Kinderen
alle pijlers
bemoeizuchtige schoonmoeder
maandag 4 februari 2008 om 12:19
Dag allemaal,
Ik wil even mijn hart luchten en wie weet heeft iemand nog goede tips.
Ik ben sinds 9 weken moeder van een geweldig mannetje. Helaas ben ik nog lang niet aan de beurt voor kinderopvang (ik had me pas 1 dag nadat ik wist dat ik zwanger was ingeschreven...en de wachtlijst is 15 maanden!!, maar dat is natuurlijk een ander topic;-). Waar ik mee zit is het volgende:
mijn schoonmoeder kan het niet laten alles wat ik doe in twijfel te trekken:' heeft hij het niet te koud?', 'hou je hem niet verkeerd vast? ', 'komt hij wel genoeg buiten? ', ' kook je het speentje wel goed uit? ', 'wissel je zijn hoofdje wel vaak genoeg van kant? ' etc.etc...Ik heb haar hier een keer op aangesproken en dat helpt maar half. Ze kan er gewoon niet mee ophouden!
Tot nu toe heb ik het redelijk naast me neer kunnen leggen, maar het probleem is dat ik geen kinderopvang heb en zij aanbood om dan tijdelijk op te passen (maand of drie). Aan de ene kant vind ik dat heel fijn. Ook voor mijn mannetje: hoeft hij niet direct naar een vreemde omgeving, maar ik zie er nu al heel erg tegenop. Wat als ze zich overal mee bemoeit?
Heeft iemand hier ervaring mee? tips?
Ik wil even mijn hart luchten en wie weet heeft iemand nog goede tips.
Ik ben sinds 9 weken moeder van een geweldig mannetje. Helaas ben ik nog lang niet aan de beurt voor kinderopvang (ik had me pas 1 dag nadat ik wist dat ik zwanger was ingeschreven...en de wachtlijst is 15 maanden!!, maar dat is natuurlijk een ander topic;-). Waar ik mee zit is het volgende:
mijn schoonmoeder kan het niet laten alles wat ik doe in twijfel te trekken:' heeft hij het niet te koud?', 'hou je hem niet verkeerd vast? ', 'komt hij wel genoeg buiten? ', ' kook je het speentje wel goed uit? ', 'wissel je zijn hoofdje wel vaak genoeg van kant? ' etc.etc...Ik heb haar hier een keer op aangesproken en dat helpt maar half. Ze kan er gewoon niet mee ophouden!
Tot nu toe heb ik het redelijk naast me neer kunnen leggen, maar het probleem is dat ik geen kinderopvang heb en zij aanbood om dan tijdelijk op te passen (maand of drie). Aan de ene kant vind ik dat heel fijn. Ook voor mijn mannetje: hoeft hij niet direct naar een vreemde omgeving, maar ik zie er nu al heel erg tegenop. Wat als ze zich overal mee bemoeit?
Heeft iemand hier ervaring mee? tips?
maandag 4 februari 2008 om 12:23
Ik zou het niet doen, iig niet uit gemakzucht, wat het nu zou zijn.
Stel ze past op, bemoeit zich met dingen (wat terecht is, in mijn optiek. Tenminste: op de dagen dat zij oppast). Jij trekt dat niet, gaat er tegenin. Hier krijg je alleen maar gelazer mee. Doe het alleen omdat je het leuk vind voor je kind. jezelf en je schoonmoeder. Anders: zoek een andere oplossing.
Als je iemand op laat passen, is het geven en nemen.
Stel ze past op, bemoeit zich met dingen (wat terecht is, in mijn optiek. Tenminste: op de dagen dat zij oppast). Jij trekt dat niet, gaat er tegenin. Hier krijg je alleen maar gelazer mee. Doe het alleen omdat je het leuk vind voor je kind. jezelf en je schoonmoeder. Anders: zoek een andere oplossing.
Als je iemand op laat passen, is het geven en nemen.
maandag 4 februari 2008 om 12:51
Ik zou haar lekker haar gang laten gaan. Je man/vriend is toch ook goed terecht gekomen. Ik denk niet dat ze die dingen zegt omdat je jou niet als een goede moeder ziet. Het is gewoon een soort checklist die ze afgaat.. trek het je niet te persoonlijk aan..
Ze past tenslotte op! Ik zou daar heel erg blij mee zijn!!
En blijf het bespreken met haar. Zeg gewoon een keer 'jaaahaaa! daar let ik echt wel op!' als ze teveel zit te zaniken.
Ze past tenslotte op! Ik zou daar heel erg blij mee zijn!!
En blijf het bespreken met haar. Zeg gewoon een keer 'jaaahaaa! daar let ik echt wel op!' als ze teveel zit te zaniken.
maandag 4 februari 2008 om 13:02
Ik denk dat je je minder moet ergeren. Ze is gewoon bezorgd, dat doen moeders. Van je eigen moeder had je het veel minder erg gevonden waarschijnlijk. En het heeft ook meer te maken met je eigen onzekerheid dan met het feit dat zij zo bemoeizuchtig is.
Mijn moeder heeft er ook een handje van hoor, maar ik doe het meestal af met een grapje. Als ze zegt 'heeft hij geen honger, krijgt hij wel genoeg?' Roep ik 'goh, moeten baby's ook eten dan?'.
Of als ze zegt 'pas op, straks laat je hem vallen' zeg ik 'het is maar goed dat je het zegt, als je er net bij bent laat ik hem steeds vallen...'
Daardoor is het allemaal niet zo serieus meer, en mijn moeder wéét dat ze zich soms wat overbezorgd opstelt, maar kom op, het zijn haar kleinkinderen, dus dat mag ze.
Ik zou haar gewoon lekker laten oppassen, een aantal dingen meegeven waarvan je absoluut wilt dat het op jouw manier gaat, en de rest aan haar overlaten.
Mijn moeder heeft er ook een handje van hoor, maar ik doe het meestal af met een grapje. Als ze zegt 'heeft hij geen honger, krijgt hij wel genoeg?' Roep ik 'goh, moeten baby's ook eten dan?'.
Of als ze zegt 'pas op, straks laat je hem vallen' zeg ik 'het is maar goed dat je het zegt, als je er net bij bent laat ik hem steeds vallen...'
Daardoor is het allemaal niet zo serieus meer, en mijn moeder wéét dat ze zich soms wat overbezorgd opstelt, maar kom op, het zijn haar kleinkinderen, dus dat mag ze. Ik zou haar gewoon lekker laten oppassen, een aantal dingen meegeven waarvan je absoluut wilt dat het op jouw manier gaat, en de rest aan haar overlaten.
maandag 4 februari 2008 om 15:46
Ik denk dat je er bij je eigen moeder veel sneller wat van zegt. Zo van: jaja, mam, ik ben niet gek. Of inderdaad met een grapje zoals Eowynn zei.
Ik denk dat je schoonmoeder niet zo zeer jouw kwaliteiten als moeder in twijfel trekt, maar dat ze zelf gewoon erg onzeker is. Waarschijnlijk was zij als jonge moeder ook zo (doe ik het wel goed, heeft hij/zij het niet koud, zou hij/zij honger hebben). Gelukkig dus dat je zelf niet zo bent. Maar vervelend is het wel, want je wilt geen ruzie, maar je hebt ook geen zin om dit continu te moeten horen.
Ik zou per keer dat ze een ongevraagd advies geeft inderdaad een grapje maken of zoiets zeggen als: je meent het (met een grote grijns). En als ze het dan nog een keer zegt, aangeven dat je weet dat het goed bedoelt is, maar dat je het fijn zou vinden als ze dat niet meer zegt, omdat je anders het gevoel krijgt dat jij niet zelf oplet/weet wat je kind nodig hebt. Zoiets...Als je niet zo open kunt zijn tegen haar, dan zou ik haar ook niet op laten passen. Dan krijg je zo heibel door oplopende irritaties en dan zijn jullie allemaal verder van huis! Daar heeft je kind ook niet veel aan.
Ik denk dat je schoonmoeder niet zo zeer jouw kwaliteiten als moeder in twijfel trekt, maar dat ze zelf gewoon erg onzeker is. Waarschijnlijk was zij als jonge moeder ook zo (doe ik het wel goed, heeft hij/zij het niet koud, zou hij/zij honger hebben). Gelukkig dus dat je zelf niet zo bent. Maar vervelend is het wel, want je wilt geen ruzie, maar je hebt ook geen zin om dit continu te moeten horen.
Ik zou per keer dat ze een ongevraagd advies geeft inderdaad een grapje maken of zoiets zeggen als: je meent het (met een grote grijns). En als ze het dan nog een keer zegt, aangeven dat je weet dat het goed bedoelt is, maar dat je het fijn zou vinden als ze dat niet meer zegt, omdat je anders het gevoel krijgt dat jij niet zelf oplet/weet wat je kind nodig hebt. Zoiets...Als je niet zo open kunt zijn tegen haar, dan zou ik haar ook niet op laten passen. Dan krijg je zo heibel door oplopende irritaties en dan zijn jullie allemaal verder van huis! Daar heeft je kind ook niet veel aan.
maandag 4 februari 2008 om 23:44
Hoi Isis,
Heel herkenbaar, jouw verhaal. Mijn schoonmoeder bemoeide zich ook heel erg met ons. Ik voelde me natuurlijk ook wel onzeker (eerste kindje) en ik had echt geen behoefte aan een schoonmoeder die zich overal mee bemoeide.
Mijn schoonmoeder vond bijvoorbeeld dat we ons kindje best een uurtje konden laten huilen. (Ze was toen nog geen week oud). Wij wilden dat niet en zeiden dat ook tegen haar. We legden er zelfs nog bij uit waarom we ons meisje niet lieten huilen. Maar ze bleef het elke keer maar zeggen totdat ze zelfs echt boos op ons werd omdat we niet naar haar luisterden.
En dan is het echt niet meer te doen om dan te denken 'het ene oor in en het andere oor uit'.
Gelukkig is het bij ons uiteindelijk goed uitgepraat. Mijn man is met z'n moeder gaan praten. Misschien kan jouw man ook eens met z'n moeder praten ?
Ik zou haar idd ook niet laten oppassen uit een soort van gemakzucht, zoals hierboven ook al gezegd wordt.
Ik wens je iig veel succes.
Heel herkenbaar, jouw verhaal. Mijn schoonmoeder bemoeide zich ook heel erg met ons. Ik voelde me natuurlijk ook wel onzeker (eerste kindje) en ik had echt geen behoefte aan een schoonmoeder die zich overal mee bemoeide.
Mijn schoonmoeder vond bijvoorbeeld dat we ons kindje best een uurtje konden laten huilen. (Ze was toen nog geen week oud). Wij wilden dat niet en zeiden dat ook tegen haar. We legden er zelfs nog bij uit waarom we ons meisje niet lieten huilen. Maar ze bleef het elke keer maar zeggen totdat ze zelfs echt boos op ons werd omdat we niet naar haar luisterden.
En dan is het echt niet meer te doen om dan te denken 'het ene oor in en het andere oor uit'.
Gelukkig is het bij ons uiteindelijk goed uitgepraat. Mijn man is met z'n moeder gaan praten. Misschien kan jouw man ook eens met z'n moeder praten ?
Ik zou haar idd ook niet laten oppassen uit een soort van gemakzucht, zoals hierboven ook al gezegd wordt.
Ik wens je iig veel succes.
dinsdag 5 februari 2008 om 19:44
Welkom bij de club............
Mijn schoonmoeder kon er ook wat van. En wel zo ernstig dat we er inmiddels al bijna 2 jaar niet meer komen (dat gaat van mijn man uit, ik bemoei me er niet mee).
Ik zou haar niet laten oppassen. Ook niet tijdelijk. Zoek een andere oplossing, ouderschapsverlof bijvoorbeeld. Dat kun jij zelf opnemen, en je man/vriend ook. Probeer te voorkomen dat het zover komt dat ze haar kleinkind straks helemaal niet meer ziet.
Laat je verder niet gek maken. Je doet het heus wel goed, en de regels zijn gewoon enorm veranderd ten opzichte van 20-30 jaar geleden. (waarmee ik niet wil zeggen dat de regels allemaal klakkeloos nageleefd moeten worden!)
Mijn schoonmoeder kon er ook wat van. En wel zo ernstig dat we er inmiddels al bijna 2 jaar niet meer komen (dat gaat van mijn man uit, ik bemoei me er niet mee).
Ik zou haar niet laten oppassen. Ook niet tijdelijk. Zoek een andere oplossing, ouderschapsverlof bijvoorbeeld. Dat kun jij zelf opnemen, en je man/vriend ook. Probeer te voorkomen dat het zover komt dat ze haar kleinkind straks helemaal niet meer ziet.
Laat je verder niet gek maken. Je doet het heus wel goed, en de regels zijn gewoon enorm veranderd ten opzichte van 20-30 jaar geleden. (waarmee ik niet wil zeggen dat de regels allemaal klakkeloos nageleefd moeten worden!)
woensdag 6 februari 2008 om 20:45
Ik zou het ook niet doen. Mijns inziens kan het ergeren alleen maar meer worden als je meer met elkaar geconfronteerd wordt.
Je hebt ook andere vormen van opvang waar je eens naar kunt informeren.
Gastouderbureau, tijdelijk oppas aan huis (desnoods via zo'n aupairbureau), of tijdelijk een andere kinderopvangorganisatie (dan maar wat verder rijden tijdelijk) eventueel in de buurt van je werk ipv in de buurt van thuis. Zet eens een advertentie in het plaatselijk krantje.
Je hebt ook andere vormen van opvang waar je eens naar kunt informeren.
Gastouderbureau, tijdelijk oppas aan huis (desnoods via zo'n aupairbureau), of tijdelijk een andere kinderopvangorganisatie (dan maar wat verder rijden tijdelijk) eventueel in de buurt van je werk ipv in de buurt van thuis. Zet eens een advertentie in het plaatselijk krantje.
zondag 10 februari 2008 om 22:28
ZUCHT ...
Ook ik heb/had zo'n schoonmoeder. Echt heel irriterend. Was me zoon net geboren, en kwam ik langs, en dan heel zeggen, zo zijn broekje is wel erg klein, week later, zo zijn broekje is wel erg groot. Of als ik zijn jas aan deed, helemaal naast me staan, en dan zeggen, pas op voor zijn kinnetje (ik deed die rits omhoog, en me zoon ging sowieso huilen als ik een jas bij hem aandeed) Dus ik zo: Ik let echt wel op hoor, ik wil me kind toch geen pijn doen.
En zo waren er aan het begin wel veel meer dingen. Nu weet ze dat ik toch niet naar haar luister (soms dan) en het vooral op mijn eigen manier doe. Nu bemoeit ze zich er niet meer zoveel mee.
Zij past 1dag in de week op. En dan moet ze ook altijd zijn nagels knippen. Altijd moeten ze wat met hem doen.. ze kan het niet laten. Maar heb nu gezegd, dat het niet meer hoeft, ik doe het zelf. Moet je ook eerst 10keer zeggen voordat ze het daadwerkelijk niet meer doet.
Tsja, ik ga er steeds relaxter mee om. Soms denk ik eerst even rustig na voor ze wat zegt, en dan denk ik ook altijd, wat als mijn eigen moeder dat zou zeggen of doen. Want dan vind ik het vaak minder of helemaal niet erg. Dus dan denk ik ook, ik moet me niet aanstellen. Maar hier gebeuren veel meer dingen, dan alleen die opmerkingen. Maar ik kan me inbeelden hoe je je voelt.
Probeer er rustig mee om te gaan, en vooral niet te druk over te maken. Als zij op een gegeven moment ziet, dat het allemaal goed gaat, en je alles toch op jou manier doet, zal het bemoeien echt wel minder worden. Want ze weet ook wel, dat ze op die manier jou van zich af duwt, omdat jij gaat proberen die dingen te ontlopen. En als jij een goed verzorgt en tevreden kindje hebt. Kun je natuurlijk altijd zeggen, hij ziet er toch goed uit, en hij eet goed.. bla bla, dus niets mis mee!!
Succes, en laat je niet gek maken!
Ook ik heb/had zo'n schoonmoeder. Echt heel irriterend. Was me zoon net geboren, en kwam ik langs, en dan heel zeggen, zo zijn broekje is wel erg klein, week later, zo zijn broekje is wel erg groot. Of als ik zijn jas aan deed, helemaal naast me staan, en dan zeggen, pas op voor zijn kinnetje (ik deed die rits omhoog, en me zoon ging sowieso huilen als ik een jas bij hem aandeed) Dus ik zo: Ik let echt wel op hoor, ik wil me kind toch geen pijn doen.
En zo waren er aan het begin wel veel meer dingen. Nu weet ze dat ik toch niet naar haar luister (soms dan) en het vooral op mijn eigen manier doe. Nu bemoeit ze zich er niet meer zoveel mee.
Zij past 1dag in de week op. En dan moet ze ook altijd zijn nagels knippen. Altijd moeten ze wat met hem doen.. ze kan het niet laten. Maar heb nu gezegd, dat het niet meer hoeft, ik doe het zelf. Moet je ook eerst 10keer zeggen voordat ze het daadwerkelijk niet meer doet.
Tsja, ik ga er steeds relaxter mee om. Soms denk ik eerst even rustig na voor ze wat zegt, en dan denk ik ook altijd, wat als mijn eigen moeder dat zou zeggen of doen. Want dan vind ik het vaak minder of helemaal niet erg. Dus dan denk ik ook, ik moet me niet aanstellen. Maar hier gebeuren veel meer dingen, dan alleen die opmerkingen. Maar ik kan me inbeelden hoe je je voelt.
Probeer er rustig mee om te gaan, en vooral niet te druk over te maken. Als zij op een gegeven moment ziet, dat het allemaal goed gaat, en je alles toch op jou manier doet, zal het bemoeien echt wel minder worden. Want ze weet ook wel, dat ze op die manier jou van zich af duwt, omdat jij gaat proberen die dingen te ontlopen. En als jij een goed verzorgt en tevreden kindje hebt. Kun je natuurlijk altijd zeggen, hij ziet er toch goed uit, en hij eet goed.. bla bla, dus niets mis mee!!
Succes, en laat je niet gek maken!
maandag 11 februari 2008 om 03:17
Volgens mij is ze gewoon heel bezorgd en betrokken.
En waarschijnlijk ben jij nog een beetje onzeker over het moederschap.
Lijkt mij wel lastiger om er wat over te zeggen als het je schoonmoeder is.
Een grapje kan het wel luchtiger maken.
Maar mischien helpt het om haar te vertellen dat je snapt dat ze het beste met jullie kindje voor heeft en ze waarschijnlijk daarom deze uitspraken doet.
Maar dat het je een vervelend gevoel geeft omdat het dan lijkt of je niet goed genoeg voor je kindje zorgt.
Vraag haar om er meer vertrouwen in te hebben en of ze rekening ermee wil houden, door minder van deze uitspraken te doen.
En dat jij er wel begrip voor hebt als het toch eens gebeurt(ze moet natuurlijk ook weer niet op haar tenen gaan lopen).
Geef haar eens een compliment over hoe zei je kindje verzorgt.
Grote kans dat je een compliment terug krijgt.
Als je van mening bent dat je kindje voor tijdelijk opvang het beste af is bij haar zou ik dat gewoon doen. Desondanks dat je bang bent voor bemoeienissen.
Anders ben je waarschijnlijk aangewezen op een gastouder, en of je zo happy wordt om je kindje bij een vreemde achter te laten?
Probeer ook te vertrouwen op haar goede bedoelingen.
geniet van je kleintje!
En waarschijnlijk ben jij nog een beetje onzeker over het moederschap.
Lijkt mij wel lastiger om er wat over te zeggen als het je schoonmoeder is.
Een grapje kan het wel luchtiger maken.
Maar mischien helpt het om haar te vertellen dat je snapt dat ze het beste met jullie kindje voor heeft en ze waarschijnlijk daarom deze uitspraken doet.
Maar dat het je een vervelend gevoel geeft omdat het dan lijkt of je niet goed genoeg voor je kindje zorgt.
Vraag haar om er meer vertrouwen in te hebben en of ze rekening ermee wil houden, door minder van deze uitspraken te doen.
En dat jij er wel begrip voor hebt als het toch eens gebeurt(ze moet natuurlijk ook weer niet op haar tenen gaan lopen).
Geef haar eens een compliment over hoe zei je kindje verzorgt.
Grote kans dat je een compliment terug krijgt.
Als je van mening bent dat je kindje voor tijdelijk opvang het beste af is bij haar zou ik dat gewoon doen. Desondanks dat je bang bent voor bemoeienissen.
Anders ben je waarschijnlijk aangewezen op een gastouder, en of je zo happy wordt om je kindje bij een vreemde achter te laten?
Probeer ook te vertrouwen op haar goede bedoelingen.
geniet van je kleintje!
