Kinderen
alle pijlers
Geven jullie straf?
maandag 1 april 2024 om 11:42
Nana_Mouskouri schreef: ↑01-04-2024 11:38Ja, klopt. Mishandeling, verwaarlozing, verslaving, het was een vrij giftige situatie.
En daar moet je actief mee bezig als je het zelf anders wil doen.
Tenminste, dat is mijn overtuiging: je kunt leren opvoeden, je moet alleen goed nadenken en kritisch zijn op jezelf. En ik loop nog steeds wel eens tegen ingesleten patronen aan, maar gelukkig heb ik dan mijn man die even vraagt waarom ik iets op een bepaalde manier wil aanpakken.
En ik doe vast vaak genoeg iets fout, maar mijn kinderen zijn veilig en ze weten dat ik heel veel van ze hou. Ik denk dat zij de eerste generatie in mijn familie zijn met die zekerheid.
Ik vind het mooi en bewonderenswaardig dat jij die intergenerationele patronen hebt kunnen doorbreken. Dat vereist veel inzicht, reflectie en kracht.
•
maandag 1 april 2024 om 12:09
maandag 1 april 2024 om 12:14
No worries, ik weet prima wat ik schrijf. Wel vervelend dat je het verschil niet ziet met betrekking tot een mening hebben over een visie en een oordeel hebben over iemands gedrag.
•
maandag 1 april 2024 om 12:19
Klinkt misschien een beetje consultatiebureau achtig maar misschien heeft de bibliotheek wel boekjes of zijn er YouTube filmpjes van om hem uit te leggen dat hij niet mag schoppen.Viva12344 schreef: ↑31-03-2024 17:56Kind krijgt ook veel vrijheid hier. Word ook vaak tegen mij gezegd dat hij best een vrije opvoeding heeft.
En hij kan er prima mee omgaan.
Bedtijd nooit gezeur over.
Opruimen doet hij vaak uit zichzelf.
Eten is ook nooit gedoe. En zijn er makkelijk in. Zit je vol? Prima. Eet maar je toetje op.
Is vaak ook meegaand buiten de deur, nooit gedoe over dat hij speelgoed wilt uit de winkel. We maken er een foto van en dan gaat het op zijn verlanglijstje.
Maar dat gedrag van mij schoppen als iets niet mag. Dat stoort gewoon heel erg nu.
Want bij man doet hij dit niet.
maandag 1 april 2024 om 12:48
Bij hele jonge kinderen zou je het woordje “ niet “ nog niet moeten gebruiken. Of zoiets als “ lief zijn / normaal doen “ .Dan kun je beter alleen zeggen wat je wel van ze verwacht.*Hazel* schreef: ↑31-03-2024 20:32Zoon is nog erg jong, bijna 2, en ik merk dat ik niet zo goed weet wat nou het juiste is om te doen bij ongewenst gedrag. Als hij slaat, dan zeg ik "nee niet slaan, maar aaien". En doe dat voor. Als hij gooit met speelgoed, dan leg ik uit "niet gooien maar geven". Dat werkt natuurlijk goed als hij het uit enthousiasme ofzo doet, maar niet als hij het uit frustratie slaat of gooit. Dan weet ik niet zo goed wat anders te doen dan zeggen "niet doen", even een meter verderop zitten en hem weer knuffelen en verder spelen als hij gekalmeerd is. Straf heeft imo niet zoveel nut, vind het ook zielig, maar ik heb ook niet het gevoel dat ik hem nu iets leer. Maar goed, hij is nog erg jong natuurlijk.
https://opvoedenmeteenlach.nl/de-kracht ... rdje-niet/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 1 april 2024 om 13:27
Ik heb nu een baby en een peuter op dezelfde groep van het kdv. Aan een drukke straat dus peuter moet aan de hand mee. Het is spitsuur, ik wil naar huis, heb honger, en baby heeft meestal ook honger. Als ik ze ophaal, doet peuter wel eens moeilijk. Wegrennen, niet willen stoppen met wat hij aan het doen was. Rustige gesprekje of het even laten afmaken en daarna gaan helpt soms niet. Dan waarschuw ik twee keer:"Pietje, kom je zelf je jas aan doen of gaat mama je optillen?" Na twee keer pak ik hem gewoon op, dan maar zonder jas naar de auto. Maxicosi in de ene hand en Pietje zij aan zij op mn heup gedrukt. Vaak is het dan:"Boehoehoe zelf lopen!!!!! Jas aan!!!!!" Dan krijgt Pietje alsnog de gelegenheid om zelf te lopen en zn jas aan te doen. Meestal gaat dat goed en lopen we rustig naar de auto. Rent ie weer weg houdt het op. Oppakken en gaan met die banaan.
Ik zie wel eens ouders zo lang soebatten met een gillend kind dat niet mee naar huis wil. Een moeder verzuchtte laatst: "ik ben hier al een half uur mee bezig." Mens, grijp dat kind en ga naar huis.
Ik zie wel eens ouders zo lang soebatten met een gillend kind dat niet mee naar huis wil. Een moeder verzuchtte laatst: "ik ben hier al een half uur mee bezig." Mens, grijp dat kind en ga naar huis.
aviendha wijzigde dit bericht op 01-04-2024 13:34
3.94% gewijzigd
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
maandag 1 april 2024 om 13:33
Ik zou zeggen plak eens een consequentie aan het schoppen of word eens boos. Want blijkbaar werkt enkel een gesprek en praten niet. Hij is geen 2 meer. Een kind van 5 kan prima begrijpen dat schoppen niet kan.
Iemand schoppen is not done. En al helemaal niet als het oma is, vind ik erg respectloos.
Daar mag een kind best een straf (of consequentie, whatever you name it) voor krijgen. Want enkel praten lost blijkbaar niks op. En ik vind op zo’n moment een duidelijke toon tegen je kind aanslaan, en met een verheven stem zegt dat we dit niet gaan doen, en je dit niet meer wil zien ook niks mis mee.
Je schopt gewoon geen mensen, punt.
Iemand schoppen is not done. En al helemaal niet als het oma is, vind ik erg respectloos.
Daar mag een kind best een straf (of consequentie, whatever you name it) voor krijgen. Want enkel praten lost blijkbaar niks op. En ik vind op zo’n moment een duidelijke toon tegen je kind aanslaan, en met een verheven stem zegt dat we dit niet gaan doen, en je dit niet meer wil zien ook niks mis mee.
Je schopt gewoon geen mensen, punt.
maandag 1 april 2024 om 13:38
Inderdaad, hier ook vaak genoeg aan de arm mee gesleurd of opgetild. Ik geef twee keer een kans om mee te komen, daarna is het klaar. Blijf niet bezig, dan maar even brullen. Goed voor de longen.Aviendha schreef: ↑01-04-2024 13:27Ik heb nu een baby en een peuter op dezelfde groep van het kdv. Aan een drukke straat dus peuter moet aan de hand mee. Het is spitsuur, ik wil naar huis, heb honger, en baby heeft meestal ook honger. Als ik ze ophaal, doet peuter wel eens moeilijk. Wegrennen, niet willen stoppen met wat hij aan het doen was. Rustige gesprekje of het even laten afmaken en daarna gaan helpt soms niet. Dan waarschuw ik twee keer:"Pietje, kom je zelf je jas aan doen of gaat mama je optillen?" Na twee keer pak ik hem gewoon op, dan maar zonder jas naar de auto. Maxicosi in de ene hand en Pietje zij aan zij op mn heup gedrukt. Vaak is het dan:"Boehoehoe zelf lopen!!!!! Jas aan!!!!!" Dan krijgt Pietje alsnog de gelegenheid om zelf te lopen en zn jas aan te doen. Meestal gaat dat goed en lopen we rustig naar de auto. Rent ie weer weg houdt het op. Oppakken en gaan met die banaan.
Ik zie wel eens ouders zo lang soebatten met een gillend kind dat niet mee naar huis wil. Een moeder verzuchtte laatst: "ik ben hier al een half uur mee bezig." Mens, grijp dat kind en ga naar huis.
maandag 1 april 2024 om 13:54
Tja, bij die van mij werd het dan alleen maar erger, kreeg ik hem niet in zijn autostoel en als het dan toch lukte om thuis te komen duurde het daar nog zomaar 5 kwartier om hem enigszins rustig te krijgen. Dan ging het koken niet en het eten niet. En het was al zo'n dunnetje.
Over mij/ons hebben ook andere ouders destijds vast ook wel gezegd: kijk haar nou, gewoon optillen en gaan. Gekke moeder zeg.
Maar het kwam goed. Hij laat zich nog steeds nergens toe dwingen, maar z'n brein is voldoende gegroeid zodat hij gewoon een redelijk mens is geworden.
Over mij/ons hebben ook andere ouders destijds vast ook wel gezegd: kijk haar nou, gewoon optillen en gaan. Gekke moeder zeg.
Maar het kwam goed. Hij laat zich nog steeds nergens toe dwingen, maar z'n brein is voldoende gegroeid zodat hij gewoon een redelijk mens is geworden.
•
maandag 1 april 2024 om 13:58
Ja, dat bedoelde ik ook: als je meer dan 1 kind hebt, heb je niet altijd tijd om eindeloos met één kind te gaan bespreken waarom je graag zou hebben dat het mee naar huis gaat. Dat kun je dan prima wél doen als je maar met z'n tweetjes op stap bent en/of als het allemaal niet uitmaakt hoe lang het duurt. Ik heb dat dan ook gewoon afgewisseld. Ben je alleen met mama op stap, dan draait het leven iets meer om jou dan wanneer mama en broertje graag naar huis willen.
Gelukkig was dit na de onderbouw van de basisschool allemaal geen issue meer.
maandag 1 april 2024 om 14:20
Je hebt altijd uitzonderingen natuurlijk. Ik moet mijn peuter soms wel met moeite in zijn stoel proppen maar als we eenmaal gaan, is het ook over. Het is nooit dat hij thuis nog helemaal over de rooie is.Frizz schreef: ↑01-04-2024 13:54Tja, bij die van mij werd het dan alleen maar erger, kreeg ik hem niet in zijn autostoel en als het dan toch lukte om thuis te komen duurde het daar nog zomaar 5 kwartier om hem enigszins rustig te krijgen. Dan ging het koken niet en het eten niet. En het was al zo'n dunnetje.
Over mij/ons hebben ook andere ouders destijds vast ook wel gezegd: kijk haar nou, gewoon optillen en gaan. Gekke moeder zeg.
Maar het kwam goed. Hij laat zich nog steeds nergens toe dwingen, maar z'n brein is voldoende gegroeid zodat hij gewoon een redelijk mens is geworden.
Bij ons KDV heb ik trouwens het gevoel dat ík juist de uitzondering ben met gewoon oppakken en gaan, en dat de soebattende moeders ook denken 'gekke moeder zeg, die arme Pietje.' Dat zal wel een onzekerheid zijn die nou eenmaal in moeders zit, wat je ook doet. Er zijn nou eenmaal altijd mensen die het anders zouden doen.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
maandag 1 april 2024 om 14:24
In principe ben ik niet voor straffen en probeer ik uit te leggen waarom bepaald gedrag niet ok is aan onze dochter van twee. Enige moment waarop ik haar “straf” is wanneer ze onze huisdieren slaat/kopstoot geeft etc. Dan krijgt ze een time-out op de gang. Heb geprobeerd om haar op de bank (oid) te laten slaan als ze wil slaan, maar helaas werkt dat niet. Haar uitleggen dat ze de huisdieren pijn doet, werkt ook niet. Omdat ik onze huisdieren wil beschermen, dus de time-out. Mocht iemand een betere optie weten, dan hoor ik het graag.
maandag 1 april 2024 om 14:25
Ja, inderdaad. En ik merk ook dat als ik met mijn peuter met zn 2e op stap ga, (zonder papa en baby) hij echt een engeltje is. Dus ik snap wel dat het probleem vaak in de aandachtsverdeling zit, maar helaas lukt het nou eenmaal niet altijd daar rekening mee te houden.Quincy2 schreef: ↑01-04-2024 13:58Ja, dat bedoelde ik ook: als je meer dan 1 kind hebt, heb je niet altijd tijd om eindeloos met één kind te gaan bespreken waarom je graag zou hebben dat het mee naar huis gaat. Dat kun je dan prima wél doen als je maar met z'n tweetjes op stap bent en/of als het allemaal niet uitmaakt hoe lang het duurt. Ik heb dat dan ook gewoon afgewisseld. Ben je alleen met mama op stap, dan draait het leven iets meer om jou dan wanneer mama en broertje graag naar huis willen.
Gelukkig was dit na de onderbouw van de basisschool allemaal geen issue meer.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
maandag 1 april 2024 om 14:30
Ik heb me nooit zo afgevraagd wat iemand ergens van vond, als het voor ons maar werkte. Beide kinderen 2 jaar BV en Ik had ook een tuigje voor de jongste. Alleen op fora vinden mensen daar iets negatiefs van; in het echte leven waren ze alleen maar positief (maar meestal bemoeiden ze zich er gewoon helemaal niet mee).Aviendha schreef: ↑01-04-2024 14:20Bij ons KDV heb ik trouwens het gevoel dat ík juist de uitzondering ben met gewoon oppakken en gaan, en dat de soebattende moeders ook denken 'gekke moeder zeg, die arme Pietje.' Dat zal wel een onzekerheid zijn die nou eenmaal in moeders zit, wat je ook doet. Er zijn nou eenmaal altijd mensen die het anders zouden doen.
maandag 1 april 2024 om 15:02
Ik herken dit dus, wel mildere variant, geen verslaving / misbruik oid. Wel zelfde patroon. Maar mijn ouders hadden en hebben geen idee wat er in mij omgaat en behandelden me of als volwassene of als kleuter. En welke het was hing af van hun humeur. Ze hebben hun best gedaan - dat geloof ik echt - maar het resultaat vind ik minder geslaagd.Nana_Mouskouri schreef: ↑01-04-2024 10:57Ik had als puber geen grenzen. Dat kwam uit desinteresse van mijn ouder. Het klonk mijn klasgenoten heerlijk in de oren, maar het volstrekte gebrek aan betrokkenheid bij ons, de kinderen, was minder grappig dan het klinkt. Vooral ook omdat we tegelijkertijd geen overlast mochten geven of aanleiding mochten zijn voor lastige situaties.
Als je geen idee hebt meegekregen van thuis, van wat goed opvoeden is, dan moet je er echt over nadenken. Dat is mijn ervaring in elk geval.
Ik moet er dus inderdaad over nadenken, zeker nu ze groter worden want ik heb geen autopilot op dit vlak. Behoorlijk worstelen vind ik.
maandag 1 april 2024 om 15:03
Het klinkt alsof jij een kind hebt dat niet zo goed is in kind zijn. Dat zijn hersenen ver vooruit zijn op welke emoties hij ervaart. Lastig als dat zover uit elkaar ligt.Frizz schreef: ↑01-04-2024 13:54Tja, bij die van mij werd het dan alleen maar erger, kreeg ik hem niet in zijn autostoel en als het dan toch lukte om thuis te komen duurde het daar nog zomaar 5 kwartier om hem enigszins rustig te krijgen. Dan ging het koken niet en het eten niet. En het was al zo'n dunnetje.
Over mij/ons hebben ook andere ouders destijds vast ook wel gezegd: kijk haar nou, gewoon optillen en gaan. Gekke moeder zeg.
Maar het kwam goed. Hij laat zich nog steeds nergens toe dwingen, maar z'n brein is voldoende gegroeid zodat hij gewoon een redelijk mens is geworden.
maandag 1 april 2024 om 17:17
Oh ja leesboekjes indd.Blauwedruif85 schreef: ↑01-04-2024 12:19Klinkt misschien een beetje consultatiebureau achtig maar misschien heeft de bibliotheek wel boekjes of zijn er YouTube filmpjes van om hem uit te leggen dat hij niet mag schoppen.
Vandaag en gisteren ging het heel goed. Niet geschopt en gewoon meegaand.
maandag 1 april 2024 om 17:36
maandag 1 april 2024 om 23:42
Wij straffen wel. Maar wel altijd een logische straf en geen loze dreigementen.
Dus wel: ruzie om de Ipad is de rest van de dag geen Ipad meer.
Niet: in de winkel klieren met een karretje dus als straf straks thuis geen Ipad.
Wel: klieren in de winkel met een karretje is de volgende keer geen eigen karretje.
Dat idee. En de eerste keer leg ik dan nog uit waarom iets niet mag, "als je hier met het karretje racet bots je tegen mensen aan en dat doet pijn" o.i.d. 2e keer is het gewoon kortaf "nogmaals, niet racen" en de 3e keer "prima, volgende keer geen eigen karretje".
Ik ben wel echt voorstander van uitleggen waarom iets niet mag omdat ik denk dat ze het dan misschien ook begrijpen en het daarom sneller niet meer doen.
Maar blijf niet bezig.
En soms ben ik moe, chagrijnig en dan krijgen ze wel gelijk een snauw met "kappen nou met dat geklier"
Dus wel: ruzie om de Ipad is de rest van de dag geen Ipad meer.
Niet: in de winkel klieren met een karretje dus als straf straks thuis geen Ipad.
Wel: klieren in de winkel met een karretje is de volgende keer geen eigen karretje.
Dat idee. En de eerste keer leg ik dan nog uit waarom iets niet mag, "als je hier met het karretje racet bots je tegen mensen aan en dat doet pijn" o.i.d. 2e keer is het gewoon kortaf "nogmaals, niet racen" en de 3e keer "prima, volgende keer geen eigen karretje".
Ik ben wel echt voorstander van uitleggen waarom iets niet mag omdat ik denk dat ze het dan misschien ook begrijpen en het daarom sneller niet meer doen.
Maar blijf niet bezig.
En soms ben ik moe, chagrijnig en dan krijgen ze wel gelijk een snauw met "kappen nou met dat geklier"
maandag 1 april 2024 om 23:50
Ik heb ook zo’n kind. Ik denk dat ik haar dood had moeten slaan om haar te laten doen wat ik wilde tegen haar zin. Dat klinkt wat cru, ik was er snel achter dat dwang en onder de arm geen goed plan was. Dan duurde alles nog veel langer en zat ik met een compleet hysterisch kind dat nog steeds niet deed wat ik wilde. Ik heb haar groot gekregen met veel liefde, geduld, toegeeflijkheid en een beroep op haar gezonde verstand. Ze doet nog steeds niet wat ik wil, maar wordt gelukkig wel steeds volwassener en verstandiger.Frizz schreef: ↑01-04-2024 13:54Tja, bij die van mij werd het dan alleen maar erger, kreeg ik hem niet in zijn autostoel en als het dan toch lukte om thuis te komen duurde het daar nog zomaar 5 kwartier om hem enigszins rustig te krijgen. Dan ging het koken niet en het eten niet. En het was al zo'n dunnetje.
Over mij/ons hebben ook andere ouders destijds vast ook wel gezegd: kijk haar nou, gewoon optillen en gaan. Gekke moeder zeg.
Maar het kwam goed. Hij laat zich nog steeds nergens toe dwingen, maar z'n brein is voldoende gegroeid zodat hij gewoon een redelijk mens is geworden.
dinsdag 2 april 2024 om 07:39
"We gaan NU jouw karretje wegzetten." Dat heb ik maar 1 keer hoeven zeggen. Echt rennen ermee deden ze niet, maar het is ook irritant als je alles moet vasthouden omdat het karretje steeds een rondje om is.Evy schreef: ↑01-04-2024 23:42Wij straffen wel. Maar wel altijd een logische straf en geen loze dreigementen.
Dus wel: ruzie om de Ipad is de rest van de dag geen Ipad meer.
Niet: in de winkel klieren met een karretje dus als straf straks thuis geen Ipad.
Wel: klieren in de winkel met een karretje is de volgende keer geen eigen karretje.
Dat idee. En de eerste keer leg ik dan nog uit waarom iets niet mag, "als je hier met het karretje racet bots je tegen mensen aan en dat doet pijn" o.i.d. 2e keer is het gewoon kortaf "nogmaals, niet racen" en de 3e keer "prima, volgende keer geen eigen karretje".
Ik ben wel echt voorstander van uitleggen waarom iets niet mag omdat ik denk dat ze het dan misschien ook begrijpen en het daarom sneller niet meer doen.
Maar blijf niet bezig.
En soms ben ik moe, chagrijnig en dan krijgen ze wel gelijk een snauw met "kappen nou met dat geklier"
dinsdag 2 april 2024 om 08:26
Hier idem. En zou het nu niet anders willen doen / vind het een heel natuurlijke manier van opvoeden. Maar toch even uit nieuwsgierigheid; is er bij jullie toevallig ook sprake van neurodiversiteit?KamilleT schreef: ↑01-04-2024 23:50Ik heb ook zo’n kind. Ik denk dat ik haar dood had moeten slaan om haar te laten doen wat ik wilde tegen haar zin. Dat klinkt wat cru, ik was er snel achter dat dwang en onder de arm geen goed plan was. Dan duurde alles nog veel langer en zat ik met een compleet hysterisch kind dat nog steeds niet deed wat ik wilde. Ik heb haar groot gekregen met veel liefde, geduld, toegeeflijkheid en een beroep op haar gezonde verstand. Ze doet nog steeds niet wat ik wil, maar wordt gelukkig wel steeds volwassener en verstandiger.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
