Alleenstaande moeder werk dochter ernstig ziek

Goedendag dames,

(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)

Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!

Bedankt. Het gaat redelijk, dochter is “slecht” stabiel. Ik heb een gesprek gehad met mijn nieuwe manager intussen over de situatie en mijn rooster, maar hij lijkt weinig meelevend. Hij wil hoe dan ook de 5x5 uur in een vast rooster hebben, met als gevolg dat ik nu dagelijks van 7 tot 12 werk en niet eerder dan 13.00 een afspraak in kan plannen met hulpverlening. Het is al iets beter dan 15.00 maar nog steeds kan ik de ochtenden dus niets. M’n manager heeft het alleen maar over een nieuwe wind door het bedrijf laten waaien en dat hij binding met de zaak verwacht met volle 100% inzet van alle collega’s, dus ook van mij. Dan ben je snel uitgepraat hoor, als je niet wegbezuinigd wil worden in de reorganisatie eind dit jaar. Ik heb wel mijn zomervakantie mogen intrekken, waardoor ik iets meer vakantie uren heb maar mijn manager verwacht nu wel dat ik minstens 3 weken vooraf mijn aanvraag indien. Ik was niet van plan op vakantie te gaan maar ex en ik verdelen de vakantie normaal gesproken en ik zal nu 3 weken vakantieopvang voor mijn jongste moeten aanvragen.

Ik ben dus wel gedeeltelijk ziek gemeld nu en dat word ook gerespecteerd, omdat mijn manager dat moet van de wet dus, maar ik ben wezenlijk nog geen stap verder. Flexibele uren is onbespreekbaar.

boekenlegger0 schreef: ↑

10-05-2021 19:09

Wat balen dat je nieuwe manager zo star is. Is het misschien slimmer om je werkuren naar later op de dag te verplaatsen, bijvoorbeeld van 12 tot 17 uur zodat je in de ochtend tijd hebt voor afspraken voor dochter?

Het zal toch nooit goed zijn. Als je de ochtenden standaard vrij bent krijg je afspraken in de middag met moeite naar de ochtend en andersom. Afgelopen 2 weken is het goed gegaan met afspraken, maar ik weet nog niet hoe lang dit zo blijft.

clivia52 schreef: ↑

10-05-2021 19:30

Wat fijn dat je nu van 13 tot 17 de ruimte hebt voor afspraken .
Kom je ook wat aan jezelf toe?
jij moet ook op de been blijven

Ja ik vond dit op zich wel een vooruitgang, hoewel ik wel de vraag in m’n achterhoofd heb hoe lang dat goed gaat, tot ik weer een afspraak door m’n strot geduwd krijg voor de ochtend.

Nee, ik kom nauwelijks aan mezelf toe eerlijk gezegd. Ik ben wel afgelopen week voor de 2e keer gaan praten met een praktijk ondersteuner voor mezelf. Maar dit is vooral ventilerend moet ik zeggen, hoewel dat ook wel fijn is.

Ik heb uiteraard al vele constructies voorgesteld, alle afspraken op 1 dag zodat ik mijn uren kon verdelen over 4 dagen. Vaste dag en tijdstip. Ochtend of middag later beginnen is voor mij vaak niet haalbaar omdat ik voor 18.00 mijn zoontje uit de BSO moet halen. Niets lijkt mogelijk, met zoveel verschillende behandelaren, iedereen heeft z’n eigen agenda en daar heb ik me maar in te schikken.