Kinderen
alle pijlers
Enig kind
zaterdag 9 oktober 2021 om 17:01
Ouders die maar 1 kind hebben
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
zondag 10 oktober 2021 om 08:34
Wat leuk om al die ervaringen te lezen.
Ik heb twee kinderen, maar ze spelen zelden met elkaar.
Het is vaak alleen maar ruzie maken.
Bij mij in de omgeving zie je trouwens veel meer gezinnen met 1 kind dan vroeger.
Of misschien let ik er nu meer op nu ik ouder ben.
Drie vriendinnen van mij hebben 1 kind en twee van hen willen geen broertje of zusje en een vraagt er wel om.
Elk gezin en elke situatie is anders.
Ik heb twee kinderen, maar ze spelen zelden met elkaar.
Het is vaak alleen maar ruzie maken.
Bij mij in de omgeving zie je trouwens veel meer gezinnen met 1 kind dan vroeger.
Of misschien let ik er nu meer op nu ik ouder ben.
Drie vriendinnen van mij hebben 1 kind en twee van hen willen geen broertje of zusje en een vraagt er wel om.
Elk gezin en elke situatie is anders.
zondag 10 oktober 2021 om 08:37
Het enige wat ik me overigens wel kan bedenken dat zwaar kan zijn als enig kind, is de eventuele zorg voor ouders wanneer deze hulpbehoevend zijn of worden.
In mijn jeugd fungeerde ik als steunpilaar, gesprekspartner, scheidsrechter en probleemoplosser voor de mensen die mijn vader en mijn moeder heten. Ik deed dat uiteraard vanzelfsprekend, wist ik veel hoe ziek en destructief dat allemaal was.
Inmiddels heb ik geen contact meer. Op eigen initiatief verliet ik dat zinkende schip (of eigenlijk lag het al op de zeebodem, maar zwom ik nog onbenullig wat rondjes er omheen), en dat is voor mij heel goed en gezond geweest. Onderdeel van mijn eigen genezingsproces.
Maar wat als er iets gebeurd? Ik realiseer mij dat er een hele zware tijd op me af zal komen, want wat als…..en daar ben ik bang voor. Heel erg bang!
En dat zal bij kinderen die wel contact hebben niet anders zijn. In je eentje de verantwoordelijkheid op je schouders voelen voor het wel en wee van je ouders. In dat geval heb je deze mensen lief en doe je dat wellicht niet altijd met evenveel plezier, maar wel vanuit liefde.
En dat lijkt me heel erg zwaar.
In mijn jeugd fungeerde ik als steunpilaar, gesprekspartner, scheidsrechter en probleemoplosser voor de mensen die mijn vader en mijn moeder heten. Ik deed dat uiteraard vanzelfsprekend, wist ik veel hoe ziek en destructief dat allemaal was.
Inmiddels heb ik geen contact meer. Op eigen initiatief verliet ik dat zinkende schip (of eigenlijk lag het al op de zeebodem, maar zwom ik nog onbenullig wat rondjes er omheen), en dat is voor mij heel goed en gezond geweest. Onderdeel van mijn eigen genezingsproces.
Maar wat als er iets gebeurd? Ik realiseer mij dat er een hele zware tijd op me af zal komen, want wat als…..en daar ben ik bang voor. Heel erg bang!
En dat zal bij kinderen die wel contact hebben niet anders zijn. In je eentje de verantwoordelijkheid op je schouders voelen voor het wel en wee van je ouders. In dat geval heb je deze mensen lief en doe je dat wellicht niet altijd met evenveel plezier, maar wel vanuit liefde.
En dat lijkt me heel erg zwaar.
zondag 10 oktober 2021 om 10:56
Troeteltje: voor jou een 
Ik stond er ook alleen voor toen m'n ouders oud en hulpbehoevend werden. Gelukkig wel heel veel steun van partner.
Kwam bij dat ik een gecompliceerde relatie met m'n moeder had wat het er niet makkelijker op maakte. De laatste jaren hebben ze in een verzorgingshuis gewoond wat het voor mij een stuk overzichtelijker en relaxter maakte. Al waren ze daar altijd ontevreden en niet echt happy. Maar ja....dat waren ze thuis ook niet meer...
Ik stond er ook alleen voor toen m'n ouders oud en hulpbehoevend werden. Gelukkig wel heel veel steun van partner.
Kwam bij dat ik een gecompliceerde relatie met m'n moeder had wat het er niet makkelijker op maakte. De laatste jaren hebben ze in een verzorgingshuis gewoond wat het voor mij een stuk overzichtelijker en relaxter maakte. Al waren ze daar altijd ontevreden en niet echt happy. Maar ja....dat waren ze thuis ook niet meer...
zondag 10 oktober 2021 om 11:08
Mijn moeder vond het vreselijk enig kind te zijn. Mijn partner is ook enig kind, en toen we het over kinderen krijgen hadden, was het eerste wat hij zei: geen of minstens twee.
Hij vond het helemaal vervelend toen zijn moeder naar een verpleeghuis moest, en hij vanuit het buitenland dat moest gaan regelen.
Hij vond het helemaal vervelend toen zijn moeder naar een verpleeghuis moest, en hij vanuit het buitenland dat moest gaan regelen.
zondag 10 oktober 2021 om 11:14
zondag 10 oktober 2021 om 12:22
Ik ben zelf enig kind en heb ook één dochter (man wil geen tweede). Ik heb het zelf nooit erg gevonden om enig kind te zijn maar kan me voorstellen dat het wel lastig is als je ouders ouder en hulpbehoevend worden. Daarnaast vind ik het voor mijn dochter soms jammer dat ze haar jeugdherinneringen later niet met een leeftijdgenoot zal kunnen delen.
Ik heb zelf echter veel vriendinnen van vroeger die mijn ouders ook goed kennen en gelukkig heeft mijn dochter een warme band met haar neefje en nichtje. Ze wonen helaas wel ver weg maar komen regelmatig logeren.
Soms voel ik me weleens schuldig omdat ik mijn dochter een goede band met een broer of zus ontneem (ze is ook erg zorgzaam en dol op baby's en kleine kinderen) maar aan de andere kant weet je ook nooit of broers en zussen daadwerkelijk een goede relatie zullen hebben. Dat is natuurlijk geen garantie.
Mijn dochter is sociaal en heeft genoeg vriendinnen (een deel van hen is overigens ook enig kind). Daarnaast kan ze zichzelf goed vermaken. Ze vraagt heel soms om een broertje of zusje.
Ik heb zelf echter veel vriendinnen van vroeger die mijn ouders ook goed kennen en gelukkig heeft mijn dochter een warme band met haar neefje en nichtje. Ze wonen helaas wel ver weg maar komen regelmatig logeren.
Soms voel ik me weleens schuldig omdat ik mijn dochter een goede band met een broer of zus ontneem (ze is ook erg zorgzaam en dol op baby's en kleine kinderen) maar aan de andere kant weet je ook nooit of broers en zussen daadwerkelijk een goede relatie zullen hebben. Dat is natuurlijk geen garantie.
Mijn dochter is sociaal en heeft genoeg vriendinnen (een deel van hen is overigens ook enig kind). Daarnaast kan ze zichzelf goed vermaken. Ze vraagt heel soms om een broertje of zusje.
zondag 10 oktober 2021 om 14:09
Mijn ouders zijn nog niet hulpbehoevend en ik deze ervaring nog niet. Tot nu toe mis in een broer of zus niet. Ik heb een aantal goede vriendinnen waar ik op terug kan vallen. En eventueel nichtjes en ooms/tantes.Florientjes schreef: ↑10-10-2021 11:14Ik lees hier vooral dat volwassenen die enig kind zijn het niet echt aanbevelen. Ouders van kinderen die hier reageren geven aan dat het wel mee valt. Ik denk dat ouders het niet altijd door hebben wat voor een impact het op een kind kan hebben.
Zelf nu zwanger van de 2 (waar ik zelf nog steeds twijfels over heb of het de juiste keuze is geweest), maar dat is meer omdat mijn man er graag 2 wilde dan ik. Hij komt uit een gezin van 4, maar heeft geen sterke band met zijn broers en zus.
zondag 10 oktober 2021 om 14:17
Om mij heen worden de ouders van vrienden hulpbehoevend. Ook veel uitvaarten de laatste tijd.Leeuw32 schreef: ↑10-10-2021 14:09Mijn ouders zijn nog niet hulpbehoevend en ik deze ervaring nog niet. Tot nu toe mis in een broer of zus niet. Ik heb een aantal goede vriendinnen waar ik op terug kan vallen. En eventueel nichtjes en ooms/tantes.
Zelf nu zwanger van de 2 (waar ik zelf nog steeds twijfels over heb of het de juiste keuze is geweest), maar dat is meer omdat mijn man er graag 2 wilde dan ik. Hij komt uit een gezin van 4, maar heeft geen sterke band met zijn broers en zus.
Ja, ik ben dan wel jaloers op zij die het samen kunnen doen. En ik ben officieel geen enig kind, maar toch wel. En natuurlijk zijn vriendinnen fijn maar die hebben ook hun eigen leven ouders en schoonouders
zondag 10 oktober 2021 om 14:37
@Leeuw32: ik herinner me jou nog. Volgens mij had je eigenlijk net geaccepteerd dat het bij één kind zou blijven toen je onverwachts zwanger was, toch?
Hoe gaat het nu met je? Ik wens je nog een goede zwangerschap en alvast een voorspoedige bevalling toe!
Kennis van me had ook net geaccepteerd dat het bij één kind (6 jaar) zou blijven toen ze onverwachts zwanger bleek te zijn van een tweeling....
Hoe gaat het nu met je? Ik wens je nog een goede zwangerschap en alvast een voorspoedige bevalling toe!
Kennis van me had ook net geaccepteerd dat het bij één kind (6 jaar) zou blijven toen ze onverwachts zwanger bleek te zijn van een tweeling....
zondag 10 oktober 2021 om 14:52
Ik denk dat mensen die niet weten wat ze missen uit ervaring vooral een ideaalbeeld missen. Die kijken niet naar de mensen met een hele schare aan broers/zussen die er effectief toch helemaal alleen voor staan qua zorg ouders + nog het extra drama van broers/zussen (met aanhang).Florientjes schreef: ↑10-10-2021 11:14Ik lees hier vooral dat volwassenen die enig kind zijn het niet echt aanbevelen. Ouders van kinderen die hier reageren geven aan dat het wel mee valt. Ik denk dat ouders het niet altijd door hebben wat voor een impact het op een kind kan hebben.
W.b.t. de ‘impact’: je weet ook nooit wat de impact gaat zijn van een broer of zus. Dit forum puilt ook uit van de mensen die wel een broer/zus hebben en nog steeds zichzelf het achtergestelde kind voelen, een broer/zus hebben die als een molensteen om hun nek hangt want broer/zus mankeert van alles, herrie hebben want ze draaien alleen op voor de zorg van pa en ma, enz.
Er zijn geen garanties wat dat betreft. Het zou ook de grootste onzin zijn om maar een tweede kind op de wereld te zetten zodat je later niet verweten kan worden dat het maar bij één is gebleven.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 10 oktober 2021 om 15:36
zondag 10 oktober 2021 om 15:38
Ik heb daar hooguit wel eens over nagedacht omdat ik dacht dat het voor mijn dochter fijn zou zijn om ook een broer of zus te hebben die geen beperking heeft. Zeker niet als mantelzorger voor zoon. Die rol verwacht ik van dochter ook niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 10 oktober 2021 om 15:40
bij dit gezin is dat inderdaad wel de intentie
dat 3e kind ook een deel van de zorg voor kind2 kan oppakken
Ik vind het een wat rare constructie
zondag 10 oktober 2021 om 15:43
zondag 10 oktober 2021 om 15:49
Ja, ik ook. Ik moet dan meteen denken aan dat personage in Love Actually dat verantwoordelijk is voor haar broer met beperking en daardoor helemaal niets voor zichzelf kan opbouwen, ze moet de hele dag standby zijn en als ze eindelijk de man op wie ze al jaren verliefd is mee naar huis neemt belt haar broer en wordt ze geacht meteen op te komen draven waardoor het dus niks wordt. Ik heb dat altijd als schrikbeeld gezien en iets wat ik mijn dochter absoluut nooit zou willen aandoen. Laat staan dat je je kind primair met dat doel op de wereld zet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 10 oktober 2021 om 15:51
maar goed, een broer/zus hebben om samen je bejaarde ouders op te vangen, lijkt me wel fijnSusan schreef: ↑10-10-2021 15:49Ja, ik ook. Ik moet dan meteen denken aan dat personage in Love Actually dat verantwoordelijk is voor haar broer met beperking en daardoor helemaal niets voor zichzelf kan opbouwen, ze moet de hele dag standby zijn en als ze eindelijk de man op wie ze al jaren verliefd is mee naar huis neemt belt haar broer en wordt ze geacht meteen op te komen draven waardoor het dus niks wordt. Ik heb dat altijd als schrikbeeld gezien en iets wat ik mijn dochter absoluut nooit zou willen aandoen. Laat staan dat je je kind primair met dat doel op de wereld zet.
zondag 10 oktober 2021 om 15:55
Dat wel, maar wij hebben er uiteindelijk niet voor gekozen nog een kind te krijgen, ten eerste omdat dat kind dan uiteraard ook aandacht nodig heeft en ik het zowel naar mijn dochter als naar mijn zoon niet kon verkopen dat die aandacht dan ten koste van hen zou gaan, ten tweede omdat je ook niet de garantie hebt dat de derde niet ook een beperking heeft en ten derde omdat mijn man gewoon geen derde meer wilde. Het had bij ons ook heel veel impact gehad, qua ruimte, qua tijd.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 10 oktober 2021 om 16:15
Dit. Mooi gezegd.lemoos2 schreef: ↑10-10-2021 14:52Ik denk dat mensen die niet weten wat ze missen uit ervaring vooral een ideaalbeeld missen. Die kijken niet naar de mensen met een hele schare aan broers/zussen die er effectief toch helemaal alleen voor staan qua zorg ouders + nog het extra drama van broers/zussen (met aanhang).
W.b.t. de ‘impact’: je weet ook nooit wat de impact gaat zijn van een broer of zus. Dit forum puilt ook uit van de mensen die wel een broer/zus hebben en nog steeds zichzelf het achtergestelde kind voelen, een broer/zus hebben die als een molensteen om hun nek hangt want broer/zus mankeert van alles, herrie hebben want ze draaien alleen op voor de zorg van pa en ma, enz.
Er zijn geen garanties wat dat betreft. Het zou ook de grootste onzin zijn om maar een tweede kind op de wereld te zetten zodat je later niet verweten kan worden dat het maar bij één is gebleven.
zondag 10 oktober 2021 om 16:33
Ik denk dat het heel erg wisselt per persoon. Ik ben elke dag dankbaar dat ik geen broer of zus heb. Het lijkt me echt vreselijk.
Mijn ouders zijn nog niet hulpbehoevend, maar ook daarvoor heb ik geen broer of zus nodig.
Het is denk ik wat je gewend bent. Ik heb bij familie gezien dat een broer of zus niet zaligmakend is. Ook niet wanneer ouders wat gaan mankeren of overlijden.
Dus voor mij is het ook heel logisch dat wij het lekker bij 1 kind houden (naast nog veel meer redenen).
Mijn ouders zijn nog niet hulpbehoevend, maar ook daarvoor heb ik geen broer of zus nodig.
Het is denk ik wat je gewend bent. Ik heb bij familie gezien dat een broer of zus niet zaligmakend is. Ook niet wanneer ouders wat gaan mankeren of overlijden.
Dus voor mij is het ook heel logisch dat wij het lekker bij 1 kind houden (naast nog veel meer redenen).
zondag 10 oktober 2021 om 16:34
Goed voorbeeld inderdaad. Ik ben zelf ook enig kind en had alleen mijn moeder. Mijn emigratie was vreselijk voor haar. Ze is super blij dat ik na vier jaar weer terug ben. Het was echt een drama als ik soms in Nederland was. Ik voelde dat ze me echt ‘claimde’, terwijl ik ook andere familieleden en vrienden wilde bezoeken.AnnaBet schreef: ↑09-10-2021 19:38De vraag was niet aan mij gericht, maar ik kan wel een voorbeeld noemen. Mijn man heeft ooit overwogen om in het buitenland te gaan werken. Dus heel even hebben we serieus de optie 'emigratie' overwogen. En toen merkte ik hoe de focus van mijn ouders op mij gericht was: ik zou hun hart hebben gebroken als we daadwerkelijk zouden zijn gegaan. Mijn moeder durft niet te vliegen, ze zou ons dus nooit meer hebben kunnen bezoeken. Uiteindelijk is het emigratie-avontuur om een heel andere reden niet doorgegaan, ik was stiekem ongelooflijk opgelucht daardoor.
Maar dat niet alleen. Die constante focus op wat ik deed en waar ik was, met wie ik omging, wat ik studeerde, of ik wel goed bezig was met mijn studie, etc. Alles draaide altijd om mij en ik werd er gek van.
Hakuna Matata
zondag 10 oktober 2021 om 16:40
spinnetje_ schreef: ↑10-10-2021 16:34Goed voorbeeld inderdaad. Ik ben zelf ook enig kind en had alleen mijn moeder. Mijn emigratie was vreselijk voor haar. Ze is super blij dat ik na vier jaar weer terug ben. Het was echt een drama als ik soms in Nederland was. Ik voelde dat ze me echt ‘claimde’, terwijl ik ook andere familieleden en vrienden wilde bezoeken.
Maar dat niet alleen. Die constante focus op wat ik deed en waar ik was, met wie ik omging, wat ik studeerde, of ik wel goed bezig was met mijn studie, etc. Alles draaide altijd om mij en ik werd er gek van.
Bloedje irritant, maar daar hoef je helaas geen enig kind voor te zijn
zondag 10 oktober 2021 om 16:50
Heel herkenbaarpoldervrouw schreef: ↑09-10-2021 18:12Ik ben zelf enig kind en daarom heb ik meer dan 1 kind. Ik vond en vind het vreselijk. Het niet hebben van broer of zus heb ik altijd als gemis ervaren en nu helemaal. Ik ben recent mijn laatste ouder verloren en ik heb bijvoorbeeld niemand meer die mij wat kan vertellen over vroeger. Echt zo naar.
Ik sta overal alleen voor en ondanks dat ik een gezin heb voelt dit heel eenzaam
