Kinderen
alle pijlers
Als je kind echt spuuglelijk is...
zondag 9 september 2007 om 12:39
... hou je er dan net zoveel van als van een mooi kind?
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 14:09
Eens met Celeone. Ik vind het eigenlijk niet zo gezond klinken, al die ouders die hun persé niet op het VMBO willen hebben. Waarom zijn kunst en cultuur in vredesnaam beter dan André van Duin of Dumb en Dumber. Dat is namelijk óók gewoon kunst en cultuur, feitelijk gezien.
Voor je kind iets willen omdat je dat zélf zo belangrijk vindt vind ik eigenlijk niet gezond. Wie zegt dat je kind óók zoveel waarde hecht aan een hoge opleiding, een goede carriere. Misschien is je kind wel iemand die héél erg gelukkig wordt van gewoon elke dag naar zijn baan als stratenmaker gaan, in het weekend op het voetbalveld staat met zijn eigen kinderen, 's avonds met een biertje voor een programma van SBS6 hangt.
Een goede baan is voor mij een baan waar je gelukkig van wordt en waar je je rekeningen van kunt betalen. En daar vallen de VMBO-banen ook onder. Voor mezelf wil ik graag iets anders ja, ik zou er niet gelukkig van worden. Maar als mijn kind daar wél gelukkig van wordt, dan ben ik daar ook gelukkig mee. Als mijn kind maar het best denkbare uit zichzelf haalt en een gelukkig mens wordt.
Voor je kind iets willen omdat je dat zélf zo belangrijk vindt vind ik eigenlijk niet gezond. Wie zegt dat je kind óók zoveel waarde hecht aan een hoge opleiding, een goede carriere. Misschien is je kind wel iemand die héél erg gelukkig wordt van gewoon elke dag naar zijn baan als stratenmaker gaan, in het weekend op het voetbalveld staat met zijn eigen kinderen, 's avonds met een biertje voor een programma van SBS6 hangt.
Een goede baan is voor mij een baan waar je gelukkig van wordt en waar je je rekeningen van kunt betalen. En daar vallen de VMBO-banen ook onder. Voor mezelf wil ik graag iets anders ja, ik zou er niet gelukkig van worden. Maar als mijn kind daar wél gelukkig van wordt, dan ben ik daar ook gelukkig mee. Als mijn kind maar het best denkbare uit zichzelf haalt en een gelukkig mens wordt.
zondag 9 september 2007 om 14:11
Het gaat mij er meer om dat de voorlopers van het VMBO -de mavo, de lts, het lbo- een betere leeromgeving waren. Kleinschaliger en specifieker inspelend op de behoefte van het kind.
Inderdaad, een automonteur is een heel normaal mens. Maar als mijn zoon automonteur wilt worden, had ik hem liever op de 'oude' lts gezien dan op het huidige VMBO.
Loretta is De Mol. Punt.
zondag 9 september 2007 om 14:15
Overigens, er zijn al zoveel leuke, knappe, slimme mensen op deze aardbol. Ik weet zelf ook wel dat er veel zijn die beter in sommige dingen zijn dan mijn dochter is, of knapper, of grappiger. Maar zij heeft in ieder geval 2 mensen op deze aardbol die haar de leukste, geweldigste, knapste, slimste dreumes van de wereld vinden. Doet het er écht zoveel toe of dat helemaal waar is of niet?
Als mijn man tegen mij zegt dat ik de mooiste vrouw op aarde ben vind ik dat óók prettig. Al weet ik bést dat er veel mooiere vrouwen rondhobbelen dan ikzelf. Maar voor hém ben ik op dat moment de mooiste, en dat is toch gewoon belangrijk? Dat wil ik mijn kinderen ook meegeven, dat ze wat er ook gebeurd, voor mij altijd de leukste, liefste, mooiste en geweldigste kinderen zijn die er rondlopen.
Als mijn man tegen mij zegt dat ik de mooiste vrouw op aarde ben vind ik dat óók prettig. Al weet ik bést dat er veel mooiere vrouwen rondhobbelen dan ikzelf. Maar voor hém ben ik op dat moment de mooiste, en dat is toch gewoon belangrijk? Dat wil ik mijn kinderen ook meegeven, dat ze wat er ook gebeurd, voor mij altijd de leukste, liefste, mooiste en geweldigste kinderen zijn die er rondlopen.
zondag 9 september 2007 om 14:16
Mijn eerste was een meisje, en zooo mooi. Echt een plaatje met prachtige verfijnde trekken. Daarbij komt nog dat ik ook heel graag een meisje wilde. Toen werd ik weer zwanger en echt...ik was teleurgesteld dat het een jongetje was. Erg maar waar. En het was ook nog een bijzonder lelijk jongetje en een huilbaby. En de eerste dagen moest ik erg aan hem wennen, want oei, wat was hij lelijk. En iedereen maar roepen dat hij zo'n guitig koppie had en ik wist wat ze eigenlijk bedoelden, gewoon dattie lelijk was. Met zijn hangende ogen en dikke kabouterneus. Met die vette plakken berg en exceem.
Inmiddels is hij aardig opgedroogd, nog steeds niet echt een knap mannetje, maar bijzonder aantrekkelijk door zijn manier van doen en zijn extraverte karakter.
Ik kan niet zeggen dat ik minder van hem hou dan van mijn dochter, goddank niet. Daar zou ik mezelf echt om gehaat hebben. Dus TO, ik zeg ja, ook als je kind spuuglelijk is, kun je met hart en ziel van hem houden.
Ik denk overigens wel dat ik minder van mijn kind zou houden als hij/zij gedragsproblemen zou hebben.
Inmiddels is hij aardig opgedroogd, nog steeds niet echt een knap mannetje, maar bijzonder aantrekkelijk door zijn manier van doen en zijn extraverte karakter.
Ik kan niet zeggen dat ik minder van hem hou dan van mijn dochter, goddank niet. Daar zou ik mezelf echt om gehaat hebben. Dus TO, ik zeg ja, ook als je kind spuuglelijk is, kun je met hart en ziel van hem houden.
Ik denk overigens wel dat ik minder van mijn kind zou houden als hij/zij gedragsproblemen zou hebben.
zondag 9 september 2007 om 14:18
Eowynn, Celeone, ik denk dat je met het vwo op zak ook bakker kunt worden. Je kan ook naar de universiteit en een grootse carriere krijgen, maar je kan ook bakker worden. Met het vmbo op zak kun je alleen maar bakker worden. Enm met een hoop avondstudie kan je je verder scholen als je dat zou willen, maar dat kost je een hoop meer moeite.Dan maar liever leren op het moment dat dat het makkelijkst gaat en het beste geregeld is: als je jong bent. Als jeook nog eens je huishouden en je baan moet doen, en een opleiding wilt doen, daarnaast, wordt het een stuk moeilijker.
En ja, andre van duin is ook cultuur. Maar ik vind het niet leuk, en ik zou het liefst zien dat mijn kind dingen doet en leuk vindt die ik ook leuk vind. Dat is wat makkelijker inleven in elkaar.
En misschien scheelt het dat Lief en ik allebei slim zijn en allebei waarde hechten aan een goede opleiding, maar ik vind dat echt niet gek. En ik vind ook dat het geen projectie is.
En ja, andre van duin is ook cultuur. Maar ik vind het niet leuk, en ik zou het liefst zien dat mijn kind dingen doet en leuk vindt die ik ook leuk vind. Dat is wat makkelijker inleven in elkaar.
En misschien scheelt het dat Lief en ik allebei slim zijn en allebei waarde hechten aan een goede opleiding, maar ik vind dat echt niet gek. En ik vind ook dat het geen projectie is.
zondag 9 september 2007 om 14:22
Het gaat me er meer om wat je doet als blijkt dat je kind gewoon niet slim genoeg is om VWO te doen, als je kind gewoon geen waarde hecht aan een universitaire studie, maar gewoon dolgraag bakker wil worden.
Eowman en ik hebben ook gewoon beiden HBO, hij is begonnen op het LBO, maar is nu bijna afgestudeerd op HBO. Hij heeft er keihard voor moeten werken, maar dat lukte, omdat hij graag wilde. Wij hechten wel degelijk waarde aan een goede opleiding, maar we hechten meer waarde aan gelukkig zijn met wat je doet.
Eowman en ik hebben ook gewoon beiden HBO, hij is begonnen op het LBO, maar is nu bijna afgestudeerd op HBO. Hij heeft er keihard voor moeten werken, maar dat lukte, omdat hij graag wilde. Wij hechten wel degelijk waarde aan een goede opleiding, maar we hechten meer waarde aan gelukkig zijn met wat je doet.
zondag 9 september 2007 om 14:22
Ik vind wel dat je nu een hele grote groep over 1 kam scheert. Niet iedereen die vmbo (of mavo) heeft gedaan, is "dom". Ik ken best aardig wat mensen die met mavo zijn begonnen en uiteindelijk met een rechtenstudie zijn geëindigd (ook geen garantie voor "slimme" mensen trouwens
). Soms zijn de omstandigheden zo dat je op dat moment het best voor vmbo kan kiezen. Helaas weet ik dat uit ervaring. Bij de cito-toets had een havo/vwo advies, maar vanuit de brugklas mavo/havo is het mavo geworden. Ik moest erg wennen aan de school en ik heb erg last van faalangst. Ik had 4 punten te weinig voor havo, dus heb ik me vervolgens 4 jaar zitten vervelen op de mavo. Toentertijd vond ik dat niet erg. Ik wist al dat ik secretaresse wilde worden en dat kon ook met mavo. Ik merk nu wel dat het soms lastiger is om ergens aangenomen te worden. Ik heb inmiddels 11 jaar werkervaring (waarvan 7 jaar als juridisch secretaresse), maar soms word ik toch nog afgewezen op mijn mavo 
. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen: op het moment heb ik een hartstikke leuke baan als Office Manager. En binnenkort ga ik hopelijk met een cursus Office Management (op hbo-niveau) beginnen.Ik denk dat interesse voor kunst en cultuur vooral bepaald wordt door de opvoeding. Als jij je kind al vroeg meeneemt naar musea, theater e.d. zal hij of zij zich daar eerder voor interesseren. Misschien dat er dan een dipje ontstaat rond de puberteit (dan is sowieso alles wat de ouders doen stom
), maar de basis is dan al gelegd.
zondag 9 september 2007 om 14:23
Nee, dat ben ik niet met je eens. Ik vind het niet per se ongezond om voor je kinderen dingen te willen die je zelf belangrijk vindt, volgens mij is dat de basis van ouderschap. Ik vind het eerlijk gezegd politiek correct klinken en geloof het niet zo.
Het lijkt me vreselijk om de ouder van een kind te zijn wat niet bij mij en mijn belevingswereld past. Vreselijk voor mezelf, maar vooral vreselijk voor het kind zelf. Volgens mij is het afschuwelijk als je bijvoorbeeld een heel ander gevoel voor humor hebt dan je familie. Of dat je de enige in het gezin bent die van lezen houdt. Dat je jaar in jaar uit met tegenzin van museum naar wandelvakantie gesleept wordt, terwijl je zelf het liefst naar Lloret de Mar zou willen. Dat je ouders erg gelovig zijn, terwijl jij kotst op het geloof.
Al dat soort dingen zijn vast voor mensen herkenbaar, niemand vindt het raar als je als volwassene zegt dat je je van de kerk hebt afgekeerd bijvoorbeeld. Voor mij valt dat in dezelfde categorie als ouders hebben die makkelijk leren en intelligent zijn, terwijl je zelf met de hakken over de sloot het vmbo gehaald hebt.
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 14:23
Maar eowynn, dat staat toch los van elkaar? Als Jommetje en MK vmbo-ers blijken, zal ik geen spat minder van ze houden, en als het rotkinderen blijken, dan zijn ze nog altijd mijn rotkinderen.
Onvoorwaardelijke liefde staat los van een verwachtingspatroon. Dan zou het nl. voorwaardelijke liefde zijn, en volgens mij zijn er maar weinig ouders die daar last van hebben, als ik het goed lees, hier.
zondag 9 september 2007 om 14:29
Ik vind het gewoon niet zo belangrijk. In mijn vriendenkring zit ook van alles, van hoveniers en bouwvakkers tot kunstenaars en psychologen. Mensen met alleen Mavo en verder niets, mensen met 2 universitaire studies afgerond. Eowman en ik zweven een beetje in het midden met gewoon HBO. En al die mensen gaan prima met elkaar om, hebben een aantal gedeelde interesses en ook een aantal interesses die ze totaal niet met elkaar delen. Wat dat betreft merk ik gewoon het verschil niet zo. Het is misschien een uitzondering, maar het loopt in onze vriendenkring gewoon heel erg door elkaar en dat gaat prima.
zondag 9 september 2007 om 14:33
Maar een mavo-leeromgeving is was heel iets anders dan een VMBO-leeromgeveing nu. En dan gaat het mij niet om de hoogte van de opleiding, maar om de sfeer die er heerst. Over de normen en waarden die er gerespecteerd worden of niet. Over de massaliteit van dat onderwijssysteem. Ik gun mijn kinderen een andere leeromgeving. Niet persé hoger.
Maar nu wordt dit wel heel off-topic. Eigenlijk zou deze post moeten gaan over mijn twee beeldschone kinderen.
Maar nu wordt dit wel heel off-topic. Eigenlijk zou deze post moeten gaan over mijn twee beeldschone kinderen.
Loretta is De Mol. Punt.
zondag 9 september 2007 om 14:34
Mmm, van mijn jongste zoon heb ik nog geen lelijke plaatjes kunnen ontdekken, das echt een mooi manneke geloof ik...
Mijn dochter echter... toen ze baby was vond ik haar de mooiste, liefste, schattigste die er was. In haar pikzwarte haartjes maakte ik met een roze strikje een staartje, bovenop haar hoofd.... Als ik nu die foto's zie , zie ik een lelijke vleeshomp met een staart. Maar blijkbaar door moederhormonen ofzo zag ik het niet. Inmiddels is ze goed opgedroogd
.
Mijn dochter echter... toen ze baby was vond ik haar de mooiste, liefste, schattigste die er was. In haar pikzwarte haartjes maakte ik met een roze strikje een staartje, bovenop haar hoofd.... Als ik nu die foto's zie , zie ik een lelijke vleeshomp met een staart. Maar blijkbaar door moederhormonen ofzo zag ik het niet. Inmiddels is ze goed opgedroogd
.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zondag 9 september 2007 om 14:38
Mijn ex-man en ik hebben beide HBO gedaan en toch hebben we 2 kinderen op het VMBO en de middelste dus op een zmlk
Ik kan me er niet zo druk om maken, de oudsten zijn 15 en 12 , ze kunnen na hun VMBO nog vele opleidingen volgen om hoger op te komen maar hebben als opstap dus VMBO
Ik zie daar geen probleem in
Ik kan me er niet zo druk om maken, de oudsten zijn 15 en 12 , ze kunnen na hun VMBO nog vele opleidingen volgen om hoger op te komen maar hebben als opstap dus VMBO
Ik zie daar geen probleem in
zondag 9 september 2007 om 14:45
Nu heb ik niet zoveel verstand van de scholen tegenwoordig, maar is dat niet per school verschillend? Toen ik op school zat, was er ook een mavo waar het een beetje a-sociaal was (mag ik dat zo zeggen?). "Mijn" mavo was daarentegen heel beschaafd: deed niet mee aan alle merkkleding-hypes en roken was bijvoorbeeld helemaal geen issue.
En om even on topic te reageren: vaak vind ik kindjes die er niet uitzien volgens de Zwitsal-reclame, veel leuker. Ik ken een kindje met enorme flaporen, klein hoofd en grote ogen. Volgens de "norm" (wat dat ook moge zijn) is het een lelijk kindje, maar het is zo'n leuk jongetje. Als ik dat koppie zie, ben ik meteen vrolijk. Trouwens, een kindje kan er uitzien als Shirley Temple, als het een verwend rotkind is, vind ik er niets aan.
Ik ken ook een kindje met een bril. Dat kan een reden zijn om gepest te worden, maar daar heeft dit kindje helemaal geen last van. Ze bijt goed van zich af en heeft ladingen vriendinnetjes. Ik denk dat pesten vooral kinderen overkomt die onzeker zijn. Kinderen vinden dan altijd wel een reden om te pesten: heeft het kind geen bril of is het niet te dik, dan heeft hij of zij vast stomme schoenen o.i.d.
zondag 9 september 2007 om 14:46
Weet je wat minder leuk is dan het lijkt ? Kinderen die een veel hogere opleiding hebben dan hun ouders, met - ineens - een andere belevingswereld , smaak, vriendenkring, taalgebruik en gespreksstof . Tuurlijk ben je daar trots op , maar stel je maar eens voor dat je bij je kind later op een verjaardag zit in nét die verkeerde broek , nét naar de verkeerde plaats op vakantie bent geweest waar je dan ook nog niet de juiste dingen hebt bezichtigd , en dan bestel je ook nog het verkeerde drankje
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 14:49
Hahahaha! Dat is ook zo iets. Als ik op kraamvisite ga en ik tref een ´niet-zo-mooie´ baby, weet ik nooit zo goed wat ik moet zeggen. Ik hoop dan ook altijd dat ik weg kom met: `Wat een schatje/guitig koppie/lieverd/lekker ding´ En dan hoop ik maar dat mams niet door heeft dat ik het géén mooi kind vind.
Ik vraag me af hoe jullie dat als moeders (hebben) ervaren. Denk je dat iedereen die niet het woord mooi of knap in de mond neemt, maar iets zegt over de eigenschappen bijvoorbeeld, Oh, ze vinden mijn kind niet mooi?
Of valt het echt niet op als je zegt: `Wat een guitig koppie!´?
Ik denk zelf overigens dat moppie altijd wel veilig is. Of niet?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 9 september 2007 om 14:54
Ik vind eigenlijk ieder pasgeboren kindje mooi. Mooi, omdat het zo wonderlijk is, zo puur en nog zo'n onbeschreven blad. Mooi, zo'n klein wezentje dat van de wereld nog geen weet heeft. Mooi hoe de natuur ons dat kan geven.
Iets oudere kinderen kunnen wel degelijk lelijk zijn.
Iets oudere kinderen kunnen wel degelijk lelijk zijn.
Loretta is De Mol. Punt.
zondag 9 september 2007 om 15:02
Toen ik bijne drieëneenhalf jaar gelden hoorde dat mijn nog ongeboren Mopsey een skeletafwijking zou hebben, was ik eerlijk gezegd bang een freak te baren. Hoe zou ze er in vredesnaam uit komen te zien? Verdroeg ik dat wel? Zo'n afwijkend lichaampje...
Ze kwam, en haar lijfje vond ik gelijk prachtig. Helemaal Mops. Sjeezus, wat was ik trots op haar. Op haar karakter, want ze was gelijk een koppig, eigenwijs ding met een eigen wil (ze mocht van de kinderarts 24 uur niet de couveuse uit en alleen sondevoeding, maar 4 uur later lag ze heerlijk te drinken aan mijn borst...).
Alleen haar hoofdje; ik vond het precies Miss PotatoeHead. Allemachtig, ze was geen schoonheid. Maar had het niet gewaagd dat tegen me te zeggen, want de liefde voor haar en mijn beschermingsdrift ging zover dat ik bij een ieder ander die iets negatiefs over mijn dochter zou zeggen de kop van de romp had getroken. Met die liefde zat het dus gelijk goed. Ik vond haar prachtig, ongeacht dat aardappelhoofd, dat ik gerust wel zag.
Inmiddels is het een fantastische peuter, met rode staartjes en een heerlijk eigenwijs bekkie. Op sommige foto's vind ik haar fabelachtig mooi, en andere foto's vind ik minder flatteus. Zo ook in het echie. Soms kijk ik haar aan en denk ik "hoe kan ik zo iets moois gemaakt hebben?", en de andere keer denk ik "meid, dit is niet je meest charmante uitdrukking..".
Ze is wijs, maar niet de snelste qua ontwikkeling. Hoe ze zich gaat ontplooien, en op welke school ze komt, het kan me werkelijk niet boeien. Als ze maar gelukkig is, geaccepteerd wordt, en kan doen wat ze leuk vindt. En dat vind ik al uitdaging zat!
Soms valt haar achondroplasie ineens een periode heel erg op, en dat vind ik bij vlagen moeilijk om te zien. Dan reageren de mensen om haar heen ook anders op haar, hebben sneller in de gaten dat het hier niet om een "schattig wijs dreumesje"gaat, maar om een "peuter met een groeistoornis". De reacties zijn afhoudender, meer geschrokken.
Maar altijd, altijd loopt mijn hart over van liefde, voor mijn eigenste eigenwijze, koppige, norse, vrolijke, bijdehandte, uitgekookte, wijze, lieve, brutale, stuurse, verlegen, blije, hartelijke, geweldige Mops!
Ze kwam, en haar lijfje vond ik gelijk prachtig. Helemaal Mops. Sjeezus, wat was ik trots op haar. Op haar karakter, want ze was gelijk een koppig, eigenwijs ding met een eigen wil (ze mocht van de kinderarts 24 uur niet de couveuse uit en alleen sondevoeding, maar 4 uur later lag ze heerlijk te drinken aan mijn borst...).
Alleen haar hoofdje; ik vond het precies Miss PotatoeHead. Allemachtig, ze was geen schoonheid. Maar had het niet gewaagd dat tegen me te zeggen, want de liefde voor haar en mijn beschermingsdrift ging zover dat ik bij een ieder ander die iets negatiefs over mijn dochter zou zeggen de kop van de romp had getroken. Met die liefde zat het dus gelijk goed. Ik vond haar prachtig, ongeacht dat aardappelhoofd, dat ik gerust wel zag.
Inmiddels is het een fantastische peuter, met rode staartjes en een heerlijk eigenwijs bekkie. Op sommige foto's vind ik haar fabelachtig mooi, en andere foto's vind ik minder flatteus. Zo ook in het echie. Soms kijk ik haar aan en denk ik "hoe kan ik zo iets moois gemaakt hebben?", en de andere keer denk ik "meid, dit is niet je meest charmante uitdrukking..".
Ze is wijs, maar niet de snelste qua ontwikkeling. Hoe ze zich gaat ontplooien, en op welke school ze komt, het kan me werkelijk niet boeien. Als ze maar gelukkig is, geaccepteerd wordt, en kan doen wat ze leuk vindt. En dat vind ik al uitdaging zat!
Soms valt haar achondroplasie ineens een periode heel erg op, en dat vind ik bij vlagen moeilijk om te zien. Dan reageren de mensen om haar heen ook anders op haar, hebben sneller in de gaten dat het hier niet om een "schattig wijs dreumesje"gaat, maar om een "peuter met een groeistoornis". De reacties zijn afhoudender, meer geschrokken.
Maar altijd, altijd loopt mijn hart over van liefde, voor mijn eigenste eigenwijze, koppige, norse, vrolijke, bijdehandte, uitgekookte, wijze, lieve, brutale, stuurse, verlegen, blije, hartelijke, geweldige Mops!
Wat wilde ik nou toch typen?
