Conflict met BSO over allergie zoon: wat nu?

Hallo allemaal,



Mijn zoon is ernstig allergisch voor allerhande zaken, met als belangrijkste een pinda allergie. Twee weken geleden heeft dat geresulteerd in een allergische shock, die optrad vlak nadat ik hem ophaalde uit de BSO. Aanvankelijk reageerde ik mild, ik ben me ervan bewust dat een kind nu eenmaal niet in een vacuum leeft en dat het ook thuis zou kunnen gebeuren, maar naarmate de heftigheid van het gebeuren beter tot me doordrong, werd ik er toch wat minder mild over.



Mijn zoon zit sinds maart dit jaar op de BSO van dezelfde organisatie als waar hij op het KDV zat. Over het KDV was ik echt supertevreden, ik heb zelfs staan huilen toen we afscheid namen. Over de BSO ben ik vanaf het begin wat minder tevreden, mijn zoon heeft het er ook niet zo naar zijn zin en zelf heb ik ook niet echt een "klik" met de leiding. Ik vind ze nogal makkelijk, en ook niet zo erg lief voor de kleintjes. Maar ik heb inmiddels begrepen dat dat nu eenmaal inherent schijnt te zijn aan BSO, van alle kanten hoor ik dat ik mijn verwachtingen naar beneden moet bijstellen omdat kdv en bso niet met elkaar te vergelijken zijn.



Vorige week had ik echter een dingetje waarvan ik - bovenop alle andere (kleinere) dingen waar ik niet zo blij mee ben - dacht "ik ga toch eens bellen met de leidinggevende. Nu was ik dat sowieso nog van plan nav die allergische shock, maar op dat moment was ik nog in de begripvolle "tja, dat kan nu eenmaal gebeuren, je kunt niet alles voorkomen" modus.



Echter, dat gesprek heb ik als uiterst onprettig ervaren. Niet alleen reageerde de manager heel laconiek op het verhaal van de allergische shock en probeerde ze zelfs de verantwoordelijkheid daarvoor van zich af te schuiven, ook op mijn andere "klacht" reageerde ze negatief. Op dat punt zijn we dus ook zonder oplossing uit elkaar gegaan.



Ik was echter van mening dat we over mijn zoons allergie wél een goed gesprek gevoerd hadden. Ik was absoluut niet aanvallend, heb het meer gebracht als mededeling met de opmerking dat het wellicht raadzaam was om het beleid tav allergieën wat aan te scherpen. En ik heb haar verzocht pindakaas van het menu te schrappen. Daarvan zei ze gelijk dat ze daar niet aan wilde beginnen, ondanks dat ik haar heel duidelijk heb aangegeven dat pindakaas voor mijn zoon dodelijk kan zijn. Ik vond haar daar tijdens het gesprek al wat luchtig overheen stappen, maar uiteindelijk bereikten we het compromis dat zij mij garandeerde dat áls er pindakaas gegeten zou worden mijn zoon in een andere ruimte zou zijn.



Een paar dagen later sprak mijn zoons eigen leidster me aan, met de vraag of ik niet even een epi-pen kon regelen. Ik heb haar toen uitgelegd dat een epi-pen geen aspirientje is, dat mijn zoons kinderarts niet happig is op beginnen met een epi-pen omdat die met zulke jonge kinderen liever een medicatie-onderhoudsbeleid voert, én dat pas nadat we alle uitslagen van de onderzoeken waar we nu weer in zitten besloten zou worden of mijn zoon een epi-pen krijgt (wat wel zeer waarschijnlijk is, en dat heb ik erbij gezegd).



Ik heb dus weer uitgelegd dat ze gewoon heel voorzichtig moeten zijn, weer uitgelegd wat hij wel en niet mag en weer heel erg benadrukt, voor de honderdste keer, dat pindas voor hem dodelijk kunnen zijn.



Gisteren haalde een vriendin mijn zoon uit de BSO, en toen ik later daar kwam om hem weer op te halen, vertelde zij mij dat mijn zoon aan tafel had gezeten met een pot pindakaas voor zijn neus en met 3 kindjes die allemaal pindakaas aan het eten waren. Terwijl ik toch echt had afgesproken dat als ze pindakaas niet van het menu willen schrappen ( wat ik al onbegrijpelijk vind, maar dat terzijde), dat ik erop stond dat mijn zoon in een andere ruimte moest zijn als er pindakaas gegeten wordt.



Dus heb ik vanochtend weer gebeld, en weer is me gezegd dat het allemaal zo vervelend is voor de andere kinderen. Toen ik zei dat ik het veel vervelender zou vinden als mijn zoon dood ging, werd de leidster een beetje bozig, en zei ze dat ze hem dan niet meer op de groep wilde. Ik heb weer het hele riedeltje afgedraaid, uitgelegd wat zijn allergie inhoudt, haar verteld waar we nu staan in de onderzoeken, verteld hoe ik het zelf ervaar, en weer benadrukt dat totdat ik meer weet van het ziekenhuis, we zullen roeien met de riemen die we hebben, namelijk: extreme voorzichtigheid en medicatie.



Bij het ophalen vanavond heb ik weer een vervelend gesprek gehad. Weer werd mij op het hart gedrukt dat ze de andere kinderen geen pindakaas willen ontzeggen, dat ze in principe ook niet mee willen werken aan afzonderen - of in ieder geval vinden dat dat niet haalbaar is - en daar bovenop werd de leiding die er vanavond was ook boos omdat hij vond dat ik niet zomaar kon zeggen dat het door iets wat hij op de BSO gegeten had kon komen.



Mijn zoon heeft me echter zelf verteld wat hij daar heeft gegeten en dat was iets wat noten en melk bevat (daar is mijn zoon ook allergisch voor). Ze hebben ook zelf toegegeven dat ze dat hebben gegeven, alleen beweren zij dat hij dat alleen op maandag heeft gehad, en mijn zoon had op dinsdagavond direct na het ophalen uit de BSO een allergische shock. Omdat hij thuis niks gegeten had en ook op school niets gegeten had behalve de lunch die ik zelf meegeef én omdat hij zelf verteld heeft wat hij op de BSO gegeten heeft, lijkt het mij duidelijk dat er op de BSO iets is misgegaan. En hoewel ik eerst dus nogal begripvol was, ben ik nu eigenlijk heel boos, vooral omdat ook vanavond weer de indruk werd gewekt dat het heus allemaal wel meeviel en aan zoveel dingen kon liggen.



Tja, dat geloof ik dus niet. Ondanks de herhaaldelijke gesprekken zit mijn zoon aan tafel waar alle kinderen pindakaas eten mete en pot pindakaas voor zijn neus, ze zijn heel star in meedenken over hoe we het veiliger kunnen maken - eigenlijk zeggen ze gewoon op alles "daar beginnen we niet aan" en ze zijn mij een beetje te luchtig over het gebeuren.



Eigenlijk zou ik het liefst mijn zoon daar nooit meer heen laten gaan en dat heb ik vanavond ook aangegeven, dat ik dan wellicht een andere BSO zou zoeken, maar ook dat maakte weinig indruk. Maar ja, omdat ik al een tijdje met twijfels rondloop heb ik al weleens geinformeerd bij andere BSO's, maar alles heeft hier een wachtlijst. Op korte termijn heb ik dus niks anders, dus ik wil nu for the time being er alsnog een oplossing voor zien te vinden. Maar hoe? Ik krijg het gevoel dat ze mijn zoons allergie totaal niet serieus nemen, ik merk in de gesprekken dat ze ook de ballen verstand van allergie hebben ( ze vergelijken het bijv. met kindjes die kosher eten, dus de noodzaak van met name die pinda allergie die lijken ze niet te voelen) en ik ben gewoon doodsbang dat het weer gebeurt.





Iemand advies over wat ik nu kan doen? Zijn er wettelijke richtlijnen ofzo waar ik me op kan beroepen? Ik snap gewoon niet waarom ze bijvoorbeeld niet mee willen werken aan pindakaas schrappen of afzonderen, en zij lijken dat heel onredelijk te vinden. Iemand advies?



Sorry voor het lange verhaal.

calvijn1 schreef op 06 juni 2008 @ 13:52:

Ben je met een EHBO-diploma ook in staat om adequaat te reageren als een kind een heftige allergische aanval krijgt?



Dat vraag ik me dus af

Als dát het probleem van mijn BSO is, Calvijn, dan is de oplossing toch heel erg simpel? IK weet namelijk wel hoe een allergische reactie bij mijn kind te herkennen is, en dat heb ik ze zelfs ook al uitgelegd. Ook is er meer dan voldoende voorlichtingsmateriaal in omloop, oa van de GGD zelf nota bene, waarin duidelijk de symptomen staan en wat je dan moet doen.



Ik ben toch zelf ook geen arts? Hell, ik heb zelf niet eens een EHBO diploma, maar toch weet ik wat ik moet doen ( en toen hij laatst die reactie had wist ik het trouwens niet, maar deed ik gewoon dankzij logisch nadenken en instinct toch gewoon wat je moet doen). Zo moeilijk is het niet namelijk.



Ik heb bij de BSO zelf de indruk dat het vooral onkunde is die spreekt, zij reageren een beetje paniekerig en zeggen ook dingen die jij in een paar reacties ook gezegd hebt, zoals dat het een veel te groot gezondheidsrisico is.



Dat is het niet, mijn eerste insteek nav het gebeuren was dan ook de opmerking "wordt het niet eens tijd om het beleid aan te scherpen en evt. extra cursusje ofzo er tegenaan te gooien". Die extra informatie wil ik ook best zelf aanleveren, ik wil ook best zelf daar een lesje gaan staan geven, dat boeit me allemaal niet.



Het belangrijkste handelingsadvies in de omgang met allergie is "voorkomen dat het kind in aanraking komt met het allergeen". Dat is ALTIJD de belangrijkste stap, als je je daaraan houdt hoef je nooit te weten wat je moet doen bij een shock omdat het kind dan gewoon geen shock krijgt. Maar dáár gaan ze al de mist in.



Net als wat jij en nog wat anderen in deze discussie eigenlijk ook doen, slaan ze die eerste belangrijke stap over, maar gillen wel gelijk over epi-pennen en "dan moet hij maar van de groep af".



Dat is allemaal pas stap 4,5,6, 10, daarvóór moeten ze juist stappen ondernemen zodat dat helemaal niet aan de orde is.



Om te voorkomen dat het kind in aanraking met in dit geval pinda komt, is de makkelijkste weg: geen pinda's op de groep. Willen ze dat toch, dan is de stap die daarop volgt: strenge controle op waar mijn kind zich bevindt en strenge controle op de hygiene van zowel de omgeving als de kinderen die pindas eten.



Dat is al weer wat ingewikkelder dan gewoon pindas bannen, maar soit, dat is ook prima te doen. Door de pinda eters aan een aparte tafel of in een aparte ruimte te zetten, met verschillend bestek en bordjes te werken en de tafels, handen, gezichten goed te wassen kom je al een heel eind. Ook dat zijn dus geen hele ingewikkelde regels, waar professioneel met voedsel wordt gewerkt gelden die regels eigenlijk sowieso al, dus handen wassen, tafels goed schoonmaken en apart bestek en servies moeten ze ook zonder pinda allergie gewoon gebruiken. Want geen enkele ouder wil toch dat er vrolijk met dezelfde vork in 10 mondjes gezeten wordt? Of dat er messen afgelikt worden?



Dus daar begin je mee, en als je je daar consequent aan houdt is er geen probleem.



Ontstaat er dan toch een probleem dan is het een kwestie van weten hoe een allergische reactie eruitziet en ook dat is niet moeilijk:



rode ogen, uitslag in het gelaat of op het lichaam, galbulten over het lichaam, eczeem die vurig wordt. Daar begint het meestal mee, en dan moet je in de gaten houden of het kind over misselijkheid of buikpijn klaagt, of er zwellingen optreden, of de ademhaling moeizaam gaat en of de hartslag afwijkend wordt. Ook suffigheid kan een teken zijn.



Maar goed, als je iets niet vertrouwt lijkt het mij dat je als bsoleidster met een EHBO diploma in ieder geval het nummer 112 kunt onthouden, en die weten al-tijd wat je moet doen.



Sterker nog, nu ik dit zo opschrijf vind ik het veel gevaarlijker dat een kind waarvan bekend is dat hij een allergie heeft al zoveel paniek veroorzaakt, want ook kinderen waarvan het NIET bekend is kunnen deze symptomen krijgen. Dus sowieso moet in mijn ogen iedereen die met kinderen werkt MINIMAAL een allergische reactie kunnen herkennen. Voor elk kind met een diagnose geldt namelijk dat het eens de eerste keer is geweest, dus in principe kan het elk kind op een BSO gebeuren, dan zijn de kinderen met een diagnose nog "makkelijk" zelfs.

Calvijn,



Jij werkt op het VO, en als er kinderen in jouw klassen zitten voor wie dit aan de orde is, dan weten die zelf al lang wat ze moeten doen. Mijn zoon van 4 zegt al ruim anderhalf jaar keurig tegen iedereen die hem wat te eten geeft "ik mag geen pindas van de dokter" of "ik mag geen chocola van de dokter" of wat ze hem dan ook aanbieden. Hij weet zelf dat hij eten eerst moet laten zien en doet dat ook keurig.



Het probleem op zijn leeftijd is echter dat als ikzelf, zijn juf, zijn leidsters of andere volwassenen die hij vertrouwt iets geven dat hij er vanuit gaat dat het dan "mag", zij zijn immers "de baas".



En zo hoorde ik gister in dat vervelende gesprek bijvoorbeeld ook dat ze de kinderen dwingen toch dingen te eten als ze zelf aangeven iets niet te willen. Ik zei in de loop van het gesprek dat het zo'n mazzel is dat mijn zoon zelf zo voorzichtig is, dat hij meestal zelf heel goed weet waar hij wel en niet tegen kan, en toen reageerde hij met "oh, goed dat je het zegt, want van ons moeten ze altijd eten, als een kindje zegt geen aardbeien te willen dan zeggen wij "eerst proeven"."



Mijn zoon is niet de enige met een dieet op die groep, sterker nog, de meerderheid heeft er een afwijkend dieet, zowel ivm religie als ivm allergieën /intoleranties. Dus ook dat verhaal vond ik achteraf, toen ik thuis het gesprek nog eens overdacht, eigenlijk best vreemd. Als je weet dat je meerdere allergische kinderen op de groep hebt en meerdere kindjes met diëten, dan ga je ze toch niet dwingen te eten als je niet eerst overleg hebt gehad of ze dat inderdaad wel mogen?