Kinderen
alle pijlers
Goede voornemens: eerste hulp bij opvoeden!
dinsdag 1 januari 2008 om 11:59
Allereerst natuurlijk: een heel gelukkig nieuwjaar aan iedereen die dit leest.
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Een nieuw jaar, een nieuw begin, en aangezien ik als een van mijn goede voornemens heb om een aantal zaken in de opvoeding eens aan te pakken, leek het me wel goed om daar een topic over te openen. Deels als steun in de rug voor mezelf, maar ook omdat het me leuk lijkt om met andere ouders te praten over de moeilijke dingen waar je tegenaan loopt en die je wil veranderen.
Zodat we elkaar kunnen motiveren om vol te houden als je het eigenlijk niet meer ziet zitten, elkaar de hemel in kunnen prijzen als het lukt, of lekker ongenuanceerd stoom kunnen afblazen zodat we thuis wél die supergeduldige en educatief verantwoorde moeder zijn.
Een soort afvaltopic dus, maar dan voor het opvoeden. Wie doet er mee?
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 januari 2008 om 21:16
Hee, dat ik deze nog niet had ontdekt zeg! Help!! Wat doe je met twee kinderen die elkaar voortdurend in de haren zitten?? Oudste een puzzel? Jongste wil per se díe puzzel doen. Jongste een blauwe beker? Oudste wil per se díe blauwe beker. En niet die andere blauwe beker, nee, natuurlijk niet... Lukt 't niet gelijk, dan slaan/krabben we toch gewoon? Of we gaan gillen. Ook leuk. Niet dus. En ik maar politieagent spelen. Leuk joh.
En 't stomme is, zodra er anderen zijn, niks aan de hand. Of toen ze nog samen op een groep op het kdv zaten: waren ze dikke maatjes. Altijd samen spelen, samen donderjagen. En als de ene thuis is, maar de ander niet, vragen ze steeds waar de ander nou is en wanneer hij thuis komt, dus ze missen elkaar wel. (Of ze missen 't geruzie, kan natuurlijk ook!)
Oh, en het nieuwste: elkaar uitschelden. De een tegen de ander: "stommerd" Ander: "Mama, hij zegt stommerd!" Dus ik heb ze nu geleerd dat ze "wat je zegt, ben je zelf" zeggen. Hetgeen leidt tot de volgende gesprekken "Stommerd" "Wat je zegt ben je zelf, stouterd" "Wat je zegt ben je zelf dommerd" enz.enz.enz.
En wat te doen met een 2,5 jarige die gewoon nergens van onder de indruk is? Als ik dreig met de gang, loopt 'ie zelf alvast naar de gang. Als ik dreig zonder hem weg te gaan als 'ie niet mee wil, zwaait 'ie al enthousiast "Dahaag mama!" Zelfs op het kdv zitten ze redelijk met hun handen in 't haar.
En nou ik toch bezig ben: wanneer is de fase waarin poep roepen interessant is, weer voorbij???
PS FV, hoe gaat 't met 's ochtends doorslapen? Wat bij oudste heeft geholpen, is een bedlampje. We hebben afgesproken dat als hij wakker wordt en hij ons nog niet hoort, hij dat lampje aan mag doen en zelf mag 'lezen' in bed. We treffen 'm nu 's ochtends regelmatig diep in slaap aan met bedlampje aan.
En 't stomme is, zodra er anderen zijn, niks aan de hand. Of toen ze nog samen op een groep op het kdv zaten: waren ze dikke maatjes. Altijd samen spelen, samen donderjagen. En als de ene thuis is, maar de ander niet, vragen ze steeds waar de ander nou is en wanneer hij thuis komt, dus ze missen elkaar wel. (Of ze missen 't geruzie, kan natuurlijk ook!)
Oh, en het nieuwste: elkaar uitschelden. De een tegen de ander: "stommerd" Ander: "Mama, hij zegt stommerd!" Dus ik heb ze nu geleerd dat ze "wat je zegt, ben je zelf" zeggen. Hetgeen leidt tot de volgende gesprekken "Stommerd" "Wat je zegt ben je zelf, stouterd" "Wat je zegt ben je zelf dommerd" enz.enz.enz.
En wat te doen met een 2,5 jarige die gewoon nergens van onder de indruk is? Als ik dreig met de gang, loopt 'ie zelf alvast naar de gang. Als ik dreig zonder hem weg te gaan als 'ie niet mee wil, zwaait 'ie al enthousiast "Dahaag mama!" Zelfs op het kdv zitten ze redelijk met hun handen in 't haar.
En nou ik toch bezig ben: wanneer is de fase waarin poep roepen interessant is, weer voorbij???
PS FV, hoe gaat 't met 's ochtends doorslapen? Wat bij oudste heeft geholpen, is een bedlampje. We hebben afgesproken dat als hij wakker wordt en hij ons nog niet hoort, hij dat lampje aan mag doen en zelf mag 'lezen' in bed. We treffen 'm nu 's ochtends regelmatig diep in slaap aan met bedlampje aan.
woensdag 9 januari 2008 om 21:27
Heel lang wilden we het bij Schorrie houden, maar op een gegeven moment kreeg ik toch een gevoel dat ik graag nog een kindje wilde. Harrie moest daar nog wel even aan wennen maar nu is het toch zover. 't Is nog pril, 9 weken, maar toch wil ik Schorrie alvast drillen 
.
FV, het is ook niet dat hij niet kán aan- en uitkleden. Hij kan het heel goed. Alleen truien lukt hem niet maar verder kan hij het wel, leren ze natuurlijk ook op het kdv. Het probleem is alleen dat hij het niet in 1 keer doet, ik moet het eerst 5 keer vragen en hem dan nog 20 keer aansporen omdat er een hele theatershow van gemaakt wordt, waardoor ik alsnog in de 'ik-tel-tot-drie-mood' kom.
Eerst aandacht trekken is wel iets dat ik inderdaad moet doen, maar dat is soms al een probleem, dan moet ik al haast boos gaan worden omdat hij niet reageert. Daarna dan de vraag stellen en dan hopen dat hij gewoon antwoord op de vraag of doet wat ik hem vraag.
Sinas, leuk dat je dat tv voorbeeld geeft. Qua tv aan- en uitzetten zijn we inderdaad al zover dat hij dat wel doet. Door als hij het niet doet zelf de tv uit te zetten (wat echt een heel drama tot gevolg heeft hier in huis). Dat had hij snel door.
Complimenteren is wel een goede, ik weet eigenlijk niet of ik dat doe als hij goed luistert. Over het algemeen ben ik wel van het complimenteren maar het is wel goed om me daar wat bewuster van zijn.
.FV, het is ook niet dat hij niet kán aan- en uitkleden. Hij kan het heel goed. Alleen truien lukt hem niet maar verder kan hij het wel, leren ze natuurlijk ook op het kdv. Het probleem is alleen dat hij het niet in 1 keer doet, ik moet het eerst 5 keer vragen en hem dan nog 20 keer aansporen omdat er een hele theatershow van gemaakt wordt, waardoor ik alsnog in de 'ik-tel-tot-drie-mood' kom.
Eerst aandacht trekken is wel iets dat ik inderdaad moet doen, maar dat is soms al een probleem, dan moet ik al haast boos gaan worden omdat hij niet reageert. Daarna dan de vraag stellen en dan hopen dat hij gewoon antwoord op de vraag of doet wat ik hem vraag.
Sinas, leuk dat je dat tv voorbeeld geeft. Qua tv aan- en uitzetten zijn we inderdaad al zover dat hij dat wel doet. Door als hij het niet doet zelf de tv uit te zetten (wat echt een heel drama tot gevolg heeft hier in huis). Dat had hij snel door.
Complimenteren is wel een goede, ik weet eigenlijk niet of ik dat doe als hij goed luistert. Over het algemeen ben ik wel van het complimenteren maar het is wel goed om me daar wat bewuster van zijn.
woensdag 9 januari 2008 om 21:34
Morrie,
Ik heb hier nu een paar keer de Bianca truc toegepast (want haast-haast-haast-mamma-moet-de-trein-halen) en dat werkte buitengewoon goed. Dus: wie het eerst zijn jas aan heeft, kan jij binnen 10 tellen je sokken aandoen, etcetera.
Werkt vast niet altijd, maar is het proberen waard, toch? Gaat het bij jou ook om 's ochtends als je naar je werk moet? Dat is hier hét moment waarop zoon gaat treuzelen, dreinen, oostindisch doof wordt, etcetera. Ik probeer dus ook nogal eens om gewoon tegelijk te gaan douchen/aankleden, en dan maak ik er ook een soort wedstrijdje van. Dan moet hij mij nadoen, of doen we wie het snelst is, of laat ik hem zeggen welk kledingstuk er nu aan moet, dat soort dingen.
Ik heb hier nu een paar keer de Bianca truc toegepast (want haast-haast-haast-mamma-moet-de-trein-halen) en dat werkte buitengewoon goed. Dus: wie het eerst zijn jas aan heeft, kan jij binnen 10 tellen je sokken aandoen, etcetera.
Werkt vast niet altijd, maar is het proberen waard, toch? Gaat het bij jou ook om 's ochtends als je naar je werk moet? Dat is hier hét moment waarop zoon gaat treuzelen, dreinen, oostindisch doof wordt, etcetera. Ik probeer dus ook nogal eens om gewoon tegelijk te gaan douchen/aankleden, en dan maak ik er ook een soort wedstrijdje van. Dan moet hij mij nadoen, of doen we wie het snelst is, of laat ik hem zeggen welk kledingstuk er nu aan moet, dat soort dingen.
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 januari 2008 om 21:39
Hahahaha, die (wie het eerst....) doe ik echt heel vaak, die truc! Vooral 's avonds met naar bed gaan en 's ochtends met het trap aflopen naar de straat. Schorrie mag dan zelf zeggen: Klaar voor de start is af!
Eigenlijk is het dus niet zo dat hij nooit luistert, alleen ervaar ik het zo. Hij luistert vaak niet, maar gelukkig niet nooit.....
Het is hier eigenlijik gedurende de hele dag wel. Als ik 's ochtends vraag wat hij op zijn brood wil, krijg ik al geen antwoord. Als ik overdag zeg dat hij zijn schoenen moet pakken omdat we naar de winkel gaan, geeft hij geen reactie, als ik 's avonds vraag of hij zijn pyjama wil pakken, krijg ik geen reactie.
En wat ik me nu bedenk: met die truc van Klaar voor de start gaat het dus best goed. Maar ik wíl niet continue trucs moeten uithalen. Ik wil gewoon iets kunnen vragen en dan gehoorzaamheid. Maar das misschien iets teveel gevraagd ;)
Eigenlijk is het dus niet zo dat hij nooit luistert, alleen ervaar ik het zo. Hij luistert vaak niet, maar gelukkig niet nooit.....
Het is hier eigenlijik gedurende de hele dag wel. Als ik 's ochtends vraag wat hij op zijn brood wil, krijg ik al geen antwoord. Als ik overdag zeg dat hij zijn schoenen moet pakken omdat we naar de winkel gaan, geeft hij geen reactie, als ik 's avonds vraag of hij zijn pyjama wil pakken, krijg ik geen reactie.
En wat ik me nu bedenk: met die truc van Klaar voor de start gaat het dus best goed. Maar ik wíl niet continue trucs moeten uithalen. Ik wil gewoon iets kunnen vragen en dan gehoorzaamheid. Maar das misschien iets teveel gevraagd ;)
woensdag 9 januari 2008 om 21:41
Ik heb er ook zo een. Nergens van onder de indruk en zelfs vaak dan nóg recalcitranter, echt met zo'n kop van, pfff, dacht je dat ik daarvan onder de indruk ben? Heb dus niet echt hele goede tips want dat is ook echt mijn allergrootste struikelblok, hij heeft een langere adem dan ik. En niet omdat ik zo'n softie ben, maar gewoon omdat dat zijn karakter is, idd ook op de creche hoor ik vaak dat hij by far de koppigste/vasthoudendste is. Maar goed, waarvan mijn zoon wél altijd onder de indruk is is genegeerd worden. Dat vindt ie echt afschuwelijk. Ik probeer het dus niet al te vaak te doen omdat hij daar echt zichtbaar van lijdt, maar als ik echt Woedend ben, vanwege Echt Onacceptabel gedrag, dan tune ik uit. En dan weet ie heel goed dat het Heel Erg Menens is.
(Ik zag trouwens dat Supernanny dat ook deed in een aflevering. De strafplek werkte niet bij een kindje en toen moest de moeder haar negeren. Gewoon de kamer uitduwen/tillen, en elke keer als het kind aandacht kwam trekken of uitdagend gedrag ging vertonen op een ongeinteresseerde toon zeggen "ik wil het niet horen, daag" en weer wegduwen/tillen).
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 januari 2008 om 21:44
Toen Schorrie de gang niet meer indrukwekkend vond heb ik mijn dreigzin verandert: Ik tel tot drie en als je dan niet xxxxxx dan ga je 2 minuten op de gang, in je eentje, in het donker.
Die twee minuten in je eentje en dat in het donker zei ik eerst nooit. Maar op de een of andere manier schrikt dat af. De gang is niet anders dan hij was, niet donkerder ofzo, maar hij wordt er bang genoeg van om te luisteren.
Het is misschien niet helemaal verantwoord om een kind bang te maken, maar je moet wat....
Die twee minuten in je eentje en dat in het donker zei ik eerst nooit. Maar op de een of andere manier schrikt dat af. De gang is niet anders dan hij was, niet donkerder ofzo, maar hij wordt er bang genoeg van om te luisteren.
Het is misschien niet helemaal verantwoord om een kind bang te maken, maar je moet wat....
woensdag 9 januari 2008 om 21:48
Morrie,
Wat doet hij dan, als jij vraagt "schorrie, wil je smeerkaas of worst op je brood?" Zit hij tv te kijken, speelt hij, is hij in een andere kamer?
Dit is volgens mij een van de dingen die ik namelijk in mijn eerste analyse ook noemde, ik herken het maar ben zelf tot de conclusie gekomen dat dat aan mijn communicatie ligt. Dat denk ik althans. Ik heb zelf de neiging teveel in 1 keer te vragen waardoor hij na het eerste deel van de vraag gewoon echt niets meer opneemt en dus gewoon niet begrijpt wat ik zeg (schat, wil je even je schoenen pakken en dan gelijk even je puzzel naar je kamer brengen als je daar toch staat? ik merkte dat ik heel vaak dat soort vragen stel of gewoon doorratel na mijn vraag: schat, wil je even je schoenen pakken? dan gaan we zo even boodschappen doen want mamma moet nog even snijbonen halen, dan kunnen we ook wel gelijk bladiebla...)
Ik weet niet of jij dat doet, maar misschien is het iets om op te letten. En een tweede ding is dat ik in een opvoedboek (had mezelf huiswerk gegeven in kerstvakantie, haha) las dat kinderen van 3 gewoon echt nog niet twee dingen tegelijk kunnen opnemen. Dus dan kom je toch weer terug op aandacht trekken voordat je iets vraagt.
Het klinkt een beetje alsof je net als ik hem een beetje overvraagt en hem eigenlijk groter denkt dan hij al is. Althans, dat is bij mij zo, misschien herken je er iets in.
Wat doet hij dan, als jij vraagt "schorrie, wil je smeerkaas of worst op je brood?" Zit hij tv te kijken, speelt hij, is hij in een andere kamer?
Dit is volgens mij een van de dingen die ik namelijk in mijn eerste analyse ook noemde, ik herken het maar ben zelf tot de conclusie gekomen dat dat aan mijn communicatie ligt. Dat denk ik althans. Ik heb zelf de neiging teveel in 1 keer te vragen waardoor hij na het eerste deel van de vraag gewoon echt niets meer opneemt en dus gewoon niet begrijpt wat ik zeg (schat, wil je even je schoenen pakken en dan gelijk even je puzzel naar je kamer brengen als je daar toch staat? ik merkte dat ik heel vaak dat soort vragen stel of gewoon doorratel na mijn vraag: schat, wil je even je schoenen pakken? dan gaan we zo even boodschappen doen want mamma moet nog even snijbonen halen, dan kunnen we ook wel gelijk bladiebla...)
Ik weet niet of jij dat doet, maar misschien is het iets om op te letten. En een tweede ding is dat ik in een opvoedboek (had mezelf huiswerk gegeven in kerstvakantie, haha) las dat kinderen van 3 gewoon echt nog niet twee dingen tegelijk kunnen opnemen. Dus dan kom je toch weer terug op aandacht trekken voordat je iets vraagt.
Het klinkt een beetje alsof je net als ik hem een beetje overvraagt en hem eigenlijk groter denkt dan hij al is. Althans, dat is bij mij zo, misschien herken je er iets in.
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 januari 2008 om 21:52
Oh, en aanvulling: het kan zelfs zo zijn dat je teveel open vragen stelt, dat hij dan ook niet weet wát hij moet antwoorden. Schorrie, wat wil je op je brood? is gewoon best een moeilijke vraag nog. Ik weet niet of je dat vraagt of een keuze vraag stelt, maar goed, misschien helpt het om even kritisch te kijken naar hóe je dingen vraagt, was voor mezelf iig erg verhelderend en ik merk duidelijk verschil nu ik mezelf daar bewust van ben. Als ik een "goede" vraag stel dan luistert hij wél, als ik een "verkeerde" vraag stel dan begint het oostindisch doof zijn weer. En daaruit heb ik dus geconcludeerd dat het geen onwil, maar onmacht is. Die realisatie heeft ook wel geholpen de irritatie te verminderen, trouwens.
Am Yisrael Chai!
woensdag 9 januari 2008 om 21:52
Hij zit of tv te kijken, of te spelen. Hij is wel in dezelfde kamer, althans, ik zorg dat ik in dezelfde kamer ben als hij. En dan vraag ik idd: Schorrie wat wil je op je brood? En dan nog een keer maar dan met twee opties: Wil je pasta of pindakaas op je brood. Oid. En dan komt er dus niets uit bij hem, hij kijkt niet eens op.
Dan loop ik naar hem toe en moet echt zijn gezicht naar mij toedraaien om het nog een keer te vragen. Soms antwoordt hij zelfs dan niet maar kijkt weg en moet ik een dreigement gebruiken, waarna hij ineens wel gewoon kan antwoorden.
Bij die schoenen geef ik idd wel wat meer uitleg. Omdat ik denk dat dat wel fijn is voor hem, als hij weet wat we gaan doen. Maar misschien is het dan wel handiger om dat vooraf al aan te kondigen zodat ik op het moment zelf alleen nog maar hoef te vragen of hij zijn schoenen wil aantrekken.
Dan loop ik naar hem toe en moet echt zijn gezicht naar mij toedraaien om het nog een keer te vragen. Soms antwoordt hij zelfs dan niet maar kijkt weg en moet ik een dreigement gebruiken, waarna hij ineens wel gewoon kan antwoorden.
Bij die schoenen geef ik idd wel wat meer uitleg. Omdat ik denk dat dat wel fijn is voor hem, als hij weet wat we gaan doen. Maar misschien is het dan wel handiger om dat vooraf al aan te kondigen zodat ik op het moment zelf alleen nog maar hoef te vragen of hij zijn schoenen wil aantrekken.
woensdag 9 januari 2008 om 21:58
Dhelia, heel herkenbaar, ruziënde broers. Hier gaat het de laatste tijd vrij goed, maar de periode daarvoor was het ook constant raak. Om doodmoe van te worden soms.
Ik heb ook een tip van iemand hier (ben even kwijt wie het was) geprobeerd, die van 'wie het eerst boven is, is een pannekoek' ofzoiets. Dat vinden ze prachtig. Ze verzinnen nu zelf lekkere dingen of leuke dingen die ze dan 'zijn'. Ze zijn dan wel weer zo goochem om ook leuke dingen te verzinnen voor degene die als tweede boven komt. Ik ben altijd als laatste natuurlijk en ben dan 'de zure boterham' (?), de minst aantrekkelijke variant, haha.
Hoe dan ook werkt het als een tierelier en ze vliegen de trap op! Dus dank!
Ook voor Dhalia: er zal toch wel íets zijn dat je 2,5 jarig echt niet leuk vindt? Misschien kun je favoriete speeltjes afnemen, dat doet die Supernanny ook weleens. Slecht gedrag = speeltje inleveren. Dat wordt in een doos gedaan. Bij goed gedrag kunnen de speeltjes weer terugverdiend worden.
xx lisa.
Ik heb ook een tip van iemand hier (ben even kwijt wie het was) geprobeerd, die van 'wie het eerst boven is, is een pannekoek' ofzoiets. Dat vinden ze prachtig. Ze verzinnen nu zelf lekkere dingen of leuke dingen die ze dan 'zijn'. Ze zijn dan wel weer zo goochem om ook leuke dingen te verzinnen voor degene die als tweede boven komt. Ik ben altijd als laatste natuurlijk en ben dan 'de zure boterham' (?), de minst aantrekkelijke variant, haha.
Hoe dan ook werkt het als een tierelier en ze vliegen de trap op! Dus dank!
Ook voor Dhalia: er zal toch wel íets zijn dat je 2,5 jarig echt niet leuk vindt? Misschien kun je favoriete speeltjes afnemen, dat doet die Supernanny ook weleens. Slecht gedrag = speeltje inleveren. Dat wordt in een doos gedaan. Bij goed gedrag kunnen de speeltjes weer terugverdiend worden.
xx lisa.
woensdag 9 januari 2008 om 21:59
Dhelia, ruzies voorkomen lukt me ook niet. Helaas. Het is een bijzondere hobby die ze hebben, dat ruziemaken.
Als het al te zeer uit de klauwen loopt helpt het wel om ze even allebei aan een kant van me op straf te zetten. Moet dan wel opletten dat ze op hun strafplekje niet vrolijk doorgaan met die ruzie. Die enkele keer dat ik dat consequent volhoud vinden ze elkaar niet perse aardiger, maar houden ze zich wel wat meer in.
Verder ben ik ook wel eens oostindisch doof, roep ik ze toe dat als ze elkaar willen afmaken, dat ze dat vooral moeten doen, dan ben ik er ook vanaf, of schreeuw ik net zo hard mee dat ze nu toch eindelijk eens moeten ophouden. Die laatste twee helpen in elk geval níet.
Als het al te zeer uit de klauwen loopt helpt het wel om ze even allebei aan een kant van me op straf te zetten. Moet dan wel opletten dat ze op hun strafplekje niet vrolijk doorgaan met die ruzie. Die enkele keer dat ik dat consequent volhoud vinden ze elkaar niet perse aardiger, maar houden ze zich wel wat meer in.
Verder ben ik ook wel eens oostindisch doof, roep ik ze toe dat als ze elkaar willen afmaken, dat ze dat vooral moeten doen, dan ben ik er ook vanaf, of schreeuw ik net zo hard mee dat ze nu toch eindelijk eens moeten ophouden. Die laatste twee helpen in elk geval níet.
woensdag 9 januari 2008 om 22:42
Nee. Althans: op de gang, op de stoel op de gang, op de mat op de gang, op de trap, op zijn kamer, op zijn bed in zijn kamer, direct na bad naar bed en dus niet meer spelen en/of boekje lezen, geen toetje, niet buitenspelen: dat werkt niet. En ik ben niet creatief, dus mijn "straffantasie" is nu wel zo'n beetje op
woensdag 9 januari 2008 om 23:03
't Stomme is (en 't funeste): ik vind het eigenlijk ook wel schattig
Hoe 'ie voor me uit huppelt naar de gang, terwijl het als straf bedoeld is. En ik realiseer me terdege dat ik gewoon verwend ben met Oudste, bij wie de dreiging van gang al genoeg was om 'm te laten luisteren.Negeren lijkt inderdaad nog 't beste te werken. De deur dichtgeduwd houden en niet zijn kant op kijken (deur heeft glas, dus anders zie ik hem gekke bekken trekken). Maar dan nog heb ik niet het idee dat het ook maar enige indruk maakt. En 't lukt me ook niet zo goed, eigenlijk. Dan hoor ik 'm weer op de gang roepen "mama ik fin jou lief" of ik zie vanuit mijn ooghoek tóch zo'n gekke bek en daar ga ik...
Oudste was ook nooit zo'n krijsende-peuter-in-supermarkt. Jongste wel. Dan krijg je van dat soort opmerkingen als "hij heeft wel een karaktertje he?" en dan heb ik gelijk de neiging om te roepen "Ja maar de oudste is echt heel goed gelukt hoor!"
Ander stom voorbeeld van zijn koppigheid: meneer wilde zijn laatste hap brood niet eten. Uiteindelijk nam hij de hap in zijn mond maar slikte 'm niet door. Hij heeft daadwerkelijk ruim een half uur met een hap brood in zijn mond gezeten. Ondertussen 'm aangekleed, jas aan, naar de creche enz (tandenpoetsen schoot er die ochtend bij in
) En maar koppig weigeren om te slikken. Pas toen we bij de creche waren en hij wilde vragen of hij aan mocht bellen, móest 'ie wel.En hij komt overal mee weg, omdat 'ie een schat is en een heerlijk menneke en een lief en expressief koppie heeft en nu al precies weet hoe hij mensen moet bespelen. Wat me gelijk ook wat bang maakt, want als hij nu al leert dat hij overal mee weg komt, wordt 'ie later geen fijn persoon
woensdag 9 januari 2008 om 23:10
Zijn favoriete speeltje is vooral 't speeltje waar net op dat moment zijn broer mee speelt
Hij heeft niet echt iets favoriets. Zelfs zijn knuffel heeft hij vorige week in de kast gegooid, wil 'ie niet meer.Nu ik 't zo op een rijtje zet, denk ik dat ik toch meer ga inzetten op 't negeren. Hij is vooral uit op aandacht, dus als 'ie dat niet krijgt, zal 't nog 't meeste indruk maken. Nu dus maar oefenen op horende doof en ziende blind zijn
woensdag 9 januari 2008 om 23:14
[quote]:
Dhelia, ruzies voorkomen lukt me ook niet. Helaas. Het is een bijzondere hobby die ze hebben, dat ruziemaken.
Als het al te zeer uit de klauwen loopt helpt het wel om ze even allebei aan een kant van me op straf te zetten. [quote]
Dit doet me ineens denken aan de truc die mijn moeder vroeger had als we ruzie hadden: werden de ruziemakers allebei op de gang op de mat gezet en mochten we weer binnenkomen als we het hadden goedgemaakt met elkaar. Aangezien het een kokosmat betrof (dus niet bepaald uitnodigend om daar lekker lang boos te zitten wezen) hadden we het meestal vrij snel bijgelegd. Of althans afgesproken die schijn hoog te houden.
Ga iets soortgelijks denk ik ook eens uitproberen, dank voor 't triggeren!
Dhelia, ruzies voorkomen lukt me ook niet. Helaas. Het is een bijzondere hobby die ze hebben, dat ruziemaken.
Als het al te zeer uit de klauwen loopt helpt het wel om ze even allebei aan een kant van me op straf te zetten. [quote]
Dit doet me ineens denken aan de truc die mijn moeder vroeger had als we ruzie hadden: werden de ruziemakers allebei op de gang op de mat gezet en mochten we weer binnenkomen als we het hadden goedgemaakt met elkaar. Aangezien het een kokosmat betrof (dus niet bepaald uitnodigend om daar lekker lang boos te zitten wezen) hadden we het meestal vrij snel bijgelegd. Of althans afgesproken die schijn hoog te houden.
Ga iets soortgelijks denk ik ook eens uitproberen, dank voor 't triggeren!
donderdag 10 januari 2008 om 04:00
Hey, wat een geweldig topic!
Net vanavond gevonden en wil alles lezen, ben op pagina 8...morgen weer verder. Veel herkenning, waar waren jullie toen ik de kids kleiner had.....??
Jullie zijn pracht moeders!! Opvoeden is ( en blijft) gewoon soms lastig....maar jullie kunnen het moeilijke van opvoeden onder woorden brengen en tips van anderen aannemen, mooi om te lezen!
Consequent willen zijn, vermoeidheid, grenzen stellen omdat ze "uitgeprobeerd" worden, jezelf afvragen of je het wel goed doet......heel herkenbaar en er is al heel veel goeds gezegd.
Ik heb "geleerd' dat ik, als opvoeder, niet altijd consequent kan zijn...omdat ik ook maar IK ben....Ik soms ook gewoon moe ben ( en dus niet zo leuk) net als mijn kind soms.....en ik grenzen soms moet versoepelen of soms juist strakker moest hanteren. Niet alles gaat in 1 keer goed, komt tijd, komt raad....zei mijn moeder dan.
Opvoeden is een creatief beroep, net dat ene "telefoonlijnte" met je kind(eren)vinden op dat moment of in die periode.......
Ondervonden dat net ff anders doen dan anders helpt om de situatie van "strijd" te doorbreken, zo heb ik:
- bij de oudste na een dagenlange "discussie' van niet willen slapen, want hij wilde buiten spelen....hem niet kunnen overtuigen dat het om half tien 's avonds daarvoor echt te laat en te donker was.....aangekleed met jas en laarsjes, buiten gezet in de achtertuin...ok, ga maar spelen....1 min laten brullen en toen was hij overtuigd.
- bij een strijd tussen de oudste en de middelste, om dat ene speciale plastic beker, die steeds maar niet tot een oplossing kwam....toen kordaat het mes in die beker gezet en overlangs doorgesneden...beide de helft maar beide niets erin.
- bij de jongste....die er opeens een strijd over eten ging maken....de volgende dag niet voor haar de tafel gedekt....ze moest wel aan tafel zitten, maar zonder bordje, omdat ik er vanuit ging dat ze toch niet ging eten....wilde toen juist wel een bord met eten, net als wij....
(Beetje kort door de bocht misschien...?)
Maar ook gewoon ff lekker gek doen.....picknikken op het kleed in de huiskamer met bord op schoot, voetballen in de regen en flink stampen in de plassen, dagenlang met een hut van de gordijnen en de bank, buiten samen aardappelen schillen en van een afstand in de pan mikken, buiten meloenpitten zover mogelijk zien weg te spugen, het speelkeukentje naar buiten gesleept en alle kids uit de buurt rode en gele limonade als "rode wijn" en "biertjes" laten geven door barvrouw dochter.....( en niet tegen je moeder zeggen hoor!) en zoals laatste Kerstnacht, spontaan een kampvuur in de tuin gemaakt met warme chocolade melk ( en voor ons glüwein ..mmmm) en kerstliedjes zingen.
Opvoeden kan altijd bij iedereen beter ..en idd structuur wat wel en niet kan of mag is belangrijk, maar zie het ook als een (leuk) leerproces voor kind en ouder(s) Ik leer nog steeds met kids van 15,12 en 8!!!
Ik realiseer me steeds vaker dat ik die "politiepet" moet afzetten, minder moet opvoeden in de zin van....nee is nee.....maar meer in de zin van.....hoe denk jij daar zelf over? Ook heel leuk om met je oudere kids bv. over politiek of sex te praten. Maar soms is die pet toch nog nodig....want dan kunnen ze elkaar zo vreselijk jennen..pfffff...!!!!!
Ik ga nu ook met ogen dicht...(eerste reactie op Viva forum) versturen...komt ie!
Net vanavond gevonden en wil alles lezen, ben op pagina 8...morgen weer verder. Veel herkenning, waar waren jullie toen ik de kids kleiner had.....??
Jullie zijn pracht moeders!! Opvoeden is ( en blijft) gewoon soms lastig....maar jullie kunnen het moeilijke van opvoeden onder woorden brengen en tips van anderen aannemen, mooi om te lezen!
Consequent willen zijn, vermoeidheid, grenzen stellen omdat ze "uitgeprobeerd" worden, jezelf afvragen of je het wel goed doet......heel herkenbaar en er is al heel veel goeds gezegd.
Ik heb "geleerd' dat ik, als opvoeder, niet altijd consequent kan zijn...omdat ik ook maar IK ben....Ik soms ook gewoon moe ben ( en dus niet zo leuk) net als mijn kind soms.....en ik grenzen soms moet versoepelen of soms juist strakker moest hanteren. Niet alles gaat in 1 keer goed, komt tijd, komt raad....zei mijn moeder dan.
Opvoeden is een creatief beroep, net dat ene "telefoonlijnte" met je kind(eren)vinden op dat moment of in die periode.......
Ondervonden dat net ff anders doen dan anders helpt om de situatie van "strijd" te doorbreken, zo heb ik:
- bij de oudste na een dagenlange "discussie' van niet willen slapen, want hij wilde buiten spelen....hem niet kunnen overtuigen dat het om half tien 's avonds daarvoor echt te laat en te donker was.....aangekleed met jas en laarsjes, buiten gezet in de achtertuin...ok, ga maar spelen....1 min laten brullen en toen was hij overtuigd.
- bij een strijd tussen de oudste en de middelste, om dat ene speciale plastic beker, die steeds maar niet tot een oplossing kwam....toen kordaat het mes in die beker gezet en overlangs doorgesneden...beide de helft maar beide niets erin.
- bij de jongste....die er opeens een strijd over eten ging maken....de volgende dag niet voor haar de tafel gedekt....ze moest wel aan tafel zitten, maar zonder bordje, omdat ik er vanuit ging dat ze toch niet ging eten....wilde toen juist wel een bord met eten, net als wij....
(Beetje kort door de bocht misschien...?)
Maar ook gewoon ff lekker gek doen.....picknikken op het kleed in de huiskamer met bord op schoot, voetballen in de regen en flink stampen in de plassen, dagenlang met een hut van de gordijnen en de bank, buiten samen aardappelen schillen en van een afstand in de pan mikken, buiten meloenpitten zover mogelijk zien weg te spugen, het speelkeukentje naar buiten gesleept en alle kids uit de buurt rode en gele limonade als "rode wijn" en "biertjes" laten geven door barvrouw dochter.....( en niet tegen je moeder zeggen hoor!) en zoals laatste Kerstnacht, spontaan een kampvuur in de tuin gemaakt met warme chocolade melk ( en voor ons glüwein ..mmmm) en kerstliedjes zingen.
Opvoeden kan altijd bij iedereen beter ..en idd structuur wat wel en niet kan of mag is belangrijk, maar zie het ook als een (leuk) leerproces voor kind en ouder(s) Ik leer nog steeds met kids van 15,12 en 8!!!
Ik realiseer me steeds vaker dat ik die "politiepet" moet afzetten, minder moet opvoeden in de zin van....nee is nee.....maar meer in de zin van.....hoe denk jij daar zelf over? Ook heel leuk om met je oudere kids bv. over politiek of sex te praten. Maar soms is die pet toch nog nodig....want dan kunnen ze elkaar zo vreselijk jennen..pfffff...!!!!!
Ik ga nu ook met ogen dicht...(eerste reactie op Viva forum) versturen...komt ie!
donderdag 10 januari 2008 om 08:36
Is de oudste oud genoeg om "medeplichtig " te maken ?
" hé, als jij nou die rooie beker kiest en doet alsof dát de allerallermooiste beker is dan wil hij die., want hij vindt jou geweldig en wil eigenlijk net zo groot zijn als jou .....en daarna kies jij de blauwe .Is dat een goed plannetje ? "
Als die bekers altijd strijd opleveren zou ik ze zelf een beker uit laten zoeken of een paar dezelfde kopen , of de bekertjes maar een beetje vullen en daarna omruilen........ maar het zal waarschijnlijk met bijna álles zo gaan .
het is een héél normaal verschijnsel , hoor
Ik persoonlijk denk dat je ver komt als je de oudste " groot maakt " en samen een knipoogje kunt uitwisselen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 10 januari 2008 om 10:22
Morrie,
het niet direct luisteren herken ik hier ook wel. Zoon is vaak zo intensief aan het spelen dat hij het gewoon niet hoort. Maar ook wíl hij het soms gewoon niet horen, omdat hij af wil maken waar hij mee bezig was ofzo (heeft 'ie zelfs wel eens gezegd: "even wachten mama, even dit afmaken, dan kom ik bij je" *schudt hoofd*).
Ik heb inderdaad, net als Fashion zegt, geleerd om duidelijke en korte vragen te stellen, dat werkt het best. En verder reageer ik vrij simpel: Ik stel een vraag, wil hem ook best een keer herhalen, maar dan zeg ik erbij dat als hij niet antwoord geeft ik dus de keuze voor hem maak. Dus dan beslist hij maar niet wat hij op zijn boterham krijgt, dan doet 'ie maar niet zelf datgene dat hij per se zelf wil doen, etc. Dat vindt hij (nu nog) erg genoeg om direct in actie te schieten, en om de keren erna ook even wat beter te reageren.
Hij heeft een hoop privileges, merk ik, zeker als ik het vergelijk met de opvoedstijl van onze ouders. Hij mag veel keuzes zelf maken, veel beslissingen zelf nemen, vaak inspraak hebben als het gaat om dingen die op hem van toepassing zijn. Maar die privileges blijven wel privileges en kunnen heel rap vervallen wanneer hij zijn kont tegen de krib gooit. Want uiteindelijk hoort hij wel te luisteren en te communiceren, al is het alleen al omdat het simpelweg beleefd is. Dat wil ik hem toch wel bijbrengen.
het niet direct luisteren herken ik hier ook wel. Zoon is vaak zo intensief aan het spelen dat hij het gewoon niet hoort. Maar ook wíl hij het soms gewoon niet horen, omdat hij af wil maken waar hij mee bezig was ofzo (heeft 'ie zelfs wel eens gezegd: "even wachten mama, even dit afmaken, dan kom ik bij je" *schudt hoofd*).
Ik heb inderdaad, net als Fashion zegt, geleerd om duidelijke en korte vragen te stellen, dat werkt het best. En verder reageer ik vrij simpel: Ik stel een vraag, wil hem ook best een keer herhalen, maar dan zeg ik erbij dat als hij niet antwoord geeft ik dus de keuze voor hem maak. Dus dan beslist hij maar niet wat hij op zijn boterham krijgt, dan doet 'ie maar niet zelf datgene dat hij per se zelf wil doen, etc. Dat vindt hij (nu nog) erg genoeg om direct in actie te schieten, en om de keren erna ook even wat beter te reageren.
Hij heeft een hoop privileges, merk ik, zeker als ik het vergelijk met de opvoedstijl van onze ouders. Hij mag veel keuzes zelf maken, veel beslissingen zelf nemen, vaak inspraak hebben als het gaat om dingen die op hem van toepassing zijn. Maar die privileges blijven wel privileges en kunnen heel rap vervallen wanneer hij zijn kont tegen de krib gooit. Want uiteindelijk hoort hij wel te luisteren en te communiceren, al is het alleen al omdat het simpelweg beleefd is. Dat wil ik hem toch wel bijbrengen.
donderdag 10 januari 2008 om 10:27
:
[...]
Is de oudste oud genoeg om "medeplichtig " te maken ?
" hé, als jij nou die rooie beker kiest en doet alsof dát de allerallermooiste beker is dan wil hij die., want hij vindt jou geweldig en wil eigenlijk net zo groot zijn als jou .....en daarna kies jij de blauwe .Is dat een goed plannetje ? "
Als die bekers altijd strijd opleveren zou ik ze zelf een beker uit laten zoeken of een paar dezelfde kopen , of de bekertjes maar een beetje vullen en daarna omruilen........ maar het zal waarschijnlijk met bijna álles zo gaan .
het is een héél normaal verschijnsel , hoor
Ik persoonlijk denk dat je ver komt als je de oudste " groot maakt " en samen een knipoogje kunt uitwisselen .
Dat medeplichtig maken vind ik een goede tip, dat werkt hier ook wel. Voor zoon (3) is het af en toe zeer frustrerend dat er zo'n klein zusje (1,5) steeds van alles wil dat hij ook wil, of van alles wil dat hij dan ook ineens blijkt te willen (daar kan je dan zo ineens achter komen, blijkt). Maar hij heeft al heel goed geleerd om haar een beetje te bespelen. Ze vindt uiteindelijk immers toch alles mooi. Dus dan gaat hij heeeel enthousiast zeggen: "kijk zusje, wat een mooie beker! Vind je die niet mooi? Wil je die? Ja? Mag wel hoor!". Zusje enthousiast aan de haal met de ene beker, broer heeft de beker die hij zelf wilde. Erg grappig om te zien.
Aan de andere kant, ik vraag me af hoe lang dit gaat werken. Dochter gaat dit vast niet lang meer pikken
donderdag 10 januari 2008 om 10:28
Morrie, ik heb ook een zoon die graag mijn vragen negeert, hij is 4. Ik heb al ervaren dat het helpt als ik geen vraag stel, maar een opdracht geef. Dus niet: Ga je even opruimen? Maar: Ik wil dat je nu opruimt. Het klinkt niet zo prettig, maar hij gaat minder nadenken op hij eigenlijk wel wil opruimen. Wat me ook helpt is een kookwekkertje: Als het wekkertje afgaat, moeten alle auto's weer in de mand zitten. Verder ben ik bang dat het treuzelen erbij hoort rond die leeftijd. Bij het aankleden moet meneer ook eerst een rondje in zijn ondergoed rennen voordat hij aan de rest begint. Auto's moeten eerst geparkeerd worden in de verste hoek van de kamer, konijn moet eerst weer lekker toegestopt. Zucht... Kinderen kennen geen haast, kinderen houden niet van opschieten.
Dehlia, als straffen geen enkele indruk maakt, kun je het misschien omdraaien: als ik vandaag niet vaker dan 3 keer boos hoef te worden, dan mag je... Je kan belonen met van alles: toetje kiezen, spelletje alleen met jou, 5 minuutjes langer opblijven. Je kan het zichtbaar maken met lachende / verdrietige gezichtjes.
Je kan per moment kijken, maar ook de dag opdelen in tijdvakken: hoe ging het in die paar uur? Ik weet alleen niet op het al geschikt is voor jouw zoon, hij is toch 2 1/2? Maar misschien de moeite van het proberen waard.
Dehlia, als straffen geen enkele indruk maakt, kun je het misschien omdraaien: als ik vandaag niet vaker dan 3 keer boos hoef te worden, dan mag je... Je kan belonen met van alles: toetje kiezen, spelletje alleen met jou, 5 minuutjes langer opblijven. Je kan het zichtbaar maken met lachende / verdrietige gezichtjes.
Je kan per moment kijken, maar ook de dag opdelen in tijdvakken: hoe ging het in die paar uur? Ik weet alleen niet op het al geschikt is voor jouw zoon, hij is toch 2 1/2? Maar misschien de moeite van het proberen waard.
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
