Kinderen
alle pijlers
Dochter 15 en zwanger
maandag 21 maart 2022 om 13:41
Goeiemiddag,
Ik heb een nieuw account aangemaakt voor deze vraag.
Mijn dochter vertelde me eind vorige week dat ze zwanger is.
Bloed laten prikken en dit is bevestigd door de arts. Ze zou vijf weken zwanger zijn.
Deze ochtend gebeld naar de abortuskliniek, daar kan ze donderdag langsgaan voor een eerste afspraak.
Dochter wil niet dat haar vader op de hoogte wordt gebracht.
Al een hele tijd wil ze eigenlijk ook niet meer bij hem gaan. Nu is er co-ouderschap.
Ze blijft dus gewoon bij mij (vader is akkoord).
Maar zelf zit ik er eigenlijk gewoon helemaal door.
Dit is al even zo. En dit... ja, hoe vreselijk het ook klinkt. Ik kan het er gewoon niet bij hebben.
Natuurlijk bel ik voor de doktersafspraak, heb ik de afspraak geregeld met de abortuskliniek.
Maar hoe nu verder?
Daarnet kreeg ik ook telefoon van de school van dochter. Ze was daar in gesprek gegaan met de schoolpsychologe.
Ik kan alleen maar gillen: 'Laat me met rust!' Maar ik weet dat dit niet zo werkt.
Mijn partner is ook nog niet op de hoogte. Dochter wil niet dat hij dit weet. Maar ondertussen moet ik hier wel over liegen en dat lukt me maar moeilijk.
Gelukkig is mijn moeder er, zij vangt dochter ook wel wat op, maar ook zij moet gewoon werken.
Hoe pak ik dit verder aan? Ervaringen? Tips?
Ik weet het even niet meer.
Ik heb een nieuw account aangemaakt voor deze vraag.
Mijn dochter vertelde me eind vorige week dat ze zwanger is.
Bloed laten prikken en dit is bevestigd door de arts. Ze zou vijf weken zwanger zijn.
Deze ochtend gebeld naar de abortuskliniek, daar kan ze donderdag langsgaan voor een eerste afspraak.
Dochter wil niet dat haar vader op de hoogte wordt gebracht.
Al een hele tijd wil ze eigenlijk ook niet meer bij hem gaan. Nu is er co-ouderschap.
Ze blijft dus gewoon bij mij (vader is akkoord).
Maar zelf zit ik er eigenlijk gewoon helemaal door.
Dit is al even zo. En dit... ja, hoe vreselijk het ook klinkt. Ik kan het er gewoon niet bij hebben.
Natuurlijk bel ik voor de doktersafspraak, heb ik de afspraak geregeld met de abortuskliniek.
Maar hoe nu verder?
Daarnet kreeg ik ook telefoon van de school van dochter. Ze was daar in gesprek gegaan met de schoolpsychologe.
Ik kan alleen maar gillen: 'Laat me met rust!' Maar ik weet dat dit niet zo werkt.
Mijn partner is ook nog niet op de hoogte. Dochter wil niet dat hij dit weet. Maar ondertussen moet ik hier wel over liegen en dat lukt me maar moeilijk.
Gelukkig is mijn moeder er, zij vangt dochter ook wel wat op, maar ook zij moet gewoon werken.
Hoe pak ik dit verder aan? Ervaringen? Tips?
Ik weet het even niet meer.
donderdag 24 maart 2022 om 18:30
Zelf had ik in die tijd, ook iemand gevonden die hetzelfde had meegemaakt. Ik praatte er ook niet met mijn ouders over, ook al waren zij mee naar de kliniek. Toch voelde het alsof ik de enige was, die met dit op aarde met zich mee moest nemen. Als ik iemand kan helpen, doe Ik dat met veel liefde!TheeMetChocolade schreef: ↑24-03-2022 17:35Wat waardevol! To, lotgenoten contact zou ik direct op in gaan.
Lief van jou Marietje
donderdag 24 maart 2022 om 18:30
Zelf had ik in die tijd, ook iemand gevonden die hetzelfde had meegemaakt. Ik praatte er ook niet met mijn ouders over, ook al waren zij mee naar de kliniek. Toch voelde het alsof ik de enige was, die met dit op aarde met zich mee moest nemen. Als ik iemand kan helpen, doe Ik dat met veel liefde!TheeMetChocolade schreef: ↑24-03-2022 17:35Wat waardevol! To, lotgenoten contact zou ik direct op in gaan.
Lief van jou Marietje
donderdag 24 maart 2022 om 19:02
Ieuw. Je moet echt van hem af. En natuurlijk je mond houden tegen vader en partner.Charlie40 schreef: ↑21-03-2022 15:34Vrijdag bij de huisarts.
Deze week donderdag eerste afspraak abortuskliniek.
Waarom nu wel tegen mijn partner? Omdat ik nu echt wel lieg en dingen achter houd. En ik weet niet of dit kan.
Razend zal hij niet tegen dochter zijn, want ik zou wel aangeven dat hij niets mag zeggen tegen haar. Meer tegen mij. In eerste instantie omdat ik niets zei, in tweede instantie omdat hij vindt dat ik veel te veel toelaat.
Razend worden is so wie so bullshit natuurlijk...
vrijdag 25 maart 2022 om 10:43
Dank je wel, Marietje. Ik geef het zeker door aan mijn dochter.
En iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties.
Gisteren eerste gesprek en onderzoek (uitwendige echo) gehad en dat ging wel goed.
Volgende woensdag mag dochter terug voor de medicatie. Die moet ze daar innemen, anderhalf uur blijven en dan vrijdag deel twee (thuis).
Dochter zegt er niet veel over, maar gisteren ging ze wel in gesprek met de psychologen en dokter daar. Ze zeiden dat ze er heel ‘wijs’ mee omging.
Er lijkt een last van dochters schouders gevallen te zijn nu ze wat duidelijker weet hoe het verder zal verlopen en daar ben ik blij om.
Alles wordt rechtstreeks geregeld met de zorgverzekeraar en hier is niets van terug te vinden (is via vader, dus ik maakte me hier wel wat zorgen over). Gisteren moesten we enkel vier euro betalen.
Drie weken na de laatste medicatie volgt er nog een controle om te zien of ‘alles’ weg is.
En iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties.
Gisteren eerste gesprek en onderzoek (uitwendige echo) gehad en dat ging wel goed.
Volgende woensdag mag dochter terug voor de medicatie. Die moet ze daar innemen, anderhalf uur blijven en dan vrijdag deel twee (thuis).
Dochter zegt er niet veel over, maar gisteren ging ze wel in gesprek met de psychologen en dokter daar. Ze zeiden dat ze er heel ‘wijs’ mee omging.
Er lijkt een last van dochters schouders gevallen te zijn nu ze wat duidelijker weet hoe het verder zal verlopen en daar ben ik blij om.
Alles wordt rechtstreeks geregeld met de zorgverzekeraar en hier is niets van terug te vinden (is via vader, dus ik maakte me hier wel wat zorgen over). Gisteren moesten we enkel vier euro betalen.
Drie weken na de laatste medicatie volgt er nog een controle om te zien of ‘alles’ weg is.
vrijdag 25 maart 2022 om 12:18
Klinkt goed, naar omstandigheden.Charlie40 schreef: ↑25-03-2022 10:43Dank je wel, Marietje. Ik geef het zeker door aan mijn dochter.
En iedereen heel erg bedankt voor jullie reacties.
Gisteren eerste gesprek en onderzoek (uitwendige echo) gehad en dat ging wel goed.
Volgende woensdag mag dochter terug voor de medicatie. Die moet ze daar innemen, anderhalf uur blijven en dan vrijdag deel twee (thuis).
Dochter zegt er niet veel over, maar gisteren ging ze wel in gesprek met de psychologen en dokter daar. Ze zeiden dat ze er heel ‘wijs’ mee omging.
Er lijkt een last van dochters schouders gevallen te zijn nu ze wat duidelijker weet hoe het verder zal verlopen en daar ben ik blij om.
Alles wordt rechtstreeks geregeld met de zorgverzekeraar en hier is niets van terug te vinden (is via vader, dus ik maakte me hier wel wat zorgen over). Gisteren moesten we enkel vier euro betalen.
Drie weken na de laatste medicatie volgt er nog een controle om te zien of ‘alles’ weg is.
Leek me ook al dat dochter er volwassen mee omgaat, fijn dat jij ook de volwassen overweging hebt gemaakt haar wensen met betrekking tot vader en je partner te respecteren.
Sterkte met de komende stappen.
Hoe denk je nu over de relatie met je partner?
vrijdag 25 maart 2022 om 13:39
vrijdag 25 maart 2022 om 22:30
Gun jezelf de kleine stapjes. Leg je aandacht de komende tijd 100% bij je dochter - kijk leuke films, haal ben & jerry's, of wat jullie dan ook fijn vinden als afleiding en om op te laden - en stel contact met energiezuigende bijna-ex zoveel mogelijk uit.Charlie40 schreef: ↑25-03-2022 13:39Ik hoop dat ik er de eerstvolgende weken de juiste beslissing over kan nemen.
De afgelopen maanden heb ik al een paar keer gezegd dat het niet meer ging, maar dan begint het opnieuw van vooraf aan en ik ben niet hard genoeg. Ik weet het niet. Ik moet veel veranderen.
Jij moet gaan begrijpen dat je eigen veiligheid en die van je dochter het allerbelangrijkst zijn. En daar moet je naar gaan leven en handelen.
Ik denk dat je waarden en normen een beetje verkeerd door elkaar gehusseld zijn. Je wil eerlijk zijn tegen iemand en rekening houden met diegene terwijl hij dat niet verdient. Zodra je dat scherp hebt, hoef je niet hard te zijn. Hij verdient je zachtheid niet, punt.
vrijdag 25 maart 2022 om 22:36
Nou dit. Hoe dan? Net als dat bloedonderzoek. Rare jongens, die Belgen.
zaterdag 26 maart 2022 om 00:52
Ik had dat ook toendertijd.
zaterdag 26 maart 2022 om 05:37
Ik zou pas zeggen dat het uit is of niet meer gaat wanneer je er 100% aan toe bent om ook alle contact te verbreken en blokkeren. Elke keer dat het mislukt is de kans de volgende keer nog groter dat hij je weer overhaalt of weer geen nee accepteert. Niet zo vaak zeggen dat je niet meer wil, voor hem is al lang niet meer geloofwaardig. En nee, je kunt geen contact met hem houden, ook niet als 'vrienden'.Charlie40 schreef: ↑25-03-2022 13:39Ik hoop dat ik er de eerstvolgende weken de juiste beslissing over kan nemen.
De afgelopen maanden heb ik al een paar keer gezegd dat het niet meer ging, maar dan begint het opnieuw van vooraf aan en ik ben niet hard genoeg. Ik weet het niet. Ik moet veel veranderen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 26 maart 2022 om 09:56
Ik heb wegens heel andere omstandigheden een echo gehad bij 5 weken. Was nog geen kloppend hartje op te zien, wel een embryo.
zaterdag 26 maart 2022 om 10:04
Inderdaad. Als jij hem halfslachtig wegduwt elke keer, gaat hij juist harder aan jou trekken.viva-amber schreef: ↑26-03-2022 05:37Ik zou pas zeggen dat het uit is of niet meer gaat wanneer je er 100% aan toe bent om ook alle contact te verbreken en blokkeren.
Ik zou alleen niet te lang wachten. Hij put je mentaal uit. Hij zuigt je helemaal leeg. Je voelt je nu al een wrak.
Hij maakt jou afhankelijk van hem. Dat je denkt dat je het niet aan kan om zonder hem te zijn.
Dit is niet waar. Jij bent sterk. Ook nu, in deze moeilijke tijd.
Je ziet nu extra scherp wat belangrijk is. Jij wist dat hij razend zou worden op je dochter en jij beschermt haar door haar als een leeuwin af te schermen van hem.
Bescherm je dochter nog meer door ook jezelf te beschermen voor hem. Hem jou niet meer naar beneden te laten trekken.
Geef je dochter het goede voorbeeld. Ze leert van jou hoe mannen haar moeten behandelen.
Is deze relatie een goed voorbeeld van wat je voor je dochter wenst?
zaterdag 26 maart 2022 om 11:28
Ik voel inderdaad aan dat zolang ik hem niet blokkeer en volledig uit mijn leven van, het weinig nut heeft er een punt achter te zetten. En om de één of andere reden lukt me dit nog niet.
Dit is zeker niet het voorbeeld dat ik aan mijn dochter wil geven. Spreek dit ook vaak naar haar uit.
Professionele hulp wordt hier ook vaak geopperd. Het ding is dat ik daar weinig nut in zie. Ik weet het meeste wel, ik moet er alleen naar handelen.
En dat lukt me niet.
Ik ben een enorme pleaser en daarnaast heb ik geen grenzen. Volgens therapeuten (heb er wel een paar gehad) komt dit door misbruik als kind. Maar goed… hoe pak ik het aan? Ik ben nu op het punt dat ik weet dat ik moet veranderen, want zo wil ik niet verder en hoeft het voor mij ook niet meer. Maar anderzijds voel ik ook dat het me niet lukt te veranderen. Grenzen stellen geeft me zo een slecht gevoel over mezelf en zorgt voor een schuldgevoel.
Dochter lijkt oké en dat is heel positief.
Ik hoop dat het zo blijft, want het kost me enorm veel energie om er gewoon te zijn voor haar. Heel erg, ik weet het. Dat zou vanzelf moeten gaan.
Uitwendige echo inderdaad. Ik vreesde ook voor een inwendig onderzoek en de daarbij horende drama’s. Ik vermoed wel dat dit er komt bij de controle na drie weken, maar we zullen dat dan wel zien.
Dit is zeker niet het voorbeeld dat ik aan mijn dochter wil geven. Spreek dit ook vaak naar haar uit.
Professionele hulp wordt hier ook vaak geopperd. Het ding is dat ik daar weinig nut in zie. Ik weet het meeste wel, ik moet er alleen naar handelen.
En dat lukt me niet.
Ik ben een enorme pleaser en daarnaast heb ik geen grenzen. Volgens therapeuten (heb er wel een paar gehad) komt dit door misbruik als kind. Maar goed… hoe pak ik het aan? Ik ben nu op het punt dat ik weet dat ik moet veranderen, want zo wil ik niet verder en hoeft het voor mij ook niet meer. Maar anderzijds voel ik ook dat het me niet lukt te veranderen. Grenzen stellen geeft me zo een slecht gevoel over mezelf en zorgt voor een schuldgevoel.
Dochter lijkt oké en dat is heel positief.
Ik hoop dat het zo blijft, want het kost me enorm veel energie om er gewoon te zijn voor haar. Heel erg, ik weet het. Dat zou vanzelf moeten gaan.
Uitwendige echo inderdaad. Ik vreesde ook voor een inwendig onderzoek en de daarbij horende drama’s. Ik vermoed wel dat dit er komt bij de controle na drie weken, maar we zullen dat dan wel zien.
zaterdag 26 maart 2022 om 12:09
Arts kan natuurlijk ook gedacht hebben dat een uitwendige echo een stuk prettiger is dan inwendig, bij een meisje van 15.
Ik lees dat je behoorlijk hard bent voor jezelf, heb je dat wel door? Ik denk dan: hier valt wel wat te verbeteren, minder schuldgevoel, meer jezelf ondersteunen, beter zelfbeeld, iets in die richting. Ik heb zelf het meest gehad aan therapie die inging op het hier en nu: wat lukt er nu niet, wat voel en denk je nu.
Bijv. waarom zou het vanzelf moeten gaan om je dochter te ondersteunen?
Ik lees dat je checkt hoe het met haar gaat en dat je vindt dat je er voor haar moet zijn als ze dat nodig heeft: lijkt me heel normaal als je dan opgelucht bent als ze oke lijkt te zijn.
Ik lees dat je behoorlijk hard bent voor jezelf, heb je dat wel door? Ik denk dan: hier valt wel wat te verbeteren, minder schuldgevoel, meer jezelf ondersteunen, beter zelfbeeld, iets in die richting. Ik heb zelf het meest gehad aan therapie die inging op het hier en nu: wat lukt er nu niet, wat voel en denk je nu.
Bijv. waarom zou het vanzelf moeten gaan om je dochter te ondersteunen?
Ik lees dat je checkt hoe het met haar gaat en dat je vindt dat je er voor haar moet zijn als ze dat nodig heeft: lijkt me heel normaal als je dan opgelucht bent als ze oke lijkt te zijn.
maandag 28 maart 2022 om 10:22
En vervolgens niets doen. Dát is het voorbeeld dat je geeft.Charlie40 schreef: ↑26-03-2022 11:28Ik voel inderdaad aan dat zolang ik hem niet blokkeer en volledig uit mijn leven van, het weinig nut heeft er een punt achter te zetten. En om de één of andere reden lukt me dit nog niet.
Dit is zeker niet het voorbeeld dat ik aan mijn dochter wil geven. Spreek dit ook vaak naar haar uit.
Dus actie.
maandag 28 maart 2022 om 10:34
Hoe erg ik het ook oneens ben met Adam, voornamelijk over mannen die wat te zeggen hebben over het vrouwelijk lichaam. Vind ik deze opmerking echt onsmakelijk, onnodig en triggerend… Je punt was al duidelijk voordat je walgelijke opsommingen maakte.Lorrelies schreef: ↑23-03-2022 14:05Welke rechten heb je dan allemaal als vader en wanneer stopt dat? En wanneer is het privacy van dochter?
Heb je ook recht om te weten welke standje zij het lekkerst vindt? Of ze goed kan pijpen? Hoeveel bloed ze verliest als ze ongesteld is?
Op welke informatie heb je allemaal recht als vader?
Waarom denk jij recht op deze informatie te hebben?
En waarom maak je daar een ander verantwoordelijk voor.
Als dochter je het wil vertellen dan doet ze dat zelf.
Waarom is het trouwens vanzelfsprekend dat vader boos zou worden?
Is het mannelijke rolmodel een boze vader? En is dat denk je helpend in deze situatie?
dinsdag 29 maart 2022 om 20:44
Dit vind ik echt superlief.Marietje2021 schreef: ↑23-03-2022 21:22Mocht je het fijn vinden, wil ik wel met je dochter praten, als ze dit nodig heeft. Niet als psycholoog, maar als een luisterend oor als ze het nodig heeft. Laat maar weten!
Als ik zo'n aanbod kreeg zou ik een afspraak regelen in een café of huiskamer (ik hoef er zelf niet bij te zijn, als niet-ervaringsdeskundige), en tegen dochter zeggen 'hier is iemand die exact hetzelfde heeft meegemaakt, je hoeft niks tegen haar te zeggen... maar je gaat er wel naar toe'
Voor iedereen die dat dwang vindt; Het kan enorm bevrijdend zijn om tegen een volkomen vreemde iets te vertellen ook al denk je van tevoren dat je er geen behoefte aan hebt. Ik denk dat het praten vanzelf gaat, en dan is het aan mij als ouder om de drempel te zien.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 29 maart 2022 om 21:32
Alleen heeft die persoon niet exact hetzelfde meegemaakt tenslotte is geen situatie gelijk en ervaart iedereen het anders.KooktMetKnoflook schreef: ↑29-03-2022 20:44Dit vind ik echt superlief.
Als ik zo'n aanbod kreeg zou ik een afspraak regelen in een café of huiskamer (ik hoef er zelf niet bij te zijn, als niet-ervaringsdeskundige), en tegen dochter zeggen 'hier is iemand die exact hetzelfde heeft meegemaakt, je hoeft niks tegen haar te zeggen... maar je gaat er wel naar toe'
Voor iedereen die dat dwang vindt; Het kan enorm bevrijdend zijn om tegen een volkomen vreemde iets te vertellen ook al denk je van tevoren dat je er geen behoefte aan hebt. Ik denk dat het praten vanzelf gaat, en dan is het aan mij als ouder om de drempel te zien.
Misschien heeft de dochter van TO er helemaal geen moeite mee.
Ik zou voorstellen dochter serieus te nemen te vragen waar zij behoefte aan heeft. En misschien is dat helemaal niet met een vreemde praten die haar moeder via het internet is tegengekomen.
De kliniek heeft vast ervaring en kan haar daar waar ze behoefte heeft verder voorzien van hulp. Of niet. Misschien is weg halen en klaar voor de dochter van TO.
Dat mag ook hè
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
dinsdag 29 maart 2022 om 22:58
Deze avond kwam dochter voor het eerst zelf naar me toe.
Gewoon wat ‘ongedwongen’ gepraat.
Ze zei dat ze het ‘tof’ vond hoe ik gereageerd had. Ze was zelf in shock (haar woorden) en had echt geen nood aan ‘gepreek’ (opnieuw haar woorden). Ze vond het fijn dat ik ‘chill’ reageerde zonder teveel vragen en zonder verwijten. Maar gewoon ‘oplossen’.
Ze ziet op tegen morgen en vrijdag, maar hoopt zaterdag beter te zijn want er is een leuk feest waar ze heen wil.
Ik kan niet altijd volgen, maar ik volg haar maar even.
Heb de toon vrij luchtig gehouden.
Ze geeft zelf aan dat ze zich slecht voelt, anderzijds vind ik dat ze het vrij licht opneemt.
En ik weet niet heel goed of ik er goed aan doe om zo ‘chill’ (zal maar de tienertaal’ aanhouden) te blijven.
Ik ben teleurgesteld in haar, maar ik spreek enkel uit dat ze het zo goed doet en dat ik het super vind dat ze naar mij kwam. Terwijl ik ook denk: ‘echt, zo stom.’
En feesten zaterdag? Het liefste sluit ik je op in je kamer… kan je even bezinnen.
Maar de vakantie begint… Corona tijden zijn afgelopen… tuurlijk, lekker feesten met vriendinnen en heerlijk tiener zijn.
Vind het moeilijk.
Heb haar ook nog gevraagd of ze graag met iemand wou praten. Maar neen, ze praat er liever helemaal niet over.
Gewoon wat ‘ongedwongen’ gepraat.
Ze zei dat ze het ‘tof’ vond hoe ik gereageerd had. Ze was zelf in shock (haar woorden) en had echt geen nood aan ‘gepreek’ (opnieuw haar woorden). Ze vond het fijn dat ik ‘chill’ reageerde zonder teveel vragen en zonder verwijten. Maar gewoon ‘oplossen’.
Ze ziet op tegen morgen en vrijdag, maar hoopt zaterdag beter te zijn want er is een leuk feest waar ze heen wil.
Ik kan niet altijd volgen, maar ik volg haar maar even.
Heb de toon vrij luchtig gehouden.
Ze geeft zelf aan dat ze zich slecht voelt, anderzijds vind ik dat ze het vrij licht opneemt.
En ik weet niet heel goed of ik er goed aan doe om zo ‘chill’ (zal maar de tienertaal’ aanhouden) te blijven.
Ik ben teleurgesteld in haar, maar ik spreek enkel uit dat ze het zo goed doet en dat ik het super vind dat ze naar mij kwam. Terwijl ik ook denk: ‘echt, zo stom.’
En feesten zaterdag? Het liefste sluit ik je op in je kamer… kan je even bezinnen.
Maar de vakantie begint… Corona tijden zijn afgelopen… tuurlijk, lekker feesten met vriendinnen en heerlijk tiener zijn.
Vind het moeilijk.
Heb haar ook nog gevraagd of ze graag met iemand wou praten. Maar neen, ze praat er liever helemaal niet over.
woensdag 30 maart 2022 om 08:03
Ik lees uit dit gesprek met je dochter dat ze het ook wel moeilijk vond om te vertellen en dat ze het fijn vind hoe je hebt gereageerd. M.a.w. ze heeft zelf ook wel door dat dit een moeilijke situatie is en een preek had ze ook wel verwacht.
Ik denk dat je door hoe je hebt gereageerd alleen maar de band met je dochter hebt versterkt en dat schreeuwen alleen maar averechts had gewerkt. Desalniettemin mag je dochter ook wel weten dat het voor jou ook een schok is. Maar niet nu, misschien als het over een tijdje ter sprake komt.
Nu eerst maar ondersteunen tijdens het lichamelijke proces. Ik hoop dat het soepel en pijnloos verloopt. En wat betreft het feestje, zo werkt het puberbrein, dat heeft voor haar prioriteit.
Ik denk dat je door hoe je hebt gereageerd alleen maar de band met je dochter hebt versterkt en dat schreeuwen alleen maar averechts had gewerkt. Desalniettemin mag je dochter ook wel weten dat het voor jou ook een schok is. Maar niet nu, misschien als het over een tijdje ter sprake komt.
Nu eerst maar ondersteunen tijdens het lichamelijke proces. Ik hoop dat het soepel en pijnloos verloopt. En wat betreft het feestje, zo werkt het puberbrein, dat heeft voor haar prioriteit.
woensdag 30 maart 2022 om 08:20
