Kinderen
alle pijlers
Chocotof- & Koffietintkindjes mama's
vrijdag 25 april 2008 om 10:01
He hallo allemaal,
Graag zou ik een keer willen brainstormen met moeders die net als ik kindjes met een chocotof en/of koffietintje hebben. Ik merk namelijk dat ik vooral bij mezelf toch wel tegen dingen aanloop. Hoe ga ik om met rascisme jegens mijn kinderen? En erger nog, waarom kom ik maar niet van het gevoel af dat mijn kinderen extra hun best moeten doen cq presteren om 'mee te tellen'. Ja, natuurlijk is dat waar omdat ik zelf natuurlijk een chocotofje ben en weet dat ik vroeger drie keer zo hard moest lopen voor dezelfde waardering maar toch. Ik had besloten het niet zo te doen als mijn ouders, en nu verval ik daar toch ik. Ik heb vier kinderen in de leeftijd van dreumes tot puber. Mijn oudste gaat aankomend schooljaar naar het voortgezet onderwijs. Hij heeft VWO advies gekregen. Trots als een pauw natuurlijk, maar diep in mijn hart schrik ik van mezelf. Want wat nu als hij VMBO advies gekregen had? Dat wil ik helemaal niet. En ik weet dat dat nonsens is, maar ik wil dat hij studeert omdat dat voor hem het leven makkelijker maakt, helemaal met zijn kleurtje. Ook mijn ouders hebben ons tot het uiterste gepushed om vooral te gaan studeren. En gelukkig ben ik daar in meegegaan, maar dat heeft mijn jeugd niet altijd even onbezorgd gemaakt. Achteraf ben ik er vreselijk blij mee, maar nu doe ik hetzelfde bij mijn eigen kinderen...
Ik zou dus graag over dit, en vele andere dagelijkse duffe dingetjes willen bomen met andere mama's.
Groetjes,
Oriane
Graag zou ik een keer willen brainstormen met moeders die net als ik kindjes met een chocotof en/of koffietintje hebben. Ik merk namelijk dat ik vooral bij mezelf toch wel tegen dingen aanloop. Hoe ga ik om met rascisme jegens mijn kinderen? En erger nog, waarom kom ik maar niet van het gevoel af dat mijn kinderen extra hun best moeten doen cq presteren om 'mee te tellen'. Ja, natuurlijk is dat waar omdat ik zelf natuurlijk een chocotofje ben en weet dat ik vroeger drie keer zo hard moest lopen voor dezelfde waardering maar toch. Ik had besloten het niet zo te doen als mijn ouders, en nu verval ik daar toch ik. Ik heb vier kinderen in de leeftijd van dreumes tot puber. Mijn oudste gaat aankomend schooljaar naar het voortgezet onderwijs. Hij heeft VWO advies gekregen. Trots als een pauw natuurlijk, maar diep in mijn hart schrik ik van mezelf. Want wat nu als hij VMBO advies gekregen had? Dat wil ik helemaal niet. En ik weet dat dat nonsens is, maar ik wil dat hij studeert omdat dat voor hem het leven makkelijker maakt, helemaal met zijn kleurtje. Ook mijn ouders hebben ons tot het uiterste gepushed om vooral te gaan studeren. En gelukkig ben ik daar in meegegaan, maar dat heeft mijn jeugd niet altijd even onbezorgd gemaakt. Achteraf ben ik er vreselijk blij mee, maar nu doe ik hetzelfde bij mijn eigen kinderen...
Ik zou dus graag over dit, en vele andere dagelijkse duffe dingetjes willen bomen met andere mama's.
Groetjes,
Oriane
vrijdag 25 april 2008 om 10:11
Ha Oriane,
Ik denk dat de reden dat jij je kinderen extra (en is dit wel extra???...) pusht, dezelfde reden is waarom jouw ouders dit bij jou deden.
Je wilt het beste voor je kind. En in deze maatschappij heb je meer kans op "het beste" als je een brede en goede basis hebt. Dus een goede opleiding en een goede opvoeding.
Ik zeg expres kans op, want dat je "het beste" ook krijgt, dat is niet altijd zo. Maar ook dat is een levensles die ieder mens moet ondervinden.
Ik hoef mijn kinderen niet extra te pushen. Ze hebben de leeftijd dat ze zelf al ondervonden hebben dat ze door hun kleur extra moeten bewijzen dat ze geschikt zijn.
Overigens hebben mijn kinderen ook VMBO gedaan, maar die gaan volgend jaar allebei naar een HBO opleiding. En ja...ook ik heb ondervonden dat veel leraren pas wat in het kind zagen als ze de "blanke" moeder zagen. Wat ik verschrikkelijk vond!
Ik denk dat de reden dat jij je kinderen extra (en is dit wel extra???...) pusht, dezelfde reden is waarom jouw ouders dit bij jou deden.
Je wilt het beste voor je kind. En in deze maatschappij heb je meer kans op "het beste" als je een brede en goede basis hebt. Dus een goede opleiding en een goede opvoeding.
Ik zeg expres kans op, want dat je "het beste" ook krijgt, dat is niet altijd zo. Maar ook dat is een levensles die ieder mens moet ondervinden.
Ik hoef mijn kinderen niet extra te pushen. Ze hebben de leeftijd dat ze zelf al ondervonden hebben dat ze door hun kleur extra moeten bewijzen dat ze geschikt zijn.
Overigens hebben mijn kinderen ook VMBO gedaan, maar die gaan volgend jaar allebei naar een HBO opleiding. En ja...ook ik heb ondervonden dat veel leraren pas wat in het kind zagen als ze de "blanke" moeder zagen. Wat ik verschrikkelijk vond!
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 25 april 2008 om 10:32
goed idee star, als iedereen dat zou doen...
mijn zoon ( 6.5) is half marokkaans en ziet er 100% marokkaans uit en ik merk ook dat het steeds moeilijker wordt dat feit naast me neer te leggen. natuurlijk is hij voor mij geen marokkaan maar een kind maar ik vrees soms ook om zijn toekomst en voel me dan soms ook nog verantwoordelijk ervoor als anderen hem zouden discrimineren...
weet ook wel dat hij niet zo zal zien, behalve als boze puber.
gisteren bv waren we in het zwembad en een nederlands jongetje van zijn klas was aan het flirten met een meisje in het water en iedereen vond het schattig. ''kijk x eens. leuk he''. was stiekem blij dat het mijn zoon niet was, hoewel ik me ervoor schaamde zoiets te denken. sommige mensen zouden bij hem heel andere dingen denken en misschien ook wel zeggen...
kan me veel voorstellen bij wat oriane gepost heeft en ook bij annapicobella's post. mijn zoon komt ook vaak pas slim over op mensen als ze mij zien.
mijn zoon ( 6.5) is half marokkaans en ziet er 100% marokkaans uit en ik merk ook dat het steeds moeilijker wordt dat feit naast me neer te leggen. natuurlijk is hij voor mij geen marokkaan maar een kind maar ik vrees soms ook om zijn toekomst en voel me dan soms ook nog verantwoordelijk ervoor als anderen hem zouden discrimineren...
weet ook wel dat hij niet zo zal zien, behalve als boze puber.
gisteren bv waren we in het zwembad en een nederlands jongetje van zijn klas was aan het flirten met een meisje in het water en iedereen vond het schattig. ''kijk x eens. leuk he''. was stiekem blij dat het mijn zoon niet was, hoewel ik me ervoor schaamde zoiets te denken. sommige mensen zouden bij hem heel andere dingen denken en misschien ook wel zeggen...
kan me veel voorstellen bij wat oriane gepost heeft en ook bij annapicobella's post. mijn zoon komt ook vaak pas slim over op mensen als ze mij zien.
vrijdag 25 april 2008 om 10:42
vrijdag 25 april 2008 om 10:45
Dat is dus ook mijn punt. De realiteit in de maatschappij is nu eenmaal anders. De kleur 'ontkennen' geeft op de lange termijn alleen maar problemen.Helaas merk ik het zelf ook nog. Net als wat Anna schrijft. Zij is zelf 'blank' en pas toen ze dat zagen, zagen ze wat in de kinderen. Ik heb zelfs bij een tienminutengesprek met een lerares de vraag gekregen of ik 'nederlands' sprak en of ik haar kon volgen. Damn, ik ben afgestudeerd aan de Universiteit en woon hier al sinds mijn 13e. Natuurlijk spreek ik correct nederlands. Leren om dat van je af te laten vallen en daarmee om te gaan hoort mijns inziens ook bij de opvoeding van mijn kinderen. En zelfs bij mij kookt het wel eens, en ik ben al lang en breed volwassen.
Zelf ben ik creools. Mijn man is Canadees, maar van afrikaanse afkomst. Ook hij wordt vaak niet voor 'vol' aangezien. Pas als men weet wat hij voor een werk doet, wordt dat beeld een beetje bijgesteld.
Ik ben zelf ooit een keer aangesproken toen ik nog in de stad woonde door een reporter van een of andere TV zender. Hij deed een special over mensen uit de achterstandswijk in die stad en hun leven..... Ik liep daar (toen hoogzwanger van mijn vierde) met drie kinderen in de binnenstad. Ik kon alleen antwoorden dat ik geen flauw idee had omdat ik nog nooit in een achterstandswijk had gewoond en er nog nooit geweest was zelfs. Kleine dingetjes... maar sommige dingen worden nu eenmaal met kleur geaccosieerd. Ik zou dolgraag de nadruk niet op het tintje van mijn kinderen willen leggen, maar zoals iemand hiervoor zei.... dat werkt alleen als iedereen dat zou doen.
Zelf ben ik creools. Mijn man is Canadees, maar van afrikaanse afkomst. Ook hij wordt vaak niet voor 'vol' aangezien. Pas als men weet wat hij voor een werk doet, wordt dat beeld een beetje bijgesteld.
Ik ben zelf ooit een keer aangesproken toen ik nog in de stad woonde door een reporter van een of andere TV zender. Hij deed een special over mensen uit de achterstandswijk in die stad en hun leven..... Ik liep daar (toen hoogzwanger van mijn vierde) met drie kinderen in de binnenstad. Ik kon alleen antwoorden dat ik geen flauw idee had omdat ik nog nooit in een achterstandswijk had gewoond en er nog nooit geweest was zelfs. Kleine dingetjes... maar sommige dingen worden nu eenmaal met kleur geaccosieerd. Ik zou dolgraag de nadruk niet op het tintje van mijn kinderen willen leggen, maar zoals iemand hiervoor zei.... dat werkt alleen als iedereen dat zou doen.
vrijdag 25 april 2008 om 10:46
over het pushen op onderwjs vlak ben ik het met je eens trouwens. dat doe ik niet bij zoon en zal ik ook nooit gaan doen.
het feit dat je kind misschien door zijn uiterlijk sowieso al minder kansen zou kunnen krijgen mag er niet toe leiden dat je het kind onder druk zet. je moet je kind juist sterker maken, niet het kind onzeker maken en tot prestaties dwingen.
dan kunnen ze later de wereld aan.
het feit dat je kind misschien door zijn uiterlijk sowieso al minder kansen zou kunnen krijgen mag er niet toe leiden dat je het kind onder druk zet. je moet je kind juist sterker maken, niet het kind onzeker maken en tot prestaties dwingen.
dan kunnen ze later de wereld aan.
vrijdag 25 april 2008 om 10:50
Ik denk dat dat ook de reden is dat ik me 'overgeef' aan dat gedrag Princess TamTam. Nu zeg ik ook, gelukkig vind hij school leuk en heb ik nog nooit hoeven pushen, maar ik kan me wel voorstellen dat ik soms wat 'overmotiveer' en dan met argumenten aankom waar ik me voor schaam, ookal zijn ze heel waar. Ik krijg het gewoon maar niet uit mijn hoofd die gedachte 'Kind je moet je dubbel en dwars waarmaken en bewijzen tegenover bekrompen mensen'... En ik weet dat veel rascistische gedachten bekrompen zijn en ik WIL me helemaal niet bewijzen, maar hoe ros ik dat er bij mezelf nu uit???
vrijdag 25 april 2008 om 10:51
mijn zoon is terwijl ik nu studeer en een gymasiumdiploma heb en dat ook aan de school had laten weten ( we moesten formulieren invullen ) toch in groep 1 in een taalachterstandgroepje geplaatst ( na een keer mocht hij er wegblijven, het kind had een prima woordenschat ).
ik stelde dat bij de juf ter discussie in het eerste 10minutengesprek en ze zei dat dat standaardbeleid was.
gelukkig kon ik me nog beheersen..
nu maak ik het nog mee, over een paar jaar zoon ook...
dat maakt me echt heel verdrietig en heel boos.
ik stelde dat bij de juf ter discussie in het eerste 10minutengesprek en ze zei dat dat standaardbeleid was.
gelukkig kon ik me nog beheersen..
nu maak ik het nog mee, over een paar jaar zoon ook...
dat maakt me echt heel verdrietig en heel boos.
vrijdag 25 april 2008 om 10:56
Meen je dat nou echt, discriminatie?
Ik denk dat het er heel erg veel mee te maken hebt met hoe je jezelf opstelt, met hoe je alles opvat.
Even heel erg kort door de bocht (waarbij ik zeker niet wil zeggen dat dit voor jou geldt): als iemand voordringt, kun je denken: omdat ik niet blank ben zeker? Je kunt ook denken: wat een aso!
Ik denk dat het er heel erg veel mee te maken hebt met hoe je jezelf opstelt, met hoe je alles opvat.
Even heel erg kort door de bocht (waarbij ik zeker niet wil zeggen dat dit voor jou geldt): als iemand voordringt, kun je denken: omdat ik niet blank ben zeker? Je kunt ook denken: wat een aso!
vrijdag 25 april 2008 om 10:56
nou ja oriane, alle ouders maken fouten, wat zeg ik alle mensen maken fouten, je ziet ze tenminste onder ogen, dat is al heel wat.
veel mensen vragen mij ook ( ben niet meer bij zijn vader ) waarom zoon nog een marokkaanse voor en achternaam heeft.
ik ben daar zelf trots op dat hij die nog draagt, dat kwets me ook heel erg als ik zoiets hoor. als hij jan janssen heette zou niemand zoiets zeggen. als ik zijn naam zou veranderen nu gaf ik het kind pas een teken dat marokkaans zijn tweederangs is.
veel mensen vragen mij ook ( ben niet meer bij zijn vader ) waarom zoon nog een marokkaanse voor en achternaam heeft.
ik ben daar zelf trots op dat hij die nog draagt, dat kwets me ook heel erg als ik zoiets hoor. als hij jan janssen heette zou niemand zoiets zeggen. als ik zijn naam zou veranderen nu gaf ik het kind pas een teken dat marokkaans zijn tweederangs is.
vrijdag 25 april 2008 om 10:57
Het is vooral de verborgenheid van de echte gevoelens die mensen hebben bij De Kleur. En misschien heb ik die zelf ook wel, mea culpa..en ik weet dat het niet zo poetisch is dat alle mensen met een tintje "brothers" zijn. In het land van mijn ex-man gold en geldt hoe lichter hoe hoger van aanzien.
Maar goed; we hebben het nu over de meest zichtbare factor om mensen op te discrimineren; hun huidskleur.
Toen mijn kinderen babys en peuters waren kreeg ik alleen maar te horen: wat schattig!! Wat mooi en oh oh oh...ik wil ook wel zo'n kindje.
Daarna was het: zijn ze geadopteerd??? Nee; zelf gemaakt. Dan daalde ik direct in aanzien.
Vooral toen mijn zoon ouder werd (een jaartje of 9) was het schattige een beetje over. Er werd in winkel aan hem gevraagd of hij nergens aan wilde komen en er werd scherp op hem gelet. Totdat ze mij ontdekten en erachter kwamen dat ik de moeder was; toen was het; dag lieve jongen. Van klein potentieel crimineeltje naar lieve jongen in een seconde!
Nog later was hij een hangjongere in zijn Fubu-pak en dito pet. Had hij zijn Hugo Boss-pak aan was hij een rustige serieuze jongere.
Eens afwachten wat ze van hem zeggen als hij straks zijn pilotenpak aanheeft!
In dat pak/huid zit diezelfde jongen/man. Als we dat nou eens gingen onthouden.
Maar goed; we hebben het nu over de meest zichtbare factor om mensen op te discrimineren; hun huidskleur.
Toen mijn kinderen babys en peuters waren kreeg ik alleen maar te horen: wat schattig!! Wat mooi en oh oh oh...ik wil ook wel zo'n kindje.
Daarna was het: zijn ze geadopteerd??? Nee; zelf gemaakt. Dan daalde ik direct in aanzien.
Vooral toen mijn zoon ouder werd (een jaartje of 9) was het schattige een beetje over. Er werd in winkel aan hem gevraagd of hij nergens aan wilde komen en er werd scherp op hem gelet. Totdat ze mij ontdekten en erachter kwamen dat ik de moeder was; toen was het; dag lieve jongen. Van klein potentieel crimineeltje naar lieve jongen in een seconde!
Nog later was hij een hangjongere in zijn Fubu-pak en dito pet. Had hij zijn Hugo Boss-pak aan was hij een rustige serieuze jongere.
Eens afwachten wat ze van hem zeggen als hij straks zijn pilotenpak aanheeft!
In dat pak/huid zit diezelfde jongen/man. Als we dat nou eens gingen onthouden.
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 25 april 2008 om 11:00
ik vat niet alles op discrimatie fleurtje.
het valt alleen op als men bij neefje van zoon ( blond blauwe ogen ) dingen vergoeielijkt ''het zijn kinderen he'' en de zelfde mensen bij mijn zoon vuil kijken als mijn zoon een schepje van een ander kind leent en weer teruglegt.
waar zou het dan aan liggen dat ze dat verschil maken ?
het valt alleen op als men bij neefje van zoon ( blond blauwe ogen ) dingen vergoeielijkt ''het zijn kinderen he'' en de zelfde mensen bij mijn zoon vuil kijken als mijn zoon een schepje van een ander kind leent en weer teruglegt.
waar zou het dan aan liggen dat ze dat verschil maken ?
vrijdag 25 april 2008 om 11:07
Mijn kinderen hebben die discriminatie als soort van gimmick bij alles thuis opgepakt:
Als hun fietsband lek is: Oh zeker omdat ik zwart ben!
Als het regent: Oh zeker omdat ik zwart ben!
Als ze geen zakgeldverhoging kregen: Oh zeker omdat ik zwart ben!
Niet iedereen begrijpt dit, maar wij liggen altijd helemaal dubbel.
Als hun fietsband lek is: Oh zeker omdat ik zwart ben!
Als het regent: Oh zeker omdat ik zwart ben!
Als ze geen zakgeldverhoging kregen: Oh zeker omdat ik zwart ben!
Niet iedereen begrijpt dit, maar wij liggen altijd helemaal dubbel.
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 25 april 2008 om 11:12
Ik weet niet hoor, maar ik vind 'zo leren ze ermee omgaan' schromelijk overdreven. Wat ik al zei: het is maar hoe je van alles opvat. Maak die kleur niet zo belangrijk, dan doen anderen dat ook niet. Kinderen moeten het toch érgens vandaag hebben dat bepaalde reacties weleens door huidskleur kunnen komen, aangeleerd dus. En door wie?
vrijdag 25 april 2008 om 11:16
Hoi Oriane,
Interessante topic, zelf ben ik een echte Hollandse bleekneus maar ben wel zwanger van een koffiekindje. Mijn man is behoorlijk donker getint en heeft natuurlijk ook een exotische achternaam die ikzelf ook heb aangenomen toen ik hem trouwde.
Mijn collega's vinden het wel een goeie grap dat mensen die mij aan de telefoon krijgen denken dat ze met een exotische schone aan het praten zijn terwijl ik hoogblond en blank ben.
Persoonlijk ben ik heel trots op mijn mooie achternaam.
Mijn toekomstige kindje wil ik meegeven dat je altijd trots moet zijn op je afkomst en op wie je bent. En vooral ook dat je altijd moet geloven in jezelf en gewoon je dromen moet volgen, wat anderen daar ook van vinden.
Koffiekind of niet als je gelooft in jezelf kom je er uiteindelijk wel daar ben ik heilig van overtuigd.
Toch ben ik telkens weer verbaasd als ik hoor, lees of op het nieuws zie hoeveel bekrompenheid en discriminatie er nog is in Nederland.
Terwijl iedereen zich toch als zo tolerant beschouwt en de samenleving zo multicultureel is.
Ik ben benieuwd waar mijn kind straks allemaal tegenaan zal lopen als hij groter wordt.
Interessante topic, zelf ben ik een echte Hollandse bleekneus maar ben wel zwanger van een koffiekindje. Mijn man is behoorlijk donker getint en heeft natuurlijk ook een exotische achternaam die ikzelf ook heb aangenomen toen ik hem trouwde.
Mijn collega's vinden het wel een goeie grap dat mensen die mij aan de telefoon krijgen denken dat ze met een exotische schone aan het praten zijn terwijl ik hoogblond en blank ben.
Persoonlijk ben ik heel trots op mijn mooie achternaam.
Mijn toekomstige kindje wil ik meegeven dat je altijd trots moet zijn op je afkomst en op wie je bent. En vooral ook dat je altijd moet geloven in jezelf en gewoon je dromen moet volgen, wat anderen daar ook van vinden.
Koffiekind of niet als je gelooft in jezelf kom je er uiteindelijk wel daar ben ik heilig van overtuigd.
Toch ben ik telkens weer verbaasd als ik hoor, lees of op het nieuws zie hoeveel bekrompenheid en discriminatie er nog is in Nederland.
Terwijl iedereen zich toch als zo tolerant beschouwt en de samenleving zo multicultureel is.
Ik ben benieuwd waar mijn kind straks allemaal tegenaan zal lopen als hij groter wordt.
vrijdag 25 april 2008 om 11:19
mijn zoon is niet gek, hij merkt ook dat niemand aan blonde klasgenootjes vraagt of ze marokkaan of turk zijn.
wij leren onze kinderen niet aan dat bepaalde reacties door hun huidskleur konden komen, ze merken dat zelf ook op.
als straks iemand ''ga terug naar je eigen land'' tegen hem zegt ligt het dan aan mijn opvoeding dat hij dat als commentaar op zijn afkomst opvat ?
we kunnen onze ogen niet sluiten voor de maatschappelijke realiteit en we moeten onze kinderen er inderdaad ook niet voortdurend of misschien ook wel helemaal niet mee confronteren. als we dat niet perfect doen, is dat omdat dat moeilijk is niet omdat we het niet willen.
wij leren onze kinderen niet aan dat bepaalde reacties door hun huidskleur konden komen, ze merken dat zelf ook op.
als straks iemand ''ga terug naar je eigen land'' tegen hem zegt ligt het dan aan mijn opvoeding dat hij dat als commentaar op zijn afkomst opvat ?
we kunnen onze ogen niet sluiten voor de maatschappelijke realiteit en we moeten onze kinderen er inderdaad ook niet voortdurend of misschien ook wel helemaal niet mee confronteren. als we dat niet perfect doen, is dat omdat dat moeilijk is niet omdat we het niet willen.
vrijdag 25 april 2008 om 11:21
Ik begrijp dat jij vroeger tegen een hoop dingen aangelopen bent, maar volgens mij is het inmiddels wel wat veranderd hoor. Sterker nog, ik ben blank, en ik word ook wel eens afgewezen op een functie omdat ze liever iemand van een allochtone afkomst hebben oid. En ja, dat is me al 2 keer gebeurd, dus ik denk dat je wat dat betreft ook wel te maken zal krijgen met positieve discriminatie.
Wat het dagelijks leven betreft ben ik het met je eens, merk wel dat mensen met een ander kleurtje toch nét even iets anders behandeld worden, of eerder veroordeeld. Ikzelf behandel iemand naar hoe hij of zij míj behandeld, ongeacht wat voor kleur deze heeft.
Wat het dagelijks leven betreft ben ik het met je eens, merk wel dat mensen met een ander kleurtje toch nét even iets anders behandeld worden, of eerder veroordeeld. Ikzelf behandel iemand naar hoe hij of zij míj behandeld, ongeacht wat voor kleur deze heeft.
vrijdag 25 april 2008 om 11:25
Dan moet er misschien iets aan zijn houding gedaan worden, ik weet het niet. Hoe komt het dat de een dat soort opmerkingen wel te horen krijgt en de ander niet? Kan niet anders dan dat het aan meer ligt dan alleen aan degene die zo'n opmerking maakt.
En nee, natuurlijk wordt er niet aan blonde klasgenootjes gevraagd of ze Turk of Marokkaan zijn (wat is er trouwens in vredesnaam discrimerend aan die vraag?), maar die krijgen weer andere vragen. Wat ik al zei: je kunt ook op álle slakken zout leggen.
