Kinderen
alle pijlers
Co-ouderschap, tieners, afspraken
dinsdag 19 maart 2024 om 08:24
Mijn vriend en ik hebben allebei een co-ouderschap en allebei 2 tieners. We wonen niet samen maar op de dagen dat de kinderen bij hun andere ouders zijn we wel vaak samen, meestal in zijn huis. Gisteren zat ik in het huis van mijn vriend te werken, hij was naar zijn werk, en zijn kinderen bij hun moeder. Om een uur of 3 kwam zijn dochter binnen stormen met een vriendinnetje. Ze gingen naar haar kamer, waar ze luidruchtig gingen gamen/giebelen. Het huis is niet groot, dus helaas had ik hier veel last van, met als gevolg dat ik eigenlijk niet goed verder kon werken. Ik heb er ook niets van gezegd, omdat ik dat mijn plaats niet vond (ik zat tenslotte in hun huis te werken).
Later had ik een discussie met mijn vriend: wat voor afspraken moet je nou maken met je tieners hierover? Is het normaal dat ze gewoon altijd binnen kunnen lopen terwijl ze eigenlijk die dag of week bij hun andere ouder zijn, of moet je ze vragen hun bezoek eerst aan te kondigen? Mijn vriend vond dat hij de kinderen best kon vragen om eerst toestemming te vragen ivm de privacy van hem en mij (want als we aan het werken, slapen of andere dingen aan het doen zijn is het niet erg fijn als er ineens een of meerdere tieners in huis staan). Ik vind dat lastig, want ik wil de kinderen niet het gevoel geven dat ze niet welkom zijn. Het is ook hun huis tenslotte (en eerlijk gezegd niet het mijne, ook al ben ik er vaak). Maar tegelijkertijd voelt het ook niet fijn als ik steeds 'op mijn hoede' moet zijn omdat elk moment de sleutel in het slot kan gaan.
Ik ben dus benieuwd naar meningen van anderen hierover!
Later had ik een discussie met mijn vriend: wat voor afspraken moet je nou maken met je tieners hierover? Is het normaal dat ze gewoon altijd binnen kunnen lopen terwijl ze eigenlijk die dag of week bij hun andere ouder zijn, of moet je ze vragen hun bezoek eerst aan te kondigen? Mijn vriend vond dat hij de kinderen best kon vragen om eerst toestemming te vragen ivm de privacy van hem en mij (want als we aan het werken, slapen of andere dingen aan het doen zijn is het niet erg fijn als er ineens een of meerdere tieners in huis staan). Ik vind dat lastig, want ik wil de kinderen niet het gevoel geven dat ze niet welkom zijn. Het is ook hun huis tenslotte (en eerlijk gezegd niet het mijne, ook al ben ik er vaak). Maar tegelijkertijd voelt het ook niet fijn als ik steeds 'op mijn hoede' moet zijn omdat elk moment de sleutel in het slot kan gaan.
Ik ben dus benieuwd naar meningen van anderen hierover!
woensdag 20 maart 2024 om 15:04
Ja, dat kan het antwoord ook zijn in een enkel geval. 9 van de 10 keer zal het prima zijn, een enkele keer misschien niet, of vraag je puber eventueel iets later te komen zodat de call bv afgelopen is. Dan staat puber niet op straat, maar kan puber gewoon volgens het normale schema naar moeder gaan. Lijkt me geen reden voor een jeugdtrauma.
woensdag 20 maart 2024 om 15:07
Lila-Linda schreef: ↑20-03-2024 15:04weet je, ik ben het niet met je eens
Maar je bent wel eerlijk, dat dat voor JOU fijn is, want dat snap ik prima
Zeg jij nooit nee tegen je kinderen?
woensdag 20 maart 2024 om 15:12
Het is mij trouwens een raadsel waarom mensen überhaupt co-ouderschap afspraken maken. Als iedereen altijd in en uit mag lopen kun je net zo goed tegen je kroost zeggen "we gaan scheiden en kijk maar waar je wanneer wilt zijn en met wie".
Mijn kinderen hadden daar doodongelukkig van geworden maar schijnbaar zijn zij een uitzondering.
Bij scheiden hoort toch ook de verantwoordelijkheid van het naleven van de regels die je met elkaar afspreekt?
Ik had het overigens ook niet leuk gevonden als mijn kroost steeds bij hun vader had gezeten in "mijn" week. Ik reken op ze, veeg mijn agenda leeg, heb gezelligheid van ze.
En andersom heb ik inderdaad graag de toko voor mezelf als het "mijn" week niet zou zijn. Ik heb maar één huis, zij hebben er 2.
Mijn kinderen hadden daar doodongelukkig van geworden maar schijnbaar zijn zij een uitzondering.
Bij scheiden hoort toch ook de verantwoordelijkheid van het naleven van de regels die je met elkaar afspreekt?
Ik had het overigens ook niet leuk gevonden als mijn kroost steeds bij hun vader had gezeten in "mijn" week. Ik reken op ze, veeg mijn agenda leeg, heb gezelligheid van ze.
En andersom heb ik inderdaad graag de toko voor mezelf als het "mijn" week niet zou zijn. Ik heb maar één huis, zij hebben er 2.
...
woensdag 20 maart 2024 om 15:17
Regels zijn zielig voor die arme kinderen. En wil jij ze zien in ‘jouw’ week? Doe niet zo egoistisch!Rooss4.0 schreef: ↑20-03-2024 15:12Het is mij trouwens een raadsel waarom mensen überhaupt co-ouderschap afspraken maken. Als iedereen altijd in en uit mag lopen kun je net zo goed tegen je kroost zeggen "we gaan scheiden en kijk maar waar je wanneer wilt zijn en met wie".
Mijn kinderen hadden daar doodongelukkig van geworden maar schijnbaar zijn zij een uitzondering.
Bij scheiden hoort toch ook de verantwoordelijkheid van het naleven van de regels die je met elkaar afspreekt?
Ik had het overigens ook niet leuk gevonden als mijn kroost steeds bij hun vader had gezeten in "mijn" week. Ik reken op ze, veeg mijn agenda leeg, heb gezelligheid van ze.
En andersom heb ik inderdaad graag de toko voor mezelf als het "mijn" week niet zou zijn. Ik heb maar één huis, zij hebben er 2.
woensdag 20 maart 2024 om 15:37
Zo lang kinderen jong zijn en niet zelfstandig genoeg, werkt het prima natuurlijk.Rooss4.0 schreef: ↑20-03-2024 15:12Het is mij trouwens een raadsel waarom mensen überhaupt co-ouderschap afspraken maken. Als iedereen altijd in en uit mag lopen kun je net zo goed tegen je kroost zeggen "we gaan scheiden en kijk maar waar je wanneer wilt zijn en met wie".
Mijn kinderen hadden daar doodongelukkig van geworden maar schijnbaar zijn zij een uitzondering.
Bij scheiden hoort toch ook de verantwoordelijkheid van het naleven van de regels die je met elkaar afspreekt?
Ik had het overigens ook niet leuk gevonden als mijn kroost steeds bij hun vader had gezeten in "mijn" week. Ik reken op ze, veeg mijn agenda leeg, heb gezelligheid van ze.
En andersom heb ik inderdaad graag de toko voor mezelf als het "mijn" week niet zou zijn. Ik heb maar één huis, zij hebben er 2.
Maar er komt dus een dag dat ze zelf willen bepalen in welke van hun 2 huizen ze willen zijn. En dan komt met de tijd ook de vraag of co-ouderschap nog wel zo past bij de behoeften van het kind, in plaats van bij die van de ouders.
Je doet nu net of dat een luxe is, wonen in 2 huizen.
woensdag 20 maart 2024 om 15:40
Heel gezond om nee tegen kinderen te zeggen. Maar “nee, je kunt nu niet naar huis komen” is van een andere orde en ik kan me zelf niet zo goed indenken wanneer ik dat zou zeggen. Het gaat nu over kinderen van gescheiden ouders, maar als we die gelijk trekken met kinderen van niet-gescheiden ouders. Die krijgen toch ook niet te horen: ik heb een belangrijke meeting, kun je nog even op school blijven hangen tot ik klaar ben?
woensdag 20 maart 2024 om 15:49
Ben ik het volledig mee eens maar dat is vaak ook de leeftijd waarin er niet meer voor ze gezorgd hoeft te worden en ze hun eigen pleisters kunnen plakken. Dan wordt de situatie totaal anders. Maar ook dat gaat in overleg toch? Met ex én de kinderen? En dan maak je nieuwe "regels" en ga je die weer naleven, je zegt niet even eenzijdig allerlei afspraken op.Suniva schreef: ↑20-03-2024 15:37Zo lang kinderen jong zijn en niet zelfstandig genoeg, werkt het prima natuurlijk.
Maar er komt dus een dag dat ze zelf willen bepalen in welke van hun 2 huizen ze willen zijn. En dan komt met de tijd ook de vraag of co-ouderschap nog wel zo past bij de behoeften van het kind, in plaats van bij die van de ouders.
Je doet nu net of dat een luxe is, wonen in 2 huizen.
...
woensdag 20 maart 2024 om 15:50
"Maham, ik wil chillen tot laat met 6 vrienden en papa vindt het niet goed, is het goed dat ik bij jou op de bank crash in de woonkamer en de koelkast, de tv én de rest van de benedenverdieping confisqueer?"Turtlerain schreef: ↑20-03-2024 15:40Heel gezond om nee tegen kinderen te zeggen. Maar “nee, je kunt nu niet naar huis komen” is van een andere orde en ik kan me zelf niet zo goed indenken wanneer ik dat zou zeggen. Het gaat nu over kinderen van gescheiden ouders, maar als we die gelijk trekken met kinderen van niet-gescheiden ouders. Die krijgen toch ook niet te horen: ik heb een belangrijke meeting, kun je nog even op school blijven hangen tot ik klaar ben?
"Nee!!!"
...
woensdag 20 maart 2024 om 15:51
Kinderen van gescheiden ouders hebben de luxe van wonen in 2 huizen. Ze kunnen dus bij de ouder met dienst terecht.Turtlerain schreef: ↑20-03-2024 15:40Heel gezond om nee tegen kinderen te zeggen. Maar “nee, je kunt nu niet naar huis komen” is van een andere orde en ik kan me zelf niet zo goed indenken wanneer ik dat zou zeggen. Het gaat nu over kinderen van gescheiden ouders, maar als we die gelijk trekken met kinderen van niet-gescheiden ouders. Die krijgen toch ook niet te horen: ik heb een belangrijke meeting, kun je nog even op school blijven hangen tot ik klaar ben?
woensdag 20 maart 2024 om 15:54
Je doet net of het een straf is om te leven in 2 huizen.Suniva schreef: ↑20-03-2024 15:37Zo lang kinderen jong zijn en niet zelfstandig genoeg, werkt het prima natuurlijk.
Maar er komt dus een dag dat ze zelf willen bepalen in welke van hun 2 huizen ze willen zijn. En dan komt met de tijd ook de vraag of co-ouderschap nog wel zo past bij de behoeften van het kind, in plaats van bij die van de ouders.
Je doet nu net of dat een luxe is, wonen in 2 huizen.
Onze kinderen noemen beiden huizen hun thuis.
Daarnaast concludeer je dat bij co-ouders (of gescheiden ouders) er geen mogelijkheden zijn voor de kinderen om de regelingen te veranderen.
Terwijl o.a Roos zelf heeft geschreven dat haar kinderen nu weer fulltime bij haar wonen. (er is dus ondanks de heldere afspraken die er waren wel degelijk mogelijkheid geweest dingen te veranderen)
Afspraken die je maakt zowel als stel of als gescheiden ouders veranderen toch automatisch wanneer kinderen opgroeien?
Het zal je beeld zijn en o.a die van lila dat kinderen van gescheiden ouders altijd de dupe zijn, en dat gescheiden ouders mega egoïsten zijn. Ik zal het beeld ook niet kunnen veranderen vrees ik.
Wat mij betreft wel een gemis als dat de visie naar andere ouders is.
De meeste gescheiden ouders zie ik worstelen en zoeken naar mogelijkheden om ondanks de pijn die scheiding voor kinderen (maar ook voor de ouder(s)!) meebrengt het zo goed mogelijk in het belang van de kinderen te doen.
Ik zie ouders die zichzelf daarvoor compleet wegcijferen. Ik heb al meerdere nieuwe stiefmoeders de hand geschud, kopjes koffie gedronken, etentjes en familiedaagjes mee gehad als dat ik ooit had willen hebben.
En dat zet je allemaal opzij om het zo goed mogelijk te doen.
Daar waar het bij veel stellen goed gaat, zie ik ook veel gezinnen waar het niet goed gaat. Dan prijs ik mezelf gelukkig dat mijn kinderen in een gescheiden situatie opgroeien en niet in een standaard gezin met heel veel problematiek of dat nu relationeel is, financieel etc.
En ook het maken van afspraken hoort bij die worsteling, hoe richten we het zo goed mogelijk in dat het helder voor ze is? En niet vanuit het oogpunt, hoe richten we het zo gemakkelijk mogelijk voor onszelf in.
Maar goed, ik merk dat dit topic mij persoonlijk raakt om de manier waarop er gereageerd wordt en er stellig wordt beweerd hoe de situatie is, terwijl hier het tegendeel wordt bewezen. En dat zie ik ook bij TO die juist haar vraag neerlegt omdat ze worstelt met een situatie en daar samen met vriend de beste beslissingen in wil maken voor de kinderen.
Dus ik stop ook met de discussie.
anoniem_663513873c666 wijzigde dit bericht op 20-03-2024 15:55
0.87% gewijzigd
woensdag 20 maart 2024 om 15:55
Jij bent altijd welkom, je vrienden een ander keertje weer is toch ook een prima antwoord.
woensdag 20 maart 2024 om 15:56
Turtlerain schreef: ↑20-03-2024 15:40Heel gezond om nee tegen kinderen te zeggen. Maar “nee, je kunt nu niet naar huis komen” is van een andere orde en ik kan me zelf niet zo goed indenken wanneer ik dat zou zeggen. Het gaat nu over kinderen van gescheiden ouders, maar als we die gelijk trekken met kinderen van niet-gescheiden ouders. Die krijgen toch ook niet te horen: ik heb een belangrijke meeting, kun je nog even op school blijven hangen tot ik klaar ben?
Nogmaals: ze staan niet op straat, ze kunnen naar het huis gaan van de ouder waar ze volgens afspraak die week zijn. Zo werkt co-ouderschap nu eenmaal. Het is niet te vergelijken met de situatie waarbij je niet gescheiden bent, dus waarom mensen perse willen doen alsof het gewoon hetzelfde is, is me echt een raadsel.
woensdag 20 maart 2024 om 16:00
renate-2009 schreef: ↑20-03-2024 15:54
De meeste gescheiden ouders zie ik worstelen en zoeken naar mogelijkheden om ondanks de pijn die scheiding voor kinderen (maar ook voor de ouder(s)!) meebrengt het zo goed mogelijk in het belang van de kinderen te doen.
Ik zie ouders die zichzelf daarvoor compleet wegcijferen. Ik heb al meerdere nieuwe stiefmoeders de hand geschud, kopjes koffie gedronken, etentjes en familiedaagjes mee gehad als dat ik ooit had willen hebben.
En dat zet je allemaal opzij om het zo goed mogelijk te doen.
Maar goed, ik merk dat dit topic mij persoonlijk raakt om de manier waarop er gereageerd wordt en er stellig wordt beweerd hoe de situatie is, terwijl hier het tegendeel wordt bewezen. En dat zie ik ook bij TO die juist haar vraag neerlegt omdat ze worstelt met een situatie en daar samen met vriend de beste beslissingen in wil maken voor de kinderen.
Dus ik stop ook met de discussie.
Dit, allemaal dit (en de rest van je post maar ik quote even selectief). Mijn hemel, ik heb zitten janken maandag omdat ik bang was dat stiefdochter mijn irritatie had gezien en ik me toch al continue schuldig voel als gescheiden moeder en stiefmoeder. Ik heb er uren over gepraat met mijn vriend. Ik heb een topic aangemaakt om er met onbekenden over te praten. Maar verder ben ik een egoïstische moeder die alleen aan zichzelf denkt.
Ik heb de neiging dit topic te laten sluiten en nooit meer te laten merken dat ik überhaupt gescheiden ben.
woensdag 20 maart 2024 om 16:07
Ga maar even naar oma, een vriend, je tante.Turtlerain schreef: ↑20-03-2024 15:40Heel gezond om nee tegen kinderen te zeggen. Maar “nee, je kunt nu niet naar huis komen” is van een andere orde en ik kan me zelf niet zo goed indenken wanneer ik dat zou zeggen. Het gaat nu over kinderen van gescheiden ouders, maar als we die gelijk trekken met kinderen van niet-gescheiden ouders. Die krijgen toch ook niet te horen: ik heb een belangrijke meeting, kun je nog even op school blijven hangen tot ik klaar ben?
woensdag 20 maart 2024 om 16:08
In een klassiek gezin wordt juist minder rekening gehouden met de kinderen is mijn observatie - in die zin dat er over het algemeen de huisregels zijn en dat je daar maar meer te dealen hebt zo lang je thuis woont. Dus als je daar de boel gaat in de war schoppen tijdens een belangrijke call, zal je direct lik op stuk krijgen van je moeder.
Juist door alle gevoeligheden - rekening houden met - niet over grenzen willen gaan -etc etc ontstaan er vaak onduidelijke rommelige situaties. Of durven er geen regels opgelegd te worden, want de kinderen "hebben het al zo moeilijk".
De waarheid is: ja de kinderen moeten zich al aanpassen na de scheiding. En ja, toch moeten er ook regels en afspraken gemaakt worden in de nieuwe situatie. Want juist zonder kader doe je hen tekort. Hoe dat kader er in welk gezin uitziet, dat kan variëren.
Juist door alle gevoeligheden - rekening houden met - niet over grenzen willen gaan -etc etc ontstaan er vaak onduidelijke rommelige situaties. Of durven er geen regels opgelegd te worden, want de kinderen "hebben het al zo moeilijk".
De waarheid is: ja de kinderen moeten zich al aanpassen na de scheiding. En ja, toch moeten er ook regels en afspraken gemaakt worden in de nieuwe situatie. Want juist zonder kader doe je hen tekort. Hoe dat kader er in welk gezin uitziet, dat kan variëren.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 20 maart 2024 om 16:10
Ik zeg juist dat het soms tijd is om de afspraken te veranderen. Ik ben niet degene die het heeft over 'je houden aan afspraken uit het co-ouderschap' en 'waarom nog co-ouderschap als ze toch in en uit mogen lopen'.renate-2009 schreef: ↑20-03-2024 15:54Je doet net of het een straf is om te leven in 2 huizen.
Onze kinderen noemen beiden huizen hun thuis.
Daarnaast concludeer je dat bij co-ouders (of gescheiden ouders) er geen mogelijkheden zijn voor de kinderen om de regelingen te veranderen.
Terwijl o.a Roos zelf heeft geschreven dat haar kinderen nu weer fulltime bij haar wonen. (er is dus ondanks de heldere afspraken die er waren wel degelijk mogelijkheid geweest dingen te veranderen)
Afspraken die je maakt zowel als stel of als gescheiden ouders veranderen toch automatisch wanneer kinderen opgroeien?
Het zal je beeld zijn en o.a die van lila dat kinderen van gescheiden ouders altijd de dupe zijn, en dat gescheiden ouders mega egoïsten zijn. Ik zal het beeld ook niet kunnen veranderen vrees ik.
Wat mij betreft wel een gemis als dat de visie naar andere ouders is.
De meeste gescheiden ouders zie ik worstelen en zoeken naar mogelijkheden om ondanks de pijn die scheiding voor kinderen (maar ook voor de ouder(s)!) meebrengt het zo goed mogelijk in het belang van de kinderen te doen.
Ik zie ouders die zichzelf daarvoor compleet wegcijferen. Ik heb al meerdere nieuwe stiefmoeders de hand geschud, kopjes koffie gedronken, etentjes en familiedaagjes mee gehad als dat ik ooit had willen hebben.
En dat zet je allemaal opzij om het zo goed mogelijk te doen.
Daar waar het bij veel stellen goed gaat, zie ik ook veel gezinnen waar het niet goed gaat. Dan prijs ik mezelf gelukkig dat mijn kinderen in een gescheiden situatie opgroeien en niet in een standaard gezin met heel veel problematiek of dat nu relationeel is, financieel etc.
En ook het maken van afspraken hoort bij die worsteling, hoe richten we het zo goed mogelijk in dat het helder voor ze is? En niet vanuit het oogpunt, hoe richten we het zo gemakkelijk mogelijk voor onszelf in.
Maar goed, ik merk dat dit topic mij persoonlijk raakt om de manier waarop er gereageerd wordt en er stellig wordt beweerd hoe de situatie is, terwijl hier het tegendeel wordt bewezen. En dat zie ik ook bij TO die juist haar vraag neerlegt omdat ze worstelt met een situatie en daar samen met vriend de beste beslissingen in wil maken voor de kinderen.
Dus ik stop ook met de discussie.
En nee, ook al gezegd, ik beschouw gescheiden ouders niet als slechte ouders. Ik kan alleen niet begrijpen dat je je kind toestemming laat vragen om thuis te mogen komen, ook niet als je het appen, overleggen of communiceren noemt.
Ik ben notabene zelf kind van gescheiden ouders en mijn man ook. Dus ik weet zelf heel goed hoe dat is. En daarom raakt het topic mij ook, maar dan precies de andere kant op.
woensdag 20 maart 2024 om 16:13
woensdag 20 maart 2024 om 16:15
Mijn vriend is ook kind van gescheiden ouders, en toch vind hij het geen schande om de kinderen te vragen even te appen voordat ze langskomen. Juist omdat hij zelf in een heel wat minder prettige situatie heeft gezeten waarin er echt bijna geen ruimte meer was voor hem en zijn broer, ziet hij nu veel helderder dan ik dat we het best goed doen.
woensdag 20 maart 2024 om 16:20
Het kind IS thuis.
Alleen niet bij jou maar bij de andere ouder.
...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
