Enig kind

09-10-2021 17:01 366 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ouders die maar 1 kind hebben
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?

Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
Nee en nee.
Alle reacties Link kopieren
Eenzaam nee. Vraag wel gehad maar uitgelegd en is prima. Heb niet het idee dat ze iets mist. Ze weet niet anders.

Heb 3 vriendinnen met ook allemaal 1 kind en dat zijn allemaal leuke gelukkige kids (voor zover ik dat kan beoordelen)
I wanna live my life with the volume full!
Alle reacties Link kopieren
Dubbel
eidde wijzigde dit bericht op 09-10-2021 17:12
Reden: Dubbel
98.33% gewijzigd
I wanna live my life with the volume full!
Achteraf gezien had ik mijn zoon wel meer broertjes en zusjes gegund.
Alle reacties Link kopieren
Zang je als ouders je kind maar niet zielig gaat lopen vinden en overcompenseren.
Ik weet het n=1, maar een vriendin van mij (en haar partner) vonden hun enig kind zo zielig, dat als je er op bezoek was, altijd 1 van beiden zich met het kind vermaakte ipv met het bezoek.
Daar worden kinderen niet leuker van
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zelf enig kind en was wel eenzaam, maar dit kwam omdat mijn ouders uit elkaar gegaan zijn toen ik 6 was en dit niet goed verlopen is.
Echter ben ik nu zelf zwanger van mijn eerste en denk het zelf ook bij één te houden. Ik zie veel voordelen als de ouders wel samen blijven (heb ik niet alleen in de hand, weet ik). Zou dan wel toelaten dat er een vriendje/vriendinnetje mee mag op uitstap/vakantie.
Alle reacties Link kopieren
Dochter (9 jaar) vraagt nog regelmatig om een zusje. Ze weet dat met mijn gezondheid een tweede zwangerschap te riskant was geweest. Ze houdt wel van alle aandacht die zij krijgt en de rust die ze heeft als ze dat wil. Ze heeft een aantal vriendinnetjes met een zus(je) en die hebben thuis altijd ruzie. Als ze daar is geweest zegt ze vaak dat dat ook niet leuk is.

Ik had zelf heel graag twee kinderen gehad, mijn vriend vond 1 sowieso genoeg. Dochter is via ICSI verwerkt en ik heb een nierziekte (en een aantal andere chronische aandoeningen) dus we hebben zowel voor als tijdens de zwangerschap in de medische molen gezeten. Veel complicaties tijdens de ICSI, complicaties tijdens de zwangerschap (zwangerschapsvergiftiging) en een dramatische bevalling. Voor vriend was dat echt wel genoeg. We zijn heel blij dat we een gezonde dochter hebben en dat zij niks heeft over gehouden aan mijn medicijngebruik tijdens de zwangerschap en de vroeggeboorte.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben 1 dochter van nu 7 jaar, via ivf.
Een tweede kind bleef uit ondanks ivf.
Wij hebben op een gegeven moment besloten om te stoppen met ivf en daarom is het bij 1 kind gebleven.
Ik heb het er best een tijdje moeilijk mee gehad dat er nooit een tweede of zelfs derde zou komen....geen broertje of zusje voor onze dochter.
Mijn man en ik hebben toen we wisten dat er geen andere kinderen zou komen, besloten dat onze deur altijd/vaak open zou staan voor andere kinderen.
Bij ons spelen, logeren bij ons, bij ons mee-eten of mee een dagje weg. Heel laagdrempelig.
Onze dochter heeft het er toen ze een jaar of 4 was best moeilijk mee gehad dat zij geen broertje of zusje had. Best regelmatig vroeg zij waarom er geen baby'tje kwam. Wij hebben haar al vroeg verteld waarom en op zich snapte ze dat wel. Echter, zoals het met jonge kinderen gaat, het vragen bleef en ook een soort van verdriet dat ze alleen is.
Nu ze steeds ouder wordt is het vragen wel voorbij, maar soms zegt ze nog weleens dat ze het jammer vindt dat ze alleen is.
Het is ook best lastig, overal waar ze komt, op de camping, een speeltuin of zo, zijn veruit de meeste kinderen zo niet alle kinderen aan het spelen met broertjes en zusjes. Zij is altijd alleen en moet zich of alleen vermaken of op anderen afstappen. Kinderen die met een broertje en/of zusje spelen hebben niet zo'n behoefte om met andere kinderen te spelen, merk ik. Zij zijn samen aan het spelen en hebben geen oog voor andere kinderen. Logisch natuurlijk.
Dat doet mij weleens pijn. Mijn dochter is een erg open en spontaan kind, heeft makkelijk contact met anderen. Echter, wanneer wij bijvoorbeeld bij een speeltuintje zijn, heeft zij het al snel gezien, omdat ze zich verveelt.....ze voelt zich alleen tussen de andere kinderen (broertjes/zusjes).
Ze heeft ook al geen neefjes of nichtjes om mee te spelen (zijn een stuk ouder en wonen ook nog eens ver weg).
Alle reacties Link kopieren
Vanaf een jaar of 5/6 vroeg onze zoon af en toe om een broertje of zusje. Toen was ik al 45 dus legden we uit dat dat niet meer ging. Zoon vond dat wel jammer, maar is er nooit echt verdrietig om geweest. Zoon is wel een sociaal dier, dus hij mag veel afspreken met anderen.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
09-10-2021 17:14
Zang je als ouders je kind maar niet zielig gaat lopen vinden en overcompenseren.
Ik weet het n=1, maar een vriendin van mij (en haar partner) vonden hun enig kind zo zielig, dat als je er op bezoek was, altijd 1 van beiden zich met het kind vermaakte ipv met het bezoek.
Daar worden kinderen niet leuker van
Klopt indd. Wij vinden kind echt niet zielig. Vermaakt zich prima met neefjes en nichtjes. En hij is juist ook heel sociaal en vrolijk altijd.
Maar is wel leuk om andere ouders te horen over dit onderwerp.

In mijn Omgeving heb ik alleen mensen met 3 of 4 kinderen. Dus heel anders.
Alle reacties Link kopieren
Vriendinnetjes zijn hier ook altijd welkom en mogen blijven logeren of mee-eten. Mee op vakantie hebben we nog niet gedaan en zie ik voorlopig ook niet gebeuren. Dochter heeft daarvoor veel te veel tijd voor zichzelf nodig. Ze kan heerlijk alleen spelen en heeft die rust ook echt nodig. Daarin lijkt ze heel erg op haar beide ouders. Zowel vriend als ik hebben ook echt regelmatig tijd voor onszelf nodig. Hij is enig kind en ik ben de jongste van drie.
Alle reacties Link kopieren
minoes5 schreef:
09-10-2021 17:17
Wij hebben 1 dochter van nu 7 jaar, via ivf.
Een tweede kind bleef uit ondanks ivf.
Wij hebben op een gegeven moment besloten om te stoppen met ivf en daarom is het bij 1 kind gebleven.
Ik heb het er best een tijdje moeilijk mee gehad dat er nooit een tweede of zelfs derde zou komen....geen broertje of zusje voor onze dochter.
Mijn man en ik hebben toen we wisten dat er geen andere kinderen zou komen, besloten dat onze deur altijd/vaak open zou staan voor andere kinderen.
Bij ons spelen, logeren bij ons, bij ons mee-eten of mee een dagje weg. Heel laagdrempelig.
Onze dochter heeft het er toen ze een jaar of 4 was best moeilijk mee gehad dat zij geen broertje of zusje had. Best regelmatig vroeg zij waarom er geen baby'tje kwam. Wij hebben haar al vroeg verteld waarom en op zich snapte ze dat wel. Echter, zoals het met jonge kinderen gaat, het vragen bleef en ook een soort van verdriet dat ze alleen is.
Nu ze steeds ouder wordt is het vragen wel voorbij, maar soms zegt ze nog weleens dat ze het jammer vindt dat ze alleen is.
Het is ook best lastig, overal waar ze komt, op de camping, een speeltuin of zo, zijn veruit de meeste kinderen zo niet alle kinderen aan het spelen met broertjes en zusjes. Zij is altijd alleen en moet zich of alleen vermaken of op anderen afstappen. Kinderen die met een broertje en/of zusje spelen hebben niet zo'n behoefte om met andere kinderen te spelen, merk ik. Zij zijn samen aan het spelen en hebben geen oog voor andere kinderen. Logisch natuurlijk.
Dat doet mij weleens pijn. Mijn dochter is een erg open en spontaan kind, heeft makkelijk contact met anderen. Echter, wanneer wij bijvoorbeeld bij een speeltuintje zijn, heeft zij het al snel gezien, omdat ze zich verveelt.....ze voelt zich alleen tussen de andere kinderen (broertjes/zusjes).
Ze heeft ook al geen neefjes of nichtjes om mee te spelen (zijn een stuk ouder en wonen ook nog eens ver weg).

Precies dit merk ik dus ook.
Zoontje maakt vaak contact met andere kindjes als we ergens zijn. Maar vaak hebben die geen oog voor anderen omdat ze toch met broertjes of zusjes spelen.
En al zijn neefjes en nichtjes hebben ook broertjes/zusjes
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben ook één kind. Ik vind mijn kind niet zielig. Ik geloof niet dat hij zich eenzaam voelt. Hij is niet anders gewend. En weet je, je weet toch niet hoe hij later op zijn jeugd terug kijkt. En je weet ook niet hoe het zou zijn geweest als er wel meerdere kinderen waren geweest. Dus dat vind ik allemaal niet zo zinvol.
We hebben ons huis altijd opengesteld voor andere kinderen, logeerpartijen en zo. Afspreken was nooit een probleem.
Het is in mijn ogen simpel: ouders gaan over dit soort zaken, niet de kinderen. Ik heb wel eens de vraag gekregen: maar wat als je kind een broertje of zusje wil? Nou ja, daar gaat hij nou eenmaal niet over. Niet moeilijker maken dan het is.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk echt dat het allemaal veel vervelender kan worden als je het zelf eigenlijk zielig vindt voor je kind. Dat zal het kind aanvoelen en dan is de kans groter dat het kind het ervaart als iets dat blijkbaar erg is. Of zielig is. Of gecompenseerd, geëxcuseerd of verantwoord moet worden.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook 1 dochter.. 15 inmiddels. Ze is prima gelukkig en heel sociaal. Soms denk ik wel eens dat ik het haar gegund had omdat ze ook altijd leuk met andere kinderen speelde en graag zorgt. Maar wie zegt dat een broertje of zusje dat leuk had gevonden en dat we niet dagelijks strijd hadden.
Voor ons is het goed zo. Mijn broer heeft ook 1 dochter. De meiden kunnen he5 goed samen vinden.
ach.. ik doe ook maar wat..
Alle reacties Link kopieren
Dat mag jij vinden. Ik zie wat ik zie wanneer mijn kind aansluiting probeert te vinden of zich in haar eentje probeert te vermaken. Zij speelt nou eenmaal erg graag met andere kinderen. Altijd al geweest. Daar hebben wij geen invloed op.
Zij heeft veel vrienden/vriendinnen, kan met heel veel kinderen omgaan. Oud en jong. Wil als het aan haar ligt elke dag afspreken. Spreekt dan ook elke middag af met vriendjes/vriendinnetjes na school wanneer dat kan.
Even nog een voorbeeld:
Mijn dochter vraagt praktisch elk weekend en vakantie om met een vriendinnetje af te spreken (wij wonen helaas in een straat waar geen andere kinderen buiten spelen).
Haar vriendinnetjes hebben die behoefte niet of nauwelijks, omdat zij al samen spelen met hun broertje en/of zusje. Haar vriendinnetjes vragen dus niet of nauwelijks uit zichzelf om met onze dochter af te spreken in het weekend zodat het praktisch altijd bij ons vandaan komt.
Wanneer mijn dochter uit bed komt wil ze eigenlijk al meteen met een vriendinnetje spelen......en dan zegt ze uit haar zelf dat ze het jammer vindt dat ze geen broertje of zusje heeft om mee te spelen.
Niet omdat wij dat vinden of zeggen.
Ik vind het al lang heerlijk dat wij één kind hebben. Lekker makkelijk. We kunnen overal heen (is ook een stuk goedkoper). En ook lekker rustig en overzichtelijk.
Alle reacties Link kopieren
Lijkt me lastig voor de extravertere kindjes. :| Ik kon altijd prima alleen spelen en een sibling was voor mij als kind geen waardevolle toevoeging geweest. Nu ik wat ouder ben vind ik het soms wel jammer dat ik enig kind ben, maar je hebt ook geen garantie op een leuke band met broers/zussen als je ouder bent, en het heeft me ook echt wel (vooral financiële) voordelen geboden om de enige te zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zelf enig kind en daarom heb ik meer dan 1 kind :). Ik vond en vind het vreselijk. Het niet hebben van broer of zus heb ik altijd als gemis ervaren en nu helemaal. Ik ben recent mijn laatste ouder verloren en ik heb bijvoorbeeld niemand meer die mij wat kan vertellen over vroeger. Echt zo naar.
Ik sta overal alleen voor en ondanks dat ik een gezin heb voelt dit heel eenzaam
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben een dochtertje van 10 maanden. Hier blijft het ook bij. Voor nu is ze natuurlijk nog te jong om te vragen naar een broertje of zusje, maar tegen die tijd leggen wij wel uit waarom.
Kind heeft ook geen neefjes en nichtjes, want zowel ik als man zijn enig kind.

Ik heb enig kind altijd heerlijk gevonden, dus dat speelt ook wel mee dat ik er makkelijk over denk.
poldervrouw schreef:
09-10-2021 18:12
Ik ben zelf enig kind en daarom heb ik meer dan 1 kind :). Ik vond en vind het vreselijk. Het niet hebben van broer of zus heb ik altijd als gemis ervaren en nu helemaal. Ik ben recent mijn laatste ouder verloren en ik heb bijvoorbeeld niemand meer die mij wat kan vertellen over vroeger. Echt zo naar.
Ik sta overal alleen voor en ondanks dat ik een gezin heb voelt dit heel eenzaam
Dit had ik kunnen schrijven. Exact hetzelfde voor mij.
Jufjoke schreef:
09-10-2021 17:35
Wij hebben ook één kind. Ik vind mijn kind niet zielig. Ik geloof niet dat hij zich eenzaam voelt. Hij is niet anders gewend. En weet je, je weet toch niet hoe hij later op zijn jeugd terug kijkt. En je weet ook niet hoe het zou zijn geweest als er wel meerdere kinderen waren geweest. Dus dat vind ik allemaal niet zo zinvol.
We hebben ons huis altijd opengesteld voor andere kinderen, logeerpartijen en zo. Afspreken was nooit een probleem.
Het is in mijn ogen simpel: ouders gaan over dit soort zaken, niet de kinderen. Ik heb wel eens de vraag gekregen: maar wat als je kind een broertje of zusje wil? Nou ja, daar gaat hij nou eenmaal niet over. Niet moeilijker maken dan het is.
+1
Alle reacties Link kopieren
Mijn zus is een stuk ouder dan ik en ze vond het heerlijk om enig kind te zijn. Ze was het dus niet eens met mijn komst. Dat heeft ze ook altijd vrij duidelijk laten blijken, dus ik was als kind vrij eenzaam. Met andere woorden: ook als je broers of zussen hebt, kun je eenzaam/ongelukkig zijn. Ik vind 1 kind dus niet zielig, maar zou hem/haar wel extra stimuleren om vriendjes en vriendinnetjes te maken en lid maken van allerlei clubjes en zo.
Ik ben enig kind (en heb zelf geen kinderen). Als kind vond ik het prima. Maar mijn moeder is vroeg gestorven en toen bekroop de eenzaamheid me wel. Inmiddels wordt mijn vader bejaard en ben ik bang voor wat er op me af gaat komen en of ik dat aan kan, zo alleen.

Anderzijds ken ik ook mensen met broers en zussen die, als puntje bij paaltje komt, ook alles in hun eentje moeten regelen. Dus ik weet niet hoe exclusief dit gevoel is voor enig kinderen. Ik koppel het daaraan maar kan natuurlijk niet vergelijken.
Alle reacties Link kopieren
Ikzelf ben enig kind omdat mijn vader daarvoor koos. Soms twijfel ik of het niet erg leuk zou zijn geweest om een broer of zus te hebben. Maar dat hangt dan helemaal ervan af of er een klik is met die broer of zus. Toen ik kind was, had ik een prima leven. Mijn moeder was een echte moeder, of dat voor één of voor tien was, dat maakte niks uit.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven