Gezondheid
alle pijlers
voor het leven getekend na bevaling.
dinsdag 23 september 2008 om 11:17
halo
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
dinsdag 23 september 2008 om 13:23
quote:__justme__ schreef op 23 september 2008 @ 13:21:
[...]
Die pijn werd bij mij op een gegeven moment gewoon aangenaam... En nee, ben ook niet uit mijn lichaam getreden, daarvoor was de pijn niet ernstig genoeg. Wel een prettig soort trance.
Nee wil het ook absoluut niet vergelijken met de pijn die TO gevoeld moest hebben!
Aangename pijn? Nee dat had ik alleen bij mijn tattoeage en piercings
[...]
Die pijn werd bij mij op een gegeven moment gewoon aangenaam... En nee, ben ook niet uit mijn lichaam getreden, daarvoor was de pijn niet ernstig genoeg. Wel een prettig soort trance.
Nee wil het ook absoluut niet vergelijken met de pijn die TO gevoeld moest hebben!
Aangename pijn? Nee dat had ik alleen bij mijn tattoeage en piercings
dinsdag 23 september 2008 om 13:25
quote:summerbreeze21 schreef op 23 september 2008 @ 13:23:
[...]
Nee wil het ook absoluut niet vergelijken met de pijn die TO gevoeld moest hebben!
Aangename pijn? Nee dat had ik alleen bij mijn tattoeage en piercings
Wat? Twee van mijn viet tatoeages deden echt gruwelijk zeer! En piercings net zo goed eigenlijk.
Ik denk dat ik maar nooit ga bevallen. Al die horrorverhalen. Brr. Ik neem wel een kat.
[...]
Nee wil het ook absoluut niet vergelijken met de pijn die TO gevoeld moest hebben!
Aangename pijn? Nee dat had ik alleen bij mijn tattoeage en piercings
Wat? Twee van mijn viet tatoeages deden echt gruwelijk zeer! En piercings net zo goed eigenlijk.
Ik denk dat ik maar nooit ga bevallen. Al die horrorverhalen. Brr. Ik neem wel een kat.
dinsdag 23 september 2008 om 13:29
quote:Digitalis schreef op 23 september 2008 @ 13:25:
[...]
Wat? Twee van mijn viet tatoeages deden echt gruwelijk zeer! En piercings net zo goed eigenlijk.
Ik denk dat ik maar nooit ga bevallen. Al die horrorverhalen. Brr. Ik neem wel een kat.
Ja op mijn voet. Daar word ik nou euforisch van, verslavend... Haha!
En bevallen, dat ga ik in februari meemaken. Vragen of ze me tegelijkertijd willen tattoeren.
[...]
Wat? Twee van mijn viet tatoeages deden echt gruwelijk zeer! En piercings net zo goed eigenlijk.
Ik denk dat ik maar nooit ga bevallen. Al die horrorverhalen. Brr. Ik neem wel een kat.
Ja op mijn voet. Daar word ik nou euforisch van, verslavend... Haha!
En bevallen, dat ga ik in februari meemaken. Vragen of ze me tegelijkertijd willen tattoeren.
dinsdag 23 september 2008 om 13:32
quote:summerbreeze21 schreef op 23 september 2008 @ 13:29:
[...]
Ja op mijn voet. Daar word ik nou euforisch van, verslavend... Haha!
En bevallen, dat ga ik in februari meemaken. Vragen of ze me tegelijkertijd willen tattoeren.Haha, hangt ervanaf waar, maar mocht het in de lagere regionen zijn raad ik je een ruggenprik af.
[...]
Ja op mijn voet. Daar word ik nou euforisch van, verslavend... Haha!
En bevallen, dat ga ik in februari meemaken. Vragen of ze me tegelijkertijd willen tattoeren.Haha, hangt ervanaf waar, maar mocht het in de lagere regionen zijn raad ik je een ruggenprik af.
dinsdag 23 september 2008 om 13:53
Koeien van taalfouten inderdaad maar daarom hoeft het verhaal natuurlijk niet onwaar te zijn. Laten we iemands taalvaardigheden nu niet binden aan iemands geloofwaardigheid.
Tja misschien in alle stress, angst en pijn toch wat extra spoken gezien wie zal het zeggen.
Maar wat ik voornamelijk denk, is dat de baby in nood verkeerde en dat één en ander snel snel moest gebeuren waardoor je bepaald geen optimale zorg hebt gehad.
Maar zoals eerder gezegd: bewust "dooropereren" terwijl de anesthesist weet dat de verdoving niet werkt is bepaald geen realistische situatie (in Nederland).
Fouten worden gemaakt en ik denk--> edit: opgezocht en per jr zijn tot 2000 patienten niet goed onder volledige narcose tijdens een ingreep maar daar komt men dan achteraf achter.
Als een anesthesist tijdens de ingreep zich bewust wordt/is van het feit dat de patient alles voelt, wordt er écht ingegrepen. Al zou het maar zijn met lachgassedatie, je wordt weg gemaakt. Dus hoe het precies gegaan is snap ik niet maar ik denk dat er wel wat nuances aan te brengen zijn in het TO verhaal. Met alle respect voor TO denk ik dat de angst en pijn hebben gezorgd voor een traumatische ervaring waarin mensen zich ook helemaal af kunnen sluiten voor de omgeving (zoiets beschrijft ze ook) en dan zou het natuurlijk kunnen dat het toch iets anders is gegaan.
Tja misschien in alle stress, angst en pijn toch wat extra spoken gezien wie zal het zeggen.
Maar wat ik voornamelijk denk, is dat de baby in nood verkeerde en dat één en ander snel snel moest gebeuren waardoor je bepaald geen optimale zorg hebt gehad.
Maar zoals eerder gezegd: bewust "dooropereren" terwijl de anesthesist weet dat de verdoving niet werkt is bepaald geen realistische situatie (in Nederland).
Fouten worden gemaakt en ik denk--> edit: opgezocht en per jr zijn tot 2000 patienten niet goed onder volledige narcose tijdens een ingreep maar daar komt men dan achteraf achter.
Als een anesthesist tijdens de ingreep zich bewust wordt/is van het feit dat de patient alles voelt, wordt er écht ingegrepen. Al zou het maar zijn met lachgassedatie, je wordt weg gemaakt. Dus hoe het precies gegaan is snap ik niet maar ik denk dat er wel wat nuances aan te brengen zijn in het TO verhaal. Met alle respect voor TO denk ik dat de angst en pijn hebben gezorgd voor een traumatische ervaring waarin mensen zich ook helemaal af kunnen sluiten voor de omgeving (zoiets beschrijft ze ook) en dan zou het natuurlijk kunnen dat het toch iets anders is gegaan.
dinsdag 23 september 2008 om 13:56
Ik vind dit erg ongeloofwaardig. TO heeft het over uit haar lichaam treden. Het lijkt me dan dat je waarneming verstoord is. Maar toch heeft ze het idee dat ze zeker weet dat men zonder verdoving in haar heeft gesneden.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.
dinsdag 23 september 2008 om 14:00
Nou liselotte ik ben zeker geen expert, maar heb toch wel vaker gehoord van mensen die buiten hun lichaam treden als er iets heel erg traumatisch gebeurt. Dan voel je het nog, maar iets minder, en zie je het zelf ook. Dat jij je dat niet kan indenken is ook best logisch, geen dagelijkse gebeurtenis tenslotte, maar om het af te doen als waan idieeen is wel erg kort door de bocht.
Dat TO verder nog hulp nodig heeft om hier goed mee om te gaan lijkt me wel heel logisch.
Dat TO verder nog hulp nodig heeft om hier goed mee om te gaan lijkt me wel heel logisch.
dinsdag 23 september 2008 om 14:01
quote:arrasje schreef op 23 september 2008 @ 13:26:
vreemd verhaal en in combinatie met de taalfouten (wel erg appart) heb ik mijn twijfels,sorry.
Jouw vaardigheden met betrekking tot spelling en interpunctie zijn geen haar beter. Hoe durf je dan zo'n opmerking te plaatsen?!
Jammer dat de reacties zo'n eigen leven zijn gaan leiden. Volgens mij is dit de kern:
- TO kreeg ruggenprik. Eerder had ze gezegd dat ze dat niet wou, maar kennelijk was het noodzakelijk, want het is doorgezet.
- Ruggenpik ging tot 3 keer toe mis; de derde keer schreeuwde ze het uit van de pijn.
- Toen met de keizersnede werd begonnen bleek de verdoving ook nog eens niet te werken, gevolg: helse pijnen en TO is al bezig afscheid te nemen van man en pasgeboren kind.
- Enkele maanden na dato ondervindt TO nog steeds lichamelijke maar vooral: psychische problemen. Ze vraagt hoe ze hiermee om moet gaan.
Nergens heeft zij het over nalatigheid, artsen aanklagen, enzovoorts. Toch gaan de reacties bijna enkel hierover, of juridische stappen nou wel of niet terecht zouden zijn, of zoiets nou wel of niet in nederland kan gebeuren. Geeft op zich natuurlijk niet, maar doordat deze discussie zo'n eigen leven is gaan leiden wordt wel de aandacht van TO's terechte hulpvraag/noodkreet afgeleid en zelfs haar geloofwaardigheid in twijfel getrokken. Waarom? Onder andere omdat ze "nog steeds niet" heeft gereageerd en omdat ze slecht kan spellen. Ook enkele nuttige reacties met tips over waar TO met haar hulpvraag terecht komt raken ondergesneeuwd. Jammer.
Ik heb vaak genoeg gelezen over mislukte verdovingen en narcoses om te weten dat dit gebeurt in Nederland. Ik vind haar verhaal dan ook helemaal niet ongeloofwaardig. En juridische stappen enzo, daar is TO wellicht (volgens mij) nog lang niet mee bezig. Ze heeft eerst wel wat anders aan haar hoofd.
Sunshinelady, van mij geen concrete tips verder behalve dan: zoek hulp, neem contact op met ziekenhuis, huisartsm verloskundige.
vreemd verhaal en in combinatie met de taalfouten (wel erg appart) heb ik mijn twijfels,sorry.
Jouw vaardigheden met betrekking tot spelling en interpunctie zijn geen haar beter. Hoe durf je dan zo'n opmerking te plaatsen?!
Jammer dat de reacties zo'n eigen leven zijn gaan leiden. Volgens mij is dit de kern:
- TO kreeg ruggenprik. Eerder had ze gezegd dat ze dat niet wou, maar kennelijk was het noodzakelijk, want het is doorgezet.
- Ruggenpik ging tot 3 keer toe mis; de derde keer schreeuwde ze het uit van de pijn.
- Toen met de keizersnede werd begonnen bleek de verdoving ook nog eens niet te werken, gevolg: helse pijnen en TO is al bezig afscheid te nemen van man en pasgeboren kind.
- Enkele maanden na dato ondervindt TO nog steeds lichamelijke maar vooral: psychische problemen. Ze vraagt hoe ze hiermee om moet gaan.
Nergens heeft zij het over nalatigheid, artsen aanklagen, enzovoorts. Toch gaan de reacties bijna enkel hierover, of juridische stappen nou wel of niet terecht zouden zijn, of zoiets nou wel of niet in nederland kan gebeuren. Geeft op zich natuurlijk niet, maar doordat deze discussie zo'n eigen leven is gaan leiden wordt wel de aandacht van TO's terechte hulpvraag/noodkreet afgeleid en zelfs haar geloofwaardigheid in twijfel getrokken. Waarom? Onder andere omdat ze "nog steeds niet" heeft gereageerd en omdat ze slecht kan spellen. Ook enkele nuttige reacties met tips over waar TO met haar hulpvraag terecht komt raken ondergesneeuwd. Jammer.
Ik heb vaak genoeg gelezen over mislukte verdovingen en narcoses om te weten dat dit gebeurt in Nederland. Ik vind haar verhaal dan ook helemaal niet ongeloofwaardig. En juridische stappen enzo, daar is TO wellicht (volgens mij) nog lang niet mee bezig. Ze heeft eerst wel wat anders aan haar hoofd.
Sunshinelady, van mij geen concrete tips verder behalve dan: zoek hulp, neem contact op met ziekenhuis, huisartsm verloskundige.
dinsdag 23 september 2008 om 14:03
Ik heb wel eens eerder gelezen dat het fout zetten van een ruggeprik niet helemaal goed is gegaan en dat iemand daar achteraf nog last van bleef houden. Ook heeft mijn tante een keer een operatie gehad waarbij ze niet helemaal onder narcose was. Ik zal jullie de details van wat ze allemaal heeft gehoord en volgens mij ook nog geroken heeft, besparen. In ieder geval kreeg de zoon van de chirurg een nieuwe tv dat weekend en stond hun vakantie voor de deur. 
dinsdag 23 september 2008 om 14:06
quote:toffifee schreef op 23 september 2008 @ 14:03:
Ik heb wel eens eerder gelezen dat het fout zetten van een ruggeprik niet helemaal goed is gegaan en dat iemand daar achteraf nog last van bleef houden. Ook heeft mijn tante een keer een operatie gehad waarbij ze niet helemaal onder narcose was. Ik zal jullie de details van wat ze allemaal heeft gehoord en volgens mij ook nog geroken heeft, besparen. In ieder geval kreeg de zoon van de chirurg een nieuwe tv dat weekend en stond hun vakantie voor de deur. :-)Dit causaal verband mis ik denk...
Ik heb wel eens eerder gelezen dat het fout zetten van een ruggeprik niet helemaal goed is gegaan en dat iemand daar achteraf nog last van bleef houden. Ook heeft mijn tante een keer een operatie gehad waarbij ze niet helemaal onder narcose was. Ik zal jullie de details van wat ze allemaal heeft gehoord en volgens mij ook nog geroken heeft, besparen. In ieder geval kreeg de zoon van de chirurg een nieuwe tv dat weekend en stond hun vakantie voor de deur. :-)Dit causaal verband mis ik denk...
dinsdag 23 september 2008 om 14:06
quote:Liselotte4 schreef op 23 september 2008 @ 13:56:
Ik vind dit erg ongeloofwaardig. TO heeft het over uit haar lichaam treden. Het lijkt me dan dat je waarneming verstoord is. Maar toch heeft ze het idee dat ze zeker weet dat men zonder verdoving in haar heeft gesneden.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.
Wat een gelul. Ooit wel eens gehoord dat sommige mensen van de pijn gaan hallucineren enzo? Wellicht heeft TO dit meegemaakt en voelde dit als buiten haar lichaam zweven.
En in de war? Misschien is Nederlands wel niet haar moedertaal.
Ik vind dit erg ongeloofwaardig. TO heeft het over uit haar lichaam treden. Het lijkt me dan dat je waarneming verstoord is. Maar toch heeft ze het idee dat ze zeker weet dat men zonder verdoving in haar heeft gesneden.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.
Wat een gelul. Ooit wel eens gehoord dat sommige mensen van de pijn gaan hallucineren enzo? Wellicht heeft TO dit meegemaakt en voelde dit als buiten haar lichaam zweven.
En in de war? Misschien is Nederlands wel niet haar moedertaal.
dinsdag 23 september 2008 om 14:11
Die hallucinaties en het uit-je-lichaam treden zijn zeer goed mogelijk. Het probleem is alleen dat dit in de verste verte niet de waarheid hoeft te benaderen. Je kan een waanidee hebben over het voelen van de pijn (wat serieus als de werkelijkheid aanvoelt), maar die pijn niet echt voelen...
Een beetje het tegnovergestelde als fantoompijn, waarbij de pijn dan weer wel echt is, maar de ervaring is dat het niet reëel is.
Zeer complexe materie.
Een beetje het tegnovergestelde als fantoompijn, waarbij de pijn dan weer wel echt is, maar de ervaring is dat het niet reëel is.
Zeer complexe materie.
dinsdag 23 september 2008 om 14:13
quote:pemberley schreef op 23 september 2008 @ 14:00:
Nou liselotte ik ben zeker geen expert, maar heb toch wel vaker gehoord van mensen die buiten hun lichaam treden als er iets heel erg traumatisch gebeurt. Dan voel je het nog, maar iets minder, en zie je het zelf ook. Dat jij je dat niet kan indenken is ook best logisch, geen dagelijkse gebeurtenis tenslotte, maar om het af te doen als waan idieeen is wel erg kort door de bocht.
Dat TO verder nog hulp nodig heeft om hier goed mee om te gaan lijkt me wel heel logisch.
Ik zeg ook niet dat ik haar ervaring van buiten het lichaam treden niet geloof. Ik trek alleen in twijfel of zij dan gelijktijdig een realistische waarneming kan hebben over wat er met haar gebeurd terwijl ze een keizersnee krijgt. Volgens mij gaat dat namelijk helemaal niet samen.
Het ene is bovennatuurlijk en de pijn is juist heel aards. Die twee gaan naar mijn idee niet samen op hetzelfde tijdstip. Het lijkt mij voor TO erg lastig omdat ze die twee aan het verwarren is.
De verhalen die ik ken van uit het lichaam treden zijn schaars. En vaak gerelateerd aan het nemen van verdovende middelen. Vandaar dat ik dus wel geloof dat TO een verdoving heeft gehad.
Nou liselotte ik ben zeker geen expert, maar heb toch wel vaker gehoord van mensen die buiten hun lichaam treden als er iets heel erg traumatisch gebeurt. Dan voel je het nog, maar iets minder, en zie je het zelf ook. Dat jij je dat niet kan indenken is ook best logisch, geen dagelijkse gebeurtenis tenslotte, maar om het af te doen als waan idieeen is wel erg kort door de bocht.
Dat TO verder nog hulp nodig heeft om hier goed mee om te gaan lijkt me wel heel logisch.
Ik zeg ook niet dat ik haar ervaring van buiten het lichaam treden niet geloof. Ik trek alleen in twijfel of zij dan gelijktijdig een realistische waarneming kan hebben over wat er met haar gebeurd terwijl ze een keizersnee krijgt. Volgens mij gaat dat namelijk helemaal niet samen.
Het ene is bovennatuurlijk en de pijn is juist heel aards. Die twee gaan naar mijn idee niet samen op hetzelfde tijdstip. Het lijkt mij voor TO erg lastig omdat ze die twee aan het verwarren is.
De verhalen die ik ken van uit het lichaam treden zijn schaars. En vaak gerelateerd aan het nemen van verdovende middelen. Vandaar dat ik dus wel geloof dat TO een verdoving heeft gehad.
dinsdag 23 september 2008 om 14:14
quote:Liselotte4 schreef op 23 september 2008 @ 13:56:
Ik vind dit erg ongeloofwaardig. TO heeft het over uit haar lichaam treden. Het lijkt me dan dat je waarneming verstoord is. Maar toch heeft ze het idee dat ze zeker weet dat men zonder verdoving in haar heeft gesneden.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.
Wat een onzin. Ik vind haar verhaal niet onsamenhangend. Ze kan niet goed spellen, wat dan nog? Natuurlijk is ze in de war, maar dat zégt ze toch ook? "Geestelijk kan ik het niet meer aan." Dat heeft werkelijk niets met spelling te maken. Wat een conclusie dat haar in de war zijn betrekking heeft op waanideeën. Alsof ze dit alles heeft verzonnen. Misschien is het in werkelijkheid allemaal net iets anders gegaan dan TO omschrijft, maar het lijkt me niet zo gek dat ze alles niet helder meekreeg gezien de omstandigheden waarin ze verkeerde.
Medisch ingrijpen was kennelijk noodzakelijk. Wellicht hebben ze hierdoor prioriteit gegeven aan het kind en is aan TO's begeleiding en geestelijk welzijn minder aandacht geschonken. Dit is wel of niet te verwijten aan het medisch personeel. Maar daar gaat het niet om; het gaat om het feit dat Sunshinelady een trauma aan haar keizersnede heeft overgehouden.
Ik vind dit erg ongeloofwaardig. TO heeft het over uit haar lichaam treden. Het lijkt me dan dat je waarneming verstoord is. Maar toch heeft ze het idee dat ze zeker weet dat men zonder verdoving in haar heeft gesneden.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.
Wat een onzin. Ik vind haar verhaal niet onsamenhangend. Ze kan niet goed spellen, wat dan nog? Natuurlijk is ze in de war, maar dat zégt ze toch ook? "Geestelijk kan ik het niet meer aan." Dat heeft werkelijk niets met spelling te maken. Wat een conclusie dat haar in de war zijn betrekking heeft op waanideeën. Alsof ze dit alles heeft verzonnen. Misschien is het in werkelijkheid allemaal net iets anders gegaan dan TO omschrijft, maar het lijkt me niet zo gek dat ze alles niet helder meekreeg gezien de omstandigheden waarin ze verkeerde.
Medisch ingrijpen was kennelijk noodzakelijk. Wellicht hebben ze hierdoor prioriteit gegeven aan het kind en is aan TO's begeleiding en geestelijk welzijn minder aandacht geschonken. Dit is wel of niet te verwijten aan het medisch personeel. Maar daar gaat het niet om; het gaat om het feit dat Sunshinelady een trauma aan haar keizersnede heeft overgehouden.
dinsdag 23 september 2008 om 14:16
quote:toffifee schreef op 23 september 2008 @ 14:12:
[...]
Ik geloof dus dat zulke dingen voorkomen. Ik vind het alleen vreemd dat de arts niet gereageerd heeft op haar pijnkreten.
Ik geloof het niet alleen, ik weet het zeker. Ik stel alleen wel vraagtekens bij de communicatie tussen arts en patiënt. Wanneer een patiënt duidelijk aangeeft de pijn niet te kunnen dragen, stopt een arts hoe dan ook.
Ik doelde eigenlijk meer op de tv van de zoon van de chirurg. Wat heeft dat er in godesnaam mee te maken?
[...]
Ik geloof dus dat zulke dingen voorkomen. Ik vind het alleen vreemd dat de arts niet gereageerd heeft op haar pijnkreten.
Ik geloof het niet alleen, ik weet het zeker. Ik stel alleen wel vraagtekens bij de communicatie tussen arts en patiënt. Wanneer een patiënt duidelijk aangeeft de pijn niet te kunnen dragen, stopt een arts hoe dan ook.
Ik doelde eigenlijk meer op de tv van de zoon van de chirurg. Wat heeft dat er in godesnaam mee te maken?
dinsdag 23 september 2008 om 14:17
quote:Star schreef op 23 september 2008 @ 14:06:
[...]
En in de war? Misschien is Nederlands wel niet haar moedertaal.
Het gaat mij niet om de spelfouten. Maar ze schrijft zonder zinnen goed af te maken. De punten missen, ze springt van de hak op de tak en geeft een erg gejaagde indruk doordat ze schrijft zonder aandacht te besteden aan wat ze precies schrijft.
Dat heeft niets met het niet beheersen van de Nederlandse taal te maken.
[...]
En in de war? Misschien is Nederlands wel niet haar moedertaal.
Het gaat mij niet om de spelfouten. Maar ze schrijft zonder zinnen goed af te maken. De punten missen, ze springt van de hak op de tak en geeft een erg gejaagde indruk doordat ze schrijft zonder aandacht te besteden aan wat ze precies schrijft.
Dat heeft niets met het niet beheersen van de Nederlandse taal te maken.
