Kinderen
alle pijlers
Band ouders-kinderen op volwassen leeftijd
dinsdag 20 juli 2021 om 12:51
Nav een ander topic vraag ik me eigenlijk iets af. Hoe is jullie band met jullie ouders? En hoe verwacht je dat de band zal zijn tussen jou en jouw kinderen als die volwassen zijn? Heb je een ideaal plaatje van jullie relatie als jouw kind(eren) volwassen is/zijn? En is dat gebaseerd op je goede relatie met je ouders nu? Of hoop je juist dat jij het zo anders gaat doen, waardoor jij wél een goede band houdt met je nageslacht?
Zo is een goede en fijne opvoeding geen absolute garantie dat je kinderen in je leven blijven. Je kind kan emigreren naar de andere kant vd wereld en daar een gezin beginnen. Of je kind heeft ondanks een fijne jeugd hele andere behoeftes en is prima tevreden met 2 x per jaar een kopje koffie drinken.
Of je hebt helemaal niet zo'n fijn nest, maar hebt als ouder het "geluk" dat je kinderen zich toch moreel verplicht voelen om voor je te blijven zorgen. En alles wat daartussenin zit, van hele fijne en intieme banden tot meer zakelijke contacten.
Eigen ervaring >>
Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd (oudere puber en ouder) dat ik merk dat het vanzelfsprekende als jong kind verandert als het kind ouder wordt en richting (jong)volwassenheid gaat. Ik vraag me soms af hoe onze relatie zich zal ontwikkelen en of we een hecht gezin blijven als mijn kinderen het huis uitgaan. Of dat ik ze misschien met geluk 1 x per maand een keer zie (mijn ex ziet zijn ouders denk ik 3 a 4 x per jaar). Hun opa en omarol is bijkans uitgespeeld en zien hun kleindkinderen ook bijna niet (meer). Mijn eigen overgebleven ouder wordt wel stevig betrokken, maar dat ligt meer aan ons kinderen en niet omdat mijn vader zelf initiatief neemt. Kennelijk vinden we dat we het gevoelsmatig niet kunnen maken om hem aan zijn lot over te laten, hoewel er niks is geweest in ons leven waardoor hij deze 'liefde' verdient. Hij mag dus eigenlijk van geluk spreken. Andere kinderen hadden hem al lang buiten de deur gezet.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen of ideeën hierover...
Zo is een goede en fijne opvoeding geen absolute garantie dat je kinderen in je leven blijven. Je kind kan emigreren naar de andere kant vd wereld en daar een gezin beginnen. Of je kind heeft ondanks een fijne jeugd hele andere behoeftes en is prima tevreden met 2 x per jaar een kopje koffie drinken.
Of je hebt helemaal niet zo'n fijn nest, maar hebt als ouder het "geluk" dat je kinderen zich toch moreel verplicht voelen om voor je te blijven zorgen. En alles wat daartussenin zit, van hele fijne en intieme banden tot meer zakelijke contacten.
Eigen ervaring >>
Mijn kinderen zijn nu op een leeftijd (oudere puber en ouder) dat ik merk dat het vanzelfsprekende als jong kind verandert als het kind ouder wordt en richting (jong)volwassenheid gaat. Ik vraag me soms af hoe onze relatie zich zal ontwikkelen en of we een hecht gezin blijven als mijn kinderen het huis uitgaan. Of dat ik ze misschien met geluk 1 x per maand een keer zie (mijn ex ziet zijn ouders denk ik 3 a 4 x per jaar). Hun opa en omarol is bijkans uitgespeeld en zien hun kleindkinderen ook bijna niet (meer). Mijn eigen overgebleven ouder wordt wel stevig betrokken, maar dat ligt meer aan ons kinderen en niet omdat mijn vader zelf initiatief neemt. Kennelijk vinden we dat we het gevoelsmatig niet kunnen maken om hem aan zijn lot over te laten, hoewel er niks is geweest in ons leven waardoor hij deze 'liefde' verdient. Hij mag dus eigenlijk van geluk spreken. Andere kinderen hadden hem al lang buiten de deur gezet.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen of ideeën hierover...
dinsdag 20 juli 2021 om 14:00
Voelt dit niet vreselijk verdrietig en machteloos? Omdat je voor jullie gevoel waarschijnlijk je middelste kind net zo goed hebt behandeld als je andere kinderen en dat er dan toch een stil verwijt is? En blijkbaar niet eens ingegeven door hem, maar door een ander die zoveel invloed heeft : (Andersom schreef: ↑20-07-2021 13:17Met mijn ouders is de band goed. Met schoonouders redelijk. Zijn minder betrokken maar is prima zo.
Band met kinderen was altijd goed, en met twee van de drie nog steeds. Middelste heeft een vriendin (ongeveer 2 jaar bijna) die ons niet zo ziet zitten. Er liggen nu heel veel verwijten tussen ons. Ze wonen samen en zoon komt wel twee keer per week eten hier omdat dat makkelijk is voor bijbaan enzo. (Zoon studeert nog en is nog deels financieel afhankelijk van ons.) Onder invloed van het meisje is band met zoon niet meer zoals die was. Wij investeren nu vooral in de band die er nog is en proberen vanuit onze kant geen verwijten op tafel te leggen, maar wel een grens te stellen. Hopend op betere tijden.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:01
het kan ook andersom werken, juist omdat je een kind krijgt, ga je je beseffen, dat je ouders het veel slimmer hadden kunnen aanpakkendiyer schreef: ↑20-07-2021 13:57Snap ik hoor. Maar je klinkt best boos en met je hakken in het zand. "ik bepaal zelf wel". Tuurlijk doe je dat. Maar volgens mij wordt dat ageren vanuit boosheid en frustratie getriggerd.
En je moet ook zeker geen schuldgevoel hebben. Maar ik merk als ouder nu wel dat het een stuk lastiger is om het voor alle kinderen even 'goed' te doen en mijn kinderen zullen mij later ongetwijfeld ook dingen verwijten. Maar ik weet ook dat ik als moeder wel altijd mijn stinkende best heb gedaan en dat ik het heel verdrietig zou vinden als dit soort boze onverwerkte gevoelens zouden leiden tot 'ik heb geen of weinig behoefte aan contact'. Ik hoop dat het mogelijk is om ouders ook te zien als mensen met hun beperkingen en fouten en een bepaalde vergevingsgezindheid mogelijk is. Waarvan ik me heel goed besef dat sommige dingen niet te vergeven zijn. Dus wederom, ik wil geen oordeel hebben. Ik zou ook gebroken hebben met mijn moeder. Wat eigenlijk stupide is, want zij is degene die wél de opvoeding heeft gedaan en dag en nacht de zorg had voor ons kinderen en mijn vader is hele hiaten compleet afwezig en onbetrokken geweest. Maar omdat mijn moeder de opvoeder was, is zij ook degene die het meest heeft teleurgesteld. Nogal oneerlijk dat mijn vader dus wel een soort mantel der liefde krijgt en mijn moeder (als ze nog geleefd had) die niet kreeg.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:03
Natuurlijk is dat het belangrijkst. Maar hoe fijn is het als je dat geluk met elkaar mag delen? Je kinderen zijn toch ook een stuk van je hart en dat hart heb je graag compleet.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:05
dinsdag 20 juli 2021 om 14:10
Dat is zeker waar en vaak rond je 30e komt dat bovendrijven. Dat kan ontaarden in frustratie en soms is er zelfs therapie voor nodig. Ik heb die fase doorgemaakt. Vooral met mijn moeder lag ik altijd overhoop. En ja, ik ben op een gegeven moment een soort therapie gaan doen (ook voor andere dingen). Wat mij vooral duidelijk is geworden is dat je ouders ook maar deden wat ze dachten wat goed was. (mishandeling en dergelijke daar gelaten natuurlijk). Ik ben er met ze over gaan praten en sindsdien ging het allemaal steeds beter. Ze leven niet meer maar uiteindelijk had ik, van de drie kinderen, met mijn moeder nog de beste band ondanks dat ik altijd het zwarte schaap geweest ben.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:19
Ja, hij lijkt heel gelukkig met haar, maar ziet (nog) niet wat wij zien. De liefde is heel voorwaardelijk en dat schikt hij zich heel erg naar. Ze is enorm over hem aan het moederen. Soms zit hij hier een krijgt dan een appje waarna hij zijn koffie opdrinkt en gaat. Heel soms zijn ze hier samen en dan gaan ze naar huis omdat hij nog moet leren, en dat zegt zij dan.
Hij verliest een beetje zijn eigen identiteit nu.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:20
De relatie met mijn ouders is warm, maar oppervlakkig. Er word bij ons thuis niet over gevoelens gepraat, wat ik erg lastig vind. Ik heb het veel geprobeerd, maar het zit er echt niet in. Sinds ik dat kan accepteren gaat het eigenlijk wel prima. Ik zie ze nu om de week ongeveer.
Toen ik wat jonger was, helemaal toen ik net uit huis was, was het contact een stuk minder qua frequentie.
Toen ik wat jonger was, helemaal toen ik net uit huis was, was het contact een stuk minder qua frequentie.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:20
diyer schreef: ↑20-07-2021 14:00Voelt dit niet vreselijk verdrietig en machteloos? Omdat je voor jullie gevoel waarschijnlijk je middelste kind net zo goed hebt behandeld als je andere kinderen en dat er dan toch een stil verwijt is? En blijkbaar niet eens ingegeven door hem, maar door een ander die zoveel invloed heeft : (
Inderdaad, het verwijt is niet eens stil. Ze hebben samen, maar vooral zij, uitgesproken waar wij tekort zijn geschoten.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:38
Mijn moeder deed vooral wat ik NIET nodig had als kind en puber. Ze riep dingen die mijn onzekerheid vergrootten. Ze moedigde me aan altijd rekening met oordelen van anderen te houden. Ze deed me op overdreven manier na om te laten zien hoe ik volgens haar overkwam op anderen en bekritiseerde mijn levenskeuzes.
Nu is ze beledigd dat ik niet vaak langskom. Maar ik ben veel gelukkiger zonder haar invloed. Zij herinnert me alleen maar aan hoe rot ik me voelde en hoe ik daar destijds niks tegen kon doen.
Volgens haar heeft ze altijd haar best gedaan om alles goed te doen. Ja, er was altijd genoeg in huis en we gingen naar mooie plekken op vakantie. Maar dat maakt dat rotgevoel niet goed.
Ze is ook niet gestopt met bekritiseren, dus het is niet zo dat het nu gezellig is als ik haar spreek.
Nu is ze beledigd dat ik niet vaak langskom. Maar ik ben veel gelukkiger zonder haar invloed. Zij herinnert me alleen maar aan hoe rot ik me voelde en hoe ik daar destijds niks tegen kon doen.
Volgens haar heeft ze altijd haar best gedaan om alles goed te doen. Ja, er was altijd genoeg in huis en we gingen naar mooie plekken op vakantie. Maar dat maakt dat rotgevoel niet goed.
Ze is ook niet gestopt met bekritiseren, dus het is niet zo dat het nu gezellig is als ik haar spreek.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:42
Ladida1981 schreef: ↑20-07-2021 14:20De relatie met mijn ouders is warm, maar oppervlakkig. Er word bij ons thuis niet over gevoelens gepraat, wat ik erg lastig vind. Ik heb het veel geprobeerd, maar het zit er echt niet in. Sinds ik dat kan accepteren gaat het eigenlijk wel prima. Ik zie ze nu om de week ongeveer.
Toen ik wat jonger was, helemaal toen ik net uit huis was, was het contact een stuk minder qua frequentie.
Hier herken ik me min of meer in, al weet ik niet eens of ik de bewoording warm zou gebruiken in mijn situatie. De band is prima, maar we zijn niet close. We delen weinig persoonlijke dingen op zaken rond (klein)kind na. Dat is iets wat ik hoop met mijn dochter wel te krijgen maar dat valt waarschijnlijk niet af te dwingen, al zal ik altijd proberen met haar zo open mogelijk te communiceren. Bij ons thuis werd eigenlijk niet echt gepraat op praktische zaken na.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:46
Ik had een slecht contact met mijn vader (hij is nu overleden). De gezinsdynamiek was slecht, omdat moeder (uit angst) altijd maar mee ging in de buien van vader. Daarom heb ik me als kind altijd erg onveilig gevoeld. Dat blijft nu wel nog steeds enigszins tussen mij en mijn moeder instaan. Ik heb haar vergeven, ben niet meer boos. Maar we hebben jaren verloren. Jaren waarin ik alles zelf moest uitvogelen en noodgedwongen jong erg zelfstandig ben geworden. Dus de innige band die sommigen met hun moeder hebben, heb ik niet. Ik woon ook ver af en zie haar nu vanwege corona ook minder.
Met mijn puber heb een zeer goede band, maar ze is ook erg zelfstandig van nature en haar dromen liggen vooral bij "de wereld zien" en ze claimt dat ze nooit kinderen wil. Dus ik zie haar in gedachten al ver weg uitvliegen. Voor mij maakt die afstand niet zo veel uit, als de basis maar goed blijft zitten. Maar ik zou haar wel gaan missen natuurlijk.
Met mijn puber heb een zeer goede band, maar ze is ook erg zelfstandig van nature en haar dromen liggen vooral bij "de wereld zien" en ze claimt dat ze nooit kinderen wil. Dus ik zie haar in gedachten al ver weg uitvliegen. Voor mij maakt die afstand niet zo veel uit, als de basis maar goed blijft zitten. Maar ik zou haar wel gaan missen natuurlijk.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 20 juli 2021 om 14:48
Ik heb een hele hechte band met mijn moeder. We spreken elkaar dagelijks en zien elkaar wekelijks als ze een dagje komt oppassen/spelen/knuffelen met mijn dochter. Ik weet dat ik altijd met alles bij haar terecht zou kunnen. Ze luistert en geeft haar mening, maar accepteert ook dat ik uiteindelijk mijn eigen keuzes maak. Als ik half zo'n goede moeder ben voor mijn dochter als dat zij is voor mij, dan ben ik al tevreden.
Mijn vader zie ik een stuk minder. Vroeger zag ik hem ook wekelijks. Alleen zijn vriendin en ik liggen elkaar niet, dus we zien elkaar nu een stuk minder. Ik vind het jammer, maar hij is gelukkig met haar en ik wil dat geluk niet in de weg staan. We bellen wel 1 keer per week om bij te praten en hij komt hier af en toe langs zonder haar. En ik ga daar af en toe langs als zij er niet is.
Ik hoop dat ik met mijn dochter net zo'n band krijg als ik met mijn moeder heb. Ze is nu alleen 8 maanden, dus het is nog veel te vroeg om te weten hoe dat gaat lopen haha.
Mijn vader zie ik een stuk minder. Vroeger zag ik hem ook wekelijks. Alleen zijn vriendin en ik liggen elkaar niet, dus we zien elkaar nu een stuk minder. Ik vind het jammer, maar hij is gelukkig met haar en ik wil dat geluk niet in de weg staan. We bellen wel 1 keer per week om bij te praten en hij komt hier af en toe langs zonder haar. En ik ga daar af en toe langs als zij er niet is.
Ik hoop dat ik met mijn dochter net zo'n band krijg als ik met mijn moeder heb. Ze is nu alleen 8 maanden, dus het is nog veel te vroeg om te weten hoe dat gaat lopen haha.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:55
Ik heb helaas niet zo'n goede band met mijn ouders (gescheiden). Ik kan best jaloers zijn als ik bij vriendinnen zie hoe het ook kan.
Met mijn moeder heb ik 18 jaar geen contact gehad maar sinds 7 jaar weer wel. Maar dat is best oppervlakkig terwijl we vroeger echt close waren. Er is gewoon teveel gebeurd.
Met mijn vader was het altijd al oppervlakkig en zeer weinig.
Met mijn dochter ben ik heel close maar ja, dat kind is pas 13
.
Ik ben ook echt benieuwd hoe dat verder ontwikkelt.
Met mijn moeder heb ik 18 jaar geen contact gehad maar sinds 7 jaar weer wel. Maar dat is best oppervlakkig terwijl we vroeger echt close waren. Er is gewoon teveel gebeurd.
Met mijn vader was het altijd al oppervlakkig en zeer weinig.
Met mijn dochter ben ik heel close maar ja, dat kind is pas 13
.Ik ben ook echt benieuwd hoe dat verder ontwikkelt.
dinsdag 20 juli 2021 om 14:57
Ik ben deels zonder mijn ouders opgegroeid en een van mijn ouders is overleden, de ander zie ik zelden.
Ik hoop dat mijn kinderen gezond en gelukkig worden/blijven en graag bij ons komen in de toekomst. Het zou leuk zijn als ze in Nederland wonen maar elders is ook prima, als ze maar gelukkig (en veilig) zijn.
Ik hoop dat mijn kinderen gezond en gelukkig worden/blijven en graag bij ons komen in de toekomst. Het zou leuk zijn als ze in Nederland wonen maar elders is ook prima, als ze maar gelukkig (en veilig) zijn.
dinsdag 20 juli 2021 om 15:02
Vreselijk als je door zo'n blaag even de les wordt gelezen zeg. En je staat zo machteloos omdat je zoon van haar houdt. Het enige wat je bijna kan doen is wachten tot het uit gaat en er dan voor hem zijn. Ik wens je veel sterkte en je zoon veel wijsheid toe.
dinsdag 20 juli 2021 om 15:35
dinsdag 20 juli 2021 om 15:38
Tja, ik denk toch ook dat mijn ex schoonouders mij niet zagen zitten. En mij stiekem jarenlang verweten hebben dat ze hun zoon weinig zagen. Nu merken ze pas dat sinds de scheiding ze hun zoon nog steeds bijzonder weinig zien en dat het niet veel met mij te maken had. Tenzij de kritiek die ik op zijn ouders had, zou zijn blijven hangen. Maar mijn ex trekt kritiek (direct en indirect ook heel slecht, dus dat mag een buitenstaander niet hebben).
Ik was wel de eerste buiten het gezin die het geblaf van mijn schoonvader slecht trok en daartegen ageerde. En dat trokken ze heel slecht. Ruzie tussen vader en zoon is 1 ding (maar wel veilig). Maar als er dan ook een mokkel zich mee komt bemoeien en dingen gaat zeggen die te confronterend zijn, dan kun je maar beter boos worden op het mokkel. Dat is altijd makkelijker dan naar jezelf kijken.
Dit mokkel is overigens een stuk wijzer geworden met de jaren en tegenwoordig zou ik besluiten: jij jouw ouders, veel plezier ermee en thuisblijven. Maar toen zat ik echt met samengeknepen billen en op mijn handen de "gezellige" samenkomsten uit te zitten en als het echt de spuigaten uitliep, reageerde ik dat ze ook 'gewoon vriendelijk iets konden zeggen'. Hypothetisch zou ik nu lekker niks meer zeggen, want ik zou er niet eens meer zitten
Bah, wat een nare mensen zeg.
Mijn ex is gediagnosticeerd met narcistische trekken. Goh, waar zou dat voorbeeld maal 10 vandaan komen?? Echt, de hele wereld draait om hen en hen.
Ik was wel de eerste buiten het gezin die het geblaf van mijn schoonvader slecht trok en daartegen ageerde. En dat trokken ze heel slecht. Ruzie tussen vader en zoon is 1 ding (maar wel veilig). Maar als er dan ook een mokkel zich mee komt bemoeien en dingen gaat zeggen die te confronterend zijn, dan kun je maar beter boos worden op het mokkel. Dat is altijd makkelijker dan naar jezelf kijken.
Dit mokkel is overigens een stuk wijzer geworden met de jaren en tegenwoordig zou ik besluiten: jij jouw ouders, veel plezier ermee en thuisblijven. Maar toen zat ik echt met samengeknepen billen en op mijn handen de "gezellige" samenkomsten uit te zitten en als het echt de spuigaten uitliep, reageerde ik dat ze ook 'gewoon vriendelijk iets konden zeggen'. Hypothetisch zou ik nu lekker niks meer zeggen, want ik zou er niet eens meer zitten
Bah, wat een nare mensen zeg.Mijn ex is gediagnosticeerd met narcistische trekken. Goh, waar zou dat voorbeeld maal 10 vandaan komen?? Echt, de hele wereld draait om hen en hen.
dinsdag 20 juli 2021 om 15:58
dinsdag 20 juli 2021 om 16:20
Andersom schreef: ↑20-07-2021 14:19Ja, hij lijkt heel gelukkig met haar, maar ziet (nog) niet wat wij zien. De liefde is heel voorwaardelijk en dat schikt hij zich heel erg naar. Ze is enorm over hem aan het moederen. Soms zit hij hier een krijgt dan een appje waarna hij zijn koffie opdrinkt en gaat. Heel soms zijn ze hier samen en dan gaan ze naar huis omdat hij nog moet leren, en dat zegt zij dan.
Hij verliest een beetje zijn eigen identiteit nu.
vreselijk zeg snap dat nooit helemaal je hebt al een moeder & vader denk ik dande band met mijn ouders is wel goed, helaas ben ik rete slecht met contact onderhouden maar probeer wel elke week te face-timen met mijn moeder en appen veel tussendoor ik heb nog geen kinderen maar hoop dat ik later een goede band met ze zal hebben.
ik ben wel echt een moederskindje blijf het liefst ook nog slapen als ik er ben al.
als ik zie hoe mijn andere familie met hun ouders omga vind ik het vaak wel triest al hebben sommige het er zelf naar gemaakt
Relax we're all crazy, it's not a competition
