Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder werk dochter ernstig ziek
vrijdag 16 april 2021 om 14:42
Goedendag dames,
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
(Ik twijfel over welke pijler, werk of kinderen, dus even hier neergezet)
Ik zit met mijn handen in het haar en heb advies nodig. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ben mentaal helemaal opgebrand. Ik ben alleenstaande moeder en heb 2 kinderen, nu 12 en 10 jaar. Mijn oudste, een meisje van 12 jaar, blijkt sinds een paar maanden complexe psychische problematiek te hebben. Ze word intussen behandeld met therapie, heeft consulten met een psychiater en is onder controle bij een kinderarts. Verder is er hulpverlening opgestart voor de rest van het gezin, dus mijzelf, mijn zoontje van 10 (broertje) en mijn ex-man. Tot dusver krijgt mijn dochter en de rest dus hele goede hulp en zorg. Echter loop ik tegen een groot probleem aan. Ik heb geen partner of directe familie om ergens mee te helpen, ik werk nu 32 uur per week, verdeeld over 4 of 5 dagen. Alle afspraken voor haar zijn altijd overdag onder kantoortijd, einde van de middag is vaak moeilijk en de artsen en specialisten willen ook niet erg meewerken met schuiven of mij tegemoet komen. Daardoor ben ik de laatste maanden vaak afwezig geweest omdat ik mijn dochter niet alleen thuis kon laten, omdat het zo slecht gaat. Mijn kortdurend zorgverlof is op, mijn vakantiedagen ook bijna inmiddels, ik sta op het punt om mijn zomervakantie te moeten intrekken zodat ik die uren ook kan gebruiken. Mijn ex heeft de kinderen de helft van de week en gaat soms op zijn dagen met onze dochter naar een afspraak, maar 9 van de 10 keer komen ze bij mij terecht. Ook wil mijn dochter vanwege de situatie eigenkijk niet meer naar haar vader, omdat deze weinig begrip toont. Langdurig zorgverlof kan, maar dit is voor mij onbetaald en mijn rekeningen lopen wel gewoon door. Mijn ex heeft te kennen gegeven dat als onze dochter voorlopig bij mij wil wonen, hij dit accepteert maar hij is niet bereid dan toch een deel van de afspraken voor zijn rekening te nemen. Ik moet het dan maar zelf uitzoeken, daar komt het op neer. En anders moet ik maar ontslag nemen en bijstand aanvragen, ik heb immers een huurwoning en hij een koopwoning is zijn argument. Mijn werkgever is op zich welwillend, maar zit aan regels en wetten gebonden. Ik heb al andere werktijden gekregen, heel veel (onverwacht en op korte termijn) verlof, maar de rek lijkt eruit. Ik krijg volgende maand een nieuwe manager die ik niet ken, en er komt later dit jaar een reorganisatie aan in het bedrijf. Ik ben totaal wanhopig inmiddels. Ik zou moeten kunnen denken, kind gaat voor werk, wat ook echt zo is. En wat dan? En wat doe ik als dochter weer aan de betere hand is en ik ben werkloos? Ik ben in de afgelopen jaren in deze functie gegroeid, zonder de goede diploma’s, ik zal nooit meer zomaar aan een baan als deze komen met dit loon. Ik voel me totaal machteloos en vastzitten in de situatie. Mijn ex laat me keihard vallen nu ons kind zo ziek is, gaat door met zijn leven en het mijne is een totale chaos geworden. Ik heb geen netwerk, geen lieve oma’s of tantes die een keer met haar naar een afspraak kunnen gaan. Als de artsen het hebben over een eventuele opname in het ziekenhuis voor dochter word ik helemaal misselijk van de zorgen en hoe alles dan verder moet. Ik wil er voor mijn dochter zijn, het liefst natuurlijk 24/7, maar ik wil ook mijn baan niet kwijt. Help!
dinsdag 11 mei 2021 om 07:57
Dit was ook mijn eerste reactie. Maar stel: je hebt de opdracht gekregen een afdeling te reorganiseren, omdat het bedrijf anders niet overleeft. En je hebt een werknemer met een enorm probleem, dat grotendeels veroorzaakt wordt door een onbuigzame ex. Vind jij dan dat jij dat moet oplossen? Of laten we zeggen: dat de collega’s van TO het met z’n allen moeten oplossen?
dinsdag 11 mei 2021 om 07:58
Vroeger (maar dat waren andere tijden)had je instanties zoals MEE oid die casemanagement konden doen.moetditnou schreef: ↑11-05-2021 06:27Ik heb uiteraard al vele constructies voorgesteld, alle afspraken op 1 dag zodat ik mijn uren kon verdelen over 4 dagen. Vaste dag en tijdstip. Ochtend of middag later beginnen is voor mij vaak niet haalbaar omdat ik voor 18.00 mijn zoontje uit de BSO moet halen. Niets lijkt mogelijk, met zoveel verschillende behandelaren, iedereen heeft z’n eigen agenda en daar heb ik me maar in te schikken.
Dus een persoon die namens de ouders of de betrokkene alle afspraken coördineerde.
Misschien kun je vragen bij een volgend contact of je zoiets zou mogen.
Mijn moeder heeft een opname gehad en had daar ook zo iemand. Onder het mom van: u moet nu zoveel en de diëtiste wil dit en de longarts dat en de fysio weer wat anders, en dan kijk ik met u hoe we dat gaan doen.
Ook inhoudelijk was dat heel fijn.
Je zou zoiets ook kunnen vragen naast de inhoud, dus met de planning.
En aangeven dat je anders je baan en je huis kwijtraakt. Beetje aanzetten.
dinsdag 11 mei 2021 om 08:58
Nee, die manager hoeft helemaal niks op te lossen. Er wordt van hem alleen een beetje empathie en flexibiliteit gevraagd. TO kan gewoon haar uren maken, ze zou zelfs haar normale aantal uren kunnen maken, alleen niet altijd per se op het moment dat het hem uitkomt. Er zijn overigens legio werkgevers die wel meedenken in zulke situaties. Dat heet goed werkgeverschap. En nee, die gaan niet allemaal faillliet. Die kweken namelijk mensen die door het vuur gaan voor het bedrijf.xynix schreef: ↑11-05-2021 07:57Dit was ook mijn eerste reactie. Maar stel: je hebt de opdracht gekregen een afdeling te reorganiseren, omdat het bedrijf anders niet overleeft. En je hebt een werknemer met een enorm probleem, dat grotendeels veroorzaakt wordt door een onbuigzame ex. Vind jij dan dat jij dat moet oplossen? Of laten we zeggen: dat de collega’s van TO het met z’n allen moeten oplossen?
Maar ja, we weten allemaal dat managers die het leuk vinden mensen eruit te flikkeren een afdeling te reorganiseren over lijken gaan. En in dit geval zelfs zonder problemen over een zeer ernstig ziek kind.
dinsdag 11 mei 2021 om 09:12
xynix schreef: ↑11-05-2021 07:57Dit was ook mijn eerste reactie. Maar stel: je hebt de opdracht gekregen een afdeling te reorganiseren, omdat het bedrijf anders niet overleeft. En je hebt een werknemer met een enorm probleem, dat grotendeels veroorzaakt wordt door een onbuigzame ex. Vind jij dan dat jij dat moet oplossen? Of laten we zeggen: dat de collega’s van TO het met z’n allen moeten oplossen?
Er wordt geen oplossing aan hem gevraagd. TO is gedeeltelijk ziek gemeld. Er gaat geen enkele werkgever dood en geen enkel bedrijf stuk van een "Wat een ontzettend rot situatie voor je. Laten we kijk en hoe je die 5x5 uur het beste in kan vullen".
Met een beetje empathie en meedenken kan TO haar rol thuis én haar werk vermoedelijk allebei beter doen. Dat is ook in het voordeel van werkgever. En al was dat niet zo: een beetje menselijke betrokkenheid past iedereen, in welke functie dan ook.
dinsdag 11 mei 2021 om 13:12
Ik wil eerst even ingaan op het vetgedrukte stukje.moetditnou schreef: ↑10-05-2021 18:06Bedankt. Het gaat redelijk, dochter is “slecht” stabiel. Ik heb een gesprek gehad met mijn nieuwe manager intussen over de situatie en mijn rooster, maar hij lijkt weinig meelevend. Hij wil hoe dan ook de 5x5 uur in een vast rooster hebben, met als gevolg dat ik nu dagelijks van 7 tot 12 werk en niet eerder dan 13.00 een afspraak in kan plannen met hulpverlening. Het is al iets beter dan 15.00 maar nog steeds kan ik de ochtenden dus niets. M’n manager heeft het alleen maar over een nieuwe wind door het bedrijf laten waaien en dat hij binding met de zaak verwacht met volle 100% inzet van alle collega’s, dus ook van mij. Dan ben je snel uitgepraat hoor, als je niet wegbezuinigd wil worden in de reorganisatie eind dit jaar. Ik heb wel mijn zomervakantie mogen intrekken, waardoor ik iets meer vakantie uren heb maar mijn manager verwacht nu wel dat ik minstens 3 weken vooraf mijn aanvraag indien. Ik was niet van plan op vakantie te gaan maar ex en ik verdelen de vakantie normaal gesproken en ik zal nu 3 weken vakantieopvang voor mijn jongste moeten aanvragen.
Ik ben dus wel gedeeltelijk ziek gemeld nu en dat word ook gerespecteerd, omdat mijn manager dat moet van de wet dus, maar ik ben wezenlijk nog geen stap verder. Flexibele uren is onbespreekbaar.
Als werkgever ben je verplicht om je werknemer minimaal 2 aaneengesloten weken per jaar vakantie te laten opnemen. Dit heeft een belangrijke reden, om tot rust te komen en op te laden.
Dit betekent goed werkgeverschap en daar voldoet jouw werkgever nu niet aan door dit door te zetten, ook niet als het op jouw eigen verzoek is.
Wat ik verder lees is dat de oplossing die er nu is (iets minder werken, maar nog passen en meten en geen flexibele oplossingen) eigenlijk geen oplossing is. Niets meer dan slechts iets ademruimte en voor jou de mogelijkheid om net wat beter uit te komen met afspraken.
In dit geval zou ik je willen adviseren om nog eens een afspraak in te plannen met de bedrijfsarts en de situatie voor te leggen. En probeer je dan vooral niet groot en sterk te houden als je je van binnen niet zo voelt.
Want ik denk dat op deze manier doorgaan, en ook nog eens je vakantie op te geven, er uiteindelijk voor zorgt dat je volledig omvalt.
En daar heeft zowel de werkgever, als jouw dochter als jij zelf helemaal niks aan.
Veel sterkte
dinsdag 11 mei 2021 om 13:20
Daar is geen speld tussen te krijgen.Pergamon schreef: ↑11-05-2021 09:12Er gaat geen enkele werkgever dood en geen enkel bedrijf stuk van een "Wat een ontzettend rot situatie voor je. Laten we kijk en hoe je die 5x5 uur het beste in kan vullen".
Met een beetje empathie en meedenken kan TO haar rol thuis én haar werk vermoedelijk allebei beter doen. Dat is ook in het voordeel van werkgever. En al was dat niet zo: een beetje menselijke betrokkenheid past iedereen, in welke functie dan ook.
En die 'nieuwe wind', die zou ik ook niet graag ruiken.
Maar ik weet niet wat TO voor werk heeft, dus ook niet hoe flexibel dat ingevuld kan worden. (Als dat wel gezegd is, heb ik eroverheen gelezen...) Bij mijn eigen werk zou het geen probleem zijn om het op een ander tijdstip te doen. Maar wie weet moet TO voor veel mensen goed bereikbaar zijn, zit ze achter een balie, staat ze voor een klas, weet jij veel.
vrijdag 25 juni 2021 om 16:47
Omdat het forum binnenkort stopt zal ik een laatste update geven. Ik zit volledig in de ziektewet nu, omdat mijn manager dermate onbuigzaam is dat hij wilde dat ik kwam werken toen mijn dochter na een suïcide poging gesloten werd opgenomen. Ze zijn nu aan het uitzoeken of de poging serieus was (snijden) of dat dit een schreeuw om aandacht was. Thuis is hierdoor de rust een beetje wedergekeerd samen met mijn zoontje, maar ik ben allerminst in staat om te werken. Lichamelijk misschien nog wel, maar in elk geval niet geestelijk en mijn manager had hier weinig begrip voor. De bedrijfsarts gelukkig wel, door hem ben ik nu volledig zieken gemeld. Voor nu heb ik Ik ga de komende maanden eens goed voor mijzelf en mijn kinderen zorgen, nadenken wat ik wil, of ik nog wel bij deze werkgever wil blijven. Mijn dochter goed op weg helpen naar herstel in plaats van te verdrinken in de verantwoordelijkheden en verplichtingen. Iedereen bedankt voor alle input en lieve reacties
vrijdag 25 juni 2021 om 16:51
Ach wat naar! Wat rot voor jou en voor je dochter. En dan ook nog zo'n lul van een manager.
Heel goed dat je nu even de tijd neemt voor jezelf en je gezin. Ik hoop dat je dochter een manier vindt om hier doorheen te komen met zichzelf. Zo rot om je zo slecht te voelen.
Heel veel sterkte!
Heel goed dat je nu even de tijd neemt voor jezelf en je gezin. Ik hoop dat je dochter een manier vindt om hier doorheen te komen met zichzelf. Zo rot om je zo slecht te voelen.
Heel veel sterkte!
Het is zoals het is
vrijdag 25 juni 2021 om 21:01
Wat een ontzettend verdrietige situatie. Ik hoop dat je dochter er bovenop komt en ik hoop dat haar vader nu ook de ernst inziet.
Voor de manager heb ik geen woorden. Hoe kan hij zichzelf aankijken in de spiegel.
Fijn dat je nu wel de rust hebt om te focussen op je kinderen. Ik wens je veel sterkte.
Voor de manager heb ik geen woorden. Hoe kan hij zichzelf aankijken in de spiegel.
Fijn dat je nu wel de rust hebt om te focussen op je kinderen. Ik wens je veel sterkte.
zaterdag 26 juni 2021 om 07:37
Wat een nare situatie. Allereerst voor je dochter en jezelf. Wat ook de achtergrond van haar poging is of was, ze is echt heel ziek. Hopelijk krijgt ze nu de goede hulp en vinden jullie allemaal een beetje rust.
En die manager? Die heeft duidelijk een paar trainingen gemist als het gaat over hoe ga je met mensen om. Maar ook het bedrijf valt dat te verwijten; dit soort mensen in dienst houden is er blijkbaar achter staan. Het kan altijd nodig zijn dat iets anders wordt ingericht. Maar zo onredelijk zijn dat iemand uiteindelijk fulltime langdurig ziekgemeld moet worden; dat is veel schadelijker voor je bedrijf, zowel financieel als voor de tevredenheid van je medewerkers.
Goed dus dat je meteen gaat nadenken of deze organisatie wel bij je past.
En die manager? Die heeft duidelijk een paar trainingen gemist als het gaat over hoe ga je met mensen om. Maar ook het bedrijf valt dat te verwijten; dit soort mensen in dienst houden is er blijkbaar achter staan. Het kan altijd nodig zijn dat iets anders wordt ingericht. Maar zo onredelijk zijn dat iemand uiteindelijk fulltime langdurig ziekgemeld moet worden; dat is veel schadelijker voor je bedrijf, zowel financieel als voor de tevredenheid van je medewerkers.
Goed dus dat je meteen gaat nadenken of deze organisatie wel bij je past.
zaterdag 26 juni 2021 om 11:46
Bedankt voor alle reacties. Nee ik kan de komende 2 jaar tijdens ziektewet niet ontslagen worden, dat weet ik gelukkig. We hadden er zeg maar 2 weken terug een paar hectische dagen op zitten met ziekenhuis opname en direct daarna gesloten opname in een andere stad, aantal keer op en neer met spullen, eindelijk mijn zoontje opgehaald van de BSO en ik op een avond totaal opgebrand op de bank zat en mijn werkgever belde hoe het ging. In de eerste instantie klonk het meelevend en ik vertelde wat er gebeurd was de afgelopen dagen en dat ze nu gesetteld was op een gesloten afdeling 40km verderop. Het kwam erop neer, nu zij uit huis was ik de volgende dag 07.00 wel weer kon beginnen... Ik heb de haak erop gegooid (nee niet zo netjes) en de volgende ochtend vroeg zelf de arbodienst (arts) gebeld, die ik al eens eerder gezien had en gelukkig had ik contact gegevens. Hij heeft er diezelfde dag nog voor gezorgd dat ik volledig ziek gemeld werd en het afgehandeld met mijn werkgever. Gelukkig wel veel lieve berichten van collega’s gehad.
zaterdag 26 juni 2021 om 12:01
Jeetje TO wat een manager tref je dan hé. Ik heb er ook mee te maken gehad; kind had andere problemen maar liep tegen dezelfde dingen aan. Uiteindelijk ook met een burnout thuis gezeten. Ik kwam toen wel op het punt dat ik dacht; werk is maar werk. Eerst gaan we dit als gezin overleven! Ik hoop dat jij die "rust" in dat opzicht ook zo voelt. Werk komt later.
zaterdag 26 juni 2021 om 12:53
Ja in het begin nog niet, maar nu begin ik die rust te voelen. Ik was eerst alleen maar bezig met alles proberen overeind te houden omdat ik mijn baan leuk vind/vond. Nu ik zag hoe het misging met dochter denk ik idd: het is maar werk. En als het met haar weer beter gaat en ik weer aan de slag kan ga ik serieus nadenken over wat ik wil en denk ik verder zoeken buiten dit bedrijf.
Maar wellicht gaat deze manager na de reorganisatie weer verder (word veelvuldig gewisseld onder management in mijn bedrijf) en kan ik over een tijdje gewoon terug als alles weer rustiger is, aangezien ik mijn werk en mijn team altijd leuk heb gevonden de afgelopen jaren. Ik kijk dat ook even aan
Maar wellicht gaat deze manager na de reorganisatie weer verder (word veelvuldig gewisseld onder management in mijn bedrijf) en kan ik over een tijdje gewoon terug als alles weer rustiger is, aangezien ik mijn werk en mijn team altijd leuk heb gevonden de afgelopen jaren. Ik kijk dat ook even aan
zaterdag 26 juni 2021 om 13:02
Denk dat de hoorn op de haak gooien niet eens zo'n slechte reactie was TO. Mozesmina zeg. Je kind ligt op een gesloten afdeling. Als in: de IC van de ggz - om een plek te vinden is een drama. De kranten stonden er bol van. Als je als kind daar belandt is er echt wel iets heel ernstigs aan de hand. Of je morgen wilt komen werken.
Zou mijn hoofd ook 'tuut, tuut, tuut' van doen.
Je klinkt rustiger en minder angstig tav werk en ballen hoog houden dan eerder in dit topic.
Hoop dat je meis snel opknapt/wat meer rust in hoofd vindt.
Zou mijn hoofd ook 'tuut, tuut, tuut' van doen.
Je klinkt rustiger en minder angstig tav werk en ballen hoog houden dan eerder in dit topic.
Hoop dat je meis snel opknapt/wat meer rust in hoofd vindt.
