Als je kind echt spuuglelijk is...

09-09-2007 12:39 263 berichten
Alle reacties Link kopieren
... hou je er dan net zoveel van als van een mooi kind?



Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?



En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?



Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Inad schreef op 10 september 2007 @ 13:34:

Studieresultaten, ook bij jongere kinderen, hebben zoveel te maken met motivatie. En op motivatie van je kinderen heb je als ouder niet altijd evenveel invloed. Je kunt ze wel verplichten op school te blijven of niet te spijbelen ( maar ze moeten ook willen leren en hun best doen.




AMEN!



Zo is het maar net. Ik zit zelf in een onderwijskundige (universitaire) omgeving, en zie exact hetzelfde.

Motivatie, doorzettingsvermogen, vrienden, leefomgeving, school, docenten, interesse enz enz...... hebben een enorme invloed op leerprestaties. En dat is heus niet allemaal genetisch bepaald...





Haarkleur, lengte, flaporen enz. zijn gewoon met een beetje kennis van genetica en kansberekening uit te rekenen; intelligentie is een veeeeel ingewikkeldere zaak!

(Om te chargeren.... Pa en Ma beide VWO. Ma heeft bij zw.s. kind veel gerookt, gedronken en medicijnen gebruikt. Dan hoeft kind zeker niet in staat te zijn om VWO te doen.... Andersom net zo goed mogelijk.)
Alle reacties Link kopieren
Even over dat concentreren:ook met een slecht concentratievermogen kan een kind een schoolopleiding afmaken of carriere maken. Je zult alleen precies moeten uitvogelen wat voor soort concentratiestoornis je hebt (dus wanneer komt het voor? wat is de oorzaak? wat is het gevolg? etc.) en je daar op aanpassen. Door "zelfstudie" kun je vaak een heel eind komen (kan een kind nog niet denk ik, weet ik eigenlijk niet). Zelf kon ik "niets" (was redelijk domme leerling op school), tot ik op mijn 19de ontdekte hoe ik met mijn concentratiestoornis om kon gaan en voila een glansrijke schoolcarriere volgde en nadien met gemak altijd werk gevonden en gehouden, ook in periodes dat de economie erg tegen zat.

Ik denk dat hier ook geld: waar een wil is, is een weg (de heeeele zwaaaaaare gevallen uitgezonderd natuurlijk maar die kunnen amper zelfstandig de straat op bwvs).



Pips
Meave, MK heeft vooralsnog geen concentratieproblemen. Door haar een rustige omgeving te geven, concentratiespeelgoed etc aan te bieden, kan je dat concentratievermogen stimuleren.

Aan concentratieproblemen kan ik niks doen, maar ja, ook dat valt voor een deel aan te leren. Mijn neefje heeft adhd, en door een intensieve begeleiding (van hem en zijn ouders!) kan hij zich nu wel goed concentreren. Zonder medicijnen.



En Miriam, mijn kinderen hoeven mijn dromen niett wara te maken, da doe ik zelf wel.

**krijgt enge britney-spears-en-haar-moeder achtige visioenen**
.
Alle reacties Link kopieren
"Aan concentratieproblemen kan je niks doen, maar ja, ook dat valt voor een deel aan te leren." Nu ben je me kwijt. Concentratieproblemen kun je aanleren?



Ik ben met je eens dat concentratie, leergierigheid en nieuwsgierigheid gestimuleerd kunen worden door de juiste omgeving en aanpak. Maar uit jouw zin "daar zijn Lief en inderdaad zelf bij" meen ik op te maken, dat jij denkt dat je het "niveau" (de mate van aanwezigheid) van deze eigenschappen echt wezenlijk kunt beinvloeden (puntjes). En dan ben ik inderdaad benieuwd hoe je dat voor je ziet.



En over die dromen, dat was met een knipoog gezegd he. (vandaar ook mijn hoofdletters in Al je Dromen). Maar toch ben ik echt "benieuwd" hoe jij over een jaar of twaalf, terug zou kijken op deze discussie.
Alle reacties Link kopieren
darsjhan schreef op 10 september 2007 @ 14:24:

[...]





Ik snap dat ook niet maar het gebeurd wel en dat doet soms best wel pijn

Mijn zoon is niet minder dan andere kinderen, alleen een tikje anders in bepaalde dingen....soms

Wij kijken vooral naar wat hij wél kan en al heeft gepresteerd en niet of nauwelijks naar zijn beperkingen, hooguit om daar een aanpassing uit te halen om hem nóg beter te kunnen laten funcioneren

Zou mooi zijn als anderen dit ook kunnen w.b.t kinderen die een extra zetje nodig hebben en niet uitsluitend kijken naar wat ze niet kunnen






is dit sowieso niet iets wat altijd speelt?

standaard vragen bij dochter:

rolt ze al

staat ze al

loopt ze al los

slaapt ze al door

praat ze al

en zo zal het nog wel jaren doorgaan. Een kind moet voldoen aan de gemiddelde snelheden en ontwikkelingspatronen en daar wordt naar gevraagd. En als je kind dan niet past in dat patroon, valt er een stilte en wordt er of gezegd, oh komt nog wel, of komt wel goed, of jammer, jeetje, goh..
Ach Darsh, élk kind is altijd een stukje anders. Dat maakt het kind en het leven juist leuk.



Ik heb een knul met een blufbek. Niet uit te staan. Vind ik. Anderen schijnen daar anders op te reageren, hij krijgt nl alles voor elkaar. En ik weet zeker dat als ík er niet zo enorm mee bezig was, hij doorslaat naar de andere kant en hij niks meer voor elkaar krijgt.



Zo zie ik het niet alleen met sociale zaken, maar ook met bijv scholing. Als ik er alvorens niet mee bezig ben, zal hij een dubbele portie discipline moeten opbrengen uit zichzelf om er toch nog wat van te maken, in zijn pubertijd. Mensen zijn van nature namelijk enorm lui, en de uitzondering op de regel zal hij vast niet zijn.



Ik ben een zeikerd om uiteindelijk zijn leven leuker en gemakkelijker te maken.



Ik zou kunnen kiezen voor het gemak dat hem nu zou kunnen dienen, maar ik kies liever voor het gemak dat hem later op zelfstandige volwassen benen dient.

Ik bedoel, ik kan nu zeggen: ach dat zit nu eenmaal in zijn aard, en dat kun je niet bijbuigen, hij moet het zelf doen, het is zijn leven (ishallah, zie gedicht)

maar ik zeg: ik zoek een manier om die eigenschap bij te schaven, om te zetten, omdat ik het mijn taak vind dat hij later lekker in de maatschappij meedraait. (Wat overigens niet wil zeggen dat ik eenheidsworst van hem maak.)
.
Alle reacties Link kopieren
dat is toch ook echt niet hoe ik het zie kjong, het zit nou eenmaal in zijn aard vind ik geen excuus voor lui en gemakzuchtig gedrag. Dat zal ik bij dochter ook zeker bijsturen, afremmen, bijschaven, er alles aan doen om het in goede banen te leiden. Lui, ongeinteresseerdheid, gemakzucht, egoisme, afraffelgedrag etc, dat soort zaken komt ze later ook echt niet mee weg hoor, maar waar ik wel naar hoop te kijken en hoop te stimuleren is als haar weg een andere zal zijn dan de mijne, als het geen vwo kind is, maar een vmbo kind waar daar haar best doet en zich inzet, als het geen intellectueel kind wordt, maar een kind wat zich meer bezighoudt met creatieve dingen of met schrijven of met muziek maken of met sporten of weet ik veel wat. Ook een vmbo kind moet zich op school inzetten en haar best doen, dat is alles waar ik op hoop en wat ze met haar best doen bereikt, daar heb ik geen ideeen of wensen over. Dus niet laat maar waaien zo is ze nou eenmaal
Alle reacties Link kopieren
snap ik, maar dat illustreert alleen maar de domheid en de kortzichtigheid van die mensen en trouwens wat dan nog, als het een mongool was, ook niet iets waar ik op hoop voor mijn toekomstige kind, maar ook als dat zo blijkt te zijn, tja, dan is het zo en zal ik ook kijken naar wat zijn mogelijkheden en kansen blijken te zijn.
.
Mirjam762 schreef op 10 september 2007 @ 14:25:

"Aan concentratieproblemen kan je niks doen, maar ja, ook dat valt voor een deel aan te leren." Nu ben je me kwijt. Concentratieproblemen kun je aanleren?



Ik ben met je eens dat concentratie, leergierigheid en nieuwsgierigheid gestimuleerd kunen worden door de juiste omgeving en aanpak. Maar uit jouw zin "daar zijn Lief en inderdaad zelf bij" meen ik op te maken, dat jij denkt dat je het "niveau" (de mate van aanwezigheid) van deze eigenschappen echt wezenlijk kunt beinvloeden (puntjes). En dan ben ik inderdaad benieuwd hoe je dat voor je ziet.



En over die dromen, dat was met een knipoog gezegd he. (vandaar ook mijn hoofdletters in Al je Dromen). Maar toch ben ik echt "benieuwd" hoe jij over een jaar of twaalf, terug zou kijken op deze discussie.




Kromme zin, ik zie het. Ik bedoel dat je, zelfs als er concentratieproblemen in het spel zijn, er als ouder veel aan kunt doen om daar mee om te gaan. Zodat de problemen kleiner, beheersbaarder worden, of zelfs verdwijnen.



Ik kan geen concentratie, leergierigheid en nieuwsgierigheid in mijn dochter pompen, dat klopt, maar ik kan het wel stimuleren. Door actief in te springen op waar ze mee bezig is. Door tv te beperken (want als het aan haar ligt, staat het ding de hele dag aan en springt zij als een adhd-er tussen tv, speeltje hier, broertje daar, tv, tv, speeltje, etc heen en weer. Door haar te wijzen op dingen die je misschien niet meteen ziet, maar wel als je verder kijkt.



Ik denk ook dat vroeg naar school daaraan meehelpt: in Belgie mogen kindjes vanaf 2.5 jaar naar school, en dat gaat ze dus ook. Vanaf dit schooljaar ook gewoon helemaal fulltime, dus 4 1/2 dag. En dat helpt ook.
Alle reacties Link kopieren
Leuk om te lezen dit zeg. Ben ook wel benieuwd naar de ervaringen over pakweg 12-15 jaar.



Zelf heb ik (nog) geen kind(eren), maar zie genoeg om me heen, heb nogal veel neefjes en nichtjes waarvan er nu ook een paar in de pubertijd zitten. Een van mijn neefjes (gymnasiumleerling, 15 jaar) vertikt het om nog naar school te gaan. Zelf brengen heeft geen zin, want meneer loopt de school binnen, en mijn tante ziet hem een half uur later gewoon in het park lopen. Zijn ouders doen er alles aan om hem te bewegen wel gewoon naar school te gaan, hij is uiteraard gewoon nog leerplichtig en ik geloof dat zij als ouders zelfs strafbaar zijn indien hij niet op school verschijnt. Anyway, het is een heel verhaal met dat kind, heel erg lastig. Hij is er 1 van de 4, de andere 3 zijn gewone "normale*" pubers (geweest) (*weet even niet hoe ik het beter moet zeggen), ze hebben alle 4 dezelfde opvoeding gekregen...



In ander gezin: 3 kinderen, 1 daarvan is erg goed in sport, zit in selectieteam etc., maar is intellectueel gezien niet bijster slim. Broer en zus zijn dat wél. Alle drie hebben ze dezelfde ouders ;-)



Enneh, er is ook nog zoiets als boerenslimheid, of hoe heet zoiets ook alweer... mensen die met alleen lagere school gewoon een succesvol bedrijf opbouwen bijvoorbeeld.



Dus verwachtingen kunnen wel eens heel anders uitpakken. Ben het verder erg eens met Xop(?) en Dreamer.
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven