Dochter 15 en zwanger

Charlie40 schreef: ↑

22-03-2022 12:06

Wij wonen in België.
Ik zal donderdag zeker meer uitleg krijgen, maar hoe ik het begreep kan een minderjarige hier helemaal zelf over beslissen, dus zelf zonder dat 1 van de ouders op de hoogte is.
Over verwaarlozing is geen sprake. Dochter heeft bij vader een dak boven haar hoofd, krijgt te eten. Maar ik vind dat het daar zo een beetje ophoudt.
Zo had hij haar laatst gezegd: ‘nou, in juni gaan we een reisje plannen.’ Dus dochter reageert daarop dat dat toch niet kan want ze heeft dan gewoon school en examens. Zegt hij: ‘Oh, maar we gaan met zijn drie hoor. Met vier is veel te duur.’
Komaan zeg! Uitstapjes zijn ook gewoon vaak met drie, terwijl dochter dan gewoon bij hun is. Ik doe zeker ook dingen alleen met vriend of vriendinnen maar ik kan het mij niet voorstellen dat ik iets doe met vriend en zijn kind zonder dochter mee te vragen.
Schoolwerk wordt niet opgevolgd, ze wordt nooit ergens heen gebracht, ze moet heel veel zelf betalen….
Nu zeg ik niet dat ik het allemaal zo goed doe, want hij geeft dan wel het goede voorbeeld op vlak van stabiliteit.

Youk79 schreef: ↑

22-03-2022 12:14

Je laatste zin klopt helemaal. Maar uit alles blijkt dat we het hier niet hebben over een gewoon gemiddeld gezin. Volgens mij is TO vreselijk lief en doet goed haar best, maar haar smaak in mannen is op zijn minst wat opvallend. Dus de verwachting, ook voor de laatste Posts van TO, dat de vader niet empatisch gaat reageren is niet uit de lucht gegrepen.

Pelle schreef: ↑

22-03-2022 12:03

De abortuswet zegt heel duidelijk dat de zwangere vrouw zelf beslist over een abortus, ongeacht haar leeftijd.

De wet gaat er van uit dat je ook als minderjarige in staat bent om een verantwoorde keuze te maken en dus geen toestemming nodig hebt van een volwassene.

Pioen00 schreef: ↑

22-03-2022 12:49

Lees de tekst nog even goed door zou ik zeggen. We hebben het trouwens niet over een vrouw maar over een kind. Wettelijk een groot verschil.

Charlie40 schreef: ↑

22-03-2022 12:48

Waarom ik ben terug gegaan?
Omdat het me niet lukte om weg te blijven. Twijfel over en aan mezelf. Misschien ligt het gewoon aan mij, misschien ben ik te of te weinig, als ik maar….
Maar ondertussen zijn we weer enkele maanden verder en zal ik steeds dieper weg. Op sterke momenten pak ik dan door, maar dat hou ik niet vol.
Maar zoals hier eerder gezegd… nu even mijn dochter en daarna lukt het me hopelijk om het volgende aan te pakken.

Ik kreeg net bericht van school dat ze tot en met Pasen niet hoeft deel te nemen aan toetsen en dergelijke. Dit zal hopelijk voor haar ook wat rust brengen.

Dochter zelf heeft er niet meer over gepraat, gisterenavond of deze ochtend (ik heb ze naar school gebracht). Laat ik het voor nu dan even zo?

Thalas schreef: ↑

22-03-2022 13:24

Deze vader verwaarloost zijn dochter emotioneel. Dat heeft een vergelijkbaar beschadigend effect als fysieke verwaarlozing. Werkelijk absurd dat je zo'n man nog ouderlijke rechten zou willen toekennen. Mannen die hun kinderen negeren, hebben nergens recht op.

Charlie40 schreef: ↑

22-03-2022 15:00

We wonen vlak bij elkaar sinds oktober.
Vriendje zal zijn mond wel houden en vriendin die op de hoogte is, is een schoolvriendin en woont niet in de buurt.
Maar ik ben het wel met je eens. Als dochter besluit het niet aan haar vader te vertellen, moet ze zich er ook van bewust zijn dat ze voorzichtig moet zijn aan wie zie het vertelt.

Charlie40 schreef: ↑

22-03-2022 12:48

Waarom ik ben terug gegaan?
Omdat het me niet lukte om weg te blijven. Twijfel over en aan mezelf. Misschien ligt het gewoon aan mij, misschien ben ik te of te weinig, als ik maar….
Maar ondertussen zijn we weer enkele maanden verder en zal ik steeds dieper weg. Op sterke momenten pak ik dan door, maar dat hou ik niet vol.
Maar zoals hier eerder gezegd… nu even mijn dochter en daarna lukt het me hopelijk om het volgende aan te pakken.

Ik kreeg net bericht van school dat ze tot en met Pasen niet hoeft deel te nemen aan toetsen en dergelijke. Dit zal hopelijk voor haar ook wat rust brengen.

Dochter zelf heeft er niet meer over gepraat, gisterenavond of deze ochtend (ik heb ze naar school gebracht). Laat ik het voor nu dan even zo?

Adam_020 schreef: ↑

22-03-2022 11:24

Ik denk dat mannen toch anders reageren op dit soort nieuws dan vrouwen. ( correct me if im wrong).

Zo beeld ik me in, dat als een van mijn zussen op haar 15e dit aan mijn vader zou hebben verteld, zijn eerste reactie zou zijn: GODVERDOMME, HOE KAN JE NOU ZO DOM ZIJN?!!!

Daarna zou hij denk ik een stuk gaan rijden, de boel laten bezinken om daarna constructief tot een goede oplossing voor haar te komen, en te steunen daar waar nodig.

Heel eerlijk, ik denk dat ik zo ongeveer hetzelfde zou reageren.

Maar die eerste reactie, die is voor een 15 jarig meisje volgens mij vaak genoeg om het niet te willen vertellen.

Sommige van jullie denken vast over mij dat ik een zeikerd ben, dat ik mijn mond moet houden en dat een meisje van 15 dat helemaal zelf moeten weten aan wie ze het verteld. En wellicht beredeneer ik ook teveel vanuit mijn eigen gevoel, vast en zeker. Maar als dit mij later zou overkomen, dat mij dit niet zou worden verteld, dan zou ik dat echt heel, heel erg vinden.

En als mijn vrouw/ex het mij niet zou vertellen, zou ik haar dat echt heel erg kwalijk nemen.

klaproos schreef: ↑

22-03-2022 13:13

Ik denk dat er werkelijk geen enkele vader is die zijn dochter graag op haar 15de moeder ziet worden. Pa zal dus echt niet dwars gaan liggen als dochter een abortus wil. Echter wordt hem nu ook de rol van ondersteunende ouder ontzegd op basis van schaamte / angst van een puber. Niemand weet hoe vader zal reageren, TO zegt nota bene zelf dat vader de voorbeeldfunctie heeft op het vlak van stabiliteit. En dan is er ook nog een verschil tussen primaire (schrik)reactie en een secundaire reactie; die eerste valt natuurlijk prima te managen. Ik snap Adams punt dus wel een beetje.


Sterkte voor TO en dochter. En verder eens met iedereen: schop die vriend van je eruit en laat hem nooit meer binnen.

Adam_020 schreef: ↑

22-03-2022 10:00

Ik lees hier echt onzettend veel reacties omtrent "vertel het niet tegen de vader want dat wilt ze niet".

Ik ben een vader. Weliswel van een baby, maar toch. Mijn haren gaan hier van overeind staan.

Ondanks dat ze het niet wilt, heeft in mijn ogen een kind (15 jaar is een kind!) niet altijd de vrije keuze daarin. Haar vader heeft het recht dit te weten. En zou dit ook moeten weten.

Zal hij boos zijn? Vast en zeker. Maar hoe verkeerd is het dat er een mannelijk rolmodel onderdeel is van de discussie?

Daarnaast, als dit uit komt ga ik er vanuit dat het beetje stukje band dat je wellicht nog met haar vader / je ex hebt, helemaal kapot zal gaan.

Ze kan je het wel in vertrouwen hebben verteld, toch lijkt het mij dat de rechten van een vader zwaarder tellen.

Kom maar op met de reacties

spuit_111 schreef: ↑

23-03-2022 13:22

Nou nee, er speelt hier veel meer. Vader heeft zichzelf de rol van ondersteunende ouder al tijden ontzegd. Wat ben je voor een mafklapper van een ouder als je, terwijl je dochter er nota bene bij is, uitstapjes te gaan maken met je nieuwe vrouw en kind en haar thuis te laten? Met zn drieen op vakantie te gaan en tegen haar te zeggen dat ze niet mee mag omdat dat 'te duur is'? Zo'n voorbeeldfunctie op het gebied van stabiliteit vind ik hem ook niet. Hij heeft een stabiel nieuw gezinnetje en negeert zijn eerste leg.

Daarnaast: het is nogal volwassen van dochter om het direct nadat ze ontdekte zwanger te zijn aan haar moeder te vertellen. Ze had er ook nog maanden mee kunnen doorlopen, stiekem een abortus kunnen ondergaan, etc. Echt heel raar om dan over 'je rechten als vader' te gaan roeptoeteren. Die heeft hier nergens recht op, het gaat primair om dochter. En als je wil dat ze in de toekomst aan helemaal niemand meer iets vertelt, moet je vooral haar vertrouwen beschamen of blijven doorzeiken dat ze het haar niet-betrokken pa moet laten weten. (zodat die haar vervolgens kan uitschelden, want vaders hebben daar nou eenmaal RECHT OP).

Adam_020 schreef: ↑

22-03-2022 10:18

Op dit moment is er nog steeds Co-ouderschap.

Ik snap het enerzijds wel, het is in vertrouwen verteld.

Maar aan de andere kant vind ik het echt een hele kwalijke zaak dat een vader niet betrokken word in het welzijn van zijn dochter.

En dat iedereen hier toejuicht om het te verzwijgen voor hem, vind ik helemaal bizar.

Als een vrouw hier een topic zou openen: "Ex verzwijgt abortus dochter voor mij", zouden jullie op je achterste poten staan.

klaproos schreef: ↑

22-03-2022 13:13

Ik denk dat er werkelijk geen enkele vader is die zijn dochter graag op haar 15de moeder ziet worden. Pa zal dus echt niet dwars gaan liggen als dochter een abortus wil. Echter wordt hem nu ook de rol van ondersteunende ouder ontzegd op basis van schaamte / angst van een puber. Niemand weet hoe vader zal reageren, TO zegt nota bene zelf dat vader de voorbeeldfunctie heeft op het vlak van stabiliteit. En dan is er ook nog een verschil tussen primaire (schrik)reactie en een secundaire reactie; die eerste valt natuurlijk prima te managen. Ik snap Adams punt dus wel een beetje.

Niet dat TO dit dan maar achter de rug van dochter aan vader door moet briefen, maar van moeder als opvoeder mag de dochter vind ik ook verwachten dat deze niet maar zonder discussie akkoord gaat met de wensen van de dochter. Pak je verantwoordelijkheid als ouder en voer een stevig gesprek zodat de dochter zich ook de consequenties van haar keuzes ten opzichte van vader realiseert en overziet. Van een minderjarige die in paniek is kun je niet meer verwachten, van een verantwoordelijke ouder des te meer. Maar dit zal ongetwijfeld ook in de spreekkamer aan bod komen.

Sterkte voor TO en dochter. En verder eens met iedereen: schop die vriend van je eruit en laat hem nooit meer binnen.

Marietje2021 schreef: ↑

23-03-2022 21:22

Hoi! Ik was 15 toen ik een abortus onder ging. Het was een eenzame en verdrietige tijd. Ik ben zelf nu 26. Mocht je het fijn vinden, wil ik wel met je dochter praten, als ze dit nodig heeft. Niet als psycholoog, maar als een luisterend oor als ze het nodig heeft. Laat maar weten!

Marietje2021 schreef: ↑

23-03-2022 21:22

Hoi! Ik was 15 toen ik een abortus onder ging. Het was een eenzame en verdrietige tijd. Ik ben zelf nu 26. Mocht je het fijn vinden, wil ik wel met je dochter praten, als ze dit nodig heeft. Niet als psycholoog, maar als een luisterend oor als ze het nodig heeft. Laat maar weten!