Kinderen
alle pijlers
Als je kind echt spuuglelijk is...
zondag 9 september 2007 om 12:39
... hou je er dan net zoveel van als van een mooi kind?
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 10:16
Oh, das misschien wel goed om te vertellen aan kinderen die zich in supermarkten ter aarde storten
Ik denk trouwens niet dat iedereen dat accepteert Tila. Denk dat er wel degelijk mensen zijn die kinderen forceren te zijn zoals ze hen graag zien, ten koste van het kind. Ik heb een tijd dansles gehad op een school waar ook jonge meisjes balletles hadden en oef....stel hier maar meest vreselijk pusherige moeders en huilende meisjes voor.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
maandag 10 september 2007 om 10:30
Tja Inad, ik weet het niet, wat ik hiervan vind. Ik zit nu ook die andere discussie van Bianca te lezen en ik bemerk bij mezelf dat ik me toch ook wel in haar visie kan vinden. Meer dan in de visies die hier geopperd worden, dat een kind vooral moet zijn wie hij is, dat je vooral rekening moet houden met zijn of haar beperkingen, etcetera.
Mijn kind is mijn kind en mag tot op zekere hoogte zijn wie hij is. Als hij kinderverkrachter zou zijn, zou ik nog van hem houden, denk ik. Want dat houden van is onwillekeurig, ik kan het niet helpen. Maar ik zou hem dan niet leuk vinden. Daar heb ik wel invloed op, op "leuk vinden".
Dus misschien ben ik in zekere zin een pusherige moeder. Geen zin is geen optie, ook nu al niet, mijn zoon heeft eigenlijk in de meeste dingen geen zin. Ik kan me niet voorstellen dat dat verandert, enkel omdat hij ouder wordt en een meer uitgesproken persoonlijkheid krijgt. Tot op heden merk ik namelijk in de praktijk dat hoe meer persoonlijkheid hij krijgt, hoe meer grenzen en beperkingen hij van mij krijgt opgelegd. Dan maak je maar zin. Omdat ik het zeg. IK ben hier nog altijd de baas, ja!
Als ik lees dat een moeder zegt "mijn kind kan VWO, maar wil het niet en wat doe je eraan?" denk ik: hij heeft niks te willen. Want IK ben hier nog altijd de baas, ja!
Ik weet het ook allemaal niet, de tijd zal het leren. Maar als dit soort discussies een indicatie zijn voor wat volgens de goegemeente een "leuke moeder" is, ben ik denk ik niet echt een hele leuke moeder. Maar gelukkig maak ik me daar niet druk om verder, ik vind het wel interessant om te lezen allemaal.
Mijn kind is mijn kind en mag tot op zekere hoogte zijn wie hij is. Als hij kinderverkrachter zou zijn, zou ik nog van hem houden, denk ik. Want dat houden van is onwillekeurig, ik kan het niet helpen. Maar ik zou hem dan niet leuk vinden. Daar heb ik wel invloed op, op "leuk vinden".
Dus misschien ben ik in zekere zin een pusherige moeder. Geen zin is geen optie, ook nu al niet, mijn zoon heeft eigenlijk in de meeste dingen geen zin. Ik kan me niet voorstellen dat dat verandert, enkel omdat hij ouder wordt en een meer uitgesproken persoonlijkheid krijgt. Tot op heden merk ik namelijk in de praktijk dat hoe meer persoonlijkheid hij krijgt, hoe meer grenzen en beperkingen hij van mij krijgt opgelegd. Dan maak je maar zin. Omdat ik het zeg. IK ben hier nog altijd de baas, ja!
Als ik lees dat een moeder zegt "mijn kind kan VWO, maar wil het niet en wat doe je eraan?" denk ik: hij heeft niks te willen. Want IK ben hier nog altijd de baas, ja!
Ik weet het ook allemaal niet, de tijd zal het leren. Maar als dit soort discussies een indicatie zijn voor wat volgens de goegemeente een "leuke moeder" is, ben ik denk ik niet echt een hele leuke moeder. Maar gelukkig maak ik me daar niet druk om verder, ik vind het wel interessant om te lezen allemaal.
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 10:45
Ik riep ook altijd ..ik ben de baas hier...luisteren! geen zin> dan maak je maar zin!
Maar dit valt toch tegen als je een 15 jarige puber hebt ipv een opstandige peuter.
Hoe denk jij een puber van 15 te dwingen op het vwo te blijven?
straffen? belonen? helpt hier niet hoor
Komt gewoon met 4en thuis en de school besluit wel dat het vwo niet haalbaar is en ja daar ga je dan.
Je kan een kind veel dwingen maar als het echt geen zin heeft in leren ben je snel klaar en denk maar niet dat ik snel toegegeven heb, het heeft heel veel praten...schelden..uitleggen...en traantjes gekost.
Op een gegeven moment geef je het over en hoop je het beste ervan.
Maar dit valt toch tegen als je een 15 jarige puber hebt ipv een opstandige peuter.
Hoe denk jij een puber van 15 te dwingen op het vwo te blijven?
straffen? belonen? helpt hier niet hoor
Komt gewoon met 4en thuis en de school besluit wel dat het vwo niet haalbaar is en ja daar ga je dan.
Je kan een kind veel dwingen maar als het echt geen zin heeft in leren ben je snel klaar en denk maar niet dat ik snel toegegeven heb, het heeft heel veel praten...schelden..uitleggen...en traantjes gekost.
Op een gegeven moment geef je het over en hoop je het beste ervan.
maandag 10 september 2007 om 10:50
Er schiet me ineens te binnen dat ik ruim een jaar geleden of langer ooit een topic heb geopend over straffen. Ik was toen heel erg "bang" om te straffen, voelde me al snel een slechte incapabele moeder als ik strafte.
Waarom ik daar aan denk is het volgende: in die paar discussies die nu lopen, valt mij op dat straffen in het huidige opvoedideaal afgekeurd worden. Er was pas een discussie over slaan, tegenwoordig wordt dat enorm afgekeurd en wordt ook door vrijwel elke moeder gezegd dat zij ernaar streven om nooit een corrigerende tik uit te delen en dat dat in een goede opvoeding niet nodig is.
In deze discussie zie je ook weer iets dergelijks, hier wordt dan weer gezegd dat een goede opvoeding inhoudt dat je je kinderen vooral accepteert zoals ze zijn en dan maar zélf je verwachtingen moet bijstellen zodat jij als ouder niet teleurgesteld raakt.
Ik krijg dus een beetje de indruk dat men tegenwoordig vindt dat de meest ideale vorm van opvoeden een opvoeding is waarbij kinderen alle ruimte krijgen en vooral niet teveel begrensd worden. Ook nu ik bezig ben met schoolkeuze valt me dat op, in elke schoolgids die ik lees staan tientallen paginas gezever over hoe de kinderen vooral alles doen naar eigen vermogen, op hun eigen tempo, aangepast op hun ontwikkeling, etcetera.
Allemaal heel erg onbegrensd dus. Ik merk aan mezelf dat ik daar best mee worstel af en toe, want ik kan me daar eigenlijk zelf niet zo in vinden. Maar dat vind ik dan weer slecht van mezelf, want ik wil immers een goede moeder zijn en ook door anderen gevonden worden.
Van het weekend kreeg ik van een van mijn beste vriendinnen een enorm compliment over hoe ik mijn kind opvoed. Dat hij zo beleefd is, zo welgemanierd, zo leuk. En dat ze mij zo'n leuke moeder vond o.a. omdat ik zo weinig pik. Ik was daar best verbaasd over, want zelf ben ik dus best vaak bang dat ik veel te streng ben, want om me heen zie ik - en lees ik hier - dat je kind aan zijn arm zo de gang op pleuren enorm afgekeurd wordt. Soms ben ik dan ook softer dan ik zou willen, omdat ik het moeilijk vind om de grens tussen "consequente ouder" en "waardeloze ouder die haar kind buitensporig pusht of straft" te bepalen.
Volgens mij is mijn voorzichtige conclusie over al deze lopende topics dan ook dat we misschien onze kinderen veel te veel ruimte geven en veel te weinig begrenzen. En dat het mij steeds meer begint te bevallen dat ik wél straf of eisen stel. Ook al heb ik daarover nog altijd een soort nagging schuldgevoel omdat het zo not-done lijkt te zijn.
Waarom ik daar aan denk is het volgende: in die paar discussies die nu lopen, valt mij op dat straffen in het huidige opvoedideaal afgekeurd worden. Er was pas een discussie over slaan, tegenwoordig wordt dat enorm afgekeurd en wordt ook door vrijwel elke moeder gezegd dat zij ernaar streven om nooit een corrigerende tik uit te delen en dat dat in een goede opvoeding niet nodig is.
In deze discussie zie je ook weer iets dergelijks, hier wordt dan weer gezegd dat een goede opvoeding inhoudt dat je je kinderen vooral accepteert zoals ze zijn en dan maar zélf je verwachtingen moet bijstellen zodat jij als ouder niet teleurgesteld raakt.
Ik krijg dus een beetje de indruk dat men tegenwoordig vindt dat de meest ideale vorm van opvoeden een opvoeding is waarbij kinderen alle ruimte krijgen en vooral niet teveel begrensd worden. Ook nu ik bezig ben met schoolkeuze valt me dat op, in elke schoolgids die ik lees staan tientallen paginas gezever over hoe de kinderen vooral alles doen naar eigen vermogen, op hun eigen tempo, aangepast op hun ontwikkeling, etcetera.
Allemaal heel erg onbegrensd dus. Ik merk aan mezelf dat ik daar best mee worstel af en toe, want ik kan me daar eigenlijk zelf niet zo in vinden. Maar dat vind ik dan weer slecht van mezelf, want ik wil immers een goede moeder zijn en ook door anderen gevonden worden.
Van het weekend kreeg ik van een van mijn beste vriendinnen een enorm compliment over hoe ik mijn kind opvoed. Dat hij zo beleefd is, zo welgemanierd, zo leuk. En dat ze mij zo'n leuke moeder vond o.a. omdat ik zo weinig pik. Ik was daar best verbaasd over, want zelf ben ik dus best vaak bang dat ik veel te streng ben, want om me heen zie ik - en lees ik hier - dat je kind aan zijn arm zo de gang op pleuren enorm afgekeurd wordt. Soms ben ik dan ook softer dan ik zou willen, omdat ik het moeilijk vind om de grens tussen "consequente ouder" en "waardeloze ouder die haar kind buitensporig pusht of straft" te bepalen.
Volgens mij is mijn voorzichtige conclusie over al deze lopende topics dan ook dat we misschien onze kinderen veel te veel ruimte geven en veel te weinig begrenzen. En dat het mij steeds meer begint te bevallen dat ik wél straf of eisen stel. Ook al heb ik daarover nog altijd een soort nagging schuldgevoel omdat het zo not-done lijkt te zijn.
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 10:51
Ik had ook makkelijk VWO kunnen doen, maar ik wilde het inderdaad niet. Mijn ouders hadden hoog en laag kunnen springen, maar daar ging ik toch écht zelf over. Geen spijt van overigens. Heb 7 jaar over mijn Havo gedaan, teveel gespijbeld, teveel gelummeld. Daar konden mijn ouders écht niets aan veranderen. Want net als dat je een peuter geen eten door zijn strot kunt duwen als hij niet wil eten kun je je kind niet dwingen om zijn huiswerk te maken of om hoge cijfers te halen.
En verder ben ik het met Arwen eens, ik had gewoon géén verwachtingen toen ik zwanger was. Niet over hoe Juna eruit zou zien, niet over hoe slim ze zou zijn, over wat ze zou worden enzovoorts. Die verwachtingen komen wel iets meer nu ze er is, omdat ik zie wat voor kind het is. Maar dan nog, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn kind te pushen naar het VWO te gaan. Tuurlijk ga ik proberen om haar het beste uit zichzelf te laten halen, haar te stimuleren waar nodig en haar aan te moedigen, maar ik heb écht niet het beeld voor ogen dat manlief en ik een goede opleiding hebben en dat zij dat dús ook wel zal doen. Ik zie in mijn omgeving teveel uitzonderingen op die regel om daar maar vanuit te gaan.
Ik vind zo'n houding als Tilalia heeft echt eng eigenlijk. Dat je er nooit vanuit bent gegaan dat je kind weleens níet naar het VWO gaat en dat je je dus helemaal moet gaan aanpassen als blijkt dat je verwachtingen niet kloppen. Ik wil graag het beste voor mijn kind, maar het beste houdt niet persé een hoge opleiding en goede baan in.
En over dat je meer kunt met een HBO opleiding, ik weet het zonet nog niet. Ik heb HBO maatschappelijk werk, maar ik kan dus écht niet zomaar besluiten om dus maar bakker te worden. Daar zal ik gewoon óók een opleiding voor moeten volgen. Net als dat ik nu opeens besluit om maar iets economisch te gaan doen, of zelf bijvoorbeeld leraar te worden, het zal me allemaal nog een opleiding kosten. Als je bakker bent kun je inderdaad niet zomaar besluiten maatschappelijk werker te worden, maar andersom dus ook niet.
En verder ben ik het met Arwen eens, ik had gewoon géén verwachtingen toen ik zwanger was. Niet over hoe Juna eruit zou zien, niet over hoe slim ze zou zijn, over wat ze zou worden enzovoorts. Die verwachtingen komen wel iets meer nu ze er is, omdat ik zie wat voor kind het is. Maar dan nog, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn kind te pushen naar het VWO te gaan. Tuurlijk ga ik proberen om haar het beste uit zichzelf te laten halen, haar te stimuleren waar nodig en haar aan te moedigen, maar ik heb écht niet het beeld voor ogen dat manlief en ik een goede opleiding hebben en dat zij dat dús ook wel zal doen. Ik zie in mijn omgeving teveel uitzonderingen op die regel om daar maar vanuit te gaan.
Ik vind zo'n houding als Tilalia heeft echt eng eigenlijk. Dat je er nooit vanuit bent gegaan dat je kind weleens níet naar het VWO gaat en dat je je dus helemaal moet gaan aanpassen als blijkt dat je verwachtingen niet kloppen. Ik wil graag het beste voor mijn kind, maar het beste houdt niet persé een hoge opleiding en goede baan in.
En over dat je meer kunt met een HBO opleiding, ik weet het zonet nog niet. Ik heb HBO maatschappelijk werk, maar ik kan dus écht niet zomaar besluiten om dus maar bakker te worden. Daar zal ik gewoon óók een opleiding voor moeten volgen. Net als dat ik nu opeens besluit om maar iets economisch te gaan doen, of zelf bijvoorbeeld leraar te worden, het zal me allemaal nog een opleiding kosten. Als je bakker bent kun je inderdaad niet zomaar besluiten maatschappelijk werker te worden, maar andersom dus ook niet.
maandag 10 september 2007 om 10:55
FV, dat ben ik niet met je eens. Ik ben niet echt soft, redelijk streng wat betreft opvoeden en ik ben ook van plan dat te blijven. Ik wil een beleefd kind, en ik wil een kind dat weet dat er grenzen zijn en een kind dat zich aan regels kan houden. Daar is straffen voor nodig en daar is ook niets mis mee. Maar ik ben ook érg voor dingen in een eigen tempo leren, niet te hoge eisen stellen. Je mag (en moet) je kind uitdagen en stimuleren, maar er op voorhand vanuit gaan dat je kind wel universiteit gaat doen vind ik veel te ver gaan.
maandag 10 september 2007 om 10:59
Fashion, ik snap goed wat je bedoelt, maar ik denk dat, zoals Lieverdtie als schrijft, leeftijd heel veel uitmaakt. Ik zie het ook echt niet als kind alles laten toestaan, maar meer luisteren naar wensen, talenten en gevoelens van kind. Dus niet dwingen pianoles te nemen als het liever leest of tekent. Natuurlijk moeten ze gewoon naar school, dat is wat mij betreft niet alleen wettelijk verplicht, maar ook vanuit mij verplicht. Maar als ze een bepaalde leeftijd bereiken moet je hen ook loslaten, als je tenminste niet ernstig van hen verwijderd wilt raken. Als het nog peuters//kleuters zijn ben jij uiteraard de baas, maar je kunt een dwingelanderige tiranieke baas zijn of eentje die ook kijkt naar wat een kind nodig heeft en zelf wil, daarom gaf ik het balletvoorbeeld..
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
maandag 10 september 2007 om 11:03
Eowynn,
Dat is nu net wat me zo verbaast. Net zoals iedere moeder in deze discussie zegt dat haar kind mooi is, zegt ook vrijwel elke moeder dat ze streng en consequent is en ook straft. Toch zie ik om me heen nooit kindjes die straf hebben. Ja, 3 minuten op de naughty chair, dat heet dan straf. En zie ik inderdaad een heleboel kinderen die eigenlijk vooral doen waar ze zin in hebben.
Hier bij mij thuis gaat dat echt anders, maar als je dat met mensen bespreekt dan kijken ze je aan alsof je rijp bent voor bureau Jeugdzorg.
Dus wat versta je eigenlijk onder straf?
Dat is nu net wat me zo verbaast. Net zoals iedere moeder in deze discussie zegt dat haar kind mooi is, zegt ook vrijwel elke moeder dat ze streng en consequent is en ook straft. Toch zie ik om me heen nooit kindjes die straf hebben. Ja, 3 minuten op de naughty chair, dat heet dan straf. En zie ik inderdaad een heleboel kinderen die eigenlijk vooral doen waar ze zin in hebben.
Hier bij mij thuis gaat dat echt anders, maar als je dat met mensen bespreekt dan kijken ze je aan alsof je rijp bent voor bureau Jeugdzorg.
Dus wat versta je eigenlijk onder straf?
Am Yisrael Chai!
maandag 10 september 2007 om 11:05
Eens met Eowyn. Ik denk dat we misschien te zwart wit kijken..er is enorm grijs gebied tussen niet of nauwelijks stimuleren en uberpushen. Met stimuleren is niets mis, integendeel, het is hardstikke goed en kan voor kind ook leuk zijn. Mijn moeder nam ons vroeger altijd mee naar musea, naar monumenten, de natuur in, dat was hardstikke leuk, maar als je je kind tegen heug en meug wekelijks meesleept naar een museum terwijl het buiten wil spelen en er echt niets aan vindt is het minder positief, dan wordt het gewoon vervelend.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
maandag 10 september 2007 om 11:05
FV, ik ben ook een moeder die strafte, die streng was en soms een tik uitdeelde... ben het nu eigenlijk nog, maar het is makkelijker op een peuter te straffen dan een puber.
En puber geef je geen tik meer ..daar praat je mee en hoop je dat hij het begrijpt.
Straffen doe ik nog wel maar....het haalt zo weinig meer uit..geen zakgeld? dan doe ik het toch zonder! geen tv meer op zn kamer? kijk ik toch beneden! geen pc meer? ga ik toch naar mn vrienden!
Moet ik dan zover gaan om zelfs niet toe te laten dat hij naar zn vrienden gaat?
Dat kan je doen voor een tijdje.....totdat ze dan echt hun kont tegen de krib gaan gooien en voordat je het weet loopt alles mis en daar pas ik voor.
Het lijkt nu alsof mijn puber helemaal losgeslagen is maar dat is niet zo , ik heb nog steeds grenzen en daar wordt niet overheen gegaan.
Het leren is een probleem en dat is tot nu toe nog het enige probleem,,, dus waar zeur ik over! Word me altijd heel fijntjes vertelt door pubertje pfffff :-))
En puber geef je geen tik meer ..daar praat je mee en hoop je dat hij het begrijpt.
Straffen doe ik nog wel maar....het haalt zo weinig meer uit..geen zakgeld? dan doe ik het toch zonder! geen tv meer op zn kamer? kijk ik toch beneden! geen pc meer? ga ik toch naar mn vrienden!
Moet ik dan zover gaan om zelfs niet toe te laten dat hij naar zn vrienden gaat?
Dat kan je doen voor een tijdje.....totdat ze dan echt hun kont tegen de krib gaan gooien en voordat je het weet loopt alles mis en daar pas ik voor.
Het lijkt nu alsof mijn puber helemaal losgeslagen is maar dat is niet zo , ik heb nog steeds grenzen en daar wordt niet overheen gegaan.
Het leren is een probleem en dat is tot nu toe nog het enige probleem,,, dus waar zeur ik over! Word me altijd heel fijntjes vertelt door pubertje pfffff :-))
maandag 10 september 2007 om 11:11
Fashion, hier is het godzijdank nog genoeg om gewoon streng te zeggen: Nee, dat mag niet. Soms verhef ik me stem erbij, dan is het meteen huilen. Op de gang gezet worden is ook huilen. Verder dan dat hoef ik niet te gaan. Ze zegt 'sorry' als ik er om vraag en we spreken na dat ze iets stouts gedaan heeft af dat ze het niet meer zal doen. echt straffen hoeft hier dus nog niet, of, anders geformuleerd, straffen is hier nog boos worden, zeggen dat het niet mag en in ergste geval even op gang zetten. Maar ze is pas 2. Ik weet niet hoe ik het met pubers aan zou pakken, zo ver ben ik nog niet. Ik ken wel mensen met pubers en mén wat lijkt me dat moeilijk zeg! Ik hoop echt vreselijk dat het hier mee gaat vallen..
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
maandag 10 september 2007 om 11:14
Eowynn,
Oja, en afpakken doe ik ook, bijvoorbeeld krijtjes afpakken als ze op de bank gaat tekenen ipv op haar schoolbordje. Dan gaat ze huilen en geef ik krijt na tijdje terug na afspraak gemaakt te hebben dat ze alleen op bord tekent. Dat gaat dan ook echt goed die keer. Een volgende keer probeert ze het nog wel eens, om me uit te testen denk ik, want ze weet dat het niet mag. Dan is ze krijt dus meteen weer kwijt. Als ze het bij herhaling doet is tekenen meteen over en wordt alles opgeruimd.
Oja, en afpakken doe ik ook, bijvoorbeeld krijtjes afpakken als ze op de bank gaat tekenen ipv op haar schoolbordje. Dan gaat ze huilen en geef ik krijt na tijdje terug na afspraak gemaakt te hebben dat ze alleen op bord tekent. Dat gaat dan ook echt goed die keer. Een volgende keer probeert ze het nog wel eens, om me uit te testen denk ik, want ze weet dat het niet mag. Dan is ze krijt dus meteen weer kwijt. Als ze het bij herhaling doet is tekenen meteen over en wordt alles opgeruimd.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
maandag 10 september 2007 om 11:16
FV, wat ik onder straf versta? Juna is nu nog wat jong voor straffen met 17 maanden, maar ik probeer wel vrij consequent te zijn. Dus 2x waarschuwen als ze bijvoorbeeld met iets gooit en zeggen dat ik het de volgende keer afpak, en het de 3e keer ook gewoon afpakken en ondanks gekrijs niet meer terug geven. Of als ze op de leuning van de bank gaat zitten (waar ze steeds bijna afkukelt) zeggen dat ze gewoon moet gaan zitten en dat ze anders niet meer op de bank mag. En haar dan ook gewoon van de bank afhalen als ze niet luistert of niet blijft zitten als ik haar gewoon neerzet.
Ik erger mij nog niet eens aan het niet straffen van ouders, maar aan het niet consequente. Dus roepen dat kind nu mee moet komen op zijn driewieler, omdat de driewieler anders in de schuur gaat (zag ik laatst hier voor de deur gebeuren), maar dat dan wel 100x roepen en als het kind dan uiteindelijk niet luistert de driewieler níet in de schuur zetten maar kind met driewieler en al gaan halen.
Maar de manier van straffen verschilt gewoon enorm per kind. Bij de een werkt huisarrest prima, de ander ligt er geen moment wakker van. Volgens mij is het belangrijk dat je kijkt wát er bij je kind werkt en dat moet je dan vervolgens enigzins consequent uitvoeren. Je kunt een kind wel naar zijn kamer sturen, maar als hij dat niet vervelend vindt werkt het niet.
Ik erger mij nog niet eens aan het niet straffen van ouders, maar aan het niet consequente. Dus roepen dat kind nu mee moet komen op zijn driewieler, omdat de driewieler anders in de schuur gaat (zag ik laatst hier voor de deur gebeuren), maar dat dan wel 100x roepen en als het kind dan uiteindelijk niet luistert de driewieler níet in de schuur zetten maar kind met driewieler en al gaan halen.
Maar de manier van straffen verschilt gewoon enorm per kind. Bij de een werkt huisarrest prima, de ander ligt er geen moment wakker van. Volgens mij is het belangrijk dat je kijkt wát er bij je kind werkt en dat moet je dan vervolgens enigzins consequent uitvoeren. Je kunt een kind wel naar zijn kamer sturen, maar als hij dat niet vervelend vindt werkt het niet.
maandag 10 september 2007 om 11:21
inderdaad, Bianca. Aanpassingen die ik voor m'n vent niet bereid was te doen, doe ik nu wel voor m'n kind. Zo sta ik op de zaterdagmorgen met m'n dochter bij het voetbalveld (vent ook, maar dan bij z'n zoon, zo is nou eenmaal per ongeluk de verdeling) en 'ken' ik de spelers van Ajax, die van FC Grunn een beetje minder, maar de meeste uitslagen weet ik wel. Ik vind het nog steeds érg onbelangrijke informatie, dat dan weer wel
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
Overigens heb ik, uiteraard, 2 bloedmooie kindjes. Tuurlijk zie ik dat andere kinderen mooier kunnen zijn, maar ook anders mooi.
Ik heb, net als iemand al eerder, eigenlijk nooit dat ik iemand écht heel lelijk vind. Mijn dochter maakte laatst zelf ook zo'n opmerking, gelukkig (en hopelijk houdt ze die gedachte vast)
Verder denk ik dat veel mensen met VMBO betere kansen hebben op de arbeidsmarkt dan mensen met een bepaalde specialistische Universitaire opleiding. Hoeveel mensen ik wel niet ken, die ooit iets gestudeerd hebben en daar niets meer mee doen. EN ja, die hebben de mogelijkheid gehad iets anders te gáán doen, maar met een Universitaire opleiding word je bij de 'bakkersopleiding' misschien niet geaccepteerd, want te hoog opgeleid. Het kan, het is gebeurd.
Mijn ouders hebben er ook altijd op gehamerd dat ik moest studeren, want dan kreeg ik tenminste een baan. Ik heb zo 2x een hbo-opleiding niet afgemaakt, niet het doorzettingsvermogen, waar Kjong het zo terecht over had. (aan m'n IQ lag het écht niet) en kwam er achteraf achter dat er massa's MBO opleidingen waren geweest, waar ik het veel meer naar m'n zin had gehad en waar ik nu misschien een stuk leukere baan zou hebben gehad dan ik nu heb. Pas dus op met een bepaalde 'stuwing' naar je kind toe, omdat het dat nu eenmaal kan! Kijk meer naar waar de interesses van 't kind liggen, ook al is dat niet wat je zelf zou kiezen.
Later is nu
maandag 10 september 2007 om 11:39
Lieverdtie, ik geloof dat er nog geen puber slechter is geworden van een tijdje huisarrest.
Huiswerk niet zelf maken? Prima, dan kom ik erbij zitten en overhoor je.
Spijbelen van school? Prima, ik zorg voor een hotline met jde directuer of spijbelcoordinator of weetik veel wat.
Nog steeds spijbelen? Prima, dan breng ik je naar school. Vooral die laatste is effectief, dat is wel zo genant, door je ouders gebracht worden.
Pubers hebben de wijshheid niet in pacht, al denken ze zelf van wel. (dacht ik ook)
Eowynn, ik zou dat niet toestaan, 7 jaar lummelen op de havo terwijl je slim genoeg bent om het vwo te doen. Lummelen doe je maar in je eigen tijd, en zo lang je onder mijn dak woont, heb je geen eigen tijd tot ik dat zeg. Als je niet wilt leren? Prima, dan ga je maar werken. En 'weet ik niet' 'kan ik niet' en 'wil ik niet' wil ik niet horen.
Oh my God. This is my father speaking, geloof ik...
maandag 10 september 2007 om 11:44
Ik heb nog niet alles gelezen, maar wil even op Tilalia reageren. Jij gaat er van uit dat je kinderen ook slim zullen, ook VWO zullen gaan doen. Gewoon omdat jij en je man ook slim zijn. Grappig en lekker naief (puntjes) zou ik zeggen. Ik ben ook slim, en man is ook behoorlijk intelligent. Wij houden allebei verschrikkelijk veel van lezen en toen onze zoon eenmaal leerde lezen (moeizaam, dat was al een tegenvaller) in groep drie, dachten wij dat we nu de stapels boeken wel konden gaan aanslepen... Niet dus. Waar man en ik als kind uren en uren met ons neus in een boek zaten, keurt zoon (van 9,5) alleen de Donald Duck soms een blik waardig. Hij is heel gemiddeld (stiekem zelfs laaggemiddeld: met een IQ van 91) qua intelligentie waar ikzelf een bovengemiddeld IQ heb. Hij leert niet makkelijk terwijl man en ik dat wel deden. En oh boy, nu is hij ook nog belast met PPD-NOS (een stoornis in het autismespectrum), volgens sommigen zou het nu toch wel erg moeilijk (of althans; een stuk moeilijker) zijn om van hem te houden. Ik geef toe; makkelijk is het soms niet, maar daar wordt ook niet naar gevraagd. Hij zal best wel op het VMBO terechtkomen, prima. Het is gewoon een heel lekker mannetje waar ik zielsveel van houd.
Qua uiterlijk was zoon als baby erg dik; toen vond ik hem prachtig (hoewel ik ook zijn plofkop met eczeemwangen wel waarnam), nu denk ik daar wat genuanceerder over. Inmiddels heeft hij een heel gemiddeld uiterlijk; mooie slank lijfje, mooie rechte tanden, maar ook flaporen en ondanks het slanke lijfje, redelijk bolle wangen.
Dochter is wel echt een plaatje als ik de meeste mensen mag geloven (en zelf vind ik het ook). Prachtig slank lijfje, heldere blauwe ogen. Echt een poppetje (is ook het eerste wat mensen zeggen als ze haar voor het eerst zien). Verder denk ik dat ze geen stoornis in het autismespectrum heeft (haar gedrag is heel anders dan dat van zoonlief destijds) en als ze zo mooi blijft als nu verwacht ik wel dat ze het wat makkelijker zal hebben in het sociale verkeer dan haar grote broer; een aantrekkelijk uiterlijk gecombineerd met een normale (of hogere; misschien heeft zij het wel van mij geërfd?) intelligentie wordt toch vaker beter gewaardeerd.
Qua uiterlijk was zoon als baby erg dik; toen vond ik hem prachtig (hoewel ik ook zijn plofkop met eczeemwangen wel waarnam), nu denk ik daar wat genuanceerder over. Inmiddels heeft hij een heel gemiddeld uiterlijk; mooie slank lijfje, mooie rechte tanden, maar ook flaporen en ondanks het slanke lijfje, redelijk bolle wangen.
Dochter is wel echt een plaatje als ik de meeste mensen mag geloven (en zelf vind ik het ook). Prachtig slank lijfje, heldere blauwe ogen. Echt een poppetje (is ook het eerste wat mensen zeggen als ze haar voor het eerst zien). Verder denk ik dat ze geen stoornis in het autismespectrum heeft (haar gedrag is heel anders dan dat van zoonlief destijds) en als ze zo mooi blijft als nu verwacht ik wel dat ze het wat makkelijker zal hebben in het sociale verkeer dan haar grote broer; een aantrekkelijk uiterlijk gecombineerd met een normale (of hogere; misschien heeft zij het wel van mij geërfd?) intelligentie wordt toch vaker beter gewaardeerd.
maandag 10 september 2007 om 11:46
Tila, mijn ouders wisten niet eens dat ik spijbelde, en dat was echt niet hun schuld. ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
School had niet eens goed door dat ik zoveel afwezig was, en als ze erover begonnen lulde ik me er wel weer uit.
En ik was nog leerplichtig, dus mijn ouders konden er niet zoveel tegen beginnen. Moet wel zeggen dat het 7e jaar ook gewoon domme pech was hoor, zakte uiteindelijk op 2/10e punt voor een verplicht vak (muziek).
En die statements die jij maakt over ' zolang je onder mijn dak woont heb je geen eigen tijd' zijn wel schattig, maar maken weinig tot geen indruk op een puber. En werken? Als wat dan? Mijn ouders wilden namelijk ook graag dat ik minimaal Havo deed. Heb zelf wel voorgesteld om dan maar gewoon na Havo 3 naar het MBO te gaan, maar dat mocht niet. Moest het laatste jaar van mijn school hierdoor wel zelf betalen, maar dat heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik jarenlang rood stond, maakte ook niet vele indruk.
School had niet eens goed door dat ik zoveel afwezig was, en als ze erover begonnen lulde ik me er wel weer uit. En ik was nog leerplichtig, dus mijn ouders konden er niet zoveel tegen beginnen. Moet wel zeggen dat het 7e jaar ook gewoon domme pech was hoor, zakte uiteindelijk op 2/10e punt voor een verplicht vak (muziek).
En die statements die jij maakt over ' zolang je onder mijn dak woont heb je geen eigen tijd' zijn wel schattig, maar maken weinig tot geen indruk op een puber. En werken? Als wat dan? Mijn ouders wilden namelijk ook graag dat ik minimaal Havo deed. Heb zelf wel voorgesteld om dan maar gewoon na Havo 3 naar het MBO te gaan, maar dat mocht niet. Moest het laatste jaar van mijn school hierdoor wel zelf betalen, maar dat heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik jarenlang rood stond, maakte ook niet vele indruk.
