Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
dinsdag 12 maart 2019 om 15:53
pos1980 schreef: ↑12-03-2019 15:18Babyzoon is drie maanden, en de andere twee zijn 5 en 7 (bijna 6 en 8). Doordat zij zichzelf met veel dingen al kunnen redden (aankleden, zindelijk etc) vind ik het goed te doen, en heb ik ook veel rust om echt van baby te genieten. En de andere kinderen vinden hun babybroertje echt helemaal the bomb, dat is zo leuk om te zien.
Oh das echt bijna hetzelfde qua leeftijd idd. Heel herkenbaar wat je schrijft. Mijn kinderen willen ook heel graag dat ik naar school kom met de baby, kunnen ze lekker showen. De nieuwigheid zal er straks wel een beetje van af zijn gok ik zo 
woensdag 13 maart 2019 om 22:29
Net gehoord dat vrienden van ons een kindje krijgen. Hun eerste. Ik ben blij voor ze! En ergens jaloers, ik wil ook dat gevoel van een kindje, een nieuw leven dat in je groeit. Nog zo’n lief kindje erbij. Dit blijft wel lastig hoor.
Daarentegen heeft mijn zus net gehoord dat kinderen krijgen medisch gezien geen optie is. Dan ben ik extra dankbaar voor onze twee boeven.
Daarentegen heeft mijn zus net gehoord dat kinderen krijgen medisch gezien geen optie is. Dan ben ik extra dankbaar voor onze twee boeven.
anoniem_377198 wijzigde dit bericht op 14-03-2019 03:11
19.91% gewijzigd
woensdag 13 maart 2019 om 23:06
Wat naar Sofietje, dat er iemand is die zo obsessief met je bezig is...
En ja, dat krijgen van een kind is zo magisch. De hele periode erna trouwens ook (voor de tegenstanders denken dat het alleen om zwangerschappen en baby’s gaat).
Hier hadden we trouwens vorige week een gescheurd condoom. Ik had mijn eisprong al gehad, dus er is niet zoveel aan de hand. Maar even dacht ik: zou het...?
En ja, dat krijgen van een kind is zo magisch. De hele periode erna trouwens ook (voor de tegenstanders denken dat het alleen om zwangerschappen en baby’s gaat).
Hier hadden we trouwens vorige week een gescheurd condoom. Ik had mijn eisprong al gehad, dus er is niet zoveel aan de hand. Maar even dacht ik: zou het...?
woensdag 13 maart 2019 om 23:12
Ja dat snap ik wel! Wij hadden het een tijdje geleden. Niet gescheurd, wel érg laat omgedaan. En mijn menstruatie kwam later dan normaal. Maar in mijn achterhoofd wist ik wel dat het niks was. Voelde me toch teleurgesteld.LauraRoar schreef: ↑13-03-2019 23:06Wat naar Sofietje, dat er iemand is die zo obsessief met je bezig is...
En ja, dat krijgen van een kind is zo magisch. De hele periode erna trouwens ook (voor de tegenstanders denken dat het alleen om zwangerschappen en baby’s gaat).
Hier hadden we trouwens vorige week een gescheurd condoom. Ik had mijn eisprong al gehad, dus er is niet zoveel aan de hand. Maar even dacht ik: zou het...?
Maar jullie ook alleen condooms dus? Soms vind ik dat moeilijk te begrijpen, als je écht niet meer wilt waarom dan een zeker risico nemen.
Sinds mijn zwangerschappen voel ik mijn eisprong trouwens heel goed, pijnlijk zelfs. Qua derde was dat handig geweest
donderdag 14 maart 2019 om 15:47
Nou, dat hadden wij dus ook een paar weken geleden. Was dag 8 van mijn cyclus, dus we dachten in de veilige zone. Maar sinds een paar dagen ben ik wel wat misselijk... We hebben al twee dochters en waren net het onderwerp sterilisatie aan het besprekenLauraRoar schreef: ↑13-03-2019 23:06Wat naar Sofietje, dat er iemand is die zo obsessief met je bezig is...
En ja, dat krijgen van een kind is zo magisch. De hele periode erna trouwens ook (voor de tegenstanders denken dat het alleen om zwangerschappen en baby’s gaat).
Hier hadden we trouwens vorige week een gescheurd condoom. Ik had mijn eisprong al gehad, dus er is niet zoveel aan de hand. Maar even dacht ik: zou het...?
Ik knijp hem nu wel een beetje. Ben je al ongesteld geworden Laura?
donderdag 14 maart 2019 om 16:05
Och... ja het zou wel kunnen idd. Is er nooit een wens voor een derde geweest? Hoe oud zijn je dochters?clifford schreef: ↑14-03-2019 15:47Nou, dat hadden wij dus ook een paar weken geleden. Was dag 8 van mijn cyclus, dus we dachten in de veilige zone. Maar sinds een paar dagen ben ik wel wat misselijk... We hebben al twee dochters en waren net het onderwerp sterilisatie aan het bespreken
vrijdag 22 maart 2019 om 07:42
Waarom gebruikt je man condooms en jij geen pil/spiraal etc? Dat is toch Russisch roulette?LauraRoar schreef: ↑13-03-2019 23:06Wat naar Sofietje, dat er iemand is die zo obsessief met je bezig is...
En ja, dat krijgen van een kind is zo magisch. De hele periode erna trouwens ook (voor de tegenstanders denken dat het alleen om zwangerschappen en baby’s gaat).
Hier hadden we trouwens vorige week een gescheurd condoom. Ik had mijn eisprong al gehad, dus er is niet zoveel aan de hand. Maar even dacht ik: zou het...?
Blijf het bijzonder vinden dat zoveel mannen te lafjes zijn zich te laten steriliseren als ze geen extra kind meer willen.
vrijdag 22 maart 2019 om 08:28
redbulletje schreef: ↑22-03-2019 07:42Waarom gebruikt je man condooms en jij geen pil/spiraal etc? Dat is toch Russisch roulette?
Blijf het bijzonder vinden dat zoveel mannen te lafjes zijn zich te laten steriliseren als ze geen extra kind meer willen.
Haha, eens! Pieperds die mannen
vrijdag 22 maart 2019 om 12:56
Nou, het is relatief veilig hoor, maar niks is 100%. Maar Russisch roulette is een kans van 1 op 6, dat is niet bepaald hetzelfde.redbulletje schreef: ↑22-03-2019 07:42Waarom gebruikt je man condooms en jij geen pil/spiraal etc? Dat is toch Russisch roulette?
Ik wil niet aan de pil omdat ik bang ben dat ik dan weer heel erg aankom. Ben net 10 kg afgevallen afgelopen jaar en heb geen zin in die hormonentroep.
Mijn man is er nog niet over uit, en die zegt ook, mocht het toch gebeuren dan is dat wat het is en dan komt er gewoon nog een kind. Steriliseren gaat hij doen als we er helemaal over uit zijn. We weten het beide gewoon nog niet.
Maar inderdaad, als je het wel weet, dan lijkt me sterilisatie prima. En dan moet je als man daarover niet zeuren.
vrijdag 22 maart 2019 om 16:30
Ik had niet echt een mening, moet ik bekennen. Ik zag wel voor me hoe we zoiets zouden rooien. Maar tegelijkertijd voelde ik ook wel dat man het heel slecht zou trekken.Sofietje1983 schreef: ↑22-03-2019 08:26Waarom zou zij zich vol moeten laten stoppen met hormonen terwijl haar man geen kind wil...
Was je teleurgesteld Laura? Of zelf ook een beetje opgelucht?
Enne, ik ben niet aan pil/spiraal wegens eerdere slechtere ervaringen. Pil/mirena/nuvaring word ik depressief van en mijn lichaam werkt alles eruit wat van staal is (ook piercings) dus ik durf geen koperspiraal. Man wil zich op termijn wel laten steriliseren als we de knoop hebben doorgehakt.
We zijn al die jaren dat we samen zijn nog nooit ongepland zwanger geraakt en dit was de eerste keer dat het condoom scheurde. Ik ben niet heel bang voor een ongelukje. We zijn ook geen hypervruchtbaar stel.
vrijdag 22 maart 2019 om 17:57
Wij gebruiken ook alleen condooms en nooit een ongelukje gehad. Zo onbetrouwbaar zijn ze nou ook weer niet. Ik ben echt 15 jaar aan de pil geweest en toen ik stopte ging er een wereld voor me open. Voelde me veel beter zonder dus dat wil ik gewoon niet meer.
Sterilisatie is hier weleens ter sprake gekomen. Man gaf aan zichzelf nog te jong te vinden en het is redelijk definitief (na ja het kan wel ongedaan worden gemaakt maar dat zou niet de intentie zijn). De buurvrouw hier dus net de derde en die heeft het wel zwaar hoor.
Sterilisatie is hier weleens ter sprake gekomen. Man gaf aan zichzelf nog te jong te vinden en het is redelijk definitief (na ja het kan wel ongedaan worden gemaakt maar dat zou niet de intentie zijn). De buurvrouw hier dus net de derde en die heeft het wel zwaar hoor.
vrijdag 22 maart 2019 om 19:38
Heb je je buurvrouw gesproken Sofietje? Sta je nu met beide benen weer op de grond?
Ik voel me een beetje rot. Ik had ergens last van een dat is onderzocht. Het is niet kwaadaardig maar ik moet het wel een keer laten weghalen zeg maar, om van klachten af te komen. Vandaag was ik bij de arts en die wilde dus de operatie in gang zetten.
En ik heb dus gezegd dat ik het uit wilde stellen. Immers niets ernstigs en die klachten zijn zo erg niet. Natuurlijk met de gedachte van een zwangerschap. Dat ik niet wilde dat dit het in de weg zit. Ik schreef al eerder dat het een beetje nu of nooit is bij ons.
Maar die arts keek me zo vreemd aan dat ik het uitstelde. Hij overviel me en toen kwam er van mij een beetje warrig verhaal uit over kinderwens. Ik schaam me een beetje nu over dat gesprek. Hij leek er echt niets van te begrijpen en ik voelde me opgelaten. Misschien had ik t toch gewoon door moeten zetten en valt het herstel ook gewoon erg mee. T liep gewoon anders dan ook had verwacht en t was gewoon een vreemd gesprek. Te persoonlijk van mijn kant.
En mijn man snapt me natuurlijk ook niet. En ik moet ongesteld worden en dan voel ik me vaak ook niet de vrolijkste. Hopelijk zie ik t morgen weer wat zonniger in.
Ik voel me een beetje rot. Ik had ergens last van een dat is onderzocht. Het is niet kwaadaardig maar ik moet het wel een keer laten weghalen zeg maar, om van klachten af te komen. Vandaag was ik bij de arts en die wilde dus de operatie in gang zetten.
En ik heb dus gezegd dat ik het uit wilde stellen. Immers niets ernstigs en die klachten zijn zo erg niet. Natuurlijk met de gedachte van een zwangerschap. Dat ik niet wilde dat dit het in de weg zit. Ik schreef al eerder dat het een beetje nu of nooit is bij ons.
Maar die arts keek me zo vreemd aan dat ik het uitstelde. Hij overviel me en toen kwam er van mij een beetje warrig verhaal uit over kinderwens. Ik schaam me een beetje nu over dat gesprek. Hij leek er echt niets van te begrijpen en ik voelde me opgelaten. Misschien had ik t toch gewoon door moeten zetten en valt het herstel ook gewoon erg mee. T liep gewoon anders dan ook had verwacht en t was gewoon een vreemd gesprek. Te persoonlijk van mijn kant.
En mijn man snapt me natuurlijk ook niet. En ik moet ongesteld worden en dan voel ik me vaak ook niet de vrolijkste. Hopelijk zie ik t morgen weer wat zonniger in.
vrijdag 22 maart 2019 om 19:49
Ik sta altijd wel met beide benen op de grond hooryukon schreef: ↑22-03-2019 19:38Heb je je buurvrouw gesproken Sofietje? Sta je nu met beide benen weer op de grond?
Ik voel me een beetje rot. Ik had ergens last van een dat is onderzocht. Het is niet kwaadaardig maar ik moet het wel een keer laten weghalen zeg maar, om van klachten af te komen. Vandaag was ik bij de arts en die wilde dus de operatie in gang zetten.
En ik heb dus gezegd dat ik het uit wilde stellen. Immers niets ernstigs en die klachten zijn zo erg niet. Natuurlijk met de gedachte van een zwangerschap. Dat ik niet wilde dat dit het in de weg zit. Ik schreef al eerder dat het een beetje nu of nooit is bij ons.
Maar die arts keek me zo vreemd aan dat ik het uitstelde. Hij overviel me en toen kwam er van mij een beetje warrig verhaal uit over kinderwens. Ik schaam me een beetje nu over dat gesprek. Hij leek er echt niets van te begrijpen en ik voelde me opgelaten. Misschien had ik t toch gewoon door moeten zetten en valt het herstel ook gewoon erg mee. T liep gewoon anders dan ook had verwacht en t was gewoon een vreemd gesprek. Te persoonlijk van mijn kant.
En mijn man snapt me natuurlijk ook niet. En ik moet ongesteld worden en dan voel ik me vaak ook niet de vrolijkste. Hopelijk zie ik t morgen weer wat zonniger in.
ik heb niet de illusie dat ik die derde er even bij doe. Ik kan me je reactie wel voorstellen. Mannelijke arts zeker
zou de operatie een kinderwens in de weg staan?
vrijdag 22 maart 2019 om 19:51
Klinkt inderdaad als een ongemakkelijke ervaring.. Ik vind dat van die arts ook niet heel menselijk klinken eerlijk gezegd. Als hij merkt dat jij een wazig verhaal vertelt dan zou hij toch ook moeten begrijpen dat dat wellicht komt omdat je je opgelaten voelt? Was je man er ook bij? Hoe lang zou je moeten herstellen en zou dat nog invloed hebben op evt zwanger worden (eenmaal hersteld) of dat verder niet?yukon schreef: ↑22-03-2019 19:38Heb je je buurvrouw gesproken Sofietje? Sta je nu met beide benen weer op de grond?
Ik voel me een beetje rot. Ik had ergens last van een dat is onderzocht. Het is niet kwaadaardig maar ik moet het wel een keer laten weghalen zeg maar, om van klachten af te komen. Vandaag was ik bij de arts en die wilde dus de operatie in gang zetten.
En ik heb dus gezegd dat ik het uit wilde stellen. Immers niets ernstigs en die klachten zijn zo erg niet. Natuurlijk met de gedachte van een zwangerschap. Dat ik niet wilde dat dit het in de weg zit. Ik schreef al eerder dat het een beetje nu of nooit is bij ons.
Maar die arts keek me zo vreemd aan dat ik het uitstelde. Hij overviel me en toen kwam er van mij een beetje warrig verhaal uit over kinderwens. Ik schaam me een beetje nu over dat gesprek. Hij leek er echt niets van te begrijpen en ik voelde me opgelaten. Misschien had ik t toch gewoon door moeten zetten en valt het herstel ook gewoon erg mee. T liep gewoon anders dan ook had verwacht en t was gewoon een vreemd gesprek. Te persoonlijk van mijn kant.
En mijn man snapt me natuurlijk ook niet. En ik moet ongesteld worden en dan voel ik me vaak ook niet de vrolijkste. Hopelijk zie ik t morgen weer wat zonniger in.
En wat is ook alweer de reden dat het voor jullie een beetje nu of nooit is? Je leeftijd?
Hier nog geen enkele knoop doorgehakt. Wij doen ook alleen condoom als anticonceptie en ik heb ook wel eens het gevoel van laat het maar raak zijn door een ongelukje, dan wordt de keuze tenminste voor ons bepaald en hoeven we het niet zelf te beslissen. Ik denk niet dat ik het weg zou laten halen namelijk. Anderzijds geniet ik nu ook wel weer veel van de extra vrijheden die we terug krijgen en merk ik dat het me goed doet om weer meer tijd voor mezelf te hebben..
vrijdag 22 maart 2019 om 19:58
vrijdag 22 maart 2019 om 20:17
Aan een man
Ja ik snap het.
Hoe oud zijn jullie ook alweer??
Leeftijd vind ik hier ook echt een ding worden. Ik word volgende week 36 en we zijn dus net bezig met een huis bouwen. Als we wachten tot dat af is ben ik ruím 37. Pfff ik wil er toch echt niet steeds over beginnen maar nu voel ik weer die eisprong en denk ik ja nu zou t kunnen.
De buurvrouw ontnuchtert wel een beetje wT dat betreft haha. Haar derde keizersnee en die kleine is nog geen 2, slecht slapen, het valt haar zwaar.
Bij een derde zou ik ook een keizersnee moeten en hoewel we me dat in eerste instantie geen probleem leek vind ik het toch wel een heftige operatie. Maarja, die dingen zijn zo tijdelijk en het genieten van je opgroeiende kind als het goed is niet
Ja ik snap het.
Hoe oud zijn jullie ook alweer??
Leeftijd vind ik hier ook echt een ding worden. Ik word volgende week 36 en we zijn dus net bezig met een huis bouwen. Als we wachten tot dat af is ben ik ruím 37. Pfff ik wil er toch echt niet steeds over beginnen maar nu voel ik weer die eisprong en denk ik ja nu zou t kunnen.
De buurvrouw ontnuchtert wel een beetje wT dat betreft haha. Haar derde keizersnee en die kleine is nog geen 2, slecht slapen, het valt haar zwaar.
Bij een derde zou ik ook een keizersnee moeten en hoewel we me dat in eerste instantie geen probleem leek vind ik het toch wel een heftige operatie. Maarja, die dingen zijn zo tijdelijk en het genieten van je opgroeiende kind als het goed is niet
vrijdag 22 maart 2019 om 21:12
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
