Gezondheid
alle pijlers
Wat heb je geleerd van langdurig 'ziek' zijn?
vrijdag 29 januari 2021 om 19:10
(ziek tussen haakjes omdat ik het wat breder bedoel, niet om het ziek zijn niet als waarheid te beschouwen)
Voor degenen die langdurig thuiszitten of in het verleden hebben thuisgezeten door ziekte (zowel fysiek als mentaal) of andere problemen waardoor je voor enkele maanden niet mee kunt draaien in de maatschappij, je normale leven, je werk etc.... Wat heb je geleerd? Wat neem je mee qua mindset?
Dit kan richting jezelf zijn, richting contact met anderen (die het bijvoorbeeld niet snapten) etc. Mag heel breed! Ben benieuwd.
Voor degenen die langdurig thuiszitten of in het verleden hebben thuisgezeten door ziekte (zowel fysiek als mentaal) of andere problemen waardoor je voor enkele maanden niet mee kunt draaien in de maatschappij, je normale leven, je werk etc.... Wat heb je geleerd? Wat neem je mee qua mindset?
Dit kan richting jezelf zijn, richting contact met anderen (die het bijvoorbeeld niet snapten) etc. Mag heel breed! Ben benieuwd.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:29
Mooie vraag. Ik werd na gezonde jeugd rond 18e ziek, en we zijn ruim 30 jaar verder. Ik heb ernstige spierziekte en kan fysiek nauwelijks meer iets, 90-95% bedlegerig.
Wat ik vooral heb geleerd is heel veel alternatieven vinden om het leven leuk te houden. In deze corona tijd verbaasd het mij soms dat mensen zeggen, je kunt toch nergens heen, ik zit maar thuis. Prima, maar ik had daar geen "last " van want had al geleerd dat je gewoon een stukje met auto kunt gaan rijden bv door natuurgebied/bos. je kunt wandelen in natuur maar ook door stadje. Ergens kopje koffie aan kraampje is dan wel te scoren. Vind ik heel erg leuk. ik hield nooit zo van TV kijken maar dat kun je jezelf best aanleren en zoeken hoe dat dan leuk wordt.
Verder vooral ook geleerd dat je toch echt zelf het leven leuk moet maken, dat je niet teveel van familie/vrienden moet verwachten, niet uit wrok of jaloers/boosaardig maar zij gaan wel gewoon door met hun leven en ik maak daar soms maar heel weinig van mee. Ik ben wel getrouwd, dat is echt heel fijn.
Het is voor mij een balans tussen toestaan aan jezelf dat je echt heel verdrietig bent om wat je allemaal niet kunt en daarnaast kijken wat je kunt zonder dat je hiermee maar iets van het verdriet ontkent. Ontzettende hekel aan- ziekte groei je van etc(dat telt hoogstens als je weer beter wordt). Ermee omgaan prima dat leer je. Ik las ooit ergens je kunt ook leven met heel veel verdriet. Zo doe ik het ook, als je voor jezelf toegeeft dat het heel verdrietig is, heb je niet continue anderen nodig voor die bevestiging, en kun je het ook over andere dingen hebben. En soms heb je het er wel over.
Wat ik vooral heb geleerd is heel veel alternatieven vinden om het leven leuk te houden. In deze corona tijd verbaasd het mij soms dat mensen zeggen, je kunt toch nergens heen, ik zit maar thuis. Prima, maar ik had daar geen "last " van want had al geleerd dat je gewoon een stukje met auto kunt gaan rijden bv door natuurgebied/bos. je kunt wandelen in natuur maar ook door stadje. Ergens kopje koffie aan kraampje is dan wel te scoren. Vind ik heel erg leuk. ik hield nooit zo van TV kijken maar dat kun je jezelf best aanleren en zoeken hoe dat dan leuk wordt.
Verder vooral ook geleerd dat je toch echt zelf het leven leuk moet maken, dat je niet teveel van familie/vrienden moet verwachten, niet uit wrok of jaloers/boosaardig maar zij gaan wel gewoon door met hun leven en ik maak daar soms maar heel weinig van mee. Ik ben wel getrouwd, dat is echt heel fijn.
Het is voor mij een balans tussen toestaan aan jezelf dat je echt heel verdrietig bent om wat je allemaal niet kunt en daarnaast kijken wat je kunt zonder dat je hiermee maar iets van het verdriet ontkent. Ontzettende hekel aan- ziekte groei je van etc(dat telt hoogstens als je weer beter wordt). Ermee omgaan prima dat leer je. Ik las ooit ergens je kunt ook leven met heel veel verdriet. Zo doe ik het ook, als je voor jezelf toegeeft dat het heel verdrietig is, heb je niet continue anderen nodig voor die bevestiging, en kun je het ook over andere dingen hebben. En soms heb je het er wel over.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:38
vrijdag 29 januari 2021 om 21:52
Klagen is niet het tegenovergestelde van positief zijn.Blijenvrij schreef: ↑29-01-2021 21:04
Juist iemand die ziek is, zich ellendig en naar voelt, kan een klager worden. Wat ik niet gek vind, want als je je altijd goed voelt, is het niet zo moeilijk om positief te zijn. Maar juist als je ziek bent is het een stuk moeilijker om opgewekt te blijven.
Klagen is 'zeuren'.
Je kunt best aandacht vragen voor het feit dat je je beroerd voelt, zonder dat het klagen wordt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:55
Nu 10 maanden bezig... wat ik heb geleerd is dat er niks aan is, ik het haat om weinig te kunnen, ik had er geen enkele behoefte aan om mijn grenzen te leren kennen en voortdurend in de gaten te moeten houden.
Ik kan er weinig positiefs uit halen en verlang er alleen maar naar dat ik herstel. Ik doe er alles aan om dat te bereiken, dus ook mijn grenzen in de gaten houden enz.
Ik kan er weinig positiefs uit halen en verlang er alleen maar naar dat ik herstel. Ik doe er alles aan om dat te bereiken, dus ook mijn grenzen in de gaten houden enz.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:58
Klagen heb ik tijdens mijn ziekte nooit gedaan. Ten eerste helpt het niet, dus zinloos, ten tweede zag mijn man zelf wel dat ik me niet goed voelde, dus dat hoefde ik niet ook nog eens een keer breed uit te meten. Ten derde, toen ik kanker had en onder behandeling was, had mijn man zelf ook het nodige voor zijn kiezen, en ik vond het niet nodig daar nog iets aan toe te voegen door te gaan zitten zaniken over hoe rot ik me voelde. Klagen vind en vond ik een zinloos gebeuren.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 januari 2021 om 22:09
Meestal beoordelen anderen of je klaagt. En dat komt niet altijd overeen met je eigen idee.pejeka schreef: ↑29-01-2021 21:58Klagen heb ik tijdens mijn ziekte nooit gedaan. Ten eerste helpt het niet, dus zinloos, ten tweede zag mijn man zelf wel dat ik me niet goed voelde, dus dat hoefde ik niet ook nog eens een keer breed uit te meten. Ten derde, toen ik kanker had en onder behandeling was, had mijn man zelf ook het nodige voor zijn kiezen, en ik vond het niet nodig daar nog iets aan toe te voegen door te gaan zitten zaniken over hoe rot ik me voelde. Klagen vind en vond ik een zinloos gebeuren.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 29 januari 2021 om 22:16
De anderen die destijds dicht bij me stonden, vonden me nooit klagelijk. Integendeel. Is ook mijn aard, ik wilde mijn omgeving niet belasten en wilde het leven zo goed en zo kwaad mogelijk normaal laten verlopen. Dus stond ik in de ochtend (mét barstende hoofdpijn van de chemo vaak) opgewekt ontbijt te maken voor mijn man en mij, en dan zei mijn man heus wel eens "Laat MIJ dat nou toch doen", waarop ik dan riep "Ja dáág, ik heb wel rottigheid in mijn lijf, maar mijn handen werken nog steeds. Koffie?"
En heus, als ik écht een keer niet vooruit kon, zag mijn man dat heus wel, maakte zich zorgen, en zorgde voor me. Maar dan nog ging ik niet klagen, want sorry, klagen heeft nog nooit iets geholpen, je wordt er niet beter van, en bij een man die zich al zorgen maakt over je situatie, ga je er niet nog eens een schep op doen door eindeloos te klagen. Dus nee. Zit niet in mijn natuur.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 29 januari 2021 om 22:54
3.5 jaar fulltime gezeten door ziekte.
Waarbij ik na 1.5 jaar ben beginnen zoeken naar halftijds geschikt werk.
Ik werd én gek én depressief van dat continu tussen 4 muren zitten.
Toen ik 6 maanden terug aan 't werk was kon ik de anti-depressiva afbouwen.
Ik heb (halftijds) werk écht nodig om me nuttig te voelen.
De combinatie "man ook thuis door werkloosheid" - een aantal maanden aan een stuk - en "veel te klein koud huur-appartement" is ook geen aanrader.
Het is toch écht een stevige relatietest geweest ook.
Waarbij ik na 1.5 jaar ben beginnen zoeken naar halftijds geschikt werk.
Ik werd én gek én depressief van dat continu tussen 4 muren zitten.
Toen ik 6 maanden terug aan 't werk was kon ik de anti-depressiva afbouwen.
Ik heb (halftijds) werk écht nodig om me nuttig te voelen.
De combinatie "man ook thuis door werkloosheid" - een aantal maanden aan een stuk - en "veel te klein koud huur-appartement" is ook geen aanrader.
Het is toch écht een stevige relatietest geweest ook.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 29 januari 2021 om 23:00
Dit.Luci_Mster2 schreef: ↑29-01-2021 19:46Soms zijn dingen zwaar kut en hoef je er helemaal niets van te leren.
En dat je omgeving gewoon door gaat en dat je de aansluiting mist bij je vrienden omdat je leven jaren lang totaal anders is dan dat van hen. En je nergens aan mee kan doen.
Gewoon kut dus.
I like being a mess. It's who I am.
vrijdag 29 januari 2021 om 23:02
Ik voelde me ook gewoon een soort 2de rangsburger.
Ik had nauwelijks centen, kwam mijn huis nauwelijks uit, maakte weinig mee, ik had nauwelijks iets om over te praten, in de familie werd ik als "die thuiszittende vreemde vogel" bekeken, ...
Tegelijk zag ik man - op momenten dat ie werk had* - elke dag naar zijn werk vertrekken.
Hij maakte dingen mee, hij had iets om over te praten, ...
*Verander nooit van een vaste job naar een tijdelijke job een maand voor de crisis start
. Last in, first out. En dat verschillende keren op rij.
Ik had nauwelijks centen, kwam mijn huis nauwelijks uit, maakte weinig mee, ik had nauwelijks iets om over te praten, in de familie werd ik als "die thuiszittende vreemde vogel" bekeken, ...
Tegelijk zag ik man - op momenten dat ie werk had* - elke dag naar zijn werk vertrekken.
Hij maakte dingen mee, hij had iets om over te praten, ...
*Verander nooit van een vaste job naar een tijdelijke job een maand voor de crisis start
. Last in, first out. En dat verschillende keren op rij.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 29 januari 2021 om 23:05
Dat sommige clichés waar zijn, bijvoorbeeld dat je in tijden van crisis je echte vrienden leert kennen.
Zowel in positieve als in negatieve zin. Ik ben een van mijn beste vrienden kwijtgeraakt omdat hij vond dat ik me aanstelde, maar heb ook veel hulp en vriendelijkheid uit de meest onverwachte hoeken ontvangen.
Daaraan verbonden: ik heb geleerd dat zelfstandigheid een groot goed is maar dat je niet alles in je eentje kunt oplossen en dat ook niet hoeft.
Zowel in positieve als in negatieve zin. Ik ben een van mijn beste vrienden kwijtgeraakt omdat hij vond dat ik me aanstelde, maar heb ook veel hulp en vriendelijkheid uit de meest onverwachte hoeken ontvangen.
Daaraan verbonden: ik heb geleerd dat zelfstandigheid een groot goed is maar dat je niet alles in je eentje kunt oplossen en dat ook niet hoeft.
vrijdag 29 januari 2021 om 23:09
Dat de meeste mensen het niet begrijpen, want ze kunnen zich er niets bij voorstellen. Of 'ja, ik heb ook wel eens daar of daar last van en ik werk ook gewoon!'
Dat hoe langer het duurt, hoe 'normaler' het wordt voor je omgeving (dwz, ze vergeten dat je iets mankeert, ook omdat je niet altijd het slechtste van jezelf laat zien).
Dat het frustrerend is als je overvraagd wordt, (hallo! Ik ben niet gezond!) Maar dat het tegelijk irritant is als mensen het wel aan je zien.
(In het dolfinarium ben ik eens half aangevallen door een vrouw omdat ik uit mijn rolstoel was opgestaan om iets van dichterbij te zien, en daar moest ik een stukje voor lopen. Wat ik wel niet dacht en dat ik dat ding niet echt nodig had, etc.)
Dat hoe langer het duurt, hoe 'normaler' het wordt voor je omgeving (dwz, ze vergeten dat je iets mankeert, ook omdat je niet altijd het slechtste van jezelf laat zien).
Dat het frustrerend is als je overvraagd wordt, (hallo! Ik ben niet gezond!) Maar dat het tegelijk irritant is als mensen het wel aan je zien.
(In het dolfinarium ben ik eens half aangevallen door een vrouw omdat ik uit mijn rolstoel was opgestaan om iets van dichterbij te zien, en daar moest ik een stukje voor lopen. Wat ik wel niet dacht en dat ik dat ding niet echt nodig had, etc.)
vrijdag 29 januari 2021 om 23:15
Zo'n 6 jaar thuis gezeten door ziekte. Wat ik daarvan heb geleerd...
Het leven is niet maakbaar, iedereen kan pech hebben en in de shit komen.
De dood is niet eng.
Mijn wereld werd erg klein, en ik had echt het idee dat ik aan de zijlijn stond en toekeek. Of dat ik in een parallel universum leefde waar ik iedereen kom zien, maar zelf hoorde ik er niet bij.
Dat mijn vriend (nu man) engelengeduld heeft en de liefste en meest begripvolle persoon ooit is.
Dat heel veel mensen het laten afweten.
En heel veel mensen een oordeel hebben.
Dat juist mensen waarvan je het niet verwacht heel veel steun geven.
Ik kan meer dan ik dacht.
Ik kan leven zoals ik wil zonder me druk te maken over ongeschreven regels of sociale of maatschappelijke druk of status. Ik heb niets te verliezen. En het leven is daardoor nu zoveel relaxter.
Heel veel dingen is het leven zijn totaal niet belangrijk.
Het leven is niet maakbaar, iedereen kan pech hebben en in de shit komen.
De dood is niet eng.
Mijn wereld werd erg klein, en ik had echt het idee dat ik aan de zijlijn stond en toekeek. Of dat ik in een parallel universum leefde waar ik iedereen kom zien, maar zelf hoorde ik er niet bij.
Dat mijn vriend (nu man) engelengeduld heeft en de liefste en meest begripvolle persoon ooit is.
Dat heel veel mensen het laten afweten.
En heel veel mensen een oordeel hebben.
Dat juist mensen waarvan je het niet verwacht heel veel steun geven.
Ik kan meer dan ik dacht.
Ik kan leven zoals ik wil zonder me druk te maken over ongeschreven regels of sociale of maatschappelijke druk of status. Ik heb niets te verliezen. En het leven is daardoor nu zoveel relaxter.
Heel veel dingen is het leven zijn totaal niet belangrijk.
vrijdag 29 januari 2021 om 23:18
Heel herkenbaar! Voelde me ook een tweederangs burger. Een parasiet. Niets waard voor niemand.
zaterdag 30 januari 2021 om 01:54
zaterdag 30 januari 2021 om 08:47
zaterdag 30 januari 2021 om 08:48
Goed hoor.pejeka schreef: ↑29-01-2021 21:58Klagen heb ik tijdens mijn ziekte nooit gedaan. Ten eerste helpt het niet, dus zinloos, ten tweede zag mijn man zelf wel dat ik me niet goed voelde, dus dat hoefde ik niet ook nog eens een keer breed uit te meten. Ten derde, toen ik kanker had en onder behandeling was, had mijn man zelf ook het nodige voor zijn kiezen, en ik vond het niet nodig daar nog iets aan toe te voegen door te gaan zitten zaniken over hoe rot ik me voelde. Klagen vind en vond ik een zinloos gebeuren.
zaterdag 30 januari 2021 om 08:56
AllyMcBeal schreef: ↑29-01-2021 23:00Dit.
En dat je omgeving gewoon door gaat en dat je de aansluiting mist bij je vrienden omdat je leven jaren lang totaal anders is dan dat van hen. En je nergens aan mee kan doen.
Gewoon kut dus.
Maar wel je eigen slingers ophangen he?
Misschien heb ik wel iets geleerd van langdurig en blijvend ziek zijn: Trek je niets aan van mensen die vinden dat je overal maar positief over moet doen.
Dat je er dingen van moet leren en dat niet mag klagen. Zo werkt dat gewoon niet voor de meeste mensen, niet iedereen is perfect.
