Kinderen
alle pijlers
Gescheiden/uit elkaar ouders
vrijdag 12 februari 2021 om 22:38
Hee,
Mijn partner en ik hebben een week geleden besloten uit elkaar te gaan. Wij hebben een zoon van bijna 2 jaar.
Ondanks dat ik vind dat een kind beter 2 gelukkige ouders apart kan hebben ipv 2 ongelukkig samen met veel spanning, merk ik dat ik wel kamp met schuldgevoelens naar zoon.
Ik zal vast niet de eerste en zeker ook niet de laatste zijn in deze. Ik zou het fijn vinden om ervaringen van andere gescheiden ouders te lezen mbt je kindje(s). Hoe gingen de kinderen ermee om en hoe gaat dit nu?
Mijn partner en ik hebben een week geleden besloten uit elkaar te gaan. Wij hebben een zoon van bijna 2 jaar.
Ondanks dat ik vind dat een kind beter 2 gelukkige ouders apart kan hebben ipv 2 ongelukkig samen met veel spanning, merk ik dat ik wel kamp met schuldgevoelens naar zoon.
Ik zal vast niet de eerste en zeker ook niet de laatste zijn in deze. Ik zou het fijn vinden om ervaringen van andere gescheiden ouders te lezen mbt je kindje(s). Hoe gingen de kinderen ermee om en hoe gaat dit nu?
zaterdag 13 februari 2021 om 15:48
Des te belangrijker dat je je voorbereidt op dat gebeuren. En des te belangrijker dat je samen het besluit neemt en je erop voorbereidt.-Red- schreef: ↑13-02-2021 15:43Vergeet ook niet dat een kind krijgen een behoorlijk life changing event is. Dat heeft effect op mensen, haalt dingen naar boven die je misschien anders niet zo snel gemerkt zou hebben.
Voor mijn ex viel het hebben van een kind enorm tegen. En dat weet je niet van te voren, dat je spijt krijgt van je kind. Was het maar waar.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 13 februari 2021 om 15:56
zaterdag 13 februari 2021 om 15:58
Tuurlijk wel. Maar dat kost tijd. Voor zowel vader als moeder. En ik ben het met je eens dat je dan niet ten volle kunt meekrijgen wat het in je eigen leven betekent, maar je kunt je er wel op instellen. Waar het me echter om ging, is dat ik niet snap dat zo veel ouders met zeer jonge kinderen elkaar opeens niet meer kunnen uitstaan, dusdanig dat ze uit elkaar gaan, terwijl ze een jaar of twee jaar eerder nog samen een kind wilden hebben.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 13 februari 2021 om 15:59
Pejeka, jij hebt geen kinderen en geen verbroken huwelijk (of verbroken langdurige relatie). Dat maakt niet dat jouw insteek of aanpak beter zijn die die van iemand die wel kinderen heeft en dat verbroken huwelijk of die verbroken langdurige relatie.
Soms of vaak gebeuren er dingen die je niet kunt voorspellen.
En je verhaal over nauwelijks verandering van iemand na zijn of haar 25e........dat kan zo zijn. Maar niet voor niets maken mensen op oa hun 30e levensjaar vaak een balans op en vragen zich af of ze hetgeen ze tot dan hebben gewild en gedaan nog wel willen blijven voorzetten.
Soms of vaak gebeuren er dingen die je niet kunt voorspellen.
En je verhaal over nauwelijks verandering van iemand na zijn of haar 25e........dat kan zo zijn. Maar niet voor niets maken mensen op oa hun 30e levensjaar vaak een balans op en vragen zich af of ze hetgeen ze tot dan hebben gewild en gedaan nog wel willen blijven voorzetten.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 13-02-2021 17:26
0.43% gewijzigd
zaterdag 13 februari 2021 om 16:01
Dat kun je dus niet. En aangezien jij volgens mij geen kinderen hebt kan je daar dus ook niets over zeggen.pejeka schreef: ↑13-02-2021 15:58Tuurlijk wel. Maar dat kost tijd. Voor zowel vader als moeder. En ik ben het met je eens dat je dan niet ten volle kunt meekrijgen wat het in je eigen leven betekent, maar je kunt je er wel op instellen. Waar het me echter om ging, is dat ik niet snap dat zo veel ouders met zeer jonge kinderen elkaar opeens niet meer kunnen uitstaan, dusdanig dat ze uit elkaar gaan, terwijl ze een jaar of twee jaar eerder nog samen een kind wilden hebben.
Beter vallen die aantallen wel mee en is het alleen in jouw omgeving enorm veel.
zaterdag 13 februari 2021 om 16:12
Wat heerlijk dat het leven zo makkelijk is zeg. Je moet je gewoon even goed voorbereiden.pejeka schreef: ↑13-02-2021 15:58Tuurlijk wel. Maar dat kost tijd. Voor zowel vader als moeder. En ik ben het met je eens dat je dan niet ten volle kunt meekrijgen wat het in je eigen leven betekent, maar je kunt je er wel op instellen. Waar het me echter om ging, is dat ik niet snap dat zo veel ouders met zeer jonge kinderen elkaar opeens niet meer kunnen uitstaan, dusdanig dat ze uit elkaar gaan, terwijl ze een jaar of twee jaar eerder nog samen een kind wilden hebben.
zaterdag 13 februari 2021 om 16:14
mensen met kinderen gaan (heel ouderwets) minder snel uit elkaar dan stellen zonderpejeka schreef: ↑13-02-2021 15:58Tuurlijk wel. Maar dat kost tijd. Voor zowel vader als moeder. En ik ben het met je eens dat je dan niet ten volle kunt meekrijgen wat het in je eigen leven betekent, maar je kunt je er wel op instellen. Waar het me echter om ging, is dat ik niet snap dat zo veel ouders met zeer jonge kinderen elkaar opeens niet meer kunnen uitstaan, dusdanig dat ze uit elkaar gaan, terwijl ze een jaar of twee jaar eerder nog samen een kind wilden hebben.
zaterdag 13 februari 2021 om 16:17
Die indruk heb ik niet, gezien het zeer grote aantal (zeer) jonge kinderen dat tegenwoordig in een één-ouder-gezin opgroeit.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 13 februari 2021 om 16:25
Hi TO,
Wij zijn uit elkaar gegaan toen ons dochtertje bijna 3 was.
Ze is nu 6. Ze is elke week 1 dag/nacht bij haar vader en om de week een weekend (1 a 2 nachtjes).
Wij gaan nog prima met elkaar om en vieren haar verjaardag, Sinterklaas en 1 dag kindercarnaval (dit jaar niet
) samen..
Je mag me pb'n voor vragen hoor.
Wij zijn uit elkaar gegaan toen ons dochtertje bijna 3 was.
Ze is nu 6. Ze is elke week 1 dag/nacht bij haar vader en om de week een weekend (1 a 2 nachtjes).
Wij gaan nog prima met elkaar om en vieren haar verjaardag, Sinterklaas en 1 dag kindercarnaval (dit jaar niet
) samen.. Je mag me pb'n voor vragen hoor.
zaterdag 13 februari 2021 om 16:27
Het feit dat ze niet durfden zou ook nog kunnen zijn omdat ze bang waren alleen én ongelukkig te zijn.Ttroeteltje schreef: ↑13-02-2021 10:13Ik kan je vertellen over mijn ervaring als kind van ouders die bij elkaar bleven tegen beter weten in.
Mijn jeugd was verschrikkelijk.
Ruzies, geschreeuw, verwijten, ik als kind dat tussen hun in geplaatst werd letterlijk en figuurlijk.
Ik bad dat ze uit elkaar gingen. Eindelijk rust en eindelijk verlossing van de ellende. Elke keer dat ze zeiden dat ze uit elkaar zouden gaan voelde ik opluchting, en elke keer dat ze er vervolgens niets meer over zeiden teleurstelling.
Ze bleven niet bij elkaar voor mij. Ze bleven bij elkaar omdat ze niet anders durfden.
Ik deel jou mening. Beter 2 ouders die gelukkig zijn zonder elkaar, dan 2 ouders die ongelukkig zijn met elkaar.
Mensen onderschatten hetgeen kinderen voelen bij voortdurende spanning, stress, ellende. De gevolgen voor hun jeugd en hun volwassen leven. De onveilige thuishaven, de eenzaamheid, de kilte.
Beter 2 ouders die ongelukkig zijn zonder elkaar, dan 2 ouders die ongelukkig zijn met elkaar…. Het wil namelijk niet zeggen dat als je uit elkaar gaat er per se (meteen) gelukkiger van wordt.
zaterdag 13 februari 2021 om 16:56
Dit! Ik vind het juist ontzettend begrijpelijk dat JUIST stellen met kleine kinderen overwegen om uit elkaar te gaan. De komst van een kind kan alles ontzettend onder druk zetten, slechte nachtrust, hormonen, de verdeling van taken die scheef loopt, het eeuwige overleggen met elkaar als een van beiden even zonder kind de deur uit wil.. dat zou er voor kunnen zorgen dat je elkaar opeens een stuk minder leuk gaat vinden. En dat zijn geen dingen die je van tevoren kunt afkaarten in een overleg.-Red- schreef: ↑13-02-2021 15:43Vergeet ook niet dat een kind krijgen een behoorlijk life changing event is. Dat heeft effect op mensen, haalt dingen naar boven die je misschien anders niet zo snel gemerkt zou hebben.
Voor mijn ex viel het hebben van een kind enorm tegen. En dat weet je niet van te voren, dat je spijt krijgt van je kind. Was het maar waar.
zaterdag 13 februari 2021 om 16:59
Aangezien meer dan 40% van de geregistreerde relaties tegenwoordig uitmondt in een scheiding, lijkt me evident dat de kinderen dus ook in een éénoudersituatie terechtkomen. En dan hebben we het alleen nog maar over de geregistreerde relatie, genoeg niét geregistreerde relatie waarin ook kinderen zijn en die ook uit elkaar vallen. Dus die komen daar dan nog eens bij.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 13 februari 2021 om 17:04
Hebben al die relaties kinderen?pejeka schreef: ↑13-02-2021 16:59Aangezien meer dan 40% van de geregistreerde relaties tegenwoordig uitmondt in een scheiding, lijkt me evident dat de kinderen dus ook in een éénoudersituatie terechtkomen. En dan hebben we het alleen nog maar over de geregistreerde relatie, genoeg niét geregistreerde relatie waarin ook kinderen zijn en die ook uit elkaar vallen. Dus die komen daar dan nog eens bij.
Hebben al die relaties zeer jonge kinderen?
zaterdag 13 februari 2021 om 17:08
Snap je het in de volgende omstandigheden wellicht wel?pejeka schreef: ↑13-02-2021 15:23Oh ja hoor, ook vroeger gebeurde dat. Ik ben bijna 60 en ken ook uit mijn jeugd gescheiden mensen. Ik denk alleen dat men tegenwoordig wel eens te makkelijk denkt over relaties. Alsof het een soort kledingstuk is: op het eerste gezicht leuk, maar na een paar maanden bevalt het toch niet zoals je dacht en dan ruil je het in. En natuurlijk is het feit dat je tegenwoordig talloze internetsites hebt om je behoefte aan de volgende vlam te bevredigen, daar ook debet aan.
Maar ik probeer het te begrijpen, al die mensen die na nét een kind te hebben gekregen, opeens elkaar niet meer kunnen uitstaan en uit elkaar willen. Kind is 1 of 2 jaar. En dan probeer ik me echt te bedenken: OK, 2 jaar geleden vond je hem nog helemaal te gek, en wilde je maar wát graag een kind met hem samen, en nauwelijks is het kind geboren, of opeens is hij een klootzak waarmee je geen dag langer wilt samen wonen? En ik snap dat gewoon oprecht niet.
a. Hij bleek al sinds de zwangerschap vreemd te gaan met een ander. Daar kwam je achter toen je kind 2 jaar was.
b. Je dacht eerst: ah, lief, hij is jaloers, hij houdt van me. Maar inmiddels weet je: het moet op zijn manier, ik mag niemand aankijken of ik krijg een ram tegen mijn kop.
c. Hij sprak altijd zo leuk over kinderen krijgen en zat vol met plannen over wat hij er allemaal mee zou willen doen, je dacht echt dat hij vadermateriaal was. EN nu de werkelijkheid: hij wil letterlijk geen enkele aanpassing doen voor zijn kind, hij schreeuwt tegen zijn kind en hij klaagt de hele dag door dat het zoveel werk is, zo'n kind - terwijl hij er dus niks voor doet. En hij is jaloers op het kind, omdat het daarvoor kennelijk altijd over hem ging en nu moet het even over die kleine gaan.
zaterdag 13 februari 2021 om 17:10
zaterdag 13 februari 2021 om 17:21
On topic: mijn dochter is nu bijna 3 en ik heb een eigen woning sinds zij bijna 3 was.
Ze heeft vlagen dat ze graag wil dat papa en mama in 1 huis wonen. Dit werd o.a. gevoed door mijn ex. Sinds een jaar heeft hij een relatie en sindsdien is hij er geloof ik over op gehouden tegenover mn dochter.
Ik heb haar heel vaak verteld dat het beter is zo omdat mama zo een leukere mama voor haar kan zijn. Ik weet niet of dat een goede uitleg is maar iig wel de waarheid.
Hij wou ook scheiden toen zei hij maar had niet verwacht dat ik door zou zetten, stond hier afgelopen zomer nog in de keuken van 'ik mis ons'. Dat maakt mij nu er helaas minder happig op om bijv. mee te eten daar oid.
Ze heeft vlagen dat ze graag wil dat papa en mama in 1 huis wonen. Dit werd o.a. gevoed door mijn ex. Sinds een jaar heeft hij een relatie en sindsdien is hij er geloof ik over op gehouden tegenover mn dochter.
Ik heb haar heel vaak verteld dat het beter is zo omdat mama zo een leukere mama voor haar kan zijn. Ik weet niet of dat een goede uitleg is maar iig wel de waarheid.
Hij wou ook scheiden toen zei hij maar had niet verwacht dat ik door zou zetten, stond hier afgelopen zomer nog in de keuken van 'ik mis ons'. Dat maakt mij nu er helaas minder happig op om bijv. mee te eten daar oid.
Been there, done that, got the T-shirt.
zaterdag 13 februari 2021 om 17:28
Sorry nee, snap ik het nog steeds niet. Dat je pas na twee jaar merkt dat je partner vreemd gaat. Dat je pas ná de geboorte van het kind in de gaten krijgt dat hij ziekelijk jaloers is. enz. Allemaal dingen die je van tevoren had kunnen ontdekken.bia-pia schreef: ↑13-02-2021 17:08Snap je het in de volgende omstandigheden wellicht wel?
a. Hij bleek al sinds de zwangerschap vreemd te gaan met een ander. Daar kwam je achter toen je kind 2 jaar was.
b. Je dacht eerst: ah, lief, hij is jaloers, hij houdt van me. Maar inmiddels weet je: het moet op zijn manier, ik mag niemand aankijken of ik krijg een ram tegen mijn kop.
c. Hij sprak altijd zo leuk over kinderen krijgen en zat vol met plannen over wat hij er allemaal mee zou willen doen, je dacht echt dat hij vadermateriaal was. EN nu de werkelijkheid: hij wil letterlijk geen enkele aanpassing doen voor zijn kind, hij schreeuwt tegen zijn kind en hij klaagt de hele dag door dat het zoveel werk is, zo'n kind - terwijl hij er dus niks voor doet. En hij is jaloers op het kind, omdat het daarvoor kennelijk altijd over hem ging en nu moet het even over die kleine gaan.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 13 februari 2021 om 17:29
Ja, dat kan.leeuwinnetje27 schreef: ↑13-02-2021 16:27Het feit dat ze niet durfden zou ook nog kunnen zijn omdat ze bang waren alleen én ongelukkig te zijn.
Beter 2 ouders die ongelukkig zijn zonder elkaar, dan 2 ouders die ongelukkig zijn met elkaar…. Het wil namelijk niet zeggen dat als je uit elkaar gaat er per se (meteen) gelukkiger van wordt.
Ik wil daar in ieder geval niet meer over nadenken of mee bezig zijn. Heb me te lang verantwoordelijk gevoeld voor hun geluk en ellende. Afgelopen daarmee!
zaterdag 13 februari 2021 om 17:30
had
je zegt het zelf
zaterdag 13 februari 2021 om 17:34
