Kinderen
alle pijlers
Als je kind echt spuuglelijk is...
zondag 9 september 2007 om 12:39
... hou je er dan net zoveel van als van een mooi kind?
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Dat is iets wat ik me echt al in mijn zwangerschap afvroeg. Was echt bang om een lelijk kind te krijgen. Gelukkig is hij dat echt niet, maar wat als het mooi is, maar ontzettend dom? Of gewoon niet gezellig?
En wat ik me ook afvraag: zie je het als je kind lelijk is? Of dom? Of een rotkarakter heeft? Of word je door de natuur dusdanig voor de gek gehouden dat de hele wereld denkt "zooooo, die is lélijk!", maar jij ervan overtuigd bent dat je kind ubercute is?
Zijn er hier moeders die hun kind écht lelijk vinden? (Of een van de andere dingen waarvan je bij andere kinderen denkt: zooo, ben ik effe blij dat de mijne niet zo *voeg hier willekeurig negatief oordeel in* is?)
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 15:05
Ja, dat bedoelde ik ook. En volgens mij maakt het niet uit of je zelf veel slimmer bent dan je ouders, of dat je ouders veel slimmer zijn dan jij. Volgens mij is dat voor zowel ouder als kind heel verdrietig. Dat je totaal geen raakvlakken meer met je eigen kind hebt. Ik ken dat trouwens ook van vrij dichtbij in de familie, en dat is echt geen pretje voor de betrokkenen.
Dus mijn wens op dat vlak heeft niet zoveel te maken met projectie, maar meer met dat ik gewoon hoop dat mijn zoon en ik elkaars werelden zullen blijven begrijpen en als het even kan elkaars werelden ook leuk vinden en respecteren. (Kom ik dus toch weer uit op jouw andere topic, Bianca, ik wil gewoon later vriendjes met mijn zoon zijn
)
Am Yisrael Chai!
zondag 9 september 2007 om 15:31
Ook mijn man vindt/ gelooft dat we twee leuk uitziende kinderen hebben.....en benadrukte ook meteen weer hoe jammer het is dat ze in de pubertijd er alles aan lijken te doen om vooral door hun ouders maar niet leuk gevonden te worden . Als opa je kapsel leuk vindt wordt het tijd voor de kapper....als je moeder zegt ; doe die witte maar ga je natuurlijk voor zwart.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 16:28
Mijn kind is mooi. Punt. Ik zou het jammer vinden als dat niet zo was, voor háár. Ik denk dat minder mooie mensen (dus ook kinderen), het minder makkelijk hebben. Ik zie het nu al op het kdv: dochter krijgt meer aandacht dan de andere kindjes. Pijnlijk genant, eigenlijk. Maar liever zó, dan andersom.
Voor mezelf: ik denk dat ik mn kind altíjd mooi zou vinden, hoe objectief kun je als moeder zijn?
Voor mezelf: ik denk dat ik mn kind altíjd mooi zou vinden, hoe objectief kun je als moeder zijn?
zondag 9 september 2007 om 17:05
Ik heb twee kinderen. Ze zijn niet supermooi, maar ze zijn zeker ook niet de lelijksten. Boeit me eigenlijk ook niet zo.
Mijn oudste is in sociaal en motorisch opzicht niet de handigste, maar is qua intelligentie erg voor. Hij heeft het daardoor wel eens lastig. Soms isdat voor mij wat moeiljk te begrijpen. Maar ik hou er niet minder om van hem. Sterker nog: ik vecht als een leeuw voor mijn schat!!!!!!!
Jongste is juist meer gemiddeld, maar is mij niet meer of minder lief dan oudste. Ik heb alleen minder het gevoel dat ik voor haar moet vechten, omdat ik verwacht dat zij zichzelf wel zal redden in het leven.
Mijn oudste is in sociaal en motorisch opzicht niet de handigste, maar is qua intelligentie erg voor. Hij heeft het daardoor wel eens lastig. Soms isdat voor mij wat moeiljk te begrijpen. Maar ik hou er niet minder om van hem. Sterker nog: ik vecht als een leeuw voor mijn schat!!!!!!!
Jongste is juist meer gemiddeld, maar is mij niet meer of minder lief dan oudste. Ik heb alleen minder het gevoel dat ik voor haar moet vechten, omdat ik verwacht dat zij zichzelf wel zal redden in het leven.
zondag 9 september 2007 om 17:14
Mooie kinderen geliefder dan lelijke?
woensdag 4 mei 2005 15:22
Ouders passen beter op mooie kinderen dan op lelijke. Dat concludeert een Canadese wetenschapper die nauwlettend in de gaten heeft gehouden hoe ouders in de supermarkt met hun kinderen omgaan.
Wat blijkt? Hoe mooier een kind, des te eerder is een Canadese vader of moeder geneigd gebruik te maken van de gordels van een winkelwagenzitje. Vaders zijn erger dan moeders. Lelijke kinderen worden door vaders nooit veilig vastgezet, 12,5 procent van de mooie wel.
Onder leiding van dr. Andrew Harrel, van de universiteit van Alberta in Canada, zijn boodschappende ouders met kinderen van twee tot vijf jaar oud in veertien supermarkten geobserveerd. Ook bleek dat ouders lelijke kinderen vaker uit het zicht verliezen dan aantrekkelijke en dat lelijke kinderen vaker zonder de ouders in de winkel mogen rondstruinen.
Genetisch
Volgens Harrel, die zijn onderzoek nog niet heeft gepubliceerd, maar wel presenteerde op een conferentie, ligt de verklaring in de genen. Mooie kinderen zitten genetisch beter in elkaar en zijn voor ouders een betere 'erfenis'. Ouders verzorgen daarom, onbewust, mooie kinderen beter.
De resultaten zijn omstreden. Natuurlijk zijn ouders het volstrekt niet eens met de bewering, dat geeft Harrel zelf toe (lees een kort interview op de site van zijn universiteit). Als ouders een vragenlijst wordt voorgelegd, geven ze aan dat ze van al hun kinderen houden en alle kinderen evengoed verzorgen.
Vraagtekens
Maar het onderzoek geeft volgens Harrel duidelijk aan dat ouders onderbewust toch een voorkeur hebben. Collega wetenschappers zetten volgens The New York Times vraagtekens bij het onderzoek en de conclusies.
Eén professor bijvoorbeeld laakt het onderzoek. De kinderen van rijke ouders, die beter voor hun kinderen zorgen door ze beter voedsel en betere kleding te geven, zien er in de supermarkt misschien mooier uit, maar met genetica heeft dat niets te maken.
woensdag 4 mei 2005 15:22
Ouders passen beter op mooie kinderen dan op lelijke. Dat concludeert een Canadese wetenschapper die nauwlettend in de gaten heeft gehouden hoe ouders in de supermarkt met hun kinderen omgaan.
Wat blijkt? Hoe mooier een kind, des te eerder is een Canadese vader of moeder geneigd gebruik te maken van de gordels van een winkelwagenzitje. Vaders zijn erger dan moeders. Lelijke kinderen worden door vaders nooit veilig vastgezet, 12,5 procent van de mooie wel.
Onder leiding van dr. Andrew Harrel, van de universiteit van Alberta in Canada, zijn boodschappende ouders met kinderen van twee tot vijf jaar oud in veertien supermarkten geobserveerd. Ook bleek dat ouders lelijke kinderen vaker uit het zicht verliezen dan aantrekkelijke en dat lelijke kinderen vaker zonder de ouders in de winkel mogen rondstruinen.
Genetisch
Volgens Harrel, die zijn onderzoek nog niet heeft gepubliceerd, maar wel presenteerde op een conferentie, ligt de verklaring in de genen. Mooie kinderen zitten genetisch beter in elkaar en zijn voor ouders een betere 'erfenis'. Ouders verzorgen daarom, onbewust, mooie kinderen beter.
De resultaten zijn omstreden. Natuurlijk zijn ouders het volstrekt niet eens met de bewering, dat geeft Harrel zelf toe (lees een kort interview op de site van zijn universiteit). Als ouders een vragenlijst wordt voorgelegd, geven ze aan dat ze van al hun kinderen houden en alle kinderen evengoed verzorgen.
Vraagtekens
Maar het onderzoek geeft volgens Harrel duidelijk aan dat ouders onderbewust toch een voorkeur hebben. Collega wetenschappers zetten volgens The New York Times vraagtekens bij het onderzoek en de conclusies.
Eén professor bijvoorbeeld laakt het onderzoek. De kinderen van rijke ouders, die beter voor hun kinderen zorgen door ze beter voedsel en betere kleding te geven, zien er in de supermarkt misschien mooier uit, maar met genetica heeft dat niets te maken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 17:23
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
De invloed van fysieke aantrekkelijkheid op kinderen
Drs. T. de Vos- van der Hoeven
Zou Marilyn Monroe even succesvol en geliefd zijn geweest als ze minder aantrekkelijk zou zijn geweest? Zou Richard Gere net zoveel films hebben gemaakt als zijn neus scheef had gestaan en zijn oren te groot zouden zijn geweest? Met andere woorden gezegd: hoe belangrijk is uiterlijk in ons leven?
Het eerste beeld dat men zich van iemand kan vormen, is dat op basis van het uiterlijk. Bij de eerste ontmoeting is het uiterlijk de eerste informatie die men over een persoon krijgt. En vaak wordt er naar aanleiding van dit uiterlijk meteen een oordeel gevormd over deze persoon. Een net geklede vrouw maakt een betere indruk dan een vrouw in oude, versleten, niet bij elkaar passende kleding. Maar is het nu ook zo dat het uiterlijk waarmee je geboren bent de manier waarop je beoordeeld wordt beïnvloed? Worden er positievere persoonlijkheidskenmerken verwacht bij aantrekkelijke mensen dan bij onaantrekkelijke mensen? Zorgt aantrekkelijk zijn voor voordelen in het leven, omdat je positiever beoordeeld wordt?
En hoe belangrijk is fysieke aantrekkelijkheid voor kinderen?
Deze maand niet de behandeling van een opvoedkundig probleem, maar eens wat meer over het onderzoek dat is gedaan op dit gebied. En de feiten zullen u waarschijnlijk verbazen.
Kinderen onder elkaar
Heb je het als kind makkelijker als je fysiek aantrekkelijk bent? Ben je geliefder bij je leeftijdsgenoten als je aantrekkelijk bent? Of maken jonge kinderen nog geen onderscheid tussen aantrekkelijke en onaantrekkelijke kinderen? De eerste onderzoeken bij kinderen op dit gebied onderzochten de invloed van fysieke aantrekkelijkheid op pubers. Op deze leeftijd zijn kinderen erg bezig met acceptatie door leeftijdsgenoten en hierbij speelt uiterlijk een belangrijke rol. Maar is uiterlijk dan ook van belang voor jongere kinderen? Onderzoek heeft uitgewezen dat ook jonge kinderen wel degelijk worden beïnvloed door het fysieke uiterlijk van hun leeftijdsgenoten in hun oordeel over deze kinderen.
Aan een aantal kleuters werd gevraagd de leukste en vervelendste klasgenoten aan te wijzen en een aantal gedragskenmerken toe te schrijven aan de klasgenoten bij wie zij vonden, dat deze gedragingen het beste pasten. Hierna werden de foto's van de kinderen beoordeeld op aantrekkelijkheid door veertien volwassenen. Het werd duidelijk dat aantrekkelijke kinderen ander sociaal gedrag werd toebedacht dan onaantrekkelijke kinderen. De aantrekkelijke kinderen werden als meer onafhankelijk gezien dan de minder aantrekkelijke kinderen.
Vooral de onaantrekkelijke jongens werd veel negatief sociaal gedrag toebedacht. Deze jongens werden als het agressiefst gezien. De aantrekkelijke jongens waren de meest populaire kinderen, de onaantrekkelijke jongens waren het minst populair. Dit laatste kan heel goed voortkomen uit het negatieve beeld dat men van deze jongens heeft en dus berusten op een vooroordeel. Ook kan het dat deze jongens zich zijn gaan gedragen naar het beeld wat er van hen is gevormd en werkelijk negatief sociaal gedrag vertonen. Bij de meisjes werd een wisseling van populariteit gevonden naarmate de meisjes ouder werden. Op jonge leeftijd zijn de minder aantrekkelijke meisjes het populairst. Al naar gelang de meisjes ouder worden , worden de aantrekkelijke meisjes populairder. Dit komt voort uit het feit dat naarmate de meisjes ouder worden, hun uiterlijk belangrijker gaat worden.
Het onderzoek
Het verschil in oordeel over aantrekkelijke en minder aantrekkelijke kinderen kan voortkomen uit vooroordelen, maar het is ook mogelijk dat aantrekkelijke kinderen werkelijk verschillen van minder aantrekkelijke kinderen. Dit is belangrijk om vast te stellen.
Er werd aan twintig vrouwen gevraagd 64 foto's van kinderen die ze niet kenden te beoordelen op hun fysieke uiterlijk. De kinderen waren tussen de drie en vijf jaar oud. Ze werden in tweetallen aan het spelen gezet in een afgeschermde hoek in een klaslokaal en werden geobserveerd.
Er werden gedragsverschillen gevonden tussen aantrekkelijke en minder aantrekkelijke kinderen. De onaantrekkelijke kinderen bleken het agressiefst, vooral bij de vijfjarigen. Het feit dat het agressiviteitsverschil bij de oudere kinderen groter was, lijkt er op te wijzen dat het agressieve gedrag voortkomt uit het feit dat het kind zich agressief gaat gedragen omdat dit door de omgeving toch al verwacht werd.Voor hoeverre deze verschillen voortkomen uit het verwachtingspatroon van de omgeving waaraan het kind voldoet is een belangrijke vraag.
Een ander belangrijk punt dat naar voren komt is het belang van het zelfbeeld van het kind, hoe het kind denkt over zijn eigen aantrekkelijkheid. Dit beeld blijkt van groot belang omdat veel mensen hun gedrag bepalen aan de hand van het idee dat ze van zichzelf hebben. En dit gedrag beïnvloed de beoordeling door andere weer.
We kijken naar het verband tussen aantrekkelijkheid en zelfvertrouwen. Er wordt geen verband gevonden tussen zelfvertrouwen en het objectieve oordeel van een buitenstaander. Wel wordt er een duidelijk verband gevonden tussen het eigen oordeel van het kind en zijn zelfvertrouwen. De kinderen die hun eigen aantrekkelijkheid onderschatten hadden beduidend minder zelfvertrouwen dan de kinderen die hun eigen aantrekkelijkheid hadden overschat of goed hadden geschat. Het blijkt duidelijk dat niet alleen het oordeel van anderen over fysieke aantrekkelijkheid van belang is, maar dat ook het zelfbeeld van kinderen belangrijk is. Als een kind een negatief zelfbeeld heeft zal het zich veel passiever gaan gedragen. En hierdoor wordt dit kind door andere mensen weer negatief beoordeeld en wordt het vooroordeel weer in stand gehouden.
Verschillende onderzoeken wijzen uit dat fysieke aantrekkelijkheid een belangrijke rol speelt bij de oordeelvorming van kinderen. Bij deze oordeelvorming blijken kinderen gebruik te maken van vooroordelen. De kinderen hebben een bepaald verwachtingspatroon van aantrekkelijke en minder aantrekkelijke leeftijdsgenoten. Een belangrijke vraag is nu, hoe kinderen aan deze vooroordelen komen. Op televisie, op de radio en in tijdschriften wordt aantrekkelijkheid heel erg geïdealiseerd. Dit zou een belangrijke beïnvloeding kunnen zijn voor oudere kinderen, maar niet voor peuters en kleuters. Jonge kinderen leren het meeste van wat hun verteld wordt door de hen omringende volwassenen, zoals ouders en leraren. De kans is dus groot dat kinderen hun vooroordelen over fysieke aantrekkelijkheid leren van deze volwassenen.
De invloed van volwassenen
Al vanaf het prilste begin kunnen kinderen leren dat uiterlijk belangrijk is. Meteen na de geboorte krijgt een baby te horen dat zij of hij zo mooi is. Nu zal dit voor een baby niets betekenen, maar er komt een leeftijd dat kinderen wel begrijpen wat er wordt bedoeld als er tegen ze gezegd wordt dat ze zo'n schattig kind zijn. Op het moment dat een kind begrijpt wat fysieke aantrekkelijkheid inhoudt en het kind dus weet welk kind hij er wel leuk vindt uitzien en welk kind niet, kan dit kind ook vooroordelen leren met betrekking tot fysieke aantrekkelijkheid. Leren kinderen inderdaad vooroordelen van de hun omringende volwassenen?
Een van de volwassenen waar kinderen veel van leren, is een leraar. Kinderen leren alle dingen die in het lesprogramma zijn opgenomen, maar ze kunnen ongemerkt ook een hoop ideeën van de leraar overnemen. Leraren hebben bepaalde verwachtingen van hun leerlingen en beïnvloeden met deze verwachtingen de leerlingen. De verwachtingen van een leraar zijn niet alleen gebaseerd op de intelligentie van een leerling maar ook op oppervlakkigere zaken zoals het fysieke uiterlijk. Beoordelen leraren dan onaantrekkelijke kinderen anders dan aantrekkelijke kinderen?
Uit onderzoek blijkt dat aantrekkelijke kinderen de meeste persoonlijke en academische ontwikkeling toebedacht wordt door leraren. Ook blijkt het dat er van aantrekkelijke kinderen het meeste werd verwacht dat ze hun gedrag zelf bepalen en het werd hen dan ook meer kwalijk genomen als ze iets fout deden. De aantrekkelijke jongens werden als het intelligentst gezien, gevolgd door de onaantrekkelijke meisjes.
Het fysieke uiterlijk van de leerling blijkt dus van belang te zijn bij het oordeel van leraar, vooral als de leraar verder nog niet veel van de leerling weet . Zo kan de leraar aan het begin van het jaar zich een heel verkeerd beeld vormen van een leerling. Als de leraar deze leerling aan de hand van zijn verkeerde oordeel gaat behandelen is het heel goed mogelijk dat de leerling zich gaat gedragen naar het beeld van de leraar. Hierdoor is het mogelijk dat de andere leerlingen in de klas een verkeerd beeld krijgen van de bewuste leerling en zo vooroordelen aanleren.
Van zeer grote invloed zijn de ouders. In welke mate spreken ouders hun vooroordelen tegenover hun kind uit? Uit onderzoek blijkt dat aantrekkelijke kinderen meer gekozen worden om mee te spelen dan onaantrekkelijke kinderen. Deze aantrekkelijke kinderen worden ook als slimmer en leuker gezien. Uit onderzoek blijkt dat de verwachtingen van de ouders hun kinderen wel beïnvloedt bij hun vriendenkeuze maar niet bij hun verwachtingen met betrekking tot het gedrag van kinderen.
Het blijkt dat de verwachtingen van de ouders samenhangen met de vooroordelen die kinderen gebruiken en dat ouders hun eigen vooroordelen aan hun kinderen leren. Dit onderzoek laat heel duidelijk zien dat kinderen gebruik maken van vooroordelen, maar ook dat deze vooroordelen, in ieder geval voor een gedeelte, zijn aangeleerd door de eigen ouders.
Volwassenen blijken hiermee flink wat invloed te hebben op de oordeelvorming van kinderen. Kinderen blijken vooroordelen over te nemen van de hen omringende volwassenen en ze worden beïnvloed in hun gedrag door de verwachtingen die er ontstaan door deze vooroordelen.
De praktijk
Fysieke aantrekkelijkheid speelt dus een belangrijke rol bij de oordeelvorming van kinderen. Veel kinderen kiezen liever een aantrekkelijk kind als vriend dan dat ze vrienden worden met een minder aantrekkelijk kind. Ook blijkt dat het beste contact ontstaat tussen kinderen die ongeveer even aantrekkelijk zijn. Hierbij speelt het uiterlijk opnieuw een zeer belangrijke rol. Kinderen bleken ook veelvuldig gebruik te maken van vooroordelen. Ten dele komen deze vooroordelen voort uit wat kinderen zelf meemaken. Op het moment dat een kind meerdere malen gepest wordt door een onaantrekkelijke leeftijdsgenoot, zal dit kind al snel tot de conclusie komen dat onaantrekkelijke kinderen gemeen zijn.
Maar lang niet al de vooroordelen waar kinderen gebruik van maken, komen voort uit dit soort ervaringen. Veel vooroordelen hebben kinderen aangeleerd via hun omgeving, televisie, tijdschriften en de hen omringende volwassenen. Deze volwassenen leren kinderen vooroordelen aan door ze deze vooroordelen gewoon te vertellen, maar ook door kinderen op een bepaalde manier te behandelen. Veel kinderen zullen zich aanpassen aan deze verwachtingen. Dit is een belangrijk punt. Het fysieke uiterlijk bepaalt hoe een kind beoordeeld wordt en dit oordeel heeft invloed op het gedrag van het kind. Het gaat zich gedragen zoals men dat toch al verwachtte. Zo worden de vooroordelen werkelijkheid en worden ze in stand gehouden.
Ik denk dat het heel moeilijk is om dit patroon te doorbreken. Dit hoeft geen vergaande gevolgen te hebben, omdat mensen geen vooroordelen meer gebruiken zodra ze iemand beter leren kennen. Vooroordelen over fysieke aantrekkelijkheid kunnen een grote invloed hebben op onze eerste indruk van iemand, maar als we iemand beter leren kennen zullen we toch altijd ons eigen oordeel vormen over deze persoon.
De invloed van fysieke aantrekkelijkheid op kinderen
Drs. T. de Vos- van der Hoeven
Zou Marilyn Monroe even succesvol en geliefd zijn geweest als ze minder aantrekkelijk zou zijn geweest? Zou Richard Gere net zoveel films hebben gemaakt als zijn neus scheef had gestaan en zijn oren te groot zouden zijn geweest? Met andere woorden gezegd: hoe belangrijk is uiterlijk in ons leven?
Het eerste beeld dat men zich van iemand kan vormen, is dat op basis van het uiterlijk. Bij de eerste ontmoeting is het uiterlijk de eerste informatie die men over een persoon krijgt. En vaak wordt er naar aanleiding van dit uiterlijk meteen een oordeel gevormd over deze persoon. Een net geklede vrouw maakt een betere indruk dan een vrouw in oude, versleten, niet bij elkaar passende kleding. Maar is het nu ook zo dat het uiterlijk waarmee je geboren bent de manier waarop je beoordeeld wordt beïnvloed? Worden er positievere persoonlijkheidskenmerken verwacht bij aantrekkelijke mensen dan bij onaantrekkelijke mensen? Zorgt aantrekkelijk zijn voor voordelen in het leven, omdat je positiever beoordeeld wordt?
En hoe belangrijk is fysieke aantrekkelijkheid voor kinderen?
Deze maand niet de behandeling van een opvoedkundig probleem, maar eens wat meer over het onderzoek dat is gedaan op dit gebied. En de feiten zullen u waarschijnlijk verbazen.
Kinderen onder elkaar
Heb je het als kind makkelijker als je fysiek aantrekkelijk bent? Ben je geliefder bij je leeftijdsgenoten als je aantrekkelijk bent? Of maken jonge kinderen nog geen onderscheid tussen aantrekkelijke en onaantrekkelijke kinderen? De eerste onderzoeken bij kinderen op dit gebied onderzochten de invloed van fysieke aantrekkelijkheid op pubers. Op deze leeftijd zijn kinderen erg bezig met acceptatie door leeftijdsgenoten en hierbij speelt uiterlijk een belangrijke rol. Maar is uiterlijk dan ook van belang voor jongere kinderen? Onderzoek heeft uitgewezen dat ook jonge kinderen wel degelijk worden beïnvloed door het fysieke uiterlijk van hun leeftijdsgenoten in hun oordeel over deze kinderen.
Aan een aantal kleuters werd gevraagd de leukste en vervelendste klasgenoten aan te wijzen en een aantal gedragskenmerken toe te schrijven aan de klasgenoten bij wie zij vonden, dat deze gedragingen het beste pasten. Hierna werden de foto's van de kinderen beoordeeld op aantrekkelijkheid door veertien volwassenen. Het werd duidelijk dat aantrekkelijke kinderen ander sociaal gedrag werd toebedacht dan onaantrekkelijke kinderen. De aantrekkelijke kinderen werden als meer onafhankelijk gezien dan de minder aantrekkelijke kinderen.
Vooral de onaantrekkelijke jongens werd veel negatief sociaal gedrag toebedacht. Deze jongens werden als het agressiefst gezien. De aantrekkelijke jongens waren de meest populaire kinderen, de onaantrekkelijke jongens waren het minst populair. Dit laatste kan heel goed voortkomen uit het negatieve beeld dat men van deze jongens heeft en dus berusten op een vooroordeel. Ook kan het dat deze jongens zich zijn gaan gedragen naar het beeld wat er van hen is gevormd en werkelijk negatief sociaal gedrag vertonen. Bij de meisjes werd een wisseling van populariteit gevonden naarmate de meisjes ouder werden. Op jonge leeftijd zijn de minder aantrekkelijke meisjes het populairst. Al naar gelang de meisjes ouder worden , worden de aantrekkelijke meisjes populairder. Dit komt voort uit het feit dat naarmate de meisjes ouder worden, hun uiterlijk belangrijker gaat worden.
Het onderzoek
Het verschil in oordeel over aantrekkelijke en minder aantrekkelijke kinderen kan voortkomen uit vooroordelen, maar het is ook mogelijk dat aantrekkelijke kinderen werkelijk verschillen van minder aantrekkelijke kinderen. Dit is belangrijk om vast te stellen.
Er werd aan twintig vrouwen gevraagd 64 foto's van kinderen die ze niet kenden te beoordelen op hun fysieke uiterlijk. De kinderen waren tussen de drie en vijf jaar oud. Ze werden in tweetallen aan het spelen gezet in een afgeschermde hoek in een klaslokaal en werden geobserveerd.
Er werden gedragsverschillen gevonden tussen aantrekkelijke en minder aantrekkelijke kinderen. De onaantrekkelijke kinderen bleken het agressiefst, vooral bij de vijfjarigen. Het feit dat het agressiviteitsverschil bij de oudere kinderen groter was, lijkt er op te wijzen dat het agressieve gedrag voortkomt uit het feit dat het kind zich agressief gaat gedragen omdat dit door de omgeving toch al verwacht werd.Voor hoeverre deze verschillen voortkomen uit het verwachtingspatroon van de omgeving waaraan het kind voldoet is een belangrijke vraag.
Een ander belangrijk punt dat naar voren komt is het belang van het zelfbeeld van het kind, hoe het kind denkt over zijn eigen aantrekkelijkheid. Dit beeld blijkt van groot belang omdat veel mensen hun gedrag bepalen aan de hand van het idee dat ze van zichzelf hebben. En dit gedrag beïnvloed de beoordeling door andere weer.
We kijken naar het verband tussen aantrekkelijkheid en zelfvertrouwen. Er wordt geen verband gevonden tussen zelfvertrouwen en het objectieve oordeel van een buitenstaander. Wel wordt er een duidelijk verband gevonden tussen het eigen oordeel van het kind en zijn zelfvertrouwen. De kinderen die hun eigen aantrekkelijkheid onderschatten hadden beduidend minder zelfvertrouwen dan de kinderen die hun eigen aantrekkelijkheid hadden overschat of goed hadden geschat. Het blijkt duidelijk dat niet alleen het oordeel van anderen over fysieke aantrekkelijkheid van belang is, maar dat ook het zelfbeeld van kinderen belangrijk is. Als een kind een negatief zelfbeeld heeft zal het zich veel passiever gaan gedragen. En hierdoor wordt dit kind door andere mensen weer negatief beoordeeld en wordt het vooroordeel weer in stand gehouden.
Verschillende onderzoeken wijzen uit dat fysieke aantrekkelijkheid een belangrijke rol speelt bij de oordeelvorming van kinderen. Bij deze oordeelvorming blijken kinderen gebruik te maken van vooroordelen. De kinderen hebben een bepaald verwachtingspatroon van aantrekkelijke en minder aantrekkelijke leeftijdsgenoten. Een belangrijke vraag is nu, hoe kinderen aan deze vooroordelen komen. Op televisie, op de radio en in tijdschriften wordt aantrekkelijkheid heel erg geïdealiseerd. Dit zou een belangrijke beïnvloeding kunnen zijn voor oudere kinderen, maar niet voor peuters en kleuters. Jonge kinderen leren het meeste van wat hun verteld wordt door de hen omringende volwassenen, zoals ouders en leraren. De kans is dus groot dat kinderen hun vooroordelen over fysieke aantrekkelijkheid leren van deze volwassenen.
De invloed van volwassenen
Al vanaf het prilste begin kunnen kinderen leren dat uiterlijk belangrijk is. Meteen na de geboorte krijgt een baby te horen dat zij of hij zo mooi is. Nu zal dit voor een baby niets betekenen, maar er komt een leeftijd dat kinderen wel begrijpen wat er wordt bedoeld als er tegen ze gezegd wordt dat ze zo'n schattig kind zijn. Op het moment dat een kind begrijpt wat fysieke aantrekkelijkheid inhoudt en het kind dus weet welk kind hij er wel leuk vindt uitzien en welk kind niet, kan dit kind ook vooroordelen leren met betrekking tot fysieke aantrekkelijkheid. Leren kinderen inderdaad vooroordelen van de hun omringende volwassenen?
Een van de volwassenen waar kinderen veel van leren, is een leraar. Kinderen leren alle dingen die in het lesprogramma zijn opgenomen, maar ze kunnen ongemerkt ook een hoop ideeën van de leraar overnemen. Leraren hebben bepaalde verwachtingen van hun leerlingen en beïnvloeden met deze verwachtingen de leerlingen. De verwachtingen van een leraar zijn niet alleen gebaseerd op de intelligentie van een leerling maar ook op oppervlakkigere zaken zoals het fysieke uiterlijk. Beoordelen leraren dan onaantrekkelijke kinderen anders dan aantrekkelijke kinderen?
Uit onderzoek blijkt dat aantrekkelijke kinderen de meeste persoonlijke en academische ontwikkeling toebedacht wordt door leraren. Ook blijkt het dat er van aantrekkelijke kinderen het meeste werd verwacht dat ze hun gedrag zelf bepalen en het werd hen dan ook meer kwalijk genomen als ze iets fout deden. De aantrekkelijke jongens werden als het intelligentst gezien, gevolgd door de onaantrekkelijke meisjes.
Het fysieke uiterlijk van de leerling blijkt dus van belang te zijn bij het oordeel van leraar, vooral als de leraar verder nog niet veel van de leerling weet . Zo kan de leraar aan het begin van het jaar zich een heel verkeerd beeld vormen van een leerling. Als de leraar deze leerling aan de hand van zijn verkeerde oordeel gaat behandelen is het heel goed mogelijk dat de leerling zich gaat gedragen naar het beeld van de leraar. Hierdoor is het mogelijk dat de andere leerlingen in de klas een verkeerd beeld krijgen van de bewuste leerling en zo vooroordelen aanleren.
Van zeer grote invloed zijn de ouders. In welke mate spreken ouders hun vooroordelen tegenover hun kind uit? Uit onderzoek blijkt dat aantrekkelijke kinderen meer gekozen worden om mee te spelen dan onaantrekkelijke kinderen. Deze aantrekkelijke kinderen worden ook als slimmer en leuker gezien. Uit onderzoek blijkt dat de verwachtingen van de ouders hun kinderen wel beïnvloedt bij hun vriendenkeuze maar niet bij hun verwachtingen met betrekking tot het gedrag van kinderen.
Het blijkt dat de verwachtingen van de ouders samenhangen met de vooroordelen die kinderen gebruiken en dat ouders hun eigen vooroordelen aan hun kinderen leren. Dit onderzoek laat heel duidelijk zien dat kinderen gebruik maken van vooroordelen, maar ook dat deze vooroordelen, in ieder geval voor een gedeelte, zijn aangeleerd door de eigen ouders.
Volwassenen blijken hiermee flink wat invloed te hebben op de oordeelvorming van kinderen. Kinderen blijken vooroordelen over te nemen van de hen omringende volwassenen en ze worden beïnvloed in hun gedrag door de verwachtingen die er ontstaan door deze vooroordelen.
De praktijk
Fysieke aantrekkelijkheid speelt dus een belangrijke rol bij de oordeelvorming van kinderen. Veel kinderen kiezen liever een aantrekkelijk kind als vriend dan dat ze vrienden worden met een minder aantrekkelijk kind. Ook blijkt dat het beste contact ontstaat tussen kinderen die ongeveer even aantrekkelijk zijn. Hierbij speelt het uiterlijk opnieuw een zeer belangrijke rol. Kinderen bleken ook veelvuldig gebruik te maken van vooroordelen. Ten dele komen deze vooroordelen voort uit wat kinderen zelf meemaken. Op het moment dat een kind meerdere malen gepest wordt door een onaantrekkelijke leeftijdsgenoot, zal dit kind al snel tot de conclusie komen dat onaantrekkelijke kinderen gemeen zijn.
Maar lang niet al de vooroordelen waar kinderen gebruik van maken, komen voort uit dit soort ervaringen. Veel vooroordelen hebben kinderen aangeleerd via hun omgeving, televisie, tijdschriften en de hen omringende volwassenen. Deze volwassenen leren kinderen vooroordelen aan door ze deze vooroordelen gewoon te vertellen, maar ook door kinderen op een bepaalde manier te behandelen. Veel kinderen zullen zich aanpassen aan deze verwachtingen. Dit is een belangrijk punt. Het fysieke uiterlijk bepaalt hoe een kind beoordeeld wordt en dit oordeel heeft invloed op het gedrag van het kind. Het gaat zich gedragen zoals men dat toch al verwachtte. Zo worden de vooroordelen werkelijkheid en worden ze in stand gehouden.
Ik denk dat het heel moeilijk is om dit patroon te doorbreken. Dit hoeft geen vergaande gevolgen te hebben, omdat mensen geen vooroordelen meer gebruiken zodra ze iemand beter leren kennen. Vooroordelen over fysieke aantrekkelijkheid kunnen een grote invloed hebben op onze eerste indruk van iemand, maar als we iemand beter leren kennen zullen we toch altijd ons eigen oordeel vormen over deze persoon.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 9 september 2007 om 17:52
Mijn kinderen zijn mooi. Nou ja, één heeft vlekken in zijn gezicht, waarvan ik voor hem hoop dat die ooit wegtrekken, zelf vind ik het eigenlijk wel schattig.
Ben niet gelukkig met het karakter van Oudste. Denk dat 'ie het zelf zo verdomd moeilijk gaat hebben in dit leven met zo'n karakter.
Maar goed: vraagje aan de ouders van 'mooie' kinderen: hoe vat je het zoveelste complimentje op dat je van die móoie kinderen hebt? Ik heb zelf altijd zo iets van 'ja, en, wat hebben ze daar nou voor hoeven doen?'.
Mooi zijn is makkelijk, maar het is ook zo onbenullig, zo niet van jezelf, zo een toeval.
Ben niet gelukkig met het karakter van Oudste. Denk dat 'ie het zelf zo verdomd moeilijk gaat hebben in dit leven met zo'n karakter.
Maar goed: vraagje aan de ouders van 'mooie' kinderen: hoe vat je het zoveelste complimentje op dat je van die móoie kinderen hebt? Ik heb zelf altijd zo iets van 'ja, en, wat hebben ze daar nou voor hoeven doen?'.
Mooi zijn is makkelijk, maar het is ook zo onbenullig, zo niet van jezelf, zo een toeval.
zondag 9 september 2007 om 18:03
zondag 9 september 2007 om 19:16
Het verschil in opleiding/intelligentie hoeft toch geen probleem te zijn tussen ouders en kinderen? Ik ben de enige in mijn hele familie die gestudeerd heeft. Moeder heeft 2 jaar huishoudschool, werkte op haar 14e, vader iets technisch (was dat toen de mts of lts?). Broertje heeft MBO, en van mijn neven en nichten heeft niemand gestudeerd, allemaal MBO en dan niet het hoogste niveau. Ooms en tantes allemaal alleen middelbare school of soms een MBO opleiding.
Ouders komen uit een klein stadje, zijn lieve mensen, maar denken echt nog dat alle buitenlanders crimineel zijn want ze hebben daar geen buitenlanders en ook geen criminaliteit. Ik ben in de familie echt een beetje de vreemde eend in de bijt, de enige die in een stad woont, de enige die gestudeerd heeft, de enige moeder met baan, hou niet van Nederlandstalige muziek of van streekromannetjes. Ik heb echt een geweldige familie, maar ze zijn niet zo heel veel gewend. Maar toch voelen we ons nooit ongemakkelijk bij elkaar, wij niet bij hen, zij niet bij ons. Ik weet inmiddels dat een maatschappelijk relevante discussie op een familiefeestje niet zoveel zin heeft, maar verder heb ik het prima bij ze naar mijn zin en andersom ook.
Ik zie het probleem dus niet zo.
Ouders komen uit een klein stadje, zijn lieve mensen, maar denken echt nog dat alle buitenlanders crimineel zijn want ze hebben daar geen buitenlanders en ook geen criminaliteit. Ik ben in de familie echt een beetje de vreemde eend in de bijt, de enige die in een stad woont, de enige die gestudeerd heeft, de enige moeder met baan, hou niet van Nederlandstalige muziek of van streekromannetjes. Ik heb echt een geweldige familie, maar ze zijn niet zo heel veel gewend. Maar toch voelen we ons nooit ongemakkelijk bij elkaar, wij niet bij hen, zij niet bij ons. Ik weet inmiddels dat een maatschappelijk relevante discussie op een familiefeestje niet zoveel zin heeft, maar verder heb ik het prima bij ze naar mijn zin en andersom ook.
Ik zie het probleem dus niet zo.
zondag 9 september 2007 om 19:27
Natuurlijk hoeft het geen probleem te zijn, maar of je het leuk vindt is een tweede.
Op verjaardagen bij familie hoef ik ook geen maatschappelijk relevante discussie aan te gaan en dat vind ik wel eens jammer. Ik vind het ook wel eens jammer dat als ik een geweldig boek heb gelezen en dat graag met mijn moeder wil delen, ze het na twee bladzijden aan de kant legt omdat ze het te literair/moeilijk/zwaar/saai/vul maar in vindt.
Op verjaardagen bij familie hoef ik ook geen maatschappelijk relevante discussie aan te gaan en dat vind ik wel eens jammer. Ik vind het ook wel eens jammer dat als ik een geweldig boek heb gelezen en dat graag met mijn moeder wil delen, ze het na twee bladzijden aan de kant legt omdat ze het te literair/moeilijk/zwaar/saai/vul maar in vindt.
zondag 9 september 2007 om 19:48
Mijn beste vriendin kreeg een kindje. Ze belde me vlak na de geboorte en was helemaal in de gloria, kindje was prachtig, gezond, alles erop en eraan etc.
Een paar uur later hing ik boven de wieg. Ik schrok me echt rot: waarom had ze me niet verteld dat het een mongooltje was? Ze zei er niets over en ik dus ook maar niet...
Gelukkig maar want het kindje bleek geen mongooltje, nu een jaar later beginnen die trekjes wat af te zwakken. Ik denk niet dat ze het ooit zal zien, ze vind namelijk alle babies van anderen lelijk.
Voor de geboorte hadden we het er nog over gehad, dat ik eerlijk zou zijn
Een paar uur later hing ik boven de wieg. Ik schrok me echt rot: waarom had ze me niet verteld dat het een mongooltje was? Ze zei er niets over en ik dus ook maar niet...
Gelukkig maar want het kindje bleek geen mongooltje, nu een jaar later beginnen die trekjes wat af te zwakken. Ik denk niet dat ze het ooit zal zien, ze vind namelijk alle babies van anderen lelijk.
Voor de geboorte hadden we het er nog over gehad, dat ik eerlijk zou zijn
zondag 9 september 2007 om 19:48
Van mijn dochter vind ik het leuk om te horen dat mensen haar leuk vinden om te zien, maar niet heel bijzonder. Van mijn zoon wel: 3 maanden geleden schrokken mensen van zijn gezicht als ze em zagen, zo erg zat ie onder de eczeem. Nu is ie bijna schoon, en heb ik binnen een weekje 4 keer de vraag gehad of ie al een baby-fotomodel is. Dat vind ik dan wel heel erg leuk, omdat ik ook weet hoe hij eruit zag.
En stiekem is dat mijn verdienste: ik ben op dat koemelk- en schelpdiervrije dieet. Dat mensen em mooi vinden maakt dat dieet wat makkelijker vol te houden.
En stiekem is dat mijn verdienste: ik ben op dat koemelk- en schelpdiervrije dieet. Dat mensen em mooi vinden maakt dat dieet wat makkelijker vol te houden.
zondag 9 september 2007 om 19:54
ik vind mijn kind best mooi (soms mooiere en minder mooie dagen). Vooral veel complimenten voor haar prachtige ogen met lange wimpers. Maar eerlijk = eerlijk, ik vond dochter een leuke (en ook wel mooie meid) om naar te kijken als baby. Maar ik was denk ik dusdanig onder de indruk van haar ogen, dat ik de omgeving waarin die ogen lagen gemakshalve niet zo in de peiling had. En nu ik achteraf naar foto's van haar kijk, denk ik regelmatig, men, wat was zij dik toen. Ik wist dat ze stevig was, maar op sommige foto's heeft ze gewoon ronduit een plofkop haha en dat had ik toen eerlijk waar niet zo scherp in de smiezen.
zondag 9 september 2007 om 20:39
volgens mij kunnen moeders ook wel objectief naar hun kindje kijken hoor. Ik heb 2 zoontjes. Mijn oudste is echt een mooi jochie. Hoor het veel, zie het zelf ook. Hij is nu 6 en echt mooi om te zien.
Mijn jongste is ook een schatje maar niet zo mooi als zijn broer. Lelijk isie niet maar om heel eerlijk te zijn vind ik hem wel minder mooi. En om eerlijk te zijn mis ik ook wel een beetje alle complimenten die mijn oudste wel kreeg zoals: oooooooh, wat een schatje, mooi kindje, ogen, enz. En wat was ik altijd trots... Maar mijn jongste is ook ZO'N schat!! Gelukkig maakt het helemaal niet uit in het houden-van gevoel maar ik kan dus wel zeggen dat ik mijn ene kind mooier vindt dan de andere...
Mijn jongste is ook een schatje maar niet zo mooi als zijn broer. Lelijk isie niet maar om heel eerlijk te zijn vind ik hem wel minder mooi. En om eerlijk te zijn mis ik ook wel een beetje alle complimenten die mijn oudste wel kreeg zoals: oooooooh, wat een schatje, mooi kindje, ogen, enz. En wat was ik altijd trots... Maar mijn jongste is ook ZO'N schat!! Gelukkig maakt het helemaal niet uit in het houden-van gevoel maar ik kan dus wel zeggen dat ik mijn ene kind mooier vindt dan de andere...
zondag 9 september 2007 om 20:41
Moppetoet heeft met haar Mavo, Havo + typediploma al jarenlang een zeer goed betaalde baan, terwijl haar afgestudeerde nichtje eeuwen in de bijstand heeft gezeten. Tsja, niet op elke afgestudeerde (geschiedenis)student wordt met enthousiasme gewacht. En Moppetoet heeft nog nooit een bijstandsformuliertje in hoeven vullen, met haar schlemielige diplomaatjes, gewerkt is er altijd.
zondag 9 september 2007 om 20:44
Mijn dochter is 2,5. Een schattig, grappig, mooi meisje. Althans dat vinden wij en van allerlei kanten hoor ik dat ook van anderen. Maar misschien is da inderdaad meer om ons een plezier te doen dan dat mensen hun eerlijke mening geven. Geen idee en eerlijk gezegd boeit het ook niet, want voor ons zal ze altijd bijzonder zijn.
Wat ik wel grappig vind zijn de vele opmerkingen die over opleidingsniveau enzo gemaakt worden. Dat zal me dan persoonlijk weer echt helemaal niks doen. Ik heb zelf op het Vwo gezeten, ben na het tweede jaar naar de Havo gegaan omda ik door een gehoorafwijking en erg weinig begrip daarvoor op school niet over kon met 6 talen in het verplichte pakket van het 3de jaar. Na de Havo het HBO gedaan en daarna twee universitaire studies, waarbij ik in het eerste jaar van beiden mijn propedeuse haalde. En heel eerlijk ik heb me doodverveeld en was doodongelukkig mijn hele schooltijd. Dat zogenaamde niveau, die interesse die zogenaamd gekweekt wordt op universiteiten enz heb ik nooit ontdekt. Het niveau van vele medestudenten was in een hoop opzichten ronduit asociaal, of je moet je 5 keer per week klemzuipen en de daarbijbehorende 'grappen' als plaatsnaambordjes jatten enzo beschaafd gedrag vinden, mijn vorm van beschaafdheid is het niet in elk geval.
Ik ben inmiddels dus moeder van een dochter van 2,5 en hoop komende week te bevallen van ons tweede kindje. Geef alweer 8 jaar les op het Vmbo en heb dat dus ook helemaal niet als schrikbeeld. Een groot deel van de Vmbo'ers is hardstikke sociaal, de groepsdynamiek in die groepen is vaak vele malen beter dan in een Vwoklas (waar menig onderhuidsspelletje gespeeld wordt) en ondanks dat deze jongeren vaak niet zo slim zijn heb ik toch de mooiste reacties op bepaalde theaterstukken (ja ook van bijvoorbeeld shakespeare) gehad van mijn vmboleerlingen. En ja ik gaaf ook Havo en Vwo klassen les. En ik heb absoluut evenveel lol met dat soort groepen, maar dat het Vmbomilieu zo anders zou zijn, misschien het allerlaagste niveau wel, maar de gemengde en theoretische leerweg absoluut niet. En als mijn kind(eren) naar het Vmbo 'moeten' zou ik dat dus ook absoluut niet erg vinden. Zolang ze maar gelukkig zijn en zichzelf kunnen ontplooien en daar heb je m.i. geen universitaire opleiding voor nodig.
Wat ik wel grappig vind zijn de vele opmerkingen die over opleidingsniveau enzo gemaakt worden. Dat zal me dan persoonlijk weer echt helemaal niks doen. Ik heb zelf op het Vwo gezeten, ben na het tweede jaar naar de Havo gegaan omda ik door een gehoorafwijking en erg weinig begrip daarvoor op school niet over kon met 6 talen in het verplichte pakket van het 3de jaar. Na de Havo het HBO gedaan en daarna twee universitaire studies, waarbij ik in het eerste jaar van beiden mijn propedeuse haalde. En heel eerlijk ik heb me doodverveeld en was doodongelukkig mijn hele schooltijd. Dat zogenaamde niveau, die interesse die zogenaamd gekweekt wordt op universiteiten enz heb ik nooit ontdekt. Het niveau van vele medestudenten was in een hoop opzichten ronduit asociaal, of je moet je 5 keer per week klemzuipen en de daarbijbehorende 'grappen' als plaatsnaambordjes jatten enzo beschaafd gedrag vinden, mijn vorm van beschaafdheid is het niet in elk geval.
Ik ben inmiddels dus moeder van een dochter van 2,5 en hoop komende week te bevallen van ons tweede kindje. Geef alweer 8 jaar les op het Vmbo en heb dat dus ook helemaal niet als schrikbeeld. Een groot deel van de Vmbo'ers is hardstikke sociaal, de groepsdynamiek in die groepen is vaak vele malen beter dan in een Vwoklas (waar menig onderhuidsspelletje gespeeld wordt) en ondanks dat deze jongeren vaak niet zo slim zijn heb ik toch de mooiste reacties op bepaalde theaterstukken (ja ook van bijvoorbeeld shakespeare) gehad van mijn vmboleerlingen. En ja ik gaaf ook Havo en Vwo klassen les. En ik heb absoluut evenveel lol met dat soort groepen, maar dat het Vmbomilieu zo anders zou zijn, misschien het allerlaagste niveau wel, maar de gemengde en theoretische leerweg absoluut niet. En als mijn kind(eren) naar het Vmbo 'moeten' zou ik dat dus ook absoluut niet erg vinden. Zolang ze maar gelukkig zijn en zichzelf kunnen ontplooien en daar heb je m.i. geen universitaire opleiding voor nodig.
zondag 9 september 2007 om 20:50
Gelukkig dat bijna iedereen hier haar kind mooi vindt, of dat nou wel of niet zo is. De mijne is ook mooi. Toen hij net geboren was, zei iedereen dat al. Volgens mij zeggen de meeste mensen, inclusief ikzelf, als ze een baby niet zo mooi vinden, dat hij lief of leuk of schattig is of zo. Tegen mij zei iedereen dat ie zo mooi was. En dat voor een kereltje met knalrood haar, toen hij net geboren was. Het scheelde waarschijnlijk wel dat hij weinig verfrommeld was geraakt tijdens de geboorte en al snel weer in model was.
Ik had trouwens nooit gedacht een roodharige te krijgen, de enige rooie bij ons in de familie is de man van mijn zusje, dus haar had ik er al jaren mee geplaagd, dat ze rode babietjes zou krijgen. Ik was bang dat mijn zoontje op mijn schoonfamilie zou lijken, maar gelukkig heeft ie toch meer weg van mij. Schoonfamilie is bijna allemaal gezegend met enorme moedervlekken met haren erop in het gezicht (behalve mijn man). Ik was zó bang dat mijn baby dat ook zou hebben. Dan toch 10x liever rood haar, haha.
En Fleurtje vroeg wat je reactie daarop dan was, als mensen je kind mooi noemen? Nou, ik zeg gewoon dat ik het daar volkomen mee eens ben. Ook al heb ik er niks aan bijgedragen dat hij zo'n enorme bos rood haar heeft, zulke grote blauwe ogen en een enorme smile, toch ben ik apetrots op mijn lieve mooie kereltje.
Ik had trouwens nooit gedacht een roodharige te krijgen, de enige rooie bij ons in de familie is de man van mijn zusje, dus haar had ik er al jaren mee geplaagd, dat ze rode babietjes zou krijgen. Ik was bang dat mijn zoontje op mijn schoonfamilie zou lijken, maar gelukkig heeft ie toch meer weg van mij. Schoonfamilie is bijna allemaal gezegend met enorme moedervlekken met haren erop in het gezicht (behalve mijn man). Ik was zó bang dat mijn baby dat ook zou hebben. Dan toch 10x liever rood haar, haha.
En Fleurtje vroeg wat je reactie daarop dan was, als mensen je kind mooi noemen? Nou, ik zeg gewoon dat ik het daar volkomen mee eens ben. Ook al heb ik er niks aan bijgedragen dat hij zo'n enorme bos rood haar heeft, zulke grote blauwe ogen en een enorme smile, toch ben ik apetrots op mijn lieve mooie kereltje.
..
zondag 9 september 2007 om 20:53
Heb niet alles gelezen, want ik krijg vreselijke jeuk van dit topic, maar goed, kan het toch niet nalaten om te reageren. Mijn kind is heel mooi, maar ook heel erg dom. Of ik dat erg vind, ja, ik had het natuurlijk liever anders gezien. Maar wat doe je eraan? Ik hou er echt niet minder van mijn kind door. Sorry hoor, maar dit topic komt bij mij heel erg over als een topic van hele perfectionistische moeders, die hun kinderen als een pronkstuk zien. Get a live!
Zeker zelf niets bereikt?!
