Kinderen
alle pijlers
Chocotof- & Koffietintkindjes mama's
vrijdag 25 april 2008 om 10:01
He hallo allemaal,
Graag zou ik een keer willen brainstormen met moeders die net als ik kindjes met een chocotof en/of koffietintje hebben. Ik merk namelijk dat ik vooral bij mezelf toch wel tegen dingen aanloop. Hoe ga ik om met rascisme jegens mijn kinderen? En erger nog, waarom kom ik maar niet van het gevoel af dat mijn kinderen extra hun best moeten doen cq presteren om 'mee te tellen'. Ja, natuurlijk is dat waar omdat ik zelf natuurlijk een chocotofje ben en weet dat ik vroeger drie keer zo hard moest lopen voor dezelfde waardering maar toch. Ik had besloten het niet zo te doen als mijn ouders, en nu verval ik daar toch ik. Ik heb vier kinderen in de leeftijd van dreumes tot puber. Mijn oudste gaat aankomend schooljaar naar het voortgezet onderwijs. Hij heeft VWO advies gekregen. Trots als een pauw natuurlijk, maar diep in mijn hart schrik ik van mezelf. Want wat nu als hij VMBO advies gekregen had? Dat wil ik helemaal niet. En ik weet dat dat nonsens is, maar ik wil dat hij studeert omdat dat voor hem het leven makkelijker maakt, helemaal met zijn kleurtje. Ook mijn ouders hebben ons tot het uiterste gepushed om vooral te gaan studeren. En gelukkig ben ik daar in meegegaan, maar dat heeft mijn jeugd niet altijd even onbezorgd gemaakt. Achteraf ben ik er vreselijk blij mee, maar nu doe ik hetzelfde bij mijn eigen kinderen...
Ik zou dus graag over dit, en vele andere dagelijkse duffe dingetjes willen bomen met andere mama's.
Groetjes,
Oriane
Graag zou ik een keer willen brainstormen met moeders die net als ik kindjes met een chocotof en/of koffietintje hebben. Ik merk namelijk dat ik vooral bij mezelf toch wel tegen dingen aanloop. Hoe ga ik om met rascisme jegens mijn kinderen? En erger nog, waarom kom ik maar niet van het gevoel af dat mijn kinderen extra hun best moeten doen cq presteren om 'mee te tellen'. Ja, natuurlijk is dat waar omdat ik zelf natuurlijk een chocotofje ben en weet dat ik vroeger drie keer zo hard moest lopen voor dezelfde waardering maar toch. Ik had besloten het niet zo te doen als mijn ouders, en nu verval ik daar toch ik. Ik heb vier kinderen in de leeftijd van dreumes tot puber. Mijn oudste gaat aankomend schooljaar naar het voortgezet onderwijs. Hij heeft VWO advies gekregen. Trots als een pauw natuurlijk, maar diep in mijn hart schrik ik van mezelf. Want wat nu als hij VMBO advies gekregen had? Dat wil ik helemaal niet. En ik weet dat dat nonsens is, maar ik wil dat hij studeert omdat dat voor hem het leven makkelijker maakt, helemaal met zijn kleurtje. Ook mijn ouders hebben ons tot het uiterste gepushed om vooral te gaan studeren. En gelukkig ben ik daar in meegegaan, maar dat heeft mijn jeugd niet altijd even onbezorgd gemaakt. Achteraf ben ik er vreselijk blij mee, maar nu doe ik hetzelfde bij mijn eigen kinderen...
Ik zou dus graag over dit, en vele andere dagelijkse duffe dingetjes willen bomen met andere mama's.
Groetjes,
Oriane
vrijdag 25 april 2008 om 12:33
De waarheid ligt waarschijnlijk in het midden. Er is een groot grijs gebied tussen op alle zakken zout leggen en blaming the victim.
Zelf weinig discriminatie meegemaakt, maar die gevallen waarin dat wel gebeurde, waren vrij grof. Mijn moeder heeft jaren geleden via de rechter iemand aangepakt en gelijk gekregen wegens discriminatie op de werkvloer. Mijn broer is een baan bij een friettent misgelopen omdat een donkere jongen de klanten misschien zou afstoten. Zijn blanke vriend is daar zo boos om geworden, dat hij uit solidariteit is opgestapt.
Ik heb lang geleden een relatie met een jongen gehad, van wie de ouders problemen hadden met mijn Surinaams Hindoestaans islamitische achtergrond.
Heb zelf een dochtertje met mijn Nederlandse vriend. Bij ons is het eigenlijk andersom, wij hebben gevallen meegemaakt dat Turkse en Marokkaanse mensen op dubieuze manier reageren, ik denk dat mijn dochter wel wat op Fleurtje lijkt.
Zelf weinig discriminatie meegemaakt, maar die gevallen waarin dat wel gebeurde, waren vrij grof. Mijn moeder heeft jaren geleden via de rechter iemand aangepakt en gelijk gekregen wegens discriminatie op de werkvloer. Mijn broer is een baan bij een friettent misgelopen omdat een donkere jongen de klanten misschien zou afstoten. Zijn blanke vriend is daar zo boos om geworden, dat hij uit solidariteit is opgestapt.
Ik heb lang geleden een relatie met een jongen gehad, van wie de ouders problemen hadden met mijn Surinaams Hindoestaans islamitische achtergrond.
Heb zelf een dochtertje met mijn Nederlandse vriend. Bij ons is het eigenlijk andersom, wij hebben gevallen meegemaakt dat Turkse en Marokkaanse mensen op dubieuze manier reageren, ik denk dat mijn dochter wel wat op Fleurtje lijkt.
vrijdag 25 april 2008 om 12:43
Jeetje, al die benamingen zijn totaal nieuw voor mij. Mijn oudste zoon is gewoon 'lichtbruin'. Zijn broertje en zusje noemt hij 'roze'. 
Discriminatie is hij wel eens tegenaan gelopen. Hij is 11 jaar en heeft al een paar keer gehoord dat hij ''moet oprotten naar zijn eigen land''. Zoon is dan vooral verbaasd, hij is immers geboren in Nederland, dus dat is zijn eigen land.
Discriminatie is hij wel eens tegenaan gelopen. Hij is 11 jaar en heeft al een paar keer gehoord dat hij ''moet oprotten naar zijn eigen land''. Zoon is dan vooral verbaasd, hij is immers geboren in Nederland, dus dat is zijn eigen land.
vrijdag 25 april 2008 om 13:29
Mijn ex gooide ook alles op zijn negertschap. Was hij alwéér aangehouden door de politie. En alleen maar omdat hij zwart was.
Dat hij door rood had gereden of weer teveel gezopen had en toch in de auto was gekropen liet hij dan voor het gemak achterwege.
Hij kwam niet hogerop op het werk, omdat hij zwart was...
Dat hij elke dag te laat kwam vergat hij dan even.
etc. etc.
Natuurlijk zal het heus eens gebeuren maar je eigen instelling in deze is zoals ook al eerder gezegd wel erg bepalend. Ik denk dat hij het wel makkelijk vond zo, hoefde niks te presteren want was toch zwart.
Dat hij door rood had gereden of weer teveel gezopen had en toch in de auto was gekropen liet hij dan voor het gemak achterwege.
Hij kwam niet hogerop op het werk, omdat hij zwart was...
Dat hij elke dag te laat kwam vergat hij dan even.
etc. etc.
Natuurlijk zal het heus eens gebeuren maar je eigen instelling in deze is zoals ook al eerder gezegd wel erg bepalend. Ik denk dat hij het wel makkelijk vond zo, hoefde niks te presteren want was toch zwart.
Als je loslaat, heb je twee handen vrij.
vrijdag 25 april 2008 om 13:37
Hier twee heren met een Surinaams Hindoestaanse biologische vader. Hun vader is heeeeeel donker. De heren zijn getint, maar niet heel donker. Wel donker haar en grote donkere kijkers. Helaas kregen ze mijn melkboerenhonden steile haar in plaats van die mooie grove krul die hun vader heeft. Ik ben behoorlijk blank, zeg maar gewoon wit. Meerdere malen is me gevraagd uit welk land ze kwamen of dat het niet heel lastig was met adoptiekinderen en of ze al nederlands konden praten. Maar ook als mensen niet vragen of ze geadopteerd zijn krijg je leuke vragen. Zijn dat uw zoontjes? Ja. O dan is hun vader zeker donker? Nee hun moeder is gitzwart dat zie je toch....LOL
Op zich heb ik weinig discriminatie meegemaakt. Wel een paar incidenten, maar dat waren gewoon heel erg domme mensen. Die ik wel even op hun plaats heb gezet, hopende dat ze de volgende keer minder dom reageren. Waar ik wel vaak tegenaan ben gelopen is dat als ik vertelde dat hun vader en ik niet meer bij elkaar waren, dat mensen riepen van Ja, dat krijg je met dat soort mensen. En dat snap ik nog steeds niet. Ten eerste ben ik bij hem weggegaan en ten tweede wat voor soort mensen is dat dan? We zijn allemaal mensen toch?!
Taalachterstandsgroepjes etc. zijn ze nog nooit bij aangemeld. Ze hebben een woordenschat die ver voorloopt op hun leeftijdgenoten. Het enige dat ik op school merkte is dat veel ouders ervan uitgingen dat ze turks of marrokaans zijn. Dus in die talen tegen ze begonnen te praten. Helaas dat snappen ze niet. En wat ik ook merk is dat ze vaak worden ingeschaald als allochtoon (ivm gewicht per leerling oftewel hoe meer allochtonen hoe meer subsidies). En dat zijn ze dus niet. Hun vader is wel Surinaams Hindoestaan, maar geen allochtoon omdat hij in het Suriname van voor 1975 is geboren. En dat was toen Nederlands grondgebied. Hij is dus geen allochtoon en zijn kinderen dus ook niet.
Inmiddels ben ik getrouwd met een blanke man en hebben we er nog een heertje en een dametje bijgekregen. Die echt heeeeeeeeeel wit zijn. En dat geeft weer leuke roddels. Want ze noemen mijn man pappa en ook officieël zijn ze op zijn achternaam gezet. Dan snappen mensen helemaal niet meer hoe het in elkaar zit. Wel heel lief was dat de oudste, toen hij met zijn een uur oude broertje op schoot in de verloskamers zat. Hij vroeg: Mam, wanneer word deze nou bruin? Nou, niet lieve schat, deze blijft wit. O, Saai hoor. Hihihi.
Al met al valt het tot nu toe wel mee. Soms kom je hele domme mensen tegen. Maar dat zjn incidenten. Als je zelf niet al te moeilijk doet over die kleur, doet de rest dat ook niet.
Op zich heb ik weinig discriminatie meegemaakt. Wel een paar incidenten, maar dat waren gewoon heel erg domme mensen. Die ik wel even op hun plaats heb gezet, hopende dat ze de volgende keer minder dom reageren. Waar ik wel vaak tegenaan ben gelopen is dat als ik vertelde dat hun vader en ik niet meer bij elkaar waren, dat mensen riepen van Ja, dat krijg je met dat soort mensen. En dat snap ik nog steeds niet. Ten eerste ben ik bij hem weggegaan en ten tweede wat voor soort mensen is dat dan? We zijn allemaal mensen toch?!
Taalachterstandsgroepjes etc. zijn ze nog nooit bij aangemeld. Ze hebben een woordenschat die ver voorloopt op hun leeftijdgenoten. Het enige dat ik op school merkte is dat veel ouders ervan uitgingen dat ze turks of marrokaans zijn. Dus in die talen tegen ze begonnen te praten. Helaas dat snappen ze niet. En wat ik ook merk is dat ze vaak worden ingeschaald als allochtoon (ivm gewicht per leerling oftewel hoe meer allochtonen hoe meer subsidies). En dat zijn ze dus niet. Hun vader is wel Surinaams Hindoestaan, maar geen allochtoon omdat hij in het Suriname van voor 1975 is geboren. En dat was toen Nederlands grondgebied. Hij is dus geen allochtoon en zijn kinderen dus ook niet.
Inmiddels ben ik getrouwd met een blanke man en hebben we er nog een heertje en een dametje bijgekregen. Die echt heeeeeeeeeel wit zijn. En dat geeft weer leuke roddels. Want ze noemen mijn man pappa en ook officieël zijn ze op zijn achternaam gezet. Dan snappen mensen helemaal niet meer hoe het in elkaar zit. Wel heel lief was dat de oudste, toen hij met zijn een uur oude broertje op schoot in de verloskamers zat. Hij vroeg: Mam, wanneer word deze nou bruin? Nou, niet lieve schat, deze blijft wit. O, Saai hoor. Hihihi.
Al met al valt het tot nu toe wel mee. Soms kom je hele domme mensen tegen. Maar dat zjn incidenten. Als je zelf niet al te moeilijk doet over die kleur, doet de rest dat ook niet.
vrijdag 25 april 2008 om 13:39
vrijdag 25 april 2008 om 13:56
[quote]:
veel mensen vragen mij ook ( ben niet meer bij zijn vader ) waarom zoon nog een marokkaanse voor en achternaam heeft.
Ik vraag mezelf dat ook wel eens af. Mijn dochter heeft een Indiase voor- en een Nederlandse achternaam. Als we voor mijn achternaam gekozen hadden, had ik een Nederlandse voornaam uitgezocht. Voor mijn gevoel wordt een van de ouders ontkend als voor een volledige naam uit 1 van de culturen wordt gekozen.
O.a. Hind (songfestival) en Maryam Hassouni ( Dunya en Desi) en sommige gemengde kinderen in mijn eigen familie.
veel mensen vragen mij ook ( ben niet meer bij zijn vader ) waarom zoon nog een marokkaanse voor en achternaam heeft.
Ik vraag mezelf dat ook wel eens af. Mijn dochter heeft een Indiase voor- en een Nederlandse achternaam. Als we voor mijn achternaam gekozen hadden, had ik een Nederlandse voornaam uitgezocht. Voor mijn gevoel wordt een van de ouders ontkend als voor een volledige naam uit 1 van de culturen wordt gekozen.
O.a. Hind (songfestival) en Maryam Hassouni ( Dunya en Desi) en sommige gemengde kinderen in mijn eigen familie.
vrijdag 25 april 2008 om 14:16
Ik zie dit vreselijk vaak op mijn werk en verbaas me er iedere keer weer over. Mensen moet, om wat voor reden dan ook, bij de rechter voorkomen en als ze merken dat hun verhaal niet gaat werken, dan gebeurt het nogal eens dat ze het op discriminatie gooien. Discriminatie van de politie, van de rechter of van wie er dan ook voor heeft gezorgd dat het zover is gekomen dat ze daar zitten (en dan natuurlijk niet zijzelf hè.:
Mijn ex gooide ook alles op zijn negertschap. Was hij alwéér aangehouden door de politie. En alleen maar omdat hij zwart was.
Dat hij door rood had gereden of weer teveel gezopen had en toch in de auto was gekropen liet hij dan voor het gemak achterwege.
) Ik vraag me altijd af waar dat vandaan komt. Is het een laatste wanhoopspoging? Ervaren ze het écht als discriminatie ondanks dat het niet zo is bedoeld en mensen alleen hun werk doen? Echt, ik ken geen rechter waarbij het stoom niet uit z'n oren komt als dat discriminatieverwijt weer eens om de hoek komt kijken. Het is eigenlijk ook nogal wat, als je iemand daarvan beschuldigd.
