Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder werk dochter ernstig ziek
vrijdag 16 april 2021 om 14:42
Goedendag dames,
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
woensdag 21 april 2021 om 14:18
Die gaat gewoon niet of niet van harte mee. Erg is dat. De naam vader niet waardig als je het mij vraagt.
Maar als ouder zijnde draag je je dierbaarste bezit, je kind, niet zomaar over aan eender wie wanneer het dermate problematische situatie betreft.
woensdag 21 april 2021 om 14:19
Wat lezen veel mensen toch slecht.
TO heeft geen oppas voor haar jongste kind nodig, en is ook niet op zoek naar hulp met het huishouden, of afleiding of gezelschap voor zichzelf. En ook kan ze niet iemand anders naar de medische afspraken van haar dochter laten gaan, ze moet daar zelf bij zijn.
Het probleem is dat die afspraken onder werktijd zijn en dat ze dat niet rond krijgt.
TO verdrinkt en heeft een reddingsboei nodig. Geen badpak of zwemles.
TO heeft geen oppas voor haar jongste kind nodig, en is ook niet op zoek naar hulp met het huishouden, of afleiding of gezelschap voor zichzelf. En ook kan ze niet iemand anders naar de medische afspraken van haar dochter laten gaan, ze moet daar zelf bij zijn.
Het probleem is dat die afspraken onder werktijd zijn en dat ze dat niet rond krijgt.
TO verdrinkt en heeft een reddingsboei nodig. Geen badpak of zwemles.
woensdag 21 april 2021 om 14:22
Maar studenten die maatschappelijk werk of sph'er in opleiding zijn worden juist opgeleid om met kwetsbare mensen en problematische situaties om te gaan. De psycholoog waar kind nu naar toe gaat was toch eerst ook een vreemde? Al die behandelaren waar kind naar toe gaat toch ook?
Het kan ook fijn zijn om een hulp student met de juiste achtergrond in te schakelen die qua leeftijd als een grote zus kan aanvoelen.
Het kan ook fijn zijn om een hulp student met de juiste achtergrond in te schakelen die qua leeftijd als een grote zus kan aanvoelen.
woensdag 21 april 2021 om 14:28
Nee, je eigen kind besteed je in dit geval niet uit tenzij aan vader van kind of oma/opa. Iemand die kind ook dierbaar is.Potpourri schreef: ↑21-04-2021 14:22Maar studenten die maatschappelijk werk of sph'er in opleiding zijn worden juist opgeleid om met kwetsbare mensen en problematische situaties om te gaan. De psycholoog waar kind nu naar toe gaat was toch eerst ook een vreemde? Al die behandelaren waar kind naar toe gaat toch ook?
Het kan ook fijn zijn om een hulp student met de juiste achtergrond in te schakelen die qua leeftijd als een grote zus kan aanvoelen.
Het gaat om een zeer intensief traject.
Dat voelt toch net even anders dan je kind naar dagbesteding brengen of naar school.
woensdag 21 april 2021 om 14:35
Potpourri schreef: ↑21-04-2021 14:22Maar studenten die maatschappelijk werk of sph'er in opleiding zijn worden juist opgeleid om met kwetsbare mensen en problematische situaties om te gaan. De psycholoog waar kind nu naar toe gaat was toch eerst ook een vreemde? Al die behandelaren waar kind naar toe gaat toch ook?
Het kan ook fijn zijn om een hulp student met de juiste achtergrond in te schakelen die qua leeftijd als een grote zus kan aanvoelen.
Aorexia is een ernstige psychische stoornis. Het is niet even naar een ziekenhuis voor het meten van je ogen, het gaat om een psychische behandelingen. Wat denk je dat een student maatschappelijk werk kan betekenen? Dat kind heeft haar moeder nodig bij de behandelingen.
woensdag 21 april 2021 om 15:11
Na ja dan niet. Ik vond het juist fijn dat iemand die verder van me af stond en geen familie was, meeging naar mijn afspraken bij de psychiater en het ziekenhuis. Ik was toen 16 en tussen mij en familie boterde het niet, dus dat verschilt misschien. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad en mijn moeder kreeg wat meer ademruimte.
woensdag 21 april 2021 om 15:14
Eerst en vooral: dikke knuffel. Het is lastig allemaal - ook ik zit in de medische mallemolen met dochter en kan daar behoorlijk gefrustreerd en moedeloos van worden. En dan heb ik gelukkig wel een flexibel uit te oefenen baan qua uren en qua thuis werken.
Wat mij helpt is: in het nu blijven.
Het Verleden (die nutteloze ex) heb je geen vat meer op. Loslaten en geen verwachtingen meer hebben en vooral geen negatieve energie aan verspillen.
De Toekomst: heb je ook geen vat op. Ja, het voelt onrechtvaardig en kut als je bedenkt dat je mogelijk dingen kwijt raakt. Anderzijds krijg je waarschijnlijk veel terug in een andere vorm maar dat kan je nu onmogelijk bedenken.
Het Nu: Het lukt gewoon niet. Je doet het thuis voor je gevoel niet goed genoeg. Je doet het op je baan voor je gevoel niet goed genoeg. Dat kan ook gewoon niet in deze omstandigheden. Het is echt wat het is - ik hoop dat je aan jezelf toe kan geven dat dat zo is en zo mag zijn.
Maak een afspraak met de bedrijfsarts, geef aan dat het over je hoofd aan het groeien is en laat je (gedeeltelijk) ziek schrijven. Parkeer de gedachten over de toekomst. Focus op jezelf en op je dochter. Het kan denk ik niet anders.
Wat mij helpt is: in het nu blijven.
Het Verleden (die nutteloze ex) heb je geen vat meer op. Loslaten en geen verwachtingen meer hebben en vooral geen negatieve energie aan verspillen.
De Toekomst: heb je ook geen vat op. Ja, het voelt onrechtvaardig en kut als je bedenkt dat je mogelijk dingen kwijt raakt. Anderzijds krijg je waarschijnlijk veel terug in een andere vorm maar dat kan je nu onmogelijk bedenken.
Het Nu: Het lukt gewoon niet. Je doet het thuis voor je gevoel niet goed genoeg. Je doet het op je baan voor je gevoel niet goed genoeg. Dat kan ook gewoon niet in deze omstandigheden. Het is echt wat het is - ik hoop dat je aan jezelf toe kan geven dat dat zo is en zo mag zijn.
Maak een afspraak met de bedrijfsarts, geef aan dat het over je hoofd aan het groeien is en laat je (gedeeltelijk) ziek schrijven. Parkeer de gedachten over de toekomst. Focus op jezelf en op je dochter. Het kan denk ik niet anders.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 21 april 2021 om 16:02
Ik zou ook niet gaan prutsen met een onbekende en andere hulp die je niet nodig hebt. Wat nodig is, zijn afspraken na werktijd.
En op de tweede plaats een pak rammel voor pa. Wat ben je dan een loser zeg, als je toekijkt hoe de moeder van je kinderen langzaam verzuipt om jullie gezamenlijke kind te redden. Sterker nog, je duwt haar nog wat verder onder water met jullie kind, door te zeggen dat ze maar in de bijstand moet gaan. Is er nou echt helemaal niemand die die idioot een draai om zijn oren kan geven? Zijn ouders?
Het zou strafbaar moeten zijn.
En op de tweede plaats een pak rammel voor pa. Wat ben je dan een loser zeg, als je toekijkt hoe de moeder van je kinderen langzaam verzuipt om jullie gezamenlijke kind te redden. Sterker nog, je duwt haar nog wat verder onder water met jullie kind, door te zeggen dat ze maar in de bijstand moet gaan. Is er nou echt helemaal niemand die die idioot een draai om zijn oren kan geven? Zijn ouders?
Het zou strafbaar moeten zijn.
woensdag 21 april 2021 om 16:13
Absoluut fijn dat het voor jou werkte.Potpourri schreef: ↑21-04-2021 15:11Na ja dan niet. Ik vond het juist fijn dat iemand die verder van me af stond en geen familie was, meeging naar mijn afspraken bij de psychiater en het ziekenhuis. Ik was toen 16 en tussen mij en familie boterde het niet, dus dat verschilt misschien. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad en mijn moeder kreeg wat meer ademruimte.
In geval van dochter van TO botert het tussen haar en moeder wel. Zij heeft nog een persoon op deze aardbol waarin ze vertrouwen heeft en die ze toelaat ondanks alles.
Er zullen ook echt tal van voorbeelden zijn waarbij jouw tip hartstikke goed is. In dit specifieke geval kan ik me echter heel goed inleven in wil en behoefte van moeder en noodzaak om zelf mee te gaan met dochter.
woensdag 21 april 2021 om 16:15
Ttroeteltje schreef: ↑21-04-2021 14:11Een buurvrouw, werkloze of student die dochter begeleidt naar haar afspraken medische onderzoeken, psychologen, therapeuten om mede het woord te voeren en het derde/vierde luisterende oor te zijn?
Echt, is iedereen hier compleet van het padje af?
Ik weet ook even niet wat ik lees.
Voor dit soort situaties zijn dingen als zorgverlof, preventief praten met de bedrijfsarts etc. Niet een (deel) ontslag waarbij je je inkomsten opzegt, je werkgever half moet liegen ("uwv proof") en je ook nog moet solliciteren.
En je 12 jarige dochter met een ernstige psychische problematiek naar zeer persoonlijke afspraken / behandelingen met een werkstudent of buurvrouw is natuurlijk helemaal van de zotte. Heb ik de pandamie daarin nog niet eens meegenomen.
woensdag 21 april 2021 om 16:18
Wrs zijn er tientallen tot honderden kinderen in behandeling en zouden al die ouders wel een afspraak na werktijd willen? Dat gaat toch niet lukken?
woensdag 21 april 2021 om 16:27
Dit dus. De meeste mensen hier lijken zich niet te realiseren dat de jeugdzorg echt zo tragisch slecht geregeld is in dit land. Er zijn simpelweg veel te veel kinderen die hulp nodig hebben op veel te weinig personeel.
Ik bedoel maar, voor complexe problematiek incl suicidale gedachten sta je zo weer 1 jaar op de wachtlijst. Ik ken verhalen van kinderen die in jeugddetentie werden opgesloten, omdat er in de GGZ geen tijdige hulp kwam dus dit was dan de beste oplossing om de ouders te ontzien.
woensdag 21 april 2021 om 16:42
Het kind is 12!!Potpourri schreef: ↑21-04-2021 15:11Na ja dan niet. Ik vond het juist fijn dat iemand die verder van me af stond en geen familie was, meeging naar mijn afspraken bij de psychiater en het ziekenhuis. Ik was toen 16 en tussen mij en familie boterde het niet, dus dat verschilt misschien. Ik heb er in ieder geval veel aan gehad en mijn moeder kreeg wat meer ademruimte.
Bovendien heeft TO duidelijk geschreven dat zij geacht wordt zelf bij de behandelingen te zijn.
woensdag 21 april 2021 om 16:51
Eens. Wat een rare eisen!
Je kan toch niet verwachten dat je zomaar buiten de spreekuurtijden van de behandelaar een afspraken kan krijgen?
woensdag 21 april 2021 om 17:04
Ik zou zeggen, lees zelf het volledige topic eens, dan weet je het.
Want er wordt je verteld dat iemand anders mee laten gaan geen optie is, maar kennelijk is dat niet genoeg voor je.
woensdag 21 april 2021 om 17:05
TO heeft benoemd dat ze geacht wordt aanwezig te zijn. Dat zal vast niet zijn om naast het koffieapparaat in de gang te gaan zitten.
Mogelijk heeft dat trouwens ook te maken met de leeftijd. Met 16 ben je beslissingsbevoegd meen ik, met 12 nog zeker niet. Al telt je eigen mening wel mee.
woensdag 21 april 2021 om 17:23
Nee, maar de andere "opties" zijn vooralsnog:
- Baan opzeggen. Zeer onwenselijk aangezien anorexia vaak een jarenlang traject is, dus is TO gebaadt bij een structurele oplossing. Bovendien stort TO zich dan ook in de financiële ellende wat haar eigen mentale gezondheid en die van haar kinderen dan dus ook niet ten goede komt.
- Opname. Eenmalig, is ook geen structurele oplossing en kan er zelfs voor zorgen dat problemen van dochter erger worden.
- Financiële bijdrage bij vader afdwingen. Is ook een lang, juridisch klote proces en ik meen te lezen dat er bij vader sowieso niet veel geld te halen valt.
Dus jullie kunnen nu wel allemaal roepen 'nee, bah, eng, vreemde wil ik niet!'. Maar het is kiezen tussen meerdere kwaden hier. Er zijn gewoon hartstikke empatische en capabele mensen die TO en dochter hierbij graag willen helpen. Uiteindelijk zul je toch een keuze moeten maken.
woensdag 21 april 2021 om 17:24
woensdag 21 april 2021 om 17:48
Anders loep je TO even en lees je alleen haar reacties. Voordat je nog meer dingen gaat roepen die TO duidelijk benoemd heeft.
woensdag 21 april 2021 om 18:29
TO kan na 14.00 uur (of 15.00 uur) want werkgever heeft al ingestemd met aangepaste werktijden.
Van 15.00 tot 17.00 uur zou het toch wel mogelijk moeten zijn? Misschien dan niet alle afspraken, maar 80 a 90% van de afspraken. Dat zou al heel veel schelen. Maar zelfs daarin werkt men niet mee.
woensdag 21 april 2021 om 18:35
Daar ben ik het mee eens, maar daar heeft to niet zoveel aan.
Zelf werk ik in het onderwijs, ik kan dus ook niet 'zomaar' even vrij nemen. Mijn man is gelukkig mijn reddingsboei wat dat betreft, maar ik kan me heel goed voorstellen dat het zonder partner enorm ingewikkeld kan zijn. En dan waren het bij ons nog relatief eenvoudige zorgafspraken. Het had ons ook enorm geholpen als bepaalde afspraken mogelijk waren geweest in het weekend, of doordeweeks na 15.30 uur.
