed de weg in
"hulpverlenersland" en drukken vaak net iets harder door dan je zelf zou durven. Misschien heb ik het gemist en heb je hen al ingeschakeld. Ik heb er zelf nl. veel aan gehad. (En ,ook niet onbelangrijk, ze zijn gratis).
Veel sterkte
woensdag 11 april 2007 om 21:36
Geen scan gehad vandaag, Hero kon het "scan-drankje" dat je de dag van te voren moet drinken niet binnenhouden dus viel er niets te scannen.
Boevendien vrees ik toch dat hij op dit moment te zwak is, of ze moeten hem daar houden en daar is hij nou weer net te "goed" voor. Maar als hij tien minuten getelefoneerd heeft moet hij alweer slapen van de uitputting. Erg frustrerend voor ons allebei.
Het gaat dus nog niet echt beter, ben dan ook blij met alle positieve berichtjes die ik via vriendinnen binnen kriijg want daardoor vergeet ik niet dat ik ook moet genieten. Ik geniet driedubbelendwars mee met alle prille zwangerschappen, met vriendinnetjes die op punt van baren staan of zelfs als gebaard hebben, met kinderen die in de zon spelen, nieuwe prinsesjes en de blosjes op de wangen van Mops. Ik moet wel!
Rommel, hoe gaat het bij jou?
Boevendien vrees ik toch dat hij op dit moment te zwak is, of ze moeten hem daar houden en daar is hij nou weer net te "goed" voor. Maar als hij tien minuten getelefoneerd heeft moet hij alweer slapen van de uitputting. Erg frustrerend voor ons allebei.
Het gaat dus nog niet echt beter, ben dan ook blij met alle positieve berichtjes die ik via vriendinnen binnen kriijg want daardoor vergeet ik niet dat ik ook moet genieten. Ik geniet driedubbelendwars mee met alle prille zwangerschappen, met vriendinnetjes die op punt van baren staan of zelfs als gebaard hebben, met kinderen die in de zon spelen, nieuwe prinsesjes en de blosjes op de wangen van Mops. Ik moet wel!
Rommel, hoe gaat het bij jou?
Wat wilde ik nou toch typen?
woensdag 11 april 2007 om 23:18
In principe volgende week vrijdag, maar omdat ik dan ook met Mopsey naar het ziekenhuis moet voor haar APK (achondroplastische periodieke keuring, 
) moeten we nog even kijken of dat haalbaar is. Overigens is dat van Mopsey waarschijnlijk in 2 minuten bekeken.
Mims: "Kijk, hier is ze weer".
Kinderarts: "Wauw, wat ziet ze er goed uit!"
Mopsey: "niettinne ore kijke!""
Kinderarts: "mag ik niet in je oren kijken, lieverd?"
Mopsey: "NEE."
Mimsey: "maar ze heeft al een paar maanden geen oorontsteking meer gehad, hoor".
Kinderarts: "Oké...maar wat doet ze het goed, zeg!"
Mimsey: "Ja, hé.."
Mopsey: "Ja, hé.."
Kinderarts: "tot volgend jaar dan maar weer, dag mevrouw Mims, dag lieverd".
Zoiets. Zo ging het de afgelopen jaren ook. De kinderarts is nogal fan van Mopsey, daarom moeten we blijven komen, vermoed ik....
.
Maarja, of de scan moet weer verplaatst worden, of Hero gaat met zijn vader. Maar dat vind ik ook weer niets, ik heb echt de behoefte om alle activiteiten met hem samen mee te maken, te delen. Morgen de oncoloog maar weer eens bellen, want als we het uitstellen gaat er wel veel tijd overheen, ook omdat er nog geen bloedgeprikt is de afgelopen 2,5 week. Daar krijg ik wel de kriebels van, overigens.
Maar eerst Hero aangesterkt krijgen, de rest is van later zorg...
) moeten we nog even kijken of dat haalbaar is. Overigens is dat van Mopsey waarschijnlijk in 2 minuten bekeken. Mims: "Kijk, hier is ze weer".
Kinderarts: "Wauw, wat ziet ze er goed uit!"
Mopsey: "niettinne ore kijke!""
Kinderarts: "mag ik niet in je oren kijken, lieverd?"
Mopsey: "NEE."
Mimsey: "maar ze heeft al een paar maanden geen oorontsteking meer gehad, hoor".
Kinderarts: "Oké...maar wat doet ze het goed, zeg!"
Mimsey: "Ja, hé.."
Mopsey: "Ja, hé.."
Kinderarts: "tot volgend jaar dan maar weer, dag mevrouw Mims, dag lieverd".
Zoiets. Zo ging het de afgelopen jaren ook. De kinderarts is nogal fan van Mopsey, daarom moeten we blijven komen, vermoed ik....
.Maarja, of de scan moet weer verplaatst worden, of Hero gaat met zijn vader. Maar dat vind ik ook weer niets, ik heb echt de behoefte om alle activiteiten met hem samen mee te maken, te delen. Morgen de oncoloog maar weer eens bellen, want als we het uitstellen gaat er wel veel tijd overheen, ook omdat er nog geen bloedgeprikt is de afgelopen 2,5 week. Daar krijg ik wel de kriebels van, overigens.
Maar eerst Hero aangesterkt krijgen, de rest is van later zorg...
Wat wilde ik nou toch typen?
donderdag 12 april 2007 om 08:48
Mimsey, als ik je postings lees, dan voel ik erin doorklinken dat je een sterke vrouw bent! Dat je het zo nu en dan niet meer ziet zitten is niet meer dan begrijpelijk... En ondanks al het slecht nieuws krijg ik een brede grijns op mijn gezicht als ik je opmerking over de mattenklopper lees. :)
*;
Romilda, ik kan me alleen maar proberen voor te stellen hoe je je voelt... En zelfs dat komt niet dicht genoeg in de buurt denk ik. Ik zou willen dat ik iets kon zeggen om je te helpen en om de pijn iets minder te maken, maar ik kan het niet... Sterkte meid, ik denk aan je. :R
*;
Romilda, ik kan me alleen maar proberen voor te stellen hoe je je voelt... En zelfs dat komt niet dicht genoeg in de buurt denk ik. Ik zou willen dat ik iets kon zeggen om je te helpen en om de pijn iets minder te maken, maar ik kan het niet... Sterkte meid, ik denk aan je. :R
vrijdag 13 april 2007 om 22:57
quote:Een knuffel voor álle geweldige vrouwen op dit topic *;En daar sluit ik mij bij aan. En dan vooral voor Romilda en Mimsey.
Romilda, het eerste jaar pasen, pinkesteren, verjaardagen, kerst enz. alles zonder Ray. Wat moet dit moeilijk voor je zijn. Ik hoop als ik ooit in jouw situatie kom, dat ik net zo sterk ben als jij*;
Romilda, het eerste jaar pasen, pinkesteren, verjaardagen, kerst enz. alles zonder Ray. Wat moet dit moeilijk voor je zijn. Ik hoop als ik ooit in jouw situatie kom, dat ik net zo sterk ben als jij*;
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
zaterdag 14 april 2007 om 16:54
Jullie zijn lief.
Hier gaat het al een stukje beter. Hero heeft zichzelf bij kop en staart gepakt (tja, bij zijn haren gaat wat lastig...) en heeft hard aan zichzelf gewerkt. Zijn energiepeil is nog wel minimaal, maar hij heeft al een beter humeur en er valt weer met hem te praten en dat is erg fijn!
Hiervoor had hij wel even wat rust nodig, en dus ben ik twee dagen met Mopsey op stap geweest. Dagje Artis donderdag, en park en opa en oma gisteren.
Hero deed het goed om echt op zichzelf teruggeworpen te zijn (geen idee waarom, maar gezien het feit dat hij al 3 jaar alle medici verbaasd vraag ik niet meer waarom; hij is de expert van zijn eigen lijf en kunnen), en voor Mops en mij was het genieten om even een meiden-dagje te hebben. Heerlijk in het gras liggen knuffelen, stoeien, genoten van de olifanten en leeuwen (krijgt ze geen genoeg van) en gewoon aandacht hebben voor elkaar. Ontspanning. Moeder en dochter. Fijn!
Morgen gaan we naar het strand. Zouden we eigenlijk vandaag doen, maar helaas schoot het vanmorgen bij Hero in zijn rig, brulde hij het uit, en vond ik het "op zichzelf teruggeworpen zijn" even geen goed plan. Expert of geen expert. Dus behalve bij mijn ouders Mopsey afzetten (want met zulk mooi weer moet ze wel buiten spelen en niet op een balkon naar de hemel staren) zit ik nu een dagje binnen. Ach, zo kom ik nog eens aan poetsen toe....
En met zijn rug gaat het uiteindelijk (na wat pijnstilling, lang leve onze dope-voorraad) best goed. Mijn favoriete huis-junk voelt zich nu dan ook schuldig richting mij. Niet nodig. Ben allang blij dat hij zich beter voelt.
Rommel, het is al weer even stil van jouw kant.
Kun je jezelf er een beetje toe zetten om je dagen door te komen? Al zit je maar buiten in de zon, dat geeft ook energie.
Ik hoop dat het goed gaat meisje, en dat je jezelf zo nu en dan op een glimlach kunt betrappen (genieten is misschien nog wat teveel gevraagd!).
Oh ja, en ik las een tijdje geleden al een tip van iemand anders, en ik wil die nog even benadrukken..kijk of je het vorige topic nog op kunt slaan. Nu heb je daar misschien geen behoiefte aan, maar het kan later heel fijn zijn om het terug te kunnen lezen. Ik heb dat niet gedaan met het topic rondom Mopsey's geboorte, en vind dat best jammer ( en ken de way-back-machine, maar deze heeft die pagina's niet opgeslagen, jammerjammerjmammer...).
Hier gaat het al een stukje beter. Hero heeft zichzelf bij kop en staart gepakt (tja, bij zijn haren gaat wat lastig...
) en heeft hard aan zichzelf gewerkt. Zijn energiepeil is nog wel minimaal, maar hij heeft al een beter humeur en er valt weer met hem te praten en dat is erg fijn!Hiervoor had hij wel even wat rust nodig, en dus ben ik twee dagen met Mopsey op stap geweest. Dagje Artis donderdag, en park en opa en oma gisteren.
Hero deed het goed om echt op zichzelf teruggeworpen te zijn (geen idee waarom, maar gezien het feit dat hij al 3 jaar alle medici verbaasd vraag ik niet meer waarom; hij is de expert van zijn eigen lijf en kunnen), en voor Mops en mij was het genieten om even een meiden-dagje te hebben. Heerlijk in het gras liggen knuffelen, stoeien, genoten van de olifanten en leeuwen (krijgt ze geen genoeg van) en gewoon aandacht hebben voor elkaar. Ontspanning. Moeder en dochter. Fijn!
Morgen gaan we naar het strand. Zouden we eigenlijk vandaag doen, maar helaas schoot het vanmorgen bij Hero in zijn rig, brulde hij het uit, en vond ik het "op zichzelf teruggeworpen zijn" even geen goed plan. Expert of geen expert. Dus behalve bij mijn ouders Mopsey afzetten (want met zulk mooi weer moet ze wel buiten spelen en niet op een balkon naar de hemel staren) zit ik nu een dagje binnen. Ach, zo kom ik nog eens aan poetsen toe....
En met zijn rug gaat het uiteindelijk (na wat pijnstilling, lang leve onze dope-voorraad) best goed. Mijn favoriete huis-junk voelt zich nu dan ook schuldig richting mij. Niet nodig. Ben allang blij dat hij zich beter voelt.
Rommel, het is al weer even stil van jouw kant.
Kun je jezelf er een beetje toe zetten om je dagen door te komen? Al zit je maar buiten in de zon, dat geeft ook energie.
Ik hoop dat het goed gaat meisje, en dat je jezelf zo nu en dan op een glimlach kunt betrappen (genieten is misschien nog wat teveel gevraagd!).
Oh ja, en ik las een tijdje geleden al een tip van iemand anders, en ik wil die nog even benadrukken..kijk of je het vorige topic nog op kunt slaan. Nu heb je daar misschien geen behoiefte aan, maar het kan later heel fijn zijn om het terug te kunnen lezen. Ik heb dat niet gedaan met het topic rondom Mopsey's geboorte, en vind dat best jammer ( en ken de way-back-machine, maar deze heeft die pagina's niet opgeslagen, jammerjammerjmammer...).
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 15 april 2007 om 07:12
zondag 15 april 2007 om 08:52
Hallo allemaal,
Volgens mij is de vorige discussie al weg, ik heb net op de laatste bladzijde gekeken maar daar staat ie niet meer op. Omdat ik nu alweer zo vroeg op was dacht ik daar ga ik dan nu maar aan beginnen, maar helaas.
Hier gaat het niet goed. Ik mis Ray zo verschrikkelijk, dat kan ik niet omschrijven. Ik weet gewoon niet wat ik ermee aan moet. Ik heb nu een afspraak gemaakt met een psych, daar kan ik vrijdag naartoe. Ik raak gewoon steeds geblokkeerd als er iemand bij me is, en ze komen daar maar moeilijk doorheen geprikt. Lijkt wel of ik een muur om me heen heb. Ik voel ook gewoon dat het niet goed gaat. Als ik bezig blijf en maar vanalles doe dan gaat het wel, dan kom ik zelfs vrolijk over op een aantal mensen. Maar vanbinnen ben ik leeg. Ik lach misschien wel maar ik ben helemaal niet vrolijk. Ik functioneer, en daar blijft het bij. Ik sta op, regel de dingen die ik moet regelen, ik eet en drink, ik kijk tv ik bel even met m'n ouders of vriendinnen en ga weer naar bed. Maak plannen om wat dingen te gaan doen in huis, andere keuken, andere badkamer. Dingen die Ray en ik zouden doen na de vakantie vorig jaar. Die door die verschrikkelijke ziekte niet zijn doorgegaan. Maar tegelijkertijd kan ik niet die dingen doen die daarvoor nodig zijn. Voor de keuken lukt dat nog wel denk ik, maar voor de badkamer moet Ray zijn hobbykamer leeg gemaakt worden omdat die bij de badkamer getrokken wordt. Dat kan ik niet. Ook moet ik de garagebox opruimen omdat mijn huis verkocht is en die spullen ook nog deze kant op moeten, maar ik kan het niet. En ook daar denk ik weer aan dat dat dingen waren die we al gepland hadden, die we samen zouden doen en nu moeten ze, maar moet ik het ook alleen doen. Alles doet zo veel pijn. En dan dat mooie weer. Ik moet steeds denken aan de dingen die Ray en ik op dit soort mooie dagen zouden doen.... Kortom het gaat niet goed met me. Ik slaap ook slecht, en nu was ik ook alweer veel te vroeg uit mijn bed...
Mims, ik ben blij dat je wat tijd voor mops en jezelf hebt kunnen nemen en ik ben nog blijer te lezen dat Hero zichzelf weer bij elkaar geraapt heeft. Hopelijk kunnen jullie vandaag met zijn drietjes even genieten van het mooie weer. Dikke knuf voor iedereen.
Volgens mij is de vorige discussie al weg, ik heb net op de laatste bladzijde gekeken maar daar staat ie niet meer op. Omdat ik nu alweer zo vroeg op was dacht ik daar ga ik dan nu maar aan beginnen, maar helaas.
Hier gaat het niet goed. Ik mis Ray zo verschrikkelijk, dat kan ik niet omschrijven. Ik weet gewoon niet wat ik ermee aan moet. Ik heb nu een afspraak gemaakt met een psych, daar kan ik vrijdag naartoe. Ik raak gewoon steeds geblokkeerd als er iemand bij me is, en ze komen daar maar moeilijk doorheen geprikt. Lijkt wel of ik een muur om me heen heb. Ik voel ook gewoon dat het niet goed gaat. Als ik bezig blijf en maar vanalles doe dan gaat het wel, dan kom ik zelfs vrolijk over op een aantal mensen. Maar vanbinnen ben ik leeg. Ik lach misschien wel maar ik ben helemaal niet vrolijk. Ik functioneer, en daar blijft het bij. Ik sta op, regel de dingen die ik moet regelen, ik eet en drink, ik kijk tv ik bel even met m'n ouders of vriendinnen en ga weer naar bed. Maak plannen om wat dingen te gaan doen in huis, andere keuken, andere badkamer. Dingen die Ray en ik zouden doen na de vakantie vorig jaar. Die door die verschrikkelijke ziekte niet zijn doorgegaan. Maar tegelijkertijd kan ik niet die dingen doen die daarvoor nodig zijn. Voor de keuken lukt dat nog wel denk ik, maar voor de badkamer moet Ray zijn hobbykamer leeg gemaakt worden omdat die bij de badkamer getrokken wordt. Dat kan ik niet. Ook moet ik de garagebox opruimen omdat mijn huis verkocht is en die spullen ook nog deze kant op moeten, maar ik kan het niet. En ook daar denk ik weer aan dat dat dingen waren die we al gepland hadden, die we samen zouden doen en nu moeten ze, maar moet ik het ook alleen doen. Alles doet zo veel pijn. En dan dat mooie weer. Ik moet steeds denken aan de dingen die Ray en ik op dit soort mooie dagen zouden doen.... Kortom het gaat niet goed met me. Ik slaap ook slecht, en nu was ik ook alweer veel te vroeg uit mijn bed...
Mims, ik ben blij dat je wat tijd voor mops en jezelf hebt kunnen nemen en ik ben nog blijer te lezen dat Hero zichzelf weer bij elkaar geraapt heeft. Hopelijk kunnen jullie vandaag met zijn drietjes even genieten van het mooie weer. Dikke knuf voor iedereen.
zondag 15 april 2007 om 09:40
Beste Romilda,
Heb een deel van je topics meegelezen maar niet gereageerd omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Belachelijk, nu ik erover nadenk. En ook nu weet ik niet wat ik moet zeggen, ik kan niet met woorden beschrijven hoe moedig ik je vind en hoe erg ik had gehoopt dat jullie verhaal anders zou lopen en hoeveel goeds ik je toewens. Ik ken je niet maar denk regelmatig aan je.
Over je oude topic: het is er nog hoor! Selecteer op "kwartaal" in het vakje "actief" boven het begin van het topic. En dan staat het op pagina 5.
Veel sterkte, ook voor Mimsey en co.
Heb een deel van je topics meegelezen maar niet gereageerd omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Belachelijk, nu ik erover nadenk. En ook nu weet ik niet wat ik moet zeggen, ik kan niet met woorden beschrijven hoe moedig ik je vind en hoe erg ik had gehoopt dat jullie verhaal anders zou lopen en hoeveel goeds ik je toewens. Ik ken je niet maar denk regelmatig aan je.
Over je oude topic: het is er nog hoor! Selecteer op "kwartaal" in het vakje "actief" boven het begin van het topic. En dan staat het op pagina 5.
Veel sterkte, ook voor Mimsey en co.
zondag 15 april 2007 om 10:37
Beste Rommel
Wat je beschrijft hoort bij het rouwproces.
Besef wel dat het ook niet niks is, je hebt een ontzettend zwaar jaar achter je, en dat heeft letterlijk en figuurlijk aan je gevreten.
En omdat jij je niet voor 100% hebt ingezet maar voor meer dan 200% is het gemis alleen nog groter geworden.
Alles heb je voor je lief opzij gezet, en nu is alles leeg, weg, stil.
Je voelt je nu verloren, verdrietig en wanhopig.
En dat is allemaal toch wel wat erbij hoort, ook bij jou hoort.
Jou schouders waren ontzettend groot, maar nu is het de tijd om alles los te laten en gewoon uit te huilen op de schouders van anderen, je hoeft je niet in te houden niet groot te houden.
Je bent gewoon Romilda, Ray's lief, en dat blijft zo, maar je mag huilen, misschien moet je zelfs huilen, doe het dan gewoon, laat het uit je tenen komen.
En probeer weer van hele kleine dingetjes te genieten, een bloem die opkomt, een nestje jonge vogeltjes, de gewone kleine dingen, die voor jou nu al ontzettend groots zijn.
En er komt een dag dat er weer een blije glimlach op je gezicht straalt wanneer je aan alle mooie dingen denkt die jij en Ray samen hadden, die kan niemand je meer af nemen.
Ik wil je heel erg veel sterkte wensen, en dit forum is er ook om je hart te luchten, schaam je er niet voor, het is lekker anoniem.
Heel veel toi toi toi's en een lekkere knuffel van Sjaantje.
Wat je beschrijft hoort bij het rouwproces.
Besef wel dat het ook niet niks is, je hebt een ontzettend zwaar jaar achter je, en dat heeft letterlijk en figuurlijk aan je gevreten.
En omdat jij je niet voor 100% hebt ingezet maar voor meer dan 200% is het gemis alleen nog groter geworden.
Alles heb je voor je lief opzij gezet, en nu is alles leeg, weg, stil.
Je voelt je nu verloren, verdrietig en wanhopig.
En dat is allemaal toch wel wat erbij hoort, ook bij jou hoort.
Jou schouders waren ontzettend groot, maar nu is het de tijd om alles los te laten en gewoon uit te huilen op de schouders van anderen, je hoeft je niet in te houden niet groot te houden.
Je bent gewoon Romilda, Ray's lief, en dat blijft zo, maar je mag huilen, misschien moet je zelfs huilen, doe het dan gewoon, laat het uit je tenen komen.
En probeer weer van hele kleine dingetjes te genieten, een bloem die opkomt, een nestje jonge vogeltjes, de gewone kleine dingen, die voor jou nu al ontzettend groots zijn.
En er komt een dag dat er weer een blije glimlach op je gezicht straalt wanneer je aan alle mooie dingen denkt die jij en Ray samen hadden, die kan niemand je meer af nemen.
Ik wil je heel erg veel sterkte wensen, en dit forum is er ook om je hart te luchten, schaam je er niet voor, het is lekker anoniem.
Heel veel toi toi toi's en een lekkere knuffel van Sjaantje.
zondag 15 april 2007 om 12:18
Via 'zoeken' kun je je topic ook opvissen, Romilda.
Voor wat betreft praktische zaken: is het een optie dat je je eigen spullen voor een periode bij Shurgard of zo opslaat? Dat je de verbouwing van de badkamer uitstelt of zelfs ervan afziet omdat je niet aan de ruimte van Ray wílt komen, of nog niet. Ooit zal het wel goed voelen om die dingen ter hand te nemen, nu doet het waarschijnlijk fysiek pijn en ik vraag me af of dat nodig is.
Voor wat betreft praktische zaken: is het een optie dat je je eigen spullen voor een periode bij Shurgard of zo opslaat? Dat je de verbouwing van de badkamer uitstelt of zelfs ervan afziet omdat je niet aan de ruimte van Ray wílt komen, of nog niet. Ooit zal het wel goed voelen om die dingen ter hand te nemen, nu doet het waarschijnlijk fysiek pijn en ik vraag me af of dat nodig is.
maandag 16 april 2007 om 11:16
@Mimsey: goed te horen dat Hero zichzelf bij de lurven pakt Mimsey. Ik wens jullie weer veel sterkte voor de komende tijd.
@Romilda: ben het met vorige poster eens dat je niets moet doen aan de badkamer Rommel, als het voor jou te vroeg is om met Ray's spullen bezig te zijn. Je moet niet meer doen dan dat je aankan!!! En wat je aankan, voel je zelf het beste. Goed dat je naar een hulpverlener gaat om te praten. Misschien kan hij/zij je beter bereiken en je zo helpen om te rouwen om Ray en om je verlies een plek te geven.
Ik weet dat je je nu niet voor kunt stellen dat je eens weer gelukkig zult zijn, maar die momenten komen zeker lieve meid! Dan denk je weer aan Ray als persoon, niet meer aan Ray zoals hij tijdens zijn ziekte was. Naar mijn persoonlijke ervaring, zijn na een ziekte als kanker veel van je herinneringen gekleurd door alles wat er rondom en door de kanker gebeurd is. Pas later komt je beeld van je geliefde terug, zonder steeds maar de gedachten aan hun ziekbed en sterven. En dan kun je weer meer van je herinneringen genieten. Dan gaat de scherpte van het verdriet af, alhoewel het gemis altijd blijft.
@Romilda: ben het met vorige poster eens dat je niets moet doen aan de badkamer Rommel, als het voor jou te vroeg is om met Ray's spullen bezig te zijn. Je moet niet meer doen dan dat je aankan!!! En wat je aankan, voel je zelf het beste. Goed dat je naar een hulpverlener gaat om te praten. Misschien kan hij/zij je beter bereiken en je zo helpen om te rouwen om Ray en om je verlies een plek te geven.
Ik weet dat je je nu niet voor kunt stellen dat je eens weer gelukkig zult zijn, maar die momenten komen zeker lieve meid! Dan denk je weer aan Ray als persoon, niet meer aan Ray zoals hij tijdens zijn ziekte was. Naar mijn persoonlijke ervaring, zijn na een ziekte als kanker veel van je herinneringen gekleurd door alles wat er rondom en door de kanker gebeurd is. Pas later komt je beeld van je geliefde terug, zonder steeds maar de gedachten aan hun ziekbed en sterven. En dan kun je weer meer van je herinneringen genieten. Dan gaat de scherpte van het verdriet af, alhoewel het gemis altijd blijft.
dinsdag 17 april 2007 om 14:31
Lieve Romilda,
Ik vind het zo goed van je dat je gewoon hier durft te schrijven dat het niet goed met je gaat! Dat is echt een hele belangrijke stap denk ik, dat je gewoon onder ogen ziet en niet ontkent dat het gewoon slecht gaat, dat het beremoeilijk is, dat je je leeg voelt. Niet dat je je daar nu direct beter van gaat voelen, maar dat je die ruimte hebt en neemt, is wel heel belangrijk voor je verwerkingsproces. Ik heb een tijdje therapie gehad en mijn psych zei altijd, als ik vroeg wat ik dan nu moest gaan doen: "Ga dat maar een tijdje zitten voelen". Dat is niet fijn, maar op de lange duur helpt het je wel.
En verder natuurlik wat Mamzelle zegt: als het nu nog niet goed voelt (en dat lijkt me heel logisch!) om bezig te zijn met je huis, probeer daar dan praktische oplossingen voor te vinden zodat het ook nog even niet hoeft. Laat de boel de boel maar even en doe dan gewoon nog even niks.
Ik hoop heel erg voor je dat je vrijdag bij de psycholoog een luisterend oor vindt dat bij je past en waar je iets aan hebt. Heel erg veel sterkte meid! *;
En natuurlijk ook eentje voor Mimsey! *;
Ik vind het zo goed van je dat je gewoon hier durft te schrijven dat het niet goed met je gaat! Dat is echt een hele belangrijke stap denk ik, dat je gewoon onder ogen ziet en niet ontkent dat het gewoon slecht gaat, dat het beremoeilijk is, dat je je leeg voelt. Niet dat je je daar nu direct beter van gaat voelen, maar dat je die ruimte hebt en neemt, is wel heel belangrijk voor je verwerkingsproces. Ik heb een tijdje therapie gehad en mijn psych zei altijd, als ik vroeg wat ik dan nu moest gaan doen: "Ga dat maar een tijdje zitten voelen". Dat is niet fijn, maar op de lange duur helpt het je wel.
En verder natuurlik wat Mamzelle zegt: als het nu nog niet goed voelt (en dat lijkt me heel logisch!) om bezig te zijn met je huis, probeer daar dan praktische oplossingen voor te vinden zodat het ook nog even niet hoeft. Laat de boel de boel maar even en doe dan gewoon nog even niks.
Ik hoop heel erg voor je dat je vrijdag bij de psycholoog een luisterend oor vindt dat bij je past en waar je iets aan hebt. Heel erg veel sterkte meid! *;
En natuurlijk ook eentje voor Mimsey! *;
dinsdag 17 april 2007 om 15:29
Rommel,
Géén idee of je hier iets aan hebt, maar ik wil het toch even melden: mijn zus verloor haar vriend toen ze 21 was, dat was een hele moeilijke tijd. Om de leegte die zij voelde op te vullen, heeft ze na een paar weken een puppie genomen. Daar kon ze al haar aandacht op richten, er was een wezentje waar zij voor moest zorgen en haar bed voor uit moest komen. Die hond heeft haar er doorheen gesleept op momenten dat wij haar niet konden helpen. Ik weet niet of dit voor jou een optie is, dat moet je zelf natuurlijk weten. Misschien hou je wel helemaal niet van honden.
*;
Géén idee of je hier iets aan hebt, maar ik wil het toch even melden: mijn zus verloor haar vriend toen ze 21 was, dat was een hele moeilijke tijd. Om de leegte die zij voelde op te vullen, heeft ze na een paar weken een puppie genomen. Daar kon ze al haar aandacht op richten, er was een wezentje waar zij voor moest zorgen en haar bed voor uit moest komen. Die hond heeft haar er doorheen gesleept op momenten dat wij haar niet konden helpen. Ik weet niet of dit voor jou een optie is, dat moet je zelf natuurlijk weten. Misschien hou je wel helemaal niet van honden.
*;
