Gezondheid
alle pijlers
Wat heb je geleerd van langdurig 'ziek' zijn?
vrijdag 29 januari 2021 om 19:10
(ziek tussen haakjes omdat ik het wat breder bedoel, niet om het ziek zijn niet als waarheid te beschouwen)
Voor degenen die langdurig thuiszitten of in het verleden hebben thuisgezeten door ziekte (zowel fysiek als mentaal) of andere problemen waardoor je voor enkele maanden niet mee kunt draaien in de maatschappij, je normale leven, je werk etc.... Wat heb je geleerd? Wat neem je mee qua mindset?
Dit kan richting jezelf zijn, richting contact met anderen (die het bijvoorbeeld niet snapten) etc. Mag heel breed! Ben benieuwd.
Voor degenen die langdurig thuiszitten of in het verleden hebben thuisgezeten door ziekte (zowel fysiek als mentaal) of andere problemen waardoor je voor enkele maanden niet mee kunt draaien in de maatschappij, je normale leven, je werk etc.... Wat heb je geleerd? Wat neem je mee qua mindset?
Dit kan richting jezelf zijn, richting contact met anderen (die het bijvoorbeeld niet snapten) etc. Mag heel breed! Ben benieuwd.
vrijdag 29 januari 2021 om 19:55
pejeka schreef: ↑29-01-2021 19:34Dit, met name. Ik had kanker, en 10 maanden lang was mijn enige "uitje" de gang naar het ziekenhuis voor de chemo. Eens per drie weken. De rest van de tijd zat ik thuis en zag door het raam het dagelijkse leven van anderen doorgaan. Heel vreemd, want op een gegeven moment heb je het gevoel dat je daar geen deel meer van uitmaakt, dat je kijkt naar een andere wereld. Vanuit de taxi op weg naar het ziekenhuis zag ik dan eens per drie weken iets meer van de buitenwereld, maar zelfs dat was onrealistisch voor mijn gevoel, alsof ik keek naar een wereld waar ik zelf geen echt deel meer van uitmaakte. Ik weet nog goed dat ik na bijna 9 maanden voor het eerst weer even buiten kwam om zomaar een wandeling te maken, even naar de supermarkt op de hoek om iets te halen, en dat was heel raar. Enerzijds fijn, anderzijds bevreemdend.
Heftig! Ben je eigenlijk weer helemaal genezen?
vrijdag 29 januari 2021 om 20:01
- Dat mijn eigenwaarde nog steeds overeind staat en een baan daar geen invloed (meer) op heeft.
- Leven in het hier en nu, alle zorgen over de toekomst zijn nutteloos aangezien het leven je overkomt. Je kunt het niet (altijd) plannen.
- Controle loslaten en onzekerheid omarmen.
- Mijn grenzen.
- Echt voelen en niet op wilskracht en doorzettingsvermogen maar doorgaan.
- Dat ik enorm goed alleen kan zijn en mijzelf kan vermaken in alle 'lege' dagen.
Zeer nuttig mijn tijd thuis, waardevol. Ook zwaar en verdrietig.
Blij dat ik weer werk nu, ben in elk geval een ander mens. Veel meer in contact met mijzelf.
- Leven in het hier en nu, alle zorgen over de toekomst zijn nutteloos aangezien het leven je overkomt. Je kunt het niet (altijd) plannen.
- Controle loslaten en onzekerheid omarmen.
- Mijn grenzen.
- Echt voelen en niet op wilskracht en doorzettingsvermogen maar doorgaan.
- Dat ik enorm goed alleen kan zijn en mijzelf kan vermaken in alle 'lege' dagen.
Zeer nuttig mijn tijd thuis, waardevol. Ook zwaar en verdrietig.
Blij dat ik weer werk nu, ben in elk geval een ander mens. Veel meer in contact met mijzelf.
anoniem_63e725841dfb3 wijzigde dit bericht op 29-01-2021 20:03
7.29% gewijzigd
vrijdag 29 januari 2021 om 20:02
EN DIT.Luci_Mster2 schreef: ↑29-01-2021 19:46Soms zijn dingen zwaar kut en hoef je er helemaal niets van te leren.
Life is short. Eat dessert first.
vrijdag 29 januari 2021 om 20:03
vrijdag 29 januari 2021 om 20:07
Begrip is er weinig .en ik baal vreselijk dat mensen steeds zeggen .je moet kijken naar wat je wel kunt .xkayla schreef: ↑29-01-2021 19:21Dat de wereld klein wordt, zeker waar. Voor mij persoonlijk dat ik altijd heel erg op zoek was naar 'begrip' van mensen (niet zozeer dat ze me zielig moesten vinden, maar meer: ik loop hier in de supermarkt omdat...). Ik probeer nu steeds meer te leven zonder voor alles uitleg te moeten geven.
'
En het had veel erger kunnen zijn . (Herseninfarct)
En ik ga slaan als ze zeggen dat ik zelf de slingers op moet hangen .en dan vinden ze zich zelf heel spitsvondig .
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
vrijdag 29 januari 2021 om 20:11
Dat er andere dingen op je pad komen dan de dingen die je verwachtte voordat je ziek werd.
Ik had moeite mijn werk los te laten maar nu doe ik dingen die nog beter bij mij passen. Ze zijn erg kleinschalig maar daardoor niet minder indrukwekkend voor mijn hart.
Ook heb ik geleerd hoe onwijs lief mensen kunnen zijn. Niet alleen in het begin (sterker nog, toen was het zwaarder) maar juist nu na jaren leven de echt lieve mensen om me heen altijd met me mee. Met de pijn en onzekerheid die ik heb maar ook met mijn mooie momenten in het leven.
Ik had moeite mijn werk los te laten maar nu doe ik dingen die nog beter bij mij passen. Ze zijn erg kleinschalig maar daardoor niet minder indrukwekkend voor mijn hart.
Ook heb ik geleerd hoe onwijs lief mensen kunnen zijn. Niet alleen in het begin (sterker nog, toen was het zwaarder) maar juist nu na jaren leven de echt lieve mensen om me heen altijd met me mee. Met de pijn en onzekerheid die ik heb maar ook met mijn mooie momenten in het leven.
vrijdag 29 januari 2021 om 20:14
Maar die mensen hebben wel gelijk. Je moet het zelf doen, de kleine dingen die fijn zijn. Elke chemodag (en dan lag ik werkelijk 8 uur per dag aan het infuus, half 9 in de ochtend werd het infuus aangelegd, half 5 ging het eruit, nadat zakken en zakken vol rotzooi mijn lijf binnen waren gelopen), had mijn man thuis al een gebakje klaar staan van mijn favoriete bakker, en dan dronken we samen koffie, met dat gebakje erbij, en daar verheugde ik me dan heel die dag op dat ik aan dat infuus lag. Veel eten lustte ik dan niet meer, maar dan zorgde mijn man dat er een kop verse soep was (waar ik erg van houd) en dan keken we samen een film of serie die ik fijn vond om te zien. Soms dommelde ik halverwege in, maar die avonden waren wel degelijk slingers die we zelf ophingen.chrisjoh schreef: ↑29-01-2021 20:07Begrip is er weinig .en ik baal vreselijk dat mensen steeds zeggen .je moet kijken naar wat je wel kunt .
En het had veel erger kunnen zijn . (Herseninfarct)
En ik ga slaan als ze zeggen dat ik zelf de slingers op moet hangen .en dan vinden ze zich zelf heel spitsvondig .
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 januari 2021 om 20:15
Voor mij persoonlijk:
- uitkijken dat ik geen zeikerd word of beruchte gluurbuur die van iedereen alles weet wegens heel klein wereldje
- een soort parallel universum ontdekt: de wereld van revalidatie, arboartsen, onzinnige coaching, UWV en WMO. Met al die kleurrijke figuren: revalidanten, lotgenoten, medici, ambtenaren, ambtenaren, shitload aan formulieren en nog meer... ambtenaren. Ik voel mij vaak nog Alice in Wonderland.
- dat je bijna een fulltime baan hebt aan zaken regelen met UWV
- dat mijn collega’s blijken te zijn zoals ik ze altijd heb ingeschat (in positieve zin)
- dat ik schijnbaar voor de meest rare zaken een verzekering heb aangeschaft ooit (godzijdank)
- dat de droom ‘parttime werken’ voor mij een nachtmerrie is
- dat acceptatie niets meer of minder betekent dan slikken of stikken. En dat iedereen die lult over mindsets, nieuwe uitdagingen en jezelf hervinden een klap op zijn/haar bek moet krijgen. Vooral als ze deels worden gesubsidieerd.
- dat je er maar beter lekker cynisch over kunt doen na de realisatie dat er altijd nog een nieuw dieptepunt blijkt te zijn na ‘rock bottom’. Beter er nog om kunnen lachen, het alternatief is in foetushouding liggen janken. En daar krijg je nog hoofdpijn van ook.
Nogmaals, mijn persoonlijke ervaringen en meningen
- uitkijken dat ik geen zeikerd word of beruchte gluurbuur die van iedereen alles weet wegens heel klein wereldje
- een soort parallel universum ontdekt: de wereld van revalidatie, arboartsen, onzinnige coaching, UWV en WMO. Met al die kleurrijke figuren: revalidanten, lotgenoten, medici, ambtenaren, ambtenaren, shitload aan formulieren en nog meer... ambtenaren. Ik voel mij vaak nog Alice in Wonderland.
- dat je bijna een fulltime baan hebt aan zaken regelen met UWV
- dat mijn collega’s blijken te zijn zoals ik ze altijd heb ingeschat (in positieve zin)
- dat ik schijnbaar voor de meest rare zaken een verzekering heb aangeschaft ooit (godzijdank)
- dat de droom ‘parttime werken’ voor mij een nachtmerrie is
- dat acceptatie niets meer of minder betekent dan slikken of stikken. En dat iedereen die lult over mindsets, nieuwe uitdagingen en jezelf hervinden een klap op zijn/haar bek moet krijgen. Vooral als ze deels worden gesubsidieerd.
- dat je er maar beter lekker cynisch over kunt doen na de realisatie dat er altijd nog een nieuw dieptepunt blijkt te zijn na ‘rock bottom’. Beter er nog om kunnen lachen, het alternatief is in foetushouding liggen janken. En daar krijg je nog hoofdpijn van ook.
Nogmaals, mijn persoonlijke ervaringen en meningen
anoniem_67700891efcbf wijzigde dit bericht op 29-01-2021 20:19
0.04% gewijzigd
vrijdag 29 januari 2021 om 20:20
Klinkt erg liefdevol.pejeka schreef: ↑29-01-2021 20:14Maar die mensen hebben wel gelijk. Je moet het zelf doen, de kleine dingen die fijn zijn. Elke chemodag (en dan lag ik werkelijk 8 uur per dag aan het infuus, half 9 in de ochtend werd het infuus aangelegd, half 5 ging het eruit, nadat zakken en zakken vol rotzooi mijn lijf binnen waren gelopen), had mijn man thuis al een gebakje klaar staan van mijn favoriete bakker, en dan dronken we samen koffie, met dat gebakje erbij, en daar verheugde ik me dan heel die dag op dat ik aan dat infuus lag. Veel eten lustte ik dan niet meer, maar dan zorgde mijn man dat er een kop verse soep was (waar ik erg van houd) en dan keken we samen een film of serie die ik fijn vond om te zien. Soms dommelde ik halverwege in, maar die avonden waren wel degelijk slingers die we zelf ophingen.
vrijdag 29 januari 2021 om 20:21
Hmm.. ik ben chronisch ziek, dus dat is ook langdurig denk ik. Echter zal het wel anders zijn, want veel van mijn klachten zijn chronisch, en zijn er dus vaak..
Ik heb vooral geleerd om door te gaan met leven. Ik laat mijn ziek zijn het leven niet bepalen, tot zover dat kan natuurlijk.
Als ik buikloop heb, ga ik toch naar die leuke afspraak.
Als ik buikpijn heb, ga ik toch naar het werk.
Ik laat me niet meer tegenhouden door mijn klachten, want dan kan ik beter 24/7 in bed blijven liggen...
Ik heb vooral geleerd om door te gaan met leven. Ik laat mijn ziek zijn het leven niet bepalen, tot zover dat kan natuurlijk.
Als ik buikloop heb, ga ik toch naar die leuke afspraak.
Als ik buikpijn heb, ga ik toch naar het werk.
Ik laat me niet meer tegenhouden door mijn klachten, want dan kan ik beter 24/7 in bed blijven liggen...
vrijdag 29 januari 2021 om 20:22
Geleerd dat ik veel sterker ben dan dat ik dacht..
Dat je dagen tegen een huilbui aan kan zitten hikken, maar dat een goede huilbui nooit zo lang duurt als dat je er tegen aan zat te hikken..
Dat humor voor mij het beste medicijn is..
Dat degene die ik was en niet meer is.. maar dat de vernieuwde versie minstens zo leuk is als de oude..
Dat er mensen om me heen zijn weggebleven, maar dat andere mensen naar voren stapten..
Dat dokters ook maar mensen zijn en dat je zelf ook een stem hebt..
Dat je dagen tegen een huilbui aan kan zitten hikken, maar dat een goede huilbui nooit zo lang duurt als dat je er tegen aan zat te hikken..
Dat humor voor mij het beste medicijn is..
Dat degene die ik was en niet meer is.. maar dat de vernieuwde versie minstens zo leuk is als de oude..
Dat er mensen om me heen zijn weggebleven, maar dat andere mensen naar voren stapten..
Dat dokters ook maar mensen zijn en dat je zelf ook een stem hebt..
Nou ja.. dat dus..
vrijdag 29 januari 2021 om 20:31
En dat het prima is dat ik ben veranderd. Dat ik nu makkelijk nee zeg tegen sociale dingen die ik eigenlijk al nooit heel leuk vond.
En dat het prima is dat vriendschappen op een gegeven moment kunnen veranderen hierdoor. Echte warme vriendschappen blijven over.
En dat het prima is dat vriendschappen op een gegeven moment kunnen veranderen hierdoor. Echte warme vriendschappen blijven over.
She was brave and strong and broken, all at once.
vrijdag 29 januari 2021 om 20:39
Deze. Ik heb een chronische darmaandoening en als ik niet naar mijn lichaam luister kan het behoorlijk fout gaan waardoor ik minimaal een halve week aan het toilet gekluisterd zit.doornroosje9 schreef: ↑29-01-2021 19:21Altijd naar je lichaam luisteren, op tijd rust nemen en niet over je grenzen gaan. Je gezondheid is het allerbelangrijkste. Ook geestelijke gezondheid natuurlijk.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:04
Solomio schreef: ↑29-01-2021 20:18Alleen als je al zeik-aanleg hebt.
[/quote
Juist iemand die ziek is, zich ellendig en naar voelt, kan een klager worden. Wat ik niet gek vind, want als je je altijd goed voelt, is het niet zo moeilijk om positief te zijn. Maar juist als je ziek bent is het een stuk moeilijker om opgewekt te blijven.
