Kinderen
alle pijlers
Gescheiden/uit elkaar ouders
vrijdag 12 februari 2021 om 22:38
Hee,
Mijn partner en ik hebben een week geleden besloten uit elkaar te gaan. Wij hebben een zoon van bijna 2 jaar.
Ondanks dat ik vind dat een kind beter 2 gelukkige ouders apart kan hebben ipv 2 ongelukkig samen met veel spanning, merk ik dat ik wel kamp met schuldgevoelens naar zoon.
Ik zal vast niet de eerste en zeker ook niet de laatste zijn in deze. Ik zou het fijn vinden om ervaringen van andere gescheiden ouders te lezen mbt je kindje(s). Hoe gingen de kinderen ermee om en hoe gaat dit nu?
Mijn partner en ik hebben een week geleden besloten uit elkaar te gaan. Wij hebben een zoon van bijna 2 jaar.
Ondanks dat ik vind dat een kind beter 2 gelukkige ouders apart kan hebben ipv 2 ongelukkig samen met veel spanning, merk ik dat ik wel kamp met schuldgevoelens naar zoon.
Ik zal vast niet de eerste en zeker ook niet de laatste zijn in deze. Ik zou het fijn vinden om ervaringen van andere gescheiden ouders te lezen mbt je kindje(s). Hoe gingen de kinderen ermee om en hoe gaat dit nu?
zaterdag 13 februari 2021 om 17:36
of niet
ik ben niet aan mijn eerste vent blijven hangen
waar iemand eerste leuk lijkt, gaat na een tijdje de roze bril af en de verkering uit
zaterdag 13 februari 2021 om 17:37
Beetje jammer dat sommigen oordelen over scheiden met jonge kinderen.
Je kan je niet op het ouderschap voorbereiden. En je kan praten tot je een ons weegt, maar de realiteit blijkt pas als het kind er echt is.
Als je dan beslist om te scheiden, dan hoeft niemand daarover te oordelen. Niemand wil een kind een scheiding aandoen. Maar soms is het gewoon beter.
Ik ben niet bepaald objectief (geen seconde spijt van mijn beslissing) maar ik herken wel de vele oordelen van mensen. Dichtbij of veraf. Gescheiden ouders met jonge kinderen kunnen hun energie wel beter gebruiken dan zichzelf te moeten zitten verantwoorden.
Nog even on topic.
Tot het lijkt alsof er een berg voor je ligt.
Zo eentje waar je niet kan overheen kijken.
Maar stapje per stapje lukt het je. En na een jaar kijk je er op terug, met trots en dan denk je: dat heb ik toch maar mooi gedaan!
Leer jezelf om ja te zeggen. Aanvaard hulp. Dierbaren staan vaak machteloos te kijken en vinden het fijn om iets te kunnen doen voor je.
Je komt er wel. Zet 'm op TO!
Je kan je niet op het ouderschap voorbereiden. En je kan praten tot je een ons weegt, maar de realiteit blijkt pas als het kind er echt is.
Als je dan beslist om te scheiden, dan hoeft niemand daarover te oordelen. Niemand wil een kind een scheiding aandoen. Maar soms is het gewoon beter.
Ik ben niet bepaald objectief (geen seconde spijt van mijn beslissing) maar ik herken wel de vele oordelen van mensen. Dichtbij of veraf. Gescheiden ouders met jonge kinderen kunnen hun energie wel beter gebruiken dan zichzelf te moeten zitten verantwoorden.
Nog even on topic.
Tot het lijkt alsof er een berg voor je ligt.
Zo eentje waar je niet kan overheen kijken.
Maar stapje per stapje lukt het je. En na een jaar kijk je er op terug, met trots en dan denk je: dat heb ik toch maar mooi gedaan!
Leer jezelf om ja te zeggen. Aanvaard hulp. Dierbaren staan vaak machteloos te kijken en vinden het fijn om iets te kunnen doen voor je.
Je komt er wel. Zet 'm op TO!
zaterdag 13 februari 2021 om 17:39
Dat kan. Maar dan ga je niet eerst kinderen verwekken met iemand die eigenlijk niet zo leuk lijkt te zijn.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 13 februari 2021 om 17:41
zaterdag 13 februari 2021 om 17:42
Er bestaat een pil, er bestaan spiraaltjes, er bestaan condooms, dus zwanger raken als je niet helemaal zeker bent is nergens voor nodig.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 13 februari 2021 om 17:44
Ik ben pas geleden gescheiden. Het was heel heftig ondanks dat we geen ruzie hadden. Alles goed geregeld en nu nog steeds, met her en der een kleine ergenis maar stukken minder dan toen we nog samen waren. Alle spanningen zijn verdwenen. Het enige wat overblijft is het gemis van een kerngezin, verdriet en schuldgevoel naar de kinderen toe.
De oudste vind het wel prima, de binnenvetter dus. De jongste heeft er heel veel moeite mee, huilt regelmatig.
Dat doet zeer. Ondanks dat ik als moeder en vrouw vele malen gelukkiger ben dan toen is het verdriet van je kinderen hart verscheurend. Met goede gesprekken, ruimte voor emoties en eventueel hulp hoop ik dat het een plekje gaat krijgen in hun leven. Al zal het ook voor hun altijd een kras op hun ziel opleveren.
De oudste vind het wel prima, de binnenvetter dus. De jongste heeft er heel veel moeite mee, huilt regelmatig.
Dat doet zeer. Ondanks dat ik als moeder en vrouw vele malen gelukkiger ben dan toen is het verdriet van je kinderen hart verscheurend. Met goede gesprekken, ruimte voor emoties en eventueel hulp hoop ik dat het een plekje gaat krijgen in hun leven. Al zal het ook voor hun altijd een kras op hun ziel opleveren.
zaterdag 13 februari 2021 om 17:45
Dus iedereen die belazerd wordt tijdens of kort na de zwangerschap heeft gewoon niet goed opgelet, en moet het er verder maar mee doen? Want mensen blijken nooit ineens anders te zijn dan je dacht?
Mijn oude buren waren al 15 jaar samen, en een prima stel, ook volgens iedereen die ze kenden. Kinderen krijgen ging niet makkelijk, heeft behoorlijk lang geduurd. Zoon werd geboren, en na een week deelde hij mee dat hij toch homo was, en weg ging. Echt íedereen viel van zijn stoel van verbazing, niemand zei achteraf dat hij het eigenlijk had geweten. Maar blijkbaar had zijn vrouw gewoon meer interesse moeten tonen. Leuk om te horen.
zaterdag 13 februari 2021 om 18:37
Bij mij ook. Maar ook het zorgen en de zorgen voor een eigen kind zijn zo anders (beroepsmatig dag- en nachtzorg kinderen). Daarbij het slaapgebrek, de totale invloed op àlles en het nooit uit kunnen zetten van moeder zijn en voelen. Daar kan je je niet op voorbereiden. Net als op de intense liefde niet.Carpe-diiem schreef: ↑13-02-2021 18:25Nee idd. Ik ben zelf enorm veranderd door de komst van onze zoon. Toen kwam mijn psychische kwetsbaarheid echt tot uiting.
zaterdag 13 februari 2021 om 18:51
Toen ik me er eenmaal aan overgaf vond ik het allemaal meevallen dat wel.LīlyRose schreef: ↑13-02-2021 18:37Bij mij ook. Maar ook het zorgen en de zorgen voor een eigen kind zijn zo anders (beroepsmatig dag- en nachtzorg kinderen). Daarbij het slaapgebrek, de totale invloed op àlles en het nooit uit kunnen zetten van moeder zijn en voelen. Daar kan je je niet op voorbereiden. Net als op de intense liefde niet.
zaterdag 13 februari 2021 om 19:12
Onzin. Onze bijna kleuter kwam ondanks koperspiraal. En na 3 jaar relatie ken ik niemand die nog kiest voor spiraal en condoom of pil en condoom.
zaterdag 13 februari 2021 om 19:18
Ik ben bij ex weggegaan toen zoon net 2 was en vlak voor zijn 3e verjaardag verhuisde ik met zoon terug naar mijn kant van de wereld.
Zoon weet niet beter dan dat zijn vader en diens familie in India wonen. Ook zijn oudere halfbroer en -zus wonen daar.
Inmiddels is zoon 10 en belt hij regelmatig met vader en siblings. Afgelopen zomer zou hij daar een maand heengaan, maar dat kon door corona niet doorgaan. Hopelijk komende zomer wel.
Voor ons was het een erg goede beslissing en heeft het goed uitgepakt.
Zoon weet niet beter dan dat zijn vader en diens familie in India wonen. Ook zijn oudere halfbroer en -zus wonen daar.
Inmiddels is zoon 10 en belt hij regelmatig met vader en siblings. Afgelopen zomer zou hij daar een maand heengaan, maar dat kon door corona niet doorgaan. Hopelijk komende zomer wel.
Voor ons was het een erg goede beslissing en heeft het goed uitgepakt.
zaterdag 13 februari 2021 om 19:45
Precies. Je weet pas hoe het is, als het er is.LīlyRose schreef: ↑13-02-2021 18:37Bij mij ook. Maar ook het zorgen en de zorgen voor een eigen kind zijn zo anders (beroepsmatig dag- en nachtzorg kinderen). Daarbij het slaapgebrek, de totale invloed op àlles en het nooit uit kunnen zetten van moeder zijn en voelen. Daar kan je je niet op voorbereiden. Net als op de intense liefde niet.
zaterdag 13 februari 2021 om 20:03
Wie bedoel je dan met “ ons “ ?Sanne_A schreef: ↑13-02-2021 19:18Ik ben bij ex weggegaan toen zoon net 2 was en vlak voor zijn 3e verjaardag verhuisde ik met zoon terug naar mijn kant van de wereld.
Zoon weet niet beter dan dat zijn vader en diens familie in India wonen. Ook zijn oudere halfbroer en -zus wonen daar.
Voor ons was het een erg goede beslissing en heeft het goed uitgepakt.
Denkt zijn vader en zijn andere familie daar ook zo over ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 13 februari 2021 om 20:58
Misschien is het al gezegd maar het is toch niet zo gek dat mensen stomverbaasd zijn als mensen uit elkaar gaan als kind nummer 2 of 3 amper een paar jaar oud is? Wat is er gebeurt in die korte tijd? Heb je als stel het genoeg tijd gegeven?
Uit elkaar gaan komt vaker voor en ik geloof dat bij elkaar blijven zoals vroeger 'moest' ook in veel gevallen erg ongezond is voor alle partijen.
Maar ik krijg ook regelmatig het idee dat vrouwen koste wat kost een kind willen en dat partnerkeuze vervolgens geen prioriteit heeft. Of minder prioriteit in ieder geval. Met alle gevolgen van dien. Beetje kort door de bocht geformuleerd maar zo zie ik het wel soms.
Voorbeeld: een vriendin was regelmatig negatief over haar vriend, toen nog geen kinderen. Dus ik verwachtte dat de relatie geen stand zou houden. Krijgt ze vervolgens 3 kinderen met die man! En nu dus alsnog uit elkaar.
Zegt ze ook nog dat ze zich zelf een schouderklopje geeft voor dat ze het zo goed doet in haar eentje.
Van mij had ze een schouderklop gekregen als ze, ondanks haar kinderwens, was gestopt met die relatie.
Ik denk dat ik het niet zal snappen, zo'n houding.
En nee, ik wil niet zeggen dat ik het zo goed doe. Maar ik vind het uit elkaar gaan wel heel veel voorkomen, alsof er zo makkelijk over wordt gedacht.
Uit elkaar gaan komt vaker voor en ik geloof dat bij elkaar blijven zoals vroeger 'moest' ook in veel gevallen erg ongezond is voor alle partijen.
Maar ik krijg ook regelmatig het idee dat vrouwen koste wat kost een kind willen en dat partnerkeuze vervolgens geen prioriteit heeft. Of minder prioriteit in ieder geval. Met alle gevolgen van dien. Beetje kort door de bocht geformuleerd maar zo zie ik het wel soms.
Voorbeeld: een vriendin was regelmatig negatief over haar vriend, toen nog geen kinderen. Dus ik verwachtte dat de relatie geen stand zou houden. Krijgt ze vervolgens 3 kinderen met die man! En nu dus alsnog uit elkaar.
Zegt ze ook nog dat ze zich zelf een schouderklopje geeft voor dat ze het zo goed doet in haar eentje.
Van mij had ze een schouderklop gekregen als ze, ondanks haar kinderwens, was gestopt met die relatie.
Ik denk dat ik het niet zal snappen, zo'n houding.
En nee, ik wil niet zeggen dat ik het zo goed doe. Maar ik vind het uit elkaar gaan wel heel veel voorkomen, alsof er zo makkelijk over wordt gedacht.
zaterdag 13 februari 2021 om 21:15
Wat bij mij veranderd was is dat ik een heel stuk volwassener werd en mn prioriteiten veranderden.
In mijn geval ging mn ex aan mn rugzak hangen, die kon die verandering in mij niet accepteren.
Ook mijn veranderende lichaam kon hij niets mee. Vond hij niet aantrekkelijk meer (ik was slanker en sportiever dan voor mn zwangerschap).
En na commentaar op mn nieuwe baan (niet 9 tot 5) en ik moest maar wat normaals zoeken was ik er wel klaar mee.
In mijn geval ging mn ex aan mn rugzak hangen, die kon die verandering in mij niet accepteren.
Ook mijn veranderende lichaam kon hij niets mee. Vond hij niet aantrekkelijk meer (ik was slanker en sportiever dan voor mn zwangerschap).
En na commentaar op mn nieuwe baan (niet 9 tot 5) en ik moest maar wat normaals zoeken was ik er wel klaar mee.
Been there, done that, got the T-shirt.
maandag 15 februari 2021 om 16:30
Ik ken een vrouw die eenzijdig had besloten om na twee jaar nog een kind 'te krijgen', omdat ze niet moeder van kinderen van verschillende vaders wilde zijn. Toen het kind twee was, is de relatie alsnog verbroken.Beschuitmetjam schreef: ↑13-02-2021 20:58Misschien is het al gezegd maar het is toch niet zo gek dat mensen stomverbaasd zijn als mensen uit elkaar gaan als kind nummer 2 of 3 amper een paar jaar oud is? Wat is er gebeurt in die korte tijd? Heb je als stel het genoeg tijd gegeven?
Uit elkaar gaan komt vaker voor en ik geloof dat bij elkaar blijven zoals vroeger 'moest' ook in veel gevallen erg ongezond is voor alle partijen.
Maar ik krijg ook regelmatig het idee dat vrouwen koste wat kost een kind willen en dat partnerkeuze vervolgens geen prioriteit heeft. Of minder prioriteit in ieder geval. Met alle gevolgen van dien. Beetje kort door de bocht geformuleerd maar zo zie ik het wel soms.
Voorbeeld: een vriendin was regelmatig negatief over haar vriend, toen nog geen kinderen. Dus ik verwachtte dat de relatie geen stand zou houden. Krijgt ze vervolgens 3 kinderen met die man! En nu dus alsnog uit elkaar.
Zegt ze ook nog dat ze zich zelf een schouderklopje geeft voor dat ze het zo goed doet in haar eentje.
Van mij had ze een schouderklop gekregen als ze, ondanks haar kinderwens, was gestopt met die relatie.
Ik denk dat ik het niet zal snappen, zo'n houding.
En nee, ik wil niet zeggen dat ik het zo goed doe. Maar ik vind het uit elkaar gaan wel heel veel voorkomen, alsof er zo makkelijk over wordt gedacht.
dinsdag 16 februari 2021 om 20:18
Meen je dat echt?
Mijn ouders sloegen elkaar de hersenpan in. Ik ben maar wat blij dat die op tijd hebben ingezien dat het zeer vergiftigend was voor mij om daar in op te groeien.
Ik ben zelf ook gescheiden toen mijn kind nog geen 1 was. Je kan niet alles voorspellen. Kind is prima opgedroogd.
woensdag 17 februari 2021 om 07:51
Er moet ook altijd wel ergens een “schuld” neergelegd worden hè. Per definitie waren er signalen die je gemist hebt, heb je te weinig levenservaring of een veel te grote kinderwens waar alles voor moet wijken. Anderen zeggen weer dat als je je maar goed voorbereid, het niet mis zal gaan.
Relatie stuk met een jong kind? Nou even zien, wie kunnen we daar een schuldgevoel over aanpraten? Geloof me, daar zijn jullie niet voor nodig, dat doen die mensen over het algemeen al helemaal zelf.
Relatie stuk met een jong kind? Nou even zien, wie kunnen we daar een schuldgevoel over aanpraten? Geloof me, daar zijn jullie niet voor nodig, dat doen die mensen over het algemeen al helemaal zelf.
woensdag 17 februari 2021 om 08:13
-Red- schreef: ↑17-02-2021 07:51Er moet ook altijd wel ergens een “schuld” neergelegd worden hè. Per definitie waren er signalen die je gemist hebt, heb je te weinig levenservaring of een veel te grote kinderwens waar alles voor moet wijken. Anderen zeggen weer dat als je je maar goed voorbereid, het niet mis zal gaan.
Relatie stuk met een jong kind? Nou even zien, wie kunnen we daar een schuldgevoel over aanpraten? Geloof me, daar zijn jullie niet voor nodig, dat doen die mensen over het algemeen al helemaal zelf.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
