Kinderen
alle pijlers
7 weken zwangerschap en echo
donderdag 8 mei 2008 om 21:55
Hallo allemaal,
Aangezien ik me inmiddels veel zorgen begin te maken wil ik hier het één en ander kwijt.Ik ben momenteel 7 wkn en 1 dag zwanger. Gisteren ben ik ben de verloskundige geweest voor mijn 1e controle. Volgens hun berekening zou ik gisteren 7,5 week zwanger zijn (gebaseerd op 28 dgn cyclus), maar ik heb een cyclus van 32 dagen dus was ik gisteren pas 7 wkn zwanger. Maar het was zo'n apart persoon die verloskundige dat ik meteen spijt had dat ik me daar ingeschreven had. Er is toen een echo gemaakt (inwendig) en ze zei dat het vruchtje zo'n 6,5 week is maar ze had slecht nieuws ze hoorde en zag het hartje niet
Mijn vriend en ik helemaal emotioneel, want dit had ik totaal niet verwacht. Ik blijf nog hoop hebben, aangezien het vruchtje pas 6,5 week is dus een hartje zie je sowieso niet. Overal lees ik dat het pas met 7,5 week zichtbaar is op de echo. Maar de vk kon het dus niet met volle 100% zeggen dat het een miskraam is en moet ik volgende week terugkomen voor nog een echo. En dan maakte ze van die stomme opmerkingen waarbij ik dacht mens wat praat je nou. Daar teruggaan ga ik zeker niet, ben vandaag bij de huisarts geweest en hij vond het ook onmogelijk om het hartje nu te zien aangezien het er te pril voor is. Hij heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis voor een echo. Afspraak gemaakt voor eind volgend week want dan ben ik 8 weken zwanger en is er meer zichtbaar.
Ik voel me nog steeds zwanger: ochtend misselijkheid, moe, veel eten. Zelfde symptomen die ik al heb alvorens ik dit wist. Gisteren een zwangerschapstest gedaan die was gewoon weer positief. Ik heb al eens eerder miskramen gehad en toen voelde ik ook meteen dat het niet goed zat. Maar dat heb ik dit keer ook niet. Voel me verder prima alleen emotioneel een wrak want gisteren heeft die vk me echt ellende bezorgd.
Sorry dames voor zo'n lang verhaal. Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die misschien ook voor zo'n dilemma hebben gestaan. Ik hoop op jullie reacties. Want ik weet gewoon niet meer hoe of wat. Ik blijf natuurlijk hopen dat die vk zich vergist had en dat alles in orde is. Maar nog een week wachten duurt zo lang.
Aangezien ik me inmiddels veel zorgen begin te maken wil ik hier het één en ander kwijt.Ik ben momenteel 7 wkn en 1 dag zwanger. Gisteren ben ik ben de verloskundige geweest voor mijn 1e controle. Volgens hun berekening zou ik gisteren 7,5 week zwanger zijn (gebaseerd op 28 dgn cyclus), maar ik heb een cyclus van 32 dagen dus was ik gisteren pas 7 wkn zwanger. Maar het was zo'n apart persoon die verloskundige dat ik meteen spijt had dat ik me daar ingeschreven had. Er is toen een echo gemaakt (inwendig) en ze zei dat het vruchtje zo'n 6,5 week is maar ze had slecht nieuws ze hoorde en zag het hartje niet
Mijn vriend en ik helemaal emotioneel, want dit had ik totaal niet verwacht. Ik blijf nog hoop hebben, aangezien het vruchtje pas 6,5 week is dus een hartje zie je sowieso niet. Overal lees ik dat het pas met 7,5 week zichtbaar is op de echo. Maar de vk kon het dus niet met volle 100% zeggen dat het een miskraam is en moet ik volgende week terugkomen voor nog een echo. En dan maakte ze van die stomme opmerkingen waarbij ik dacht mens wat praat je nou. Daar teruggaan ga ik zeker niet, ben vandaag bij de huisarts geweest en hij vond het ook onmogelijk om het hartje nu te zien aangezien het er te pril voor is. Hij heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis voor een echo. Afspraak gemaakt voor eind volgend week want dan ben ik 8 weken zwanger en is er meer zichtbaar.Ik voel me nog steeds zwanger: ochtend misselijkheid, moe, veel eten. Zelfde symptomen die ik al heb alvorens ik dit wist. Gisteren een zwangerschapstest gedaan die was gewoon weer positief. Ik heb al eens eerder miskramen gehad en toen voelde ik ook meteen dat het niet goed zat. Maar dat heb ik dit keer ook niet. Voel me verder prima alleen emotioneel een wrak want gisteren heeft die vk me echt ellende bezorgd.
Sorry dames voor zo'n lang verhaal. Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die misschien ook voor zo'n dilemma hebben gestaan. Ik hoop op jullie reacties. Want ik weet gewoon niet meer hoe of wat. Ik blijf natuurlijk hopen dat die vk zich vergist had en dat alles in orde is. Maar nog een week wachten duurt zo lang.
zondag 25 mei 2008 om 16:27
Hoi Wondertje,
Allereerst heel veel sterkte met de miskraam, wat een onzekerheid heb jij gehad zeg!
Ik heb zelf die pillen ook gehad in oktober vorig jaar, en toen was ik 11 weken. Vruchtje was al wel met 8 weken gestopt met leven ( wij zagen de eerste echo met 7,5 week wel een schitterend kloppend hartje) maar met ruim 10 weken moet dus kunnen volgens mij. Ik vond het wel "fijn" met die pillen, al heb je wel enorm veel bloedverlies en een tijdje echt wee-achtige krampen. Heb in totaal 6 weken bloed verloren, niet zo veel maar een beetje, met mn menstruatie er meteen achteraan. Nu ben ik alweer 21 weken zwanger en gaat alles perfect. Ik hoop voor jou hetzelfde!!!
X
Allereerst heel veel sterkte met de miskraam, wat een onzekerheid heb jij gehad zeg!
Ik heb zelf die pillen ook gehad in oktober vorig jaar, en toen was ik 11 weken. Vruchtje was al wel met 8 weken gestopt met leven ( wij zagen de eerste echo met 7,5 week wel een schitterend kloppend hartje) maar met ruim 10 weken moet dus kunnen volgens mij. Ik vond het wel "fijn" met die pillen, al heb je wel enorm veel bloedverlies en een tijdje echt wee-achtige krampen. Heb in totaal 6 weken bloed verloren, niet zo veel maar een beetje, met mn menstruatie er meteen achteraan. Nu ben ik alweer 21 weken zwanger en gaat alles perfect. Ik hoop voor jou hetzelfde!!!
X
zondag 25 mei 2008 om 23:09
Wondertje, hoe is het nu met je?
Ik was zelf 10 weken zwanger toen we er achter kwamen dat het vruchtje na 6 weken al gestopt is met groeien. Ik weet niet tot welke grote van het vruchtje de tabletten nog voorgeschreven kunnen worden.
Zowel de verloskundige als de gynaecoloog in het ziekenhuis lieten de keuze echt alleen aan ons, zonder zelf de voorkeur uit te spreken voor de mogelijkheden; afwachten, tabletten of curretage. Het laatste wilde ik zowiezo niet omdat het in mijn ogen zo medisch is, naar het ziekenhuis enzo. Ik heb nog een paar dagen afgewacht of het zelf op gang kwam maar ben uiteindelijk voor de tabletten gegaan. Vorige week vrijdag ochtend heb ik de eerste 4 tabletjes (heel klein zijn ze, ongeveer de grootte van een kwart paracetamol) ingebracht en zaterdagochtend de laatste 4 tabletjes. Zowel vrijdag als zaterdag heb ik lichte buikpijn gehad en aardig wat bloedstolseltjes verloren. Zaterdagavond voelde ik me zo goed dat ik dacht dat het voorbij was. Maar zondagochtend wel heftige krampen gehad en verloor naast bloedstolsels ook iets van wat waarschijnlijk een deel van het vruchtzakje is geweest. Later in de week nog veel rode afscheiding gehad en bloedstolseltjes bij het vegen maar niet dat er echt vanzelf uitkomt zoals bij een menstruatie. Donderdagochtend ook weer meer kramp gehad en weer hetzelfde als zondag verloren. Dat is alles geweest.
Heb vrijdag weer een echo gehad en alles was "schoon", gelukkig! Nu alleen nog wat bruine afscheiding maar voel me lichamelijk weer heel goed, helemaal geen buikpijn meer.
Al met al hebben de tabletten mij dus een week bezig gehouden. Ik heb de tabletten ondanks alles als positief ervaren.
Als je voor jezelf nog niet 100% achter de curretage staat, kun je dan misschien contact opnemen met een andere verloskundige praktijk? Al is het alleen om er over te praten.
Sterkte meid! Laat je nog even weten hoe het met je gaat?
Liefs JM2
Ik was zelf 10 weken zwanger toen we er achter kwamen dat het vruchtje na 6 weken al gestopt is met groeien. Ik weet niet tot welke grote van het vruchtje de tabletten nog voorgeschreven kunnen worden.
Zowel de verloskundige als de gynaecoloog in het ziekenhuis lieten de keuze echt alleen aan ons, zonder zelf de voorkeur uit te spreken voor de mogelijkheden; afwachten, tabletten of curretage. Het laatste wilde ik zowiezo niet omdat het in mijn ogen zo medisch is, naar het ziekenhuis enzo. Ik heb nog een paar dagen afgewacht of het zelf op gang kwam maar ben uiteindelijk voor de tabletten gegaan. Vorige week vrijdag ochtend heb ik de eerste 4 tabletjes (heel klein zijn ze, ongeveer de grootte van een kwart paracetamol) ingebracht en zaterdagochtend de laatste 4 tabletjes. Zowel vrijdag als zaterdag heb ik lichte buikpijn gehad en aardig wat bloedstolseltjes verloren. Zaterdagavond voelde ik me zo goed dat ik dacht dat het voorbij was. Maar zondagochtend wel heftige krampen gehad en verloor naast bloedstolsels ook iets van wat waarschijnlijk een deel van het vruchtzakje is geweest. Later in de week nog veel rode afscheiding gehad en bloedstolseltjes bij het vegen maar niet dat er echt vanzelf uitkomt zoals bij een menstruatie. Donderdagochtend ook weer meer kramp gehad en weer hetzelfde als zondag verloren. Dat is alles geweest.
Heb vrijdag weer een echo gehad en alles was "schoon", gelukkig! Nu alleen nog wat bruine afscheiding maar voel me lichamelijk weer heel goed, helemaal geen buikpijn meer.
Al met al hebben de tabletten mij dus een week bezig gehouden. Ik heb de tabletten ondanks alles als positief ervaren.
Als je voor jezelf nog niet 100% achter de curretage staat, kun je dan misschien contact opnemen met een andere verloskundige praktijk? Al is het alleen om er over te praten.
Sterkte meid! Laat je nog even weten hoe het met je gaat?
Liefs JM2
maandag 26 mei 2008 om 22:14
Wondertje; ookal is de currettage medisch, ik vond het een "prettig" idee dat ik op een plek was waar ze er verstand van hadden. Heb ook vaker in het ziekenhuis gelegen dus voor mij was de stap niet zo groot en viel de ingreep mij heel erg mee. Ben uiteindelijk maar 20 minuten "weg" geweest en had meer last van het infuus dan van de ingreep. Ik denk wel dat je moet "kiezen"(voor zover dat mogelijk is) voor een oplossing die bij je past... en idd als je arts je geen pillen wil vooorschrijven maar jij wil ze toch, zou ik ook ergens een second opinion gaan halen. Sterkte! Groet, bijtje
anoniem_52938 wijzigde dit bericht op 26-05-2008 22:15
Reden: kansloze taalfouten
Reden: kansloze taalfouten
% gewijzigd
zaterdag 31 mei 2008 om 10:53
Hallo ladies,
Afgelopen donderdag ben ik dus gecuretteerd Ik vond het wel ontzettend moeilijk/zwaar. "s morgens moesten we in het ziekenhuis zijn. Alles afgehandeld m.b.t. bloedprikken, anesthesie etc. en toen konden we naar afd. dagverblijf. De gynaecoloog kwam toen 2 pillen inwendig inbrengen zodat de baarmoedermond wat wijder stond, na een uur kreeg ik wat weeen. En na 2,5 uur werd ik opgehaald om naar de OK te gaan. En toen hield ik het niet meer hoor. Ik had me toen groot gehouden en toen ze me kwamen ophalen kwamen de tranen. Pff wat was dat een moeilijk moment, dan is het zover dat je afscheid moet nemen (snik snik). Ze hadden alles voorbereid en brachten ze me naar de OK en kreeg ik narcose toegediend en weg was ik. Na een uur lag ik op de verkoeverkamer met een beetje krampen en bloedverlies. Gelukkig heb ik niet zoveel bloedverlies gehad, en vandaag is het ook maar heel weinig. Wel af en toe nog een krampje en daarnaast voel ik me ook heel slapjes. Maar dat komt door de narcose. En over een tijdje is het wel over.
Dus lichamelijk gaat het wel een beetje, maar psychisch heb ik het nog wel moeilijk mee. Het is helaas niet anders en nu maar proberen het een plekje te geven.
Ik wil jullie in ieder geval nog bedanken voor jullie steun.
Afgelopen donderdag ben ik dus gecuretteerd
Ik vond het wel ontzettend moeilijk/zwaar. "s morgens moesten we in het ziekenhuis zijn. Alles afgehandeld m.b.t. bloedprikken, anesthesie etc. en toen konden we naar afd. dagverblijf. De gynaecoloog kwam toen 2 pillen inwendig inbrengen zodat de baarmoedermond wat wijder stond, na een uur kreeg ik wat weeen. En na 2,5 uur werd ik opgehaald om naar de OK te gaan. En toen hield ik het niet meer hoor. Ik had me toen groot gehouden en toen ze me kwamen ophalen kwamen de tranen. Pff wat was dat een moeilijk moment, dan is het zover dat je afscheid moet nemen (snik snik). Ze hadden alles voorbereid en brachten ze me naar de OK en kreeg ik narcose toegediend en weg was ik. Na een uur lag ik op de verkoeverkamer met een beetje krampen en bloedverlies. Gelukkig heb ik niet zoveel bloedverlies gehad, en vandaag is het ook maar heel weinig. Wel af en toe nog een krampje en daarnaast voel ik me ook heel slapjes. Maar dat komt door de narcose. En over een tijdje is het wel over. Dus lichamelijk gaat het wel een beetje, maar psychisch heb ik het nog wel moeilijk mee. Het is helaas niet anders en nu maar proberen het een plekje te geven.
Ik wil jullie in ieder geval nog bedanken voor jullie steun.
