Kinderen
alle pijlers
Hellup zwanger!!
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:55
Ik heb zojuist ontdekt dat ik zwanger ben en ben heel erg in de war. Dit forum zit vol met verlangende of blije mama's to be maar in mijn geval is het helemaal niet gepland. WAT NU?! Ik ben niet voor abortus, wel wanneer het tienermoeders of verkrachtingen betreft maar niet wanneer je een bepaalde leeftijd hebt en je in principe voor een kind kunt zorgen. Zoals in mijn geval. Ik ben bijna 30, heb een goede baan en kan dus voor een kind zorgen. Punt is wel dat mijn vriend en ik elkaar nog maar een paar maanden kennen en we nog niet eens samen wonen. Hij steunt me, als ik het wil houden of als ik het niet wil. Dat is heel fijn, maar maakt het ook heel moeilijk. Ik ben bang dat m'n leven voorbij is met een kind, ik ben bang voor banale zaken: dat ik m'n jeugd en jonge lichaam verlies. Maar ik ben ook bang om het weg te laten halen, zie het ergens ook als een geschenk. Ik heb wel de wens om ooit moeder te worden en wie zegt dat 't over een aantal jaar (wanneer ik er wel 'klaar' voor ben) lukt. Zoals op dit forum te lezen valt is niet altijd alles te plannen en dat weet ik ook uit eigen ervaring. Heb ik dan bijvoorbeeld een vaste relatie? Ben ik dan nog vruchtbaar genoeg of wordt het een lijdensweg? Ik had 't me alleen zo anders voorgesteld. Ik had bedacht dat ik een aantal jaar met mijn vriend zou zijn en dat we dan bewust die keuze zouden maken. Dat ik nog eerst eens goed zou feesten en genieten van lekkere champagne bijvoorbeeld. Dat alles kan dus niet meer. En wij zijn nog maar zo kort samen, ik ben wel gek op hem en denk dat hij een goede vader zal zijn maar heb ook twijfels. Geen idee of deze relatie stand houdt. Mijn moeder is alleenstaande moeder geweest en dat wil ik absoluut niet. Maar ik weet ook dat ik als het moet er zelf voor kan zorgen en dat k een man heb die hoe dan ook zijn verantwoordelijkheid neemt. Ik heb het gevoel dat ik blij moet zijn dat ik zwanger kan worden, het is toch ook een geschenk, maar waarom voel ik me dan zo verdrietig en bang? Heeft iemand hier ervaring mee? En wat heb jij toen besloten?
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:03
Als je 'tzt' wel een kind wilt, zou ik het echt bizar vinden als je nu voor abortus kiest.
Ik denk trouwens dat wel meer vrouwen die zwanger raken (gepland of ongepland), bang zijn in het begin. Is volgens mij niets raars aan. Je zegt dat je bijna dertig bent. Hoe lang had je nog willen feesten en champagne drinken (wat overigens ook mét kind kan)? Denk je dat je daar niet meer van zal balen als je een paar jaar verder bent? Geloof ik nl niets van.
Misschien in jouw optiek niet zo relevant, maar hoe komt het dat je zwanger bent geworden, pil vergeten, condoom gescheurd? Ik denk weleens: als je echt niet zwanger had willen worden, dan had je wel beter opgepast. beter op móeten passen.
En dan nu het leuke gedeelte
: Een kind is leuk, echt waar!
Ik denk trouwens dat wel meer vrouwen die zwanger raken (gepland of ongepland), bang zijn in het begin. Is volgens mij niets raars aan. Je zegt dat je bijna dertig bent. Hoe lang had je nog willen feesten en champagne drinken (wat overigens ook mét kind kan)? Denk je dat je daar niet meer van zal balen als je een paar jaar verder bent? Geloof ik nl niets van.
Misschien in jouw optiek niet zo relevant, maar hoe komt het dat je zwanger bent geworden, pil vergeten, condoom gescheurd? Ik denk weleens: als je echt niet zwanger had willen worden, dan had je wel beter opgepast. beter op móeten passen.
En dan nu het leuke gedeelte
: Een kind is leuk, echt waar!
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:03
Zoals ik het lees denk ik: je bent er wel klaar voor, je moet alleen nog aan hetidee wennen.
Voor ieder practisch probleem is een oplossing. Een zwangerschap duurt ' maar'9 maanden, daarna kun je net zo heftig aan de champagne als je zelf behoefte aan hebt.
Niet iedereen is een uitgezakte **** na een zwangerschap.
De zekerheid van een vaste relatie heb je nooit, ook niet na 10 jaar.
Enz. Enz. Enz.
Dus lieverd, wen er langzaam aan, neem er de tijd voor, een kindje is echt heel leuk (meestal dan). Succes, ook voor je partner.
Voor ieder practisch probleem is een oplossing. Een zwangerschap duurt ' maar'9 maanden, daarna kun je net zo heftig aan de champagne als je zelf behoefte aan hebt.
Niet iedereen is een uitgezakte **** na een zwangerschap.
De zekerheid van een vaste relatie heb je nooit, ook niet na 10 jaar.
Enz. Enz. Enz.
Dus lieverd, wen er langzaam aan, neem er de tijd voor, een kindje is echt heel leuk (meestal dan). Succes, ook voor je partner.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:05
Ik heb het zelfde meegemaakt en besloten het niet te houden. Was voor mij de beste beslissing.
Maar als ik jou post lees, denk ik dat je het wel wil houden. Als ik jouw post lees, begrijp ik dat je abortus eigenlijk geen optie vindt.
In dat geval zeg ik, houdt het, maar geef je zelf wel de kans om boos te zijn. Verdrietig te zijn dat het leven niet loopt zoals je wil. Je hoeft het niet als geschenk te zien. Het is gewoon biologie, natuur. Ga niet gevoelens die je hebt weg zitten duwen, maar zie ze onder ogen. Als het kind er is zul je er heus wel van houden. Je hoeft je niet schuldig te voelen dat het niet gepland was. De meeste kinderen zijn niet gepland.
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Het komt vast goed.
Maar als ik jou post lees, denk ik dat je het wel wil houden. Als ik jouw post lees, begrijp ik dat je abortus eigenlijk geen optie vindt.
In dat geval zeg ik, houdt het, maar geef je zelf wel de kans om boos te zijn. Verdrietig te zijn dat het leven niet loopt zoals je wil. Je hoeft het niet als geschenk te zien. Het is gewoon biologie, natuur. Ga niet gevoelens die je hebt weg zitten duwen, maar zie ze onder ogen. Als het kind er is zul je er heus wel van houden. Je hoeft je niet schuldig te voelen dat het niet gepland was. De meeste kinderen zijn niet gepland.
Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Het komt vast goed.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:10
quote:fleurtje schreef op 19 oktober 2007 @ 15:03:
Misschien in jouw optiek niet zo relevant, maar hoe komt het dat je zwanger bent geworden, pil vergeten, condoom gescheurd? Ik denk weleens: als je echt niet zwanger had willen worden, dan had je wel beter opgepast. beter op móeten passen.
Hier wordt ik zo moe van. Ongelukjes gebeuren nu eenmaal.
Als er iemand aangereden in het ziekenhuis ligt, ga je dan ook vragen of ze niet uit kunnen kijken?
Is jou nooit iets naars overkomen omdat je iets vergeten bent, niet uitgekeken hebt, onhandig was of gewoon met je hoofd er niet bij.
Of gewoon door domme pech? Domme pech bestaat namelijk.
Misschien in jouw optiek niet zo relevant, maar hoe komt het dat je zwanger bent geworden, pil vergeten, condoom gescheurd? Ik denk weleens: als je echt niet zwanger had willen worden, dan had je wel beter opgepast. beter op móeten passen.
Hier wordt ik zo moe van. Ongelukjes gebeuren nu eenmaal.
Als er iemand aangereden in het ziekenhuis ligt, ga je dan ook vragen of ze niet uit kunnen kijken?
Is jou nooit iets naars overkomen omdat je iets vergeten bent, niet uitgekeken hebt, onhandig was of gewoon met je hoofd er niet bij.
Of gewoon door domme pech? Domme pech bestaat namelijk.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:13
Sorry Einstein. Ik vind dat als je absoluut niet zwanger wilt worden, je er ALLES aan moet doen om dat te voorkomen.
Iemand aangereden? Nu je het zegt.... Paar weken geleden was een 15 jarig grietje onder een intercity gekomen. Hoe? Stoer doen voor vriendinnetjes en onder een gesloten spoorboom door fietsen. Tsja, kan ik ook alleen maar zeggen: eigen schuld dikke bult. Wel kut voor die ouders. Zelfde geldt voor mij voor die foetus, al zal die minder denkvermogen hebben dan die ouders.
Iemand aangereden? Nu je het zegt.... Paar weken geleden was een 15 jarig grietje onder een intercity gekomen. Hoe? Stoer doen voor vriendinnetjes en onder een gesloten spoorboom door fietsen. Tsja, kan ik ook alleen maar zeggen: eigen schuld dikke bult. Wel kut voor die ouders. Zelfde geldt voor mij voor die foetus, al zal die minder denkvermogen hebben dan die ouders.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:16
Same story here...
Ik kende mijn vriend ook nog maar net. Woonden nog niet echt samen -in praktijk waren we wel altijd bij elkaar- en ook ik wilde pas later kinderen hebben.
-mijn vriend ook-
Ik heb met m'n vriend veel gesprekken/ huilbuien gehad waarin ik hem zei dat hij maar bij me weg moest gaan -hormonen
- zodat ik zeker wist waar ik aan toe was. Ik wilde het namelijk liever alleen doen dan dat ik 4 weken na de bevalling alleen thuis zou zitten omdat meneer er een ander idee van had.
Eigenlijk kwam het door hem dat ik het als heel positief heb ervaren, hij liet constant merken hoe blij hij was. Natuurlijk zouden onze levens veranderen maar een verandering betekend niet per definitie minder leuk.
Tsja, je moet je hele kijk op je leven bijstellen. We waren allebei aardige losbollen, zaten regelmatig in de kroeg onze armspieren te oefenen en dat zou - sowieso de eerste tijd- niet kunnen
En nu? Zijn we sinds een paar maanden hele trotse papa en mama. Het klinkt verschrikkelijk cliche maar je krijgt er echt een hoop voor terug hoor!
Ik kende mijn vriend ook nog maar net. Woonden nog niet echt samen -in praktijk waren we wel altijd bij elkaar- en ook ik wilde pas later kinderen hebben.
-mijn vriend ook-
Ik heb met m'n vriend veel gesprekken/ huilbuien gehad waarin ik hem zei dat hij maar bij me weg moest gaan -hormonen
- zodat ik zeker wist waar ik aan toe was. Ik wilde het namelijk liever alleen doen dan dat ik 4 weken na de bevalling alleen thuis zou zitten omdat meneer er een ander idee van had.Eigenlijk kwam het door hem dat ik het als heel positief heb ervaren, hij liet constant merken hoe blij hij was. Natuurlijk zouden onze levens veranderen maar een verandering betekend niet per definitie minder leuk.
Tsja, je moet je hele kijk op je leven bijstellen. We waren allebei aardige losbollen, zaten regelmatig in de kroeg onze armspieren te oefenen en dat zou - sowieso de eerste tijd- niet kunnen
En nu? Zijn we sinds een paar maanden hele trotse papa en mama. Het klinkt verschrikkelijk cliche maar je krijgt er echt een hoop voor terug hoor!
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:24
Ik weet echt niet of ik 't wil houden. Ergens wel maar ik wil zo graag ook nog genieten van m'n leventje zoals dat nu is. Het is nog maar kort op ' orde' zeg maar. Ik heb pas sinds twee jaar een huis, daarvoor heel veel gedoe met woningen gehad. Ben anderhalf jaar geleden, na tig jaar, eindelijk afgestudeerd en heb daarna veel geldzorgen en weing werk gehad (ben freelancer) Heb nu wel de zekerheid van werk en verdien goed, geniet van m'n huisje, m'n werk en het feit dat alles op rolletjes loopt. Nu haal ik ineens alles overhoop met een ongeplande zwangerschap terwijl ik nog maar kort een vriendje heb. Eigenlijk wil ik nu onbezorgd genieten ipv zorgen om een kind. Je tijd voor jezelf is voorbij toch? Ik heb een paar vriendinnen die moeder zijn en zij zijn boven de 30 en hadden al wel een jarenlange relatie en zelfs zij vonden het heel zwaar en moeilijk. Wat haal ik me dan op de hals? Aan de andere kant net als fleurtje ook zegt, ik wil ooit een kind maar had bedacht over drie a vier jaar ofzo, toch is het dan idioot als je bijna 30 bent om dan abortus te plegen. Ik heb geprobeerd te bellen met VBOK maar de lijnen zijn bezte. Zeker meer mensen met dit probleem 
Einstein, jij zegt dat je hetzelfde hebt meegemaakt. Mag ik vragen waarom jij ervoor gekozen hebt het niet te houden? Wil jij ooit kinderen?
Einstein, jij zegt dat je hetzelfde hebt meegemaakt. Mag ik vragen waarom jij ervoor gekozen hebt het niet te houden? Wil jij ooit kinderen?
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:33
quote:Star schreef op 19 oktober 2007 @ 15:27:
Je leven zal veranderen, maar het is zeker niet voorbij. En tijd voor jezelf, tja, het is maar hoe je het allemaal regelt/weet te plannen.
Ik wou bijna exact hetzelfde zeggen.
Nee, je leven is niet voorbij, gelukkig niet zeg. Ik ga niet lopen kwelen dat het een verrijking van je leven is blabla, dat zullen je vriendinnen je ook wel vertellen.
Tijd voor mezelf heb ik nog steeds, nogmaals: gelukkig wel. Daar was ik het bangste voor, voordat ik zwanger werd: geen tijd meer voor mezelf. Ik heb genoeg tijd voor mezelf, babies slapen veel. En tegen de tijd dat ze minder gaan slapen, ben je er volgens mij zó aan gewend om een kindje om je heen te hebben.
En wat hier ook al gezegd wordt: een lange relatie is geen garantie op een blíjvende relatie....
Je leven zal veranderen, maar het is zeker niet voorbij. En tijd voor jezelf, tja, het is maar hoe je het allemaal regelt/weet te plannen.
Ik wou bijna exact hetzelfde zeggen.
Nee, je leven is niet voorbij, gelukkig niet zeg. Ik ga niet lopen kwelen dat het een verrijking van je leven is blabla, dat zullen je vriendinnen je ook wel vertellen.
Tijd voor mezelf heb ik nog steeds, nogmaals: gelukkig wel. Daar was ik het bangste voor, voordat ik zwanger werd: geen tijd meer voor mezelf. Ik heb genoeg tijd voor mezelf, babies slapen veel. En tegen de tijd dat ze minder gaan slapen, ben je er volgens mij zó aan gewend om een kindje om je heen te hebben.
En wat hier ook al gezegd wordt: een lange relatie is geen garantie op een blíjvende relatie....
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:37
[quote]fleurtje schreef op 19 oktober 2007 @ 15:13:
Sorry Einstein. Ik vind dat als je absoluut niet zwanger wilt worden, je er ALLES aan moet doen om dat te voorkomen.
Fleurtje ben wel met je eens je kan altijd beschermen pil condoom noem maar op.
Ik ben ook 1 keer zwanger geraakt en dat lag ook niet in de planning zelf had ik het ook niet in de gaten oke de ongestelheid bleef weg maar ik had al een zoon en als het bleef zitten had ik het ook gehouden.
Helaas heb ik een miskraam gehad.
Sorry Einstein. Ik vind dat als je absoluut niet zwanger wilt worden, je er ALLES aan moet doen om dat te voorkomen.
Fleurtje ben wel met je eens je kan altijd beschermen pil condoom noem maar op.
Ik ben ook 1 keer zwanger geraakt en dat lag ook niet in de planning zelf had ik het ook niet in de gaten oke de ongestelheid bleef weg maar ik had al een zoon en als het bleef zitten had ik het ook gehouden.
Helaas heb ik een miskraam gehad.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:39
Sourire, wat herkaanbaar. Ik heb sinds de paar uur dat ik het weet en de dag dat ik het vermoed al heel veel huilbuien gehad. Maar ook mijn vriend is positief. Hij vroeg me gisteren al: ben je ook niet een beetje blij dan? En toen ik net weer moest huilen a/d telefoon zei hij allemaal lieve dingen waardoor ik weer moest lachen en toen zei hij, ja lach er ook maar om! Ben ik wel heel erg blij mee.
Heel stom en naief maar ik had nooit gedacht dat mij dit zou overkomen. Ik ken verhalen van vriendinnen en kennissen die graag een kindje willen of wilden en waarbij het zo moeilijk gaat of zelfs helemaal niet lukt. Stom als ik was dacht ik dat je niet zo snel zomaar zwanger wordt. Ik ben altijd heel erg voorzichtig geweest en trouw anticonceptie gebruikt. Maar ben daar nu iets slordiger in geweest. Ik denk dat Fleurtje wel een punt heeft, als je echt niet wil gebeurt het niet. Het is niet voor niks dat in de 10 jaar dat ik sexueel actief ben het nu pas gebeurt. Heb namelijk altijd goed opgelet, vooral als ik met een man was waarbij ik dacht," van jou wil ik NOOIT een kind".
Ik ben ook bang voor de reacties. Stom he? Vind ik eigenlijk kinderachtig maar ik weet dat iedereen het er over zal hebben en z'n mening klaar heeft staan. Ik bedoel ongepland zwanger van een nieuw vriendje is toch stof tot kletsen voor een heleboel mensen. Sourire, ben jij daar ook mee bezig geweest?
Heel stom en naief maar ik had nooit gedacht dat mij dit zou overkomen. Ik ken verhalen van vriendinnen en kennissen die graag een kindje willen of wilden en waarbij het zo moeilijk gaat of zelfs helemaal niet lukt. Stom als ik was dacht ik dat je niet zo snel zomaar zwanger wordt. Ik ben altijd heel erg voorzichtig geweest en trouw anticonceptie gebruikt. Maar ben daar nu iets slordiger in geweest. Ik denk dat Fleurtje wel een punt heeft, als je echt niet wil gebeurt het niet. Het is niet voor niks dat in de 10 jaar dat ik sexueel actief ben het nu pas gebeurt. Heb namelijk altijd goed opgelet, vooral als ik met een man was waarbij ik dacht," van jou wil ik NOOIT een kind".
Ik ben ook bang voor de reacties. Stom he? Vind ik eigenlijk kinderachtig maar ik weet dat iedereen het er over zal hebben en z'n mening klaar heeft staan. Ik bedoel ongepland zwanger van een nieuw vriendje is toch stof tot kletsen voor een heleboel mensen. Sourire, ben jij daar ook mee bezig geweest?
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:42
Eens met Stardusty en Fleurtje, en verder beetje Abortustopicmoe na Bikkelientje. TO, je openingspost zegt heel veel en krijg er het idee van dat je kindje heel graag wilt houden. Ik ben hele tijd geleden ook ooit ongepland zwanger geworden en was na eerste schok zo blij en kind was zo gewenst. Alleen helaas miskraam gehad toen. Inmiddels heb ik een hele lieve en mooie dochter. Het is allemaal echt niet heel makkelijk maar kind krijgen is zo mooi en leuk ook!
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:44
Toch denk ik ook dat ongelukjes kunnen gebeuren. Ik ken en meisje dat in het exotiche Afrika zwanger is geworden. Waarschijnlijk omdat de pil niet meer werkte (door diarree). En er is ook nog een groot grijs tussengebied, waarin je niet panisch alles driedubbel doet om te voorkomen dat je zwanger wordt en waarbij je het in principe veilig doet maar waar een keer iets mis gaat omdat je niet denkt dat het jou zal overkomen.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:44
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:47
Natuurlijk is er een groot grijs gebied. Ik zat daar zelf ook in toen, slikte de pil maar was best vaag en vergat het weleens en ben ziek geweest en het heeft daarom waarschijnlijk niet goed gewerkt. Als ik het toen écht niet had gewild, had ik condooms moeten gebruiken naast de pil.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:53
Wie zegt dat Duivelien, of ik niet er alles aan hebben gedaan om niet zwanger te worden? Natuurlijk kun je zeggen, als je geen kinderen wil moet je ook maar geen seks hebben. Heb je wel seks, dan is er altijd een kans dat je zwanger raakt. Maar goed, daar gaat het hier nu niet om.
@Duivelien, waarom ik het niet gehouden heb.
Ik wil geen kinderen. Toen ik zwanger was wist ik dit zekerder dan ooit. Ik denk niet dat ik een goede moeder zou zijn. Ik heb een eigen bedrijf en vriend had ik pas een maand. Kind houden zou voor mij betekenen bedrijf opzeggen en waarschijnlijk relatie beëindigen. Ik ben niet geschikt voor het werkloos alleenstaande moederschap.
Maar ik ben een heel ander mens dan jou, in heel andere omstandigheden. Het belangrijkste is wat jij wil.
En natuurlijk is je leven niet voorbij als je een kind krijgt. Ik begrijp van velen dat het dan pas begint.
Uit je eerste post had ik begrepen dat je abortus niet overweegt. Nu bij je volgende lijkt het wel een optie.
Als abortus een optie is, maak dan een afspraak met een abortuskliniek. Ze hebben het daar erg druk en de kans ik groot dat je pas over een week of twee terecht kan. Dan heb je nog de wettelijke bedenktijd. Een afspraak betekent niet dat je aan een abortus vast zit, maar het is natuurlijk het beste om een eventuele abortus zo vroeg mogelijk in je zwangerschap te laten doen.
En bij twijfel, niet doen.
@Duivelien, waarom ik het niet gehouden heb.
Ik wil geen kinderen. Toen ik zwanger was wist ik dit zekerder dan ooit. Ik denk niet dat ik een goede moeder zou zijn. Ik heb een eigen bedrijf en vriend had ik pas een maand. Kind houden zou voor mij betekenen bedrijf opzeggen en waarschijnlijk relatie beëindigen. Ik ben niet geschikt voor het werkloos alleenstaande moederschap.
Maar ik ben een heel ander mens dan jou, in heel andere omstandigheden. Het belangrijkste is wat jij wil.
En natuurlijk is je leven niet voorbij als je een kind krijgt. Ik begrijp van velen dat het dan pas begint.
Uit je eerste post had ik begrepen dat je abortus niet overweegt. Nu bij je volgende lijkt het wel een optie.
Als abortus een optie is, maak dan een afspraak met een abortuskliniek. Ze hebben het daar erg druk en de kans ik groot dat je pas over een week of twee terecht kan. Dan heb je nog de wettelijke bedenktijd. Een afspraak betekent niet dat je aan een abortus vast zit, maar het is natuurlijk het beste om een eventuele abortus zo vroeg mogelijk in je zwangerschap te laten doen.
En bij twijfel, niet doen.
