Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder werk dochter ernstig ziek
vrijdag 16 april 2021 om 14:42
Goedendag dames,
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
woensdag 21 april 2021 om 18:57
Er is nog een optie genoemd. Je ziek melden. Dan ga je een reïntegratietraject in. Nee , net alsof TO dat gedoe er nu bij kan hebben.Potpourri schreef: ↑21-04-2021 17:23Nee, maar de andere "opties" zijn vooralsnog:
- Baan opzeggen. Zeer onwenselijk aangezien anorexia vaak een jarenlang traject is, dus is TO gebaadt bij een structurele oplossing. Bovendien stort TO zich dan ook in de financiële ellende wat haar eigen mentale gezondheid en die van haar kinderen dan dus ook niet ten goede komt.
- Opname. Eenmalig, is ook geen structurele oplossing en kan er zelfs voor zorgen dat problemen van dochter erger worden.
- Financiële bijdrage bij vader afdwingen. Is ook een lang, juridisch klote proces en ik meen te lezen dat er bij vader sowieso niet veel geld te halen valt.
Dus jullie kunnen nu wel allemaal roepen 'nee, bah, eng, vreemde wil ik niet!'. Maar het is kiezen tussen meerdere kwaden hier. Er zijn gewoon hartstikke empatische en capabele mensen die TO en dochter hierbij graag willen helpen. Uiteindelijk zul je toch een keuze moeten maken.
woensdag 21 april 2021 om 19:00
Ik denk dat men een iets te optimistisch beeld heeft van hoe dat werkt in een ziekenhuis of bij andere zorgverleners. Ik heb niet zo frequent afspraken gelukkig maar het lukt mij ook lang niet altijd dat zo te plannen dat het aan het eind of begin vd dag valt of op mijn vrije dag, en ik kan toch aardig volhouden aan de telefoon. Zelfs als het een jaarlijkse controle afspraak is die je lang van te voren plant, plan je hem gunstig, krijg je 3 weken voor de afspraak een brief dat ie verzet moet worden met een nieuwe afspraak die mij totaal niet uitkomt en dan ga ik bellen en zijn alle gunstige tijdstippen voor de komende maanden alweer vol natuurlijk. Ik noem maar een voorbeeld, het is niet zo dat als je wat meer op je strepen gaat staan dat er automatisch ook meer mogelijk isTtroeteltje schreef: ↑21-04-2021 18:29TO kan na 14.00 uur (of 15.00 uur) want werkgever heeft al ingestemd met aangepaste werktijden.
Van 15.00 tot 17.00 uur zou het toch wel mogelijk moeten zijn? Misschien dan niet alle afspraken, maar 80 a 90% van de afspraken. Dat zou al heel veel schelen. Maar zelfs daarin werkt men niet mee.
woensdag 21 april 2021 om 19:04
Dat reïntegratie traject start toch niet direct? Je kan daarmee voor nu "tijd kopen".
De situatie is een onmogelijke puzzel, als er een kant en klare oplossing was geweest had TO die zelf al wel gevonden. Ze is er pro actief genoeg voor volgens mij.
Overigens heb ik, bij een langdurig behandeltraject, ondervonden dat na enige tijd je WEL op gunstig(ere) tijden kan komen. Andere patiënten zijn klaar, of verschuiven, waardoor er meer ruimte ontstaat. Sommige afspraken die sowieso doorliepen, de 'stabdaard' zeg maar, kon ik na een tijdje "doorplannen" op een voor mij geschikt moment.
woensdag 21 april 2021 om 19:10
Natuurlijk zou dat in een ideale situatie anders zijn.
Maar vooralsnog werken zorgprofessionals ook parttime, en hebben kinderen die naar de sportclub moeten. En dat is waar TO het mee heeft te doen helaas.
woensdag 21 april 2021 om 19:12
Hallo iedereen,
Bedankt voor alle reacties.
Een buurvrouw/student of wat dan ook mee laten gaan naar afspraken is idd (nog) geen optie. Het moet, vanwege de situatie en leeftijd van mijn dochter, een gezaghebbende ouder of verzorger zijn. Als zij 16 zou worden veranderd dit evt, maar dat is dus nog bijna 4 jaar, ik hoop dat er dan allang geen afspraken meer nodig zijn met deze frequentie. Ik hoop dat ik morgen beter nieuws heb, na mijn afspraak met de bedrijfsarts. Intussen ga ik dus maar door.
Bedankt voor alle reacties.
Een buurvrouw/student of wat dan ook mee laten gaan naar afspraken is idd (nog) geen optie. Het moet, vanwege de situatie en leeftijd van mijn dochter, een gezaghebbende ouder of verzorger zijn. Als zij 16 zou worden veranderd dit evt, maar dat is dus nog bijna 4 jaar, ik hoop dat er dan allang geen afspraken meer nodig zijn met deze frequentie. Ik hoop dat ik morgen beter nieuws heb, na mijn afspraak met de bedrijfsarts. Intussen ga ik dus maar door.
woensdag 21 april 2021 om 20:55
Dat ligt eraan hoe de werkgever er in staat, maar de bedrijfsarts moet uiterlijk na 6 weken een probleemanalyse opstellen.
En als ik haar werkgever was zou ika redelijk ver in de situatie meegaan, maar ziekmelden met deze reden zou ik niet prettig vinden, dan zocht ik liever gezamenlijk een oplossing.
Waarbij beide partijen water bij de wijn doen.
woensdag 21 april 2021 om 21:36
Zorgverleners in Nederland is een drama om je afspraak op een door jou gewenste moment te krijgen. Hier een telefoon consult met het wkz maar bij ik vanaf 12 tot 18 bereikbaar moet zijn. En een kinderneuroloog die een alleen aan afspraken doet tussen 11 en 14 en de rest is voor andere dingen gereserveerd. Dus idd nee zeggen in de Nederlandse gezondheidszorg is een no go.
donderdag 22 april 2021 om 06:07
Daar waar het zaken betreft zoals WW, Sollicitatieplicht, je tip de wet te omzeilen en ZW moet je je eerst wat beter inlezen voordat je adviezen geeft.
donderdag 22 april 2021 om 08:50
En de oplossing die jij voorstelt brengt haar echt alleen maar meer problemen want solliciteren kost veel meer energie dan arbeidstherapeutisch werken en poortwachter laten volgen door de werkgever. De enige reden die to heeft om zich druk te maken voor haar baan is de dreiging van de nieuwe baas. Maar die is er nog niet en is gebonden aan allerlei regels. Bij zieke kinderen hoort helaas ook de uitdrukking stap voor stap - en die nieuwe baas is nog een stapje te ver om over na te denken.lesmee schreef: ↑21-04-2021 20:55Dat ligt eraan hoe de werkgever er in staat, maar de bedrijfsarts moet uiterlijk na 6 weken een probleemanalyse opstellen.
En als ik haar werkgever was zou ika redelijk ver in de situatie meegaan, maar ziekmelden met deze reden zou ik niet prettig vinden, dan zocht ik liever gezamenlijk een oplossing.
Waarbij beide partijen water bij de wijn doen.
Voor To. Succes bij de bedrijfsarts. Laat je belastbaarheid zien, want zo’n zieke dochter heeft nou eenmaal effect op je gezondheid - ook al zonder dat je het agenda gedoe erbij hebt.
donderdag 22 april 2021 om 09:22
Ik leef met je mee. Succes bij de bedrijfsarts.moetditnou schreef: ↑21-04-2021 19:12Hallo iedereen,
Bedankt voor alle reacties.
Een buurvrouw/student of wat dan ook mee laten gaan naar afspraken is idd (nog) geen optie. Het moet, vanwege de situatie en leeftijd van mijn dochter, een gezaghebbende ouder of verzorger zijn. Als zij 16 zou worden veranderd dit evt, maar dat is dus nog bijna 4 jaar, ik hoop dat er dan allang geen afspraken meer nodig zijn met deze frequentie. Ik hoop dat ik morgen beter nieuws heb, na mijn afspraak met de bedrijfsarts. Intussen ga ik dus maar door.
En kijk je nog of je voor jezelf een mantelzorgmakelaar kunt regelen? Iemand die voor jou de afspraken bewaakt, aan de telefoon gaat zitten om iedereen in een agenda te duwen die voor allemaal te doen is? Of deels ziek melden, wat je ook bent he, want dit vreet psychisch aan je.
Echt heel veel succes!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 22 april 2021 om 09:28
Ik ben pas bij pagina 1 met lezen en weet dus niet of dit al genoemd is, maar wilde hier even op in gaan: verzamel al die kosten! Alle kilometers, alle bonnetjes. Dit kun je namelijk indienen bij je IB aangifte.moetditnou schreef: ↑16-04-2021 15:11Mijn ex zegt als ik alimentatie wil ik een advocaat in de arm moet nemen, maar waarschuwt erbij dat hij geen financiële ruimte heeft en dus alsnog niet kan betalen. Dan ben ik een hoop geld (dat heb ik niet) en tijd (dat heb ik ook niet) en energie (dat heb ik al helemaal niet) armer en kan ik daarna weer instanties in gaan schakelen om de alimentatie te vorderen. Intussen tikt de tijd wel door en is er geen oplossing. Minder werken zou natuurlijk kunnen, maar dat word dan zo krap dat ik het nauwelijks red. Ik heb ook een hoop extra kosten nu, reiskosten en zorgkosten bijvoorbeeld.
donderdag 22 april 2021 om 09:28
Ttroeteltje schreef: ↑22-04-2021 06:07Daar waar het zaken betreft zoals WW, Sollicitatieplicht, je tip de wet te omzeilen en ZW moet je je eerst wat beter inlezen voordat je adviezen geeft.
mijn salarisstrook zegt anders.
donderdag 22 april 2021 om 10:02
Sowieso ook een goed idee om die bonnetjes onder ex zijn neus te duwen. Met erbij de vraag of hij, als zij naar zijn wens in de bijstand beland, die kosten voor zijn rekening gaat nemen.s-a-r-kast schreef: ↑22-04-2021 09:28Ik ben pas bij pagina 1 met lezen en weet dus niet of dit al genoemd is, maar wilde hier even op in gaan: verzamel al die kosten! Alle kilometers, alle bonnetjes. Dit kun je namelijk indienen bij je IB aangifte.
donderdag 22 april 2021 om 10:14
Kom op zeg. Die salarisstrook zegt niets over kennis. Als je je eigen werkgever net zo weet te bedonderen dan je advies inzake de sollicitatieplicht doet vermoeden .... dan auw.
Maar weet je. Eigenlijk wil ik helemaal niet zo negatief zijn, ook niet tegen jou. Jij denkt mee en komt met adviezen. Dat is fijn en waardevol.
Wanneer blijkt dat een advies wellicht niet zo goed past in een specifiek situatie moet dat ook gezegd kunnen worden.
Ikzelf geef ook soms wellicht advies waarmee ik de plank mis sla. Toch doe ik dat vanuit goede bedoelingen.
Het is en blijft een forum waar tal van mensen meedenken.
En uiteindelijk is het aan TO om te bepalen welk advies, of welke combinatie van adviezen op haar situatie aansluiten en waar zij zich prettig bij voelt.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 22-04-2021 10:16
0.11% gewijzigd
donderdag 22 april 2021 om 10:15
Allereerst: wat naar dat je in deze situatie zit en wat vervelend dat je dochter zo ziek is!
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien mosterd na de maaltijd. Het loont om uit te zoeken of je recht hebt op pgb. Een collega van mij heeft een ernstig zieke zoon (ook iets psychisch) en is door de pgb in staat om 2 dagen minder te gaan werken. Alle zorgafspraken plant ze in op de 3 dagen dat zij thuis is met kind.
Ik hoop dat dit voor jou ook uitkomst biedt, dan heb je wat meer rust in je hoofd en loop je niet oververmoeid tegen een burn out aan.
Heel veel succes en sterkte in deze situatie.
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien mosterd na de maaltijd. Het loont om uit te zoeken of je recht hebt op pgb. Een collega van mij heeft een ernstig zieke zoon (ook iets psychisch) en is door de pgb in staat om 2 dagen minder te gaan werken. Alle zorgafspraken plant ze in op de 3 dagen dat zij thuis is met kind.
Ik hoop dat dit voor jou ook uitkomst biedt, dan heb je wat meer rust in je hoofd en loop je niet oververmoeid tegen een burn out aan.
Heel veel succes en sterkte in deze situatie.
donderdag 22 april 2021 om 12:18
Ttroeteltje schreef: ↑22-04-2021 06:07Daar waar het zaken betreft zoals WW, Sollicitatieplicht, je tip de wet te omzeilen en ZW moet je je eerst wat beter inlezen voordat je adviezen geeft.
Waarom moet je ongeveer iedereen afzeiken die TO tips of hulp probeert te bieden. Iedereen probeert met haar mee te denken en het is geheel aan haar wat ze daar mee wil doen.
donderdag 22 april 2021 om 12:27
Zucht, lees even alles voordat jij commentaar geeft op mij.
Het is dat juist die forummer echt dingen adviseert die TO juist alleen maar in problemen brengen.
Zal vast onbedoeld of onbewust zijn. Daar twijfel ik niet aan.
PS: eigenlijk herhaal jij gewoon wat ik al schreef.
donderdag 22 april 2021 om 12:29
Pas je wel even op wat je zegt? Jij kent mij niet en je weet mijn vakgebied niet.Ttroeteltje schreef: ↑22-04-2021 10:14Kom op zeg. Die salarisstrook zegt niets over kennis. Als je je eigen werkgever net zo weet te bedonderen dan je advies inzake de sollicitatieplicht doet vermoeden .... dan auw.
Ik bedonder mijn werkgever niet.
Ik geef alleen een tip hoe het ook kan.
Geen sjieke optie, maar goed. Wel een optie.
Je kunt er wel zo'n, slijmerig verontschuldigend verhaaltje onder typen, maar het is overduidelijk dat je dit doet om jezelf als lief en sociaal te profileren.
Bah.
donderdag 22 april 2021 om 12:32
Mag je denken.lesmee schreef: ↑22-04-2021 12:29Pas je wel even op wat je zegt? Jij kent mij niet en je weet mijn vakgebied niet.
Ik bedonder mijn werkgever niet.
Ik geef alleen een tip hoe het ook kan.
Geen sjieke optie, maar goed. Wel een optie.
Je kunt er wel zo'n, slijmerig verontschuldigend verhaaltje onder typen, maar het is overduidelijk dat je dit doet om jezelf als lief en sociaal te profileren.
Bah.
Het doet mij geen pijn.
Overigens zeg ik enkel wat ik vind, draai er niet omheen, hou niet van sociaal wenselijke antwoorden. Je mag er dus van uitgaan dat dat stukje dat jij te zoet voor mij vind wel degelijk gemeend is.
Maar het geeft niet wanneer je je frustratie nu op mij botviert. Als jou dat een beter gevoel geeft be my guest.
donderdag 22 april 2021 om 12:37
Ik ben geamuseerd, niet gefrustreerd.Ttroeteltje schreef: ↑22-04-2021 12:32Mag je denken.
Het doet mij geen pijn.
Overigens zeg ik enkel wat ik vind, draai er niet omheen, hou niet van sociaal wenselijke antwoorden. Je mag er dus van uitgaan dat dat stukje dat jij te zoet voor mij vind wel degelijk gemeend is.
Maar het geeft niet wanneer je je frustratie nu op mij botviert. Als jou dat een beter gevoel geeft be my guest.
zo doorzichtig zie je ze weinig.
