Choose your battles in co-ouderschap

Fridaynight2020 maandag 4 juli 2022 om 19:13

Hallo!

Sinds een jaar of 8 zit ik met mijn ex in een soort van co-ouderschap. Dat gaat niet dramatisch slecht (zoals je hier ook weleens leest), maar het is ook zeker geen rozengeur en maneschijn. Ik vraag mezelf regelmatig af of ik ergens een punt van moet maken of dat ik maar (weer) moet laten gaan. Choose your battles dus.
Het lijkt mij prettig om een soort algemeen co-ouderschap topic te hebben, waar mensen elkaar tips kunnen geven of een luisterend oor kunnen bieden bij allerhande co-ouderschapgedoe (of andere regelingen), waar je niet meteen een eigen topic voor wil openen.

Zijn er meer forummers die daar behoefte aan hebben?

In de eerste post zal ik wat meer vertellen over mijn thuissituatie en waar ik tegenaan loop.

Superuser2020 zondag 17 juli 2022 om 07:56

Sprankelend, wat is er nog Co-ouderschap aan jouw situatie?

martje55 zondag 17 juli 2022 om 13:35

Butterfly, je hebt post van mij.

En volgens mij heb ik wel eens eerder gezegd dat parallel ouderschap misschien voor jullie kan werken. Hoezo 'moet' jij een verslag doen van wat er gebeurt in jouw week? Ik zou er mee stoppen. Dan mag je ex naar de rechter stappen. Voor zover ik heb begrepen zijn alleen de alimentatie afspraken in het ouderschapsplan bindend. De rest daar vindt de rechter niet zoveel van.

sprankelend zondag 17 juli 2022 om 15:09

Superuser2020 schreef: ↑
17-07-2022 07:56
Sprankelend, wat is er nog Co-ouderschap aan jouw situatie?

Sinds 7 juli 2022, de meest glorieuze dag van de afgelopen 17 jaar, helemaal niks, noppes, nadat, niets meer

Maar dat is niet echt het antwoord op je vraag. Ik las ooit ergens een verhaal dat de dagelijkse praktijk van ons co-ouderschap parallel parenting noemde. Daarbij heb je minimaal contact en geef je alle twee los van elkaar vorm aan je eigen gezinsleven.

Bij ons was dat in zoverre niet zo moeilijk dat de kinderen sowieso al veel meer bij mij waren dan bij hem. Hij had namelijk een heel erg belangrijke baan en een hele lastige medische aandoening waarbij je in je vrije tijd heel erg veel behoefte hebt aan ontspanning en juist weer heel weinig behoefte aan verantwoordelijkheid of kinderen om je heen.

Na een scheiding is het super belangrijk om beiden je verantwoordelijk te zien en te pakken. Ik ben gewoon gestopt te verwachten dat hij dat zou doen. En daarmee ben ik uiteindelijk de "opvoed ouder" geworden. En daarmee was het co in co-ouderschap inhoudelijk leeg. Met één kind heeft hij dat later weer een klein beetje opgepikt. Bij de andere stond hij op 7 juli bij zijn diploma-uitreiking zijn shine te pakken terwijl hij hem in de afgelopen twee, drie jaar misschien tien keer heeft gezien.

Beetje lang verhaal omdat ik er niet echt een antwoord op heb merk ik. Want hoe je het ook wendt of keert, of er nou veel of weinig contact is, veel of weinig zorg gedeeld wordt, harmonie is of niet, we blijven natuurlijk tot het eind der tijden beiden ouders van dezelfde kinderen.

Superuser2020 zondag 17 juli 2022 om 21:37

De reden dat ik de vraag stelde was omdat mijn ex ook co-ouderschap wil maar zich gedraagt als een parallel parent. (of eigenlijk een slechte oppas)

Kids zijn 50% bij hem, veelal alleen daar en dat is het. Moet ik straks met droge ogen tegen een rechter gaan vertellen dat we voor co-ouderschap hebben gekozen? Ik kan dat gewoon niet want dat doet geen eer aan de situatie.

Butterfly_fly maandag 18 juli 2022 om 11:12

Ik zal moeten gaan nadenken over parallel ouderschap, maar ik zou het graag anders willen zien. Ik weet alleen niet hoe ik dat geregeld moet krijgen. De dynamiek tussen ex en mij is echt niet goed en eerlijk gezegd heb ik momenteel niet de energie om met een neutraal persoon het overleg proberen te verbeteren. Ik ben moe gestreden. Dat overleg zou dan vooral weer toegeven worden en bukken voor zijn wensen ipv dat mijn wensen meegenomen worden.

Hoe gaan kinderen om met parallel ouderschap? Kunnen ze dat aan qua omschakelen? En hoe gaat dat als bij de ene ouder alles mag en kan en bij de andere ouder (ik in dit geval) er wel regels gelden en niet alles kan (want geen geld, ruimte, maar ook niet de insteek van de opvoeding dat alles mogelijk is).

sprankelend maandag 18 juli 2022 om 15:49

Superuser2020 schreef: ↑
17-07-2022 21:37

Kids zijn 50% bij hem, veelal alleen daar en dat is het. Moet ik straks met droge ogen tegen een rechter gaan vertellen dat we voor co-ouderschap hebben gekozen? Ik kan dat gewoon niet want dat doet geen eer aan de situatie.

Nee, dat lijkt me niet. Eerlijk en trouw zijn aan jezelf zijn altijd prioriteit één. Zelf heb ik geprobeerd het zo zakelijk mogelijk te zien. Vóór mijn scheiding was ik onderdeel van Familie X, vanaf het moment dat er besloten werd te scheiden was ik directeur van de B.V. Sprankelend. Dus al de beslissingen die ik vanaf dat moment nam of accordeerde waren in het belang van die B.V..

Onze scheiding is via een mediator gelopen en om wat juridische haken en ogen toen alle handtekeningen al stonden nog een keer via een advocaat voorgelegd aan de rechter. Maar daar ben ik zelf niet bij aanwezig geweest omdat het alleen een administratief ding was. Dus ik heb geen idee hoe het is om bij de rechter te verschijnen om dit te regelen. Denk je dat het haalbaar is om genuanceerd onder woorden te brengen waar je zorg zit? Ik kan me zo voorstellen dat je teruggeworpen krijgt dat je er zelf niet bij aanwezig bent en dit dus niet ècht goed kunt weten. Zijn er concrete dingen die je graag wil zien van je ex? Met alleen negatieve dingen zul je er niet komen denk ik. Maar onderbouwd vertellen waarom je in dit moment nog niet kunt zeggen dat je dit een goede vorm vindt ben je mijns inziens aan jezelf verplicht.

Na de uitspraak van de rechter ben je alleen nog maar verantwoordelijk voor alles dat zich achter jouw voordeur afspeelt. Da's ook nog wel een zinnetje om uit te printen en boven je bed te hangen

sprankelend maandag 18 juli 2022 om 16:11

Butterfly_fly schreef: ↑
18-07-2022 11:12

Hoe gaan kinderen om met parallel ouderschap? Kunnen ze dat aan qua omschakelen? En hoe gaat dat als bij de ene ouder alles mag en kan en bij de andere ouder (ik in dit geval) er wel regels gelden en niet alles kan (want geen geld, ruimte, maar ook niet de insteek van de opvoeding dat alles mogelijk is).

Over algemeenheden heb ik geen idee, dus ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring dingen met je delen.

Sterke kaders geven rust en geborgenheid. Kinderen houden van rust en geborgenheid (ook omdat dit ze iets geeft om zich tegen af te zetten, dus het is niet altijd per se fijn en makkelijk voor jou). "Alles mag" is een totale afwezigheigheid van kaders. Dus feest als het meezit en diepe eenzaamheid wanneer het tegenzit.

Ik ben een hele strenge moeder, dus het tegenovergestelde van "alles mag". Staat tegenover dat over alles te praten valt. Eén van de dingen die echt absoluut nooit (dus ook echt niet één keer in al die 17 jaar) oké is geweest als argument is "ja maar bij papa..." Standaard antwoord "Top, daar kan je dan volgende keer weer vol van gaan genieten, maar in dit huis xyz" Geen idee hoe jouw kinderen zijn maar bij ons was het binnen een half jaar duidelijk voor ze dat dat een doodlopende straat was. Toen de puberteit kwam heeft er één nog wel eens een poging gewaagd maar altijd al met een blik in zijn ogen van "ik kom hier zeker niet mee weg hè". Kortom consequent zijn lost dit hele stuk op.

Dat van geen geld is pijnlijk herkenbaar. Maar als ik terugkijk zat dat veel meer in mijn hoofd dan dat mijn kinderen daar ooit over hebben nagedacht. Mijn ex heeft ooit de dochter van zijn nieuwe vrouw een iPad gegeven en zijn eigen kinderen niet. Dat heeft oneindig meer impact gehad dan het feit dat ik niet de middelen had om ze een iPad te geven.

Je leven wordt gewoon rauwer na een scheiding. Maar het kàn desondanks een prachtig verhaal worden. Ook voor je kinderen.

-April- dinsdag 19 juli 2022 om 08:21

sprankelend schreef: ↑
18-07-2022 16:11
Over algemeenheden heb ik geen idee, dus ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring dingen met je delen.

Sterke kaders geven rust en geborgenheid. Kinderen houden van rust en geborgenheid (ook omdat dit ze iets geeft om zich tegen af te zetten, dus het is niet altijd per se fijn en makkelijk voor jou). "Alles mag" is een totale afwezigheigheid van kaders. Dus feest als het meezit en diepe eenzaamheid wanneer het tegenzit.

Ik ben een hele strenge moeder, dus het tegenovergestelde van "alles mag". Staat tegenover dat over alles te praten valt. Eén van de dingen die echt absoluut nooit (dus ook echt niet één keer in al die 17 jaar) oké is geweest als argument is "ja maar bij papa..." Standaard antwoord "Top, daar kan je dan volgende keer weer vol van gaan genieten, maar in dit huis xyz" Geen idee hoe jouw kinderen zijn maar bij ons was het binnen een half jaar duidelijk voor ze dat dat een doodlopende straat was. Toen de puberteit kwam heeft er één nog wel eens een poging gewaagd maar altijd al met een blik in zijn ogen van "ik kom hier zeker niet mee weg hè". Kortom consequent zijn lost dit hele stuk op.

Dat van geen geld is pijnlijk herkenbaar. Maar als ik terugkijk zat dat veel meer in mijn hoofd dan dat mijn kinderen daar ooit over hebben nagedacht. Mijn ex heeft ooit de dochter van zijn nieuwe vrouw een iPad gegeven en zijn eigen kinderen niet. Dat heeft oneindig meer impact gehad dan het feit dat ik niet de middelen had om ze een iPad te geven.

Je leven wordt gewoon rauwer na een scheiding. Maar het kàn desondanks een prachtig verhaal worden. Ook voor je kinderen.

En als ze aan de hand daarvan besluiten dat ze liever bij papa willen wonen?
Mij lijkt dit trouwens het enige juiste antwoord en ik zou ook zo consequent willen zijn in mijn opvoeding, maar ik vrees dat ik toch last van angst zou hebben dat ze dan maar bij hun andere ouder hun hoofdverblijf maken en “op visite” bij mij komen

sprankelend dinsdag 19 juli 2022 om 09:14

-April- schreef: ↑
19-07-2022 08:21
En als ze aan de hand daarvan besluiten dat ze liever bij papa willen wonen?
Mij lijkt dit trouwens het enige juiste antwoord en ik zou ook zo consequent willen zijn in mijn opvoeding, maar ik vrees dat ik toch last van angst zou hebben dat ze dan maar bij hun andere ouder hun hoofdverblijf maken en “op visite” bij mij komen

Zoal ik al aangaf, ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring dingen vertellen. Eén van de variabelen in mijn leven is dat ik wist dat hun vader niet ècht de tijd in de opvoeding wilde stoppen omdat hij vrije tijd belangrijker vond. In die vrije tijd had hij in het begin ook wisselende vriendinnen die hij gezellig voorstelde (als er een smiley was die al zijn haar eruit trok dan zou ik die nu kiezen). Dit waren dingen waardoor ik zelf verwachtte dat de soep niet zo heet gegeten zou worden.

Eén van mijn kinderen is een soort van persoonlijke sticker dus die heeft het nooit gezegd. De ander wel. Daar heb ik toen heel rustig op gereageerd. Was voor mezelf eigenijk ook een verrassing want ik had natuurlijk dezelfde angst diep van binnen als jij. Ik heb hem gezegd dat ik dat geen probleem vond. Je mag één keer weg en ook weer één keer terug als dat tegenvalt. Maar je mag nooit dit argument gebruiken om je zin te krijgen of je ouders tegen elkaar uit te spelen. Dat heb ik ongeveer letterlijk zo tegen hem gezegd. Toen kon hij er zelf over gaan nadenken in plaats van dat ik op de kast zat

De angst laat je in de valkuil stappen dat je denkt in de valse tegenstelling 'of ik geef ze altijd hun zin, of ze willen niet meer bij me zijn'. Als je die tegenstelling naar een verkering verplaatst voel je meteen waar de schoen wringt.

Een kind wil niet per definitie wonen waar hij of zij altijd alles may. Een kind wil wonen waar er rust en harmonie is, waar er geluisterd en gezien wordt, waar het de eerste prioriteit is, waar belangrijke dingen mogen en kunnen (vriendjes mee naar huis, lid van een fijn clubje zijn) en als ik naar mijn eigen leven kijk ook waar er lekker gegeten wordt haha.

De snerpende ellende is natuurlijk dat je het altijd achteraf pas zeker weet en durft te geloven. Dus tot die tijd wens ik je een heel stevig zenuwgestel.

turquasi dinsdag 19 juli 2022 om 09:39

Mooi sprankelend... en petje af hoor!

Lorem Ipsum

Butterfly_fly dinsdag 19 juli 2022 om 11:19

-April- schreef: ↑
19-07-2022 08:21
En als ze aan de hand daarvan besluiten dat ze liever bij papa willen wonen?
Mij lijkt dit trouwens het enige juiste antwoord en ik zou ook zo consequent willen zijn in mijn opvoeding, maar ik vrees dat ik toch last van angst zou hebben dat ze dan maar bij hun andere ouder hun hoofdverblijf maken en “op visite” bij mij komen

Dit heb ik dus ook April, de angst dat de kinderen ervoor kiezen om dan bij de leuke ouder te gaan wonen. Eentje heeft bij mij die keuze al gemaakt en die zie ik niet eens op visite, die heeft mij uit het leven geschreven. De angst dat de anderen dat voorbeeld volgen is groot, mede ook omdat ze het argument "maar bij papa...." of nog leuker "je bent een rotmoeder en ik wil naar papa...." meermaals gebruiken. Natuurlijk reageer ik ook met een "top en leuk dat je dat bij papa kunt doen, volgende keer weer", maar het doet verschrikkelijk pijn als ze zoiets zeggen en de moed om te blijven vechten zakt me dan letterlijk in de schoenen.

belgali dinsdag 19 juli 2022 om 13:42

Dat doet ook super pijn natuurlijk Butterfly. Maar uiteindelijk zien ze het toch op een bepaalde leeftijd in dat het "alleen maar feest en alles kan en mag" ook wel een lege huls kan zijn.

Ik weet en vertrouw erop dat het tussen mij en dochter fundamenteel goed zit. Als ze dus op een hete dag als vandaag zegt "ik ga naar papa want die heeft het zwembad opstaan" dan zeg ik gewoon: "groot gelijk meid, zou ik ook doen als ik kon". Want ik weet dat zij weet dat dat zwembad super lekker en fijn is, maar dat het nog fijner is dat ze bij mij altijd met alles terecht kan.

Hou maar vol en vertrouw erop dat het uiteindelijk goed komt. Trouwens, ik geloof dat elk kind thuis wel eens roept dat die een andere moeder of vader wil en dat de ouders van vriendinnen veel chiller zijn. Ook bij niet gescheiden ouders dus.

Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€

Ginnyy dinsdag 19 juli 2022 om 14:48

-April- schreef: ↑
19-07-2022 08:21
En als ze aan de hand daarvan besluiten dat ze liever bij papa willen wonen?
Mij lijkt dit trouwens het enige juiste antwoord en ik zou ook zo consequent willen zijn in mijn opvoeding, maar ik vrees dat ik toch last van angst zou hebben dat ze dan maar bij hun andere ouder hun hoofdverblijf maken en “op visite” bij mij komen

Dat is bij mij dus gebeurd. Dochter woont nu dus bij haar vader...

Butterfly_fly dinsdag 19 juli 2022 om 14:54

Ginnyy schreef: ↑
19-07-2022 14:48
Dat is bij mij dus gebeurd. Dochter woont nu dus bij haar vader...

Dat is verschrikkelijk. Komt ze wel nog regelmatig op bezoek of heb je helemaal geen contact meer?

Ik vind de uitspraak dat kinderen uiteindelijk gaan voor de liefde en niet het omkopen (zeg ik even kort door de bocht, de hitte de schuld gevende;) )
altijd een lastige uitspraak. Het zal zeker wel eens zo zijn, maar er zijn geen garanties en ik zie vaker dat kinderen dan gaan voor de weg met de minste weerstand. Je kunt kinderen niet dwingen te blijven komen, zeker niet als het alleen maar strijd oplevert (wel of niet opgestookt door de andere ouder).

Ginnyy dinsdag 19 juli 2022 om 14:54

Butterfly_fly schreef: ↑
19-07-2022 11:19
Dit heb ik dus ook April, de angst dat de kinderen ervoor kiezen om dan bij de leuke ouder te gaan wonen. Eentje heeft bij mij die keuze al gemaakt en die zie ik niet eens op visite, die heeft mij uit het leven geschreven. De angst dat de anderen dat voorbeeld volgen is groot, mede ook omdat ze het argument "maar bij papa...." of nog leuker "je bent een rotmoeder en ik wil naar papa...." meermaals gebruiken. Natuurlijk reageer ik ook met een "top en leuk dat je dat bij papa kunt doen, volgende keer weer", maar het doet verschrikkelijk pijn als ze zoiets zeggen en de moed om te blijven vechten zakt me dan letterlijk in de schoenen.

Je zit dus in dezelfde situatie als ik. Ze komt sinds kort 1x per week langs. Maar het doet verdomd veel zeer. Was in het begin vooral bang dat mij zoon ook zou gaan, maar hij heeft mij heel duidelijk gemaakt dat hij echt nooit bij me weggaat. Dat hoop ik dan maar van harte.
Mijn ex en ik gaan nu ook in gezamelijke therapie. De maatschappelijk werker van mijn dochter heeft aangegeven dat dat nodig is, want dochter heeft kaders nodig en geen volledige vrijheid, want ze gaat gigantisch manipuleren. Blij dat die vrouw inziet dat het niet allemaal goed is bij pappa dat alles maar mag.

Ginnyy dinsdag 19 juli 2022 om 14:59

Butterfly_fly schreef: ↑
19-07-2022 14:54
Dat is verschrikkelijk. Komt ze wel nog regelmatig op bezoek of heb je helemaal geen contact meer?

Ik vind de uitspraak dat kinderen uiteindelijk gaan voor de liefde en niet het omkopen (zeg ik even kort door de bocht, de hitte de schuld gevende;) )
altijd een lastige uitspraak. Het zal zeker wel eens zo zijn, maar er zijn geen garanties en ik zie vaker dat kinderen dan gaan voor de weg met de minste weerstand. Je kunt kinderen niet dwingen te blijven komen, zeker niet als het alleen maar strijd oplevert (wel of niet opgestookt door de andere ouder).

Nou sinds kort komt ze weer 1x per week, want ze wilde haar zusje zien. Daarvoor zag ik haar alleen als mijn zoon gebracht werd en als ik hem weer naar zijn vader bracht. Ik heb toen gezegd (advies vanuit haar maatschappelijk werker) "dat mag, maar dan wel 1x per week en niet voor 5 minuten, maar minimaal een uur, zodat zusje ook weet waar ze aan toe is, wil je dit niet dan mag je haar niet zien".

Haar zusje is 2 jaar en zij snapt dus niet waarom grote zus na even hallo zeggen (als mijn zoon gebracht werd komt ze altijd even mee en dan praat ik met haar over koetjes en kalfjes) weer weggaat. Met als gevolg dat ik een peuter had die overstuur was, omdat haar zus weer wegging. En dan gaat het welzijn van de 2 jarige voor, gezien het aan die leeftijd niet uit te leggen valt. Dan moet ik haar als ouder in bescherming nemen.

Purplepeanut dinsdag 19 juli 2022 om 16:48

Ah pijnlijk herkenbaar allemaal. Hier ook 1vd kinderen die bij zijn vader wil gaan wonen. Toen ex in hetzelfde dorp woonde deden we 50/50. Maar ex is verhuisd naar een stad in de buurt, en zoon heeft geen zin in heen en weer fietsen voor zn sportclubs etc,die wil alles op 1 plaats. Dus waarschijnlijk binnenkort nog maar om het weekend bij mij. Doet heel veel pijn.

Ben ook niet te spreken over de opvoedkwaliteiten van ex dus maak me daarnaast ook zorgen. Jongen van 14 die alcohol wil drinken of op een scooter moet kunnen. Dat soort dingen. Daarnaast is hij (ex) een blower. En kijkt hij nu al maanden niet naar de kinderen om. Is aan het verbouwen en heeft een nieuwe vriendin. Maar na de vakantie ben ik zoon kwijt denk ik. Voelt heel naar

Due-scimmie dinsdag 19 juli 2022 om 16:59

Hier iets andere situatie maar wel in trant van weinig contact. Mijn partner heeft een omgangsregeling voor zijn dochter die al redelijk minimaal is en nog minimaler wordt als het aan ex ligt. Volgens ex wil dochter dat maar de uitspraken die dochter doet zijn niet passend bij haar leeftijd en daarin horen we stem van ex door. Man vreest voor de dag dat ze niet meer komt.

Onze gezamenlijke kinderen zijn 3 en 5 en zijn al wel gewend dat ze weinig komt maar niet dat ze niet komt.

sprankelend woensdag 20 juli 2022 om 00:53

turquasi schreef: ↑
19-07-2022 09:39
Mooi sprankelend... en petje af hoor!

Dankjewel

Mijn leven is op heel veel punten echt een shit show waar niemand mee zou moeten willen ruilen. Maar dit stukje heeft echt een gouden randje. En dat is ook 66,7% mazzel want de voorzienigheid heeft me hele makkelijke kinderen gegeven

sprankelend woensdag 20 juli 2022 om 00:59

Ik lees bij meerderen van jullie dat er ook nog hele jonge ukkies bij zijn en ik gok op basis van wat ik lees dat die uit nieuwe relaties geboren zijn. Dan heb je niks aan mijn verhaal hoor. Dat maakt alles factor duizend ingewikkelder dan ik ooit het hoofd heb hoeven bieden. Ik hoop dat jullie allemaal eindigen met warme, liefdevolle en hechte relaties met jullie kinderen. Zowel als ze bij je blijven wonen als (misschien wel extra) wanneer ze bij de andere ouder gaan wonen.

Superuser2020 vrijdag 29 juli 2022 om 20:38

Omdat hier de juiste raadgevers zitten. We gaan over naar een andere verdeling: week op, week af.

Hoe verdelen jullie dan de vakanties? Gewoon doortellen?

Eleven vrijdag 29 juli 2022 om 20:54

Och man, dit is een topic waar ik in mee moet lezen

. Ik heb sinds 8 jaar Co ouderschap en man man it's been a ride... Mijn ex en ik kunnen inmiddels weer redelijk overweg nadat hij er vandoor was gegaan met een ander toen mijn jongste net geboren was. Maar door zijn verhalen over mij die hij heeft rondverteld om zijn eigen hachje te redden (meerdere keren is hij vreemd gegaan en heeft hij sex profielen op datingsites gehad onder de naam van onze oudste zoon. Jaja, super classy) is zijn vrouw helemaal obsessed met mij. Ik kan niks goed doen, ben een waardeloze moeder (en dat zegt ze ook hardop tegen mijn kinderen) en de kinderen mogen hier nooit wat van mee nemen want daar wil ze niks mee te maken hebben ( bijv een Nintendo switch die ze mee willen om daar te spelen), kinderen mogen geen hoi tegen me zeggen als ze me zien waar zij bij zijn enz. Zo vermoeiend deze vrouw en mijn ex doet er uiteraard niks aan. Mijn kinderen hebben onderhand een hekel aan haar, maar dat ligt natuurlijk aan mij en totaal niet aan haar gedrag.

Met andere ex van man gaat het eigenlijk wel prima. Weinig gedoe.

Ik ben blij als ik 10 jaar verder ben.

Butterfly_fly vrijdag 29 juli 2022 om 21:21

Superuser2020 schreef: ↑
29-07-2022 20:38
Omdat hier de juiste raadgevers zitten. We gaan over naar een andere verdeling: week op, week af.

Hoe verdelen jullie dan de vakanties? Gewoon doortellen?

Wij tellen gewoon door. Zomervakantie eventueel twee aaneengesloten weken als een ouder langer dan zeven dagen op vakantie wil.
Ken ook iemand die week om week heeft maar de zomervakantie opdeelt in drie en drie weken. Alles kan, is wat voor jou en vooral de kinderen het wenselijkst is.

Welke verdeling had je eerst?

Butterfly_fly vrijdag 29 juli 2022 om 21:22

Eleven schreef: ↑
29-07-2022 20:54
Och man, dit is een topic waar ik in mee moet lezen . Ik heb sinds 8 jaar Co ouderschap en man man it's been a ride... Mijn ex en ik kunnen inmiddels weer redelijk overweg nadat hij er vandoor was gegaan met een ander toen mijn jongste net geboren was. Maar door zijn verhalen over mij die hij heeft rondverteld om zijn eigen hachje te redden (meerdere keren is hij vreemd gegaan en heeft hij sex profielen op datingsites gehad onder de naam van onze oudste zoon. Jaja, super classy) is zijn vrouw helemaal obsessed met mij. Ik kan niks goed doen, ben een waardeloze moeder (en dat zegt ze ook hardop tegen mijn kinderen) en de kinderen mogen hier nooit wat van mee nemen want daar wil ze niks mee te maken hebben ( bijv een Nintendo switch die ze mee willen om daar te spelen), kinderen mogen geen hoi tegen me zeggen als ze me zien waar zij bij zijn enz. Zo vermoeiend deze vrouw en mijn ex doet er uiteraard niks aan. Mijn kinderen hebben onderhand een hekel aan haar, maar dat ligt natuurlijk aan mij en totaal niet aan haar gedrag.

Met andere ex van man gaat het eigenlijk wel prima. Weinig gedoe.

Ik ben blij als ik 10 jaar verder ben.

Dat klinkt echt mega vermoeiend.
Gelukkig zien de kinderen dat het niet oké is zoals die vrouw zich gedraagt.

Superuser2020 vrijdag 29 juli 2022 om 23:50

Butterfly_fly schreef: ↑
29-07-2022 21:21
Welke verdeling had je eerst?

Om het weekend en de werkweek doormidden. Vakanties 50-50

Actieve topics