Kinderen
alle pijlers
1e keer een groot kind, 2e keer ook?
zaterdag 13 oktober 2007 om 17:56
Mijn zoon was bij de geboorte 4200 gram en 57 cm lang. Ik had, vooral voor mijn postuur (1.68 en 55 kg voor de zwangerschap) een ontzettende grote buik. Mensen vroegen mij geheel serieus of ik wel zeker wist of het er maar 1 was. Ik heb ook de nodige striae gekregen op de buik.
Nu, zo'n 6 maanden na de bevalling heb ik nog steeds een buik, vooral ook juist boven de navel, en veel vel over. Mijn buikspieren zijn zodanig opgerekt dat er nog een kier tussen zit en ik vraag me af of dit nog wel weer 'goedkomt'.
Wat ik me nu afvraag: Als je de eerste keer een groot kind hebt gekregen, is dan de tweede ook meestal groot? Zijn er vrouwen met ervaring?
Hoe is het om met zo'n enorme verslapte buik (qua huid en spieren) nog een (zwaar?) kind te dragen?
Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die hierop antwoord kunnen geven.
Groetjes
VL
Nu, zo'n 6 maanden na de bevalling heb ik nog steeds een buik, vooral ook juist boven de navel, en veel vel over. Mijn buikspieren zijn zodanig opgerekt dat er nog een kier tussen zit en ik vraag me af of dit nog wel weer 'goedkomt'.
Wat ik me nu afvraag: Als je de eerste keer een groot kind hebt gekregen, is dan de tweede ook meestal groot? Zijn er vrouwen met ervaring?
Hoe is het om met zo'n enorme verslapte buik (qua huid en spieren) nog een (zwaar?) kind te dragen?
Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die hierop antwoord kunnen geven.
Groetjes
VL
zaterdag 13 oktober 2007 om 18:56
Mijn eerste was ook zo zwaar, iets korter alleen (dus iets dikker, in verhouding). 4210 gram, 52 cm. Hij is twee weken te vroeg geboren.
Zijn broertje is nu een half jaar oud. Hij is geboren na een zwangerschap van 41 weken en was toen 57 cm en 4960 gram. Tien pond dus. Nu is hij een half jaar en weegt hij 10 kilo. Reus!!
De zwangerschap was megazwaar. De laatste vier weken kon ik bijna niet meer lopen door het gewicht wat op mijn bekken lag. De bevalling was vrij makkelijk. Drie en een half uur. Gewoon thuis bevallen, zonder ingrijpen of hulp. Wel een half uur geperst, en dat is voor een tweede vrij lang. (nu moet ik er wel bij zeggen, dat mijn jongens megahoofden hebben, dat bespoedigt de bevalling ook niet echt). Het herstel was wel wat zwaarder. Kon de eerste dagen mijn benen amper bewegen, maar dat knapte snel op, na twee weken kon ik alweer een uurtje lopen.
Striae heb ik ook, maar dat heeft vrijwel niets te maken met de grootte van je kind. Dat is een kwestie van erfelijkheid en leeftijd.
Tweede kinderen zijn bijna nooit lichter, alleen meisjes zijn vaak kleiner en lichter dan hun broers.
Wij denken stiekem na over een derde. Ik merk dat ik het wel spannend vindt. Als de lijn zich voortzet, wordt de volgende 11 of 12 pond. Tja...
Groei-echo's, daar heb je weinig aan. Die zijn net zo nauwkeurig als schatten met de handen. (niet nauwkeurig dus, aangezien mijn vk met 20 jaar ervaring inschatte dat ik een 7-ponder zou krijgen). Ik denk dat ik, voor ik zwanger wordt, maar eens ga praten met de vk. Ik wil liever met 36 weken ingeleid worden dan dat ik de volgende keer tijdens de bevalling iets beschadig, doordat het echt te groot is...
Zijn broertje is nu een half jaar oud. Hij is geboren na een zwangerschap van 41 weken en was toen 57 cm en 4960 gram. Tien pond dus. Nu is hij een half jaar en weegt hij 10 kilo. Reus!!
De zwangerschap was megazwaar. De laatste vier weken kon ik bijna niet meer lopen door het gewicht wat op mijn bekken lag. De bevalling was vrij makkelijk. Drie en een half uur. Gewoon thuis bevallen, zonder ingrijpen of hulp. Wel een half uur geperst, en dat is voor een tweede vrij lang. (nu moet ik er wel bij zeggen, dat mijn jongens megahoofden hebben, dat bespoedigt de bevalling ook niet echt). Het herstel was wel wat zwaarder. Kon de eerste dagen mijn benen amper bewegen, maar dat knapte snel op, na twee weken kon ik alweer een uurtje lopen.
Striae heb ik ook, maar dat heeft vrijwel niets te maken met de grootte van je kind. Dat is een kwestie van erfelijkheid en leeftijd.
Tweede kinderen zijn bijna nooit lichter, alleen meisjes zijn vaak kleiner en lichter dan hun broers.
Wij denken stiekem na over een derde. Ik merk dat ik het wel spannend vindt. Als de lijn zich voortzet, wordt de volgende 11 of 12 pond. Tja...
Groei-echo's, daar heb je weinig aan. Die zijn net zo nauwkeurig als schatten met de handen. (niet nauwkeurig dus, aangezien mijn vk met 20 jaar ervaring inschatte dat ik een 7-ponder zou krijgen). Ik denk dat ik, voor ik zwanger wordt, maar eens ga praten met de vk. Ik wil liever met 36 weken ingeleid worden dan dat ik de volgende keer tijdens de bevalling iets beschadig, doordat het echt te groot is...
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:12
Bedankt voor je reactie Sosofie! Wat een reuzen heb jij zeg! Ik kan er dus vanuit gaan (hoogstwaarschijnlijk) dat mijn volgende (mocht die er komen) ook weer zo'n reus wordt....
Ik vond de zwangerschap van mijn zoon al zwaar, ik had, vooral op het laatst, erg last van de enorme druk op mijn bekken, kon zoals jij zei ook bijna niet meer lopen, en had veel lichamelijke klachten, zoals rugpijn e.d. Ik ben dus eigenlijk redelijk 'bang' voor een nieuwe zwangerschap. Ook omdat mijn buik erg te lijden heeft gehad en nu heel slap is.
Mijn bevalling was ook heel zwaar, ik heb meer dan 2 uur moeten persen, en daarna nog een half uur met de vacuumpomp erbij, want mijn zoon wilde zelf niet verder naar beneden komen...
Ik kan mij voorstellen dat je de bevalling van de volgende zou willen laten inleiden... poeh, zal wel zwaar worden....
vl
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:19
sosofie, even off topic, maar zou je dan niet liever kiezen voor een keizersnede dan inleiden bij 36 weken? volgens mij wordt er nooit ingeleid voor 38 weken trouwens. Zo maar nieuwsgierigheid hoor van mij.
maar ik heb inderdaad ook net te horen gekregen dat tweede kinderen bijna altijd wat groter zijn dan eerste kinderen, maar jongetjes zijn ook vaak groter dan meisjes, dus daar hangt het ook van af. (tweede jongetje is dus bijna altijd groter en zwaarder, eerst een jongen en dan een meisje hoeft dat weer niet zo te zijn, twee meisjes achter elkaar wegen vaak hetzelfde.... aldus mijn verloskundige)
maar ik heb inderdaad ook net te horen gekregen dat tweede kinderen bijna altijd wat groter zijn dan eerste kinderen, maar jongetjes zijn ook vaak groter dan meisjes, dus daar hangt het ook van af. (tweede jongetje is dus bijna altijd groter en zwaarder, eerst een jongen en dan een meisje hoeft dat weer niet zo te zijn, twee meisjes achter elkaar wegen vaak hetzelfde.... aldus mijn verloskundige)
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:44
Nee, Arwen, aan een keizersnede moet ik echt niet denken. Ik vind bevallen namelijk erg leuk. Dat zou ik, als het niet medisch noodzakelijk is, niet willen missen! Ik beval ook erg makkelijk, dus doe dan maar een inleiding. Bij de eerste ben ik ook ingeleid, ik vond het wel meevallen.
Mijn schoonzus is verloskundige. Zij kwam met het idee van te vroeg inleiden. Ze wist dat het in haar woonplaats wel eens gedaan werd, ze wist niet hoe mijn ziekenhuis daar tegenover stond. Dat wil ik dus te weten komen.
Mijn schoonzus is verloskundige. Zij kwam met het idee van te vroeg inleiden. Ze wist dat het in haar woonplaats wel eens gedaan werd, ze wist niet hoe mijn ziekenhuis daar tegenover stond. Dat wil ik dus te weten komen.
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:17
grappig om te lezen, erg leuk 
ik vind heel veel dingen erg leuk, maar bevallen hoort daar zeker niet bij. Bijzonder om te lezen dat iemand dat echt niet wil missen. Ik zou echt erg zijn met de optie keizersnede... Maar ik las toevallig laatst ergens dat er sowieso niet ingeleid wordt voor 38 weken (tenzij natuurlijk noodzakelijk) ik geloof dat dat ging om een geplande keizersnede, dat is natuurlijk niet hetzelfde als inleiden, maar meer de baby halen voor die zelf wil komen. Maar dat zal ongetwijfeld ook verschillen per ziekenhuis en gyneacoloog.
ik vind heel veel dingen erg leuk, maar bevallen hoort daar zeker niet bij. Bijzonder om te lezen dat iemand dat echt niet wil missen. Ik zou echt erg zijn met de optie keizersnede... Maar ik las toevallig laatst ergens dat er sowieso niet ingeleid wordt voor 38 weken (tenzij natuurlijk noodzakelijk) ik geloof dat dat ging om een geplande keizersnede, dat is natuurlijk niet hetzelfde als inleiden, maar meer de baby halen voor die zelf wil komen. Maar dat zal ongetwijfeld ook verschillen per ziekenhuis en gyneacoloog.
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:19
Dochter was 4 kilo en 54 cm; zoon was 1.5 jaar later 4 kilo en 56cm. Hier precies even zwaar was, maar mijn kinderen waren natuurlijk niet echt heel zwaar, dus qua bevallen en zwangerschap hier geen probleem. Ik droeg de kinderen wel erg naar binnen (had relatief weinig buik) wat voor gekneusde ribben zorgde.
Groeiecho's en met de handen voelen zegt niet zo heel veel. Beide kinderen werden hier zowel door verloskundige als door echocopiste op net 3 kilo geschat.
Groeiecho's en met de handen voelen zegt niet zo heel veel. Beide kinderen werden hier zowel door verloskundige als door echocopiste op net 3 kilo geschat.
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:21
Hahah nou nee, bevallen staat ook niet op mijn lijst van leuke dingen. Ik zit er dus inderdaad ook over te denken dat, als ik nog voor een tweede kindje ga, eerst te informeren of het mogelijk is om een geplande keizersnede te doen. Ik heb namelijk last van hypermobiliteit, dit brengt in het dagelijks leven al veel pijn met zich mee, maar tijdens de bevalling al helemaaaaaaal! En ook de laatste loodjes waren bijna niet te doen, dus zou het fijn zijn als kindje wat eerder gehaald mag worden.
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:55
Mijn eerste zoon woog bijna 4100 gram, en mijn tweede (15 maanden later) woog 4350 gram, nog wat groter dus. Gelukkig ben ik gezegend met een veerkrachtig vel dat niet vatbaar is voor striae, maar ik zie er nog steeds uit of ik een beetje zwanger ben, voel ook een spleet aan de voorkant waar eerst buikspieren zaten. Ik denk eerlijk gezegd niet dat het ooit weer helemaal goedkomt, als ik weer heel dun zou zijn zou ik een heleboel slap vel overhouden bij m'n buik.
(Maar zou dat voor jou serieus een reden zijn om niet voor een tweede te gaan?)
(Maar zou dat voor jou serieus een reden zijn om niet voor een tweede te gaan?)
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:04
@vivalina. Ik kan me voorstellen dat je met je lengte en gewicht een enorme buik had. Ik vind je kindje echter vooral lang, en niet eens zo heel erg zwaar voor zijn lengte. Ik vraag me daarom ook af of een ziekenhuis mee zal gaan in je voorstel om voor een geplande keizersnede te kiezen.
Een vriendin van mij heeft inmiddels 3 kinderen. De eerste 4600 gram en 54 cm, de tweede 4800 gram en 56 cm en de derde 5100 gram en 58 cm. Zij heeft vooraf ook gevraagd om een geplande keizersnede. Dit werd geweigerd (was in Groningen). Ik moet wel zeggen dat ze nu geeist heeft dat ze bij een evt 4e kind bij 36 (of 38, hou me ten goede) weken wordt ingeleid of een geplande keizersnee. Daarme zijn ze akkoord. Dit staat zelfs in haar dossier.
Een vriendin van mij heeft inmiddels 3 kinderen. De eerste 4600 gram en 54 cm, de tweede 4800 gram en 56 cm en de derde 5100 gram en 58 cm. Zij heeft vooraf ook gevraagd om een geplande keizersnede. Dit werd geweigerd (was in Groningen). Ik moet wel zeggen dat ze nu geeist heeft dat ze bij een evt 4e kind bij 36 (of 38, hou me ten goede) weken wordt ingeleid of een geplande keizersnee. Daarme zijn ze akkoord. Dit staat zelfs in haar dossier.
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:07
Mijn eerste was 4490 gram, een negenponder dus. Ben tijdens deze zwangerschap ook een aantal malen gecontroleerd op suiker, wat elke keer net niet het geval bleek.
Bij de tweede ben ik zelf uit voorzorg vanaf het begin veel meer op mijn eten gaan letten, veel voedsel met een lage GI. weet niet of dat daadwerkelijk de reden was (blijft lastig natuurlijk) maar mijn tweede was 4090 gram, dus scheelde toch bijna een pond.
ow ja, het zijn allebei jongens.
Bij de tweede ben ik zelf uit voorzorg vanaf het begin veel meer op mijn eten gaan letten, veel voedsel met een lage GI. weet niet of dat daadwerkelijk de reden was (blijft lastig natuurlijk) maar mijn tweede was 4090 gram, dus scheelde toch bijna een pond.
ow ja, het zijn allebei jongens.
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:10
Wat een lage GI is, weet ik niet.
Ik let tijdens mijn zwangerschap altijd wel erg op wat ik eet. Ik heb al kledingmaat 46 en ernstig overgewicht, dus ik zit zeker niet te wachten op zwangerschapskilo's. Ben beide keren een kilo of 8 aangekomen en paste na de kraamtijd mijn oude broeken weer.
Ach... wij gokken gewoon maar op een meisje, dat is qua gewicht waarschijnlijk het fijnst! ;)
Ik let tijdens mijn zwangerschap altijd wel erg op wat ik eet. Ik heb al kledingmaat 46 en ernstig overgewicht, dus ik zit zeker niet te wachten op zwangerschapskilo's. Ben beide keren een kilo of 8 aangekomen en paste na de kraamtijd mijn oude broeken weer.
Ach... wij gokken gewoon maar op een meisje, dat is qua gewicht waarschijnlijk het fijnst! ;)
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:16
Sosofie, een lage GI is glychemische index (hoop dat ik het goed schrijf, lastig woord) Maar komt erop neer dat je geen snelle suikers eet. dus niet alleen nauwelijks snoepen, maar ook het overige eten aanpassen. op internet is er trouwens wel veel info over te vinden voor degene die er meer over zouden willen lezen.
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:24
Hallo
Mijn eerste was 17 dagen te laat, een ingeleide bevalling werd het en hij woog 4365gram, tussen de 8,5 en 9 pond dus en 52cm lang. Erg flink voor een eerste en het is ook niet zonder slag of stoot gegaan. De tweede was een meid en iets lichter, zij woog 4195 gram en ik meen 50cm . Zij werd spontaan geboren na een zwangerschap van 40 weken en 2 dagen, netjes op tijd dus na de eerste. Ook hier verliep de bevalling niet probleemloos.
De derde is nu een week oud precies, wederom een meisje en werd na een zwangerschap van 40 week en 1 dag geboren. Zij is 51cm en woog maar liefst 4825gram! Het persen was dit keer 'a hell of a job' en ook nu was er weer een complicatie (al gaat het op het moment heel erg goed, beter dan bij de andere 2 een week na de geboorte). Maar ik wil nooit meer vaginaal bevallen. Alledrie de keren had ik het gevoel van doodsnood en dat is niet overdreven en ook door de verloskundiges en gynacologen werd dit gevoel beaamd, d.w.z. ze hebben me letterlijk gezegd dat mijn kinderen te groot zijn voor mij om te baren. Maar iedere keer was het al te laat, zat het kind al te diep en dus te laat voor een keizersnede. Ik weet ook niet of je in Nederland ooit een indicatie voor een keizersnede krijgt, tot nu toe was het nl. zelfs bij mij geen optie. Ik wilde altijd graag 4 kinderen, maar nu is het zo dat mijn man zich laat steriliseren, ik kan echt niet nog een keer zo bevallen. Behalve dat vind ik 3 kinderen ook wel mooi nu hoor, praktisch handig en druk genoeg. Al zal ik vast altijd blijven verlangen naar zo'n lief klein baby'tje, maar dat zou ik vast na een vierde ook nog hebben. En het zwanger worden vond ik ook redelijk te doen, al werd er alledrie de keren al vanaf maand 6 gevraagd hoe lang ik nog moest en vroegen mensen me op he tlaatst altijd of het een tweeling was.
Gelukkig heb ik nu weer een lief klein baby'tje om van te genieten en dat ga ik ook met volle teugen doen, want het is de laatste en het gaat zoooooo snel.
Mijn eerste was 17 dagen te laat, een ingeleide bevalling werd het en hij woog 4365gram, tussen de 8,5 en 9 pond dus en 52cm lang. Erg flink voor een eerste en het is ook niet zonder slag of stoot gegaan. De tweede was een meid en iets lichter, zij woog 4195 gram en ik meen 50cm . Zij werd spontaan geboren na een zwangerschap van 40 weken en 2 dagen, netjes op tijd dus na de eerste. Ook hier verliep de bevalling niet probleemloos.
De derde is nu een week oud precies, wederom een meisje en werd na een zwangerschap van 40 week en 1 dag geboren. Zij is 51cm en woog maar liefst 4825gram! Het persen was dit keer 'a hell of a job' en ook nu was er weer een complicatie (al gaat het op het moment heel erg goed, beter dan bij de andere 2 een week na de geboorte). Maar ik wil nooit meer vaginaal bevallen. Alledrie de keren had ik het gevoel van doodsnood en dat is niet overdreven en ook door de verloskundiges en gynacologen werd dit gevoel beaamd, d.w.z. ze hebben me letterlijk gezegd dat mijn kinderen te groot zijn voor mij om te baren. Maar iedere keer was het al te laat, zat het kind al te diep en dus te laat voor een keizersnede. Ik weet ook niet of je in Nederland ooit een indicatie voor een keizersnede krijgt, tot nu toe was het nl. zelfs bij mij geen optie. Ik wilde altijd graag 4 kinderen, maar nu is het zo dat mijn man zich laat steriliseren, ik kan echt niet nog een keer zo bevallen. Behalve dat vind ik 3 kinderen ook wel mooi nu hoor, praktisch handig en druk genoeg. Al zal ik vast altijd blijven verlangen naar zo'n lief klein baby'tje, maar dat zou ik vast na een vierde ook nog hebben. En het zwanger worden vond ik ook redelijk te doen, al werd er alledrie de keren al vanaf maand 6 gevraagd hoe lang ik nog moest en vroegen mensen me op he tlaatst altijd of het een tweeling was.
Gelukkig heb ik nu weer een lief klein baby'tje om van te genieten en dat ga ik ook met volle teugen doen, want het is de laatste en het gaat zoooooo snel.
Whatever, I do what I want
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:35
Mijn eerste kind (zoontje) was 4185 gram en 55 cm, niet enorm maar wel boven gemiddeld, nav een groei echo met 40 weken hebben ze besloten om me in te lijden ivm macrosomie (reuzengroei) het bleek dus achteraf ontzettend mee te vallen, een echo zegt dus vaak weinig. Bevallen was een hel, hij daalde niet in, ontsluiting vorderde niet en na 11 uur weeenstorm besloten ze een keizersnede omdat het simpelweg niet ging.
Nu bijna 23 weken zwanger van nummer 2 en ook bij dit kindje ligt de borstomvang alweer 2 weken voor op groei, we kunnen er volgens de verloskundige dus vanuit gaan dat dit ook weer een flinkerd wordt. Ze zouden zich eerder zorgen gaan maken als het aan de kleine kant was voor de duur van de zwangerschap en ten opzichte van zijn/haar grote broer.
Ook hier regelmatig controle's gehad op suiker (deze zwangerschap weer) ivm die reusachtige buik maar we 'maken' blijkbaar gewoon grote kinderen.
Hier staat ook in het doss bij de gyn dat als er met 40 weken weer een groot kind verwacht wordt er direct een keizersnede gedaan 'mag' worden mits ik het anders wil, maar geloof me die weeen hoef ik nooit meer
Ik wil het heus graag op de normale manier proberen en gelukkig lijden ze na een eerste ks niet meer in, man wat vond ik dat vre-se-lijk!!!
Nu bijna 23 weken zwanger van nummer 2 en ook bij dit kindje ligt de borstomvang alweer 2 weken voor op groei, we kunnen er volgens de verloskundige dus vanuit gaan dat dit ook weer een flinkerd wordt. Ze zouden zich eerder zorgen gaan maken als het aan de kleine kant was voor de duur van de zwangerschap en ten opzichte van zijn/haar grote broer.
Ook hier regelmatig controle's gehad op suiker (deze zwangerschap weer) ivm die reusachtige buik maar we 'maken' blijkbaar gewoon grote kinderen.
Hier staat ook in het doss bij de gyn dat als er met 40 weken weer een groot kind verwacht wordt er direct een keizersnede gedaan 'mag' worden mits ik het anders wil, maar geloof me die weeen hoef ik nooit meer
Ik wil het heus graag op de normale manier proberen en gelukkig lijden ze na een eerste ks niet meer in, man wat vond ik dat vre-se-lijk!!!
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:40
hier idem, de verloskundige: als het kind 8 pond is eet ik mn schoenen op, t is een mooi 7 pondertje... je begrijpt ze kwam met schaamrood de trap op bij de nacontrole, haar (mannelijke) collega heeft uiteindelijk de groeiecho gemaakt en dus doorverwezen, omdat die buik maar flink door bleef groeien ... ze vragen hier trouwens nu al of het er geen 2 zijn
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:53
ik moet geloof ik even wat ophelderen. Hoe mijn buik er nu aan toe is, is zeker geen reden om niet voor een tweede te gaan. Volgens mij had ik dat ook niet gezegd in mijn openingspost, maar misschien ben ik daarover niet duidelijk geweest. Vandaar deze opheldering. Het was puur ter indicatie dat ik een vreselijk dikke buik had. Wat wel een reden is dat ik nog moet nadenken, is dat ik dus hypermobiel ben, en dagelijks nu al veel pijn heb, zonder zwanger te zijn, en zonder 2 kids om me heen (wel 1 kind dus).
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:53
Mijn oudste (jongen) woog bij geboorte (na 41 w en 1 d) 5550 gram. Dochter kwam 2 en een half jaar later ter wereld met een gewicht van 4700 gram. Nu ben ik zwanger van de derde, wederom een jongen en deze is met 34 weken alweer ruim 4 weken te groot terwijl de uitgerekende datum naar voren gehaald is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er angstig ben voor het verdere verloop van mijn zwangerschap en dan vooral voor die noodzakelijke bevalling. Mijn gyn heeft ook dit keer weer aangegeven dat er echt geen sprake is van suiker net als de andere twee keren. Ik krijg nu wel vaker een groeiecho maar uiteindelijk zegt dat ook maar weinig. Ik moet ook in het ziekenhuis bevallen ivm die macrosomie indicatie.
groetjes,
Lijnes
groetjes,
Lijnes
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:55
Mijn dochter is 16 dagen na de uitgerekende datum geboren en zij was 51. cm en 9 pond (bijna 4500 gram). Zij is mijn eerste, maar de vlos heeft wel aangegeven dat 2e kindjes vaak zwaarder zijn, dus bij een evt. 2e (ooit?) hou ik mijn hart vast. De bevalling duurde vrij lang (28 uur) en ik heb gehoord dat dat vrij vaak voorkomt bij zware kinderen. De ontsluiting schiet dan gewoon helemaal niet op. Maar goed, dit is wat ik gehoord heb. Zeker weten doe ik niet. Ben ook 2 x ingeknipt, want ze pastte er niet door. Geen idee of dit met gewicht te maken heeft. Denk het niet trouwens, want volgens mij blijft een hoofd even groot.
Overigens ben ik tijdens zwangerschap 13 kilo aangekomen en was ik ca. een half jaar later weer helemaal op mijn oude gewicht (ietwat verplaatsing van heupvetjes daargelaten). Ook heb ik volgens mij geen spleet tussen mijn spieren (maar heb ook helemaal geen buikspieroefeningen gedaan. Ik heb wel eens gehoord dat dat voor zo'n blijvende spleet kan zorgen) en mijn vel -zonder striaie(??)- is eigenlijk weer vrijwel gewoon (ietjes zachter buikje dan voorheen). Maar ik ben vrij lang (175), dus misschien scheelt het dat ik dan ook meer lengte heb voor een buik.
Overigens ben ik tijdens zwangerschap 13 kilo aangekomen en was ik ca. een half jaar later weer helemaal op mijn oude gewicht (ietwat verplaatsing van heupvetjes daargelaten). Ook heb ik volgens mij geen spleet tussen mijn spieren (maar heb ook helemaal geen buikspieroefeningen gedaan. Ik heb wel eens gehoord dat dat voor zo'n blijvende spleet kan zorgen) en mijn vel -zonder striaie(??)- is eigenlijk weer vrijwel gewoon (ietjes zachter buikje dan voorheen). Maar ik ben vrij lang (175), dus misschien scheelt het dat ik dan ook meer lengte heb voor een buik.
zaterdag 13 oktober 2007 om 21:56
Het is niet alleen maar de grootte van het kind dat ik voor een geplande keizersnede wil gaan, maar vooral het verloop van mijn bevalling. Deze was heel zwaar en lang, en met mijn lichamelijke klachten ga ik dat niet nog een keer trekken. Maar ja, dan nog is het inderdaad maar de vraag of het ziekenhuis daaraan mee werkt. Wel ken ik iemand die gewoon ff haar lip liet hangen omdat ze een gewone bevalling niet zag zitten (haar eerste kindje, geen ervaring dus, maar gewoon angstig), en voila, ze kreeg een keizersnede!
