Kinderen
alle pijlers
Als je kind echt spuuglelijk is...
zondag 9 september 2007 om 12:39
... hou je er dan net zoveel van als van een mooi kind?
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 22:57
Ik denk dat je de tekst dan niet goed begrijpt, Kjong. Er staat niet zoveel in over liefde, maar meer over acceptatie. Ik kan het vreselijk vinden, wat dochter misschien ooit zal doen, maar ze heeft ook haar eigen leven en is haar eigen persoon en heeft dus ook het recht op het maken van eigen keuzes. Ik wil die zelfbeschikking wel stimuleren. Ik vertel haar wel hoe ik de wereld zie maar ik wil haar niet dwingen om mijn ideeen als enige waarheid te zien. Om een voorbeeld te noemen, ik ben zelf niet gelovig, meer humanistisch -atheistisch en haar vader is seculier en beetje ambigue Islamitisch. We gaan haar beide dus iets anders vertellen over hoe we de wereld zien. Ik ga hem niet verbieden zijn visie met haar te delen en hij mij niet het mijne...andere mensen vertellen haar weer andere dingen en uiteindelijk (dus niet als ze twee is maar veel, veel later) kiest ze toch echt zélf wat zij er zélf van vindt.. Dat is volgens mij de strekking van het verhaal, wel dingen meegeven en 'vormen' maar niet dwingen een kopie van jezelf te worden of al die dingen te doen die jij nooit heb gekund en je frustraties over het leven te zuiveren ofzo.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
zondag 9 september 2007 om 22:57
Wat nou als je een heel leuk schattig kleutertje had .......... die nu wéér met een afgezakte broek loopt die ik de hele dag wel op zou willen hijsen ? Die ( gelukkig parttime ) praat alsof een Antilliaanse moeder hem het leven heeft gegeven en is opgegroeid tussen een Marokkaans broertje en een Surinaamse zus ? Komt dat ooit nog goed ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 23:01
Juistem, Kjong. Niet of, maar wat ze gaan studeren. Dat is het zo'n beetje.
Sosofie, jij en je man mogen het allemaal heel vreselijk en naar vinden, maar werkelijk waar, niemand in mijn omgeving vindt de insteek van Lief en mij vreemd, of pusherig, of weetikveelwat.
En qua sporten... ik hoop en bidt op een sport die niet op zaterdag in het holst van de nacht begint, Dus iet voetballen en dan om half acht moeten verzamelen op een winderige parkeerplaats. Of zwemmen, en dan de top, zodat je elke fucking dag om fucking half zeven in dat tochterige pokkezwembad kan hangen... blerk!
maar ik zal er wel zijn, als ze sporten. Ik vond het vroeger zo geweldig dat mijn ouders elke wedstrijd die ik gespeeld heb, hebben gezien. Dat wil ik ook.
Sosofie, jij en je man mogen het allemaal heel vreselijk en naar vinden, maar werkelijk waar, niemand in mijn omgeving vindt de insteek van Lief en mij vreemd, of pusherig, of weetikveelwat.
En qua sporten... ik hoop en bidt op een sport die niet op zaterdag in het holst van de nacht begint, Dus iet voetballen en dan om half acht moeten verzamelen op een winderige parkeerplaats. Of zwemmen, en dan de top, zodat je elke fucking dag om fucking half zeven in dat tochterige pokkezwembad kan hangen... blerk!
maar ik zal er wel zijn, als ze sporten. Ik vond het vroeger zo geweldig dat mijn ouders elke wedstrijd die ik gespeeld heb, hebben gezien. Dat wil ik ook.
zondag 9 september 2007 om 23:03
Het merendeel is dus bereid blij te zijn met de keuzes die hun kinderen maken en te accepteren wat ze wel en niet kunnen.
Mits , geloof ik , ze maar hun best doen.
ALS ZE NIET HUN BEST DOEN ? Houden we dan ook nog van ze ?
( om het vuur weer op te stoken )
Mits , geloof ik , ze maar hun best doen.
ALS ZE NIET HUN BEST DOEN ? Houden we dan ook nog van ze ?
( om het vuur weer op te stoken )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 23:04
Zo zie ik het helemaal niet zelf. Ik zie het meer als een filosofische tekst of een levensbeschouwelijke in de breedste zin, die niet eens alleen over kinderen gaat maar over de omgang tussen individuen in het algemeen. Je kunt een geliefde (partner, kind) niet wezelijk veranderen en ik zou het zelf ook niet willen. Das iets heel anders dan ze als een 'zonnekind' (heb net zo goed niets met die term, integendeel) hun eigen gang laten gaan, zonder goed opvoeding of begeleiding. Gewoon maar laten aankloten en dan zeggen,sjaaa, je bent je eigen spiritueele ziel en nieuwe tijds persoon, jaja
. Dat is voor mij meer, wél opvoeden, wel je ideeen vertellen en goed uitleggen waarom, best mogen hopen dat ze er iets van meenemen, maar ze ook hun eigen keuzes laten, zelfs als dat keuzes zijn waar jij als ouder niet blij mee bent. Het betekent trouwens ook niet dat je het contact met hen in extreme gevallen niet zou mogen verbreken (lees: kind wordt later agressieve neonazi of pedo-aanrander of wat dan ook). Het betekent voor mij alleen dat ik nog zoveel kan willen, maar dat ik het uiteindelijk niet voor het zeggen heb en dat mijn kind, net zo goed als ik zelf, recht heeft op een eigen leven en bijbehorende mening.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zondag 9 september 2007 om 23:12
Uit vele decennia van onderzoek is komen vast te staan dat de intelligentie zoals die gemeten wordt met intelligentietests een erfelijke eigenschap is. Dat wil zeggen dat een deel van de (spreiding van de) gerealiseerde scores op intelligentietests, bij groepen van individuen, toegeschreven kan worden aan de invloed van de genen die intelligent gedrag mogelijk maken. Algemeen neemt men nu aan dat het veilig is te stellen dat dit deel vijftig procent van de variantie in de scores verklaart. Sommige onderzoekers gaan verder en menen aangetoond te hebben dat dit deel nog groter is, tot tachtig procent aan toe. Dit wil niet zeggen dat dit ook voor ieder afzondelijk individu in die groepen geldt. Als men van ouders van een grote groep kinderen de scores (en de spreiding daarvan) op goede intelligentietests kent, kan men voor hun kinderen, als groep, een gemiddelde score (en spreiding van scores daaromheen) verwachten die in de buurt ligt van die van de ouders. Maar voor individuele kinderen kan men zulke verwachtingen niet hebben. Die kunnen gelijk intelligent zijn aan hun ouders, daarin meer op de vader dan op de moeder lijken, veel intelligenter zijn dan beiden, of juist veel minder intelligent. Alleen is de káns groter dat zij in dit opzicht wel op hun ouders zullen lijken. Maar de kinderen van ouders met een extreem hoge gemeten intelligentie zullen gemiddeld lagere scores dan hun zeer hoog scorende ouders halen, en kinderen van extreem laag scorende ouders zullen gemiddeld hoger uitkomen. Dit wordt verklaard door het regressie-effect.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 23:17
Bgb, ik geloof heel erg in 'be the best you can be'.
Er was hier iemand die van haar ouders niet naar het vwo hoefde, omdat ze dat niet wilde.
Tja. Been there, done that, en nu heb ik spijt dat mijn ouders me niet harder gepusht hebben om wèl het vwo af te maken, en niet alleen maar de havo. Want ik kan het. ik had er alleen geen zin in.
Ik zal dat niet doen. Als Meisje-Klein of Jommetje naar het vwo kan, maar het niet wil, moeten ze toch met verdomd goede redenen komen om niet naar het vwo te gaan. Want 'als ze maar gelukkig zijn' is natuurlijk belangrijk, maar een puber kijkt niet verder dan carpe diem. Heel eerlijk: in dat kader is het toch echt 'zachte heelmeesters maken stinkende wonden'.
Als ze na hun school niet willen studeren, soit, als ze maar met goede argumenten komen. En ik zal ze dan ook duidelijk maken wat de conseuenties zijn. Want snel na school studeren is alle steun (financieel, praktisch, etc) die we kunnen geven, maar op je dertigste nog een keer een studie doen, tja, bedruip jezelf dan maar.
Ik heb mijn kinderen om ze 'klaar te stomen' voor het echte leven. En het echte leven begint bij een jaar of 18, 19. Bij een jaar of 25/28 moeten ze het helemaal zelf kunnen. En ja, in geval van nood zijn we daar dan natuurlijk wel, maar niet als eerste redmiddel. Eerst zelluf doen. Dat wil MK nu zo graag, en dat mag ze dan echt doen)
Lif en ik hebben ook de instelling dat beide kinders op hun 18e, hooguit 19e het huis uit zijn. Dat kan dan zeker ook niet? Da's zeker ook pusherig en te verwachtingsvol?
Er was hier iemand die van haar ouders niet naar het vwo hoefde, omdat ze dat niet wilde.
Tja. Been there, done that, en nu heb ik spijt dat mijn ouders me niet harder gepusht hebben om wèl het vwo af te maken, en niet alleen maar de havo. Want ik kan het. ik had er alleen geen zin in.
Ik zal dat niet doen. Als Meisje-Klein of Jommetje naar het vwo kan, maar het niet wil, moeten ze toch met verdomd goede redenen komen om niet naar het vwo te gaan. Want 'als ze maar gelukkig zijn' is natuurlijk belangrijk, maar een puber kijkt niet verder dan carpe diem. Heel eerlijk: in dat kader is het toch echt 'zachte heelmeesters maken stinkende wonden'.
Als ze na hun school niet willen studeren, soit, als ze maar met goede argumenten komen. En ik zal ze dan ook duidelijk maken wat de conseuenties zijn. Want snel na school studeren is alle steun (financieel, praktisch, etc) die we kunnen geven, maar op je dertigste nog een keer een studie doen, tja, bedruip jezelf dan maar.
Ik heb mijn kinderen om ze 'klaar te stomen' voor het echte leven. En het echte leven begint bij een jaar of 18, 19. Bij een jaar of 25/28 moeten ze het helemaal zelf kunnen. En ja, in geval van nood zijn we daar dan natuurlijk wel, maar niet als eerste redmiddel. Eerst zelluf doen. Dat wil MK nu zo graag, en dat mag ze dan echt doen)
Lif en ik hebben ook de instelling dat beide kinders op hun 18e, hooguit 19e het huis uit zijn. Dat kan dan zeker ook niet? Da's zeker ook pusherig en te verwachtingsvol?
zondag 9 september 2007 om 23:26
Tilalialalala , ik hoop écht dat jij straffen en aanmoedigingen en chantagemethodes kan bedenken om een onwillig kind te laten leren...het is mijn ouders niet gelukt met mij en ieder krijgt het kind wat hij/zij verdient, dus het is ons ook niet gelukt. Al zit je er náást ; een kind wat bedacht heeft dat hij dat rijtje Duits er niet in wil stampen stampt er lekker niks in, al ga jij op je kop staan en al hou je kind op zijn kop. Maar ik wens je veel succes. En hoop doet leven enzo .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 23:33
He, been there, done that, bgb, en dat rijtje duits heb ik er ook nooit in gekregen. Maar ik heb een geheim wapen: mijn Lief!
Maar heel eerlijk: Ik heb die verwachtingen niet voor niks. Ik ken het genenpakket, ik zie wat MK doet, en ik heb nog 8 a 9 jaar om aan een eventueel 'dom' kind te wennen. Zodat de schok niet al te erg is.
Ik denk niet dat ze getraumatiseerd raakt. Ik heb ook geen trauma, en mijn ouders verhulden hun teleurstelling absoluut niet.
Maar heel eerlijk: Ik heb die verwachtingen niet voor niks. Ik ken het genenpakket, ik zie wat MK doet, en ik heb nog 8 a 9 jaar om aan een eventueel 'dom' kind te wennen. Zodat de schok niet al te erg is.
Ik denk niet dat ze getraumatiseerd raakt. Ik heb ook geen trauma, en mijn ouders verhulden hun teleurstelling absoluut niet.
zondag 9 september 2007 om 23:33
ik moet wel lachen.. volgensmij was jij het BGB, die op pagina 2 of 3 postte het je grootste angst zou zijn een klein dik jongetje met rood haar en een bril, lichte wimpers,blauwe ogen en leverkleurige sproetjes te krijgen.
nou ik HEB ER 1 GEZIEN HOOR! 2x zelfs.. per toeval hetzelfde kind. en echt, hij had iets! zo'n schat van n jochie, denk een jaar of 7. precies zoals jij het omschrijft
.
en dat terwijl ik net als FV, heel veel mannen, vrouwen en vooral kinderen, ook echt oer en oer lelijk vind. maar dat joch had het! ondanks zn rooie haar, ronde kop en zn brilletje.
nou ik HEB ER 1 GEZIEN HOOR! 2x zelfs.. per toeval hetzelfde kind. en echt, hij had iets! zo'n schat van n jochie, denk een jaar of 7. precies zoals jij het omschrijft
. en dat terwijl ik net als FV, heel veel mannen, vrouwen en vooral kinderen, ook echt oer en oer lelijk vind. maar dat joch had het! ondanks zn rooie haar, ronde kop en zn brilletje.
zondag 9 september 2007 om 23:40
Gek dat als ik de filosofie van het gedicht doortrek buiten de kaders van de dichter, dat IK het dan ineens niet begrijp, Inad.
Màrrokkaansj-pappiamentoe aflere iesjbeetjuh mioeluk. Moet je gewoon als een acteertalent zien.
En ook al is intelligentie voor meer dan 50% bepaald door genen, gaan doorleren is voor 99% bepaald door aanmoediging van ouders.
Màrrokkaansj-pappiamentoe aflere iesjbeetjuh mioeluk. Moet je gewoon als een acteertalent zien.
En ook al is intelligentie voor meer dan 50% bepaald door genen, gaan doorleren is voor 99% bepaald door aanmoediging van ouders.
zondag 9 september 2007 om 23:54
Mijn dochter werd net wakker. Hadden we niet afgesproken. Houd toch nog steeds van haar
Maar, naast haar liggend bedacht ik me dat ik het verkeerd geformuleerd had en dat het moest zijn: dat is niet hoe ik het lees/begrijp. Jij mag het natuurlijk anders begrijpen, daar gaat die hele tekst juist over
Essentie is volgens mijn bescheiden mening dat kind uiteindelijk eigen persoon is en je wel veel kunt willen, maar niet af zou moeten dwingen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
maandag 10 september 2007 om 07:05
Tilalia, ik vind de insteek dat je er eigenlijk gewoon vanuit gaat dat je kinderen naar het VWO gaan omdat je man en jij allebei intelligent zijn erg naief. Intelligentie van de ouders hoeft niet alles te zeggen over het opleidingsniveau van het kind. Je kunt zomaar een kind krijgen dat minder intelligent is door zuurstofgebrek, een klein herseninfarct, een chromosomenafwijking of autisme. Ook hoeft het niet te betekenen dat als je kind het nu goed doet, het het later ook goed zal doen (mijn zoon lag eerst ook voor op het "boekje").
Tuurlijk heb je verwachtingen, dat had ik ook, maar de insteek dat iets anders niet bij je opkomt, daar sta ik eerlijk gezegd nogal van te kijken.
Tuurlijk heb je verwachtingen, dat had ik ook, maar de insteek dat iets anders niet bij je opkomt, daar sta ik eerlijk gezegd nogal van te kijken.
maandag 10 september 2007 om 07:59
inad, tilalia hoopt er niet op, die gaat ervanuit uit, dat is een groot verschil (ik vul nu wel iets in voor je tilalia, hoop dat ik het goed geinterpreteerd heb) en ook al is dat nu nog niet pusherig en wil ze alleen het beste voor haar kinderen, ik vind het vrij naief en hoop echt dat haar kinderen aan haar verwachtingen zullen doen. Ik heb het idee dat je een soort mini kopietjes wil van jezelf en je man, die van dezelfde dingen houden en dezelfde interesses hebben. Ik heb dat helemaal niet, ben ik nou zo vreemd? Ik ben totaal niet creatief, sportief of handig en zou het heel leuk vinden als ik een kind kreeg wat hele dag frobelt en mooie dingen maakt, of erg van muziek houdt en daar iets mee wil doen, of gewoon een lekker middelmaatje op het vmbo wordt en gelukkig haar eigen geld verdient als kapster of bakker. Ik kom uit een gezin waar opleiding heel belangrijk is en waar de ouders er inderdaad ook vanuit gingen dat hun kinderen vwo gingen doen en waar universiteit een vanzelfsprekend iets was, niet iets om over na te denken of voor te kiezen, gewoon een logisch pad. Ik voldeed prima aan die verwachtingen en zag voor mezelf ook die weg, uiteindelijk ben ik na een afgeronde universitaire studie alsnog een hbo opleiding gaan doen omdat dat beter bij mij paste. Ik heb echter een broer die niet aan dat plaatje voldoet en bij wie het 1 grote frustratie is geworden. Ook al hebben mijn ouders het nooit uitgesproken en waren ze ook trots op zijn mavo diploma, het was zo duidelijk voelbaar in ons gezin. En met mijn broer is verder niks aan de hand, behalve dat hij net in de andere 50% valt van de categorie erfelijke genen op het gebied van slimheid. En niks geen zuurstof gebrek bij de geboorte, geen afwijkingen, geen stoornissen, gewoon een kind wat net wat minder slim is in een gezin zoals het jouwe, waar de ouders niet hoopten op vwo kinderen, maar er vanuit gingen. En juist daarom heb ik totaal geen verwachtingen en hoop op dat gebied, ik zie wel. Ik zal mijn kinderen stimuleren en aanmoedigen en alle interesses met ze beleven, maar ik zal ervoor waken om op iets te hopen en iets te verwachten van me. Dat is echt mijn les geweest.
