Gezondheid
alle pijlers
voor het leven getekend na bevaling.
dinsdag 23 september 2008 om 11:17
halo
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
donderdag 25 september 2008 om 10:53
quote:tilalia2 schreef op 25 september 2008 @ 09:22:
Q, ik denk dat het heel veel scheelt dat jij een mondige patient bent.
Ik denk het niet. Ik heb niet-mondige patiënten met dezelfde zorgvuldigheid behandeld zien worden als ik.
(Edit: dat krijg je er gratis bij, bij zo'n langdurige opname op een meerpersoons kamer.... je bent ook aanwezig bij de visites die bij anderen afgelegd worden. )
Q, ik denk dat het heel veel scheelt dat jij een mondige patient bent.
Ik denk het niet. Ik heb niet-mondige patiënten met dezelfde zorgvuldigheid behandeld zien worden als ik.
(Edit: dat krijg je er gratis bij, bij zo'n langdurige opname op een meerpersoons kamer.... je bent ook aanwezig bij de visites die bij anderen afgelegd worden. )
donderdag 25 september 2008 om 13:38
Ik heb 3 moeilijke zwangerschappen meegemaakt (had het ook traumatisch kunnen noemen maar gelukkig heb ik het goed zelf kunnen verwerken).
Ik heb in twee ziekenhuizen gelegen (waarvan één academisch) en ondanks dat ik mijn behandeling daar goed kan noemen heb ik wel gemerkt dat je zelf als patient overal bovenop moet zitten. Je krijgt met meerdere artsen te maken en de één zegt zus en de ander zegt zo. Ik heb ook meerdere kamergenoten gehad en hun ervaringen waren hetzelfde.
TO; mocht je ooit nog een zwangerschap overwegen dan raad ik je aan om een goed gesprek te hebben met je behandelende gyn en in je dossier laten opnemen hoe jij graag je volgende bevalling wilt hebben qua pijnstilling/verdoving. Ondanks dat dit geen garantie is dat deze wens opgevolgd wordt of uberhaupt gelezen door het medisch team tentijde van je bevalling, het is zo'n beetje het enige wat je voor in de toekomst kunt doen. Of je moet je partner instrueren zodat hij/zij kan ingrijpen.
Verder krijgen we natuurlijk maar één kant van het verhaal te horen. Ik wil hiermee niet zeggen dat de versie van TO niet correct is, zij zal het echt wel weten en als het toch niet de exact juiste versie is dan is het wel haar beleving geweest wat ook belangrijk is.
Wij weten niet hoe acuut de situatie was op het moment dat de keizersnede werd uitgevoerd. Het was misschien wel de keuze van óf kind redden maar verdoving van moeder nog niet optimaal óf eerst verdoving regelen en dan kind eruit halen wat misschien dan wel te laat zou zijn.
Ik heb in twee ziekenhuizen gelegen (waarvan één academisch) en ondanks dat ik mijn behandeling daar goed kan noemen heb ik wel gemerkt dat je zelf als patient overal bovenop moet zitten. Je krijgt met meerdere artsen te maken en de één zegt zus en de ander zegt zo. Ik heb ook meerdere kamergenoten gehad en hun ervaringen waren hetzelfde.
TO; mocht je ooit nog een zwangerschap overwegen dan raad ik je aan om een goed gesprek te hebben met je behandelende gyn en in je dossier laten opnemen hoe jij graag je volgende bevalling wilt hebben qua pijnstilling/verdoving. Ondanks dat dit geen garantie is dat deze wens opgevolgd wordt of uberhaupt gelezen door het medisch team tentijde van je bevalling, het is zo'n beetje het enige wat je voor in de toekomst kunt doen. Of je moet je partner instrueren zodat hij/zij kan ingrijpen.
Verder krijgen we natuurlijk maar één kant van het verhaal te horen. Ik wil hiermee niet zeggen dat de versie van TO niet correct is, zij zal het echt wel weten en als het toch niet de exact juiste versie is dan is het wel haar beleving geweest wat ook belangrijk is.
Wij weten niet hoe acuut de situatie was op het moment dat de keizersnede werd uitgevoerd. Het was misschien wel de keuze van óf kind redden maar verdoving van moeder nog niet optimaal óf eerst verdoving regelen en dan kind eruit halen wat misschien dan wel te laat zou zijn.
Poep, wie heeft jou gescheten?
