Gezondheid alle pijlers

Vulva twijfels

28-08-2019 17:08 194 berichten
Hola,

Thanks voor de duidelijkheid en advies.
Ik ga me verheugen om uit de kleren te gaan. :(

(ik haal mn op weg, omdat t misschien niet heel gepast is op een openbaar forum, en kindertjes enzo het ook kunnen lezen).


Als iemand het toch niet vind kunnen hoor ik het wel.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Originele OP:

Omdat de eendenbek niet mn allergrootste vriend is, en ik mijn huisarts best aardig vind, maar niet enorm graag voor uitkleed dacht ik,
ik vraag eens of hier dames ervaring hebben.

Tijdens een potje vingeren met mn rechterhand een paar dagen geleden voelde ik een zeer onplezierig plekje in mn vulva. Na vandaag weer wat mastruberen ben ik toch maar eens met een selfie modus van mn mobiel gaan kijken... Er lijkt net een extra schaamlip aan de buitenkant van de binnenste schaamlip te groeien. Het voelt ruw aan, heeft ongeveer 4 cm lengte, en 1 cm breedte. Er zit wel gevoel in (het doet namelijk rete pijn als je het aanraakt).

Kan iemand me geruststellen, gaat dit vanzelf weg, of kan ik beter toch maar weer verheugen op mn benen wijd voor de huisarts.

Dank is groot!
anoniem_651321ff337ba wijzigde dit bericht op 28-08-2019 17:27
20.88% gewijzigd
kylie_ schreef:
10-09-2019 21:45
Utakar ik bedenk me dat je oorspronkelijk dit topic helemaal niet geopend hebt om je verhaal kwijt kunnen/te delen. Misschien zit je helemaal niet te wachten op de goedbedoelde berichten. Het staat je natuurlijk ook vrij om dit topic voor jezelf af te sluiten. Ik kan me ergens ook voorstellen dat je geen zin hebt om alles op het Viva forum te delen.

Er wordt aan je gedacht en met je meegeleefd. :redrose:
En dat vind ik juist zo enorm super lief. :love:

Je wilt niet weten hoe vaak ik tijdens een hysterische huilbui op de wc even de lieve reacties teruglees.
Op een of andere manier wilt huilen in gezelschap nog niet zo lekker. Dus mn omgeving weet ook niet zo goed wat ik nodig heb. En het gekke is eigenlijk dat ik het zelf ook niet zo goed weet. Donderdag een gesprek met de psycholoog van de oncologie afdeling. Misschien kan die me helpen wat orde en rust te creëren in mn hoofd, zodat ik wat meer grip heb om de emotionele rollercoaster in mn koppie.

Zaten tijdens het avond eten eens te tellen. De afgelopen tijd hebben 4x meer mensen (witte jassen) mn onderkant bewonderd als 'normale mensen'. De schaamte om mn broek te laten zakken voor een inwendig onderzoek is ondertussen wel een beetje weg.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees je topic nu pas en toen ik begon te lezen had ik niet kunnen bedenken dat het deze uitkomst zou hebben.....dit zag ik totaal niet aan komen. Wat enorm heftig voor je :-(
Ik ben zelf een drietal keer geopereerd ivm een voorstadium van baarmoederhals kanker, hoog in de pap scores. Zit nu op het wachtbankje of mijn baarmoeder eruit zal moeten. Dus het raakt me heel erg en ik leef met je mee.
Ik herken het overigens wel, niet kunnen huilen en aan geven wat je nodig hebt bij/van je geliefden, ook al ( of juist daar door?) staan ze zo dichtbij. Je echte emoties komen pas als je alleen bent. Goed dat je psychologische hulp krijgt, wie weet komt er dan iets op gang.

Ik wens je veel sterkte ( hoe cliche, maar wat kan je anders zeggen...) en ik volg graag om je te steunen.
Utakar, jij je onderbroek, ik mijn borsten. Vreselijk voelt het. Al die dokters die je aanstaren en je betasten.
Wens je veel sterkte.

Een tip van deze ervaringsdeskundige: check geldigheid paspoort en/of rijbewijs. Maak nu officiële pasfoto's, als je je haar verliest duurt het een tijdje voor je weer fatsoenlijke foto's hebt. Of je moet met je pruik (of kaal) op je paspoort willen staan voor de komende 10 jaar.

Heb je vragen stel ze gerust. Aan mij of aan het forum. Iedereen helpt elkaar hier!
Het is niet zo gek dat je zelf nog niet weet wat je nodig hebt. Je bent van het ene op het andere moment een nare, totaal onbekende situatie ingestapt.

Ik kan me voorstellen dat het nog niet eens helemaal tot je is doorgedrongen, laat staan dat je je emoties kunt uiten en goed kunt duidelijk maken wat helpt voor jou. Hopelijk kan de psycholoog je goed op weg helpen.

De witte jassen zien zo veel onderkanten, daar hoef je je echt niet voor te schamen hoor. Maar het klopt wel dat dit soort dingen wennen, naarmate je het vaker doet.

In het begin van mijn vruchtbaarheidsbehandelingen (waarbij je veel inwendige echo’s krijgt) was ik bezig met het dubbel checken of de deur wel op slot was, het gordijntje goed dicht, jurk zo camouflerend mogelijk gedrapeerd etc. Later interesseerde het me geen fluit meer. Bij de bevalling liep iedereen ook gewoon in en uit. Ik moest wel lachen om het verschil.

Heel veel sterkte nog de komende tijd! Ik denk aan je :rose:
Alle reacties Link kopieren
Ook van deze nieuweling hier: heel veel sterkte en kom vooral je hart uitstorten als het nodig is. :daisy:
Utakar, ik was even stil van hoe je omschreef hoe fijn je het vindt om hier steun te krijgen. Stom hè, dan val ik dus juist even stil. Maar ik ben er weer want ik lees wel elke dag even bij in je topic.

Ik hoop dat de psycholoog jou kan helpen de boel even weer wat helderder te zien. Het is hartstikke veel en heftig wat er op je afkomt. En waarschijnlijk zal je ook nog moeten dealen met het verdriet en de heftigheid die dit bij jouw geliefden naar boven brengt.

Dikke knuffel voor jou :hug:
Alle reacties Link kopieren
Sterkte Utakar.
Been there, done that, got the T-shirt.
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop ook dat de psycholoog je kan helpen. Daar hoef je geen rekening te houden met de gevoelens van de ander, dus misschien helpt het om ongegeneerd boos, verdrietig of bang te zijn.
Ik gun het je zo dat je niet zo in je uppie verdrietig hoeft te zijn. Ook al vind je dat nu fijner. Het lijkt me toch erg eenzaam...
maar ik kan het me ook zo goed voorstellen. Dat je even niet weet wat je met je gevoelens aanmoet.

Lukt het ook om nog wat leuke dingen te doen?
Alle reacties Link kopieren
Wat een helse rollercoaster, en wat sta je er sterk in. Met alle emoties die er mogen zijn..ik jank overigens graag onder de douche. :lol:
Heel veel sterkte, stap voor stap deze weg bewandelen.
Wat wij ervaren hebben is het niet weten, enorm zwaar is. Als er een plan is, dan gaat er wat gebeuren op weg naar genezing, zo voelde dat in ieder geval hier. En die stappen neem je maar een tegelijk en zijn al heftig genoeg.. knuffel voor jou.
Alle reacties Link kopieren
Even laten weten dat ik aan je denk :rose:
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
Utakar ik hoop dat je op deze zonnige zaterdag hebt kunnen plukken :redrose:
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het, Utakar?
(Als je niks wil schrijven ook goed natuurlijk)
:rose:
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
Ik denk ook aan jou, zonder dat ik van je verwacht dat je komt posten Utakar. :redrose:
Alle reacties Link kopieren
Hoi Utakar! Heb je nog wat aan het gesprek met de psych gehad? :rose:
Alle reacties Link kopieren
Maartje2016 schreef:
16-09-2019 12:11
Hoi Utakar! Heb je nog wat aan het gesprek met de psych gehad? :rose:
Ben ik ook benieuwd naar.
Ook ik moest aan je denken. Hopelijk heeft het gesprek met de psycholoog wat geholpen en vallen de behandelingen tot nu toe mee.

Voel je overigens inderdaad niet verplicht om te posten hier. Dit topic is er voor jou :redrose:
Ik denk aan je Utakar :hug:
:hug: ik ook!

Hopelijk kan je wat genieten van het lekkere weer de komende twee dagen!
Ik moet even gal spugen hoor.

Letterlijk en figuurlijk :sick:

Wat is chemo stom, vies, vervelend, goor, stom, misselijkmakend, ranzig, goor, kut, irritant en vooral heel heel stom en kotsopwekkend.

Vind het echt niet meer leuk. Sinds gisteren aan het infuus, en straks om 14h eraf, en ik hoop vanmiddag nog naar huis.

echt, ik denk dat ik het guiness book of record bellen. Recordkotsen kom ik denk ik nu wel in de buurt, met 26 keer binnen 30 uur.

en dan hebben we 1e keer overleefd, op naar de volgende week.
Alle reacties Link kopieren
Ach meis, wat rot om te horen! Weet je al hoe vaak je moet?

:hug:
:hug:

Chemo is ook helemaal niets.
Kan je iets krijgen voor de misselijkheid/ spugen? Bijv Zofran?

Hopelijk knap je snel op :hug:
Alle reacties Link kopieren
Wat ontzettend rot dat je je er zo klote door voelt zeg! Ik hoop dat het snel beter gaat en week 2 minder heftig zal zijn :hug:
Alle reacties Link kopieren
Ach meis :hug:
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
In memoriam AnnA_C
Ach wat naar... :hug:

Hopelijk wordt het snel beter en kunnen ze er voor de volgende keer iets op verzinnen dat het niet zo erg wordt.

Het moet bizar zijn dat je je zo ziek moet voelen om beter te worden.

Hang in there :hug:

(Ik weet het, wij hebben makkelijk praten)
Alle reacties Link kopieren
Wat naar! Het is rommel maar voor een goed doel. Ik hoop dat de misselijkheid snel zakt na het inlopen en dat je je weer goed genoeg voelt om naar huis te gaan. Hou vol :hug:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven