Kinderen
alle pijlers
Derde kindje
dinsdag 26 december 2017 om 20:21
Hallo allemaal,
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
Ik weet het, ontelbaar veel topics zijn hierover en ik heb ze allemaal al gelezen. Advies kan niemand echt geven denk ik, ik
hoop op herkenbaarheid? Of even Mn verhaal kwijt.
6 maanden geleden moeder geworden van onze tweede zoon. De zwangerschap was klote. Eerste 5 maanden kotsmisselijk, daarna halve dagen werken, bekkeninstabiliteit etc. Ik heb gezworen: dit nooit meer. Bevalling: ging snel, goed te doen. Helaas toch totaalruptuur (viel mee vond ik maar wel operatief gehecht) en een blaas- en baarmoederverzakking. Dat gaat nu eigenlijk heel goed hoewel het allemaal even duurde met Mn lijf. Borstontsteking, baarmoederontsteking, spruw, we hebben het allemaal gehad. Maar ook: de liefste, mooiste en makkelijkste baby die er is! Vanaf zijn geboorte heb ik al het gevoel: ik wil 3 kinderen. Eerst nog op hormonen gegooid maar het gevoel wordt sterker. En nu zoonlief een aantal babyspullen al niet meer in gebruik heeft: ik kan er geen afstand van doen.
Manlief wil niet (maar zegt ook: ja voorlopig niet). Hij vindt 2 kinderen (oudste is nu 2,5) best pittig. Zijn tegenargumenten:
Ik ben een beroerde zwangere. Veel zorg komt dan op hem.
Financieel (hoewel ik denk dat dat best kan). Hij is bang dat onze jongens tekort te doen. Wil verre reizen met ze maken, op wintersport. Ik heb die behoefte minder.
Weer opnieuw beginnen, slaaptekort. Hij kijkt er vooral naar uit dat ze ouder zijn.
De jongens moeten tijdelijk een kamer delen.
Bang voor een ongezond kindje of een meerling.
Ik snap hem, echt. Maar het voelt gewoon nog niet af ofzo. Gaat dit over?
Ik ben bijna 35.Heb gezegd áls we een derde willen dan wil ik dat wel voor Mn 37e (zwanger zijn).
Vanwege tevee littekenweefsel zou het een keizersnede worden. Man ziet ook op tegen lang herstel.
Hij is praktisch. Ik wil Mn gevoel volgen. Maar ik ben ook gezegend met 2 gezonde jongens natuurlijk. Waarom kan ik dat niet genoeg vinden????
vrijdag 22 maart 2019 om 21:24
Je man wel?Sofietje1983 schreef: ↑30-10-2018 21:59Ben er ook blij mee, dat staat los van de wens voor een derde.
We zijn bezig met een ander huis, de kinderen hebben beiden hun eigen kamer, zouden hier dan evt een kamer delen omdat ik ze nog te klein vind voor de zolderkamer. Maar een kamer delen ga je niet dood van hoor.
En tja rationeel zal het vast allemaal wel beter zijn zo. Onverstandig weet ik niet, denk ik niet.
Maar daar gaat dit topic ook niet over. Het gaat over een wens die, wel of niet rationeel maakt niet uit, er is en het verlangen naar. Dat jij dat niet hebt, alleen maar fijn. Snap je bijdrage dan niet zo goed maar ok
vrijdag 22 maart 2019 om 21:28
Wil je hier een serieus antwoord op?
Volgens mij is het duidelijk toch, ik wil wel en mijn man niet. Ja is kut en nee niks aan te doen.
Daarom blij met dit topic, even spuien zonder man ermee lastig te vallen.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:20
Laura niet zwanger dus! Weet niet zo goed of ik nou jammer of gelukkig moet schrijven voor mij zou ook echt uitgangspunt zijn dat mijn man ook heppie zou zijn ermee.
Hier zit ik met een dilemma meiden. Ik ben aan het solliciteren. Bij mijn huidige werkgever zit ik al 12 jaar en totaal geen doorgroeimogelijkheden plus veel file rijden. Wat begon als heel nonchalant beetje solliciteren op een leuke functie neemt serieuze vormen aan nu. Van de week 2e gesprek gehad en ze zien het heel erg zitten met mij. Moet wel van 20 uur naar 24uur pw en misschien een opleiding doen (van 1 jaar maar wel 8u pw studiebelasting). Vind het beetje moeilijk. Geniet heel erg van de vrije tijd met mijn kids maar ja zo'n kans krijg ik niet weer snel.
Plus en ja daar komt ie.... dat derde kindje.... ben nu 38 en man 49. Kan ik maken naar nieuwe werkgever als ik volgend jaar september dus na ruim 1 jaar daar werken zwanger zou raken (in meest gunstige geval). Dan moeten we ook verhuizen. Maar ik wil het niet uitsluiten de optie voor een derde hummeltje. Man is er ook nog niet over uit maar die is wel meer van "doen en we zien wel". Wat vinden jullie?
Hier zit ik met een dilemma meiden. Ik ben aan het solliciteren. Bij mijn huidige werkgever zit ik al 12 jaar en totaal geen doorgroeimogelijkheden plus veel file rijden. Wat begon als heel nonchalant beetje solliciteren op een leuke functie neemt serieuze vormen aan nu. Van de week 2e gesprek gehad en ze zien het heel erg zitten met mij. Moet wel van 20 uur naar 24uur pw en misschien een opleiding doen (van 1 jaar maar wel 8u pw studiebelasting). Vind het beetje moeilijk. Geniet heel erg van de vrije tijd met mijn kids maar ja zo'n kans krijg ik niet weer snel.
Plus en ja daar komt ie.... dat derde kindje.... ben nu 38 en man 49. Kan ik maken naar nieuwe werkgever als ik volgend jaar september dus na ruim 1 jaar daar werken zwanger zou raken (in meest gunstige geval). Dan moeten we ook verhuizen. Maar ik wil het niet uitsluiten de optie voor een derde hummeltje. Man is er ook nog niet over uit maar die is wel meer van "doen en we zien wel". Wat vinden jullie?
vrijdag 29 maart 2019 om 10:48
vrijdag 29 maart 2019 om 11:04
Ja hoor. Ik ben na 2 jaar in mijn nieuwe baan voor een derde gegaan en dat voelde helemaal niet als net er werken en dan alweer zwanger. Na ruim 1 jaar is wel wat korter nog, maar het is niet na een week of een maand ofzo. Dat maakt een heel verschil. Na een jaar kun je jezelf al prima bewezen hebben op de werkvloer en voelt het ook niet alsof jij allang wist dat je zwanger was of bezig was met zwanger worden. Ik zou de kans niet laten schieten als je nu niet erg gelukkig bent of verwacht in de toekomst zal worden van je werk. Zwanger worden wordt een lastig(er) verhaal als je boven de 40 bent, maar solliciteren en van baan wisselen ook. En 24 uur + 1 jaar nog 8 uur erbij is niet heel veel toch? Zeker als je man ook gewoon zijn aandeel op zich neemt.lilly1980 schreef: ↑29-03-2019 10:20Laura niet zwanger dus! Weet niet zo goed of ik nou jammer of gelukkig moet schrijven voor mij zou ook echt uitgangspunt zijn dat mijn man ook heppie zou zijn ermee.
Hier zit ik met een dilemma meiden. Ik ben aan het solliciteren. Bij mijn huidige werkgever zit ik al 12 jaar en totaal geen doorgroeimogelijkheden plus veel file rijden. Wat begon als heel nonchalant beetje solliciteren op een leuke functie neemt serieuze vormen aan nu. Van de week 2e gesprek gehad en ze zien het heel erg zitten met mij. Moet wel van 20 uur naar 24uur pw en misschien een opleiding doen (van 1 jaar maar wel 8u pw studiebelasting). Vind het beetje moeilijk. Geniet heel erg van de vrije tijd met mijn kids maar ja zo'n kans krijg ik niet weer snel.
Plus en ja daar komt ie.... dat derde kindje.... ben nu 38 en man 49. Kan ik maken naar nieuwe werkgever als ik volgend jaar september dus na ruim 1 jaar daar werken zwanger zou raken (in meest gunstige geval). Dan moeten we ook verhuizen. Maar ik wil het niet uitsluiten de optie voor een derde hummeltje. Man is er ook nog niet over uit maar die is wel meer van "doen en we zien wel". Wat vinden jullie?
zondag 31 maart 2019 om 12:42
Eens met iedereen.
Hier is het wisselend. Onze oudste heeft een taal- en ontwikkelingsachterstand. We gaan nu kijken of we hem evt kunnen laten testen op autisme. Het zal dus ook een beetje ervan afhangen wat er met hem is, of er een derde komt.
Enerzijds zie ik echt wel de voordelen van niet alles nóg een keer opnieuw doen straks. Gisteren wandelden we met z’n viertjes in de zon en dat was heel leuk. Dan voelt het ook echt wel compleet. Maar o, die hormonen he?
Hier is het wisselend. Onze oudste heeft een taal- en ontwikkelingsachterstand. We gaan nu kijken of we hem evt kunnen laten testen op autisme. Het zal dus ook een beetje ervan afhangen wat er met hem is, of er een derde komt.
Enerzijds zie ik echt wel de voordelen van niet alles nóg een keer opnieuw doen straks. Gisteren wandelden we met z’n viertjes in de zon en dat was heel leuk. Dan voelt het ook echt wel compleet. Maar o, die hormonen he?
zondag 31 maart 2019 om 13:40
Thnx meiden, als ik een aanbod krijg met goede voorwaarden ga ik het doen. En dan zien we wel!
Laura ik ken dat gevoel! Ik heb het ook steeds vaker dat het ook helemaal ok is met zn 4tjes. Hoeveel mensen zijn daar al niet jaloers op... maar genoeg momenten dat ik het toch wil en het ons wel zie doen. Lastig!
Laura ik ken dat gevoel! Ik heb het ook steeds vaker dat het ook helemaal ok is met zn 4tjes. Hoeveel mensen zijn daar al niet jaloers op... maar genoeg momenten dat ik het toch wil en het ons wel zie doen. Lastig!
zondag 31 maart 2019 om 18:39
Dat is hier ook herkenbaar inderdaad. Gelukkig ook maar, want voor m'n gevoel neigt mijn man steeds meer naar nee. Maar baby was niet helemaal lekker, dus dan ben je vaak blij dat er niet nóg een kind is. Maar als we dan zo aan tafel zitten met z'n allen met de lunch of avondeten en iedereen is lekker aan het eten en is blij zonder gehuil, dan zie ik nog zo'n mensje erbij wel voor me.
zondag 31 maart 2019 om 19:14
Ja dat heb ik ook. Als het allemaal soepel loopt dan denk ik... ach dat kan best.Morgenstond_ schreef: ↑31-03-2019 18:39Dat is hier ook herkenbaar inderdaad. Gelukkig ook maar, want voor m'n gevoel neigt mijn man steeds meer naar nee. Maar baby was niet helemaal lekker, dus dan ben je vaak blij dat er niet nóg een kind is. Maar als we dan zo aan tafel zitten met z'n allen met de lunch of avondeten en iedereen is lekker aan het eten en is blij zonder gehuil, dan zie ik nog zo'n mensje erbij wel voor me.
En dan breken ze weer de tent af en dan heb ik mijn handen er meer dan vol aan...
dinsdag 2 april 2019 om 18:13
Hier momenteel hetzelfde als bij jou. Vorige week nog ongesteld dus veels te vroeg ineens, heb normaal een heel betrouwbare cyclus. Ik knijp 'm (nog) niet, maar het houdt me ondertussen wel een beetje bezig.
Whoever said "Out of sight, out of mind" never had a spider disappear in their bedroom.
dinsdag 16 april 2019 om 20:30
Hallo allemaal,
Ik vond dit topic en zie dat het nog redelijk actief is. Ook wij hebben twijfels. Nou ja, vooral ik, man vindt het wel goed zo. Onze kinderen zijn 4 en 2 en wij 36. Voor mijn gevoel moet het dan toch wel binnen 2 jaar gaan gebeuren. De wens is zo sterk soms en andere dagen kan ik weer meegaan met mijn man, dat het goed is zo.
Ik vond dit topic en zie dat het nog redelijk actief is. Ook wij hebben twijfels. Nou ja, vooral ik, man vindt het wel goed zo. Onze kinderen zijn 4 en 2 en wij 36. Voor mijn gevoel moet het dan toch wel binnen 2 jaar gaan gebeuren. De wens is zo sterk soms en andere dagen kan ik weer meegaan met mijn man, dat het goed is zo.
dinsdag 16 april 2019 om 20:57
Wij ook! Oudste ruim 3 en de jongste 10 maanden. Maar ik denk er bijna dagelijks aan. In mn hart wil ik maar dat zwanger zijn was zwaar.. een peuter icm nachtvoedingen zijn zwaar. Baby is snachts vaak wakker , zwaar. En een aciteve peuter met eigen wil is zwaar. Maar het is ook zo genieten op de leuke dagen!! En zo gaat mn gevoel; een goeie dag ; ik kan er makkelijk mog 1 bij.. een slechte dag; pff het is genoeg.
Ben nog jong, 32 dus hoef nog niet te beslissen. Maar toch denk ik er erg vaak aan. Zucht
Ben nog jong, 32 dus hoef nog niet te beslissen. Maar toch denk ik er erg vaak aan. Zucht
vrijdag 19 april 2019 om 06:06
Morgenstond_ schreef: ↑02-04-2019 19:55Laura, ik las over je zoontje in een ander topic. Wat heftig dat iemand anders het nu ook als mogelijk autisme bedoemd heeft. Ik hoop dat jullie met de juiste ondersteunen allemaal een heel eind komen. Het is vast niet hoe je het voor hem voor ogen had
Sorry, ik lees dit nu pas. Nee, het is zeker niet wat we voor hem voor ogen hadden. Nu in het woud van wachtlijsten en indicaties. En toch kan ik het me soms zo moeilijk voorstellen, omdat hij zo goedlachs en uitbundig is. Maar ja, hij heeft wel op alle gebieden een achterstand van 6-12 maanden, waarbij taal het ergst
zaterdag 20 april 2019 om 14:47
Zijn er nog dames die hierover willen schrijven?
Wij hebben ook een grote wens voor een 3e. We hebben al 2 kindjes van 4 en 2,5. En precies zoals hier boven staat de ene dag voelt het goed, de andere dag (vooral na een drukke dag) zijn er twijfels. Ook reacties van de omgeving brengen weer twijfel. Men vindt 3 vaak veel, niet te combineren met werk etc etc...
Zo lastig !!
Wij hebben ook een grote wens voor een 3e. We hebben al 2 kindjes van 4 en 2,5. En precies zoals hier boven staat de ene dag voelt het goed, de andere dag (vooral na een drukke dag) zijn er twijfels. Ook reacties van de omgeving brengen weer twijfel. Men vindt 3 vaak veel, niet te combineren met werk etc etc...
Zo lastig !!
zaterdag 20 april 2019 om 15:00
Ik ben ook weer enorm aan het twijfelen. Rationeel wil ik geen derde, maar ik wil wel een derde pfft ik word er gek van. Man wil volgens mij echt niet meer maar heeft dat nog niet helemaal definitief gezegd.
Zucht. Soms wens ik dat ik ongepland zwanger zou zijn want dan hoef ik er niet meer over na te denken.
Zucht. Soms wens ik dat ik ongepland zwanger zou zijn want dan hoef ik er niet meer over na te denken.
zaterdag 20 april 2019 om 19:22
Haha ja dat wens ik ook weleens. Maarja die kans is niet zo groot natuurlijk.COtweepuntnul schreef: ↑20-04-2019 15:00Ik ben ook weer enorm aan het twijfelen. Rationeel wil ik geen derde, maar ik wil wel een derde pfft ik word er gek van. Man wil volgens mij echt niet meer maar heeft dat nog niet helemaal definitief gezegd.
Zucht. Soms wens ik dat ik ongepland zwanger zou zijn want dan hoef ik er niet meer over na te denken.
Vandaag was een intensieve dag. Beide kids vroeg wakker en zaten elkaar de hele dag in de haren. Dan ben ik blij dat we er 2 hebben en niet 3.
De wens wisselt heel erg. Bij mij dan, niet bij mijn man. Dus eigenlijk houdt het hier sowieso wel op, tenzij hij zich bedenkt. Ik zou vooral de zwangerschap en de eerste weken na de bevalling erg tegenop zien. Het lijkt me vooral leuk als ze alledrie wat groter zijn. Maargoed mocht het zo blijven dan is dat ook oké.
zaterdag 20 april 2019 om 19:35
Wij hadden heel fijne dagen gisteren en vandaag en dan wil ik echt wel een derde kind, maar ook snap ik niet precies waarom. Ik zei gisteren tegen man dat ik het op dat moment wel zag zitten en daarna besprong hij me zowat, maar dat was helaas niet aan elkaar gerelateerd We gaan eerst half juni eens verhuizen en gaan van daar uit verder kijken. Er is in ieder geval ruimte voor in het huis.
zaterdag 20 april 2019 om 20:00
Ja snap ik ook niet hoor waarom 3 met werken moeilijker te combineren is? (Maar misschien denk ik te naïef )
Ja ik vind het zelf vooral ook heel leuk als ze ouder zijn. Als ze opgroeien met zn drieën etc! Maar de babyfase vind ik stiekem ook wel heel erg leuk!
Onze kinderen zijn goede slapers, al vanaf baby afaan goed doorgeslapen dus wij hebben zelden echt gebroken nachten gehad. Bij de 1e zei men al wacht maar tot de 2e komt, toen kwam de 2e en zij is een nog betere slaper... Maargoed om nogmaals het lot te tarten.. dadelijk is nummer 3 een giga nachtbraker en hebben we heel erg veel gebroken nachten. Dat zou ik dan ook wel moeilijk vinden voor mijn andere kinderen aangezien 1tje ook al naar school gaat. Aan dat soort dingen ga ik dan denken, terwijl dat bij nr 2 nooit een issue is geweest om niet voor een 2e kindje te gaan.
Zelf ben ik 32 dus opzich nog wel tijd maar onze kinderen zijn 2,5 en 4 dus ik wil ook eigenlijk geen mega groot leeftijdsverschil.
Dilemma’s dilemma’s he!
Ja ik vind het zelf vooral ook heel leuk als ze ouder zijn. Als ze opgroeien met zn drieën etc! Maar de babyfase vind ik stiekem ook wel heel erg leuk!
Onze kinderen zijn goede slapers, al vanaf baby afaan goed doorgeslapen dus wij hebben zelden echt gebroken nachten gehad. Bij de 1e zei men al wacht maar tot de 2e komt, toen kwam de 2e en zij is een nog betere slaper... Maargoed om nogmaals het lot te tarten.. dadelijk is nummer 3 een giga nachtbraker en hebben we heel erg veel gebroken nachten. Dat zou ik dan ook wel moeilijk vinden voor mijn andere kinderen aangezien 1tje ook al naar school gaat. Aan dat soort dingen ga ik dan denken, terwijl dat bij nr 2 nooit een issue is geweest om niet voor een 2e kindje te gaan.
Zelf ben ik 32 dus opzich nog wel tijd maar onze kinderen zijn 2,5 en 4 dus ik wil ook eigenlijk geen mega groot leeftijdsverschil.
Dilemma’s dilemma’s he!
zaterdag 20 april 2019 om 21:40
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in