Gezondheid
alle pijlers
voor het leven getekend na bevaling.
dinsdag 23 september 2008 om 11:17
halo
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
ik heb net een pracht van een dochter gekregen.
met haar is alles goed.
maar met mij:ik ben 2 juni ingeleid ze hebben mij 2 keer gel gegeven om de weeen op te wekken en dat werkte.
ik ging naar de verloskamer.maar ik kwam niet verder dan 3 cm ondsluiteng.toen wouden ze mij een ruggerik geven.maar ik had al door gegeven dat ik dat niet wou.maar ik kom hoog of laag springen ze luisterden niet naar ons.
nou toen een ruggeprik de eerste ging mis de 2de ook,oen de derde ik gilde van de pijn en de prik gong te ver in mijn rug hij raakte mijn zenuwen mijn been schoot voor uit.toen moesten ze na vragen of deze naald goed zat
en nee hij zat niet goed voor de pijn bestrijding maar wel voor een keizersnee.
nou toen naar de ok kreeg een verdooving in mijn rug .
toen gingen ze snijnden ik voelde alles stop schreeude ik en ze gingen door ik heb alles gevoeld.toen ze bezig waren met snijden,zweefde ik boven mijn bed ik nam afscheid van mijn man en mijn dochter die ik zag terwijl ze haar uit mijn buik nam.en nu heb ik hel erg veel pijn mijn zenuwen in mijn been en mijn rug doen ongeloofelijk veel pijn.en geestelijk kan ik het niet meet aan.
heefd iemand dit ook mee gemaakt of weet iemand hoe ik met alles om moet gaan. dan hoor ik het graag.
dinsdag 23 september 2008 om 15:00
Sunshinelady, ik hoop dat je nog terugkomt. Verschrikkelijk verhaal en ik kan me indenken dat je je afvraagt hoe je hiermee om moet gaan. Ik ben ook lang bezig geweest met die van mij.
Mijn keizersnede was dus ook traumatisch, hoewel ik de pijn niet heb gevoeld herken ik je gevoel van buiten jezelf zijn goed. De ruggenprik zat bij mij hoog omdat mijn onderste wervels aan elkaar vast zitten en daar geen naald tussen kon komen. Na 7 keer prikken had ik een vrij hoge verdoving die er voor zorgde dat ik te weinig adem kon halen en van de ongelooflijke angst om dood te gaan kreeg ik een psychose (delier). Ik heb de hel gezien en mijn allergrootste angst is nog steeds om gek te worden omdat ik heb meegemaakt dat dat kan, dat je een drempel overgaat en je dan bijna bewust weet 'ik word gek'.
Het heeft een lange staart gehad, dit verhaal en ik ben er helemaal bovenop gekomen. Hiervoor heb ik geen psychische hulp gehad, wel erg veel steun. Wat zou jij willen? Hulp van buitenaf? Kun je je verhaal kwijt in je omgeving?
Ik hoop dat je nog komt posten.
Mijn keizersnede was dus ook traumatisch, hoewel ik de pijn niet heb gevoeld herken ik je gevoel van buiten jezelf zijn goed. De ruggenprik zat bij mij hoog omdat mijn onderste wervels aan elkaar vast zitten en daar geen naald tussen kon komen. Na 7 keer prikken had ik een vrij hoge verdoving die er voor zorgde dat ik te weinig adem kon halen en van de ongelooflijke angst om dood te gaan kreeg ik een psychose (delier). Ik heb de hel gezien en mijn allergrootste angst is nog steeds om gek te worden omdat ik heb meegemaakt dat dat kan, dat je een drempel overgaat en je dan bijna bewust weet 'ik word gek'.
Het heeft een lange staart gehad, dit verhaal en ik ben er helemaal bovenop gekomen. Hiervoor heb ik geen psychische hulp gehad, wel erg veel steun. Wat zou jij willen? Hulp van buitenaf? Kun je je verhaal kwijt in je omgeving?
Ik hoop dat je nog komt posten.
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 23-09-2008 16:02
Reden: -n er af gehaald
Reden: -n er af gehaald
% gewijzigd
dinsdag 23 september 2008 om 15:59
quote:Liselotte4 schreef op 23 september 2008 @ 13:56:
Ik vind dit erg ongeloofwaardig. TO heeft het over uit haar lichaam treden. Het lijkt me dan dat je waarneming verstoord is. Maar toch heeft ze het idee dat ze zeker weet dat men zonder verdoving in haar heeft gesneden.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.Deze reactie begrijp ik niet zo, hoe het verhaal ook precies zit, en of TO zich misschien iets ingebeeld heeft (uit pijn, angst) dat maakt haar traumatische ervaring niet minder erg. Voor háár is dit de waarheid. En daarom denk ik dat je dit niet moet veroordelen met harde woorden en het is allemaal maar onzin en het kan niet, maar juist zo iemand moet steunen en begrip tonen voor de situatie en daarnaast iemand doorverwijzen naar een prof. Het klinkt namelijk zo ernstig dat ze hier niet in haar eentje makkelijk bovenop zal komen.
Ik vind dit erg ongeloofwaardig. TO heeft het over uit haar lichaam treden. Het lijkt me dan dat je waarneming verstoord is. Maar toch heeft ze het idee dat ze zeker weet dat men zonder verdoving in haar heeft gesneden.
Die twee dingen gaan simpelweg niet samen. Je kan niet en waanideeen hebben en een realistisch pijngevoel. Volgens mij was ze de gehele tijd een beetje van de kaart. Ze moet het beide hebben ingebeeld.
Bovendien duidt haar taal gebruik in de post erop dat ze behoorlijk in de war is. Als ze zo was tijdens de bevalling kan ik me voorstellen dat de artsen haar gezondheid en haar kind op plaats 1 hebben gezet. Dit houdt alleen in dat er soms niet meer naar de patient wordt geluisterd.
Ik hoop dat TO er nu niet is omdat ze goede medische hulp krijgt. Ze lijkt me erg in de war.
Wat ik trouwens niet begrijp zijn al die meegaande berichten waaruit blijkt dat iedereen de belevenissen van TO voor waar aanneemt. Ze is beter gebaat bij goede medische hulp dan door zachte woorden van meepraters. Zo gaat ze nog in haar eigen waanideeen geloven.Deze reactie begrijp ik niet zo, hoe het verhaal ook precies zit, en of TO zich misschien iets ingebeeld heeft (uit pijn, angst) dat maakt haar traumatische ervaring niet minder erg. Voor háár is dit de waarheid. En daarom denk ik dat je dit niet moet veroordelen met harde woorden en het is allemaal maar onzin en het kan niet, maar juist zo iemand moet steunen en begrip tonen voor de situatie en daarnaast iemand doorverwijzen naar een prof. Het klinkt namelijk zo ernstig dat ze hier niet in haar eentje makkelijk bovenop zal komen.
dinsdag 23 september 2008 om 16:58
quote:Jeanette76b schreef op 23 september 2008 @ 14:56:
[...]
Ach welnee joh...
Tuurlijk ben je wel min of meer overgeleverd aan de artsen en verpleegkundigen, maar allemachtig zeg: wees blij dat die mensen er zijn om de bevalling tot een goed einde te brengen!
Ga me niet vertellen dat er ook maar één arts is die je een ruggeprik en of kapje op je mond zet als je dat zelf absoluut niet wilt. Kom nou toch......Dan zijn daar echt medisch goede redenen voor.
Nee dit soort onzin geloof ik absoluut niet, je moet wel reëel blijven hoor!
Jeranetteb, nou heb ik mijn beide kinderen in Belgie gekregen - jeweetwel, waar iedereen zo blij is dat je altijd en eeuwig een ruggenprik kan krijgen - en bij mijn laatste bevalling ben ik een aantal keer gewoon letterlijk voorgelogen. Later met mijn verloskundige over gehad en dat was volgens haar klip en klaar: ze willen dat je een ruggenprik neemt, want dan ben je minder moeilijk. Ze knippen zo ongeveer standaard, en altijd met dezelfde reden: uw kindje heeft het moeilijk, mevrouw.
Op zo'n moment ga je niet met een arts in discussie. Ook al weet je rationeel - want je hebt je ook ingelezen - dat elk kind dipt vlak voordat ie geboren wordt.
Je bent zo hulpeloos als wat en dat vinden veel artsen maar wat lekker, want dan doe je tenminste wat ze zeggen.
(en ja, natuurlijk ben ik blij dat er mensen zijn die hebben geleerd voor het veilig ter wereld brengen van een kind. Ik ben alleen wel van mening dat het belang van de moeder daar zo af en toe wel eens bij wordt vergeten, in het belang van hun handige werkplanning)
[...]
Ach welnee joh...
Tuurlijk ben je wel min of meer overgeleverd aan de artsen en verpleegkundigen, maar allemachtig zeg: wees blij dat die mensen er zijn om de bevalling tot een goed einde te brengen!
Ga me niet vertellen dat er ook maar één arts is die je een ruggeprik en of kapje op je mond zet als je dat zelf absoluut niet wilt. Kom nou toch......Dan zijn daar echt medisch goede redenen voor.
Nee dit soort onzin geloof ik absoluut niet, je moet wel reëel blijven hoor!
Jeranetteb, nou heb ik mijn beide kinderen in Belgie gekregen - jeweetwel, waar iedereen zo blij is dat je altijd en eeuwig een ruggenprik kan krijgen - en bij mijn laatste bevalling ben ik een aantal keer gewoon letterlijk voorgelogen. Later met mijn verloskundige over gehad en dat was volgens haar klip en klaar: ze willen dat je een ruggenprik neemt, want dan ben je minder moeilijk. Ze knippen zo ongeveer standaard, en altijd met dezelfde reden: uw kindje heeft het moeilijk, mevrouw.
Op zo'n moment ga je niet met een arts in discussie. Ook al weet je rationeel - want je hebt je ook ingelezen - dat elk kind dipt vlak voordat ie geboren wordt.
Je bent zo hulpeloos als wat en dat vinden veel artsen maar wat lekker, want dan doe je tenminste wat ze zeggen.
(en ja, natuurlijk ben ik blij dat er mensen zijn die hebben geleerd voor het veilig ter wereld brengen van een kind. Ik ben alleen wel van mening dat het belang van de moeder daar zo af en toe wel eens bij wordt vergeten, in het belang van hun handige werkplanning)
dinsdag 23 september 2008 om 18:29
quote:tilalia2 schreef op 23 september 2008 @ 16:58:
[...]
Jeranetteb, nou heb ik mijn beide kinderen in Belgie gekregen - jeweetwel, waar iedereen zo blij is dat je altijd en eeuwig een ruggenprik kan krijgen - en bij mijn laatste bevalling ben ik een aantal keer gewoon letterlijk voorgelogen. Later met mijn verloskundige over gehad en dat was volgens haar klip en klaar: ze willen dat je een ruggenprik neemt, want dan ben je minder moeilijk. Ze knippen zo ongeveer standaard, en altijd met dezelfde reden: uw kindje heeft het moeilijk, mevrouw.
Op zo'n moment ga je niet met een arts in discussie. Ook al weet je rationeel - want je hebt je ook ingelezen - dat elk kind dipt vlak voordat ie geboren wordt.
Je bent zo hulpeloos als wat en dat vinden veel artsen maar wat lekker, want dan doe je tenminste wat ze zeggen.
(en ja, natuurlijk ben ik blij dat er mensen zijn die hebben geleerd voor het veilig ter wereld brengen van een kind. Ik ben alleen wel van mening dat het belang van de moeder daar zo af en toe wel eens bij wordt vergeten, in het belang van hun handige werkplanning)
En dat is mij ook verteld door een co-assistent Gynaecologie hier in NL. Eén van de redenen dat meer en meer artsen hier makkelijker doen over pijnstilling tijdens de bevalling. Niet alléén maar omdat dat voor de vrouw fijner is.
TO: kom je nog eens terug om enkele vragen die hier gesteld zijn te beantwoorden?
[...]
Jeranetteb, nou heb ik mijn beide kinderen in Belgie gekregen - jeweetwel, waar iedereen zo blij is dat je altijd en eeuwig een ruggenprik kan krijgen - en bij mijn laatste bevalling ben ik een aantal keer gewoon letterlijk voorgelogen. Later met mijn verloskundige over gehad en dat was volgens haar klip en klaar: ze willen dat je een ruggenprik neemt, want dan ben je minder moeilijk. Ze knippen zo ongeveer standaard, en altijd met dezelfde reden: uw kindje heeft het moeilijk, mevrouw.
Op zo'n moment ga je niet met een arts in discussie. Ook al weet je rationeel - want je hebt je ook ingelezen - dat elk kind dipt vlak voordat ie geboren wordt.
Je bent zo hulpeloos als wat en dat vinden veel artsen maar wat lekker, want dan doe je tenminste wat ze zeggen.
(en ja, natuurlijk ben ik blij dat er mensen zijn die hebben geleerd voor het veilig ter wereld brengen van een kind. Ik ben alleen wel van mening dat het belang van de moeder daar zo af en toe wel eens bij wordt vergeten, in het belang van hun handige werkplanning)
En dat is mij ook verteld door een co-assistent Gynaecologie hier in NL. Eén van de redenen dat meer en meer artsen hier makkelijker doen over pijnstilling tijdens de bevalling. Niet alléén maar omdat dat voor de vrouw fijner is.
TO: kom je nog eens terug om enkele vragen die hier gesteld zijn te beantwoorden?
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 23 september 2008 om 20:53
quote:eleonora schreef op 23 september 2008 @ 15:00:
Sunshinelady, ik hoop dat je nog terugkomt. Verschrikkelijk verhaal en ik kan me indenken dat je je afvraagt hoe je hiermee om moet gaan. Ik ben ook lang bezig geweest met die van mij.
Mijn keizersnede was dus ook traumatisch, hoewel ik de pijn niet heb gevoeld herken ik je gevoel van buiten jezelf zijn goed. De ruggenprik zat bij mij hoog omdat mijn onderste wervels aan elkaar vast zitten en daar geen naald tussen kon komen. Na 7 keer prikken had ik een vrij hoge verdoving die er voor zorgde dat ik te weinig adem kon halen en van de ongelooflijke angst om dood te gaan kreeg ik een psychose (delier). Ik heb de hel gezien en mijn allergrootste angst is nog steeds om gek te worden omdat ik heb meegemaakt dat dat kan, dat je een drempel overgaat en je dan bijna bewust weet 'ik word gek'.
Het heeft een lange staart gehad, dit verhaal en ik ben er helemaal bovenop gekomen. Hiervoor heb ik geen psychische hulp gehad, wel erg veel steun. Wat zou jij willen? Hulp van buitenaf? Kun je je verhaal kwijt in je omgeving?
Ik hoop dat je nog komt posten.Eleonora Wat vreselijk...!!!!!!!!!!
Sunshinelady, ik hoop dat je nog terugkomt. Verschrikkelijk verhaal en ik kan me indenken dat je je afvraagt hoe je hiermee om moet gaan. Ik ben ook lang bezig geweest met die van mij.
Mijn keizersnede was dus ook traumatisch, hoewel ik de pijn niet heb gevoeld herken ik je gevoel van buiten jezelf zijn goed. De ruggenprik zat bij mij hoog omdat mijn onderste wervels aan elkaar vast zitten en daar geen naald tussen kon komen. Na 7 keer prikken had ik een vrij hoge verdoving die er voor zorgde dat ik te weinig adem kon halen en van de ongelooflijke angst om dood te gaan kreeg ik een psychose (delier). Ik heb de hel gezien en mijn allergrootste angst is nog steeds om gek te worden omdat ik heb meegemaakt dat dat kan, dat je een drempel overgaat en je dan bijna bewust weet 'ik word gek'.
Het heeft een lange staart gehad, dit verhaal en ik ben er helemaal bovenop gekomen. Hiervoor heb ik geen psychische hulp gehad, wel erg veel steun. Wat zou jij willen? Hulp van buitenaf? Kun je je verhaal kwijt in je omgeving?
Ik hoop dat je nog komt posten.Eleonora Wat vreselijk...!!!!!!!!!!
woensdag 24 september 2008 om 09:13
jeanette 76b.
als ik alles op het vorum moest zetten dan was ik een paar uur kwijd.
ik zal het je kort uitleggen bij mijn eerste bevalling was er ook al mis geprikt.3 keer en de medicatie werkte niet.ik heb de ginacoloog verteld toen ik zwanger was van mijn 2 de,ik liever geen ruggeprik wou ik heb bij mijjn eerste ook een keizersne gekregen omdat het niet opschoot.ik ben toen angstig geworden om een 2de kindje te krijgen.ik had samen met hem afgesproken dat als het niet vlotte of ik het zelf niet aankon een keizersnee zou krijgen dat vond ik wel goed anders kon ik ook zo een geplande keizersnne krijgen maar k wou het toch zelf ploberen.
dus ze wisten dat ik geen ruggeprik wilde.maar een keizersnee en dat deden ze niet omdat ik het zelf nog maar moest proberen.en toen ging er van alles mis.
ik ben nu ook bezig met een advokaat ik kan het aleen terug verhalen op de ruggeprk en de niet goede werking er van.mocht je meer willen weten dan hoor ik het graag.
als ik alles op het vorum moest zetten dan was ik een paar uur kwijd.
ik zal het je kort uitleggen bij mijn eerste bevalling was er ook al mis geprikt.3 keer en de medicatie werkte niet.ik heb de ginacoloog verteld toen ik zwanger was van mijn 2 de,ik liever geen ruggeprik wou ik heb bij mijjn eerste ook een keizersne gekregen omdat het niet opschoot.ik ben toen angstig geworden om een 2de kindje te krijgen.ik had samen met hem afgesproken dat als het niet vlotte of ik het zelf niet aankon een keizersnee zou krijgen dat vond ik wel goed anders kon ik ook zo een geplande keizersnne krijgen maar k wou het toch zelf ploberen.
dus ze wisten dat ik geen ruggeprik wilde.maar een keizersnee en dat deden ze niet omdat ik het zelf nog maar moest proberen.en toen ging er van alles mis.
ik ben nu ook bezig met een advokaat ik kan het aleen terug verhalen op de ruggeprk en de niet goede werking er van.mocht je meer willen weten dan hoor ik het graag.
woensdag 24 september 2008 om 20:15
Iedereen is hier heftig over aan het discussieëren maar de TO is spoorloos of misschien weer aan het bevallen.
Het kan ook zo zijn dat iemand een nieuwe topic opent die redelijk ongeloofwaardig is en wil kijken hoeveel mensen er toch serieus op reageren.
Ik heb sterk het gevoel dat we hier in de maling worden genomen.Als je in de Nederlandse ziekenhuizen echt iets niet wil en dit volgens haar goed duidelijk maakt, toch krijgt toegediend. Het is zelfs strafbaar.Dit hele verhaal lijkt mij verzonnen.
Het kan ook zo zijn dat iemand een nieuwe topic opent die redelijk ongeloofwaardig is en wil kijken hoeveel mensen er toch serieus op reageren.
Ik heb sterk het gevoel dat we hier in de maling worden genomen.Als je in de Nederlandse ziekenhuizen echt iets niet wil en dit volgens haar goed duidelijk maakt, toch krijgt toegediend. Het is zelfs strafbaar.Dit hele verhaal lijkt mij verzonnen.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
woensdag 24 september 2008 om 21:02
quote:arrasje schreef op 24 september 2008 @ 20:15:
Iedereen is hier heftig over aan het discussieëren maar de TO is spoorloos of misschien weer aan het bevallen.
Het kan ook zo zijn dat iemand een nieuwe topic opent die redelijk ongeloofwaardig is en wil kijken hoeveel mensen er toch serieus op reageren.
Ik heb sterk het gevoel dat we hier in de maling worden genomen.Als je in de Nederlandse ziekenhuizen echt iets niet wil en dit volgens haar goed duidelijk maakt, toch krijgt toegediend. Het is zelfs strafbaar.Dit hele verhaal lijkt mij verzonnen.
Jij hebt duidelijk nog nooit de paniek meegemaakt waarmee een bevalling gepaard kan gaan als 'ie anders loopt dan gepland, bijvoorbeeld doordat de baby in gevaar komt. Op dat moment gaan ze echt niet meer rustig overleggen hoor, over welke verdoving het handigst is en hoe ze het het beste aan kunnen pakken. Op dat moment tel jij niet meer als vrouw en wordt je kind gered. Het hoe en wat voor de vrouw komt daarna pas weer.
Sunshinelady is echt de eerste niet bij wie een spoedkeizersnee traumatisch is verlopen hoor. En dat de verdoving ook nog eens niet werkte, maakt het alleen maar des te afschuwelijker.
Prima als je het verhaal niet gelooft, dat is niet verplicht hier. Maar breng dan tenminste het fatsoen op om je mond te houden.
Iedereen is hier heftig over aan het discussieëren maar de TO is spoorloos of misschien weer aan het bevallen.
Het kan ook zo zijn dat iemand een nieuwe topic opent die redelijk ongeloofwaardig is en wil kijken hoeveel mensen er toch serieus op reageren.
Ik heb sterk het gevoel dat we hier in de maling worden genomen.Als je in de Nederlandse ziekenhuizen echt iets niet wil en dit volgens haar goed duidelijk maakt, toch krijgt toegediend. Het is zelfs strafbaar.Dit hele verhaal lijkt mij verzonnen.
Jij hebt duidelijk nog nooit de paniek meegemaakt waarmee een bevalling gepaard kan gaan als 'ie anders loopt dan gepland, bijvoorbeeld doordat de baby in gevaar komt. Op dat moment gaan ze echt niet meer rustig overleggen hoor, over welke verdoving het handigst is en hoe ze het het beste aan kunnen pakken. Op dat moment tel jij niet meer als vrouw en wordt je kind gered. Het hoe en wat voor de vrouw komt daarna pas weer.
Sunshinelady is echt de eerste niet bij wie een spoedkeizersnee traumatisch is verlopen hoor. En dat de verdoving ook nog eens niet werkte, maakt het alleen maar des te afschuwelijker.
Prima als je het verhaal niet gelooft, dat is niet verplicht hier. Maar breng dan tenminste het fatsoen op om je mond te houden.
woensdag 24 september 2008 om 21:11
En ontopic: Sunshinelady, ik heb geen ervaring met zo'n traumatische bevalling. Wel met een traumatische zwangerschap. Bij mij kwam de klap pas echt zo'n vier maanden na de bevalling: ik ben in een diepe, diepe postnatale depressie gezakt. Gelukkig kwam ik terecht bij een psycholoog die gespecialiseerd is in o.a. postnatale depressie, zij heeft me heel goed geholpen. Gewoon door mij mijn verhaal te laten vertellen, zodat ik voor mezelf de zaak helder kon krijgen. De emoties die bij zo'n bevalling komen kijken, liggen zó ver uit elkaar. Aan de ene kant natuurlijk het ultieme geluk van het krijgen van een kind en aan de andere kant je angst, je paniek, je boosheid. Ik was echt ontzettend in de war hiervan, kon gewoon geen wijs meer uit de achtbaan waar ik in was geraakt. Door erover te praten met iemand die op de juiste punten stil bleef staan en die op andere momenten me juist aanspoorde om de dingen achter me te laten of te accepteren, kon ik de kluwen aan emoties ontwarren.
Intussen is mijn dochter bijna een jaar en begin ik me weer een beetje mens te voelen. Ik ben ontzettend blij dat ik me door de huisarts door het laten verwijzen naar deze therapeut. Ik ben nog niet klaar met de sessies, maar in ieder geval zijn de gevoelens die bij mijn zwangerschap (en ook wel bij mijn bevalling, maar minder) kwamen kijken gewoon weer hanteerbaar geworden.
Ik zou je aanraden om hulp te zoeken. Je hoeft dit niet alleen te doen. Je ervaring ís traumatisch en dat moet helen. Zoals je een snee laat hechten bij de dokter, kun je bij deze wond die in je ziel geslagen is óók hulp vragen. En ik zou je echt aanraden om dat te doen. Gewoon om het voor jezelf een plek te kunnen geven. Vergeten zul je dit niet, maar ik kan je vanuit mijn ervaring vertellen dat ik er in ieder geval geen buikpijn meer van krijg (en niet in paniek schiet en niet blokkeer enzo ) als ik eraan terug denk.
Gun jezelf dat jij het ook niet alleen hoeft te doen.
Intussen is mijn dochter bijna een jaar en begin ik me weer een beetje mens te voelen. Ik ben ontzettend blij dat ik me door de huisarts door het laten verwijzen naar deze therapeut. Ik ben nog niet klaar met de sessies, maar in ieder geval zijn de gevoelens die bij mijn zwangerschap (en ook wel bij mijn bevalling, maar minder) kwamen kijken gewoon weer hanteerbaar geworden.
Ik zou je aanraden om hulp te zoeken. Je hoeft dit niet alleen te doen. Je ervaring ís traumatisch en dat moet helen. Zoals je een snee laat hechten bij de dokter, kun je bij deze wond die in je ziel geslagen is óók hulp vragen. En ik zou je echt aanraden om dat te doen. Gewoon om het voor jezelf een plek te kunnen geven. Vergeten zul je dit niet, maar ik kan je vanuit mijn ervaring vertellen dat ik er in ieder geval geen buikpijn meer van krijg (en niet in paniek schiet en niet blokkeer enzo ) als ik eraan terug denk.
Gun jezelf dat jij het ook niet alleen hoeft te doen.
woensdag 24 september 2008 om 21:15
Bij mijn weten mag je op een forum een mening geven en als je de reacties terug leest ben ik niet de enigste. Het gaat niet over of ik wel of niet geloof of er bij bevallingen acute situaties kunnen voordoen. Het gaat over de bijzondere manier waarop dit wordt gebracht.En oprecht mijn excusses als ik ernaast zit.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
woensdag 24 september 2008 om 21:17
quote:arrasje schreef op 24 september 2008 @ 21:15:
Bij mijn weten mag je op een forum een mening geven en als je de reacties terug leest ben ik niet de enigste. Het gaat niet over of ik wel of niet geloof of er bij bevallingen acute situaties kunnen voordoen. Het gaat over de bijzondere manier waarop dit wordt gebracht.En oprecht mijn excusses als ik ernaast zit.Je mag best je mening geven, maar ik zou dan eerst goed lezen voor je deze plaatst.
Bij mijn weten mag je op een forum een mening geven en als je de reacties terug leest ben ik niet de enigste. Het gaat niet over of ik wel of niet geloof of er bij bevallingen acute situaties kunnen voordoen. Het gaat over de bijzondere manier waarop dit wordt gebracht.En oprecht mijn excusses als ik ernaast zit.Je mag best je mening geven, maar ik zou dan eerst goed lezen voor je deze plaatst.
woensdag 24 september 2008 om 21:55
Het lijkt me verschrikkelijk als je zoiets moet meemaken. Kan me voorstellen dat je dan nooit meer een bevalling wil meemaken.
Ik vond het al erg dat ik bij de 1ste ingeknipt moest worden zonder verdoving. Tsja wist ik veel, ik had in de boeken gelezen dat je die knip niet voelt, omdat de pijn van de persweeen nog erger is. Nou bij mij niet dus: de persweeen deden helemaal geen pijn, maar daar kwam ik pas achter toen die verdomde knip werd gezet. Heb de vroedvrouw die schaar bijkans uit de handen getrapt, het was echter te laat om nog een verdoving te zetten en toen heb ik dus behoorlijk op m'n tanden moeten bijten. Haha, mijn man heeft er een groter trauma aan overgehouden dan ikzelf.
Sunshinelady ik hoop echt dat je goeie hulp krijgt om dit allemaal te verwerken. Als jij inderdaad van te voren hebt aangegeven dat je geen ruggeprik wilde, dan hadden ze je dus onder algehele narcose moeten brengen voor de keizersnede.
Het probleem met de gezondheidszorg hier in Nederland is dat je echt heel mondig moet zijn om goed geholpen te worden.
Ik vond het al erg dat ik bij de 1ste ingeknipt moest worden zonder verdoving. Tsja wist ik veel, ik had in de boeken gelezen dat je die knip niet voelt, omdat de pijn van de persweeen nog erger is. Nou bij mij niet dus: de persweeen deden helemaal geen pijn, maar daar kwam ik pas achter toen die verdomde knip werd gezet. Heb de vroedvrouw die schaar bijkans uit de handen getrapt, het was echter te laat om nog een verdoving te zetten en toen heb ik dus behoorlijk op m'n tanden moeten bijten. Haha, mijn man heeft er een groter trauma aan overgehouden dan ikzelf.
Sunshinelady ik hoop echt dat je goeie hulp krijgt om dit allemaal te verwerken. Als jij inderdaad van te voren hebt aangegeven dat je geen ruggeprik wilde, dan hadden ze je dus onder algehele narcose moeten brengen voor de keizersnede.
Het probleem met de gezondheidszorg hier in Nederland is dat je echt heel mondig moet zijn om goed geholpen te worden.
woensdag 24 september 2008 om 22:15
quote:Whoosh schreef op 24 september 2008 @ 21:55:
Het probleem met de gezondheidszorg hier in Nederland is dat je echt heel mondig moet zijn om goed geholpen te worden.
Ik quote deze even, maar ik heb vaker soortgelijke dingen gelezen in dit topic en ik wil hier toch even op reageren. Ik heb dit tijdens mijn zwangerschap namelijk totaal tegenovergesteld ervaren. Ik heb zeer goede en deskundige begeleiding gehad, nooit een onvertogen woord (terwijl ik echt géén leuke patiënt was), altijd de tijd en de rust voor nieuwe uitleg als ik een beslissing niet snapte, altijd ruimte voor heroverweging als ik mijn twijfels uitte.
Ik ben voor heel veel dingen bang geweest tijdens mijn zwangerschap, maar nooit dat ik niet goed geholpen zou worden. Ik ben fantastisch geholpen en heb niets meer dan lof voor het team van artsen dat mij tijdens mijn zwangerschap begeleid heeft.
Het is totaal niet van belang voor dit topic verder, maar het moet me toch van het hart. Want ik vind dat met dit soort uitspraken de goede zorg die ik gehad heb geen recht wordt gedaan.
Het probleem met de gezondheidszorg hier in Nederland is dat je echt heel mondig moet zijn om goed geholpen te worden.
Ik quote deze even, maar ik heb vaker soortgelijke dingen gelezen in dit topic en ik wil hier toch even op reageren. Ik heb dit tijdens mijn zwangerschap namelijk totaal tegenovergesteld ervaren. Ik heb zeer goede en deskundige begeleiding gehad, nooit een onvertogen woord (terwijl ik echt géén leuke patiënt was), altijd de tijd en de rust voor nieuwe uitleg als ik een beslissing niet snapte, altijd ruimte voor heroverweging als ik mijn twijfels uitte.
Ik ben voor heel veel dingen bang geweest tijdens mijn zwangerschap, maar nooit dat ik niet goed geholpen zou worden. Ik ben fantastisch geholpen en heb niets meer dan lof voor het team van artsen dat mij tijdens mijn zwangerschap begeleid heeft.
Het is totaal niet van belang voor dit topic verder, maar het moet me toch van het hart. Want ik vind dat met dit soort uitspraken de goede zorg die ik gehad heb geen recht wordt gedaan.
donderdag 25 september 2008 om 10:47
quote:arrasje schreef op 24 september 2008 @ 21:15:
Bij mijn weten mag je op een forum een mening geven en als je de reacties terug leest ben ik niet de enigste. Het gaat niet over of ik wel of niet geloof of er bij bevallingen acute situaties kunnen voordoen. Het gaat over de bijzondere manier waarop dit wordt gebracht.En oprecht mijn excusses als ik ernaast zit.ik moet zeggen dat jij je mening ook op een zeer byzondere wijze met ons deelt !
Bij mijn weten mag je op een forum een mening geven en als je de reacties terug leest ben ik niet de enigste. Het gaat niet over of ik wel of niet geloof of er bij bevallingen acute situaties kunnen voordoen. Het gaat over de bijzondere manier waarop dit wordt gebracht.En oprecht mijn excusses als ik ernaast zit.ik moet zeggen dat jij je mening ook op een zeer byzondere wijze met ons deelt !
