Kinderen
alle pijlers
Geven jullie straf?
dinsdag 2 april 2024 om 08:41
In principe dit.Yakuzakiko schreef: ↑31-03-2024 16:56We praten dan, ik leg uit waarom ik iets niet goed vind. Straffen vind ik niet nodig, is volgens mij ook vrij nutteloos, dan leren ze niet waarom iets niet mag.
Wij zorgen voor een pleegkind (9) met complexe gedragsproblemen en dit werkt het beste.
Dwang heeft alleen maar tegengesteld effect en maakt alles alleen maar erger.
Als hij bewust mensen pijn doet of dingen sloopt, wat helaas wel eens gebeurd en past bij zijn problematiek, wordt er wel 'gestraft' naast uitgelegd waarom dat niet kan en mag. Dat wordt niet en nooit geaccepteerd bij ons. Dus dan gaat zijn telefoon een week in de kast of mag hij een week niet de straat uit bijvoorbeeld.
dinsdag 2 april 2024 om 08:56
dinsdag 2 april 2024 om 09:03
Dat geeft wel weer aan dat ieder kind anders is en dat er geen standaard aanpak is die werkt. Ik ben van nature iemand van het overleg en niet al te strenge grenzen. Boos worden was bij mijn oudste niet effectief, die raakte al van de leg als ze dácht dat ik haar boos aankeek. Dwingen werkte niet, uitleggen en overleggen wel (en nog steeds).KamilleT schreef: ↑01-04-2024 23:50Ik heb ook zo’n kind. Ik denk dat ik haar dood had moeten slaan om haar te laten doen wat ik wilde tegen haar zin. Dat klinkt wat cru, ik was er snel achter dat dwang en onder de arm geen goed plan was. Dan duurde alles nog veel langer en zat ik met een compleet hysterisch kind dat nog steeds niet deed wat ik wilde. Ik heb haar groot gekregen met veel liefde, geduld, toegeeflijkheid en een beroep op haar gezonde verstand. Ze doet nog steeds niet wat ik wil, maar wordt gelukkig wel steeds volwassener en verstandiger.
En die aanpak, die ook goed bij mij als ouder paste, bleek totaal niet te passen bij mijn jongste. Die wil grenzen ervaren en pakt irritatie of hints/logisch verstand gewoon niet op. Boos worden wel. Ik heb daar enorm aan moeten wennen, dat zo'n slim kind elke keer zo de grenzen op kon zoeken (niet alleen bij mij, ook bij anderen). Later snapte ik dat hij gewoon duidelijkheid wil: een boos iemand is duidelijk, iemand die teleurgesteld is of geïrriteerd is, is onduidelijk voor hem (misschien heeft hij wel wat kenmerken van autisme bedacht ik mij weleens, misschien gaan we dat ooit nog laten onderzoeken).
dinsdag 2 april 2024 om 09:21
ik denk dat het heel erg aan het kind ligt wat wel of juist niet werkt.
Ik vind wel dat we tegenwoordig alles over analyseren en maar blijven praten, dat doen we hier dus niet. Van kleins af aan al niet, op sommige plekken gedraag je je normaal, dus niet krijsen, schreeuwen, rennen etc. Dus ga je dat toch doen, dan krijg je 1 waarschuwing, ga je dan toch door? Dan pakken we alles in en gaan naar huis. Krijs je maar lekker in de auto of zo maar dan is het 'uit eten' of dagje pretpark om zeep.
Ooit maar 1x per kind hoeven te doen, daarna waren en zijn ze voorbeeldig.
Straffen met slaan of zo natuurlijk nooit, maar wel heel helder als je iets doet dat echt niet kan en mag, dan hangen daar consequenties aan vast.
Ik vind wel dat we tegenwoordig alles over analyseren en maar blijven praten, dat doen we hier dus niet. Van kleins af aan al niet, op sommige plekken gedraag je je normaal, dus niet krijsen, schreeuwen, rennen etc. Dus ga je dat toch doen, dan krijg je 1 waarschuwing, ga je dan toch door? Dan pakken we alles in en gaan naar huis. Krijs je maar lekker in de auto of zo maar dan is het 'uit eten' of dagje pretpark om zeep.
Ooit maar 1x per kind hoeven te doen, daarna waren en zijn ze voorbeeldig.
Straffen met slaan of zo natuurlijk nooit, maar wel heel helder als je iets doet dat echt niet kan en mag, dan hangen daar consequenties aan vast.
dinsdag 2 april 2024 om 09:29
Kan me hier helemaal in vinden. Zo hebben wij het ook gedaan.poohtjesschrijft schreef: ↑02-04-2024 09:21ik denk dat het heel erg aan het kind ligt wat wel of juist niet werkt.
Ik vind wel dat we tegenwoordig alles over analyseren en maar blijven praten, dat doen we hier dus niet. Van kleins af aan al niet, op sommige plekken gedraag je je normaal, dus niet krijsen, schreeuwen, rennen etc. Dus ga je dat toch doen, dan krijg je 1 waarschuwing, ga je dan toch door? Dan pakken we alles in en gaan naar huis. Krijs je maar lekker in de auto of zo maar dan is het 'uit eten' of dagje pretpark om zeep.
Ooit maar 1x per kind hoeven te doen, daarna waren en zijn ze voorbeeldig.
Straffen met slaan of zo natuurlijk nooit, maar wel heel helder als je iets doet dat echt niet kan en mag, dan hangen daar consequenties aan vast.
dinsdag 2 april 2024 om 10:02
Maar ook in het handelen naar kinderen zijn vele gradaties. En als ouder moet je uiteindelijk uitvinden wat bij je kinderen werkt. En als je pech hebt kom je er ook achter dat je kinderen totaal verschillende soorten van aanpak nodig hebben. Het ene kind wil serieus genomen worden en als een volwassene benaderd worden en vooral weten waarom iets moet zoals het moet. Het andere kind wil gewoon continu weten wat er gebeurt als een grens overtreden wordt en ervaren of die grenzen er nog wel zijn/nog wel gelden.
Uiteindelijk moet je als ouder uitvogelen wat bij jouw kind(eren) het beste werkt en dan nog kun je later achterkomen dat een andere aanpak misschien beter passend was geweest. Daarom is opvoeden ook gewoon heel lastig: er is geen standaard recept en soms kom je er nooit achter of je de meest optimale aanpak gehanteerd hebt.
En soms ziet een buitenstaander iets wat je zelf over het hoofd gezien had (dat had ik hier bij twee kinderen).
Gelukkig komt het in veel gevallen gewoon vanzelf goed.
dinsdag 2 april 2024 om 10:08
Dit. Ieder kind is anders. Sommige hebben duidelijker grenzen nodig dan anderen. Ik was zoals jouw oudste; als mijn moeder maar bozig keek was ik al van slag en ging ik mijn best doen. Mijn dochter (pas 2,5) lijkt dat helemaal niet te zien, of toch niet belangrijk te vinden. Die heb ik onlangs 2x op de gang gezet nadat ik haar gewaarschuwd had. Heeft geholpen. Ik geef haar ook soms de keus: je kunt nu lief meewerken of het gaat op de nare manier. Bijvoorbeeld tanden poetsen. Lief meewerken is mondje open en dan zing ik liedjes en poets haar tanden. Als ze niet meewerkt gaat ze in de houtgreep en wordt ook gepoetst.Lento schreef: ↑02-04-2024 09:03Dat geeft wel weer aan dat ieder kind anders is en dat er geen standaard aanpak is die werkt. Ik ben van nature iemand van het overleg en niet al te strenge grenzen. Boos worden was bij mijn oudste niet effectief, die raakte al van de leg als ze dácht dat ik haar boos aankeek. Dwingen werkte niet, uitleggen en overleggen wel (en nog steeds).
En die aanpak, die ook goed bij mij als ouder paste, bleek totaal niet te passen bij mijn jongste. Die wil grenzen ervaren en pakt irritatie of hints/logisch verstand gewoon niet op. Boos worden wel. Ik heb daar enorm aan moeten wennen, dat zo'n slim kind elke keer zo de grenzen op kon zoeken (niet alleen bij mij, ook bij anderen). Later snapte ik dat hij gewoon duidelijkheid wil: een boos iemand is duidelijk, iemand die teleurgesteld is of geïrriteerd is, is onduidelijk voor hem (misschien heeft hij wel wat kenmerken van autisme bedacht ik mij weleens, misschien gaan we dat ooit nog laten onderzoeken).
En dat is meteen ook het semantische. Ik vind ik de houtgreep genomen worden wel een 'straf' voor niet meewerken. Anderen hier zullen het een 'consequentie' vinden.
Je ziet het hier ook in het draadje. Eén moeder geeft aan dat zij haar kind wel straft door het naar haar kamer te sturen. Een paar reacties later zegt een andere moeder dat zij nooit straft, maar soms moet kind bij ongewenst gedrag wel naar haar kamer. Die moeders doen precies het zelfde, maar de ene vindt dat zij straft (en krijgt daar commentaar op) en de ander vindt dat zij niet straft.
dinsdag 2 april 2024 om 10:19
Niet straffen betekent helemaal niet noodzakelijk blijven praten en overanalyseren. Met een kind dat wederrechtelijk de koektrommel leeg had gevreten ging ik echt geen uren praten hoor, dat kind kreeg gewoon de rest van de week geen koekjes meer want hij had al genoeg koekjes gehad. Dat is geen straf, dat is een logisch gevolg van het gedrag. Straf zou het zijn geweest als ik dat kind twee weken huisarrest had gegeven of een pak voor de billen, want dergelijke maatregelen hebben geen zak te maken met het 'vergrijp'. En straf vind ik dus nutteloos.poohtjesschrijft schreef: ↑02-04-2024 09:21ik denk dat het heel erg aan het kind ligt wat wel of juist niet werkt.
Ik vind wel dat we tegenwoordig alles over analyseren en maar blijven praten, dat doen we hier dus niet.
(...)
Straffen met slaan of zo natuurlijk nooit, maar wel heel helder als je iets doet dat echt niet kan en mag, dan hangen daar consequenties aan vast.
dinsdag 2 april 2024 om 10:26
Grappig ik vind dat dus wel een (logische hoor) straf.Lady*Voldemort schreef: ↑02-04-2024 10:19Niet straffen betekent helemaal niet noodzakelijk blijven praten en overanalyseren. Met een kind dat wederrechtelijk de koektrommel leeg had gevreten ging ik echt geen uren praten hoor, dat kind kreeg gewoon de rest van de week geen koekjes meer want hij had al genoeg koekjes gehad. Dat is geen straf, dat is een logisch gevolg van het gedrag. Straf zou het zijn geweest als ik dat kind twee weken huisarrest had gegeven of een pak voor de billen, want dergelijke maatregelen hebben geen zak te maken met het 'vergrijp'. En straf vind ik dus nutteloos.
dinsdag 2 april 2024 om 10:30
Zo verlopen dit soort topics altijd. Heb al heel vaak een belonen/straffen topic voorbij zien komen op dit forum. En die beginnen altijd met een groep die zegt: straffen? straffen? echt zo belachelijk, en zo niet zinvol, dat doen wij echt niet. En dan zegt de andere groep die door het antwoord van groep 1 direct allemaal onbegrensde kinderen voor zich zien, totale anarchie van kinderen binnen een gezin: nou wij straffen wel hoor. Lekker al die prinsjes en prinsesjes die straks volwassen worden. En daar komt dan gedoe uit voort. En uiteindelijk komt het er op neer dat groep 1 gewoon hetzelfde doet als de andere groep alleen noemen ze het anders.Yinna schreef: ↑02-04-2024 10:08Dit. Ieder kind is anders. Sommige hebben duidelijker grenzen nodig dan anderen. Ik was zoals jouw oudste; als mijn moeder maar bozig keek was ik al van slag en ging ik mijn best doen. Mijn dochter (pas 2,5) lijkt dat helemaal niet te zien, of toch niet belangrijk te vinden. Die heb ik onlangs 2x op de gang gezet nadat ik haar gewaarschuwd had. Heeft geholpen. Ik geef haar ook soms de keus: je kunt nu lief meewerken of het gaat op de nare manier. Bijvoorbeeld tanden poetsen. Lief meewerken is mondje open en dan zing ik liedjes en poets haar tanden. Als ze niet meewerkt gaat ze in de houtgreep en wordt ook gepoetst.
En dat is meteen ook het semantische. Ik vind ik de houtgreep genomen worden wel een 'straf' voor niet meewerken. Anderen hier zullen het een 'consequentie' vinden.
Je ziet het hier ook in het draadje. Eén moeder geeft aan dat zij haar kind wel straft door het naar haar kamer te sturen. Een paar reacties later zegt een andere moeder dat zij nooit straft, maar soms moet kind bij ongewenst gedrag wel naar haar kamer. Die moeders doen precies het zelfde, maar de ene vindt dat zij straft (en krijgt daar commentaar op) en de ander vindt dat zij niet straft.
Meestal...
dinsdag 2 april 2024 om 10:33
mijn reactie is vooral: hoezo denk je dat straf alleen een pak rammel is? corrigeren=ombuigen. dat kan van gesprek tot pak rammel. en vanaf ongeveer halverwege kun je ze onder straf scharen. straf is een negatieve consequentie. dus ook op een rustige manier uitleggen dat de bal steeds tegen het raam van buurvrouw annie schoppen niet lief is en dus de bal eventjes naar binnen gaat is straf/een consequentie/een correctie van het gedrag. en dat vind ik helemaal ok.Lady*Voldemort schreef: ↑31-03-2024 19:23Klopt. Maar denken dat je dat alleen kunt bereiken met straf is dus een beetje beperkt. De meeste kinderen zijn namelijk best voor rede vatbaar en de kinderen die dat niet zijn bereik je ook niet met straf.
Maar ik verwacht nu een reactie van 'ik kreeg vroeger ook altijd een pak rammel en daar ben ik niet slechter van geworden', dus ik log hier even uit.
En doooooor!
dinsdag 2 april 2024 om 10:35
Ik heb ook zo'n kind. Waarschijnlijk neurodivers, maar ikzelf ook en dat geduld heb ik nog niet altijd.
dinsdag 2 april 2024 om 10:36
je legt je eigen uitleg van een woord op aan iedereen om je heen. dat verklaart veel, maar is wat gekLady*Voldemort schreef: ↑31-03-2024 19:58Logische consequentie deed ik natuurlijk wel. Mijn dochter had ooit eens een paar euro van me gejat, en die moest ze dus terugbetalen van haar zakgeld. Straf zou het zijn geweest als ik haar bij wijze van genoegdoening twee weken binnen had gehouden maar dat zou natuurlijk belachelijk zijn geweest,
En doooooor!
dinsdag 2 april 2024 om 10:39
Dat is gewoon een forse straf hoor, met logica heeft het weinig te maken!Lady*Voldemort schreef: ↑02-04-2024 10:19Niet straffen betekent helemaal niet noodzakelijk blijven praten en overanalyseren. Met een kind dat wederrechtelijk de koektrommel leeg had gevreten ging ik echt geen uren praten hoor, dat kind kreeg gewoon de rest van de week geen koekjes meer want hij had al genoeg koekjes gehad. Dat is geen straf, dat is een logisch gevolg van het gedrag. Straf zou het zijn geweest als ik dat kind twee weken huisarrest had gegeven of een pak voor de billen, want dergelijke maatregelen hebben geen zak te maken met het 'vergrijp'. En straf vind ik dus nutteloos.
dinsdag 2 april 2024 om 10:39
Iedereen legt woorden op zijn manier uit, dat is helemaal niet gek. Het is pas gek dat sommigen daar geen rekening mee houden en 'niet straffen' onmiddellijk uitleggen als 'en maar blijven praten', 'overanalyseren' en 'grenzeloze opvoeding'.
dinsdag 2 april 2024 om 11:21
Ik vind zo ongeveer alle genoemde voorbeelden straf. 
Het is een natuurlijke consequentie (en dus geen straf) als de consequentie vanzelf komt:
- zit je te hannesen met je melk en valt die in je schoot word je nat en dat voelt niet fijn
- ga je heel hard gillen in de supermarkt doet dat pijn aan andermans oren en kijken ze boos naar je
- als je alle koekjes opeet heeft niemand anders meer een koekje (en dat kunnen ze je kwalijk nemen)
Als ouder kan je dan nog kiezen: help je met de melk opruimen en droge kleren pakken? Koop je nieuwe koekjes? Help je het kind bewust maken van het effect van diens gegil? Wat spreek je vervolgens (in een gelijkwaardig gesprek) af over hoe om te gaan met de consequenties? Je kan bijvoorbeeld aan je kind vragen: "Hoe gaan we dat nou oplossen? Want nu zijn er geen koekjes meer over voor mij/voor de rest van de week/etc? En: "Hoe gaan we dat nou volgende keer doen met boodschappen?". Daarbij hou je natuurlijk rekening met het niveau van het kind en kijk je als ouder ook achter het gedrag. Als je kind met gierende trek in de winkelwagen zat neem je de volgende keer gewoon rijstwafels mee in je tas natuurlijk.
Als je als ouder de natuurlijke consequenties niet verzacht maar juist (al naar gelang de situatie) uitvergroot is dat erg leerzaam voor kinderen. Het maakt ze namelijk bewust van het effect van hun gedrag. Het lerende effect ontstaat vooral als ze zich ook veilig (in de brede zin van het woord, dus: vrij van stress) voelen.
Als ouder kan je de natuurlijke consequentie dus gebruiken en ondertussen zelf naast je kind blijven staan, in figuurlijke zin. Op die manier bouw je aan een sterke relatie, aan het zelfvertrouwen van het kind en aan bewustwording.
Nou snap ik ook dat dat bij het ene kind wat makkelijker werkt dan bij het andere. Ik denk dan ook echt dat zo'n manier van opvoeden vaak erg veel vraagt van de ouder, en afhankelijk van wat voor kind je hebt nóg meer. Het levert op termijn ook veel op.
Het is een natuurlijke consequentie (en dus geen straf) als de consequentie vanzelf komt:
- zit je te hannesen met je melk en valt die in je schoot word je nat en dat voelt niet fijn
- ga je heel hard gillen in de supermarkt doet dat pijn aan andermans oren en kijken ze boos naar je
- als je alle koekjes opeet heeft niemand anders meer een koekje (en dat kunnen ze je kwalijk nemen)
Als ouder kan je dan nog kiezen: help je met de melk opruimen en droge kleren pakken? Koop je nieuwe koekjes? Help je het kind bewust maken van het effect van diens gegil? Wat spreek je vervolgens (in een gelijkwaardig gesprek) af over hoe om te gaan met de consequenties? Je kan bijvoorbeeld aan je kind vragen: "Hoe gaan we dat nou oplossen? Want nu zijn er geen koekjes meer over voor mij/voor de rest van de week/etc? En: "Hoe gaan we dat nou volgende keer doen met boodschappen?". Daarbij hou je natuurlijk rekening met het niveau van het kind en kijk je als ouder ook achter het gedrag. Als je kind met gierende trek in de winkelwagen zat neem je de volgende keer gewoon rijstwafels mee in je tas natuurlijk.
Als je als ouder de natuurlijke consequenties niet verzacht maar juist (al naar gelang de situatie) uitvergroot is dat erg leerzaam voor kinderen. Het maakt ze namelijk bewust van het effect van hun gedrag. Het lerende effect ontstaat vooral als ze zich ook veilig (in de brede zin van het woord, dus: vrij van stress) voelen.
Als ouder kan je de natuurlijke consequentie dus gebruiken en ondertussen zelf naast je kind blijven staan, in figuurlijke zin. Op die manier bouw je aan een sterke relatie, aan het zelfvertrouwen van het kind en aan bewustwording.
Nou snap ik ook dat dat bij het ene kind wat makkelijker werkt dan bij het andere. Ik denk dan ook echt dat zo'n manier van opvoeden vaak erg veel vraagt van de ouder, en afhankelijk van wat voor kind je hebt nóg meer. Het levert op termijn ook veel op.
•
dinsdag 2 april 2024 om 11:22
dinsdag 2 april 2024 om 11:30
Frizz, jouw manier is heel arbeidsintensief en vraagt heel veel van ouders. Jij doet het - ook min of meer noodgedwongen - omdat dit het enige is wat werkt bij jouw kind.
De meeste kinderen zijn wat minder gevoelig of dit punt. Die accepteren makkelijker nee of autoriteit. Als je het vergelijkt met plantjes: Jij hebt een heel arbeidsintensief plantje wat precies de juiste voeding, plek en aandacht nodig heeft. Andere mensen hebben een struik die sowieso wel groeit. En alles daartussenin. Allemaal prima maar is dus echt heel afhankelijk van je kind. En ook van je eigen vermogen - de meeste mensen zullen jouw aanpak niet op kunnen brengen.
De meeste kinderen zijn wat minder gevoelig of dit punt. Die accepteren makkelijker nee of autoriteit. Als je het vergelijkt met plantjes: Jij hebt een heel arbeidsintensief plantje wat precies de juiste voeding, plek en aandacht nodig heeft. Andere mensen hebben een struik die sowieso wel groeit. En alles daartussenin. Allemaal prima maar is dus echt heel afhankelijk van je kind. En ook van je eigen vermogen - de meeste mensen zullen jouw aanpak niet op kunnen brengen.
dinsdag 2 april 2024 om 11:32
Ik heb niet alles gelezen, maar zie een paar keer staan: een kind dat vervelend doet wil eigenlijk aandacht, dus het is belangrijk dat dan te geven, in plaats van het gedrag als slecht te zien en ervoor te straffen.
Maar het kan toch soms ook zo zijn dat het kind wel aandacht wil, maar het niet krijgt, en dat ook moet accepteren?
Als je aan het koken bent, en kind gaat expres klieren omdat het aandacht wil, dan is het toch geen mogelijkheid om even rustig te zeggen: kom maar knuffelen, ik zie dat je eigenlijk alleen maar fijne aandacht wil? Of zelfs al zit je eventjes rustig de krant te lezen, nadat je de hele dag met kids bezig bent geweest. Dan mag je toch ook aangeven: nee, nu geen aandacht, en als je er negatief om vraagt komt er dus geen knuffel, maar ga je maar even op je kamer zitten. Of vinden jullie dat dan te negatief naar het kind?
Maar het kan toch soms ook zo zijn dat het kind wel aandacht wil, maar het niet krijgt, en dat ook moet accepteren?
Als je aan het koken bent, en kind gaat expres klieren omdat het aandacht wil, dan is het toch geen mogelijkheid om even rustig te zeggen: kom maar knuffelen, ik zie dat je eigenlijk alleen maar fijne aandacht wil? Of zelfs al zit je eventjes rustig de krant te lezen, nadat je de hele dag met kids bezig bent geweest. Dan mag je toch ook aangeven: nee, nu geen aandacht, en als je er negatief om vraagt komt er dus geen knuffel, maar ga je maar even op je kamer zitten. Of vinden jullie dat dan te negatief naar het kind?
dinsdag 2 april 2024 om 11:34
dinsdag 2 april 2024 om 11:38
Precies.Yakuzakiko schreef: ↑02-04-2024 11:22Ik vind dat van die koekjes opeten en de rest van de week geen koekjes meer ook geen straf. Kind heeft heeft ze opgegeten dus zijn ze op, logisch gevolg.
Of er zijn er nog een paar over en misschien zijn er nog meer gezinsleden die ook nog een koekje willen.
Nou hangt één en ander natuurlijk ook nog af van hoe je het brengt. Als je tegen zo'n snoepkont begint te bulderen 'EN JIJ KRIJGT DE REST VAN DE WEEK GEEN KOEKJES MEER, SNERTKIND!' wordt het toch wel weer strafferig. Maar dat deed ik eigenlijk nooit. Of bijna nooit, want ik ben natuurlijk ook maar een mens
dinsdag 2 april 2024 om 11:39
Mijn kinderen zitten niet meer in de peuterfase, maar ze hebben af en toe wel eens straf gehad hoor. Lag er wel aan wat ze dan gedaan hadden. Boos worden om iets werd niet bestraft, maar als ik bijvoorbeeld al 3 x nee had gezegd over iets en het werd dan alsnog gedaan, dan kwam er wel 'straf' in de zin van het speelgoed afpakken o.i.d.
Nu zijn ze ouder zijn krijgen ze soms ook straf. Dochter had pas geleden behoorlijk wat geld over de balk gesmeten op een heel 'domme' manier. Was al een keer eerder gebeurd en toen hadden we erover gesproken hoe ze dit anders kon doen en nu deed ze het weer op precies dezelfde wijze. Dus toen heeft ze wel 2 weken haar pinpas in moeten leveren.
Nu zijn ze ouder zijn krijgen ze soms ook straf. Dochter had pas geleden behoorlijk wat geld over de balk gesmeten op een heel 'domme' manier. Was al een keer eerder gebeurd en toen hadden we erover gesproken hoe ze dit anders kon doen en nu deed ze het weer op precies dezelfde wijze. Dus toen heeft ze wel 2 weken haar pinpas in moeten leveren.
dinsdag 2 april 2024 om 11:40
Logisch gevolg? Want de winkel is de rest van de week dicht? Het geld is op? De koekjes worden maar één keer per week gebakken?Yakuzakiko schreef: ↑02-04-2024 11:22Ik vind dat van die koekjes opeten en de rest van de week geen koekjes meer ook geen straf. Kind heeft heeft ze opgegeten dus zijn ze op, logisch gevolg.
Of er zijn er nog een paar over en misschien zijn er nog meer gezinsleden die ook nog een koekje willen.
Het kind heeft ‘wederrechtelijk’ die koekjes opgegeten. Het gaat dus om de regeltjes en sancties, niet om logica. Het gevolg (geen koekjes meer de rest van de week) is dus een straf, geen logisch gevolg.
Dat is gewoon schelden.Lady*Voldemort schreef: ↑02-04-2024 11:38Precies.
Nou hangt één en ander natuurlijk ook nog af van hoe je het brengt. Als je tegen zo'n snoepkont begint te bulderen 'EN JIJ KRIJGT DE REST VAN DE WEEK GEEN KOEKJES MEER, SNERTKIND!' wordt het toch wel weer strafferig. Maar dat deed ik eigenlijk nooit. Of bijna nooit, want ik ben natuurlijk ook maar een mens
dinsdag 2 april 2024 om 11:45
Dit zijn goede voorbeelden, al blijft er uiteindelijk wel een grens.Frizz schreef: ↑02-04-2024 11:21Ik vind zo ongeveer alle genoemde voorbeelden straf.
Het is een natuurlijke consequentie (en dus geen straf) als de consequentie vanzelf komt:
- zit je te hannesen met je melk en valt die in je schoot word je nat en dat voelt niet fijn
- ga je heel hard gillen in de supermarkt doet dat pijn aan andermans oren en kijken ze boos naar je
- als je alle koekjes opeet heeft niemand anders meer een koekje (en dat kunnen ze je kwalijk nemen)
Als ouder kan je dan nog kiezen: help je met de melk opruimen en droge kleren pakken? Koop je nieuwe koekjes? Help je het kind bewust maken van het effect van diens gegil? Wat spreek je vervolgens (in een gelijkwaardig gesprek) af over hoe om te gaan met de consequenties? Je kan bijvoorbeeld aan je kind vragen: "Hoe gaan we dat nou oplossen? Want nu zijn er geen koekjes meer over voor mij/voor de rest van de week/etc? En: "Hoe gaan we dat nou volgende keer doen met boodschappen?". Daarbij hou je natuurlijk rekening met het niveau van het kind en kijk je als ouder ook achter het gedrag. Als je kind met gierende trek in de winkelwagen zat neem je de volgende keer gewoon rijstwafels mee in je tas natuurlijk.
Als je als ouder de natuurlijke consequenties niet verzacht maar juist (al naar gelang de situatie) uitvergroot is dat erg leerzaam voor kinderen. Het maakt ze namelijk bewust van het effect van hun gedrag. Het lerende effect ontstaat vooral als ze zich ook veilig (in de brede zin van het woord, dus: vrij van stress) voelen.
Als ouder kan je de natuurlijke consequentie dus gebruiken en ondertussen zelf naast je kind blijven staan, in figuurlijke zin. Op die manier bouw je aan een sterke relatie, aan het zelfvertrouwen van het kind en aan bewustwording.
Nou snap ik ook dat dat bij het ene kind wat makkelijker werkt dan bij het andere. Ik denk dan ook echt dat zo'n manier van opvoeden vaak erg veel vraagt van de ouder, en afhankelijk van wat voor kind je hebt nóg meer. Het levert op termijn ook veel op.
Een kind dat elke keer maar de koektrommel leeg eet krijgt op den duur toch echt straf.
Ik denk dat de nuance er vooral in ligt dat een kind moet weten dat het fouten mag maken en van die fouten kan leren. Maar er is wel een degelijk verschil in fouten maken en ongewenst gedrag vertonen. Mijn kind die een echte rommelkont is weet dat hij zijn rommel aan het einde van de dag moet opruimen. De eerste 3 keer ruimen we het nog samen op als hij het weer niet gedaan heeft of vergeet, de 4e keer ruim ik de rommel op en blijft het voorlopig achter slot en grendel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
