Kinderen
alle pijlers
Het kriebelt, maar vriend wil nog niet!
zondag 6 april 2008 om 16:00
Hee dames,
Bedankt voor de reacties op mijn verhaal over dat mijn man nog niet aan een 2e wil beginnen.
Vivian18. Jouw verhaal is ook heftig. Ik herken er wel wat in. Vooral toen we voor de eerste gingen. Wat het denk ik ook is dat mannen best onzeker zijn. Ze zijn wellicht vooral bang om hun vrijheid op te geven en misschien ook wel dat ze minder aandacht krijgen als het kindje er is. Het gekke is (iemand vroeg het ook) dat mijn man echt super gek is met ons zoontje. Hij is zo'n geweldige vader. Ik denk dan alleen maar 'waarom wil je dit niet nog een keer?'.... Waar mijn man ook erg veel moeite mee had is dat hij 'moest' presteren. Zo van als ik zin heb of had (voordat we aan kinderen begonnen) wilde je niet vrijen en nu moet ik omdat je vruchtbaar bent...
Daar heeft hij ook wel gelijk in maar mannen voelen het volgens mij niet zoals als ons. Wij zijn immers de enige die beperkt vruchtbaar zijn. Mannen kunnen het nog als ze 80 zijn bij wijze van. Vandaar voor hem denk ik minder haast. Dat is ook dat afhankelijke gevoel waar velen hier over schrijven. Als vrouw ben je immers afhankelijk van een partner maar ook van je leeftijd! En dit laatste baart mij erg zorgen. Mijn relatie is momenteel idd niet optimaal maar ik geloof er nog wel sterk in. En ik weet ook zeker dat een 2e kind het niet slechter zou maken. Eerder beter of gelijk. En ik denk zelfs: 'wat als we ooit uit elkaar gaan?'.. Dan ben ik hem in ieder geval eeuwig dankbaar voor ons kind en kinderen en ik weet ook dat hij dat is. Je hebt als vrouw en als man altijd een individuele band met je kind. Dit staat los van je relatie als man en vrouw. Dit neemt niet weg dat ik ernaar streef dat mijn kind en dus evt. kinderen in een gezin opgroeien hoor. Mijn ouders zijn nog steeds bij elkaar. Zijn ouders zijn gescheiden en zijn vader leeft niet meer. Dit speelt volgens mij ook mee.....
Ik probeer wel echt aan de relatie te werken. Doe extra lief tegen hem e.d. Soms loop ik echt op mijn tenen. Is natuurlijk ook niet goed. Maar ik wil zo graag dat hij er voor gaat...
Onlangs weer ongesteld geweest. Dat is dan weer zo moeilijk. Weer een gemiste kans denk ik dan en mijn klok (35 jaar) tikt maar door denk ik dan....
Het is zo dubbel. Je wilt hem niet dwingen maar het voelt ook zo oneerlijk dat hij nu diegene is die het bepaalt terwijl hij dus niet die biologische klok heeft. En bovendien ik ben er echt klaar voor en aan toe aan die tweede. Ik denk dat dit het meest van belang is. In mijn eerste zwangerschap heb ik nl ook gemerkt dat je er vooral als vrouw aan toe moet zijn. Jij draagt het kind en moet de zwangerschapskwaaltjes en bevalling doorstaan. Zijn aandeel is naar verhouding zo klein... En hij vindt het nu dus geweldig...
Zucht...
Maar hopen dat hij er deze maand wel voor wil gaan. Ik durf er voorlopig alleen nog niet in te geloven...
groetjes Nikiet
Bedankt voor de reacties op mijn verhaal over dat mijn man nog niet aan een 2e wil beginnen.
Vivian18. Jouw verhaal is ook heftig. Ik herken er wel wat in. Vooral toen we voor de eerste gingen. Wat het denk ik ook is dat mannen best onzeker zijn. Ze zijn wellicht vooral bang om hun vrijheid op te geven en misschien ook wel dat ze minder aandacht krijgen als het kindje er is. Het gekke is (iemand vroeg het ook) dat mijn man echt super gek is met ons zoontje. Hij is zo'n geweldige vader. Ik denk dan alleen maar 'waarom wil je dit niet nog een keer?'.... Waar mijn man ook erg veel moeite mee had is dat hij 'moest' presteren. Zo van als ik zin heb of had (voordat we aan kinderen begonnen) wilde je niet vrijen en nu moet ik omdat je vruchtbaar bent...
Daar heeft hij ook wel gelijk in maar mannen voelen het volgens mij niet zoals als ons. Wij zijn immers de enige die beperkt vruchtbaar zijn. Mannen kunnen het nog als ze 80 zijn bij wijze van. Vandaar voor hem denk ik minder haast. Dat is ook dat afhankelijke gevoel waar velen hier over schrijven. Als vrouw ben je immers afhankelijk van een partner maar ook van je leeftijd! En dit laatste baart mij erg zorgen. Mijn relatie is momenteel idd niet optimaal maar ik geloof er nog wel sterk in. En ik weet ook zeker dat een 2e kind het niet slechter zou maken. Eerder beter of gelijk. En ik denk zelfs: 'wat als we ooit uit elkaar gaan?'.. Dan ben ik hem in ieder geval eeuwig dankbaar voor ons kind en kinderen en ik weet ook dat hij dat is. Je hebt als vrouw en als man altijd een individuele band met je kind. Dit staat los van je relatie als man en vrouw. Dit neemt niet weg dat ik ernaar streef dat mijn kind en dus evt. kinderen in een gezin opgroeien hoor. Mijn ouders zijn nog steeds bij elkaar. Zijn ouders zijn gescheiden en zijn vader leeft niet meer. Dit speelt volgens mij ook mee.....
Ik probeer wel echt aan de relatie te werken. Doe extra lief tegen hem e.d. Soms loop ik echt op mijn tenen. Is natuurlijk ook niet goed. Maar ik wil zo graag dat hij er voor gaat...
Onlangs weer ongesteld geweest. Dat is dan weer zo moeilijk. Weer een gemiste kans denk ik dan en mijn klok (35 jaar) tikt maar door denk ik dan....
Het is zo dubbel. Je wilt hem niet dwingen maar het voelt ook zo oneerlijk dat hij nu diegene is die het bepaalt terwijl hij dus niet die biologische klok heeft. En bovendien ik ben er echt klaar voor en aan toe aan die tweede. Ik denk dat dit het meest van belang is. In mijn eerste zwangerschap heb ik nl ook gemerkt dat je er vooral als vrouw aan toe moet zijn. Jij draagt het kind en moet de zwangerschapskwaaltjes en bevalling doorstaan. Zijn aandeel is naar verhouding zo klein... En hij vindt het nu dus geweldig...
Zucht...
Maar hopen dat hij er deze maand wel voor wil gaan. Ik durf er voorlopig alleen nog niet in te geloven...
groetjes Nikiet
Pluk de dag!
maandag 7 april 2008 om 19:07
Hé hallo!~
@Mirjam, leukdat je er weer bent. Was een beetje vergeten dat je in dat hotel zat! Hoe was het? Heeft je afwezigheid mirman nog tot nieuwe inzichten doen komen?
Manlief staat nog steeds achter het stoppen met de pil. Ook al zou hij het liever anders zien dan dat hij condooms moet kopen, maar hij begrijpt het helemaal. En hij heeft nog 2 maanden om te wennen he! Hij wil nog steeds niet meteen kids, maar is er verder heel mild in. Zou me niks verbazen als het niet meer heel lang duurt!
Jij nog nieuws?
@Nikiet: Hoop voor je dat hij snel toch wil. Lijkt me echt heel moeilijk als je klok ook nog tikt. Ik weet niet of ik zo geduldig zou kunnen zijn als jij bent... Sterkte!
@Julia: waar ben je? Jij nog nieuws?
Groetjes!
@Mirjam, leukdat je er weer bent. Was een beetje vergeten dat je in dat hotel zat! Hoe was het? Heeft je afwezigheid mirman nog tot nieuwe inzichten doen komen?
Manlief staat nog steeds achter het stoppen met de pil. Ook al zou hij het liever anders zien dan dat hij condooms moet kopen, maar hij begrijpt het helemaal. En hij heeft nog 2 maanden om te wennen he! Hij wil nog steeds niet meteen kids, maar is er verder heel mild in. Zou me niks verbazen als het niet meer heel lang duurt!
Jij nog nieuws?
@Nikiet: Hoop voor je dat hij snel toch wil. Lijkt me echt heel moeilijk als je klok ook nog tikt. Ik weet niet of ik zo geduldig zou kunnen zijn als jij bent... Sterkte!
@Julia: waar ben je? Jij nog nieuws?
Groetjes!
maandag 7 april 2008 om 22:45
Hoi Nikiet,
Dat van dat presteren,dat wordt het volgende probleem denk ik,want ja...wat als je toch al niet zo perse kinderen wilt en dan opeens op vaste tijde'n/dagen 'moet' we zijn zover nog helemaal niet hoor,maar ik vraag me af hoe dat straks moet. Ik wil namelijk proberen te voorkomen dat ons leven alleen nog maar daar om draait. Al is dat voor mij al wel een beetje zo hoor.
Ja dat afhankelijk zijn vind ik ook verschrikkelijk. Ik heb hem gewoon nodig om mijn droom uit te laten komen. Ik kan echt heel jaloers zijn op stellen die hun kinderwens delen en samen laten uitkomen.
Waarom wil jouw man/vriend geen tweede Nikiet? Of geeft hij geen duidelijke reden?
Ik kan me voorstellen dat je een behoorlijke druk voelt door je leeftijd,dat maakt het nog eens extra moeilijk.
Sterkte ermee!
Groetjes Vivian
Dat van dat presteren,dat wordt het volgende probleem denk ik,want ja...wat als je toch al niet zo perse kinderen wilt en dan opeens op vaste tijde'n/dagen 'moet' we zijn zover nog helemaal niet hoor,maar ik vraag me af hoe dat straks moet. Ik wil namelijk proberen te voorkomen dat ons leven alleen nog maar daar om draait. Al is dat voor mij al wel een beetje zo hoor.
Ja dat afhankelijk zijn vind ik ook verschrikkelijk. Ik heb hem gewoon nodig om mijn droom uit te laten komen. Ik kan echt heel jaloers zijn op stellen die hun kinderwens delen en samen laten uitkomen.
Waarom wil jouw man/vriend geen tweede Nikiet? Of geeft hij geen duidelijke reden?
Ik kan me voorstellen dat je een behoorlijke druk voelt door je leeftijd,dat maakt het nog eens extra moeilijk.
Sterkte ermee!
Groetjes Vivian
dinsdag 8 april 2008 om 08:18
Heel herkenbaar dit allemaal,
Mijn vriend wil alleen absoluut geen kinderen, nu niet en nooit niet!!
Tot een jaar of zo geleden, kon ik hier best mee leven. Maar inmiddels zijn mijn eierstokken zo op hol geslagen dat ik er helemaal gek van wordt.
Van het weekend heb ik de moed weer bij mekaar geraapt en ben er weer over begonnen. Maar zonder resultaat. Hij boos, ik in tranen. Voor mij is er dus denk ik weinig keus. Of weggaan, of blijven en nooit moeder worden. Maar ik hou van hem, we hebben het verder goed. Zijn al 8 jaar samen, en hebben een huis en eigen bedrijfje samen... Ik weet voor jullie ook geen oplossing, maar veel sterkte allemaal. Ik weet hoe moeilijk het is....
Mijn vriend wil alleen absoluut geen kinderen, nu niet en nooit niet!!
Tot een jaar of zo geleden, kon ik hier best mee leven. Maar inmiddels zijn mijn eierstokken zo op hol geslagen dat ik er helemaal gek van wordt.
Van het weekend heb ik de moed weer bij mekaar geraapt en ben er weer over begonnen. Maar zonder resultaat. Hij boos, ik in tranen. Voor mij is er dus denk ik weinig keus. Of weggaan, of blijven en nooit moeder worden. Maar ik hou van hem, we hebben het verder goed. Zijn al 8 jaar samen, en hebben een huis en eigen bedrijfje samen... Ik weet voor jullie ook geen oplossing, maar veel sterkte allemaal. Ik weet hoe moeilijk het is....
dinsdag 8 april 2008 om 12:22
Dag weer,
Jee Kayla,dat is ook best heftig dat je vriend niet wil. Hoe oud ben je als ik vragen mag en waarom wil jouw vriend geen kind? Gek misschien maar in al mijn relaties (zijn er niet zoveel geweest hoor) checkte ik altijd wel relatief snel hoe hij t.o.v. kinderen stond. Anders zou ik er nl niet eens aan gaan beginnen. Is makkelijk gezegd I know. Ik snap het niet als een man echt nooit kinderen wil. Twijfelt je vriend aan jullie relatie? Hij weet echt niet wat hij mist hoor. Ook al zet het natuurlijk ook je leven op zn kop. Het is zo'n verrijking. Heeft hij geen broer of zus met kind of een kennis? Dat wil nl. ook nog wel eens helpen als hij ziet dat het ook leuk is.
Bij mij twijfelt mijn man dus aan de relatie én HIJ is er nog niet aan toe.. Zucht.... Vanaf het weekend ben ik weer vruchtbaar als het goed is. Dinsdag zou DE dag (eisprong?) kunnen zijn want ik ben heel regelmatig.... Maar ja... eerst maar weer eens over hebben.... En nu is 35 gelukkig nog niet te oud maar het risico neemt gewoon toe, de kans op af en ik wil niet zoveel verschil tussen de 1e en 2e...
Ik wilde het ook spontaan laten hoor Vivian... maar je telt toch onbewust je vruchtbare dagen... Althans ik.. Want als je het eenmaal wilt dan is het ook vaak NU, NU!! Zouden de hormonen wel zijn :-)....
groetjes, Nikiet
Jee Kayla,dat is ook best heftig dat je vriend niet wil. Hoe oud ben je als ik vragen mag en waarom wil jouw vriend geen kind? Gek misschien maar in al mijn relaties (zijn er niet zoveel geweest hoor) checkte ik altijd wel relatief snel hoe hij t.o.v. kinderen stond. Anders zou ik er nl niet eens aan gaan beginnen. Is makkelijk gezegd I know. Ik snap het niet als een man echt nooit kinderen wil. Twijfelt je vriend aan jullie relatie? Hij weet echt niet wat hij mist hoor. Ook al zet het natuurlijk ook je leven op zn kop. Het is zo'n verrijking. Heeft hij geen broer of zus met kind of een kennis? Dat wil nl. ook nog wel eens helpen als hij ziet dat het ook leuk is.
Bij mij twijfelt mijn man dus aan de relatie én HIJ is er nog niet aan toe.. Zucht.... Vanaf het weekend ben ik weer vruchtbaar als het goed is. Dinsdag zou DE dag (eisprong?) kunnen zijn want ik ben heel regelmatig.... Maar ja... eerst maar weer eens over hebben.... En nu is 35 gelukkig nog niet te oud maar het risico neemt gewoon toe, de kans op af en ik wil niet zoveel verschil tussen de 1e en 2e...
Ik wilde het ook spontaan laten hoor Vivian... maar je telt toch onbewust je vruchtbare dagen... Althans ik.. Want als je het eenmaal wilt dan is het ook vaak NU, NU!! Zouden de hormonen wel zijn :-)....
groetjes, Nikiet
Pluk de dag!
dinsdag 8 april 2008 om 20:10
hallo dames,
@Nikiet: is er al meer duidelijk over jullie toekomst? Misschien kun je een deal sluiten: jij praat er 3 maanden niet over en hij belooft er serieus over na te denken. Over 3 maanden dan een serieus gesprek (en je laat hem de afspraak op de kalender zetten, zodat hij dan niet kanzeggen dat ie dat niet heeft afgesproken). Is dat niks? Als hij het iedere maand erover moet hebben, zal dat zijn zin niet vergroten. Hoe moeilijk het ook is, even doorbijten helaas....
@Kayla: welkom!
Weet je vriend van de 2 opties die je hebt voor jouw gevoel (weggaan of kinderloos bij hem blijven) en dat je niet weet welke je kiest. tuurlijk moet je niet dreigen, maar als je het zo voelt.... En hij brengt ook nogal wat teweeg met zijn uitspraak...jij wordt dan ook in een hoek gedreven...
hier niks nieuws. moman staat nog steeds achter mijn beslissing om te stoppen met de pil. nu ongesteld, bah!!!!
Ga nog even tv kijken!
@Nikiet: is er al meer duidelijk over jullie toekomst? Misschien kun je een deal sluiten: jij praat er 3 maanden niet over en hij belooft er serieus over na te denken. Over 3 maanden dan een serieus gesprek (en je laat hem de afspraak op de kalender zetten, zodat hij dan niet kanzeggen dat ie dat niet heeft afgesproken). Is dat niks? Als hij het iedere maand erover moet hebben, zal dat zijn zin niet vergroten. Hoe moeilijk het ook is, even doorbijten helaas....
@Kayla: welkom!
Weet je vriend van de 2 opties die je hebt voor jouw gevoel (weggaan of kinderloos bij hem blijven) en dat je niet weet welke je kiest. tuurlijk moet je niet dreigen, maar als je het zo voelt.... En hij brengt ook nogal wat teweeg met zijn uitspraak...jij wordt dan ook in een hoek gedreven...
hier niks nieuws. moman staat nog steeds achter mijn beslissing om te stoppen met de pil. nu ongesteld, bah!!!!
Ga nog even tv kijken!
woensdag 9 april 2008 om 14:36
Nog even een tip voor wat betreft het moeten...
Moet niet.
Houd het luchtig. Vrij als je daar allebei zin in hebt. In de vakantie gebeurd het vanzelf wat vaker. Houd het ook niet bij, wanneer je moet. Want de spontaniteit is wel erg belangrijk. Breng het ook niet als prestatie maar gewoon als iets dat leuk is om te doen. Heb ook gewoon geen zin als je geen zin hebt, en vrij niet omdat je kinderen wilt. Dat werkt namelijk niet.
Daarbij, als de kleine er eenmaal is, is de spontaniteit ook ver te zoeken, zeker in het begin. Dan moet het tussen flessen, boertjes, luiers en badje....
Dus, of je kindjes wilt of nog niet, geniet ervan.
Moet niet.
Houd het luchtig. Vrij als je daar allebei zin in hebt. In de vakantie gebeurd het vanzelf wat vaker. Houd het ook niet bij, wanneer je moet. Want de spontaniteit is wel erg belangrijk. Breng het ook niet als prestatie maar gewoon als iets dat leuk is om te doen. Heb ook gewoon geen zin als je geen zin hebt, en vrij niet omdat je kinderen wilt. Dat werkt namelijk niet.
Daarbij, als de kleine er eenmaal is, is de spontaniteit ook ver te zoeken, zeker in het begin. Dan moet het tussen flessen, boertjes, luiers en badje....
Dus, of je kindjes wilt of nog niet, geniet ervan.
donderdag 10 april 2008 om 10:34
Goeie tip van jou mamalelie!
Ik ben 32 wordt over een paar weken 34. En tot voor een jaar of zo geleden had ik ook niet zo'n sterke kinderwens. Ik kon me een leven zonder kinderen goed voorstellen. En zag daar ook een hoop voordelen in (vond kinderen ook heel vaak erg lastig en vervelend zelfs). Maar ineens begon het toch te kriebelen. Het is denk ik niet anders uit te leggen dan rammelende eierstokken, en het klokje begint te tikken en zo. Die wens wordt alsmaar sterker.
Afgelopen weekend heb ik alle moed bij elkaar geraapt en ben er weer over begonnen. Hij wil het echt NIET, omdat hij kinderen gewoon niet leuk vindt. Toen heb ik dus ook voor het eerst gezegd dat ik dan niet wist of ik wel bij hem kon blijven. In zijn wanhoop riep hij toen: "haal dan in godsnaam dat spiraal er maar uit, dan zien we wel hoe het afloopt. Maar ik weet nu al dat de kans groot is dat het dan fout loopt tussen ons." Hij twijfelt verder dus helemaal niet aan onze relatie. Hij wil me niet kwijt zegt hij. Pfff, wat ik nou moet doen weet ik niet, ik wil hem ook niet kwijt.
Mogalie, jouw kansen worden steeds groter lijkt wel. Echt leuk voor je!! Tis hier ook de tijd van de maand. Nooit leuk!
Nikiet, wat moeilijk moet het voor je zijn dat hij aan jullie relatie twijfelt. Twijfel jij ook?
Ik ben 32 wordt over een paar weken 34. En tot voor een jaar of zo geleden had ik ook niet zo'n sterke kinderwens. Ik kon me een leven zonder kinderen goed voorstellen. En zag daar ook een hoop voordelen in (vond kinderen ook heel vaak erg lastig en vervelend zelfs). Maar ineens begon het toch te kriebelen. Het is denk ik niet anders uit te leggen dan rammelende eierstokken, en het klokje begint te tikken en zo. Die wens wordt alsmaar sterker.
Afgelopen weekend heb ik alle moed bij elkaar geraapt en ben er weer over begonnen. Hij wil het echt NIET, omdat hij kinderen gewoon niet leuk vindt. Toen heb ik dus ook voor het eerst gezegd dat ik dan niet wist of ik wel bij hem kon blijven. In zijn wanhoop riep hij toen: "haal dan in godsnaam dat spiraal er maar uit, dan zien we wel hoe het afloopt. Maar ik weet nu al dat de kans groot is dat het dan fout loopt tussen ons." Hij twijfelt verder dus helemaal niet aan onze relatie. Hij wil me niet kwijt zegt hij. Pfff, wat ik nou moet doen weet ik niet, ik wil hem ook niet kwijt.
Mogalie, jouw kansen worden steeds groter lijkt wel. Echt leuk voor je!! Tis hier ook de tijd van de maand. Nooit leuk!
Nikiet, wat moeilijk moet het voor je zijn dat hij aan jullie relatie twijfelt. Twijfel jij ook?
donderdag 10 april 2008 om 11:03
Jeetje Kayla. Wat shit zeg! Is jullie gesprek op ruzie uitgelopen? Hoe reageert hij als hij ziet wat het jou doet dat hij echt niet wil? En wat wil jij nou? Sterkte meid!
Nikiet, hoe gaat het?
Mirjam, hoe is het met jou? Weer lekker thuis en aan het werk/aan de studie?
Vandaag lekker vrij, maar kan niks doen omdat ze weer de hele dag in huis bezig zijn (monteurs)... morgen werken en dan is het weer weekend!!!
Jullie nog wilde plannen?
Nikiet, hoe gaat het?
Mirjam, hoe is het met jou? Weer lekker thuis en aan het werk/aan de studie?
Vandaag lekker vrij, maar kan niks doen omdat ze weer de hele dag in huis bezig zijn (monteurs)... morgen werken en dan is het weer weekend!!!
Jullie nog wilde plannen?
donderdag 10 april 2008 om 19:16
Hey Mogalie, hij vindt het heel erg voor me en hij zegt dat hij me niet kwijt wil, maar hij wil geen kind. Ik wil hem ook niet kwijt maar wil wel een kind. Dus nou moet ik kiezen voor de man van wie ik hou, of voor een kindje dat er niet is en waarvan ik natuurlijk ook niet weet of het er wel gaat komen. Tot nu toe voor mij een onmogelijke keuze.
Vinden jullie mannen kinderen wel leuk, alleen nog niet gelijk, of weten ze nog niet zeker of ze wel kinderen willen?
Om ff iets vrolijker te zijn, vandaag wel heerlijk genoten van mijn vrije dag. Echt super weer. Lekker buiten de ramen gewassen, in de tuin gewerkt, garage opgeruimd. HEEERLIJK weer de hele dag buiten, lang leve de zomer!!!
Vinden jullie mannen kinderen wel leuk, alleen nog niet gelijk, of weten ze nog niet zeker of ze wel kinderen willen?
Om ff iets vrolijker te zijn, vandaag wel heerlijk genoten van mijn vrije dag. Echt super weer. Lekker buiten de ramen gewassen, in de tuin gewerkt, garage opgeruimd. HEEERLIJK weer de hele dag buiten, lang leve de zomer!!!
donderdag 10 april 2008 om 20:03
Kayla, ja, dat is een moeilijke keuze. Die maak je niet zomaar... Jij wil hem nergens toe dwingen, maar hij dwingt jou nu ook tot iets wat je niet wilt. Lijkt me vreselijk. Sterkte meid!
Moman vindt kindjes heel leuk! Hij speelt er ook altijd mee en als ze huilen, worden ze altijd stil zodra je ze aan hem geeft... Hij wil ook echt kids, maar nog niet gelijk. Het liefst zou hij adopteren, maar ik wil in ieder geval één biologisch kind. En dan wil hij weer niet adoptie en biologisch combineren, omdat hij heeft gezien dat dat voor veel problemen kan zorgen.
Fijn dat je zo'n relaxte dag hebt gehad. Wat doe je in het dagelijks leven? Enne, laat die zomer maar komen, inderdaad!
Moman vindt kindjes heel leuk! Hij speelt er ook altijd mee en als ze huilen, worden ze altijd stil zodra je ze aan hem geeft... Hij wil ook echt kids, maar nog niet gelijk. Het liefst zou hij adopteren, maar ik wil in ieder geval één biologisch kind. En dan wil hij weer niet adoptie en biologisch combineren, omdat hij heeft gezien dat dat voor veel problemen kan zorgen.
Fijn dat je zo'n relaxte dag hebt gehad. Wat doe je in het dagelijks leven? Enne, laat die zomer maar komen, inderdaad!
zondag 13 april 2008 om 13:03
En het is een nagenoeg onmogelijke keuze. Tussen wel of geen kind in combinatie met wel of niet deze man. Want je kunt nou eenmaal geen half kind hebben. En je kunt hem/haar niet verstoppen, achter het behang plakken of alleen maar hebben als je alleen thuis bent. Financieel veranderd er veel, in je relatie ook. Want hoe leuk een kindje ook is, het is ook een totale verandering in je leven, en je kunt nog de pech hebben dat je kindje veel huilt in het begin, dan is de kans groot dat je vriend/man er van door gaat.
Het enige dat je kunt doen is inderdaad zelf niet meer voor anti conceptie zorgen maar de verantwoordelijkheid daarvoor bij hem neerleggen. Als hij echt echt echt geen kinderen wil kan hij zich laten steriliseren (de meeste mannen knijpen spontaan de benen bij elkaar bij de gedachte alleen al
) En de keuze ligt toch bij jou, hoe dan ook. Ga je bij hem weg en zoek je iemand die wel kinderen wil. Of blijf je bij elkaar en accepteer je dat ze niet komen. Ga je hem dat niet kwalijk nemen over 20-30-40 jaar??? Daar moet je goed over nadenken. Want je relatie stort alsnog in elkaar als jij over 20 jaar met elke ruzie schreeuwt dat je door hem geen kinderen hebt. En dan kan het niet meer.
Succes ermee.
maandag 14 april 2008 om 14:02
:
Leuk mamalelie. Ik zag dat 32-34 ook al.
Heb moman net verteld dat ik hier schrijf (en bij "Zwanger in 2008?" --> blijf hoop houden) en hij vond het helemaal niet erg. Weten jullie mannen ervan?
Ga slapen, drukke week voor de boeg!
Ik durf echt niet bij zo'n topic mee te schrijven hoor. Dan ga ik veel te veel hopen op zijn 'goedkeuring' in 2008.
Lees wel regelmatig mee in dat topic. Ik vertel dat niet tegen hem hoor.
Toch heb ik stiekem wel de hoop dat ik na de zomervakantie mijn spiraaltje er uit kan laten halen. Ik heb ook beetje gevoel dat hij zich er bij neergelegd heeft. Maar ja je weet het nooit zeker he..
Echt vervelend als ik van de rest van de meiden hier lees dat ze toch al 'wat ouder' zijn. In ieder geval vruchtbaartechnisch zeg maar.. Ik weet dat ik nog even de tijd heb, dus mijn wens is toch weer anders.
maandag 14 april 2008 om 14:48
Hallo iedereen;
Ik heb net stiekem op mijn werk alle reacties gelezen en heb toch maar besloten om ook wat neer tezetten.
Ik ben ‘mies’ 22jr ben samen met mijn vriend ook 22jr 2.5jr en woon daarvan 1.5 jr samen in ons eigen gekochte koop huis, heb een eigen bedrijfje waar ik genoeg verdien en mijn vriend werkt bij een groot radio station, heel serieus allemaal dus.
Nu het huis helemaal aankant is en ik dus rustig kan genieten van onze mooie meubels begint alles op niet te knagen.
1.5 jaar geleden waren het steeds opwellingen van 1 mnd en dan was het wel weer onder controle te houden, maar nu heb ik al maaaanden dan het zo aanwezig is bij mij dat er wel over gesproken moest worden, omdat het een obsessie wordt na verloop van tijd.
Mijn vriend zei in het begin van onze relatie, ik denk er pas over na als ik minstens 25 jaar ben, wat natuurlijk ook best logies was aangezien onze leeftijden.
De afgelopen maanden kregen we er steeds conflicten over omdat de gesprekken niet zo liepen als ik gehoopt had, niet dat ik perse me zin wil hebben maar ik wil op ze minst een reden waarom hij het dan echt niet zou willen. Hij wilde al zijn vrije tijd nog niet in een kindje stoppen maar ik ben erg vaak s’avonds thuis en een avond gaat hij naar de radio en die avond ben ik standaard lekker thuis beetje de boel aan kant enzo je kent het wel.
Dus in die opzichten zou het allemaal best kunnen, zonder jullie me hele week organisatie uit te leggen.
Ik kan best 2 dagen minder gaan werken en hij ook of 2 keer een halve dag, dat zou betekenen dat de kleine nog maar 2 dagen naar de opvang moet.
2 weken terug had ik gevraagd, wat vind je er dan van als we met oud en nieuw met de pil stoppen en dan in maart zouden beginnen? Dan zijn we beide 23 kan hij nog een jaar razen en doen wat hij wil en waneer hij het wil, aan beide kanten van de vrienden groep zijn dan ook kindjes en kan hij het allemaal zien en wennen.
Ook zijn we dan beide in ieder geval 24 als het kindje zou komen, in het gunstigste geval.
Nou daar ging hij mee akkoord en toen ik er vorige week weer even over begon zei hij dood leuk dat hij niks van het gesprek heeft gesnapt!
Grote rellen natuurlijk bij ons in huis, vrijdag lag ik thuis op de bank en toen kwam hij in eens binnen met een grote bos bloemen en had goed nagedacht, en hij wilde het niet in dit huis dus wilde hij einde van dit jaar verhuizen, en wilde nog wel naar de radio kunnen gaan in de avond en hij had het over minder gaan werken van zijn kant.
Gelijk stopte het dromen weer en mijn obsessie voor kinderen.
Toch ben ik heel bang dat hij zich uiteindelijk toch niet blij zal voelen bij zijn beslissing, en probeer me zelf toch wel een beetje voor te bereiden.
Ik heb dus maanden met jullie probleem gezeten en nu dus nog steeds een beetje. Wat een oergevoelens hebben vrouwen toch ook hé! Je gelooft het niet tot je ze hebt.
Bij mij speelt denk ik ook mee dat het heel goed zo zou kunnen zijn dat ik niet eens zwanger zou kunnen worden, ik dat geval zou ik het ook snel willen weten.
Vrouw zijn is soms nog best wel zwaar, sorry voor het super lange verhaal maar ik heb maaaanden gewacht met het posten hier van dus ik heb nu extra veel te vertelen.
Ik heb net stiekem op mijn werk alle reacties gelezen en heb toch maar besloten om ook wat neer tezetten.
Ik ben ‘mies’ 22jr ben samen met mijn vriend ook 22jr 2.5jr en woon daarvan 1.5 jr samen in ons eigen gekochte koop huis, heb een eigen bedrijfje waar ik genoeg verdien en mijn vriend werkt bij een groot radio station, heel serieus allemaal dus.
Nu het huis helemaal aankant is en ik dus rustig kan genieten van onze mooie meubels begint alles op niet te knagen.
1.5 jaar geleden waren het steeds opwellingen van 1 mnd en dan was het wel weer onder controle te houden, maar nu heb ik al maaaanden dan het zo aanwezig is bij mij dat er wel over gesproken moest worden, omdat het een obsessie wordt na verloop van tijd.
Mijn vriend zei in het begin van onze relatie, ik denk er pas over na als ik minstens 25 jaar ben, wat natuurlijk ook best logies was aangezien onze leeftijden.
De afgelopen maanden kregen we er steeds conflicten over omdat de gesprekken niet zo liepen als ik gehoopt had, niet dat ik perse me zin wil hebben maar ik wil op ze minst een reden waarom hij het dan echt niet zou willen. Hij wilde al zijn vrije tijd nog niet in een kindje stoppen maar ik ben erg vaak s’avonds thuis en een avond gaat hij naar de radio en die avond ben ik standaard lekker thuis beetje de boel aan kant enzo je kent het wel.
Dus in die opzichten zou het allemaal best kunnen, zonder jullie me hele week organisatie uit te leggen.
Ik kan best 2 dagen minder gaan werken en hij ook of 2 keer een halve dag, dat zou betekenen dat de kleine nog maar 2 dagen naar de opvang moet.
2 weken terug had ik gevraagd, wat vind je er dan van als we met oud en nieuw met de pil stoppen en dan in maart zouden beginnen? Dan zijn we beide 23 kan hij nog een jaar razen en doen wat hij wil en waneer hij het wil, aan beide kanten van de vrienden groep zijn dan ook kindjes en kan hij het allemaal zien en wennen.
Ook zijn we dan beide in ieder geval 24 als het kindje zou komen, in het gunstigste geval.
Nou daar ging hij mee akkoord en toen ik er vorige week weer even over begon zei hij dood leuk dat hij niks van het gesprek heeft gesnapt!
Grote rellen natuurlijk bij ons in huis, vrijdag lag ik thuis op de bank en toen kwam hij in eens binnen met een grote bos bloemen en had goed nagedacht, en hij wilde het niet in dit huis dus wilde hij einde van dit jaar verhuizen, en wilde nog wel naar de radio kunnen gaan in de avond en hij had het over minder gaan werken van zijn kant.
Gelijk stopte het dromen weer en mijn obsessie voor kinderen.
Toch ben ik heel bang dat hij zich uiteindelijk toch niet blij zal voelen bij zijn beslissing, en probeer me zelf toch wel een beetje voor te bereiden.
Ik heb dus maanden met jullie probleem gezeten en nu dus nog steeds een beetje. Wat een oergevoelens hebben vrouwen toch ook hé! Je gelooft het niet tot je ze hebt.
Bij mij speelt denk ik ook mee dat het heel goed zo zou kunnen zijn dat ik niet eens zwanger zou kunnen worden, ik dat geval zou ik het ook snel willen weten.
Vrouw zijn is soms nog best wel zwaar, sorry voor het super lange verhaal maar ik heb maaaanden gewacht met het posten hier van dus ik heb nu extra veel te vertelen.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
maandag 14 april 2008 om 14:55
Mies, dat gevoel heb ik dus ook. Stel dat het helemaal niet lukt...
Gelukkig lijkt jouw vriend ondanks zijn leeftijd overtuigd. Ik ben daar nog niet zo zeker van. Mijn vriend is ook jong (23). Ik zeg ook altijd dat hij al 25 is als we na deze zomer beginnen... En ik ben dan alweer 27! Ik vind dat van beide niet meer jong
Gelukkig lijkt jouw vriend ondanks zijn leeftijd overtuigd. Ik ben daar nog niet zo zeker van. Mijn vriend is ook jong (23). Ik zeg ook altijd dat hij al 25 is als we na deze zomer beginnen... En ik ben dan alweer 27! Ik vind dat van beide niet meer jong
maandag 14 april 2008 om 15:44
Mirjam, ik heb het helemaal met je eens hoor.
maar ik denk dat mannen pas echt vader worden als het kindje er is, en vrouwen voelen zich allang al moeder omdat je het gevoel kent.
ze zullen er denk ik ook nooit echt klaar voor zijn omdat bij hun het klokje minder hard tikt als bij ons.
het is ook naar dat er weinig op internet te vinden is hoe mannen zich dan voelen, vrouwen gevoelens zijn zo gevonden!
want ik snap hem wel maar ik begrijp hem gewoon niet.
maar ik denk dat mannen pas echt vader worden als het kindje er is, en vrouwen voelen zich allang al moeder omdat je het gevoel kent.
ze zullen er denk ik ook nooit echt klaar voor zijn omdat bij hun het klokje minder hard tikt als bij ons.
het is ook naar dat er weinig op internet te vinden is hoe mannen zich dan voelen, vrouwen gevoelens zijn zo gevonden!
want ik snap hem wel maar ik begrijp hem gewoon niet.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
maandag 14 april 2008 om 15:50
Mies, wij hebben die moedergevoelens blijkbaar gewoon. Mannen moeten daar ingroeien ofzo. Ik weet ook niet wat dat is.
Ik hoor van alle mannen die kids hebben dat ze niet meer anders willen. Je had ze eens voor de zwangerschap van vrouw/vriendin moeten horen!
Ik weet dus wat je bedoelt, maar begrijpen zal ik het ook wel nooit.
Ik hoor van alle mannen die kids hebben dat ze niet meer anders willen. Je had ze eens voor de zwangerschap van vrouw/vriendin moeten horen!
Ik weet dus wat je bedoelt, maar begrijpen zal ik het ook wel nooit.
maandag 14 april 2008 om 15:55
mijn vader zegt ook, als ik had geweten dat het zo leuk zou zijn had ik eerder willen beginnen, en hij was 29 toen hij mijn paps werd.
en mijn schoonvader was 23 toen hij vader werd van mijn vriend.
dus ook 2 verhalen die in mijn voordeel werken, maar mijn schoonmoeder is dan weer 3 jr ouder te zijn en hun kwamen er samen uit om aan kids te beginnen.
mijn beste vriendin was 21 toen ze moeder werd van mijn 'nichtje' ow wat ben ik gek op haar.
21 vind ik een beetje jong maar dat zullen mensen ook wel van ons vinden. maar leeftijd zegt vrij weinig of je een goede moeder zal worden, want mijn vriendin is een goede moeder ik ben echt super trots op haar, van de week zat haar vriend met tranen in zijn ogen te vertellen hoe geweldig hij ze dochter vind, toch jammer dat mijn vriend er niet bij was.
en mijn schoonvader was 23 toen hij vader werd van mijn vriend.
dus ook 2 verhalen die in mijn voordeel werken, maar mijn schoonmoeder is dan weer 3 jr ouder te zijn en hun kwamen er samen uit om aan kids te beginnen.
mijn beste vriendin was 21 toen ze moeder werd van mijn 'nichtje' ow wat ben ik gek op haar.
21 vind ik een beetje jong maar dat zullen mensen ook wel van ons vinden. maar leeftijd zegt vrij weinig of je een goede moeder zal worden, want mijn vriendin is een goede moeder ik ben echt super trots op haar, van de week zat haar vriend met tranen in zijn ogen te vertellen hoe geweldig hij ze dochter vind, toch jammer dat mijn vriend er niet bij was.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
maandag 14 april 2008 om 18:23
Hé meiden,
Wat een drukte hier ineens weer. Gezellig!
Mies, sterkte met alles. Hebben jullie nu al concrete afspraken gemaakt over beginnen? Misschien begreep ik het niet zo goed.
Kayla, hoe is het nu met je? Anything new?
Mirjam, ik ben iemand die hoop blijft houden, ook al zit er weinig kans op slagen in. Maar het is wel tricky ja, als het niet zo blijkt te zijn....
Heb het eerst ook stilgehouden voor moman, maar ik ben daar niet zo goed in. En ook aangegeven dat ik hierdoor hem minder aan zijn hoofd hoef te zeuren. Hij vindt het niet zo erg.
Zaterdag was een vriendin hier eten die hoogzwanger is. Had er echt moeite mee en toen ze weg waren was ik er echt helemaal stil van. Moman zei al: Nu kan ik het je helemaal niet meer uit je hoofd krijgen zeker?!
pfffffff, en het lijkt ook net alsof die pilletjes steeds weer worden aangevuld in hun strip. Verschrikkelijk!
Waarom heb jij het idee dat ie zich erbij neerlegt mirjam? En praten jullie er nu niet over tot de zomer?
Wat een drukte hier ineens weer. Gezellig!
Mies, sterkte met alles. Hebben jullie nu al concrete afspraken gemaakt over beginnen? Misschien begreep ik het niet zo goed.
Kayla, hoe is het nu met je? Anything new?
Mirjam, ik ben iemand die hoop blijft houden, ook al zit er weinig kans op slagen in. Maar het is wel tricky ja, als het niet zo blijkt te zijn....
Heb het eerst ook stilgehouden voor moman, maar ik ben daar niet zo goed in. En ook aangegeven dat ik hierdoor hem minder aan zijn hoofd hoef te zeuren. Hij vindt het niet zo erg.
Zaterdag was een vriendin hier eten die hoogzwanger is. Had er echt moeite mee en toen ze weg waren was ik er echt helemaal stil van. Moman zei al: Nu kan ik het je helemaal niet meer uit je hoofd krijgen zeker?!
pfffffff, en het lijkt ook net alsof die pilletjes steeds weer worden aangevuld in hun strip. Verschrikkelijk!
Waarom heb jij het idee dat ie zich erbij neerlegt mirjam? En praten jullie er nu niet over tot de zomer?
maandag 14 april 2008 om 18:36
nou, het zit in de planning om begin 2009 te beginnen.
oud en nieuw stoppen met de pil.
dat is uiteindelijk concreet afgesproken, toch ben ik een beetje bang dat hij hier op zal terug komen om een of andere reden dat hij het toch niet kan/wil.
er is ook afgesproken dat we voor of tijdens de zwangerschap zullen verhuizen en dat we alles goed regelen qua werk maar dat lijkt me logies.
ik heb natuurlijk maaaanden gehad dat hij gewoon NEE zei en niet eens kon vertellen waaaaarom dan niet en daar ben ik nu weer zo bang voor aangezien hij in eens van gedachte veranderede als een blad aan een boom.
oud en nieuw stoppen met de pil.
dat is uiteindelijk concreet afgesproken, toch ben ik een beetje bang dat hij hier op zal terug komen om een of andere reden dat hij het toch niet kan/wil.
er is ook afgesproken dat we voor of tijdens de zwangerschap zullen verhuizen en dat we alles goed regelen qua werk maar dat lijkt me logies.
ik heb natuurlijk maaaanden gehad dat hij gewoon NEE zei en niet eens kon vertellen waaaaarom dan niet en daar ben ik nu weer zo bang voor aangezien hij in eens van gedachte veranderede als een blad aan een boom.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
