Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
woensdag 8 juli 2020 om 16:04
steampunk11111111 schreef: ↑08-07-2020 12:34Steeds minder inderdaad.
En daar hoeft je kind niet eens meer een gillend probleemgeval voor te zijn. Opa en oma worden is tegenwoordig ook al genoeg. Want daar zitten tegenwoordig steeds meer verplichtingen aan vast.
Het liefst draai je een paar vaste oppasdagen per week. En als dat niet lukt dien je de kleinkids zeker toch wel geregeld langs te komen en ze regelmatig mee te nemen voor een dagje uit. Want je moet vooral heel betrokken zijn bij de opvoeding van je kleinkinderen.
Dus zit je alsnog vast. Vanaf het moment dat het oudste kleinkind zich aankondigt tot het moment dat het jongste kleinkind uitvliegt. Op haar 25ste.
Daarna ben je ver in de tachtig. Minstens. Als je überhaupt nog leeft. Maar die periode is heel erg 'belangrijk', dus dien je als grootouders vooral niets te missen daarvan.
Dus waag het vooral niet om dan voor een langere tijd weg te zijn (die ene droomreis naar Canada). Dan is het eerste verontwaardigde topic over ‘egoïstische’ grootouders die ‘totaal geen belangstelling tonen voor hun kleinkinderen’ hier zo geopend…
Leuk hoor, die verplichtingen tot in de kist.
Een post naar mijn hart, ben het zó met je eens. Dit is wat ik heel veel om mij heen zie.
Opa's en oma's worden verwacht op sportvelden, dat is al heel normaal geworden. En niet eens om op te passen, maar om hun bloedjes te bewonderen.
Ik verbaas me vaak over dergelijke topics die voorbij komen.
woensdag 8 juli 2020 om 16:45
Erg hè.
steampunk11111111 schreef: ↑08-07-2020 11:06Mijn schoonmoeder, over een broer van haar, die een mooie sportwagen in de schuur heeft staan: “maar ja, zij hebben dan ook geen kinderen”.
Subtiel verwijtend, alsof de beste man een beetje vals aan het spelen is.
Pufins heten in het Nederlands trouwens gewoon papegaaiduikers
Ik kon echt niet op die term komen, dus merci.
Maar zeg nu zelf, Puffin past toch zoooooveel beter! Qua schattigheidsfactor.Tja, dat artikel. Mooi voorbeeld van dat moeder-de-vrouw 99 van de 100 keer het zwaarder heeft doordat ze ook die mentale load meeneemt. Maar zeg nu zelf, hoe vaak lees je niet dat zij voor de vakantie van iedereen incl partner de spullen inpakt? Het hele huis nog even schoon maakt en meer van dat soort dingen? Dan is op vakantie gaan toch ook niet leuk als je nog zo'n lange lijst hebt?
Gelukkig is vriend een volwassen man en kan hij prima zelf zijn tas inpakken. Ik zou nog geen eens weten wat ik in zijn tas moet doen, want ik weet echt niet welke broek fijner is voor lange wandelingen, hoeveel sokken en welke zwembroek.
Tja, misschien wordt er nu ook wel meer input verwacht van grootouders omdat de kerngezinnen kleiner zijn? En er zijn er natuurlijk genoeg die het oprecht leuk vinden. De opa van mijn buurjongen heeft geloof ik in al die jaren dat hij op voetbal zat, maar een handvol wedstrijden gemist. Toen lag hij in het ziekenhuis. Maar hij vond het echt machtig leuk om zijn kleinzoons te zien voetballen. En natuurlijk bouw je een andere band op met je kleinkind als je deze wekelijks ziet dan wanneer je die eens in de paar weken ziet. Maar om daar nu voor op te gaan passen?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 8 juli 2020 om 16:59
Hoi, ik kom ook weer eens aanwaaien, voor wie mij niet kent van het forum, ik ben vorige week alweer 38 geworden, heb nooit een kinderwens gehad (gelukkig want ik ben door een auto ongeluk op mn 13e o.a.chronisch vermoeid/arbeidsbeperkt dus zou lastig worden).
Dat dit idd. Geen keuze is maar dat ik kennelijk zo in elkaar zit, dat ik geen kinderwens heb, dat snappen mensen niet geloof ik... is niet mijn probleem, ik ben gestopt met het uit te leggen en als iemand vraagt waarom niet dan zeg ik daarom niet.
Wat ik wel een beetje lastig vind af en toe (accepteer het ook wel, zo gaan die dingen) is dat ik een aantal vrienden met kinderen minder spreek omdat ik er inmiddels weinig meer mee gemeen heb, en zij toch meer omgaan met mensen die ook kinderen hebben.
(Daarbij heb ik ook het gevoel dat het best wel van mijn kant moet komen, en dat begin ik zat te worden...)
Herkent iemand dit en hoe gaan jullie hiermee om? Voor de duidelijkheid, ik heb zeker geen hekel aan kinderen, ik vind ze erg leuk maar ik wil geen moeder worden.
Dat dit idd. Geen keuze is maar dat ik kennelijk zo in elkaar zit, dat ik geen kinderwens heb, dat snappen mensen niet geloof ik... is niet mijn probleem, ik ben gestopt met het uit te leggen en als iemand vraagt waarom niet dan zeg ik daarom niet.
Wat ik wel een beetje lastig vind af en toe (accepteer het ook wel, zo gaan die dingen) is dat ik een aantal vrienden met kinderen minder spreek omdat ik er inmiddels weinig meer mee gemeen heb, en zij toch meer omgaan met mensen die ook kinderen hebben.
(Daarbij heb ik ook het gevoel dat het best wel van mijn kant moet komen, en dat begin ik zat te worden...)
Herkent iemand dit en hoe gaan jullie hiermee om? Voor de duidelijkheid, ik heb zeker geen hekel aan kinderen, ik vind ze erg leuk maar ik wil geen moeder worden.
woensdag 8 juli 2020 om 17:09
Wist ik stiekem wel, heb hier vroeger ook een tijdje mee geschreven.Doornroosje75 schreef: ↑08-07-2020 17:06Sterker nog Phoebemeaculpa, de verwaterende vriendschappen met mensen die wel kinderen hebben is een veelvuldig terugkerend thema hier.Kortom: die herkenning is er zeker.
Welkom trouwens!
Dank je
Ik heb trouwens wel contact hoor, met de vrienden met kinderen maar wel veel minder en ik merk echt wel dat we niet meer veel gemeen hebben.
(En ik vind kinderen echt wel leuk maar afspreken met de kinderen erbij, dat vind ik wat minder want dan hang ik er maar een beetje bij omdat de kinderen alle aandacht opeisen. Wat ik ze overigens niet kwalijk neem want dat doen kleine kinderen maar je kunt geen gesprek afmaken...)
woensdag 8 juli 2020 om 17:34
Ik schrijf nog niet zo lang mee dus ik wist niet dat dit zo'n terugkerend thema was. Wat fijn, de herkenbaarheid (maar ook jammer). Ik herken ook dat een aantal vriendschappen veranderd zijn, voornamelijk omdat er toch makkelijker wordt afgesproken met stellen mét kinderen. Vind ik heel jammer want ik heb zelf geen kinderwens, ik vind de rol van suiker tante wel heel leuk. Ik heb zelf het idee dat deze stellen het missen dat ik over bepaalde onderwerpen niet mee kan praten en ze wel aanhoor maar bepaalde dingen natuurlijk niet helemaal zal kunnen snappen simpelweg omdat ik het niet meemaak. Ik vind het wel onwijs jammer en hoewel het nu vooral van mijn kant moet komen, hoop ik dat het weer beter wordt al de siblings ouder zijn. Gelukkig geldt het niet voor alle stellen met kinderen uit onze vriendenkring.
woensdag 8 juli 2020 om 17:49
Ik denk ook wel dat heel veel grootouders het oprecht leuk vinden.dianaf schreef: ↑08-07-2020 16:45En er zijn er natuurlijk genoeg die het oprecht leuk vinden. De opa van mijn buurjongen heeft geloof ik in al die jaren dat hij op voetbal zat, maar een handvol wedstrijden gemist. Toen lag hij in het ziekenhuis. Maar hij vond het echt machtig leuk om zijn kleinzoons te zien voetballen. En natuurlijk bouw je een andere band op met je kleinkind als je deze wekelijks ziet dan wanneer je die eens in de paar weken ziet. Maar om daar nu voor op te gaan passen?
Maar tegelijkertijd is het ook iets dat impliciet van je wordt verwacht. En dus ben je niet helemaal vrij om te gaan en staan waar je wilt.
Het wordt meestal (niet altijd!) nog wel begrepen als je je niet vast wil pinnen op een wekelijkse oppasdag. Maar als je kleinkinderen in de baby/peuter leeftijd hebt, wordt het je bepaald niet altijd in dank afgenomen als je regelmatig maandenlang naar het buitenland vertrekt omdat je iets van de wereld wil zien.
En zo’n maandenlange wereldreis is natuurlijk wel een extreem geval. Maar het is ook een typisch voorbeeld van een droom die veel mensen hebben, maar niet kunnen verwezenlijken omdat ze kinderen hebben.
De verwachting is dat die mensen daar wel weer tijd voor zullen hebben als de kinderen zijn uitgevlogen. Maar als er eenmaal kleinkinderen zijn, wordt ook dat dus weer een lastig verhaal.
(Mijn post was oorspronkelijk een reactie op Rick Dalton. Die zei dat veel ouders pas weer vrij zijn om dingen te doen als de kinderen de deur uit zijn. En dat het dan alsnog vaak onhaalbaar blijkt.)
woensdag 8 juli 2020 om 18:05
Laatst een topic van een zwangere vrouw die teleurgesteld was omdat haar broer volgens haar niet voldoende interesse toonde in haar zwangerschap.Blijenvrij schreef: ↑08-07-2020 16:04Een post naar mijn hart, ben het zó met je eens. Dit is wat ik heel veel om mij heen zie.
Opa's en oma's worden verwacht op sportvelden, dat is al heel normaal geworden. En niet eens om op te passen, maar om hun bloedjes te bewonderen.
Ik verbaas me vaak over dergelijke topics die voorbij komen.
Broer toonde heus wel belangstelling. Hij vroeg er bijvoorbeeld uit zichzelf naar bij verjaardagen en dergelijke. Maar dat was dus niet genoeg volgens mevrouw.
Dus zelfs van ooms en tantes wordt er al van alles verwacht. Impliciet.
woensdag 8 juli 2020 om 18:09
*duikt ook weer even boven*Phoebemeaculpa schreef: ↑08-07-2020 16:59Hoi, ik kom ook weer eens aanwaaien, voor wie mij niet kent van het forum, ik ben vorige week alweer 38 geworden, heb nooit een kinderwens gehad (gelukkig want ik ben door een auto ongeluk op mn 13e o.a.chronisch vermoeid/arbeidsbeperkt dus zou lastig worden).
Dat dit idd. Geen keuze is maar dat ik kennelijk zo in elkaar zit, dat ik geen kinderwens heb, dat snappen mensen niet geloof ik... is niet mijn probleem, ik ben gestopt met het uit te leggen en als iemand vraagt waarom niet dan zeg ik daarom niet.
Wat ik wel een beetje lastig vind af en toe (accepteer het ook wel, zo gaan die dingen) is dat ik een aantal vrienden met kinderen minder spreek omdat ik er inmiddels weinig meer mee gemeen heb, en zij toch meer omgaan met mensen die ook kinderen hebben.
(Daarbij heb ik ook het gevoel dat het best wel van mijn kant moet komen, en dat begin ik zat te worden...)
Herkent iemand dit en hoe gaan jullie hiermee om? Voor de duidelijkheid, ik heb zeker geen hekel aan kinderen, ik vind ze erg leuk maar ik wil geen moeder worden.
Zo herkenbaar dit! Ik heb een paar vriendschappen hierdoor laten verwateren. De vrienden zijn kennissen geworden zegmaar. We spreken elkaar nog wel een paar keer per jaar maar verder.. Nee. Onze levens zijn zo verschillend geworden.
Gelukkig heb ik een tijd geleden iemand leren kennen met wie ik een leuke vriendschap aan het opbouwen ben. Allebei bewust kindvrij. We vinden kinderen leuk, maar zoals jij al schrijft; ik heb niet de behoefte om ze op de wereld te zetten.
woensdag 8 juli 2020 om 18:22
Haii Phoebemeaculpa, leuk dat je komt aanwaaien, al breng je wel wat motregen mee. 
Sorry, ben in een droge bui na zo'n lange werkdag.
@steampunk11111111: Dat topic heb ik helaas ook gelezen. Herkenbaar wel, want het zou zomaar geschreven kunnen zijn door een aantal vrouwen in mijn omgeving, die stuk voor stuk meenden dat de hele wereld om hun dikke buik draaide toen ze zwanger waren. Van dat soort topics op Viva krijg ik trouwens overal jeuk. Ik moet soms echt oppassen en mezelf op m'n vinger bijten op NIET, ik herhaal NIET, op zo'n topic-titel te klikken. Ik weet nu namelijk op voorhand dat ik er uitslag van ga krijgen. De een nog onnozeler dan de andere.
@RickDalton: Ik krijg een aardige reisverslag-vibe van je posts. Tof om te lezen!
Sorry, ben in een droge bui na zo'n lange werkdag.@steampunk11111111: Dat topic heb ik helaas ook gelezen. Herkenbaar wel, want het zou zomaar geschreven kunnen zijn door een aantal vrouwen in mijn omgeving, die stuk voor stuk meenden dat de hele wereld om hun dikke buik draaide toen ze zwanger waren. Van dat soort topics op Viva krijg ik trouwens overal jeuk. Ik moet soms echt oppassen en mezelf op m'n vinger bijten op NIET, ik herhaal NIET, op zo'n topic-titel te klikken. Ik weet nu namelijk op voorhand dat ik er uitslag van ga krijgen. De een nog onnozeler dan de andere.
@RickDalton: Ik krijg een aardige reisverslag-vibe van je posts. Tof om te lezen!
woensdag 8 juli 2020 om 18:33
Als kindvrije heb ik geaccepteerd dat contact met mensen MET kinderen altijd vanuit mij zal moeten komen. Helaas kosten contacten met mensen MET kinderen mij teveel energie, dus je raadt het al: ik laat de boel vaak afweten, tot je op een punt komt dat het aandeel kindrijken afneemt. Ik zit nu in een fase dat ik moet zien uit te vogelen hoe ik het aandeel "kindvrijen" in mijn leven kan opkrikken. Ik woon helaas niet in een grote stad, dus dat vormt best een uitdaging. Overal waar ik ga of sta in mijn omgeving word je toch met priemende ogen gericht op je buik nagestaard. Ach, het went..Phoebemeaculpa schreef: ↑08-07-2020 16:59Hoi, ik kom ook weer eens aanwaaien, voor wie mij niet kent van het forum, ik ben vorige week alweer 38 geworden, heb nooit een kinderwens gehad (gelukkig want ik ben door een auto ongeluk op mn 13e o.a.chronisch vermoeid/arbeidsbeperkt dus zou lastig worden).
Dat dit idd. Geen keuze is maar dat ik kennelijk zo in elkaar zit, dat ik geen kinderwens heb, dat snappen mensen niet geloof ik... is niet mijn probleem, ik ben gestopt met het uit te leggen en als iemand vraagt waarom niet dan zeg ik daarom niet.
Wat ik wel een beetje lastig vind af en toe (accepteer het ook wel, zo gaan die dingen) is dat ik een aantal vrienden met kinderen minder spreek omdat ik er inmiddels weinig meer mee gemeen heb, en zij toch meer omgaan met mensen die ook kinderen hebben.
(Daarbij heb ik ook het gevoel dat het best wel van mijn kant moet komen, en dat begin ik zat te worden...)
Herkent iemand dit en hoe gaan jullie hiermee om? Voor de duidelijkheid, ik heb zeker geen hekel aan kinderen, ik vind ze erg leuk maar ik wil geen moeder worden.
woensdag 8 juli 2020 om 22:38
Phoebemeaculpa schreef: ↑08-07-2020 19:07Thnx voor het welkom en de reacties.
Ik was er al bang voor dat dit herkenbaar zou zijn...
Kan er vermoed ik ook weinig mee want een vriendschap is iets van 2 mensen en ik accepteer ook wel dat mensen andere keuzes maken, maar een beetje jammer vind ik het wel.
Ik heb het bespreekbaar gemaakt. En daar waren drie uitkomsten:
1) geen verandering —> die vriendschap staat op een laag pitje
2) we spreken om en om af, met en zonder kinderen —> dat werkt voor mij prima, voor hen ook
3) een vriendin gaf aan dat ze “de kans niet krijgt om initiatief te nemen, omdat ik haar altijd voor ben”. Toen ik de afgelopen maanden wat minder behoefte had aan contact en zelf wat minder snel initiatief nam, merkte ik dat ook. Toen kwam het initiatief (uiteindelijk) ook vanuit hen. Dus ik realiseerde me ook dat ik sneller behoefte heb aan contact dan zij, maar dat zij dus niet géén behoefte hadden. Door de komst van de kinderen is de frequentiebehoefte alleen lager voor hen. Dat hielp mij wel om het minder vervelend te vinden.
En ik luister naar hun kinderverhalen zoals ik naar nieuwe auto-, baan-, hobby-verhalen luister. Gelukkig worden de kinderverhalen ook genoeg afgewisseld met andere verhalen en aandacht voor mijn leven.
donderdag 9 juli 2020 om 07:14
Dit realiseerde ik me niet, nou ga ik het snappen. En ik besef door wat jij zegt dat ik me niet schuldig hoef te voelen.katkaatje schreef: ↑08-07-2020 22:38Ik heb het bespreekbaar gemaakt. En daar waren drie uitkomsten:
1) geen verandering —> die vriendschap staat op een laag pitje
2) we spreken om en om af, met en zonder kinderen —> dat werkt voor mij prima, voor hen ook
3) een vriendin gaf aan dat ze “de kans niet krijgt om initiatief te nemen, omdat ik haar altijd voor ben”. Toen ik de afgelopen maanden wat minder behoefte had aan contact en zelf wat minder snel initiatief nam, merkte ik dat ook. Toen kwam het initiatief (uiteindelijk) ook vanuit hen. Dus ik realiseerde me ook dat ik sneller behoefte heb aan contact dan zij, maar dat zij dus niet géén behoefte hadden. Door de komst van de kinderen is de frequentiebehoefte alleen lager voor hen. Dat hielp mij wel om het minder vervelend te vinden.
En ik luister naar hun kinderverhalen zoals ik naar nieuwe auto-, baan-, hobby-verhalen luister. Gelukkig worden de kinderverhalen ook genoeg afgewisseld met andere verhalen en aandacht voor mijn leven.
(Ik ben een enorme pleaser en dat begint mij te nekken want ik begin ernstig het gevoel te krijgen dat dat niet in balans is. Wat ik ook echt wel snap want kleine kinderen vragen al je aandacht op en het is behoorlijk aanpoten. Ik was op vakantie een paar weken terug met familie met kleine kinderen. Dat zijn schatjes hoor...daar niet van maar
ik weet meteen weer dat het niks voor mij is...)
donderdag 9 juli 2020 om 07:30
Goedemorgen!
Net een leuk stukje gelezen in the Guardian over "Childfree"
https://www.theguardian.com/lifeandstyl ... en-freedom
Allemaal weer herkenbare zaken (ook
voor mij als man wel)
Nog 2 dagen IJsland dan zit het er weer op! Dan een weekje thuis samen en vrouwlief gaat dan 2 week kamperen met 2 kindvrije vrienden hier in NL en rick heeft dan lekker tijd voor zichzelf en tijd om zijn partner te missen
Vandaag: wandelen bij/in een grote kloof bij "Kirkjubæjarklaustur" en dat is vrij vertaald "kerkje bij het klooster"
IJslands lijkt af en toe wel op Nederlands 
Net een leuk stukje gelezen in the Guardian over "Childfree"
https://www.theguardian.com/lifeandstyl ... en-freedom
Allemaal weer herkenbare zaken (ook
voor mij als man wel)
Nog 2 dagen IJsland dan zit het er weer op! Dan een weekje thuis samen en vrouwlief gaat dan 2 week kamperen met 2 kindvrije vrienden hier in NL en rick heeft dan lekker tijd voor zichzelf en tijd om zijn partner te missen
Vandaag: wandelen bij/in een grote kloof bij "Kirkjubæjarklaustur" en dat is vrij vertaald "kerkje bij het klooster"
IJslands lijkt af en toe wel op Nederlands 
donderdag 9 juli 2020 om 08:44
Ik heb dit zelf nooit gedaan, afspreken met kinderen. Zou er niet zoveel zin in hebben. Al kwam het natuurlijk wel voor dat een kind voortdurend de aandacht vroeg, en daar gewoon op ingegaan werd. Hij was toen 17 jaar. Heel bijzonder vond ik dat, en irritant. Want als ik op visite kom verwacht ik niet dat een bijna volwassen zoon steeds met moeder moet praten, en ik nauwelijks kans krijg om ook maar een minuut met haar alleen te zijn, laat staan dat ik een gesprek kon voeren.
donderdag 9 juli 2020 om 08:48
Dat stuk uit the Guardian heb ik ook gelezen. Ik heb vaak het idee dat de lat voor vrouwen zo hoog ligt. Vaak zijn het volgens mij ook de gezinsmanagers. Ik bedoel je heb vast actieve vaders die hun deel doen, maar in de praktijk heb ik heel vaak het idee dat mannen gewoon makkelijk zijn. Dat vrouwen moeten zeggen dat kind naar sportles moet of een nieuwe jas nodig heeft. Lijkt mij vreselijk om je partner zo te moeten sturen. Is altijd een beetje een afknapper vind ik
Emboldened by the flame of ambition
donderdag 9 juli 2020 om 09:26
Ik weet niet wie van jullie hier een (vaste) partner heeft, maar als vrouw moet je toch echt wel een duizendpoot zijn, of je nou kinderen hebt of niet. En ik denk dat de meeste vrouwen zonder kinderen ook wel herkennen als ik zeg: Hoewel we geen kinderen gebaard hebben, hebben we toch allemaal een (man)kind. 
donderdag 9 juli 2020 om 09:39
Dat hoor ik ook regelmatig hier thuis!Puz_n_Boots schreef: ↑09-07-2020 09:26Ik weet niet wie van jullie hier een (vaste) partner heeft, maar als vrouw moet je toch echt wel een duizendpoot zijn, of je nou kinderen hebt of niet. En ik denk dat de meeste vrouwen zonder kinderen ook wel herkennen als ik zeg: Hoewel we geen kinderen gebaard hebben, hebben we toch allemaal een (man)kind.
We hebben wel een kind: me
donderdag 9 juli 2020 om 10:04
Kijk eens aan!RickDalton schreef: ↑09-07-2020 09:39Dat hoor ik ook regelmatig hier thuis!
We hebben wel een kind: me
donderdag 9 juli 2020 om 10:46
Eerlijk hoor haha! Hier ook een mankind in huis: "waarom heb je niet tegen me gezegd dat ik twee vestjes had moeten inpakken?" ... Tss meneer hoefde alleen zijn eigen koffer in te pakken, de rest heb ik geregeldRickDalton schreef: ↑09-07-2020 09:39Dat hoor ik ook regelmatig hier thuis!
We hebben wel een kind: me
Ook wel mijn eigen schuld hoor, ik laat het hem ook niet doen (dan gebeurt het toch niet zoals ik het wil haha)
donderdag 9 juli 2020 om 10:47
Lastig. Ik dacht jaren dat ik wellicht moeilijk deed, maar het lijkt hier inderdaad op. Ik ben relatief jong, maar ik denk niet dat ik snel zou samenwonen met iemand. Er zullen toch heus mannen zijn die niet zo zijn lijkt mij. Zoals ik zei vind ik mannen vaak makkelijk en ik doe dingen graag hoe ik het zelf wil.Puz_n_Boots schreef: ↑09-07-2020 09:26Ik weet niet wie van jullie hier een (vaste) partner heeft, maar als vrouw moet je toch echt wel een duizendpoot zijn, of je nou kinderen hebt of niet. En ik denk dat de meeste vrouwen zonder kinderen ook wel herkennen als ik zeg: Hoewel we geen kinderen gebaard hebben, hebben we toch allemaal een (man)kind.
Ik wil geen kinderen, dus ook niet een man die ik dingen moet gaan vertellen. Ik pas daar echt voor
Emboldened by the flame of ambition
donderdag 9 juli 2020 om 11:01
Dat hoop ik wel, hoewel ik ze nog niet ben tegengekomen. Ligt aan de opvoeding, denk ik. Een man die van huis uit gepamperd is, zal nooit helemaal volwassen worden. Tragisch wel. Hoe was het ook alweer? Men don't grow up, they just get bigger.Skadí schreef: ↑09-07-2020 10:47Lastig. Ik dacht jaren dat ik wellicht moeilijk deed, maar het lijkt hier inderdaad op. Ik ben relatief jong, maar ik denk niet dat ik snel zou samenwonen met iemand. Er zullen toch heus mannen zijn die niet zo zijn lijkt mij. Zoals ik zei vind ik mannen vaak makkelijk en ik doe dingen graag hoe ik het zelf wil.
Ik wil geen kinderen, dus ook niet een man die ik dingen moet gaan vertellen. Ik pas daar echt voor
donderdag 9 juli 2020 om 16:23
Dat is bij ons ook zo erg, maar die ouders schreeuwen zelf ook zo hard. En dan schreeuwen ze dat de kinderen zachter moeten doen om vervolgens zelf hard te praten zodat wij alles letterlijk kunnen volgen. Goed voorbeeld.katkaatje schreef: ↑04-07-2020 10:53Dit vind ik ook echt bizar. Ik was als kind ook best een giller, maar dat herinner ik me vooral doordat mijn vader regelmatig boos naar buiten kwam met: "De buren het dorp verderop horen je nog, even dimmen". En dan was ik ook stil. Wij wonen in een kinderlijke buurt, maar ik hoor dit soort gecorrigeer helaas nooit.
Sowieso was 'stil zijn' en 'rekening houden met de buren' een ding bij ons thuis. Ik heb het gevoel dat dat minder is tegenwoordig, maar dat kan ook door de coronacrisis komen en het feit dat iedereen nu thuis is.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
