Enig kind

09-10-2021 17:01 366 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ouders die maar 1 kind hebben
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?

Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
Alle reacties Link kopieren
    Noenoecasa schreef:
    09-10-2021 19:43
    Hoeft niet perse zo te zijn hé.
    Dat idee had ik alleen bij zulke momenten.
    Ik speelde vroeger ook niet altijd met alleen broertjes en zusjes.

    Zoontje is wel heel sociaal tot nu toe, en vind het heel leuk om samen te spelen met andere kindjes.
    Of dat nou jonge kindjes zijn of veel ouder. Hij sluit overal bij aan haha.
    ik speelde ook nooit met mijn broer, behalve als we in een situatie waren waar geen andere kinderen waren
    Dan was hij plots welkome afleiding
    Alle reacties Link kopieren
    Janiva schreef:
    09-10-2021 19:10
    Dat is inderdaad het enige waar ik me wel zorgen over maak: dat zoon later geen jeugdherinneringen kan delen met zijn broer of zus.
    Dat doe ik nu wel met mijn zus en broers.
    Precies dit!
    Alle reacties Link kopieren
    Eigenlijk val ik buiten de doelgroep voor deze vraag, want ik heb meerdere kinderen. De beste vriendin van mijn oudste is wel enig kind (door medische redenen). Heb het hier weleens over met haar moeder en vriendinnetje is zelf erg open dus weet wel hoe zij erin staan. Vriendinnetje voelt zich bij ons erg thuis en ziet mijn kinderen als haar familie. Ze is erg sociaal en heeft op vakantie snel aansluiting als er meerdere kinderen zijn. Ze kan zichzelf ook goed vermaken maar als ze alleen is, is dat voor de ouders vaak wel meer werk dan bij ons waar de kinderen samen spelen. Tijdens een vakantie belt ze regelmatig met mijn dochter om ervaringen te delen. Ze had graag een broertje of zusje willen hebben maar ze is oké met het feit dat dat niet gaat. Komt ook door haar ouders die er duidelijk in zijn en haar absoluut niet als zielig behandelen
    Alle reacties Link kopieren
    't Valt me op dat veel van de antwoorden gaan over hoe het 'enig kind zijn' op jonge leeftijd wordt ervaren. Of je genoeg speelkameraadjes hebt, bijvoorbeeld. En dat de wat ouderen onder ons (zoals ik) meer de focus leggen op wat enig kind zijn betekent als je ouder wordt.
    ...
    Alle reacties Link kopieren
    OhDeer schreef:
    09-10-2021 19:21
    Mijn twee kinderen vragen met regelmaat om nog een broertje. Denk dat dat een vrij normale vraag is.

    Ik ben zelf enig kind nadat mijn broertje vroeg na de geboorte is overleden. Als kind was ik nooit eenzaam; mijn moeder was thuis waardoor ik altijd met iemand kon spelen. Maar ben ook introvert waardoor ik nooit veel behoefte aan veel sociaal contact had.
    Het was pas later, toen mijn moeder op de ic kwam te liggen en ik alleen met mijn vader was dat ik een sibling miste. Ik weet dat het geen garantie is op een goede relatie, maar ik mis het zeker wel om iemand in mijn leven te hebben die uit hetzelfde nest komt en om lief een leed mee te delen, op welke manier dan ook.
    Mijn partner heeft bv drie broers en zussen en kan ze zeker wel benijden.

    Wat ik ook heel vervelend heb ervaren als enig kind is de focus. Ik heb nog steeds het gevoel dat de spotlight op mij is gericht.
    Ik zie dat ook aan de ouders van enig kinderen in mijn omgeving, al zou niemand het erkennen :biggrin:
    Ik merk het vooral ook aan mezelf, nu ik twee kinderen heb (zit vijf jaar tussen) en druk ben met de verschillende interesses en behoeften van de kinderen. Je focus kan nl niet constant op beiden gericht zijn wat ze op een bepaalde manier meer vrijheid geeft.

    Alsof ik het zelf heb geschreven. Wat ontzettend herkenbaar zeg! Later als volwassene bleek dat ik toch erg veel last had gehad van die focus in mijn kindertijd. Ik denk dat het mijn ontwikkeling niet per se goed heeft gedaan. Al kan je dat natuurlijk niet 100 procent stellen.

    Nu mijn ouders ouder worden, merk je inderdaad dat je er toch alleen voor staat. Er is niemand met wie je echt je zorgen kunt delen of bijvoorbeeld over vroeger kunt praten. Dit is toch ontzettend belangrijk denk ik.
    Ik vind dit proces ontzettend heftig merk ik en hier blijft het dus heel bewust niet bij 1 kind.
    Ik merk dit ook bij vriendinnen om mij heen die enigst kind zijn trouwens. Als je de keuze hebt (die is er natuurlijk niet altijd) zou ik nooit voor maar 1 kind kiezen.
    Alle reacties Link kopieren
    Mijn puberdochter heeft toevallig 2 goede vriendinnen (17 jr) die allebei enig kind zijn en zelf willen ze later ook maar 1 kind net als zijzelf. Ze vinden het allebei heerlijk
    Mijn dochter heeft 2 zusjes en wil later ook 3 kinderen

    Ik kom uit een gezin van 4 kinderen en wilde als kind ook altijd 4 kinderen ( vond het na 3 voldoende overigens)

    Ik concludeer dan maar als je een leuke jeugd heb wil je hetzelfde en een leuke jeugd hebben ligt aan andere dingen dan hoeveel broers of zussen
    Alle reacties Link kopieren
    absor schreef:
    09-10-2021 20:14

    Ik concludeer dan maar als je een leuke jeugd heb wil je hetzelfde en een leuke jeugd hebben ligt aan andere dingen dan hoeveel broers of zussen
    Dat vind ik dan ook wel weer kort door de bocht. Ik ben enig kind en heb een leuke jeugd gehad, maar ik wilde wel graag meer kinderen. Een heleboel mensen die ik ken hebben het anders dan vroeger thuis en die hebben ook niet allemaal een vervelende jeugd gehad.
    Don't waste your time on jealousy,
    Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
    Alle reacties Link kopieren
    Ik heb een leuke jeugd gehad. Maar ik wilde (wat betreft het kindertal) absoluut niet hetzelfde. Ik denk dat jouw conclusie wel erg kort door de bocht is, Absor. Ook andersom (mensen uit grotere gezinnen die zelf voor 1 kind kiezen) komt best vaak voor.
    ...
    Alle reacties Link kopieren
    Ik had jouw reactie nog niet gezien, Susan, toen ik de mijne plaatste. We zeggen vrijwel letterlijk hetzelfde!
    ...
    Alle reacties Link kopieren
    Uit onderzoek blijkt toch dat enig kinderen gelukkiger zijn?

    Ik ben geen enig kind maar heb geen leuke jeugd gehad. Mijn broer en ik negeerden elkaar zoveel mogelijk en dat doen we nog steeds.

    Ik speelde nooit met hem. Als we op vakantie waren dan zochten we allebei onze eigen vakantievrienden. Ik heb ook nooit gemerkt dat dat moeilijk was, omdat andere kinderen altijd met hun broer/zus speelden (zoals iemand hier zei). Als je naar een camping gaat spelen veel kinderen met elkaar, maak je nieuwe vrienden.
    “We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
    Alle reacties Link kopieren
    CleopatraVII schreef:
    09-10-2021 20:21
    Uit onderzoek blijkt toch dat enig kinderen gelukkiger zijn?

    nee, uit onderzoek blijkt, dat er geen verschillen zijn
    Alle reacties Link kopieren
    minoes5 schreef:
    09-10-2021 17:58
    Dat mag jij vinden. Ik zie wat ik zie wanneer mijn kind aansluiting probeert te vinden of zich in haar eentje probeert te vermaken. Zij speelt nou eenmaal erg graag met andere kinderen. Altijd al geweest. Daar hebben wij geen invloed op.
    Zij heeft veel vrienden/vriendinnen, kan met heel veel kinderen omgaan. Oud en jong. Wil als het aan haar ligt elke dag afspreken. Spreekt dan ook elke middag af met vriendjes/vriendinnetjes na school wanneer dat kan.
    Even nog een voorbeeld:
    Mijn dochter vraagt praktisch elk weekend en vakantie om met een vriendinnetje af te spreken (wij wonen helaas in een straat waar geen andere kinderen buiten spelen).
    Haar vriendinnetjes hebben die behoefte niet of nauwelijks, omdat zij al samen spelen met hun broertje en/of zusje. Haar vriendinnetjes vragen dus niet of nauwelijks uit zichzelf om met onze dochter af te spreken in het weekend zodat het praktisch altijd bij ons vandaan komt.
    Wanneer mijn dochter uit bed komt wil ze eigenlijk al meteen met een vriendinnetje spelen......en dan zegt ze uit haar zelf dat ze het jammer vindt dat ze geen broertje of zusje heeft om mee te spelen.
    Niet omdat wij dat vinden of zeggen.
    Ik vind het al lang heerlijk dat wij één kind hebben. Lekker makkelijk. We kunnen overal heen (is ook een stuk goedkoper). En ook lekker rustig en overzichtelijk.
    Ik heb deze ervaring met mijn dochter precies zo. Ze speelt niet graag alleen dus ze gaat elke dag langs de deuren van vriendinnetjes of er iemand wil spelen. Als niemand wil komt ze huilend thuis, dat doet wel pijn.. Of bijvoorbeeld een zwembadje in de tuin. niks aan in je eentje! Op vakantie gaan de meeste kinderen echt wel, vooral de eerste dagen, als broer/zus op verkenning. Die veiligheid mist een enig kind. Ik loop vaak met haar mee maar dat is natuurlijk niet iets wat ik kan blijven doen.
    We hebben het goed met z'n drieën hoor, absoluut! Maar het is voor onze dochter soms wel eenzaam...
    Ik ben enigskind en heb me nooit eenzaam gevoelt. Kon me altijd zeer makkelijk met anderen voegen en had mn nichtjes altijd om me heen. Mocht vaak vriendjes en vriendinnetjes meenemen. Nee nooit probleem geweest.

    Heb vast wel ns gevraagd waarom geen broertje of zusje maar nooit die wens n gehad. Ik had vriendinnetjes met wel een broer of zus (en mn nichtjes ook) en dat was soms echt stress, ruzie en pesterijen tot bloedens toe. Echt haat en nijd. Dat heb ik nooit gehad.

    Ik kreeg alle aandacht, mn moeder had alle tijd voor mij en hoefde minder opzij te zetten voor studie etc.
    Alle reacties Link kopieren
    Ik vond het altijd wel prettig. Had genoeg vriendjes en vriendinnetjes en thuis was er veel rust (wel gezellig).
    Alle reacties Link kopieren
    AnnaBet schreef:
    09-10-2021 19:38
    De vraag was niet aan mij gericht, maar ik kan wel een voorbeeld noemen. Mijn man heeft ooit overwogen om in het buitenland te gaan werken. Dus heel even hebben we serieus de optie 'emigratie' overwogen. En toen merkte ik hoe de focus van mijn ouders op mij gericht was: ik zou hun hart hebben gebroken als we daadwerkelijk zouden zijn gegaan. Mijn moeder durft niet te vliegen, ze zou ons dus nooit meer hebben kunnen bezoeken. Uiteindelijk is het emigratie-avontuur om een heel andere reden niet doorgegaan, ik was stiekem ongelooflijk opgelucht daardoor.
    O ja, dat kan ik me voorstellen!
    Voelde het voor jou ook als extra druk?
    Alle reacties Link kopieren
    AnnaBet schreef:
    09-10-2021 20:01
    't Valt me op dat veel van de antwoorden gaan over hoe het 'enig kind zijn' op jonge leeftijd wordt ervaren. Of je genoeg speelkameraadjes hebt, bijvoorbeeld. En dat de wat ouderen onder ons (zoals ik) meer de focus leggen op wat enig kind zijn betekent als je ouder wordt.
    Inderdaad, ik ben dus bang dat mijn zoon juist op volwassen leeftijd het ontbreken van een broer of zus als gemis zal ervaren.
    Alle reacties Link kopieren
    Noenoecasa schreef:
    09-10-2021 18:31
    Fijn om verschillende ervaringen te lezen.
    Elk kind is anders, dus elk kind ervaart het dus anders.

    Vind het wel altijd vervelend van mensen die dan denken dat je kind zielig is.. zonder broertje of zusje.

    Of dan zeggen ze achhh laten jullie hem alleen opgroeien??

    Maar ach ik leg het naast mij neer.
    Er is 1 iemand die dat ooit tegen mij heeft gezegd. Ik zei dat het ook best heel zielig voor mijn kind zou zijn dat hij zou moeten opgroeien zonder moeder. Ik mocht geen kinderen meer krijgen na hem.
    Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
    -Albert Einstein-
    Dochter is hier nooit eenzaam, ze kan zich alleen wel supergoed vermaken.
    Ook nooit de vraag gehad naar een broertje of zusje.

    Ze is ondertussen een tiener, ik ben echt te oud voor nog een zwangerscahp.

    Vind het alleen lastig als ik aan de toekomst denk, vandaag een begrafenis gehad en dan zie ik 2 zussen die elkaar steunen, dan moet ik wel even slikken. Datlijkt me voor haar lastig.
    Redballoon schreef:
    09-10-2021 20:27
    Ik heb deze ervaring met mijn dochter precies zo. Ze speelt niet graag alleen dus ze gaat elke dag langs de deuren van vriendinnetjes of er iemand wil spelen. Als niemand wil komt ze huilend thuis, dat doet wel pijn.. Of bijvoorbeeld een zwembadje in de tuin. niks aan in je eentje! Op vakantie gaan de meeste kinderen echt wel, vooral de eerste dagen, als broer/zus op verkenning. Die veiligheid mist een enig kind. Ik loop vaak met haar mee maar dat is natuurlijk niet iets wat ik kan blijven doen.
    We hebben het goed met z'n drieën hoor, absoluut! Maar het is voor onze dochter soms wel eenzaam...
    Dit is zo van je kind afhankelijk.

    Die van mij kan rustig tegen een vriendinnetje aan de deur zeggen dat e er geen zin in heeft.
    Dat zwembad in de tuin, daar melde ze zich afgelopen schooljaar een keer ziek voor op school ze mocht alleen naar huis en ik krijg een filmpje van haar in dat zwembad :-D hoezo ziek?
    En ze gaat ook rustig op een caming alleen op onderzoek uit.
    Alle reacties Link kopieren
    Janiva schreef:
    09-10-2021 22:16
    O ja, dat kan ik me voorstellen!
    Voelde het voor jou ook als extra druk?
    Ja, dat voelde als extra druk. Natuurlijk spelen er heel veel factoren mee, als je overweegt om te gaan emigreren. Maar de wetenschap dat een emigratie veel verdriet zou veroorzaken bij mijn ouders drukte heel zwaar op me. Uiteindelijk heb ik niet écht voor de keuze gestaan, waardoor het probleem zich vanzelf heeft opgelost. Maar pfff, tijdens de weken waarin het een optie leek te gaan worden heb ik echt slapeloze nachten gehad. Zou ik een broer of zus hebben gehad, dan had het ongetwijfeld heel anders aangevoeld.
    ...
    Alle reacties Link kopieren
    Janiva schreef:
    09-10-2021 22:18
    Inderdaad, ik ben dus bang dat mijn zoon juist op volwassen leeftijd het ontbreken van een broer of zus als gemis zal ervaren.
    Ik voel dat inderdaad zo. Maar, dat wil ik wel benadrukken, ik besef ook dat mijn ervaring niet per se ook voor een ander zo zal voelen. Dus in je keuze voor een tweede kind moet je toch vooral kijken naar: is dat kind gewenst! En dus niet naar: wat betekent het later voor mijn eerste kind.
    ...
    Overigens ik ben eind 20 (en enigkind) en mis niets aan een broer of zus nu. Ik ben ontzettend druk met mijn bedrijven en passie. Ben blij als ik 1x in de twee weken even bij moeders op visite kan. Ik maak me wel eens zorgen: wat als mam ziek wordt?
    Vader nooit in beeld geweest, gelukkig nu wel een partner maar ik woon ook nog ruim 50 km verderop. En ik merkte vooral aan mn moeder dat die in een soort zwart gat terecht kwam nadat ik uit huis ging.
    Alle reacties Link kopieren
    lilalinda schreef:
    09-10-2021 20:23
    nee, uit onderzoek blijkt, dat er geen verschillen zijn
    Dit.

    In dit topic lees je ook al alles van ‘Heerlijk’ naar ‘prima, maar…’ tot ‘vreselijk’. En hetzelfde mbt tot broers en zussen. Superfijn en close tot nul contact of band.

    Het is allemaal ontzettend persoonlijk en helaas weet je vantevoren niet hoe het precies uitpakt.
    Alle reacties Link kopieren
    Vragen OP:
    Klaagt over/voelt zich eenzaam: nee. Mijn zusje en ik schelen maar 11 maanden en we sloegen elkaars koppen in tot ons 14e levensjaar. Daarna begon de Koude Oorlog totdat één van ons op kamers ging vanwege studie. Mijn broertje is acht jaar jonger dus dat was echt een totaal andere fase. Daar was ik echt een ‘grote’ zus van. Broer en zus lagen elkaar ook niet vanaf broers puberteit.

    Vraagt naar broertjes/zusjes: enkel op die leeftijd (groep 1 t/m 4) dat klasgenootjes nog wel eens een broertje/zusje kregen en dan de klas trakteerden op beschuit met muisjes en hij zeker ervan wilde zijn dat hij niet bij thuiskomst een dergelijke verrassing zou krijgen. Zoon wilde alleen een grote broer. Tsja, dat gaat ‘m niet worden.

    Vind ik het niet zielig dat hij er later alleen voor staat? Nee. Mijn man heeft een broer en zus en daar heeft hij ook helemaal niets aan w.b.t. zorg voor ouders op leeftijd. Is alleen extra ballast en drama. Ik heb wel wat aan mijn broer en zus maar beiden hebben ook partners met hun verplichtingen. Dus het is wel passen en meten. En dan wonen moeder, broer en zus nog allemaal binnen een straal van vijf km rond mijn huis.

    Vind ik het niet zielig dat hij met niemand jeugdherinneringen kan delen? Ook dit is niet gegarandeerd. Ik heb nu een goede band met broer en zus en we herinneren ons hele andere dingen. Voor broer sowieso al heel anders want hij is een nakomertje met een flink ‘leeftijdsgat’ tussen zijn oudere zussen. Hij heeft hele andere ouders gehad dan zus en ik.
    Nee heb je, ja kun je krijgen
    Hier 1 kind en hallleluuujaaaaaaa………dat is feest, en het is al die tijd heel bewust en weloverwogen bij 1 kind gebleven.
    Ooit riep ik dat ik 3 kinderen wilde. 2 zelf en 1 adoptie of pleeg.

    Ik ben zelf opgegroeid zonder broers en zussen. Had wel een half-broer en een half-zus waarvan 1 opgegroeid bij een oom en tante en 1 in een gezinsvervangend tehuis. Geen contact. Mijn eigen jeugd was alles behalve easy. Ik heb me als kind veel eenzaam gevoeld. Echter dat kwam voort uit het gevoel voortdurend in mijn eentje alle ellende te moeten bevechten die in het gezin waarin ik ben opgegroeid alledaagse kost was. Nu ik volwassen ben redeneer ik heel anders. Ik ben blij dat er niet nog een kind of meerdere kinderen hebben meegemaakt wat ik heb meegemaakt.

    Nu, bij mijn kind, zie ik dat het zich niet eenzaam voelt en geen drang heeft naar broers of zussen.
    Ooit kwam wel de vraag of er een broertje of zusjes zou komen. Ik heb toen in alle redelijkheid uitgelegd hoe wij als ouders daar in staan. De vraag was toen beantwoord en er is nooit meer eenzelfde vraag gekomen.
    We praten openlijk over dingen, kind weet ook dat het bij me terecht kan. Ik heb het idee dat, wanneer dit een onderwerp zou zijn dat voor kind speelt, het dat met me zou bespreken.

    Ons kind is heel gemakkelijk in contactlegging. Is niet bang om op mensen af te stappen, speelkameraadjes te vinden. Op vakanties vermaakt het zich prima, ritselt zijn eigen vriendjes en vriendinnetjes en is bij voorkeur altijd op pad met hen.
    Wij nemen ook wel naar uitjes regelmatig een vriendje of vriendinnetje mee, maar beslist niet altijd.
    Wij vervangen niet zelf het vermaak en vertier door voortdurend met kind bezig te zijn. Wel boden en bieden we altijd voldoende speelgoed en activiteit aan.

    Mijn ervaring is dat het hebben van 1 kind of het zijn van enig kind geen probleem hoeft te zijn. Natuurlijk bestaan er mensen die het niet kunnen verwerken dat het bij 1 kind blijft, en natuurlijk bestaan er kinderen die niet zonder broer of zus willen.
    Maar net zoals die er zijn zijn er ook meer dan voldoende mensen die er niet om talen.
    anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 10-10-2021 13:17
    5.32% gewijzigd

    Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
    Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

    Terug naar boven