Gezondheid
alle pijlers
voor het leven getekend na bevaling.
dinsdag 23 september 2008 om 11:17
halo
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
dinsdag 23 september 2008 om 12:31
Ja, volgens mij heeft ze idd (nog) niet alles vertelt.
Ze werd ingeleid, kreeg tot 2x toe gel opgespoten, wat ook werkte! Maar blijkbaar ging het allemaal niet snel genoeg (in dit geval voor de baby neem ik aan) daar ze niet genoeg ontsluiting had en de baby er dringend uit moest? Ik veronderstel dat het zoiets moet geweest zijn....
Ze werd ingeleid, kreeg tot 2x toe gel opgespoten, wat ook werkte! Maar blijkbaar ging het allemaal niet snel genoeg (in dit geval voor de baby neem ik aan) daar ze niet genoeg ontsluiting had en de baby er dringend uit moest? Ik veronderstel dat het zoiets moet geweest zijn....
dinsdag 23 september 2008 om 12:35
quote:Madiken schreef op 23 september 2008 @ 12:30:
[quote]Jeanette76b schreef op 23 september 2008 @ 12:15:
En jij denkt dat artsen hun fout toegeven? Dacht het niet. Je trekt als patient altijd aan het kortste eind.Ik raad T.O.aan om hier wel een advocaat achter te zetten en ze goed te sewen. Zijn ze helemaal gek geworden om te opereren terwijl de patient alles voelt?!
Artsen hoeven hun fouten vaak niet toe te geven, uit de staten blijkt vaak al heel veel. En ja een goede arts geeft toe wanneer er iets mis is gegaan, wat nog niet direct (vaak niet zelfs) wil zeggen dat deze fouten ook verwijtbaar zijn.
Dat narcoses niet aanslaan is nu eenmaal een mogelijke complicatie, kan niemand iets aandoen. Wanneer TO daadwerkelijk duidelijk heeft aangegeven dat deze verdoving zijn werk niet deed wordt het een ander verhaal.
[quote]Jeanette76b schreef op 23 september 2008 @ 12:15:
En jij denkt dat artsen hun fout toegeven? Dacht het niet. Je trekt als patient altijd aan het kortste eind.Ik raad T.O.aan om hier wel een advocaat achter te zetten en ze goed te sewen. Zijn ze helemaal gek geworden om te opereren terwijl de patient alles voelt?!
Artsen hoeven hun fouten vaak niet toe te geven, uit de staten blijkt vaak al heel veel. En ja een goede arts geeft toe wanneer er iets mis is gegaan, wat nog niet direct (vaak niet zelfs) wil zeggen dat deze fouten ook verwijtbaar zijn.
Dat narcoses niet aanslaan is nu eenmaal een mogelijke complicatie, kan niemand iets aandoen. Wanneer TO daadwerkelijk duidelijk heeft aangegeven dat deze verdoving zijn werk niet deed wordt het een ander verhaal.
dinsdag 23 september 2008 om 12:40
Wat een vreselijk verhaal sunshinelady! Ik denk dat het heel verstandig is om eens met iemand te gaan praten om dit te verwerken.
Overigens deed je verhaal wat betreft het boven je lichaam zweven en afscheid nemen erg denken aan een boek dat ik laatst heb gelezen "Eindeloos bewustzijn" van Pim van Lommel. Misschien is het prettig om dat eens te lezen? Ik ben zelf helemaal niet van het zweverige (en daar schaarde ik dit in eerste instantie onder), maar het boek heeft toch veel indruk op me gemaakt.
Overigens deed je verhaal wat betreft het boven je lichaam zweven en afscheid nemen erg denken aan een boek dat ik laatst heb gelezen "Eindeloos bewustzijn" van Pim van Lommel. Misschien is het prettig om dat eens te lezen? Ik ben zelf helemaal niet van het zweverige (en daar schaarde ik dit in eerste instantie onder), maar het boek heeft toch veel indruk op me gemaakt.
dinsdag 23 september 2008 om 12:40
Madiken...ik ben het niet helemaal met je eens. Met je uitspraak dat artsen hun fouten niet toegeven ga je een beetje kort door de bocht.
Tenslotte weten we nog niet eens of hier werkelijk sprake is van 'fouten'.
Het verhaal klinkt me gewoon niet goed in de oren en wat ik al eerder zei: een verhaal heeft altijd 2 kanten en de artsen hadden hoogstwaarschijnlijk goede (medische) redenen over te gaan tot een ruggeprik.
Wat betreft het opereren terwijl de patiënt alles voelt: Tja dat schijnt wel eens voor te komen ja. Dan moet je echt door een hel gaan en dat is vreselijk, maar......
Ze geeft aan dat ze heeft geschreeuwd.......en nu lijkt het alsof daaruit geconcludeerd kan worden dat artsen desondanks gewoon zijn doorgegaan.
Patiënt schreewt: "STOP" en artsen gaan vervolgens gewoon lekker door.....
Kom op zeg..word even wakker.
Ik geloof TO dat ze alles heeft gevoeld en meegemaakt, dat ze heeft geschreeuwd alsof haar leven ervan af hing...maar er zijn vast verklaarbare redenen waarom artsen dit niet hebben opgemerkt. Kan het zijn dat ze boven haar lichaam is uitgestegen (schrijft ze ook in haar verhaal) en dat ze niet meer bij kennis is geweest? Ja weet ik veel (ben geen dokter).
Maar een schreeuwende patiënt op de tafel en negerende artsen...tja dat gebeurt alleen in films hoor;-)
Tenslotte weten we nog niet eens of hier werkelijk sprake is van 'fouten'.
Het verhaal klinkt me gewoon niet goed in de oren en wat ik al eerder zei: een verhaal heeft altijd 2 kanten en de artsen hadden hoogstwaarschijnlijk goede (medische) redenen over te gaan tot een ruggeprik.
Wat betreft het opereren terwijl de patiënt alles voelt: Tja dat schijnt wel eens voor te komen ja. Dan moet je echt door een hel gaan en dat is vreselijk, maar......
Ze geeft aan dat ze heeft geschreeuwd.......en nu lijkt het alsof daaruit geconcludeerd kan worden dat artsen desondanks gewoon zijn doorgegaan.
Patiënt schreewt: "STOP" en artsen gaan vervolgens gewoon lekker door.....
Kom op zeg..word even wakker.
Ik geloof TO dat ze alles heeft gevoeld en meegemaakt, dat ze heeft geschreeuwd alsof haar leven ervan af hing...maar er zijn vast verklaarbare redenen waarom artsen dit niet hebben opgemerkt. Kan het zijn dat ze boven haar lichaam is uitgestegen (schrijft ze ook in haar verhaal) en dat ze niet meer bij kennis is geweest? Ja weet ik veel (ben geen dokter).
Maar een schreeuwende patiënt op de tafel en negerende artsen...tja dat gebeurt alleen in films hoor;-)
dinsdag 23 september 2008 om 12:42
Het schijnt te kunnen dat verdoving bij sommige mensen niet goed werkt... Lijkt me vreselijk.
Mijn eerste bevalling was best heftig en eindigde net niet in een ks, maar ik zag toch de rust bij de arts en de rest van het team. Later bleek het echt randje te zijn geweest.
Bij de tweede had ik een hele snelle bevalling maar het personeel vond dat ik me aanstelde en helemaal niet aan het bevallen was (zeiden ze tegen vk en mij), terwijl mijn verloskundige hen duidelijk had gezegd dat ik bij vertrek van huis toch echt 5 cm had... Half uur later had ik twee persweeen later een zoon... Stond echt versteld van de domheid van die verpleegkundigen!
Vraag eerst een gesprek aan met de arts/gyn over hoe het zo ver heeft kunnen komen en dat je het even op een rijtje kunt zetten. Beslis daarna of je juridische stappen onderneemt, mits dit kan.
Mijn eerste bevalling was best heftig en eindigde net niet in een ks, maar ik zag toch de rust bij de arts en de rest van het team. Later bleek het echt randje te zijn geweest.
Bij de tweede had ik een hele snelle bevalling maar het personeel vond dat ik me aanstelde en helemaal niet aan het bevallen was (zeiden ze tegen vk en mij), terwijl mijn verloskundige hen duidelijk had gezegd dat ik bij vertrek van huis toch echt 5 cm had... Half uur later had ik twee persweeen later een zoon... Stond echt versteld van de domheid van die verpleegkundigen!
Vraag eerst een gesprek aan met de arts/gyn over hoe het zo ver heeft kunnen komen en dat je het even op een rijtje kunt zetten. Beslis daarna of je juridische stappen onderneemt, mits dit kan.
dinsdag 23 september 2008 om 12:44
quote:Jeanette76b schreef op 23 september 2008 @ 12:40:
Madiken...ik ben het niet helemaal met je eens. Met je uitspraak dat artsen hun fouten niet toegeven ga je een beetje kort door de bocht.
Tenslotte weten we nog niet eens of hier werkelijk sprake is van 'fouten'.
Het verhaal klinkt me gewoon niet goed in de oren en wat ik al eerder zei: een verhaal heeft altijd 2 kanten en de artsen hadden hoogstwaarschijnlijk goede (medische) redenen over te gaan tot een ruggeprik.
Wat betreft het opereren terwijl de patiënt alles voelt: Tja dat schijnt wel eens voor te komen ja. Dan moet je echt door een hel gaan en dat is vreselijk, maar......
Ze geeft aan dat ze heeft geschreeuwd.......en nu lijkt het alsof daaruit geconcludeerd kan worden dat artsen desondanks gewoon zijn doorgegaan.
Patiënt schreewt: "STOP" en artsen gaan vervolgens gewoon lekker door.....
Kom op zeg..word even wakker.
Ik geloof TO dat ze alles heeft gevoeld en meegemaakt, dat ze heeft geschreeuwd alsof haar leven ervan af hing...maar er zijn vast verklaarbare redenen waarom artsen dit niet hebben opgemerkt. Kan het zijn dat ze boven haar lichaam is uitgestegen (schrijft ze ook in haar verhaal) en dat ze niet meer bij kennis is geweest? Ja weet ik veel (ben geen dokter).
Maar een schreeuwende patiënt op de tafel en negerende artsen...tja dat gebeurt alleen in films hoor;-)
Een keizersnede is over het algemeen een redelijk goede reden voor verdoving.
Enneh: vwb het gebeurt alleen in films: was je erbij dan?
TO: wat naar dat het verkeerd ging met de verdovingen. Had je kindje het erg moeilijk, dat de ks zo'n haast had? Heb je hulpverlening aangeboden gekregen van het ziekenhuis? Lotgenotengroep oid? Ga anders naar je huisarts, vertel je verhaal en vraag om een doorverwijzing. Sterkte.
Madiken...ik ben het niet helemaal met je eens. Met je uitspraak dat artsen hun fouten niet toegeven ga je een beetje kort door de bocht.
Tenslotte weten we nog niet eens of hier werkelijk sprake is van 'fouten'.
Het verhaal klinkt me gewoon niet goed in de oren en wat ik al eerder zei: een verhaal heeft altijd 2 kanten en de artsen hadden hoogstwaarschijnlijk goede (medische) redenen over te gaan tot een ruggeprik.
Wat betreft het opereren terwijl de patiënt alles voelt: Tja dat schijnt wel eens voor te komen ja. Dan moet je echt door een hel gaan en dat is vreselijk, maar......
Ze geeft aan dat ze heeft geschreeuwd.......en nu lijkt het alsof daaruit geconcludeerd kan worden dat artsen desondanks gewoon zijn doorgegaan.
Patiënt schreewt: "STOP" en artsen gaan vervolgens gewoon lekker door.....
Kom op zeg..word even wakker.
Ik geloof TO dat ze alles heeft gevoeld en meegemaakt, dat ze heeft geschreeuwd alsof haar leven ervan af hing...maar er zijn vast verklaarbare redenen waarom artsen dit niet hebben opgemerkt. Kan het zijn dat ze boven haar lichaam is uitgestegen (schrijft ze ook in haar verhaal) en dat ze niet meer bij kennis is geweest? Ja weet ik veel (ben geen dokter).
Maar een schreeuwende patiënt op de tafel en negerende artsen...tja dat gebeurt alleen in films hoor;-)
Een keizersnede is over het algemeen een redelijk goede reden voor verdoving.
Enneh: vwb het gebeurt alleen in films: was je erbij dan?
TO: wat naar dat het verkeerd ging met de verdovingen. Had je kindje het erg moeilijk, dat de ks zo'n haast had? Heb je hulpverlening aangeboden gekregen van het ziekenhuis? Lotgenotengroep oid? Ga anders naar je huisarts, vertel je verhaal en vraag om een doorverwijzing. Sterkte.
dinsdag 23 september 2008 om 12:44
Jeetje, ben er maar even over heen gevlogen want ik moet nog bevallen over een paar maanden (tikkeltje eigenbescherming, maar toch weer te nieuwsgierig).
Wat een HORROR verhaal. Heb je naderhand nog een gesprek met de artsen gehad over hoe het kon en waarom het zo is gelopen?
quote:Suzeli schreef op 23 september 2008 @ 12:24:
Waar is de TO?
(wederom pas 1 dag lid en dit is haar eerste bericht)Wat suggereer je nu? Niet iedereen heeft toch de hele dag door tijd om op het forum aanwezig te zijn? Geef mensen ook even de kans.
Wat een HORROR verhaal. Heb je naderhand nog een gesprek met de artsen gehad over hoe het kon en waarom het zo is gelopen?
quote:Suzeli schreef op 23 september 2008 @ 12:24:
Waar is de TO?
(wederom pas 1 dag lid en dit is haar eerste bericht)Wat suggereer je nu? Niet iedereen heeft toch de hele dag door tijd om op het forum aanwezig te zijn? Geef mensen ook even de kans.
dinsdag 23 september 2008 om 12:50
dinsdag 23 september 2008 om 12:58
Nederland is een achterlijk en barbaars land als het gaat om bevallingen. In elk ander westers land in de wereld kan je een goede verdoving krijgen tijdens je bevalling en hoeft het allemaal niet zo traumatisch te worden. In Nederland bestaat de achterlijke gedachte dat bevallen zonder verdoving gewoon moet kunnen. Alle andere ingrepen worden verdoofd, tot het trekken van een kies toe, maar een bevalling waarbij een vrouw soms een hele dag pijn heeft, daar moet je alle zeilen bijzetten om een verdoving te krijgen.
Tijdens je bevalling word je geacht om flink te zijn anders "verdien" je je kind niet. Er heerst nog steeds de gedachte de een kind ter
wereld zetten gepaard moet gaan met pijn lijden terwijl dat al lang niet meer nodig is.
Het wordt tijd dat er van dat middeleeuwse gedoe afstand wordt gedaan. Verdovingen zijn er, ze zijn over het algemeen onschadelijk voor moeder en kind en ze zorgen voor een veel relaxter bevalling voor iedereen die dat graag wil.
Aan de TO zou ik aanraden om eerst eens alles een beetje te laten bezinken en dan een gesprek aangaan met de behandelend artsen of een brief te schrijven. Als je gaat praten, neem iemand mee die jou goed begrijpt en het verhaal kent en die je kan steunen.
Een arts mag best weten dat hij je heeft laten lijden. Al had het misschien niet anders gekund, dan nog hadden ze je beter op moeten vangen. Veel artsen zijn medisch gezien erg goed maar maken er menselijk gezien gewoon een potje van.
Tijdens je bevalling word je geacht om flink te zijn anders "verdien" je je kind niet. Er heerst nog steeds de gedachte de een kind ter
wereld zetten gepaard moet gaan met pijn lijden terwijl dat al lang niet meer nodig is.
Het wordt tijd dat er van dat middeleeuwse gedoe afstand wordt gedaan. Verdovingen zijn er, ze zijn over het algemeen onschadelijk voor moeder en kind en ze zorgen voor een veel relaxter bevalling voor iedereen die dat graag wil.
Aan de TO zou ik aanraden om eerst eens alles een beetje te laten bezinken en dan een gesprek aangaan met de behandelend artsen of een brief te schrijven. Als je gaat praten, neem iemand mee die jou goed begrijpt en het verhaal kent en die je kan steunen.
Een arts mag best weten dat hij je heeft laten lijden. Al had het misschien niet anders gekund, dan nog hadden ze je beter op moeten vangen. Veel artsen zijn medisch gezien erg goed maar maken er menselijk gezien gewoon een potje van.
dinsdag 23 september 2008 om 13:00
Tilalia: Nee, ik ben er niet bij geweest!
Dat betekent niet dat ik haar verhaal niet geloof, dat doe ik absoluut wel hoor. In elk geval voor zover ze het heeft beleefd en daar stap je echt niet zomaar overheen, dat besef ik terdege.
Echter wil ik heel graag aangeven dat de manier waarop het wordt gepresenteerd niet helemaal zo is zoals ze het ons nu presenteert.
Nogmaals: artsen gaan echt niet over tot een keizersnede als ze de indruk hebben dat de verdoving niet werkt...laat staan zonder verdoving.
Je kan me heel wat wijs maken en ze kan van alles hebben meegemaakt daar op de operatietafel, maar er wordt echt niet geopereerd als er ook maar de kleinste kans bestaan dat de verdoving niet goed werkt.
Ik zou me als TO verdiepen in dat verschijnsel, er valt heel veel over te lezen. Het komt namelijk vaker voor.
Alleen waar ik moeite mee heb binnen dit topic is dat artsen en verpleegkundigen als ware monsters worden afgeschilderd..
Ze opereren je immers zomaar zonder verdoving...Nog even en we gaan beweren dat we hier nog ouderwets met de hamer worden geslagen voor we gaan opereren...
Nee, dit soort verhalen ben ik echt veel te nuchter voor..we moeten wel reëel blijven.
Ok, er zijn in Nederland artsen, verpleegkundigen, anesthesisten, gynacologen die hun werk misschien neit goed doen, maar één verkeerde operatie maakt neit alle artsen per definitie slecht of falend.
Zelf heb ik ook door een falende (oudere!) verpleegkundige die het zondig even beter moest weten na een knie operatie blijvend letsel overgehouden. Zij vond het niet nodig om mijn been op de juiste wijze te ondersteunen bij het verlaten van mijn bed, terwijl ik dit nog zo goed had aangegeven...
Wat een vreselijk mens was dat..ik zal haar nooit meer vergeten in elk geval!
Maar ja..maakt dat alle verpleegkundigen slecht??? Nee hoor, er zijn er echt veel te veel die stinkend hun best doen voor de patiënt.
Het gaat mij gewoon te ver allemaal. TO heeft een trauma overgehouden aan dit gebeuren en dat is erg, maar voor mij absoluut geen reden om te twijfelen aan de deskundigheid van de artsen.
En jawel hoor, er zijn ook wel artsen die hun fouten wel toegeven. Ze bestaan echt.
Maar ik denk dat iedereen wel iets kan verzinnen over de eigen huisarts of ziekenhuis waarbij je even twijfelde aan hun deskundigheid, je bent tenslotte altijd baas over je eigen lichaam.
Maar mijn punt in deze is: het verhaal schiet aan alle kanten tekort om er conclusies aan te verbinden!
Dat betekent niet dat ik haar verhaal niet geloof, dat doe ik absoluut wel hoor. In elk geval voor zover ze het heeft beleefd en daar stap je echt niet zomaar overheen, dat besef ik terdege.
Echter wil ik heel graag aangeven dat de manier waarop het wordt gepresenteerd niet helemaal zo is zoals ze het ons nu presenteert.
Nogmaals: artsen gaan echt niet over tot een keizersnede als ze de indruk hebben dat de verdoving niet werkt...laat staan zonder verdoving.
Je kan me heel wat wijs maken en ze kan van alles hebben meegemaakt daar op de operatietafel, maar er wordt echt niet geopereerd als er ook maar de kleinste kans bestaan dat de verdoving niet goed werkt.
Ik zou me als TO verdiepen in dat verschijnsel, er valt heel veel over te lezen. Het komt namelijk vaker voor.
Alleen waar ik moeite mee heb binnen dit topic is dat artsen en verpleegkundigen als ware monsters worden afgeschilderd..
Ze opereren je immers zomaar zonder verdoving...Nog even en we gaan beweren dat we hier nog ouderwets met de hamer worden geslagen voor we gaan opereren...
Nee, dit soort verhalen ben ik echt veel te nuchter voor..we moeten wel reëel blijven.
Ok, er zijn in Nederland artsen, verpleegkundigen, anesthesisten, gynacologen die hun werk misschien neit goed doen, maar één verkeerde operatie maakt neit alle artsen per definitie slecht of falend.
Zelf heb ik ook door een falende (oudere!) verpleegkundige die het zondig even beter moest weten na een knie operatie blijvend letsel overgehouden. Zij vond het niet nodig om mijn been op de juiste wijze te ondersteunen bij het verlaten van mijn bed, terwijl ik dit nog zo goed had aangegeven...
Wat een vreselijk mens was dat..ik zal haar nooit meer vergeten in elk geval!
Maar ja..maakt dat alle verpleegkundigen slecht??? Nee hoor, er zijn er echt veel te veel die stinkend hun best doen voor de patiënt.
Het gaat mij gewoon te ver allemaal. TO heeft een trauma overgehouden aan dit gebeuren en dat is erg, maar voor mij absoluut geen reden om te twijfelen aan de deskundigheid van de artsen.
En jawel hoor, er zijn ook wel artsen die hun fouten wel toegeven. Ze bestaan echt.
Maar ik denk dat iedereen wel iets kan verzinnen over de eigen huisarts of ziekenhuis waarbij je even twijfelde aan hun deskundigheid, je bent tenslotte altijd baas over je eigen lichaam.
Maar mijn punt in deze is: het verhaal schiet aan alle kanten tekort om er conclusies aan te verbinden!
dinsdag 23 september 2008 om 13:09
Euh ja dat klopt ja ....maar met mijn conclusie scheer ik niet iedereen over één kam, maar blijf ik reëel kijken naar het gehele plaatje.
Daarentegen trekken sommigen conclusies terwijl ze vergeten het verhaal nuchter te blijven bekijken...toch?
Het is zo gemakkelijk om mee te gaan in dit verhaal en o o wat is het allemaal erg en allemaal zielig en wat een slechte hulpverlening! Om dat een beetje te nuanceren heb ik even gereageerd denk ik;-)
Daarentegen trekken sommigen conclusies terwijl ze vergeten het verhaal nuchter te blijven bekijken...toch?
Het is zo gemakkelijk om mee te gaan in dit verhaal en o o wat is het allemaal erg en allemaal zielig en wat een slechte hulpverlening! Om dat een beetje te nuanceren heb ik even gereageerd denk ik;-)
dinsdag 23 september 2008 om 13:13
quote:summerbreeze21 schreef op 23 september 2008 @ 12:58:
En toen mijn verstandskies werd weggesneden, deed de verdoving het écht nog niet.....
Bij mij na 5 spuiten nog niet... De kaakchirurg wilde stoppen, van mij moest ze doorgaan. Het ligt er dus voor een groot deel aan denk ik hoe jijzelf communiceert.
Daarnaast vond ik het prachtig te ervaren hoe je eigen lichaam en geest in staat zijn pijn te bestrijden en uit te schakelen. TO zal dat vast anders ervaren nu, maar het uit-je-lichaam treden kan je ook als iets positiefs zien.
En toen mijn verstandskies werd weggesneden, deed de verdoving het écht nog niet.....
Bij mij na 5 spuiten nog niet... De kaakchirurg wilde stoppen, van mij moest ze doorgaan. Het ligt er dus voor een groot deel aan denk ik hoe jijzelf communiceert.
Daarnaast vond ik het prachtig te ervaren hoe je eigen lichaam en geest in staat zijn pijn te bestrijden en uit te schakelen. TO zal dat vast anders ervaren nu, maar het uit-je-lichaam treden kan je ook als iets positiefs zien.
dinsdag 23 september 2008 om 13:15
dinsdag 23 september 2008 om 13:18
quote:__justme__ schreef op 23 september 2008 @ 13:13:
[...]
Bij mij na 5 spuiten nog niet... De kaakchirurg wilde stoppen, van mij moest ze doorgaan. Het ligt er dus voor een groot deel aan denk ik hoe jijzelf communiceert.
Daarnaast vond ik het prachtig te ervaren hoe je eigen lichaam en geest in staat zijn pijn te bestrijden en uit te schakelen. TO zal dat vast anders ervaren nu, maar het uit-je-lichaam treden kan je ook als iets positiefs zien.
Nee op het gegeven moment spoot hij dat spul over mijn tanden/kaak heen.
Gelukkig werkte het daarna wel, maar het deed toch zeer!
Maar ervaring met uit mijn lichaam treden, nee
[...]
Bij mij na 5 spuiten nog niet... De kaakchirurg wilde stoppen, van mij moest ze doorgaan. Het ligt er dus voor een groot deel aan denk ik hoe jijzelf communiceert.
Daarnaast vond ik het prachtig te ervaren hoe je eigen lichaam en geest in staat zijn pijn te bestrijden en uit te schakelen. TO zal dat vast anders ervaren nu, maar het uit-je-lichaam treden kan je ook als iets positiefs zien.
Nee op het gegeven moment spoot hij dat spul over mijn tanden/kaak heen.
Gelukkig werkte het daarna wel, maar het deed toch zeer!
Maar ervaring met uit mijn lichaam treden, nee
dinsdag 23 september 2008 om 13:19
quote:Digitalis schreef op 23 september 2008 @ 13:15:
Ja he Justme, ik ben echt gek op die endorfinerush.
Maar ok, artsen maken wel degelijk fouten natuurlijk. Nogal grove ook. En ontkennen doen ze ook. Niet allemaal natuurlijk, voor de goede orde, maar het gebeurt wel. 't Zijn net mensen tenslotte.
Hmhm, niet te evenaren .
En ja artsen maken fouten. Maar veel complicaties zijn onverwijtbaar.
Ja he Justme, ik ben echt gek op die endorfinerush.
Maar ok, artsen maken wel degelijk fouten natuurlijk. Nogal grove ook. En ontkennen doen ze ook. Niet allemaal natuurlijk, voor de goede orde, maar het gebeurt wel. 't Zijn net mensen tenslotte.
Hmhm, niet te evenaren .
En ja artsen maken fouten. Maar veel complicaties zijn onverwijtbaar.
dinsdag 23 september 2008 om 13:21
quote:summerbreeze21 schreef op 23 september 2008 @ 13:18:
[...]
Nee op het gegeven moment spoot hij dat spul over mijn tanden/kaak heen.
Gelukkig werkte het daarna wel, maar het deed toch zeer!
Maar ervaring met uit mijn lichaam treden, nee Die pijn werd bij mij op een gegeven moment gewoon aangenaam... En nee, ben ook niet uit mijn lichaam getreden, daarvoor was de pijn niet ernstig genoeg. Wel een prettig soort trance.
[...]
Nee op het gegeven moment spoot hij dat spul over mijn tanden/kaak heen.
Gelukkig werkte het daarna wel, maar het deed toch zeer!
Maar ervaring met uit mijn lichaam treden, nee Die pijn werd bij mij op een gegeven moment gewoon aangenaam... En nee, ben ook niet uit mijn lichaam getreden, daarvoor was de pijn niet ernstig genoeg. Wel een prettig soort trance.
dinsdag 23 september 2008 om 13:22
Allereerst gefeliciteerd met je dochter. Mijn dochter is op 3 juni geboren, ook na ingeleid te zijn met gel, maar uiteindelijk met een spoedkeizersnede. Die optie hadden we nog niet doorgenomen, dus het is bij mij ook rauw op mijn dak komen vallen. Bij mij heeft het van me af praten en van me af schrijven al een beetje geholpen dit een plekje te geven.
In ons ziekenhuis hebben ze een speciaal spreekuur voor mensen bij wie de bevalling niet is verlopen zoals verwacht. Misschien kun je informeren of die mogelijkheid er is.
Verder bestaat er een Vereniging voor Keizersnede-Ouders (VKO)
Contrabas 53
4876 VG Etten-Leur
076-5037117
hvweer@wanadoo.nl
Leg hier je verhaal eens voor, zij kunnen je vast helpen om hier mee om te gaan of je adviseren wat je het beste kunt doen.
Sterkte ermee!
In ons ziekenhuis hebben ze een speciaal spreekuur voor mensen bij wie de bevalling niet is verlopen zoals verwacht. Misschien kun je informeren of die mogelijkheid er is.
Verder bestaat er een Vereniging voor Keizersnede-Ouders (VKO)
Contrabas 53
4876 VG Etten-Leur
076-5037117
hvweer@wanadoo.nl
Leg hier je verhaal eens voor, zij kunnen je vast helpen om hier mee om te gaan of je adviseren wat je het beste kunt doen.
Sterkte ermee!
