Gezondheid
alle pijlers
We vallen verder af zónder Sonja!
zondag 28 januari 2007 om 10:59
Hoi Ester,Goed dat je hier van je af komt praten. Dat heeft mij in elk geval altijd erg geholpen. Ik denk dat je je vriend wel eerlijk moet vertellen waar je je zorgen over maakt. Het heeft niet zoveel zin om te doen of je van niks weet. Hij zal intussen toch ook wel gemerkt hebben dat zijn voorraadjes leeggegooid worden, of niet soms? Bovendien loop je er anders alleen maar zelf mee rond. Zoek wel een goed moment uit om erover te praten, in elk geval niet als hij dronken is. Op Internet staan ook wel tips over hoe je als partner om moet gaan met iemand met een drankprobleem. Ik weet zo snel even niet precies waar, maar ik heb het zelf wel eens gevonden. Vond het wel een eye-opener. Er staan dingen in als: niet zijn problemen oplossen, rust zoeken voor jezelf etc etc. Heel veel succes ermee!Nora, wat een vreselijk nieuws van je moeder. Ik hoop dat je deze tijd kunt gebruiken om op een mooie manier afscheid te nemen, maar jee... wat zul je het zwaar hebben. Veel sterkte.
zondag 28 januari 2007 om 13:19
Hoi Esther.
Gooi die fles maar niet leeg,probeer er open over te praten.
Zeg dat je liever hebt dat hij dat hij er open over is en dus ook openlijk drinkt.
Zo haal je het stiekeme eraf,wat juist uitnodigt om veel te veel in een kort tijd te drinken.
Namelijk als je denkt dat je partner niet thuis is,of als je denkt dat hij/zij het niet merkt.
En ja,je vriend is alcoholist,dat kun je zien aan de voorraadjes die in huis zijn,en het verstoppen ervan.
Neem van mij aan dat je vriend zich vreselijk schaamt,dat hij afhankelijk is geworden van de drank.
Hij zal dit dan ook stellig ontkennen.
Ga er geen ruzie over maken,je kunt wel vertellen dat je je heel erge zorgen maakt.
Als je ons nodig hebt,wij zijn er hier voor je!
Sterkte Sowhat
Gooi die fles maar niet leeg,probeer er open over te praten.
Zeg dat je liever hebt dat hij dat hij er open over is en dus ook openlijk drinkt.
Zo haal je het stiekeme eraf,wat juist uitnodigt om veel te veel in een kort tijd te drinken.
Namelijk als je denkt dat je partner niet thuis is,of als je denkt dat hij/zij het niet merkt.
En ja,je vriend is alcoholist,dat kun je zien aan de voorraadjes die in huis zijn,en het verstoppen ervan.
Neem van mij aan dat je vriend zich vreselijk schaamt,dat hij afhankelijk is geworden van de drank.
Hij zal dit dan ook stellig ontkennen.
Ga er geen ruzie over maken,je kunt wel vertellen dat je je heel erge zorgen maakt.
Als je ons nodig hebt,wij zijn er hier voor je!
Sterkte Sowhat
maandag 29 januari 2007 om 10:17
Bedankt voor de lieve woorden. Ik moest echt op dat moment even mijn verhaal kwijt. Ik was zondag heel koel tegen hem en hij vroeg mij waarom. Wist al helemaal niet meer dat hij knock out was geweest. Heb heel rustig de spa fles laten zien/ruiken en de laptop tas laten zien. Hij ontkende het niet. Hij moest daarna errug huilen.
De baan die hij nu heeft vind hij niks aan, maar hij moet doorzetten om beter te worden (over de burnout en helemaal uit de ziektewet). En daar ziet hij steeds errug tegenop. Heb gezegd dat hij dan juist moet proberen om het thuis leuk te maken. En vooral meer te praten (maar dat zal altijd moeilijk zijn). Dus we gaan er weer voor samen.
Omdat er wat dit betreft totaal gen vertrouwen meer is zal het moelijk zijn om hem op zijn woord te geloven en niet meer overal te gaan zoeken.
We zullen zien.....
De baan die hij nu heeft vind hij niks aan, maar hij moet doorzetten om beter te worden (over de burnout en helemaal uit de ziektewet). En daar ziet hij steeds errug tegenop. Heb gezegd dat hij dan juist moet proberen om het thuis leuk te maken. En vooral meer te praten (maar dat zal altijd moeilijk zijn). Dus we gaan er weer voor samen.
Omdat er wat dit betreft totaal gen vertrouwen meer is zal het moelijk zijn om hem op zijn woord te geloven en niet meer overal te gaan zoeken.
We zullen zien.....
maandag 29 januari 2007 om 14:18
Hoi Esther.
Heb je hem eigenlijk wel gevraagd hoe lang hij zoveel drinkt,en hoelang hij stiekem drinkt.
Geloof me maar,dit gedrag heb je niet van de 1 op de andere dag gekregen.
hij moet waarschijnlijk drinken om zijn angst gevoelens in de hand te houden,en hij moet drinken om zijn kater te verhelpen.
Ook kan het zelfs al zo zijn dat hij moet drinken om de ontwennings verschijnselen tegen te gaan.
Je ziet het is niet zo eenvoudig als het lijkt.
Er komt iets meer voor kijken dan "we gaan er samen voor:.
Het kan dus zijn dat hij niet van de ene dag op de andere kan stoppen.
Probeer er samen over te blijven praten.
Liefs sowhat
Heb je hem eigenlijk wel gevraagd hoe lang hij zoveel drinkt,en hoelang hij stiekem drinkt.
Geloof me maar,dit gedrag heb je niet van de 1 op de andere dag gekregen.
hij moet waarschijnlijk drinken om zijn angst gevoelens in de hand te houden,en hij moet drinken om zijn kater te verhelpen.
Ook kan het zelfs al zo zijn dat hij moet drinken om de ontwennings verschijnselen tegen te gaan.
Je ziet het is niet zo eenvoudig als het lijkt.
Er komt iets meer voor kijken dan "we gaan er samen voor:.
Het kan dus zijn dat hij niet van de ene dag op de andere kan stoppen.
Probeer er samen over te blijven praten.
Liefs sowhat
maandag 29 januari 2007 om 22:52
Dag lieve allemaal,
Heel erg bedankt voor jullie lieve berichten.
Mijn moeder is op dit moment vrij sterk, mentaal. Ze probeert letterlijk bij de dag te leven. Ook lichamelijk gaat ze op dit moment beter dan een paar weken geleden. Van de eerste chemo heeft ze tot nu toe nauwelijks last! Dat ziet ze zelf ook echt als een zegen. Ze is vast van plan te knokken, ook voor één of twee jaar extra. Kennelijk hangt ze toch erg aan het leven, veel meer dan ik een tijd terug dacht. Gelukkig maar, want ik wil haar nog niet kwijt!
Met mij gaat het redelijk hoor Sowhat. De ene dag beter dan de andere. Heb gelukkig veel afleiding in mijn werk. En veel steun aan mijn lief. Maar ook aan mijn ouders. Mijn moeder is zelfs vrij open op het moment. Ongekend!
Ik maak me bij tijd en wijlen nog het meeste zorgen om wat haar allemaal nog te wachten staat aan ellende. Ik weet er door mijn achtergrond net iets meer van dan een leek, maar ook weer niet genoeg om er wat zinnigs van te denken. Maar als ik dan zie hoe mijn moeder bij de dag leeft, probeer ik dat ook maar te doen. Voorlopig is ze er nog en in redelijke conditie. En daar probeer ik dan ook maar van te genieten.
Hoi Esther,
Meid wat een rot situatie. Heb niet zoveel toe te voegen aan de wijze woorden van Muisz en Sowhat. En ben het erg eens met dat het heel wijs is om duidelijk en eerlijk tegen je vriend te zijn.
Sterkte!
Liefs aan allen, Nora
Heel erg bedankt voor jullie lieve berichten.
Mijn moeder is op dit moment vrij sterk, mentaal. Ze probeert letterlijk bij de dag te leven. Ook lichamelijk gaat ze op dit moment beter dan een paar weken geleden. Van de eerste chemo heeft ze tot nu toe nauwelijks last! Dat ziet ze zelf ook echt als een zegen. Ze is vast van plan te knokken, ook voor één of twee jaar extra. Kennelijk hangt ze toch erg aan het leven, veel meer dan ik een tijd terug dacht. Gelukkig maar, want ik wil haar nog niet kwijt!
Met mij gaat het redelijk hoor Sowhat. De ene dag beter dan de andere. Heb gelukkig veel afleiding in mijn werk. En veel steun aan mijn lief. Maar ook aan mijn ouders. Mijn moeder is zelfs vrij open op het moment. Ongekend!
Ik maak me bij tijd en wijlen nog het meeste zorgen om wat haar allemaal nog te wachten staat aan ellende. Ik weet er door mijn achtergrond net iets meer van dan een leek, maar ook weer niet genoeg om er wat zinnigs van te denken. Maar als ik dan zie hoe mijn moeder bij de dag leeft, probeer ik dat ook maar te doen. Voorlopig is ze er nog en in redelijke conditie. En daar probeer ik dan ook maar van te genieten.
Hoi Esther,
Meid wat een rot situatie. Heb niet zoveel toe te voegen aan de wijze woorden van Muisz en Sowhat. En ben het erg eens met dat het heel wijs is om duidelijk en eerlijk tegen je vriend te zijn.
Sterkte!
Liefs aan allen, Nora
dinsdag 30 januari 2007 om 09:14
Hallo,
Ik heb gister weer geprobeerd om er met mijn vriend over te praten. Dat het na maanden van liegen het heel moeilijk is om hem te geloven. Dat ik er wel op een normale manier over wil blijven praten. Dat ik mij kan voorstellen dat het moeilijk voor hem is om in een keer te stoppen. Maar ik was aan het 'zeuren' en we hadden 't er zondag al 'een uur' over gehad en nu weer 'een half uur'.
Ik zou het heel erg vinden als iemand mij niet gelooft en denkt dat ik alleen maar lieg. Ik zou alles doen om die persoon ervan te overtuigen dat ik de waarheid spreek. Maar hij wil er niet te veel over hebben (is zowiezo een binnenvetter). En wat doe je als de ander geen prater is?
Ik, voor mijzelf, heb deze week van niet drinken echt nodig om hem weer een beetje te gaan geloven. Denk niet dat hij het red. Heel negatief en heel fout, maar het vertrouwen is gewoon weg. En dat vind ik zo erg.
Hem een alcoholist te noemen en hulp van buiten voor te stellen, hoef ik al helemaal niet aan te komen zetten. Hij vind zichzelf absoluut geen alcoholist. En aan de ene kant moet ik er naar hem toe ook proberen er niet zo'n big deal van te maken, daar wordt het alleen maar erger door volgens mij. Persoonlijk vindt ik het wel een big deal. Dat komt misschien ook wel een beetje dat ik helemaal niks drink en dat van huis uit ook niet gewend ben.
En hoe zit dat met familie en vrienden. Wanneer ga je het hun vertellen? Vertel je het uberhaupt?
Sorry dat ik het nu even alleen over mezelf heb maar ik zit er nu even behoorlijk mee. Nora, vindt het super dat je ondanks je eigen situatie nog op mijn bericht reageert. Heel veel sterkte de komende tijd en geniet van de tijd samen met je moeder.
Ik heb gister weer geprobeerd om er met mijn vriend over te praten. Dat het na maanden van liegen het heel moeilijk is om hem te geloven. Dat ik er wel op een normale manier over wil blijven praten. Dat ik mij kan voorstellen dat het moeilijk voor hem is om in een keer te stoppen. Maar ik was aan het 'zeuren' en we hadden 't er zondag al 'een uur' over gehad en nu weer 'een half uur'.
Ik zou het heel erg vinden als iemand mij niet gelooft en denkt dat ik alleen maar lieg. Ik zou alles doen om die persoon ervan te overtuigen dat ik de waarheid spreek. Maar hij wil er niet te veel over hebben (is zowiezo een binnenvetter). En wat doe je als de ander geen prater is?
Ik, voor mijzelf, heb deze week van niet drinken echt nodig om hem weer een beetje te gaan geloven. Denk niet dat hij het red. Heel negatief en heel fout, maar het vertrouwen is gewoon weg. En dat vind ik zo erg.
Hem een alcoholist te noemen en hulp van buiten voor te stellen, hoef ik al helemaal niet aan te komen zetten. Hij vind zichzelf absoluut geen alcoholist. En aan de ene kant moet ik er naar hem toe ook proberen er niet zo'n big deal van te maken, daar wordt het alleen maar erger door volgens mij. Persoonlijk vindt ik het wel een big deal. Dat komt misschien ook wel een beetje dat ik helemaal niks drink en dat van huis uit ook niet gewend ben.
En hoe zit dat met familie en vrienden. Wanneer ga je het hun vertellen? Vertel je het uberhaupt?
Sorry dat ik het nu even alleen over mezelf heb maar ik zit er nu even behoorlijk mee. Nora, vindt het super dat je ondanks je eigen situatie nog op mijn bericht reageert. Heel veel sterkte de komende tijd en geniet van de tijd samen met je moeder.
woensdag 31 januari 2007 om 23:26
Hallo Nora,
wat een verschrikkelijk nieuws. Ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren, maar leef heel veel met je mee. Geniet van de tijd die jullie met elkaar hebben en probeer als de tijd daar is heel goed afscheid van haar te nemen.
Wat mij bij mijn vader en zusjes dood het meest heeft gefrustreerd is dat ik niet tegen ze heb kunnen zeggen dat ik van ze hou, dat ik ze ontzettend zou missen etc. Probeer dat in ieder geval wel te doen, al zul je het misschien heel anders ervaren als ik. Sterkte meid!
Met mij gaat het redelijk. Mijn zwangerschap gaat goed, heb een heel actief kindje in mijn buik, ik denk dat het een voetballertje wordt. Met L. en mij gaat het ook erg goed, al wordt L. wel eens moe van mijn hormonen.
Van de andere kant is het ook best wel moeilijk. Er zijn op dit moment zoveel dingen die ik met pap had willen delen, broers, zus, mama hebben het kleintje in me al gevoeld en toch ontbreken er voor je gevoel dan 2 personen. God, wat mis je belangrijke mensen in je leven ontzettend als er belangrijke dingen in je leven gebeuren.
Ik geniet wel van mijn zwangerschap maar er hangt toch een beetje een schaduw over.
Nora, ik wil je niet afschrikken, maar dat is wat er voor mij gebeurd is toen mijn vader stierf, alles in m'n leven verloor zijn glans. Ik geniet echt wel van dingen maar dat zorgeloze, of glans aan dingen is er niet meer.
Gelukkig heb ik een kindje bij me, anders had ik me de laatste tijd ook meer in drank verloren. Het blijft moeilijk.
Heel veel liefs,
Bada
wat een verschrikkelijk nieuws. Ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren, maar leef heel veel met je mee. Geniet van de tijd die jullie met elkaar hebben en probeer als de tijd daar is heel goed afscheid van haar te nemen.
Wat mij bij mijn vader en zusjes dood het meest heeft gefrustreerd is dat ik niet tegen ze heb kunnen zeggen dat ik van ze hou, dat ik ze ontzettend zou missen etc. Probeer dat in ieder geval wel te doen, al zul je het misschien heel anders ervaren als ik. Sterkte meid!
Met mij gaat het redelijk. Mijn zwangerschap gaat goed, heb een heel actief kindje in mijn buik, ik denk dat het een voetballertje wordt. Met L. en mij gaat het ook erg goed, al wordt L. wel eens moe van mijn hormonen.
Van de andere kant is het ook best wel moeilijk. Er zijn op dit moment zoveel dingen die ik met pap had willen delen, broers, zus, mama hebben het kleintje in me al gevoeld en toch ontbreken er voor je gevoel dan 2 personen. God, wat mis je belangrijke mensen in je leven ontzettend als er belangrijke dingen in je leven gebeuren.
Ik geniet wel van mijn zwangerschap maar er hangt toch een beetje een schaduw over.
Nora, ik wil je niet afschrikken, maar dat is wat er voor mij gebeurd is toen mijn vader stierf, alles in m'n leven verloor zijn glans. Ik geniet echt wel van dingen maar dat zorgeloze, of glans aan dingen is er niet meer.
Gelukkig heb ik een kindje bij me, anders had ik me de laatste tijd ook meer in drank verloren. Het blijft moeilijk.
Heel veel liefs,
Bada
zaterdag 3 februari 2007 om 14:56
Zo, die Max heeft een slecht humeur zeg, kost me dagen om in te kunnen loggen. Maar goed, het is gelukt.
Lieve Bada,
Je schrikt me niet af met je woorden, ik begrijp wat je bedoelt. En ik kan me er nog geen voorstelling van maken dat mijn moeder er niet meer is, maar dat ik haar verschrikkelijk ga missen weet ik nu al.
Je hebt ook gelijk dat er een belangrijk verschil zit tussen haar situatie en wat er met je vader is gebeurd. Wij hebben nog de gelegenheid om dingen te bespreken, uit te spreken. En die kans is er niet als iemand plotseling overlijd. Het mooie is dat mijn moeder dat ook heel scherp zo ziet. En dan is er nog geeneens sprake van dat ze op hele korte termijn overlijd. Als de behandeling aanslaat heeft ze misschien zelfs nog wel een of meerder jaren. Maar ze is nu al bezig met dingen die ze nog wil doen/ regelen/ zeggen etc. En dat geeft hele fijne momenten.
Lief van je dat je reageert. Ik lees dat je het bij tijd en wijlen erg moeilijk hebt, je zegt het expliciet maar ook tussen de regels door lees ik veel verdriet. Ondanks alle goede dingen in je leven. Ik leef ook met jou mee Bada, je hebt zo'n groot hart! *;
Jij ook veel sterkte en veel liefs,
Nora
Lieve Bada,
Je schrikt me niet af met je woorden, ik begrijp wat je bedoelt. En ik kan me er nog geen voorstelling van maken dat mijn moeder er niet meer is, maar dat ik haar verschrikkelijk ga missen weet ik nu al.
Je hebt ook gelijk dat er een belangrijk verschil zit tussen haar situatie en wat er met je vader is gebeurd. Wij hebben nog de gelegenheid om dingen te bespreken, uit te spreken. En die kans is er niet als iemand plotseling overlijd. Het mooie is dat mijn moeder dat ook heel scherp zo ziet. En dan is er nog geeneens sprake van dat ze op hele korte termijn overlijd. Als de behandeling aanslaat heeft ze misschien zelfs nog wel een of meerder jaren. Maar ze is nu al bezig met dingen die ze nog wil doen/ regelen/ zeggen etc. En dat geeft hele fijne momenten.
Lief van je dat je reageert. Ik lees dat je het bij tijd en wijlen erg moeilijk hebt, je zegt het expliciet maar ook tussen de regels door lees ik veel verdriet. Ondanks alle goede dingen in je leven. Ik leef ook met jou mee Bada, je hebt zo'n groot hart! *;
Jij ook veel sterkte en veel liefs,
Nora
maandag 12 februari 2007 om 11:19
Het gaat heel erg verkeerd hier...zit nu aan de wijn.
Baal ervan, misschien denken jullie nu wel van....ja hoor. Nou ja, weet niet wat julie denken.
Heb voor woensdag afspraak met mijn paard in woudenberg, hij loopt niet goed,. Weet het, is geen reden om je vol te gooien, maar voel me zo ontzettend klote.
Zo stom, het ging zo goed........baallllll zo
Sorry..................
Baal ervan, misschien denken jullie nu wel van....ja hoor. Nou ja, weet niet wat julie denken.
Heb voor woensdag afspraak met mijn paard in woudenberg, hij loopt niet goed,. Weet het, is geen reden om je vol te gooien, maar voel me zo ontzettend klote.
Zo stom, het ging zo goed........baallllll zo
Sorry..................
woensdag 14 februari 2007 om 10:05
Hallo allemaal,
Je hebt het goed jolann, ik ben inderdaad ondertussen bevallen van een mooi klein meisje, al groeid ze nu buiten de buik als kool!! ze moest met 14 dagen op haar geboorte gewicht zijn maar zit er al 350gram overheen! 30 januari is ze thuis geboren. Helaas moest ik uiteindelijk toch nog naar het ziekenhuis. Eerst wilde de placenta niet komen, maar kwam op de valreep toch nog, dus de ambulance kon afbesteld worden, maar toen kreeg ik flinke nabloedingen dus werd toch nog afgevoerd. Ze doet het ontzettend goed en is een heel tevreden grietje tot nu toe. De rust komt nu weer een beetje terug, want vond het wel hectisch allemaal, maar gelukkig geven we een kraamfeest want anders werd ik helemaal overlopen!! Heel lief wel hoor al die reacties, maar ik ben al erg slap, en het praten en entertainen vraagt veel energie. Het is wel héél bijzonder zo'n klein mensje!!
We zijn dus helemaal happy met ons meisje (na 9 maanden te hebben gedacht dat het een jongetje zou zijn hahaha)
Groetjes voor iedereen
Susanne
ps hoi bada,
hoe ver ben jij nu??
Je hebt het goed jolann, ik ben inderdaad ondertussen bevallen van een mooi klein meisje, al groeid ze nu buiten de buik als kool!! ze moest met 14 dagen op haar geboorte gewicht zijn maar zit er al 350gram overheen! 30 januari is ze thuis geboren. Helaas moest ik uiteindelijk toch nog naar het ziekenhuis. Eerst wilde de placenta niet komen, maar kwam op de valreep toch nog, dus de ambulance kon afbesteld worden, maar toen kreeg ik flinke nabloedingen dus werd toch nog afgevoerd. Ze doet het ontzettend goed en is een heel tevreden grietje tot nu toe. De rust komt nu weer een beetje terug, want vond het wel hectisch allemaal, maar gelukkig geven we een kraamfeest want anders werd ik helemaal overlopen!! Heel lief wel hoor al die reacties, maar ik ben al erg slap, en het praten en entertainen vraagt veel energie. Het is wel héél bijzonder zo'n klein mensje!!
We zijn dus helemaal happy met ons meisje (na 9 maanden te hebben gedacht dat het een jongetje zou zijn hahaha)
Groetjes voor iedereen
Susanne
ps hoi bada,
hoe ver ben jij nu??
woensdag 14 februari 2007 om 10:11
Hé misty,
Lees net je berichtje, hoe gaat het nu met je?? ik denk er helemaal niets van, want ik ken het zelf helaas ook, van s'morgens al aan het bier (al is dat gelukkig al een hele tijd terug) het is super moeilijk om vol te houden, maar je kunt wel weer de draad oppakken! Probeer in elk geval niet al s'morgens te gaan drinken, want je weet het zelf, ws ga je dan weer de hele dag door. Je zou naar je paard laten kijken, valt het mee want hij/zij heeft??
Sterkte!!
groetjes susanne
Lees net je berichtje, hoe gaat het nu met je?? ik denk er helemaal niets van, want ik ken het zelf helaas ook, van s'morgens al aan het bier (al is dat gelukkig al een hele tijd terug) het is super moeilijk om vol te houden, maar je kunt wel weer de draad oppakken! Probeer in elk geval niet al s'morgens te gaan drinken, want je weet het zelf, ws ga je dan weer de hele dag door. Je zou naar je paard laten kijken, valt het mee want hij/zij heeft??
Sterkte!!
groetjes susanne
woensdag 14 februari 2007 om 21:03
Misty, ik weet dat alcohol een gemeen iets kan zijn. Zo lijkt het alsof je rustig weer af en toe een glaasje kan drinken zonder meteen gigantisch weer terug te vallen en zo zit je weer overdag te drinken. Probeer toch de draad weer op te pakken. Zeker om niet al overdag te gaan drinken. Dan slaat de alcohol zo snel aan en dat is het gewoon niet waard. Je paard wordt er niet beter van en je sociale leven ook niet. Ik wens je veel sterkte om de trek te weerstaan. Want uiteindelijk weten we dat het leven zonder alcohol veel fijner leeft. Gelukkig hebben we iedere dag een nieuwe kans om weer een keuze te maken. Vandaag drink ik geen alcohol wat er ook gebeurt. Nu moeten we ons er alleen maar aan houden.
donderdag 15 februari 2007 om 18:40
Susanne, van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochtertje!!! Fijn dat het zo goed met haar gaat! Knap je zelf ook een beetje op? Een hele verandering he, en best zwaar allemaal, maar ook lekker genieten hoor!! Nu maak je het eens van de andere kant mee 
.
Misty: zie je mail. Kom op meis!!
Liefs, Jolanda
.Misty: zie je mail. Kom op meis!!
Liefs, Jolanda
donderdag 15 februari 2007 om 23:38
Ha Suus!
Heel hartelijk gefeliciteerd met je dochtertje! Super dat het zo goed met haar gaat! Gaat het met jou ook weer allemaal goed?
Ik moet nog precies 3 maanden, maar zat me een paar dagen geleden te bedenken dat ik een levensvatbaar kindje bij me draag. Vind het ook wel heel eng worden om mama te worden, heel gek, maar vraag me steeds meer af of ik alles wel goed heb voorbereid, en of ik wel een goede moeder zal worden.Hoe dichter het bij komt, hoe zenuwachtiger ik eigenlijk word.
Wat leuk dat jij dacht dat het een jongentje zou worden, ik heb namelijk ook heel de tijd dat gevoel, en zou behoorlijk verrast zijn als het een meisje word(we weten nog van niks hoor). Anders wordt het denk ik een meisje dat graag wil gaan voetballen.
Ik begin ook eindelijk wat aan te komen. Gek om dat als vrouw te zeggen. Maar de eerste 5 maanden was het 3 kilo en nu gaat het wat harder, en kunnen mensen ook eindelijk zien dat ik zwanger ben.
Suus, ik wens je heel veel geluk met jullie dochter! Geniet van haar, je vriend en alles wat het leven jullie te bieden heeft!
Liefs Bada
Heel hartelijk gefeliciteerd met je dochtertje! Super dat het zo goed met haar gaat! Gaat het met jou ook weer allemaal goed?
Ik moet nog precies 3 maanden, maar zat me een paar dagen geleden te bedenken dat ik een levensvatbaar kindje bij me draag. Vind het ook wel heel eng worden om mama te worden, heel gek, maar vraag me steeds meer af of ik alles wel goed heb voorbereid, en of ik wel een goede moeder zal worden.Hoe dichter het bij komt, hoe zenuwachtiger ik eigenlijk word.
Wat leuk dat jij dacht dat het een jongentje zou worden, ik heb namelijk ook heel de tijd dat gevoel, en zou behoorlijk verrast zijn als het een meisje word(we weten nog van niks hoor). Anders wordt het denk ik een meisje dat graag wil gaan voetballen.
Ik begin ook eindelijk wat aan te komen. Gek om dat als vrouw te zeggen. Maar de eerste 5 maanden was het 3 kilo en nu gaat het wat harder, en kunnen mensen ook eindelijk zien dat ik zwanger ben.
Suus, ik wens je heel veel geluk met jullie dochter! Geniet van haar, je vriend en alles wat het leven jullie te bieden heeft!
Liefs Bada
zondag 18 februari 2007 om 19:03
Hoi dusty,
bedankt voor je reactie!
Gaat het met jouw ook goed??
Hoi Jolann,
Ik voel mezelf ook wel goed hoor, maar voel me soms nog wel slap door het bloed verlies, en heb eogelijk nog wel een middagslaapje nodig maar die schiet er al 3 dagen bij in. Het is inderdaad heel apart om zelf mee te maken en het zelf te ervaren. denk wel dat ik straks anders naar het werk kijk.
Je bent wel de hele dag intouw omdat ik alles zover klaar wil hebben voordat ze s'morgens wakker word, dus ben meestal vanaf 6 uur op, want om 10uur is er vaak al bezoek. Maar het is wel heerlijk hoor met zo'n kleintje al veranderd er meer dan ik had gedacht, want je leeft nu van voeding naar voeding en bent niet meer zo vogel vrij. Het went wel snel dat je een kleine hebt want dinsdag is ze 3 weken oud maar ze hoort er gelijk zo bij alsof ze er al heel lang is!
Hoii bada,
Ik was ook blij toen ze levenvatbaar was, het gaf mij een gevoel dichter bij te komen. Ik heb dat ook wel gehad hoor (en nu zeker) of ik wel een goede moeder ben en het wel goed doe. Ik was ook maar 7 kilo aangekomen en mijn buik groeide pas toen ik met verlof was en aan het eind dachten mensen nog dat ik een tijd moest dragen.(het voordeel vond ik wel dat ik zo weer in mijn oude broeken kon!!!!) Ik heb ook mooie foto"s bij een fotograaf laten maken, want wieweet komt het nooit meer terug!
groetjes susanne
bedankt voor je reactie!
Gaat het met jouw ook goed??
Hoi Jolann,
Ik voel mezelf ook wel goed hoor, maar voel me soms nog wel slap door het bloed verlies, en heb eogelijk nog wel een middagslaapje nodig maar die schiet er al 3 dagen bij in. Het is inderdaad heel apart om zelf mee te maken en het zelf te ervaren. denk wel dat ik straks anders naar het werk kijk.
Je bent wel de hele dag intouw omdat ik alles zover klaar wil hebben voordat ze s'morgens wakker word, dus ben meestal vanaf 6 uur op, want om 10uur is er vaak al bezoek. Maar het is wel heerlijk hoor met zo'n kleintje al veranderd er meer dan ik had gedacht, want je leeft nu van voeding naar voeding en bent niet meer zo vogel vrij. Het went wel snel dat je een kleine hebt want dinsdag is ze 3 weken oud maar ze hoort er gelijk zo bij alsof ze er al heel lang is!
Hoii bada,
Ik was ook blij toen ze levenvatbaar was, het gaf mij een gevoel dichter bij te komen. Ik heb dat ook wel gehad hoor (en nu zeker) of ik wel een goede moeder ben en het wel goed doe. Ik was ook maar 7 kilo aangekomen en mijn buik groeide pas toen ik met verlof was en aan het eind dachten mensen nog dat ik een tijd moest dragen.(het voordeel vond ik wel dat ik zo weer in mijn oude broeken kon!!!!) Ik heb ook mooie foto"s bij een fotograaf laten maken, want wieweet komt het nooit meer terug!
groetjes susanne
dinsdag 20 februari 2007 om 09:53
Het gaat gelukkig alweer stuk beter met me, heeft gelukkig maar 2 dagen geduurd. Is nog 2 dagen te lang, maar goed voelde me zo ziek dat ik daarna geen drank meer kon zien.
Met mijn paard gaat het niet goed. Ben nu wel met van alles bezig met hem, moeten over 2 weken weer terug voor foto's. Dus hoop ermaar het beste van...
Met mijn paard gaat het niet goed. Ben nu wel met van alles bezig met hem, moeten over 2 weken weer terug voor foto's. Dus hoop ermaar het beste van...
dinsdag 20 februari 2007 om 20:13
Sterkte Misty!
Succes met de laatste loodjes Bada! Ik twijfel nog steeds hoor, hoort er allemaal bij. Maar meer dan je best doen en heel veel liefde geven kan je niet doen. Ik moet wel zeggen dat het bij mij moest groeien maar het gaat steeds beter.
Sowhat, hoe is het met je slaapapneu en de andere gezondheidsproblemen?
Nora, gaat het allemaal een beetje?
Voor jullie allemaal veel liefs, Jolanda
Succes met de laatste loodjes Bada! Ik twijfel nog steeds hoor, hoort er allemaal bij. Maar meer dan je best doen en heel veel liefde geven kan je niet doen. Ik moet wel zeggen dat het bij mij moest groeien maar het gaat steeds beter.
Sowhat, hoe is het met je slaapapneu en de andere gezondheidsproblemen?
Nora, gaat het allemaal een beetje?
Voor jullie allemaal veel liefs, Jolanda
dinsdag 20 februari 2007 om 22:18
Hoi Misty,
Fijn om te lezen dat het weer beter met je gaat!! Hou vol hè, hoe moeilijk het ook is. Ik was eigenlijk ff bang dat het niet zo goed met je ging omdat je even niets van je liet horen, maar gelukkig is dat niet het geval. Wat heeft je paard eigenlijk, want hij liep moeilijk toch??
Hoi Jolann,
Hoe is het nu bij jouw?? En hoe gaat het met je (ex) vriend?? Zijn jullie eigenlijk nog uit elkaar of niet. Ik hoop dat je even in een rustigere piriode zit.
Met je kleine man ook alles goed????
groetjes susanne
Fijn om te lezen dat het weer beter met je gaat!! Hou vol hè, hoe moeilijk het ook is. Ik was eigenlijk ff bang dat het niet zo goed met je ging omdat je even niets van je liet horen, maar gelukkig is dat niet het geval. Wat heeft je paard eigenlijk, want hij liep moeilijk toch??
Hoi Jolann,
Hoe is het nu bij jouw?? En hoe gaat het met je (ex) vriend?? Zijn jullie eigenlijk nog uit elkaar of niet. Ik hoop dat je even in een rustigere piriode zit.
Met je kleine man ook alles goed????
groetjes susanne
zondag 25 februari 2007 om 19:53
Hoi meiden!
Even een teken van leven van mij. Het gaat niet echt goed, ik ben een dag of 10 ziek geweest (vroeger nooit), geen koorts maar wel misselijk e.d. Toch gewerkt en weer ziek naar huis enz., een dag alleen in bed gelegen en toen heb ik alleen maar gehuild. Kortom: protest van mijn lichaam. Ben nu 3 x bij de psych geweest, hij denkt ook dat ik nu op het randje zit, dat ik nu een nog veel zwaardere tijd krijg (alles moet er nu uit, ga elke dag een half uur schrijven, ook over dingen eerder in mn leven) en pas over een jaar hoef ik resultaat te verwachten in de zin van verandering van mijn persoontje (minder lief voor anderen en iets liever voor mezelf). Maar ik ga ervoor.
A is nog steeds van donderdagavond tot zondagochtend hier, geen eigen huis. Gaat steeds slechter, z'n baan begint behoorlijk op het spel te staan, hij vergokt elke keer z'n boodschappengeld (zo ook vandaag weer, dan belt ie weer of ik nog meer stort pffff), zuipt steeds meer. De dagen hier houdt ie zich wel in, maar verder gaat het niet best volgens mij. Vandaag belde ie dat ie hier niet weg had gewild vanochtend, en later zei ie dat ie wilde dat ik had gezegd 'kom maar weer terug vandaag' maar dat doe ik dus niet meer.
Met kleine D gaat het goed, al blijft het eten zo'n ramp en is ie weeeeeer afgevallen.
Kortom: ik moet hier doorheen, maar het gaat goed komen!!!!
Liefs, Jolanda
Even een teken van leven van mij. Het gaat niet echt goed, ik ben een dag of 10 ziek geweest (vroeger nooit), geen koorts maar wel misselijk e.d. Toch gewerkt en weer ziek naar huis enz., een dag alleen in bed gelegen en toen heb ik alleen maar gehuild. Kortom: protest van mijn lichaam. Ben nu 3 x bij de psych geweest, hij denkt ook dat ik nu op het randje zit, dat ik nu een nog veel zwaardere tijd krijg (alles moet er nu uit, ga elke dag een half uur schrijven, ook over dingen eerder in mn leven) en pas over een jaar hoef ik resultaat te verwachten in de zin van verandering van mijn persoontje (minder lief voor anderen en iets liever voor mezelf). Maar ik ga ervoor.
A is nog steeds van donderdagavond tot zondagochtend hier, geen eigen huis. Gaat steeds slechter, z'n baan begint behoorlijk op het spel te staan, hij vergokt elke keer z'n boodschappengeld (zo ook vandaag weer, dan belt ie weer of ik nog meer stort pffff), zuipt steeds meer. De dagen hier houdt ie zich wel in, maar verder gaat het niet best volgens mij. Vandaag belde ie dat ie hier niet weg had gewild vanochtend, en later zei ie dat ie wilde dat ik had gezegd 'kom maar weer terug vandaag' maar dat doe ik dus niet meer.
Met kleine D gaat het goed, al blijft het eten zo'n ramp en is ie weeeeeer afgevallen.
Kortom: ik moet hier doorheen, maar het gaat goed komen!!!!
Liefs, Jolanda
woensdag 28 februari 2007 om 11:44
woensdag 28 februari 2007 om 16:36
Hoi Jolann,
Kan me voorstellen dat je lichaam een keer in protest gaat, want je hebt zoveel te verstouwen gehad!! Probeer er wel aan toe te geven denk ik, want het zal er toch allemaal uit moeten. Denk echt aan jezelf, want dat heb je al zo lang niet gedaan. Je bent al die tijd super sterk geweest wat ik echt verbazingswekkend vond) maar blijkbaar is het "batterijtje" nu ff op.
Wel goed dat je met jezelf aan de slag gaat met die psyo, al zal het soms best zwaar zijn, maar hopelijk kom je er een stuk sterker uit zodat je goed voor jezelf gaat opkomen!
Vind je het niet moeilijk om hem steeds in huis te hebben?? en voeld het nu voor jouw ook echt als 'over' met hem?? Weet je wel waar hij de rest van de week zit?? Ik wens je in elk geval heel veel sterkte en dat je je snel wat beter voeld!!
Groetjes susanne
Kan me voorstellen dat je lichaam een keer in protest gaat, want je hebt zoveel te verstouwen gehad!! Probeer er wel aan toe te geven denk ik, want het zal er toch allemaal uit moeten. Denk echt aan jezelf, want dat heb je al zo lang niet gedaan. Je bent al die tijd super sterk geweest wat ik echt verbazingswekkend vond) maar blijkbaar is het "batterijtje" nu ff op.
Wel goed dat je met jezelf aan de slag gaat met die psyo, al zal het soms best zwaar zijn, maar hopelijk kom je er een stuk sterker uit zodat je goed voor jezelf gaat opkomen!
Vind je het niet moeilijk om hem steeds in huis te hebben?? en voeld het nu voor jouw ook echt als 'over' met hem?? Weet je wel waar hij de rest van de week zit?? Ik wens je in elk geval heel veel sterkte en dat je je snel wat beter voeld!!
Groetjes susanne
