Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
woensdag 29 april 2020 om 20:25
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
anoniem_364102 wijzigde dit bericht op 07-05-2020 19:54
11.50% gewijzigd
zondag 12 juli 2020 om 11:18
Sterkte Lise.
Dreamer, de pb is nog steeds een zooitje. De ene keer krijg ik melding, andere keer weer niet. Nu dus niet. Vandaar dat ik hemke's pb niet had gezien nu.
Het blijft zeuren hier op het forum.
Vandaar dat ik het vaak maar even in het topic meld als ik iets stuur.
Weet je zeker dat het gelezen wordt.
Dreamer, de pb is nog steeds een zooitje. De ene keer krijg ik melding, andere keer weer niet. Nu dus niet. Vandaar dat ik hemke's pb niet had gezien nu.
Het blijft zeuren hier op het forum.
Vandaar dat ik het vaak maar even in het topic meld als ik iets stuur.
Weet je zeker dat het gelezen wordt.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 12 juli 2020 om 13:21
zondag 12 juli 2020 om 13:36
Lientje persoonlijk vind ik het ook heel lastig om een sociaal leven te hebben met de chronische beperkingen die ik heb. Ik heb ook maar 3 vriendinnen overhouden de afgelopen jaren. Soms zou ik wat meer contact met ze willen hebben en mis ik echt diepgang in de relaties zeg maar... en soms vind ik het wel prima zo.
Mijn man is een echte "loner". Doet veel alleen en heeft ook geen eigen vrienden meer. Wel onze gezamenlijke vrienden (man van mijn vriendinen). Dat vind ik soms wel lastig. Terwijl hij wel super sociaal en vriendelijk is naar iedereen toe. Van hem hoeft het ook niet echt.
Mijn man is een echte "loner". Doet veel alleen en heeft ook geen eigen vrienden meer. Wel onze gezamenlijke vrienden (man van mijn vriendinen). Dat vind ik soms wel lastig. Terwijl hij wel super sociaal en vriendelijk is naar iedereen toe. Van hem hoeft het ook niet echt.
zondag 12 juli 2020 om 13:58
Nankuru, dat herken ik van mijn man inderdaad.
Man wil het liefst dat ik er altijd ben. Tsja. Dat kan niet altijd.
Ik heb voor een van mijn examens crisissituaties.
Hoe je dan reageert.
Nou. Dat heb ik net even geoefend. Er reed hier een mevrouw met een elektrische fiets tegen een paaltje aan.
En die bleef liggen op de weg.
Ik ben dus duidelijk van de actie.
Griste mijn telefoon van tafel en sprintte erheen.
Haar man bevroor.
Pas toen ik naast haar knielde en vragen begon te stellen kwam haar man ook in beweging.
Gek is dat. Hier zag je duidelijk de vechten, vluchten, bevriezen reactie.
Wel bijzonder om dat te zien.
Ik ga mijn examen tzt ook wel halen denk ik.
Man wil het liefst dat ik er altijd ben. Tsja. Dat kan niet altijd.
Ik heb voor een van mijn examens crisissituaties.
Hoe je dan reageert.
Nou. Dat heb ik net even geoefend. Er reed hier een mevrouw met een elektrische fiets tegen een paaltje aan.
En die bleef liggen op de weg.
Ik ben dus duidelijk van de actie.
Griste mijn telefoon van tafel en sprintte erheen.
Haar man bevroor.
Pas toen ik naast haar knielde en vragen begon te stellen kwam haar man ook in beweging.
Gek is dat. Hier zag je duidelijk de vechten, vluchten, bevriezen reactie.
Wel bijzonder om dat te zien.
Ik ga mijn examen tzt ook wel halen denk ik.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 12 juli 2020 om 15:03
Dat had mijn ex ook... die haalde vooral contacten aan ‘projectjes’ die hij deed om mensen te helpen. Hoefde niet zo nodig langdurige vrienden. Maar ook sommige vrienden vond ie wel eens dingen irritant aan ze en dan nam ie geen contact meer op. Dan was het weer goed. Als ik dan iets met vriendinnen of vrienden ging doen was het altijd moeilijk.Nankurunaisa schreef: ↑12-07-2020 13:36Lientje persoonlijk vind ik het ook heel lastig om een sociaal leven te hebben met de chronische beperkingen die ik heb. Ik heb ook maar 3 vriendinnen overhouden de afgelopen jaren. Soms zou ik wat meer contact met ze willen hebben en mis ik echt diepgang in de relaties zeg maar... en soms vind ik het wel prima zo.
Mijn man is een echte "loner". Doet veel alleen en heeft ook geen eigen vrienden meer. Wel onze gezamenlijke vrienden (man van mijn vriendinen). Dat vind ik soms wel lastig. Terwijl hij wel super sociaal en vriendelijk is naar iedereen toe. Van hem hoeft het ook niet echt.
De laatste paar jaar zijn heel veel vriendschappen opgehouden. Ik was altijd wel iemand die veel contacten had maar toen ik ziek werd nam eigenlijk ook niemand contact met mij op.
Ik heb een heleboel kennissen maar kan er niet veel echt vrienden noemen.
Groot gezin en ziek worden is ook geen goede combi. Ik kan gewoon niet altijd afspreken. Mijn beste vriend is uiteindelijk mijn partner geworden. We kennen elkaar al bijna 20 jaar, daarvan hebben we er nu bijna 5 een relatie.
Mijn beste vriendin van voorheen is een beetje decadent geworden, ik spreek haar bijna niet meer. Ik heb wel een groep meiden met wie ik via whatsapp veel spreken. Kennen elkaar online tijdens de zwangerschappen van onze 2008 kinderen. Dat is nu nog een groepje van 8.
Mijn vriend heeft vrij veel vrienden maar sommigen zijn ook recent nogal veranderd. 2 gingen scheiden, kreeg een nieuwe relatie en sindsdien niets meer van gehoord. Zijn beste vriend is nogal geradicaliseerd in het geloof. Die kon ook wel met handoplegging mijn hoofdpijn genezen. Daar is vriend dan wel weer een beetje van genezen.
Maar ook zijn situatie met veel gedoe (en daarbij horende burn-out) en stress maakt natuurlijk dat contacten soms even lastig zijn. Ik zeg wel tegen hem: spreek maar rustig met ze af hoor (zijn ex deed ook altijd moeilijk) maar hij heeft er gewoon de puf niet voor.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
. Pas als dan de adrenaline is uitgewerkt komt het binnen en ga ik even trillen enz.
zondag 12 juli 2020 om 15:19
Suzy, het is niet dat ik niet mag afspreken ofzo. Hij heeft zijn eigen hobbies en kan zich makkelijk alleen een weekend vermaken. Het lijkt mij soms ongezond als hij altijd alleen is. Daarnaast ben ik altijd bang dat mensen er iets van vinden. Mijn moeder heeft heel veel sociale contacten en zegt dan altijd dat wij maar altijd thuis hangen en alleen zijn. (Voor corona zei ze dat he). Terwijl voldoende buiten zijn (wandelen samen en man fietst veel).
Daarnaast heel herkenbaar wat je zegt, toen ik zien werd heeft maar 1 vriendin interesse getoond in mij. De rest heeft het allemaal laten afweten, net als mijn collega's.
Daarnaast heel herkenbaar wat je zegt, toen ik zien werd heeft maar 1 vriendin interesse getoond in mij. De rest heeft het allemaal laten afweten, net als mijn collega's.
zondag 12 juli 2020 om 15:23
De POH begon bij mij ook over mijn sociale leven. Ze vroeg o.a. of ik wel durfde afspraken af te zeggen als ik me niet goed voel. Wat ze niet leek te begrijpen is dat afspreken in 95% van de gevallen al niet kan omdat ik me niet goed voel.
De migraine is wat gezakt en ik heb mezelf even uit bed getrapt om even wat beweging te krijgen. Nu weer plat. Een tweede dosis pijnstillers doet iets meer gelukkig.
De migraine is wat gezakt en ik heb mezelf even uit bed getrapt om even wat beweging te krijgen. Nu weer plat. Een tweede dosis pijnstillers doet iets meer gelukkig.
zondag 12 juli 2020 om 15:55
zondag 12 juli 2020 om 15:58
Dat van die adrenaline herken ik Suzy. Hier net zo.
Al viel het nu mee. Geen zwaargewonden of veel bloed. Dan heb ik nergens last van.
Lise , dat poh dat nu niet kan begrijpen hè. De eerste jaren na mijn infarct kon ik ook niks meer qua afspreken.
Inmiddels al veel meer maar nog moet ik een dag ( of 2 ) bijkomen van zoiets als morgen.
Man snapt dan ook écht niet dat ik dit doe.
Maar soms wil je wel eens wat. En dan heb je de gevolgen ervoor over.
Al viel het nu mee. Geen zwaargewonden of veel bloed. Dan heb ik nergens last van.
Lise , dat poh dat nu niet kan begrijpen hè. De eerste jaren na mijn infarct kon ik ook niks meer qua afspreken.
Inmiddels al veel meer maar nog moet ik een dag ( of 2 ) bijkomen van zoiets als morgen.
Man snapt dan ook écht niet dat ik dit doe.
Maar soms wil je wel eens wat. En dan heb je de gevolgen ervoor over.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 12 juli 2020 om 16:01
Je kan van tevoren toch niet weten wat je doet?
Ik noem even een voorbeeld van een tijd geleden, toen er een rij-instructeur om het leven kwam, toen zijn auto (met leerlinge erin) stil kwam te staan op een overgangsweg, terwijl er een trein aankwam. Leerlinge wist zich te redden maar hij was waarschijnlijk in shock.
Stel dat iemand hem deze vraag zou stellen, wat hij zou doen als hij in deze situatie kwam, zou hij waarschijnlijk zeggen dat hij zich meteen uit de voeten zou maken. Maar helaas lukte hem dat op dat moment niet.
Toen mijn oom slecht lag en het niet lang meer duurde voordat hij overleed, dacht k altijd; zodra ik word gebeld pak ik meteen alle spullen en vertrek ik naar mijn tante.
Toen dat moment echter kwam, heb ik eerst een half uur wat verbijsterd rondgelopen hier thuis. Er kwam gewoon niets uit mijn handen. Na een tijdje lukte het pas om wat spullen bij elkaar te pakken.
zondag 12 juli 2020 om 16:03
Ik kon het ook niet echt uitleggen want ze vergeleek het met haar eigen situatie.lientje69 schreef: ↑12-07-2020 15:58
Lise , dat poh dat nu niet kan begrijpen hè. De eerste jaren na mijn infarct kon ik ook niks meer qua afspreken.
Inmiddels al veel meer maar nog moet ik een dag ( of 2 ) bijkomen van zoiets als morgen.
Man snapt dan ook écht niet dat ik dit doe.
Maar soms wil je wel eens wat. En dan heb je de gevolgen ervoor over.
Gisteren was ook een weloverwogen keuze om de gevolgen er voor over te hebben maar ook een bevestiging dat het gewoon niet gaat.
Ze wilde zich ook bemoeien met mijn dagindeling, terwijl ik eindelijk een indeling heb gevonden waar ik mij goed bij voel. Het is haar taak niet eens. Het is niet de hulp die ik nodig heb, waar ik om vraag nu.
zondag 12 juli 2020 om 16:04
Waarschijnlijk wilde ze dit weten om een totaalplaatje te krijgen van de hele situatielise1985 schreef: ↑12-07-2020 16:03Ik kon het ook niet echt uitleggen want ze vergeleek het met haar eigen situatie.
Gisteren was ook een weloverwogen keuze om de gevolgen er voor over te hebben maar ook een bevestiging dat het gewoon niet gaat.
Ze wilde zich ook bemoeien met mijn dagindeling, terwijl ik eindelijk een indeling heb gevonden waar ik mij goed bij voel. Het is haar taak niet eens. Het is niet de hulp die ik nodig heb, waar ik om vraag nu.
zondag 12 juli 2020 om 16:08
Ze wilde zich er actief mee bemoeien, het aanpassen.Kwebbeltje91 schreef: ↑12-07-2020 16:04Waarschijnlijk wilde ze dit weten om een totaalplaatje te krijgen van de hele situatie
Dat ze naar een dagindeling vraagt vind ik ook niet meer dan logisch inderdaad.
zondag 12 juli 2020 om 16:12
Duidelijk aangeven dat dát niet je hulpvraag is Lise.
Dat je dat zelf wel regelt.
Ik denk ook dat het lastig is je in ons te verplaatsen. Je moet het zelf meemaken om het te kunnen begrijpen denk ik.
Soms zie je mij dingen doen waarvan ik weet dat het me gaat opbreken . ( zoals morgen, 4 uur in de auto rijden is gewoon geen heel erg goed idee)
Maar dat zie je niet. Je ziet als buitenstaander alleen dát ik het doe.
Zelfs man kan niet bedenken dat ik hier extra pijn van ga krijgen. Want: dan doe je het toch gewoon niet?
Logisch voor een gezond persoon.
Die denkt, ah, vandaag maar niet, dan morgen maar.
Maar zo simpel ligt het bij ons niet.
Vandaag niet betekent meestal ook morgen niet. En vaak zelfs nooit.
Het is keuzes maken.
En daar soms voor " gestraft " worden.
Dat je dat zelf wel regelt.
Ik denk ook dat het lastig is je in ons te verplaatsen. Je moet het zelf meemaken om het te kunnen begrijpen denk ik.
Soms zie je mij dingen doen waarvan ik weet dat het me gaat opbreken . ( zoals morgen, 4 uur in de auto rijden is gewoon geen heel erg goed idee)
Maar dat zie je niet. Je ziet als buitenstaander alleen dát ik het doe.
Zelfs man kan niet bedenken dat ik hier extra pijn van ga krijgen. Want: dan doe je het toch gewoon niet?
Logisch voor een gezond persoon.
Die denkt, ah, vandaag maar niet, dan morgen maar.
Maar zo simpel ligt het bij ons niet.
Vandaag niet betekent meestal ook morgen niet. En vaak zelfs nooit.
Het is keuzes maken.
En daar soms voor " gestraft " worden.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 12 juli 2020 om 16:31
Nankurunaisa schreef: ↑12-07-2020 13:36Lientje persoonlijk vind ik het ook heel lastig om een sociaal leven te hebben met de chronische beperkingen die ik heb. Ik heb ook maar 3 vriendinnen overhouden de afgelopen jaren. Soms zou ik wat meer contact met ze willen hebben en mis ik echt diepgang in de relaties zeg maar... en soms vind ik het wel prima zo.
Mijn man is een echte "loner". Doet veel alleen en heeft ook geen eigen vrienden meer. Wel onze gezamenlijke vrienden (man van mijn vriendinen). Dat vind ik soms wel lastig. Terwijl hij wel super sociaal en vriendelijk is naar iedereen toe. Van hem hoeft het ook niet echt.
Bij mijn man en mij is het precies andersom. Nou zit mijn sociale leven misschien ook wel grotendeels op dit forum, lekker kletsen op m'n eigen bank. Dat kan ook. Maar als man niet zegt "zullen we weer eens naar die en die toe" dan vergeet ik dat zo. Helaas vergeet ik m'n eigen vriendinnen ook op die manier. Ik kan op maandag denken "ik ga vandaag die bellen" om er dan op donderdag 2 weken later achter te komen dat ik nóg niet gebeld heb.
Afijn
Wij hebben heeeerlijk gefietst. Ik heb boeken op allerlei plekken achtergelaten. Heb een minibiebje gevonden, waarin een boek stond met als titel mijn naam! (blijkt een hondje te zijn, ook leuk) en we hebben nog heerlijk op een terrasje aan het water gezeten. Toen bleek dat we een heel stuk fietspad hebben door weilanden, waar ik niets van wist. Ondertussen was mans accu bijna leeg en de mijne nog halfvol. En ik maar denken dat we bij het fietsen beperkt zouden worden door mijn accu, qua afstand. Bij man viel het ook tegen. Ik kan dus zo'n 60 km fietsen, heb ondersteuning meestal half. Lekker.
Later is nu
zondag 12 juli 2020 om 16:35
Lise, soms zeg ik nog wel eens wat nuttigs.
Eigenlijk zou er een ervaringsdeskundige moeten zijn als POH.
Zij gaat waarschijnlijk van haar eigen ervaringen uit, en dat is héél wat anders. De ene hernia is de andere niet, en hetzelfde geldt voor ( chronische ) pijn.
Hoe breng je dat zo iemand nu aan het verstand hè.?
Je wilt iemand graag duidelijk maken hoe het voor je is maar totdat je doordringt kost het zoveel tijd. En energie. En die heb je eigenlijk niet.
Lastig hoor.
Eigenlijk zouden alle medewerkers in de zorg een verplichte cursus/ workshop: " Omgaan met mensen met chronische pijn " moeten volgen.
Eigenlijk zou er een ervaringsdeskundige moeten zijn als POH.
Zij gaat waarschijnlijk van haar eigen ervaringen uit, en dat is héél wat anders. De ene hernia is de andere niet, en hetzelfde geldt voor ( chronische ) pijn.
Hoe breng je dat zo iemand nu aan het verstand hè.?
Je wilt iemand graag duidelijk maken hoe het voor je is maar totdat je doordringt kost het zoveel tijd. En energie. En die heb je eigenlijk niet.
Lastig hoor.
Eigenlijk zouden alle medewerkers in de zorg een verplichte cursus/ workshop: " Omgaan met mensen met chronische pijn " moeten volgen.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
