Kinderen
alle pijlers
Curettage (miskraam komt niet zelf opgang bij mij)
donderdag 19 april 2007 om 11:17
Vorige week donderdag hadden we ons eerste afspraak bij de verloskundige. Wij gingen onbevangen naar de praktijk, spannend, maar vooral leuk, een echo maken!
Eerst een buikecho, niet duidelijk genoeg dus toch een inwendige echo. Op het beeldscherm was heel duidelijk een vruchtje te zien zonder kloppend hartje. We werden na wat informatie naar huis gestuurd, wij zouden woensdag gebeld worden over hoe nu verder indien het vruchtje niet uit zich zelf zou komen. Totaal overdonderd naar huis gegaan. Ik had helemaal geen bloedverlies of andere aanwijzingen gehad dat het wel eens mis zou kunnen zijn. Het weekend met moeite doorgekomen en maandagochtend toch zelf maar de verloskundige gebeld die voor ons een afspraak in het ziekenhuis heeft gemaakt. Gisterenmiddag wederom een echo gemaakt door de gynaecoloog in het ziekenhuis. Aankomende maandag zal ik gecuretteerd worden, kon niet eerder. Ik had heel graag gehad dat het deze week nog zou kunnen gebeuren. Ik vind het namelijk zo’n naar idee dat er iets in mijn lichaam zit wat niet meer leeft.
Ik zie er erg tegenop, maandag is het dan echt allemaal voorbij.
Mijn zwangerschapskwaaltjes nemen iets af, maar ben nog wel steeds erg moe en vooral verdrietig.
We hadden het allemaal zo graag anders gewild. Dit had ons eerste kindje kunnen zijn……
(dit is mijn eerste keer op het forum, best spannend maar heb wel even mijn verhaal van me afgeschreven)
Eerst een buikecho, niet duidelijk genoeg dus toch een inwendige echo. Op het beeldscherm was heel duidelijk een vruchtje te zien zonder kloppend hartje. We werden na wat informatie naar huis gestuurd, wij zouden woensdag gebeld worden over hoe nu verder indien het vruchtje niet uit zich zelf zou komen. Totaal overdonderd naar huis gegaan. Ik had helemaal geen bloedverlies of andere aanwijzingen gehad dat het wel eens mis zou kunnen zijn. Het weekend met moeite doorgekomen en maandagochtend toch zelf maar de verloskundige gebeld die voor ons een afspraak in het ziekenhuis heeft gemaakt. Gisterenmiddag wederom een echo gemaakt door de gynaecoloog in het ziekenhuis. Aankomende maandag zal ik gecuretteerd worden, kon niet eerder. Ik had heel graag gehad dat het deze week nog zou kunnen gebeuren. Ik vind het namelijk zo’n naar idee dat er iets in mijn lichaam zit wat niet meer leeft.
Ik zie er erg tegenop, maandag is het dan echt allemaal voorbij.
Mijn zwangerschapskwaaltjes nemen iets af, maar ben nog wel steeds erg moe en vooral verdrietig.
We hadden het allemaal zo graag anders gewild. Dit had ons eerste kindje kunnen zijn……
(dit is mijn eerste keer op het forum, best spannend maar heb wel even mijn verhaal van me afgeschreven)
dinsdag 24 april 2007 om 17:13
Lieve Irma,
Neem echt de tijd voor jezelf. Ik ben na mijn miskraam ook 1,5 week thuis geweest. De eerste dagen erg verdrietig en moe maar na een week voelde ik me al wat beter en ben ik lekker de huiskamer gaan schilderen. Ik had gewoon even tijd nodig om de teleurstelling te verwerken. Ik was de eerste dagen ook erg wisselend van gedachten. Ik had ook moeite met het feit dat ik geen bloeding of i.d. had gehad. Dat mijn lichaam niet heeft aangegeven dat het fout zat. Maar probeer ook naar de toekomst te kijken. Je bent nu een keer zwanger geweest en dat zal zeker nog een keer gebeuren.
Sterkte nog!
liefs Esther
Neem echt de tijd voor jezelf. Ik ben na mijn miskraam ook 1,5 week thuis geweest. De eerste dagen erg verdrietig en moe maar na een week voelde ik me al wat beter en ben ik lekker de huiskamer gaan schilderen. Ik had gewoon even tijd nodig om de teleurstelling te verwerken. Ik was de eerste dagen ook erg wisselend van gedachten. Ik had ook moeite met het feit dat ik geen bloeding of i.d. had gehad. Dat mijn lichaam niet heeft aangegeven dat het fout zat. Maar probeer ook naar de toekomst te kijken. Je bent nu een keer zwanger geweest en dat zal zeker nog een keer gebeuren.
Sterkte nog!
liefs Esther
dinsdag 24 april 2007 om 19:57
Lieve Irma,
Je hebt het iig achter de rug. En neem de tijd voor je verdriet. Ik was zelfs iets van 2 weken thuis en dacht, het gaat weer. Maar dat ging het dus niet.
Na een weekje zat ik dus weer thuis.
En die emobuien, die blijf je helaas houden. (ik wel iig) Denk dat dat pas minder wordt als je zelf weer zwanger bent.
Hoop dat dat snel voor jou en alle meiden die dat graag willen het geval mag zijn!
xxx
Je hebt het iig achter de rug. En neem de tijd voor je verdriet. Ik was zelfs iets van 2 weken thuis en dacht, het gaat weer. Maar dat ging het dus niet.
Na een weekje zat ik dus weer thuis.
En die emobuien, die blijf je helaas houden. (ik wel iig) Denk dat dat pas minder wordt als je zelf weer zwanger bent.
Hoop dat dat snel voor jou en alle meiden die dat graag willen het geval mag zijn!
xxx
dinsdag 24 april 2007 om 20:02
donderdag 26 april 2007 om 15:05
Lieve Irma, ik ben het helemaal eens met bovenstaande forummers: neem de tijd. De één heeft het wat sneller verwerkt dan de ander. Ik heb er 5 maanden over gedaan, tot de uitgerekende datum heb ik het erg moeilijk gehad.
Erover praten heeft mij en mijn man veel geholpen, iedereen (familie, vrienden, kennissen) was op de hoogte van mijn zwangerschap en ook van de miskraam en curettage.
Neem de tijd. Ik weet hoe je je voelt.
Nogmaals: je mag hier je hart luchten, zoveel je wilt, hoeft niet, voel je niet bezwaard als je niks laat horen.
*;
Erover praten heeft mij en mijn man veel geholpen, iedereen (familie, vrienden, kennissen) was op de hoogte van mijn zwangerschap en ook van de miskraam en curettage.
Neem de tijd. Ik weet hoe je je voelt.
Nogmaals: je mag hier je hart luchten, zoveel je wilt, hoeft niet, voel je niet bezwaard als je niks laat horen.
*;
woensdag 6 juni 2007 om 19:45
Hallo lieve mensen, wat een geweldige reakties heb ik gekregen.
Doet me erg goed. Het gaat op dit moment iets de goede kant weer op. Blijft allemaal moeilijk dus heb nog steeds de nodige ups en downs.
De curettage is nu iets meer dan 6 weken geleden. Ik ben nog steeds niet ongesteld geworden. Daar zit je toch wel een beetje op te machten. Ik heb daarom net toch maar een test gedaan maar deze was negatief. Toch nog maar afwachten dus.
groetjes
Doet me erg goed. Het gaat op dit moment iets de goede kant weer op. Blijft allemaal moeilijk dus heb nog steeds de nodige ups en downs.
De curettage is nu iets meer dan 6 weken geleden. Ik ben nog steeds niet ongesteld geworden. Daar zit je toch wel een beetje op te machten. Ik heb daarom net toch maar een test gedaan maar deze was negatief. Toch nog maar afwachten dus.
groetjes
dinsdag 12 juni 2007 om 21:57
Veel herkenning. Gistersavonf termijn echo met ruim 10 weken, maar helaas geen kloppend hartje. Al twee gezonde kinderen, maar toch hevig teleurgesteld, want nummer drie was zeer gewenst en welkom. Morgen afspraak bij gynaecoloog en ik hoop snel een curretage, want heb geen zin/energie hier lang mee rond te lopen. Wil graag verder en niet nog maanden wachten en zenuwachtig zijn over miskraam....
Was jouw cyclus hiervoor normaal en is het dus gek dat het nu zo lang duurt?
Was jouw cyclus hiervoor normaal en is het dus gek dat het nu zo lang duurt?
woensdag 13 juni 2007 om 19:45
vrijdag 15 juni 2007 om 12:15
Vanochtend de verloskundige gebeld om te vragen of het normaal is dat het zo lang duurt voordat ik ongesteld word.
De gyneacoloog vertelde dat het 4 tot 6 weken zou kunnen duren. De verloskundig zegt nu het is helemaal niet vreemd als het 2 maanden duurt. In sommige gevallen kan het zelfs wel 3 maanden duren voordat je weer ongesteld word.
Ik moest nog maar even afwachten en als het nog een paar weken uitblijft mijn huisarts maar bellen.
Ik vind dit zo vervelend.
De gyneacoloog vertelde dat het 4 tot 6 weken zou kunnen duren. De verloskundig zegt nu het is helemaal niet vreemd als het 2 maanden duurt. In sommige gevallen kan het zelfs wel 3 maanden duren voordat je weer ongesteld word.
Ik moest nog maar even afwachten en als het nog een paar weken uitblijft mijn huisarts maar bellen.
Ik vind dit zo vervelend.
vrijdag 15 juni 2007 om 12:50
Hoi Anoniempje,
Vervelend hè! Ik heb in februari een miskraam gehad (spontaan) en bij mij duurde de eerste keer (voor mijn gevoel) ook lang, 38 dagen. Mijn normale cyclus is 29 dagen. De 2e cyclus duurde nog langer 49 (!) dagen, toen ben ik ook naar de huisarts gegaan (al voordat de menstruatie op gang kwam) en heb een kuurtje gekregen om de menstruatie op te wekken. Hij vertelde dat dan ook vaak je cyclus weer normaal en regelmatig wordt. Bij mij heeft het helaas niet echt gewerkt, maar misschien bij jou wel. Als het nog lang duurt kun je altijd even overleggen met de huisarts.
Ik vind het erg vervelend dat ik niet op mijn cyclus kan vertrouwen en kan het zo ook maar moeilijk verwerken en achter me laten.
Hopelijk komt het snel op gang of anders heb je misschien iets aan mijn tip. Sterkte.
Vervelend hè! Ik heb in februari een miskraam gehad (spontaan) en bij mij duurde de eerste keer (voor mijn gevoel) ook lang, 38 dagen. Mijn normale cyclus is 29 dagen. De 2e cyclus duurde nog langer 49 (!) dagen, toen ben ik ook naar de huisarts gegaan (al voordat de menstruatie op gang kwam) en heb een kuurtje gekregen om de menstruatie op te wekken. Hij vertelde dat dan ook vaak je cyclus weer normaal en regelmatig wordt. Bij mij heeft het helaas niet echt gewerkt, maar misschien bij jou wel. Als het nog lang duurt kun je altijd even overleggen met de huisarts.
Ik vind het erg vervelend dat ik niet op mijn cyclus kan vertrouwen en kan het zo ook maar moeilijk verwerken en achter me laten.
Hopelijk komt het snel op gang of anders heb je misschien iets aan mijn tip. Sterkte.
vrijdag 22 juni 2007 om 12:32
Ik ben inmiddels ook naar de huisarts geweest.
Zij gaf mij het advies om nog even aan te zien. Ze begreep wel dat ik dit heel vervelend vond en adviseerde mij om over 4 weken terug te komen als het nog niet op gang was gekomen. Ik kon dan ook een hormonenkuur krijgen om het op te wekken.
In sommige gevallen kan het wel een half jaar duren voor dat je weer ongesteld wordt.
Ook vertelde ze dat het natuurlijk ook allemaal psychisch kan zijn, omdat ik er zo meer bezig ben.....
De mens(vrouw) zit raar in elkaar.
Zij gaf mij het advies om nog even aan te zien. Ze begreep wel dat ik dit heel vervelend vond en adviseerde mij om over 4 weken terug te komen als het nog niet op gang was gekomen. Ik kon dan ook een hormonenkuur krijgen om het op te wekken.
In sommige gevallen kan het wel een half jaar duren voor dat je weer ongesteld wordt.
Ook vertelde ze dat het natuurlijk ook allemaal psychisch kan zijn, omdat ik er zo meer bezig ben.....
De mens(vrouw) zit raar in elkaar.
vrijdag 22 juni 2007 om 12:42
Eigenlijk wil je het liefste weer snel ongesteld worden, omdat dat een soort bewijs is dat alles weer normaal is... bij mij duurde het ook even. En ik was toch wel opgelucht dat het zover was. De maanden erna overigens alleen maar weer teleurstelling, omdat ik toch wel erg gehoopt had weer snel zwanger te zijn. Ik begon het wat meer los te laten, rekende er zelfs al op dat het niet meer zou lukken dat ik ooit nog zwanger te worden en toen gebeurde het tóch. Het psychische stuk kan zeker meespelen. In mijn geval weet ik gewoon dat het een rol heeft gespeeld: ik was kort nadat de uitgerekende datum gepasseerd was weer zwanger. Net alsof ik het toen pas écht weer kon toelaten...
Ik wens je veel succes en hopelijk is alles weer snel 'back to normal'!
Ik wens je veel succes en hopelijk is alles weer snel 'back to normal'!
dinsdag 3 juli 2007 om 21:56
Zaterdag 23 juni zijn wij op vakantie gegaan, ik had nog geen voet op Griekse bodem gezet en ja hoor ik was ongesteld.
Ik ben nog nooit zo blij geweest om ongesteld te worden en zeker op vakantie niet (tijdens hittegolf). Mijn menstruatie was wel iets anders dan normaal vond ik zelf (kleur en samenstelling).
Voor mijn gevoel kunnen wij nu weer verder en is het afwachten wat de toekomst ons brengt.
groetjes
Ik ben nog nooit zo blij geweest om ongesteld te worden en zeker op vakantie niet (tijdens hittegolf). Mijn menstruatie was wel iets anders dan normaal vond ik zelf (kleur en samenstelling).
Voor mijn gevoel kunnen wij nu weer verder en is het afwachten wat de toekomst ons brengt.
groetjes
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:17
Beste Anoniempje,
Ik ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik las je verhaal en het is voor mij zo ontzettend herkenbaar! Ik heb op 5 september een miskraam gehad. Ik was 9 weken zwanger. Op 7 oktober deed ik opnieuw een zwangerschapstest en deze was positief. Gisteren een echo en daarop bleek dat ik alweer 7,5 week zwanger was maar helaas weer geen kloppend hartje te vinden. Ik weet dat mijn lichaam het kan want ik heb een geweldig mooi meisje dat vorige week 1 is geworden maar ik word hier zo onzeker van. Ook ik ben het vertrouwen even helemaal kwijt. Ik moet woensdag naar het ziekenhuis. Dan krijg ik wederom tabletten om de miskraam op te wekken (deze tabletten heb ik de vorige keer ook gehad). Ben blij als dit weer achter de rug is.
Ik ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat. Ik las je verhaal en het is voor mij zo ontzettend herkenbaar! Ik heb op 5 september een miskraam gehad. Ik was 9 weken zwanger. Op 7 oktober deed ik opnieuw een zwangerschapstest en deze was positief. Gisteren een echo en daarop bleek dat ik alweer 7,5 week zwanger was maar helaas weer geen kloppend hartje te vinden. Ik weet dat mijn lichaam het kan want ik heb een geweldig mooi meisje dat vorige week 1 is geworden maar ik word hier zo onzeker van. Ook ik ben het vertrouwen even helemaal kwijt. Ik moet woensdag naar het ziekenhuis. Dan krijg ik wederom tabletten om de miskraam op te wekken (deze tabletten heb ik de vorige keer ook gehad). Ben blij als dit weer achter de rug is.
