Kinderen
alle pijlers
Enig kind
zaterdag 9 oktober 2021 om 17:01
Ouders die maar 1 kind hebben
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:31
Fijn om verschillende ervaringen te lezen.
Elk kind is anders, dus elk kind ervaart het dus anders.
Vind het wel altijd vervelend van mensen die dan denken dat je kind zielig is.. zonder broertje of zusje.
Of dan zeggen ze achhh laten jullie hem alleen opgroeien??
Maar ach ik leg het naast mij neer.
Elk kind is anders, dus elk kind ervaart het dus anders.
Vind het wel altijd vervelend van mensen die dan denken dat je kind zielig is.. zonder broertje of zusje.
Of dan zeggen ze achhh laten jullie hem alleen opgroeien??
Maar ach ik leg het naast mij neer.
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:34
Dat is inderdaad een rare vraag. Andersom heb ik ook wel eens gehoord, dat iemand aankondigde zwanger te zijn van de tweede en dat iemand toen zei: 'Wat zielig voor je oudste.' Daarbij denk ik hetzelfde, ik vind dat zulke rare opmerkingen over zulke persoonlijke zaken.Jufjoke schreef: ↑09-10-2021 17:35Wij hebben ook één kind. Ik vind mijn kind niet zielig. Ik geloof niet dat hij zich eenzaam voelt. Hij is niet anders gewend. En weet je, je weet toch niet hoe hij later op zijn jeugd terug kijkt. En je weet ook niet hoe het zou zijn geweest als er wel meerdere kinderen waren geweest. Dus dat vind ik allemaal niet zo zinvol.
We hebben ons huis altijd opengesteld voor andere kinderen, logeerpartijen en zo. Afspreken was nooit een probleem.
Het is in mijn ogen simpel: ouders gaan over dit soort zaken, niet de kinderen. Ik heb wel eens de vraag gekregen: maar wat als je kind een broertje of zusje wil? Nou ja, daar gaat hij nou eenmaal niet over. Niet moeilijker maken dan het is.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:36
Ach, een broertje of zusje is ook niet zaligmakend. Genoeg mensen, waaronder ik, die vaak in de clinch liggen met hun broer of zus.Noenoecasa schreef: ↑09-10-2021 17:28Precies dit merk ik dus ook.
Zoontje maakt vaak contact met andere kindjes als we ergens zijn. Maar vaak hebben die geen oog voor anderen omdat ze toch met broertjes of zusjes spelen.
En al zijn neefjes en nichtjes hebben ook broertjes/zusjes
hammie4ever wijzigde dit bericht op 09-10-2021 18:38
1.20% gewijzigd
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:38
Ik heb het geluk dat ik een dikke huid heb. Het kan me niet zo heel erg veel schelen wat andere mensen van mijn gezinssamenstelling vinden.Noenoecasa schreef: ↑09-10-2021 18:31
Vind het wel altijd vervelend van mensen die dan denken dat je kind zielig is.. zonder broertje of zusje.
Of dan zeggen ze achhh laten jullie hem alleen opgroeien??
Maar ach ik leg het naast mij neer.
Je voorbeeld 'achhh laten jullie hem alleen opgroeien?' zou ik in het belachelijke trekken om het belachelijke van de vraag te onderstrepen. Iets als: ja, we zijn bezig met een experiment en daarvoor moeten we hem zoveel mogelijk isoleren.
jufjoke wijzigde dit bericht op 09-10-2021 18:39
22.25% gewijzigd
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:38
Dit vraag ik me af. Is het echt zo dat anderen alleen met broertjes/zusjes spelen in een gezelschap of zijn deze kinderen meer gewend aan de sociale interactie in een groep waardoor het enigst kind het gevoel heeft lastiger aan te kunnen sluiten en bovenstaands als oorzaak gezien?Noenoecasa schreef: ↑09-10-2021 17:28Precies dit merk ik dus ook.
Zoontje maakt vaak contact met andere kindjes als we ergens zijn. Maar vaak hebben die geen oog voor anderen omdat ze toch met broertjes of zusjes spelen.
En al zijn neefjes en nichtjes hebben ook broertjes/zusjes
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:41
minoes5 schreef: ↑09-10-2021 17:58Dat mag jij vinden. Ik zie wat ik zie wanneer mijn kind aansluiting probeert te vinden of zich in haar eentje probeert te vermaken. Zij speelt nou eenmaal erg graag met andere kinderen. Altijd al geweest. Daar hebben wij geen invloed op.
Zij heeft veel vrienden/vriendinnen, kan met heel veel kinderen omgaan. Oud en jong. Wil als het aan haar ligt elke dag afspreken. Spreekt dan ook elke middag af met vriendjes/vriendinnetjes na school wanneer dat kan.
Even nog een voorbeeld:
Mijn dochter vraagt praktisch elk weekend en vakantie om met een vriendinnetje af te spreken (wij wonen helaas in een straat waar geen andere kinderen buiten spelen).
Haar vriendinnetjes hebben die behoefte niet of nauwelijks, omdat zij al samen spelen met hun broertje en/of zusje. Haar vriendinnetjes vragen dus niet of nauwelijks uit zichzelf om met onze dochter af te spreken in het weekend zodat het praktisch altijd bij ons vandaan komt.
Wanneer mijn dochter uit bed komt wil ze eigenlijk al meteen met een vriendinnetje spelen......en dan zegt ze uit haar zelf dat ze het jammer vindt dat ze geen broertje of zusje heeft om mee te spelen.
Niet omdat wij dat vinden of zeggen.
Ik vind het al lang heerlijk dat wij één kind hebben. Lekker makkelijk. We kunnen overal heen (is ook een stuk goedkoper). En ook lekker rustig en overzichtelijk.
Best bijzonder dat jij ziet dat alle broertjes en zusjes met elkaar willen spelen en niet behoefte hebben om met anderen te spelen. Ik zie dat juist zelden.
Ben je niet heel erg aan het projecteren? Lees maar iets over self-fulfilling prophecy.
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:45
Ik zie eigenlijk zelden broertjes en zusjes samen spelen, alleen als er echt helemaal niemand anders is en het dus soort van verplicht is, op vakantie bijvoorbeeld.minoes5 schreef: ↑09-10-2021 17:58Dat mag jij vinden. Ik zie wat ik zie wanneer mijn kind aansluiting probeert te vinden of zich in haar eentje probeert te vermaken. Zij speelt nou eenmaal erg graag met andere kinderen. Altijd al geweest. Daar hebben wij geen invloed op.
Zij heeft veel vrienden/vriendinnen, kan met heel veel kinderen omgaan. Oud en jong. Wil als het aan haar ligt elke dag afspreken. Spreekt dan ook elke middag af met vriendjes/vriendinnetjes na school wanneer dat kan.
Even nog een voorbeeld:
Mijn dochter vraagt praktisch elk weekend en vakantie om met een vriendinnetje af te spreken (wij wonen helaas in een straat waar geen andere kinderen buiten spelen).
Haar vriendinnetjes hebben die behoefte niet of nauwelijks, omdat zij al samen spelen met hun broertje en/of zusje. Haar vriendinnetjes vragen dus niet of nauwelijks uit zichzelf om met onze dochter af te spreken in het weekend zodat het praktisch altijd bij ons vandaan komt.
Wanneer mijn dochter uit bed komt wil ze eigenlijk al meteen met een vriendinnetje spelen......en dan zegt ze uit haar zelf dat ze het jammer vindt dat ze geen broertje of zusje heeft om mee te spelen.
Niet omdat wij dat vinden of zeggen.
Ik vind het al lang heerlijk dat wij één kind hebben. Lekker makkelijk. We kunnen overal heen (is ook een stuk goedkoper). En ook lekker rustig en overzichtelijk.
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:53
Het verschilt heel erg per gezin, is mijn ervaring met zoon, ook enig kind.
Zijn beste vriend heeft een broertje, wat elkaar alleen maar in de haren zit. Hun moeder (gescheiden) wordt er gek van. Beste vriend is dus heel vaak bij ons. Andere vriend heeft ook een broertje en die kunnen niet met en zonder elkaar.
Ik zie zelf eigenlijk weinig gezinnen wiens kinderen onderling veel samen spelen, alleen als er geen andere kinderen zijn. Maar ze zullen er ongetwijfeld zijn.
Zijn beste vriend heeft een broertje, wat elkaar alleen maar in de haren zit. Hun moeder (gescheiden) wordt er gek van. Beste vriend is dus heel vaak bij ons. Andere vriend heeft ook een broertje en die kunnen niet met en zonder elkaar.
Ik zie zelf eigenlijk weinig gezinnen wiens kinderen onderling veel samen spelen, alleen als er geen andere kinderen zijn. Maar ze zullen er ongetwijfeld zijn.
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:56
Dit dus.Hammie4ever schreef: ↑09-10-2021 18:45Ik zie eigenlijk zelden broertjes en zusjes samen spelen, alleen als er echt helemaal niemand anders is en het dus soort van verplicht is, op vakantie bijvoorbeeld.
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:57
Hier ook een kind van nu 11. We wonen in een straat waar buitenspelen met andere kinderen niet kan. Nichtjes wonen ver weg of zijn veel ouder dus daar moet ze het ook niet van hebben. Wel heeft ze vriendinnen op school en doet aan verschillende dorpse activiteiten mee. We kiezen ook bewust voor campings met activiteiten als we op vakantie gaan zodat ze in ieder geval de mogelijkheid heeft om anderen te ontmoeten. Tijdens de lockdown heeft ze zich wel echt eenzaam gevoeld. Want hoe leuk papa en mama ook zijn, giebelen met vriendinnen is toch anders.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:02
Ik ben wel blij dat wij in een klein durp wonen, waar ze zo naar elkaar toe kunnen. Tijdens de lockdown zochten ze elkaar buiten op, ideaal.MrsDuck schreef: ↑09-10-2021 18:57Hier ook een kind van nu 11. We wonen in een straat waar buitenspelen met andere kinderen niet kan. Nichtjes wonen ver weg of zijn veel ouder dus daar moet ze het ook niet van hebben. Wel heeft ze vriendinnen op school en doet aan verschillende dorpse activiteiten mee. We kiezen ook bewust voor campings met activiteiten als we op vakantie gaan zodat ze in ieder geval de mogelijkheid heeft om anderen te ontmoeten. Tijdens de lockdown heeft ze zich wel echt eenzaam gevoeld. Want hoe leuk papa en mama ook zijn, giebelen met vriendinnen is toch anders.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:07
Dit dus. Ik heb 1 zus en 4 broers en ik ben heel blij dat ik het met hun over onze overleden vader kan praten. Ik heb er zelf twee.poldervrouw schreef: ↑09-10-2021 18:12Ik ben zelf enig kind en daarom heb ik meer dan 1 kind. Ik vond en vind het vreselijk. Het niet hebben van broer of zus heb ik altijd als gemis ervaren en nu helemaal. Ik ben recent mijn laatste ouder verloren en ik heb bijvoorbeeld niemand meer die mij wat kan vertellen over vroeger. Echt zo naar.
Ik sta overal alleen voor en ondanks dat ik een gezin heb voelt dit heel eenzaam
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:10
Dat is inderdaad het enige waar ik me wel zorgen over maak: dat zoon later geen jeugdherinneringen kan delen met zijn broer of zus.
Dat doe ik nu wel met mijn zus en broers.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:11
Ik heb zelf geen kinderen, maar ben zelf ook opgegroeid als enig kind. Het was een beetje afhankelijk van de fase of ik het jammer vond of juist niet. Toen ik klein was schijn ik wel eens om een broertje/zusje gevraagd te hebben, later was ik weer heel blij dat ik geen vervelend klein zusje had dat mijn spullen pikte (wat ik bij vriendinnen zag gebeuren), nu vind ik het soms jammer dat ik geen broers of zussen heb maar ik heb alsnog hele goede vriendinnen die voor mij niet anders zijn dan familie.
Denk dat er geen juist antwoord is. Sommige kinderen hebben er misschien veel behoefte aan en anderen weer helemaal niet.
Het kan ook nadelen hebben, als één van de kinderen ernstig ziek wordt is er (te) weinig aandacht voor het andere kind.
Denk dat er geen juist antwoord is. Sommige kinderen hebben er misschien veel behoefte aan en anderen weer helemaal niet.
Het kan ook nadelen hebben, als één van de kinderen ernstig ziek wordt is er (te) weinig aandacht voor het andere kind.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:13
Mijn oudste zoon is lang alleen geweest , tot zijn 9e. Hij vond dat vaak wel moeilijk en benoemde dat ook. Hij maakte ook niet altijd makkelijk aansluiting met andere kinderen dus in speeltuintjes enzo, verveelde hij zich vaak. Zelf vond ik het ook pittig in de zin dat ik altijd iets moest "regelen" om het leuk te maken, als in: een vriendje regelen om mee te gaan op vakantie, of heel veel zelf met hem bezig zijn omdat hij het ook moeilijk vond om zich in zijn eentje te vermaken. Later heb ik uit een nieuwe relatie twee dochtertjes gekregen die maar 18 mnd met elkaar schelen. Hoe anders is dàt! Ze zijn altijd samen , spelen de hele dag door. Ook als er vriendinnetjes komen , spelen ze met elkaar, ze slapen op 1 kamer, superleuk! Zoon is nu 15 en heeft zn eigen vrienden, maar kan stiekem toch ook nog heel leuk met zn zusjes spelen: verstoppertje of op de trampoline. Zelfs met het grote leeftijdsverschil, zie ik hoe leuk hij het vindt. Ik vind het ook wel heel relaxt dat ze elkaar vermaken en dat er altijd een speelkameraadje is.
Zelf ben ik sinds mijn puberteit enig kind (Mijn broertje overleed). Ik merk bij mezelf wat een ander ook al schreef: veel zorgen om mn ouder wordende vader. Mijn moeder is ook overleden evenals al haar broers en zussen. Als mijn vader er straks niet meer is, is er niemand meer die mijn jeugdherinneringen met me deelt. Ik zou nu dus heel graag een broer of zus hebben gehad.
Zelf ben ik sinds mijn puberteit enig kind (Mijn broertje overleed). Ik merk bij mezelf wat een ander ook al schreef: veel zorgen om mn ouder wordende vader. Mijn moeder is ook overleden evenals al haar broers en zussen. Als mijn vader er straks niet meer is, is er niemand meer die mijn jeugdherinneringen met me deelt. Ik zou nu dus heel graag een broer of zus hebben gehad.
honingdropje2 wijzigde dit bericht op 09-10-2021 19:16
0.04% gewijzigd
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:13
Ik ben zelf enig kind, en inmiddels al in de zestig. Er zijn twee dingen die ik erg onprettig vind aan het enig kind zijn.
Als eerste, ik kan het mantelzorgen voor mijn hoog bejaarde ouders met niemand delen. Het mantelzorgen is iets dat er langzaam in sluipt, het begint met wat hand- en spandiensten maar het wordt steeds meer. Gelukkig komt de thuiszorg elke dag, en komt er ook 1x per week iemand poetsen. Maar toch..... even onbezorgd op vakantie gaan is er niet meer bij. En wat zou ik graag de zorg voor mijn ouders met een broer of zus willen delen (zoals ik het ook bij mijn neven en nichten zie gebeuren). Ik vind dit erg zwaar.
Als tweede, ik heb geen gedeelde jeugdherinneringen. Zo heerlijk om mijn nichten te zien genieten van die intieme gezinsdingen van vroeger.... (en dat zou ik zelf stiekem ook zo graag willen.)
Maar..... broers of zussen hebben is natuurlijk geen garantie dat je de zorg voor je ouders wél kunt delen. Of dat je later wél zo'n fijne band met elkaar hebt. Ik ken helaas ook een gezin met meerdere (volwassen) kinderen die helemaal niet goed met elkaar overweg kunnen. Dus het is zeker niet zo dat ik een groter gezin per se beter vind. Al heb ik zelf wél bewust voor meer kinderen gekozen. En ben ik blij dat het bij ons wel allemaal fijn verloopt, onderling.
Als eerste, ik kan het mantelzorgen voor mijn hoog bejaarde ouders met niemand delen. Het mantelzorgen is iets dat er langzaam in sluipt, het begint met wat hand- en spandiensten maar het wordt steeds meer. Gelukkig komt de thuiszorg elke dag, en komt er ook 1x per week iemand poetsen. Maar toch..... even onbezorgd op vakantie gaan is er niet meer bij. En wat zou ik graag de zorg voor mijn ouders met een broer of zus willen delen (zoals ik het ook bij mijn neven en nichten zie gebeuren). Ik vind dit erg zwaar.
Als tweede, ik heb geen gedeelde jeugdherinneringen. Zo heerlijk om mijn nichten te zien genieten van die intieme gezinsdingen van vroeger.... (en dat zou ik zelf stiekem ook zo graag willen.)
Maar..... broers of zussen hebben is natuurlijk geen garantie dat je de zorg voor je ouders wél kunt delen. Of dat je later wél zo'n fijne band met elkaar hebt. Ik ken helaas ook een gezin met meerdere (volwassen) kinderen die helemaal niet goed met elkaar overweg kunnen. Dus het is zeker niet zo dat ik een groter gezin per se beter vind. Al heb ik zelf wél bewust voor meer kinderen gekozen. En ben ik blij dat het bij ons wel allemaal fijn verloopt, onderling.
...
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:21
Mijn twee kinderen vragen met regelmaat om nog een broertje. Denk dat dat een vrij normale vraag is.
Ik ben zelf enig kind nadat mijn broertje vroeg na de geboorte is overleden. Als kind was ik nooit eenzaam; mijn moeder was thuis waardoor ik altijd met iemand kon spelen. Maar ben ook introvert waardoor ik nooit veel behoefte aan veel sociaal contact had.
Het was pas later, toen mijn moeder op de ic kwam te liggen en ik alleen met mijn vader was dat ik een sibling miste. Ik weet dat het geen garantie is op een goede relatie, maar ik mis het zeker wel om iemand in mijn leven te hebben die uit hetzelfde nest komt en om lief een leed mee te delen, op welke manier dan ook.
Mijn partner heeft bv drie broers en zussen en kan ze zeker wel benijden.
Wat ik ook heel vervelend heb ervaren als enig kind is de focus. Ik heb nog steeds het gevoel dat de spotlight op mij is gericht.
Ik zie dat ook aan de ouders van enig kinderen in mijn omgeving, al zou niemand het erkennen
Ik merk het vooral ook aan mezelf, nu ik twee kinderen heb (zit vijf jaar tussen) en druk ben met de verschillende interesses en behoeften van de kinderen. Je focus kan nl niet constant op beiden gericht zijn wat ze op een bepaalde manier meer vrijheid geeft.
Ik ben zelf enig kind nadat mijn broertje vroeg na de geboorte is overleden. Als kind was ik nooit eenzaam; mijn moeder was thuis waardoor ik altijd met iemand kon spelen. Maar ben ook introvert waardoor ik nooit veel behoefte aan veel sociaal contact had.
Het was pas later, toen mijn moeder op de ic kwam te liggen en ik alleen met mijn vader was dat ik een sibling miste. Ik weet dat het geen garantie is op een goede relatie, maar ik mis het zeker wel om iemand in mijn leven te hebben die uit hetzelfde nest komt en om lief een leed mee te delen, op welke manier dan ook.
Mijn partner heeft bv drie broers en zussen en kan ze zeker wel benijden.
Wat ik ook heel vervelend heb ervaren als enig kind is de focus. Ik heb nog steeds het gevoel dat de spotlight op mij is gericht.
Ik zie dat ook aan de ouders van enig kinderen in mijn omgeving, al zou niemand het erkennen
Ik merk het vooral ook aan mezelf, nu ik twee kinderen heb (zit vijf jaar tussen) en druk ben met de verschillende interesses en behoeften van de kinderen. Je focus kan nl niet constant op beiden gericht zijn wat ze op een bepaalde manier meer vrijheid geeft.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:27
Kun je een concreet voorbeeld geven van die focus ? Ben wel benieuwd.OhDeer schreef: ↑09-10-2021 19:21Mijn twee kinderen vragen met regelmaat om nog een broertje. Denk dat dat een vrij normale vraag is.
Ik ben zelf enig kind nadat mijn broertje vroeg na de geboorte is overleden. Als kind was ik nooit eenzaam; mijn moeder was thuis waardoor ik altijd met iemand kon spelen. Maar ben ook introvert waardoor ik nooit veel behoefte aan veel sociaal contact had.
Het was pas later, toen mijn moeder op de ic kwam te liggen en ik alleen met mijn vader was dat ik een sibling miste. Ik weet dat het geen garantie is op een goede relatie, maar ik mis het zeker wel om iemand in mijn leven te hebben die uit hetzelfde nest komt en om lief een leed mee te delen, op welke manier dan ook.
Mijn partner heeft bv drie broers en zussen en kan ze zeker wel benijden.
Wat ik ook heel vervelend heb ervaren als enig kind is de focus. Ik heb nog steeds het gevoel dat de spotlight op mij is gericht.
Ik zie dat ook aan de ouders van enig kinderen in mijn omgeving, al zou niemand het erkennen
Ik merk het vooral ook aan mezelf, nu ik twee kinderen heb (zit vijf jaar tussen) en druk ben met de verschillende interesses en behoeften van de kinderen. Je focus kan nl niet constant op beiden gericht zijn wat ze op een bepaalde manier meer vrijheid geeft.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:28
Dit herken ik wel. Ik ben nu 30 en in een fase waarin het belang van vriendschap wat lijkt af te nemen en familie belangrijker wordt (vriendinnen die een gezin stichten, of vriendinnen die met hun neefjes/nichtjes optrekken etc.). Echt heel naïef misschien, maar ik merk nu pas voor het eerst dat voor veel mensen familie (logisch hoor) een heel stuk belangrijker is dan vriendschap, terwijl vriendinnen voor mij (naast mijn ouders) eigenlijk alles zijn wat ik heb en ook wel als familie aanvoelen. Vriendschap is voor mij veel meer een noodzaak en dat vind ik weleens lastig.
Ook vind ik de combi enig kind + geen kinderwens bij vlagen heel lastig.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:31
Ik denk dat dit heel erg aan het kind ligt, maar er kan een kern van waarheid in zitten. Op de kinderopvang gaven ze bij mijn zoon aan dat ze heel goed kunnen merken dat hij oudere siblings heeft. Dat geeft blijkbaar een heel andere interactie dan bij enig kinderen. Maar er zullen vast ook kinderen zijn waarbij je niks merkt. Ik merk het zelf wel aan onze oudste die lang enig kind is geweest. Toch wat minder gewend om te delen en gewend dat de wereld veel om haar draaide, hoewel ik dat echt hard probeerde te voorkomen.moizer schreef: ↑09-10-2021 18:38Dit vraag ik me af. Is het echt zo dat anderen alleen met broertjes/zusjes spelen in een gezelschap of zijn deze kinderen meer gewend aan de sociale interactie in een groep waardoor het enigst kind het gevoel heeft lastiger aan te kunnen sluiten en bovenstaands als oorzaak gezien?
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:34
Ik ben enig kind. Mijn man ook. Ik heb het altijd jammer gevonden en zeker in de periode dat mijn ouders ziek en oud waren en kwamen te overlijden heb ik een sibling gemist.
Mijn man heeft dat juist totaal niet.
Zelf hebben wij 2 kinderen, ik wilde mijn oudste niet als enig kind laten opgroeien. Het jammere is dat ze nu als volwassenen nauwelijks contact hebben en eigenlijk geen band hebben, als kind hadden ze dat al amper. Dus sja....
Zelf hebben ze alletwee 1 kind en komen er ook niet meer.
Mijn man heeft dat juist totaal niet.
Zelf hebben wij 2 kinderen, ik wilde mijn oudste niet als enig kind laten opgroeien. Het jammere is dat ze nu als volwassenen nauwelijks contact hebben en eigenlijk geen band hebben, als kind hadden ze dat al amper. Dus sja....
Zelf hebben ze alletwee 1 kind en komen er ook niet meer.
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:38
De vraag was niet aan mij gericht, maar ik kan wel een voorbeeld noemen. Mijn man heeft ooit overwogen om in het buitenland te gaan werken. Dus heel even hebben we serieus de optie 'emigratie' overwogen. En toen merkte ik hoe de focus van mijn ouders op mij gericht was: ik zou hun hart hebben gebroken als we daadwerkelijk zouden zijn gegaan. Mijn moeder durft niet te vliegen, ze zou ons dus nooit meer hebben kunnen bezoeken. Uiteindelijk is het emigratie-avontuur om een heel andere reden niet doorgegaan, ik was stiekem ongelooflijk opgelucht daardoor.
...
zaterdag 9 oktober 2021 om 19:43
Hoeft niet perse zo te zijn hé.moizer schreef: ↑09-10-2021 18:38Dit vraag ik me af. Is het echt zo dat anderen alleen met broertjes/zusjes spelen in een gezelschap of zijn deze kinderen meer gewend aan de sociale interactie in een groep waardoor het enigst kind het gevoel heeft lastiger aan te kunnen sluiten en bovenstaands als oorzaak gezien?
Dat idee had ik alleen bij zulke momenten.
Ik speelde vroeger ook niet altijd met alleen broertjes en zusjes.
Zoontje is wel heel sociaal tot nu toe, en vind het heel leuk om samen te spelen met andere kindjes.
Of dat nou jonge kindjes zijn of veel ouder. Hij sluit overal bij aan haha.
