Als je kind echt spuuglelijk is...

09-09-2007 12:39 263 berichten
Alle reacties Link kopieren
... hou je er dan net zoveel van als van een mooi kind?



Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?



En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?



Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
En dat je met een VWO-diploma ook bakker kunt worden? In theorie :-) vast wel, maar ik heb toch liever een bakker voor wie het een droom was van kindsbeen af om bakker te worden, dan iemand die eerst maar VWO ging doen, en dan een keer ontdekt dat hij toch liever iets met zijn handen doet. Ik "geloof" gewoon meer in de eerste bakker en zou in principe liever bij hem kopen dan bij zijn intelligentere buurman.
Alle reacties Link kopieren
Tuurlijk wordt een puber niet slechter van een tijdje huisarrest maar wat als het niets uithaald?

Erbij gaan zitten als er huiswerk gemaakt moet worden? Heb ik gedaan....maar hou dat dus echt geen 6 jaar vol en dat voor 5 dagen per week.

Spijbelen is nog nooit voorgekomen en dat weet ik zeker want de school is daar heel streng in want je wordt gelijk gebeld als ze er niet zijn.



Niet leren ga dan maar werken??? dacht het niet want ik eis een diploma! ook al doen ze er 10 jaar over en betaal ik me groen en geel.
Alle reacties Link kopieren
Pffftt...normaal kom ik niet op topic van kinderen maar het niet laten om te beginnen te lezen . Eerst met een grote grijns (dankzij BGB en andere) en later met een nog grotere afschuw toen het over VWO ging en dat er niet gehoopt werd dat zijn kind naar het VMBO zou gaan .

Dames er kan een moment komen dat je denkt "had mijn kind er maar naar toe gekund " .



Tegen mijn eigen kinderen zeg ik dat de een een langere aanloop nodig heeft dan een andere maar als je uithoudingsvermogen heb kom je er wel .



Mijn kinderen bestaan uit meer dan alleen maar presteren op school . Een leuk sociaal mens die fijn in zijn lijf zit vind ik belangrijker .
fashionvictim schreef op 10 september 2007 @ 10:50:





In deze discussie zie je ook weer iets dergelijks, hier wordt dan weer gezegd dat een goede opvoeding inhoudt dat je je kinderen vooral accepteert zoals ze zijn en dan maar zélf je verwachtingen moet bijstellen zodat jij als ouder niet teleurgesteld raakt.



Ik krijg dus een beetje de indruk dat men tegenwoordig vindt dat de meest ideale vorm van opvoeden een opvoeding is waarbij kinderen alle ruimte krijgen en vooral niet teveel begrensd worden.

.






Fashion,



Je leest verkeerd.

Natuurlijk stel je je verwachtingen bij als blijkt dat je kind bepaalde eigenschappen heeft die het heel moeilijk kunnen maken om jaren een hogere theoretische (zoals VWO) middelbare opleiding te volgen. Ik zie mijn dochter over een jaar of 10 liever op de dansacademie, theaterschool of iets anders creatiefs tot haar recht komen. 6 jaar droge theoretische kost zou haar niet passen.



Bij zo'n opleiding moet ze ook het onderste uit de kan halen en dat is ten alle tijden wat ik als harde eis stel: Wat je ook gaat doen, je doet het met volle overtuiging en voor 1000%.



Jij stelt nu dat 'verwachtingen bijstellen' ook direkt inhoudt dat je dus genoegen neemt met minder, dat een kind niet meer gemotiveerd wordt en maar ziet wat-ie doet, 'als zij dat nou leuk vind..' . maar dat is dus jouw eigen interpretatie.



Dat straffen en belonen bij opvoeding horen, staat natuurlijk buiten kijf. Consequent zijn ook. Maar ik durf best toe te geven dat ik lang niet altijd zo consequent ben als ik zou willen. Bij vermoeidheid of gevalletje Heel Kort Lontje kan consequent zijn of pedagogisch verantwoord heel geduldig handelen wel 'ns wat minder goed uitpakken dan ik zou willen.



Overigens herinner ík me juist weer dat Dannas een jaartje of wat geleden ook eens een topic heeft geopend over straffen (dat zij dat een brevet van onvermogen vond voor ouders, als er gestraft moest worden) en dat daarbij juist wél veel reakties kwamen van moeders die vonden dat straffen juist nodig is in de opvoeding.
Eowynn_ schreef op 10 september 2007 @ 11:46:

Tila, mijn ouders wisten niet eens dat ik spijbelde, en dat was echt niet hun schuld. :-] School had niet eens goed door dat ik zoveel afwezig was, en als ze erover begonnen lulde ik me er wel weer uit.



Ik heb mezelf ook een slag in de rondte gespijbeld, en weet dus waar ik op moet letten. We zullen dan ook een schooluitzoeken die daar een goed beleid op heeft. Ik heb zelf heel veel gespijbeld door een ziekte langer te laten duren dan ie duurde, dus ik denk dat iets van een lijstje elke maand waarop staat hoe vaak je kind - ook geoorloofd, dus - afwezig is geweest, al een heel goed middel is.



En ik was nog leerplichtig, dus mijn ouders konden er niet zoveel tegen beginnen. Moet wel zeggen dat het 7e jaar ook gewoon domme pech was hoor, zakte uiteindelijk op 2/10e punt voor een verplicht vak (muziek).

Mijn broer lummelde ook, en die is dus, toen ie voor de tweede keer bleef zitten, gaan werken. Met een opleiding erbij in de avonduren, dat wel. (die hij ook verlummelde, maar goed). Mijn broer was dus op z'n 16e vakkenvuller. Heeft zich opgewerkt tot groenteboer, is daarna op een kantoor gaan werken en heeft nu een heel braaf gedegen inkomen. Waar hij van baalt, omdat hij weet dat ie meer kan, maar nu heeft hij geen tijd en geld meer om een opleiding erbij te doen, want een gezin.



En die statements die jij maakt over ' zolang je onder mijn dak woont heb je geen eigen tijd' zijn wel schattig, maar maken weinig tot geen indruk op een puber. En werken? Als wat dan? Mijn ouders wilden namelijk ook graag dat ik minimaal Havo deed. Heb zelf wel voorgesteld om dan maar gewoon na Havo 3 naar het MBO te gaan, maar dat mocht niet. Moest het laatste jaar van mijn school hierdoor wel zelf betalen, maar dat heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik jarenlang rood stond, maakte ook niet vele indruk.
Mwah, op mij maakte dat soort statements wel indruk, ondanks het feit dat ik dus best een vervelende puber was. Als alle verloven worden ingetrokken, merk je snel genoeg dat je maar beter kunt doen wat je ouders willen.
Alle reacties Link kopieren
fashionvictim schreef op 10 september 2007 @ 10:30:





Als ik lees dat een moeder zegt "mijn kind kan VWO, maar wil het niet en wat doe je eraan?" denk ik: hij heeft niks te willen. Want IK ben hier nog altijd de baas, ja!

.


:rofl:



Tegen je puber beginnen met "want ik ben hier nog altijd de baas JA" lijkt me niet echt de goede manier....



sorry



Ik vind het goed en mooi dat jullie het beste willen voor je kind. En het beste is voor jullie de opleiding (af)maken, die ze in theorie zouden kunnen doen. En als ze niet willen, dat zórgen we toch dat ze het doen..



Maar.. ik denk dat je kind uiteindelijk gaat denken dat het alleen goed genoeg voor je is met een goed resultaat op school. Stimuleren, oké, pushen... tot zekere hoogte, maar zéker niet zover dat je elke dag gaat overhoren en dergelijke, want je móet en zál binnen de daarvoor vastgestelde tijd je VWO afmaken, want je kán het tenslotte. ...



Ik denk dat zo'n kind er dan meer bij gebaad is, eerst ónder niveau op school te zitten en zónder afgeronde opleiding geaccepteerd te worden. Ik krijg een beetje gruwelijke Japanse voorstellingen zo, van depressieve kinderen die niet aan hun ouders' verwachtingen kunnen voldoen.
Later is nu
.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje, pffff.... ik vind dit maar moeilijk, hoor.... Ik zal wel een heeeeel bijzonder raar vreemd gek mens zijn, maar.... mijn nekharen gaan echt overeind staan bij een heleboel van voorgaande reacties.... 't Gaat vast een lange posting worden....



Reactie op je topictitel:

Als ik zelf een (naar de normen van nu) niet zo'n fraai exemplaartje op de wereld zou hebben gezet, zou ik er net zoveel van hebben gehouden als nu. Dat weet ik zeker. En, by the way, ik vind echt mijn kids niet blindelings de allermooisten omdat het "de mijne" zijn.....

Over het algemeen denk ik trouwens nooit in termen als "lelijk", "dom" of wat dan ook bij kids. Ook niet bij volwassen. Ik vind zulke uiterlijke gerichtheid eigenlijk een beetje erg "plat" en erg bekrompen. Er is toch heel veel meer in het leven dan alleen maar hoe iemand eruit ziet?!?! Echt hoor, ik ben heus niet heilig of wat dan ook, maar ik heb een hekel aan mensen die al gauw een oordeel vellen m.b.t. een persoon/kind vanwege diens uiterlijk..... DAT vind ik nou weinig intelligent!



Dan w.b. verwachtingen enzo.

Eigenlijk heb ik geen VERWACHTINGEN m.b.t. mijn kinderen. Ik HOOP bovenal dat het twee gelukkige, zelfstandige individuen worden die iets gaan doen in hun leven wat ze gelukkig maakt. Of ze nu advocaat, chirurg, chemicus worden, of putjesschepper, vuilnisman of kunstenaar of wat dan ook...... Als ze maar gelukkige mensen worden!

Zeggen dat je het PECH vindt als je zoon/dochter "slechts" VMBO aankan, vind ik echt te erg voor woorden. Alsof het doen van VMBO synoniem staat voor ondermaatsheid, of ongelukkig worden ofzo.... Kom op zeg, er zijn massa's mensen met VMBO op zak die supergelukkig zijn met hun baan, zichzelf en hun leven. Ook genoeg mensen die zeer succesvol zijn met "alleen" dat diploma op zak. Moeten je kids werkelijk waar en heel mooi, en aardig, en lief, en sociaal, en intelligent, enz enz. om de moeite waard te zijn???? Tssss....



Bovendien vind ik het vrij ... ehm..hoe zal ik het zeggen ... naief??? om te denken dat je je kinderen voor 100% kan sturen. Ja, zolang ze nog niet in de puberteit zitten kan je ze redelijk beinvloeden. Maar als de hormonen opspelen met een jaartje of 14, dan kun je als ouder hoog of laag springen, maar ze doen toch grotendeels wat ze zelf willen. Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk. Maar echt recalcitrante exemplaartjes zullen JUIST met de pet naar hun hoge opleiding gooien, omdat ze door hun ouders zo gepusht worden.



Daarnaast denk ik ook dat je met al dat pushen, en eisen stellen en verwachtingen hebben (en dat hebben kids HEUS heel goed in de gaten) dat je op moet passen dat je geen faalangstige kids kweekt, die later onzeker zullen blijven omdat ze het in hun ogen nooit goed genoeg doen voor hun ouder(s)....



Zoals gezegd, ik zal wel heel maf zijn. Maar ik hoop mijn kinderen zo op te voeden, dat ze zelfverzekerd worden en doorzettingsvermogen krijgen om datgene te bereiken in hun leven wat ze gelukkig maakt. En dat ze daarnaast sociaalvoelende mensen worden. Ik hoop dat te bereiken door ze met redelijke strengheid en consequentie op te voeden, en ze hopelijk het goede voorbeeld te geven.

En als het ondanks al mijn goede bedoelingen anders uitpakt, dan zal ik nog van ze houden. Hoe ze er ook uitzien en wat ze ook doen..... (Ook daar natuurlijk uitzonderingen ed daargelaten!)



Pffff...lange posting, maar ik moest het effe kwijt :)
Alle reacties Link kopieren
@xop720, je kon het niet mooier verwoorden voor mij !



Ik ben nieuwsgierig hoe een aantal vrouwen hier over een jaar of 14 /16 er nog over denken !
Alle reacties Link kopieren
Mooi gezegd Xop!



Ik weet hoe ik zelf was, ik was totaal niet te pushen door mijn ouders. Was (ben) meer zo'n 'konttegendekrib' tiep. Als jij mij pusht, doe ik het júist niet.



Wat op den duur wél hielp, en dat valt ook onder pushen, natuurlijk, dat ik m'n havo af móest maken, ongeacht hoelang het ging duren. Kijk, op den duur ben je die school zó zat, dat je je best gaat doen om eraf te komen X-D
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
Eowynn,



Een voorbeeld uit mijn eigen schoolcarrière: ben altijd makkelijke leerling geweest en fluitend door het gymnasium gerold. Totdat ik er geen zin meer in had. Eerste rapport: onvoldoendes. Fashionvictim deed mee aan de schoolmusical en zat in allerhande clubjes. De afspraak was: volgende rapport weer voldoendes, anders kappen met de musical en van alle clubjes af. Uiteraard paasrapport weer onvoldoendes, dus zo geschiedde. Janken, huilen, dreigen met weglopen en een hele klas vol verontwaardigde medeleerlingen, want die ouders van mij waren toch wel heel stom. Maar goed, uiteindelijk met glans overgegaan, want nergens aan mee mogen doen was ook niet alles.



Jaar erop, zelfde verhaal. Ach, die stomme ouders zouden nu toch niks meer weten te bedenken en bijgedraaid zijn. Resultaat: de hele klas op excursie behalve fashionvictimmetje. Letterlijk als énige een week naar school. Dat was immers de afspraak. Zelfs de rector vond mijn ouders maar onmensen. Ik toen ook.



Maar eenmaal volwassen moest ik schoorvoetend toegeven dat als ze toen niet zo streng waren geweest, het heel anders was afgelopen. Dan was ik zonder diploma een drop out geweest, want ik wilde écht niet meer. En inmiddels zat ik ook in een wereldje vol andere drop outs en experimenteerde ik er lustig op los met drank, drugs, feestvieren, you name it. Toch ben ik nooit echt het verkeerde pad opgeraakt, zoals veel van mijn "vrienden" uit die tijd wel. Want ik wist inmiddels dat de dreiging "als je ons dat flikt, dan gebeurt er zus-en-zo" ook altijd uitgevoerd werd.



Ik was niet eens een echt wilde puber. Maar goed, ik wist ook dat ik daar niet mee thuis hoefde te komen. Want mijn ouders waren streng op dat vlak. Op andere vlakken weer helemaal niet. Van een keertje aan de XTC lagen ze echt niet wakker. Maar de grens was voor mij duidelijk en zelfs nu voel ik die grenzen nog steeds. Met bepaalde dingen zou ik mijn ouders vreselijk teleurstellen, dat weet ik gewoon omdat ze daar nooit onduidelijk in geweest zijn.



Nu ik dit zo opschrijf realiseer ik me dat mijn zoon zijn koppigheid niet alléén van zijn vader heeft, want ik kon er ook wat van. Maar ik denk dat ik - ondanks dat ik vroeger riep dat ik het heel anders zou doen - dezelfde soort regels zal hanteren als mijn zoon als puber net zo de grenzen opzoekt als ik. Want van spijbelen, drugs gebruiken, feestvieren enzo zal ik echt niet wakker liggen, net zoals mijn ouders dat ook niet echt deden. Mijn ouders waren van het soort "als je volwassen genoeg denkt te zijn om zelf te bepalen wanneer je naar school gaat, dan bewijs je dat maar. Met een goed rapport. En anders is het uit met de pret." Tja, shit happens. Het was veel shitter geweest als ze zich er bij neergelegd hadden dat ik niet zo veel zin meer had, want dan had ik nu alleen lagere school. Nee, daar word je gelukkig van, of wel dan?
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Xop, goed gesproken :-)



Zelf heb ik VWO gedaan en daar ben ik wel blij mee, trots op. Temeer omdat ik door mijn ouders (laag opgeleid en niet zo intelligent) nooit gesteund werd hierin. Ik was (/ben) intelligent, en moest naar beste kunnen presteren, en in mijn geval was dat VWO. Ze hebben nooit trots over ons gesproken en achteraf had ik het toch wel leuk gevonden als ze een keer tegen kennissen ofzo hadden gezegd, dat ze het fijn vonden dat mijn broer en ik goed konden leren. Het rapportsysteem op mijn basisschool vond ik overigens wel goed in dit opzicht; er werd gewerkt met cijfers en ingekleurde rondjes. Een zeven met een groen rondje betekende voor sommige kinderen (de VMBO-ers in de dop waarschijnlijk:-) ); goed gewerkt, je hebt je best gedaan. Maar op het rapport voor een slimmer kind stond er achter zo'n zeven dan een geel rondje; net cijfer, maar je kunt beter. En een rood rondje was natuurlijk helemaal mis (ongeacht achter welk cijfer (lager dan een zeven) die dan ook stond. (Het enige jammere vond ik dat ik nooit tienen op mijn rapport had; die hadden er wel moeten staan op grond van mijn resultaten, maar de school "deed" daar niet aan; een soort neutraliseren van al te veel streberigheid waarschijnlijk :-))



En over lelijkheid gesproken; na de geboorte van onze dochter lag ik naar haar te kijken terwijl ze een uurtje in de couveuse lag (want te veel afgekoeld en de geboorte (bevalling eindigend in een spoedsectio) was nogal heftig geweest voor haar). Ik was er zeker van dat ze het syndroom van Down had en dat niemand dat nog had opgemerkt. Ik kon het zo zien aan haar mondje. Nou ja, gelukkig had ik het mis.



(En over dat het houden van onze zoon niet altijd makkelijk is (wat ik eerder schreef), dat komt door zijn gedrag, en niet door zijn gemiddelde uiterlijk natuurlijk!)



Tilalia, bij jou krijg ik heel sterk het gevoel "Ik spreek je over 12 jaar nog wel eens". Niet dat het dan niet zou gaan als jij nu gewoon blindelings verwacht, maar wel omdat je dan ook wel gemerkt zult hebben dat sommige opvoedingsgerelateerde zaken niet zo maakbaar zijn als jij nu denkt.
Alle reacties Link kopieren
En Tilalia, zelf vind je het jammer dat je geen VWO hebt gedaan terwijl je het wel kunt. Zelf was (ben?) ik altijd erg streberig geweest; ik was een voorbeeldige leerling en een erg rustige, niet-lastige puber. Als ik niet in een keer mijn VWO-diploma had gehaald, had ik dat een vreselijke schande gevonden. Maar nu ik merk dat VWO toch hoogstwaarschijnlijk echt veel te hoog gegrepen zal zijn voor onze zoon, blijk ik daar prima mee om te kunnen gaan. Dus er is nog hoop! (of ben jij voor je kinderen juist streberiger omdat je wilt dat zij wel bereiken wat jij niet bereikt hebt terwijl je het wel het kon? Een soort projectie dus?)
Fash, hear hear!



Eigenlijk wou ik dat mijn ouders zo standvastig waren geweest.
Alle reacties Link kopieren
fashionvictim schreef op 10 september 2007 @ 11:03:

Eowynn,



Dat is nu net wat me zo verbaast. Net zoals iedere moeder in deze discussie zegt dat haar kind mooi is, zegt ook vrijwel elke moeder dat ze streng en consequent is en ook straft. Toch zie ik om me heen nooit kindjes die straf hebben. Ja, 3 minuten op de naughty chair, dat heet dan straf. En zie ik inderdaad een heleboel kinderen die eigenlijk vooral doen waar ze zin in hebben.



Hier bij mij thuis gaat dat echt anders, maar als je dat met mensen bespreekt dan kijken ze je aan alsof je rijp bent voor bureau Jeugdzorg.



Dus wat versta je eigenlijk onder straf?




Fashionvictim, ik ben dan eigenlijk wel benieuwd wat jij onder straf verstaat?



Ik denk te kunnen merken aan jouw formulering over de 'naughty chair" dat jij dat peanuts vind en helemaal geen straf. Ik vind het een beetje denigrerend overkomen.



Ik gebruik de strafkruk in combinatie met de strafdoos (en nee die doos ben ik niet zelf! 8-P). Het werkt. Als hij een dag niet op de kruk heeft gezeten is hij supertrots en motiveert hem om die dag er ook niet op te zitten. Ik zie het dus wel degelijk als een straf, hij vind de consequenties namelijk vervelend en vertoond wenselijk gedrag om niet de vervelende consequenties te hoeven ondergaan.



Overigens ben ik zo'n moeder die consequent zijn ook erg belangrijk vind. Alleen ben ik de eerste die toegeef lang niet altijd consequent te zijn, heel spijtig, maar is niet anders. Ik heb ook weleens mijn dag niet om wat voor reden dan ook en mijn consequent zijn wil dan weleens verslappen.
Alle reacties Link kopieren
even terugkomend op mijn eerdere reactie, fash, dat ik niet bij voorbaat hoop op een mooi en slim maar op een gezond en gelukkig kind,is niet hetzelfde is als uitgaan van doemscenarioos en betekent dat al helemaal niet dat ik niet het beste wil voor mijn kind. Rare conclusie. Ik vind slim niet zo'n belangrijke eigenschap (wel mooi meegenomen en erg handig en prettig, maar niet zo belangrijk dat ik er op hoop) en mooi al helemaal niet.



En accepteren hoe mijn kind is wil ook helemaal niet zeggen dat ik een vrije opvoeding nastreef, absoluut niet. Ik accepteer de interesses en de mogelijkheden van mijn kind, maar geen onaangepast gedrag en lapzwanzerij. En dat begint nu al, ja ik denk dat ik best streng ben, nu al, kind is net 1. iets mag niet, mag ook niet en huilen bij afpakken en wegzetten is in de box. Aan de televisie mag ze niet komen ook niet na 3 keer proberen. In de winkel zit ze in haar wagentje ook al schreeuwt ze moord en brand. en ze zal het nu allemaal nog niet snappen, dat komt snel genoeg en dan is er al een patroon dat duidelijk is wat wel en wat niet mag. Ik vind dat nogal een groot verschil, kijken naar wie een kind is en hoe ze wordt en maar alles pikken en accepteren onder het mom van zo is ze nou eenmaal.



En darshjan, die reacties van oh,jee, wat erg, dat snap ik dus niet. Je kijkt toch naar jouw kind en ziet dan toch een mannetje wat wel dingen kan en wat gelukkig is met wat hij kan en doet. (ik bedoel omstanders die zo reageren als ze horen dat hij naar een zmlk school gaat).
Mirjam762 schreef op 10 september 2007 @ 13:06:

En Tilalia, zelf vind je het jammer dat je geen VWO hebt gedaan terwijl je het wel kunt. Zelf was (ben?) ik altijd erg streberig geweest; ik was een voorbeeldige leerling en een erg rustige, niet-lastige puber. Als ik niet in een keer mijn VWO-diploma had gehaald, had ik dat een vreselijke schande gevonden. Maar nu ik merk dat VWO toch hoogstwaarschijnlijk echt veel te hoog gegrepen zal zijn voor onze zoon, blijk ik daar prima mee om te kunnen gaan. Dus er is nog hoop! (of ben jij voor je kinderen juist streberiger omdat je wilt dat zij wel bereiken wat jij niet bereikt hebt terwijl je het wel het kon? Een soort projectie dus?)




Zoals ik eerder in de discussie al mellde: mijn man en ik zijn het hier gewoon over eens. Mijn man heeft wel netjes z'n vwo-diploma, dus ik denk niet dat het projectie is. Ik vind mezelf oo niet streberig, ik vind het redelijkgewoon: als je kind slim genoeg is om een bepaalde opleiding te doen, dan moet dat kind dat gewoon doen. Punt. Als je oud en wijs genoeg bent om iets anders te doen, prima, maar zolang je onder mijn dak woont... etc.



Ik vind het echt niet bizar om uit te gaan van je eigen basis. De basis van onze kinderen is er eentje van slim zijn, dus ga ik er vanuit dat ze slim zullen zijn. Net als dat ik er vanuit ga dat ze blond zullen zijn. Ergens tussen de 1.73 en 1.80 m lang. Dat ze trekjes zullen hebben van zowel mij als mijn man.

Ik verwacht ook dat ze koppig zullen zijn. Mag dat ook al niet?
Alle reacties Link kopieren
maar ben je teleurgesteld als ze niet kopppig zijn of als ze toch bruin of rood haar hebben? En slimheid alleen heb je niet zoveel aan, doorzettingsvermogen, leergierigheid, nieuwsgierigheid, concentratie vermogen etc brengen je veel verder. En ik denk dat je daar als ouder een stem in hebt, maar zeker geen doorslaggevende.
Alle reacties Link kopieren
Maar als intelligentie voor "slechts" vijftig procent bepaald wordt door de intelligentie van de ouders, dan is het toch helemaal niet zo vanzelfsprekend? Veel minder vanzelfsprekend volgens mij dan de verwachte lengte en haarkleur. En zoiets concreets als VWO volgen is al helemaal moeilijk te voorspellen en jij gaat er gewoon wel van uit dat je kids naar het VWO zullen gaan, toch?
** Off topic **



Kjong, zou je eens op Emigreren willen komen vertellen hoe het met je is? Ben zo benieuwd naar Kjongste en Kjongman!



** Back On topic **
Alle reacties Link kopieren
Tilalia, misschien moet ik terugnemen dat je er van uit gaat dat je kinderen naar het VWO zullen gaan (ik kan het namelijk zo snel niet letterlijk terugvinden). Dat je kinderen slim zullen zijn, daar ga je wel van uit.
Mirjam, dat wist ik niet , dat dat maar 50% genetische inbreng van de ouders was. Ik weet niet wie er mee kwam, maar dat wist ik dus niet toen mijn verwachtingspatroon ontstond.



Ja, ik verwacht nog steeds dat mijn kinderen slim zijn en dat ze het vwo (oid, ligt aan in welk land we dan wonen) zullen doen. En vwb concentratie, leergierigheid, nieuwsgierigheid etc, daar zijn Lief en ik inderdaad zelf bij.



En toch vind ik mezelf geen pusherige streberige rotmoeder, ik vind mezelf een erg leuke moeder. :smile:
Alle reacties Link kopieren
Ik kijk, vanuit mijn kantoor, collegezaal aan overkant van het gebouw in en daar ligt een studente te slapen. Moest er wel om lachen in het kader van dit verhaal. Studieresultaten, ook bij jongere kinderen, hebben zoveel te maken met motivatie. En op motivatie van je kinderen heb je als ouder niet altijd evenveel invloed. Je kunt ze wel verplichten op school te blijven of niet te spijbelen (al zie je dat ook niet altijd natuurlijk. Ik vervalste vroeger handtekening van moeder op absentiebriefjes) maar ze moeten ook willen leren en hun best doen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook :)
Alle reacties Link kopieren
Dat van die 50%-"regel" kwam toch uit een wetenschappelijk artikel wat iemand hier plakte? (of heb ik gewoon verkeerd gelezen en geinterpreteerd (lagere intelligentie dan ik dacht)?)



En wat bedoel met je "Concentratie, leergierigheid, nieuwsgierigheid etc, daar zijn Lief en ik inderdaad zelf bij."? Denk je dat die eigenschappen erg zult kunnen beinvloeden (puntjes)?



*Zit zich opeens af te vragen of dit forum over 12 jaar nog zal bestaan, zodat ik je kan vragen of je kinderen Al je Dromen hebben waargemaakt! :-D*
Dat concentratievermogen ben ik ook wel benieuwd naar. Want dat is nou net één van de dingen die mijn zoon belemmeren bij het leren... Zou graag van Tilo horen hoe ik mijn slimme zoon van een concentratieramp in een concentratiewonder kan veranderen. :)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven