Kinderen
alle pijlers
Gescheiden/uit elkaar ouders
vrijdag 12 februari 2021 om 22:38
Hee,
Mijn partner en ik hebben een week geleden besloten uit elkaar te gaan. Wij hebben een zoon van bijna 2 jaar.
Ondanks dat ik vind dat een kind beter 2 gelukkige ouders apart kan hebben ipv 2 ongelukkig samen met veel spanning, merk ik dat ik wel kamp met schuldgevoelens naar zoon.
Ik zal vast niet de eerste en zeker ook niet de laatste zijn in deze. Ik zou het fijn vinden om ervaringen van andere gescheiden ouders te lezen mbt je kindje(s). Hoe gingen de kinderen ermee om en hoe gaat dit nu?
Mijn partner en ik hebben een week geleden besloten uit elkaar te gaan. Wij hebben een zoon van bijna 2 jaar.
Ondanks dat ik vind dat een kind beter 2 gelukkige ouders apart kan hebben ipv 2 ongelukkig samen met veel spanning, merk ik dat ik wel kamp met schuldgevoelens naar zoon.
Ik zal vast niet de eerste en zeker ook niet de laatste zijn in deze. Ik zou het fijn vinden om ervaringen van andere gescheiden ouders te lezen mbt je kindje(s). Hoe gingen de kinderen ermee om en hoe gaat dit nu?
woensdag 17 februari 2021 om 18:22
Ik wil je wel geloven maar dat is niet helemaal wat ik zie. Ik zie vrouwen zich zelf op de borst slaan dat ze het zo goed alleen doen en wat sterk dat ze voor zich zelf hebben gekozen. Terwijl amper een paar jaar daarvoor alles koek en ei was tussen de partners (anders krijg je geen kind lijkt me).-Red- schreef: ↑17-02-2021 07:51Er moet ook altijd wel ergens een “schuld” neergelegd worden hè. Per definitie waren er signalen die je gemist hebt, heb je te weinig levenservaring of een veel te grote kinderwens waar alles voor moet wijken. Anderen zeggen weer dat als je je maar goed voorbereid, het niet mis zal gaan.
Relatie stuk met een jong kind? Nou even zien, wie kunnen we daar een schuldgevoel over aanpraten? Geloof me, daar zijn jullie niet voor nodig, dat doen die mensen over het algemeen al helemaal zelf.
Het klinkt onaardig wat ik zeg, het is niet mijn bedoeling om keihard te oordelen (maar begrijp dat het zo overkomt) maar ik kan er soms echt niet met mijn pet bij. Bijvoorbeeld die vriendin van me, ik wil haar best steunen maar met haar houding vind ik dat erg lastig. Gelukkig heeft ze genoeg steun van anderen en heeft ze mij niet echt nodig.
woensdag 17 februari 2021 om 19:07
Kan best, zal soms ook, soms ook niet. Maar dé vraag is: wie haalt het shitgevoel bij het kind weg? Dat pappa (meestal) of soms mamma niet meer elke dag bij hem of haar is? Dat het misschien wel zijn of haar schuld is dat pappa en mamma niet meer bij elkaar zijn? Ik denk dat er gewoon té vaak wordt gedacht: ach, dat kind voegt zich wel, even wennen en klaar. Of: dat kind is nog zo jong, dat beseft het niet eens. Maar wat men in elk geval vergeet, is dat er een derde partij in het geding is en dat is het kind dat nergens iets aan kan doen, nergens invloed op kan uitoefenen, maar wel met een portie shit wordt opgescheept dankzij de scheiding. Heel fijn hoor, als je je als ouders lekker schuldig gaat zitten voelen, maar wat heeft dat kind eraan? En prima hoor, als je als twee volwassenen ieder kiest voor "je eigen belangen", maar waar is het belang van het kind in dat geheel?-Red- schreef: ↑17-02-2021 07:51Er moet ook altijd wel ergens een “schuld” neergelegd worden hè. Per definitie waren er signalen die je gemist hebt, heb je te weinig levenservaring of een veel te grote kinderwens waar alles voor moet wijken. Anderen zeggen weer dat als je je maar goed voorbereid, het niet mis zal gaan.
Relatie stuk met een jong kind? Nou even zien, wie kunnen we daar een schuldgevoel over aanpraten? Geloof me, daar zijn jullie niet voor nodig, dat doen die mensen over het algemeen al helemaal zelf.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 18 februari 2021 om 11:21
Op zich een goed punt, Pejeka, zeker als kinderen ouder zijn. Ik hoop dat daar met die kinderen over gepraat wordt.
Bij jonge kinderen, of in ieder geval bij mijn zoon die 2 was, speelt dat niet. Hij weet niet beter dan dat hij bij mij woont. Ook in zijn klas zijn er genoeg kinderen met gescheiden ouders. Ik heb het idee dat het een stuk normaler is dan vroeger en dat het dus voor kinderen ook gewoon is.
Ik denk dat er op de school waar ik werk geen enkele klas is waar de ouders van alle kinderen nog "gewoon" bij elkaar zijn.
Bij jonge kinderen, of in ieder geval bij mijn zoon die 2 was, speelt dat niet. Hij weet niet beter dan dat hij bij mij woont. Ook in zijn klas zijn er genoeg kinderen met gescheiden ouders. Ik heb het idee dat het een stuk normaler is dan vroeger en dat het dus voor kinderen ook gewoon is.
Ik denk dat er op de school waar ik werk geen enkele klas is waar de ouders van alle kinderen nog "gewoon" bij elkaar zijn.
donderdag 18 februari 2021 om 19:24
Is dat eigenlijk niet een intrieste ontwikkeling?Sanne_A schreef: ↑18-02-2021 11:21Op zich een goed punt, Pejeka, zeker als kinderen ouder zijn. Ik hoop dat daar met die kinderen over gepraat wordt.
Bij jonge kinderen, of in ieder geval bij mijn zoon die 2 was, speelt dat niet. Hij weet niet beter dan dat hij bij mij woont. Ook in zijn klas zijn er genoeg kinderen met gescheiden ouders. Ik heb het idee dat het een stuk normaler is dan vroeger en dat het dus voor kinderen ook gewoon is.
Ik denk dat er op de school waar ik werk geen enkele klas is waar de ouders van alle kinderen nog "gewoon" bij elkaar zijn.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 18 februari 2021 om 19:47
het is intriest, maar (spreek nu uit eigen ervaring) kinderen kunnen soms ook weer meer ademen als ze niet langer wonen bij twee ouders die steeds ruzie hebben, er is dan ruimte voor een nieuwe balans. Niemand begint een gezin met het idee het bij een beetje tegenwind op te geven, ik niet in elk geval. Maar soms wil het echt niet meer, het is dan te makkelijk te zeggen dat de ouders voor zichzelf kiezen.
donderdag 18 februari 2021 om 19:53
Allemaal goed en wel, maar het is toch bedenkelijk dat inmiddels meer dan 40% van de relaties opbreekt? Zijn we als mens dan zó egoïstisch geworden dat in een relatie niet het WIJ, maar altijd in de eerste plaats het IK voorop staat?noorderlicht76 schreef: ↑18-02-2021 19:47het is intriest, maar (spreek nu uit eigen ervaring) kinderen kunnen soms ook weer meer ademen als ze niet langer wonen bij twee ouders die steeds ruzie hebben, er is dan ruimte voor een nieuwe balans. Niemand begint een gezin met het idee het bij een beetje tegenwind op te geven, ik niet in elk geval. Maar soms wil het echt niet meer, het is dan te makkelijk te zeggen dat de ouders voor zichzelf kiezen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 18 februari 2021 om 19:59
ik heb mijn scheiding niet beleefd als egoistisch, wel als heel verdrietig. Maar juist het feit dat we rust wilden voor onze kinderen was voor ons een van de redenen om niet samen te blijven, het was te explosief. Dus ik denk dat het te zwart wit is te stellen dat het IK voorop staat.
donderdag 18 februari 2021 om 21:15
En het was geen optie om jullie zélf onder handen te nemen, zodat je samen die rust ook voor je kinderen kon creëren?noorderlicht76 schreef: ↑18-02-2021 19:59ik heb mijn scheiding niet beleefd als egoistisch, wel als heel verdrietig. Maar juist het feit dat we rust wilden voor onze kinderen was voor ons een van de redenen om niet samen te blijven, het was te explosief. Dus ik denk dat het te zwart wit is te stellen dat het IK voorop staat.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
